Υπάρχει σχέση μεταξύ της επιδημίας του αυτισμού και της ΔΕΠΥ (διαταραχή ελλειμματικής προσοχής, υπερκινητικότητας) και των ρύπων στο περιβάλλον;
Οι γονείς με χημική δυσανεξία έχουν 5,7 φορές περισσότερες πιθανότητες να αποκτήσουν παιδί με αυτισμό σε σύγκριση με εκείνους που δεν έχουν καμία δυσανεξία. Είναι επίσης διπλάσιες οι πιθανότητες να έχουν παιδί με ΔΕΠΥ.
Ο αυτισμός έχει τριπλασιαστεί από το 2000 -επηρεάζει πλέον ένα στα 36 παιδιά στις ΗΠΑ- και οι ερευνητές από το Κέντρο Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου του Τέξας πιστεύουν ότι μπορεί να οφείλεται στα υψηλότερα επίπεδα ρύπων και τοξινών στο περιβάλλον.
Σε προηγούμενη μελέτη, οι ερευνητές είχαν παρατηρήσει μια ισχυρή σχέση μεταξύ της δυσανεξίας σε χημικές ουσίες και των μαστοκυττάρων, των πρώτων ανταποκριτών του ανοσοποιητικού συστήματος που απελευθερώνουν χιλιάδες φλεγμονώδη μόρια, γνωστά ως μεσολαβητές, όταν έρχονται σε επαφή με χημικές ουσίες και ιούς.
Από αυτό, υποθέτουν ότι η ΔΕΠΥ και ο αυτισμός μπορεί να είναι αποτέλεσμα της ενεργοποίησης των μαστοκυττάρων του γονέα με χημική δυσανεξία ενώ είναι έγκυος.
Οι ερευνητές εξέτασαν περίπου 8.000 άτομα για το επίπεδο χημικής δυσανεξίας τους και την έκταση του αυτισμού και της ΔΕΠΥ στην οικογένεια.
Οι άνθρωποι που σκέφτονται να δημιουργήσουν οικογένεια μπορούν να ελέγξουν τα επίπεδα χημικής δυσανεξίας τους μαζί με το οικιακό και εργασιακό τους περιβάλλον για πιθανές εκθέσεις, λένε οι ερευνητές.

Η έρευνα: Journal of Xenobiotics, 2024; 14: 350; doi: 10.3390/jox14010022

Έκανε την παραδοχή αυτή σε έγγραφα που υποβλήθηκαν σε ιατροδικαστικό δικαστήριο το οποίο διερευνούσε τον θάνατο ενός 28χρονου άνδρα, του Alex Reid, ο οποίος πέθανε από θρόμβο στον εγκέφαλο μετά τη χορήγηση δεύτερου εμβολίου Covid.
Ο ιατροδικαστής κατέγραψε τον θάνατο ως ανοσολογική θρομβωτική θρομβοπενία που προκαλείται από το εμβόλιο, μια νέα πάθηση που συνδέεται ειδικά με το εμβόλιο.
Στον Άλεξ προτάθηκε να κάνει γρήγορα το εμβόλιο επειδή ο ιατρικός του φάκελος τον είχε κατατάξει λανθασμένα ως νοσηρά παχύσαρκο, άρα σε ομάδα κινδύνου. Ένα μήνα αργότερα, η βρετανική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι τα άτομα κάτω των 30 ετών δεν θα πρέπει να κάνουν το εμβόλιο, αλλά να κάνουν το εμβόλιο mRNA της Pfizer. Παρά την προειδοποίηση, ο κ. Reid έλαβε μια δεύτερη σειρά εμβολίων της AstraZeneca, από τα οποία πέθανε περίπου ένα μήνα αργότερα.
Η ετυμηγορία θα μπορούσε να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου σε άλλες καταγγελίες θανάτου και μόνιμων βλαβών από το εμβόλιο, συμπεριλαμβανομένων 81 θανάτων και εκατοντάδων περιπτώσεων σοβαρής αναπηρίας, με διακανονισμούς συνολικού ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων λιρών σε αποζημιώσεις που θα καταβληθούν στις οικογένειες. Ωστόσο, λόγω της συμφωνίας αποποίησης ευθυνών για τα εμβόλια μεταξύ της κυβέρνησης και των φαρμακευτικών εταιρειών, η AstraZeneca δεν θα καταβάλει τις αποζημιώσεις. 
Το εμβόλιο μπήκε στο ράφι από τη βρετανική κυβέρνηση μόλις ένα χρόνο μετά την αδειοδότησή του το 2021 και σχεδόν καμία χώρα στην Ευρώπη δεν το υιοθέτησε ποτέ, καθώς οι ανησυχίες για την ασφάλειά του είχαν επισημανθεί μέσα σε ένα μήνα περίπου από την κυκλοφορία του.

Πηγή: Daily Telegraph. 28 Απριλίου, 2024 / Daily Telegraph. 7 Μαΐου, 2024

Τα εμβόλια Covid-19 έχουν συνδεθεί με σημαντική αύξηση των καρδιακών, αιματολογικών και νευρολογικών διαταραχών, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που παρακολούθησε 99 εκατομμύρια εμβολιασθέντες.
Οι άνθρωποι που έχουν κάνει ένα από τα κύρια εμβόλια Covid -που παρασκευάζονται από την Pfizer, τη Moderna ή την AstraZeneca- έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να υποφέρουν από κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας, συμπεριλαμβανομένου του τριπλάσιου κινδύνου μυοκαρδίτιδας ή φλεγμονής της καρδιάς.
Το εμβόλιο Moderna αυξάνει κατά 3,7 φορές τον κίνδυνο οξείας διάχυτης εγκεφαλομυελίτιδας (ADEM) (ένα οίδημα στον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό που προκαλεί βλάβη στην επένδυση των νευρικών ινών), ενώ το εμβόλιο AstraZeneca αυξάνει τον κίνδυνο ADEM και εγκάρσιας μυελίτιδας (οίδημα του νωτιαίου μυελού) έως και 3,9 φορές.
Μία δόση του εμβολίου mRNA της Pfizer αυξάνει κατά 1,05 φορές τον κίνδυνο παράλυσης του Bell (μιας προσωρινής αδυναμίας ή παράλυσης των μυών στη μία πλευρά του προσώπου), και υπήρξε 1,4 φορές μεγαλύτερος κίνδυνος επιληπτικών κρίσεων μετά την πρώτη και τη δεύτερη δόση του εμβολίου Moderna.
Οι ερευνητές, από το Ινστιτούτο Statens Serum στην Κοπεγχάγη, ανέλυσαν δεδομένα από συστήματα αναφοράς ανεπιθύμητων ενεργειών εμβολίων από οκτώ χώρες που είχαν παρακολουθήσει 99 εκατομμύρια ανθρώπους στους οποίους είχαν χορηγηθεί πάνω από 183 εκατομμύρια ενέσεις ενός από τα εμβόλια Covid.

Η έρευνα: Vaccine, 2024; doi: 10.1016/j.vaccine.2024.01.100

Η χρόνια δηλητηρίαση από τον υδράργυρο αυξάνει τις πιθανότητες αποβολής στις γυναίκες- προκαλεί μείωση στην κινητικότητα του σπέρματος και μείωση του αριθμού των σπερματοζωαρίων, ρίχνοντας ταυτόχρονα τα επίπεδα της τεστοστερόνης στους άντρες και ενοχοποιείται για την εμφάνιση σοβαρών διαταραχών και γενετικών ανωμαλιών στα βρέφη. Πώς μπορούμε να τις αποφύγουμε με τη βοήθεια της ομοιοπαθητικής και της φυτοθεραπείας.
Τι είναι τα μαύρα σφραγίσματα;
Το οδοντιατρικό αμάλγαμα (μαύρα σφραγίσματα) είναι ένα υλικό που χρησιμοποιείται για την έμφραξη των τερηδονισμένων δοντιών για τουλάχιστον 100 χρόνια. Αποτελείται από 50% υδράργυρο, 35% άργυρο, 13% κασσίτερο, 2% χαλκό και ψήγματα ψευδαργύρου. Η παρουσία των 5 παραπάνω διαφορετικών μετάλλων στη σύνθεση του Οδοντιατρικού αμαλγάματος και ο χαλαρός χημικός τους δεσμός έχει ως αποτέλεσμα τη συνεχή διάλυση των παραπάνω μετάλλων στη στοματική κοιλότητα, τα οποία υπό τη μορφή ιόντων μολύνουν ολόκληρο τον οργανισμό μας. Το φαινόμενο αυτό είναι ακόμη εντονότερο, όταν συνυπάρχουν στη στοματική κοιλότητα ένθετα ή άλλες προσθετικές εργασίες κατασκευασμένες από χρυσό ή άλλο πολύτιμο μέταλλο. 

Μελετώντας τη διεθνή ιατρική βιβλιογραφία των τελευταίων χρόνων κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο υδράργυρος ευθύνεται (μεταξύ των άλλων) για την εμφάνιση γενετικών ανωμαλιών και την εκδήλωση σοβαρών νευρολογικών διαταραχών στα βρέφη, αυξανει τον κινδυνο αποβολής στις έγκυες και μειώνει τον αριθμό των σπερματοζωαρίων στον άνδρα.
Ο υδράργυρος είναι ένα νευροτοξικό και κυτταροτοξικό μέταλλο που καταστέλλει το ανοσοποιητικό σύστημα και επηρεάζει το ενδοκρινικό σύστημα προκαλώντας την καταστροφή σπέρματος και ωαρίων.¹
Πιο αναλυτικά, τα συμπεράσματα της βιβλιογραφικής έρευνας συνοψίζονται στα ακόλουθα:

1. Κάθε μητέρα που φέρει οδοντιατρικά αμαλγάματα ή που αφαίρεσε τα οδοντιατρικά αμαλγάματα χωρίς να κάνει τον ανάλογο καθαρισμό του οργανισμού της με τα κατάλληλα ομοιοπαθητικά και φυτοθεραπευτικά σκευάσματα, έχει υψηλά ποσοστά συγκέντρωσης υδραργύρου στο σώμα της.
2. Τόσο οι ατμοί του υδραργύρου, οι οποίοι απελευθερώνονται καθημερινά στη στοματική κοιλότητα από τα μαύρα σφραγίσματα, όσο και ο μεθυλικός υδράργυρος που είναι το προϊόν αλληλεπίδρασης του μετάλλου με τα βακτήρια της στοματικής κοιλότητας, περνούν ταχύτατα τον πλακούντα και δηλητηριάζουν το βρέφος.^{2,3,4,5,6,7,8}
3. Ένα βρέφος που η μητέρα του έκανε πρόσφατα μαύρα σφραγίσματα λαμβάνει μεγάλη ποσότητα υδραργύρου μέσω του μητρικού γάλατος από τον θηλασμό. Ο υδράργυρος έχει πολύ μεγαλύτερη συγκέντρωση στο μητρικό γάλα από ότι στον ίδιο τον οργανισμό της μητέρας. Όταν μια μητέρα τοποθετήσει στο στόμα της οδοντιατρικά αμαλγάματα αρκούν μόνο δύο ημέρες για να εμφανιστούν τα υψηλά ποσοστά συγκέντρωσης του μετάλλου στο μητρικό γάλα.^{9,10,11,12,13,14,15,16,17}
4. Ο υδράργυρος που περνάει μέσω του πλακούντα απορροφάται από τον οργανισμό του εμβρύου. Υψηλά ποσοστά συγκέντρωσης του μετάλλου ανιχνεύονται στον εγκέφαλο, το νευρικό σύστημα, την καρδιά, το συκώτι, τα νεφρά και τον θυρεοειδή αδένα. Επειδή το βάρος του εμβρύου είναι πολύ μικρό, η συγκέντρωση του ληφθέντος μετάλλου είναι πολύ μεγαλύτερη από ότι στον οργανισμό της μητέρας του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το έμβρυο να εμφανίζει ευκολότερα συμπτώματα χρόνιας δηλητηρίασης από ότι η μητέρα του.^18,19
5. Ο υδράργυρος προκαλεί εμφάνιση επιληψίας και σύνδρομο μειωμένης προσοχής – αντίληψης στα βρέφη ποντικιών.²⁰
6. Ένα βρέφος που έχει εκτεθεί στον υδράργυρο έχει μεγάλες πιθανότητες να αναπτύξει αυτοάνοσα νοσήματα, σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, προβλήματα συμπεριφοράς, επιληψία, αυτισμό, χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, διάφορα νευρολογικά προβλήματα και άσθμα.^{21,22,23,24,25,26,27,28}
7. Ο αυτισμός έχει συσχετιστεί με μητέρες που έφεραν πολλά μαύρα σφραγίσματα πριν τη γέννηση του παιδιού τους ή με μητέρες που εμβολιάστηκαν με Rho-D Immunoglobulin που περιέχει Mercury Thimerosal (υδράργυρο) πριν τη γέννηση του παιδιού τους. Σε έρευνα που έγινε σε 23.000 περιπτώσεις αυτιστικών παιδιών, διαπιστώθηκε ότι υπήρχε καλυτέρευση έως και 73% όταν τους χορηγήθηκαν για πολλούς μήνες σκευάσματα που δεσμεύουν τον υδράργυρο και τον απομακρύνουν από το σώμα. ^29,30

Το ινστιτούτο έρευνας των ΗΠΑ για τον αυτισμό υποστηρίζει ανεπιφύλακτα ότι «η απομάκρυνση του υδραργύρου και των άλλων τοξικών μετάλλων από τον οργανισμό των αυτιστικών παιδιών ή παιδιών με ανάλογες νευρολογικές διαταραχές είναι η πιο ευεργετική θεραπεία που έχουμε μέχρι στιγμής» (Autism Research Institute, 2010)

8. Ο υδράργυρος σε εξαιρετικά μικρή συγκέντρωση προκαλεί μείωση στην κινητικότητα του σπέρματος και μείωση του αριθμού των σπερματοζωαρίων, ρίχνοντας ταυτόχρονα τα επίπεδα τεστοστερόνης στους άντρες.
9. Ο υδράργυρος προκαλεί μεγάλες πιθανότητες αποβολής στις γυναίκες και προδιαθέτει στη γέννηση παιδιών με γενετικές ανωμαλίες, επειδή παρεμβαίνει στη σύνθεση του DNA και του RNA.31,32-39

Μαύρα σφραγίσματα και εγκυμοσύνη
Κάθε γυναίκα που θέλει να γίνει μητέρα θα πρέπει πριν την έναρξη της εγκυμοσύνης να απομακρύνει με ασφάλεια τα μαύρα σφραγίσματα από την στοματική της κοιλότητα και τον υδράργυρο από τον οργανισμό της.

Για να αντικαταστήσουμε τα οδοντιατρικά αμαλγάματα, θα πρέπει ο οδοντίατρος να ακολουθήσει ένα αυστηρό πρωτόκολλο για την αφαίρεσή τους. Το πρωτόκολλο αυτό προστατεύει σε ένα μεγάλο βαθμό, τόσο τον ασθενή όσο και τον γιατρό, από την απορρόφηση των τοξικών ατμών του υδραργύρου, που παράγονται από το τρόχισμα των μαύρων σφραγισμάτων.(βλ www. homeodentist.gr)

ΚΛΙΝΙΚΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΟΞΙΝΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΔΡΑΡΓΥΡΟ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ
Μετά από 25 χρόνια κλινικής παρατήρησης διαπίστωσα ότι πολλά από τα παιδιά που έχουν δηλητηριαστεί από υδράργυρο παρουσιάζουν τα παρακάτω συμπτώματα:

1. Υπερτροφική Αιμορραγική Ουλίτιδα με έντονη κακοσμία.
2. Αυξημένη έκκριση σιέλου με μεταλλική γεύση.
3. Υπερτροφικές πυώδεις αμυγδαλές.
4. Πόνους στα κόκαλα των άκρων το βράδυ, που χειροτέρευαν με κρύο και υγρό καιρό.

5. Αδυναμία συγκέντρωσης στο σχολείο.
6. Υπερβολική επιθετικότητα απέναντι στους συμμαθητές και το οικογενειακό τους περιβάλλον.
7. Αϋπνία μετά τα μεσάνυχτα.

Η αποτοξίνωση των ασθενών που φέρουν μαύρα σφραγίσματα
Πριν την αφαίρεση των μαύρων εμφράξεων γίνονται κατάλληλες εξετάσεις για να μετρηθεί η δηλητηρίαση που έχει υποστεί κάθε ασθενής από τα μέταλλα των μαύρων σφραγισμάτων. Μετά την αφαίρεση των εμφράξεων από τον υδράργυρο, εφαρμόζεται ένα θεραπευτικό σχήμα αποτοξίνωσης που θα προκαλέσει: a) την αποβολή του μετάλλων από τα κύτταρα β) την δέσμευσή τους και γ) την αποβολή τους από το σώμα μέσω του απεκκριτικού μας συστήματος.
Για την απομάκρυνση του υδραργύρου από τον οργανισμό και την βελτίωση των ψυχικών και σωματικών συμπτωμάτων, χρησιμοποιούμε ανάλογα με την περίπτωση, ομοιοπαθητικά φάρμακα όπως τα: Mercurius σolubilis, mercurius vivus, dental amalgam, solidago, taraxacum, kali bichromicum, kali bromatum, lithium phoshoricum, baryta phoshorica, baryta carbonica, thallium mettallicum, lanthanum bromatum, helium,neon και magnesia bromate. Άλατα του plumbum και του aluminium εχουν βοηθησει σε περιπτώσεις αδυναμίας συγκέντρωσης, μειωμένης μνήμης και προσοχης, έλλειψης επικοινωνίας με το περιβάλλον και επιθετικότητας.
Το Lipoic acid χρησιμεύει για την απομάκρυνση του υδραργύρου των οδοντιατρικών αμαλγαμάτων. Παράλληλα χορηγούμε και φυτοθεραπευτικά σκευάσματα που βοηθούν στην δέσμευση και αποβολή του μετάλλου.
Τα σκευάσματα αυτά περιέχουν: chlorella, βιταμίνη C, allium sativum, allium ursinum, omega-3, προβιοτικά, κα. H επιλογή των σκευασμάτων βασίζεται στις ανάγκες του κάθε ασθενούς. Καλό είναι οι ασθενείς που θέλουν να αποτοξινωθούν από τον υδράργυρο του οδοντιατρικού αμαλγάματος, να μην χρησιμοποιούν τα σκευάσματα αυτά μόνοι τους αλλά να ακολουθούν την καθοδήγηση του θεράποντος ομοιοπαθητικού οδοντιάτρου.

Βιβλιογραφικές αναφορές
1. Cytotoxic, neurotoxic, immunotoxic, and endocrine disrupting effects of mercury, Review; B. Windham (Ed), cites over 3000 peer-reviewed medical studies and Government agency documentation. www.flcv.com/amalg6.html
2. Lutz E, Lind B, Herin P, Krakau I, Bui TH, Vahter M. Concentrations of mercury, cadmium, and lead in brain and kidney of second trimester fetuses and Infants. Journal of Trace Elements in Medicine and Biology 1996;10:61‑67.
3. Drasch G, Schupp I, Hofl H, Reinke R, Roider G. Mercury Burden of Human Fetal and Infant Tissues, Eur J Pediatrics 1994; 153:607‑610; & Drasch G, The Influence of Amalgam fillings of mothers on the mercury levels in fetal and baby organs, in International Symposium: “Status Quo and Perspectives of Amalgams and other dental materials” European Academy, Ostenhausen, Germany, April 29, 1994.
4. Leistevuo J et al, Dental amalgam fillings and amount of organic mercury in human saliva. Caries Res 2001 May‑Jun;35(3):163‑6; & www.flcv.com/damspr1.html
5. Oster O, Prellwitz W. Die Pathobiochemie, Diagnose und Therapie der Metall- und Metalloidintoxikation-2. Die Quecksilberintoxikation. Intensivmed 1985; 22(3):130-9.
6. Inouye M, Hoshino K, Murakami U. Behavioral and neuropathological effects of prenatal methyl mercury exposure in mice. Neurobehav Toxicol Teratol 1985; 7;227‑232.
7. Annau Z, Cuomo V, Johns Hopkins Univ., School of Public Health, Mechanisms of neuro-toxicity and their relationships to behavioral changes. Toxicology, 1988, 49(2): 219‑25.
8. Mottet NK, Shaw CM, Burbacher, TM, Health Risks from Increases in Methylmercury Exposure, Health Perspect 1985; 63: 133‑140; & (b) P.Grandjean et al, “MeHg and neurotoxicity in children”, Am J Epidemiol, 1999; & Sorensen N, et al; Prenatal mercury exposure rasises blood pressure, Epidemiology 1999, 10:370-375; & [Environmental epidemiology research leads to a decrease of the exposure limit for mercury] [Article in Danish] Weihe P, Debes F, White RF, Sorensen N, Budtz-Jorgensen E, Keiding N, Grandjean P. Ugeskr Laeger. 2003 Jan 6;165(2):107-11. & (c) National Research Council, Toxicological Effects of Methylmercury (2000), pp. 304‑332: Risk Characterization and Public Health Implications, Nat'l Academy Press 2000; & Kate Mahaffey, U.S. EPA, The National Forum on Contaminants in Fish, Jan 2004; and Environ Health Perspectives, 2003, 111: 1465-1470.

9. Vimy MJ,TakahashiY, Lorscheider FL. Maternal ‑Fetal Distribution of Mercury Released From Dental Amalgam Fillings. Amer J Physiol 1990; 8:R939‑945.
10. Lutz E, Lind B, Herin P, Krakau I, Bui TH, Vahter M. Concentrations of mercury,        cadmium, and lead in brain and kidney of second trimester fetuses and Infants.  Journal of Trace Elements in Medicine and Biology 1996;10:61‑67.
11. Drasch G, Schupp I, Hofl H, Reinke R, Roider G. Mercury Burden of Human Fetal and Infant Tissues, Eur J Pediatrics 1994; 153:607‑610; & Drasch G, The Influence of Amalgam fillings of mothers on the mercury levels in fetal and baby organs, in International Symposium: “Status Quo and Perspectives of Amalgams and other dental materials” European Academy, Ostenhausen, Germany, April 29, 1994.
    12. Boyd ND, Benediktsson H, Vimy MJ, Hooper DE, Lorscheider FL. Mercury from dental silver tooth fillings impairs sheep kidney function", Am.J. Physiol. 261 (Regulatory Integrative  Comp  Physiol 1991: 30: R1010‑R1014.
    13. Kuntz WD, Pitkin RM, Bostrom AW, Hughes MS. Maternal and chord blood mercury background levels; a longitudinal surveillance. Am J Obstet and Gynecol 1982; 143(4): 440‑443.
    14. Paccagnella B, Riolfatti M. Total mercury levels in human milk from Italian mothers. Ann Ig 1989: 1(3-4):661-71; & Grandjean P; Jurgensen PJ, Weihe P., Milk as a Source of Methylmercury Exposure in Infants. Environ Health Perspect 1994 Jan;102(1):74‑7.
    15. Suzuki T, Takemoto T, Shishido S, Kani K. Mercury in human amniotic fluid. Scand J Work Environ Health 1977; 3(1):32-5; & (b) Ramirez GB, Cruz MC, Pagulayan O, Ostrea E, Dalisay C. The Tagum study I: analysis and clinical correlates of mercury in maternal and cord blood, breast milk, meconium, and infants' hair.   Pediatrics 2000 Oct;106(4):774‑81; & (c) Ramirez GB, Pagulayan O, Akagi H, Francisco Rivera A, Lee LV, Berroya A, Vince Cruz MC, Casintahan D. Tagum study II: follow-up study at two years of age after prenatal exposure to mercury. Pediatrics. 2003 Mar;111(3):e289-95.
    16. Warfvinge K, Berlin M, Logdberg B. The effect on pregnancy outcome and fetal brain development of prenatal exposure to mercury vapour. Neurotoxicology 1994; 15(4).

17. Mottet NK, Shaw CM, Burbacher, TM, Health Risks from Increases in Methylmercury Exposure, Health Perspect 1985; 63: 133‑140; & (b) P.Grandjean et al, “MeHg and neurotoxicity in children”, Am J Epidemiol, 1999; & Sorensen N, et al; Prenatal mercury exposure rasises blood pressure, Epidemiology 1999, 10:370-375; &  [Environmental epidemiology research leads to a decrease of the exposure limit for mercury]  [Article in Danish]  Weihe P, Debes F, White RF, Sorensen N, Budtz-Jorgensen E, Keiding N, Grandjean P. Ugeskr Laeger. 2003 Jan 6;165(2):107-11.
18. Cytotoxic, neurotoxic, immunotoxic, and endocrine disrupting effects of mercury, Review; B. Windham (Ed), cites over 3000 peer-reviewed medical studies and Government agency documentation.  www.flcv.com/amalg6.html
19. Sensitization to inorganic mercury could be a risk factor for infertility. Podzimek S, Prochazkova J, Bultasova L, Bartova J, Ulcova-Gallova Z, Mrklas L, Stejskal VD., The Institute of Dental Research, 1st MF and GUH, Charles University, Prague, Czech Republic. Neuro Endocrinol Lett. 2005 Aug;26(4):277-82.
20. (a) Effects of continuous low-dose exposure to organic and inorganic mercury during development on epileptogenicity in rats. Szasz A, Barna B, et al, Neurotoxicology. 2002 Jul;23(2):197-206; & (b) D.Klinghardt(MD), “Migraines, Seizures, and Mercury Toxicity”, Future Medicine Publishing, 1997; &© Mechanisms by which mercury causes epilepsy and seizures, B. Windham(Ed), www.flcv.com/epilepsy.html
    21. Vimy MJ,TakahashiY, Lorscheider FL. Maternal ‑Fetal Distribution of Mercury Released From Dental Amalgam Fillings. Amer J Physiol 1990; 8:R939‑945.
    22. Vimy MJ, Hooper DE, King WW, Lorscheider FL. Mercury from maternal silver tooth fillings: a source of neonatal exposure", Biological Trace Element Research, 56: 143‑52,1997.

23. Newland MC, Warfvinge K, Berlin M. Behavioral consequences of in utero exposure to mercury vapor. Toxicology & Applied Pharmacology 1996; 139: 374-386; & Berlin, M; et al. Prenatal Exposure to Mercury Vapor: Effects on Brain Development. The Toxicologist, 12(1):7(A245), 1992; & "Expert Consulted For Amalgam Study Demands Amalgam Ban", Swedish Dental Materials Study, "Dagens Nyheter", April 26 2003, www.dn.se/DNet/jsp/polopoly.jsp?d=597&a=134259&previousRenderType=6- www.tv4.se/nyheterna/lopsedel.html
    24. Leonhardt R, Pekel M, Platt B, Haas HL, Busselberg D. Voltage‑activated calcium channel currents of rat DRG neurons are reduced by mercuric chloride and methylmercury.   Neurotoxicology 1996 Spring;17(1):85‑92

25. Boadi Wyl, Urbach J, Brandes JM, Yannai S, In vitro effect of mercury on enzyme activities and its accumulation in the first-trimester human placenta. Environ Res 1992; 57(1):96-106.
    26. Fredriksson A, Dencker L, Archer T, Danielsson BR. Prenatal exposure to metallic mercury vapour and methylmercury produce interactive behavioral changes in adult rats. Neurotoxicol Teratol 1996; 18(2): 129-34.
    27.Tibbling L, Thomas KA, Lenkei R, Stejskal V, Immunolocial and brain MRI changes in patients with suspected metal intoxication. Int J Occup Med Toxicol 1995; 4(2):285-294.
    28. Stejskal VDM, Danersund A, Lindvall A, Hudecek R, Nordman V, Yaqob A et al, Metal-specific memory lymphoctes: biomarkers of sensitivity in man. Neuroendocrinology Letters, 1999.
    29. A.S. Holmes, M.F. Blaxill and B.E. Haley, Reduced Levels of Mercury in First Baby Haircuts of Autistic Children; International Journal of Toxicology, 2003; www.safeminds.org/ ; & Dr. A Holmes, Autism Treatment Center,Baton Rouge, La, http://healing‑arts.org/children/holmes.htm ; & www.flcv.com/autismc.html
    30. 149. Waly M, Olteanu H, Deth R C, et al; Activation of methionine synthase by insulin-like growth factor-1 and dopamine: a target for neurodevelopmental toxins and thimerosal. Mol Psychiatry. 2004 Jan 27; & (b) Mercury and autism: accelerating evidence? Mutter J, Naumann J, Schneider R, Walach H, Haley B. Neuro Endocrinol Lett. 2005 Oct;26(5):439-46; & © Hornig M, Chian D, Lipkin WI., Neurotoxic effects of postnatal thimerosal are mouse strain dependent. Mol Psychiatry. 2004 Jun 8;
    31. Boyd ND, Benediktsson H, Vimy MJ, Hooper DE, Lorscheider FL. Mercury from dental silver tooth fillings impairs sheep kidney function", Am.J. Physiol. 261 (Regulatory Integrative Comp Physiol 1991: 30: R1010‑R1014.

32. Sheiner EK, Sheiner E, Hammel RD, Potashnik G, Carel R. Effect of occupational exposures on male fertility: literature review. Ind Health. 2003 Apr;41(2):55-62; & Leung TY, Choy CM, Yim SF, Lam CW, Haines CJ. Whole blood mercury concentrations in sub-fertile men in Hong Kong. Aust N Z J Obstet Gynaecol. 2001 Feb;41(1):75-7; & Khera KS, Teratogenic and genetic effects of mercury  toxicity. In:The Biochemistry of Mercury in the Environment, Nriagu, J.O.(Ed) Amsterdam ,  Elsevier, 503‑18,1979; & Prati M, Gornati R, Boracchi P, Biganzoli E, Fortaner S, Pietra R, Sabbioni E, Bernardini G.  A comparative study of the toxicity of mercury dichloride and methylmercury, assayed by the Frog Embryo Teratogenesis Assay--Xenopus (FETAX). Altern Lab Anim. 2002 Jan-Feb;30(1):23-32.  & John Aitken, Head- Dept. Of Biological Sciences, University of Newcastle in Australia. “Sperm on the wane”, paper for Conference on Male-Mediated Developmental Toxicity. Montreal, June 22, 2001, The Gazette, June 22, 2001;  
33. Babich H. The mediation of mutagenicity and clastogenicity of heavy metals by physiochemical factors.  Environ Res 1985: 37;253‑286.  
34. Bucio L, Garcia C, Souza V, Hernandez E, Gonzalez C, Betancourt M, Gutierrez‑Ruiz MC. Uptake, cellular distribution and DNA damage produced by mercuric chloride in a human fetal hepatic cell line. Mutat Res 1999; Jan 25;423(1‑2):65‑72.
35. Pamphlett R, Slater M, Thomas S. Oxidative damage to nucleic acids in motor neurons containing Hg.  J Neurol Sci 1998; 159(2):121‑6. (rats &  primates)   
36. O’Halloran TV. Transition metals in control of gene expression. Science 1993; 261(5122):715-25.
37. Verschaeve L, Kirsch‑Volders M, Susanne C, Groetenbriel C, Haustermans R, Lecomte A, Roossels D. Genetic damage induced by occupational low level mercury exposure. Envir Res, 12:306‑10,1976.
38. Ariza ME, Williams MV. Mercury mutagenesis. Biochem Mol Toxicol 1999; 13(2):107‑12.
39. Lee IP, Dixon RL. Effects of mercury on spermatogenesis studied by velocity sedimentation cell separation, J Pharmacol Exp Thera 1975, 194(1);171‑ 181; & Ben-Ozer EY, Rosenspire AJ, et al, Mercuric chloride damages cellular DNA by a non-apoptotic mechanism. Mutat Res. 2000 Oct 10;470(1):19-27; & Ogura H, Takeuchi T, Morimoto K, “A comparison of chromosome aberrations and micronucleus techniques for the assessment of the genotoxicity of mercury compounds in human blood lymphocytes. Mutat Res 1996 Jun;340(2‑3):175‑82

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναγνωρίζει τον ρόλο της Ολοκληρωμένης Ιατρικής στην πρόσφατα εγκριθείσα έκθεση για τις μη μεταδοτικές ασθένειες (NCDs)

Στις 13 Δεκεμβρίου 2023, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε στην Ολομέλεια την έκθεση για τις μη μεταδοτικές ασθένειες [Non-Communicable Diseases (NCDs)]. Η έκθεση αυτή, η οποία συντάχθηκε από την υποεπιτροπή δημόσιας υγείας του Κοινοβουλίου, τονίζει τη σημασία ισχυρών στρατηγικών πρόληψης για την αντιμετώπιση των μη μεταδοτικών νοσημάτων, υπογραμμίζοντας ότι απαιτούνται ολοκληρωμένες δράσεις για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος υγείας. Ως βασική δράση, η έκθεση ζητά τη συμπερίληψη της Ολοκληρωμένης Ιατρικής στο πλαίσιο του στόχου για τη βελτίωση της υγειονομικής περίθαλψης για τα μη επικίνδυνα νοσήματα στην Ευρώπη.
Τα NCDs, συμπεριλαμβανομένων των καρδιαγγειακών νόσων, του διαβήτη, των χρόνιων αναπνευστικών νόσων, των ψυχικών διαταραχών, των νευρολογικών διαταραχών και του καρκίνου, αντιπροσωπεύουν το 80% της επιβάρυνσης από ασθένειες στις χώρες της ΕΕ. Επιπλέον, τα εν λόγω NCDs συμβάλλουν στο 90% του συνόλου των θανάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γεγονός που τα καθιστά την κύρια αιτία πρόωρων θανάτων που μπορούν να προληφθούν [1].
Για την αντιμετώπιση αυτού του κρίσιμου ζητήματος, η ΕΕ υπογραμμίζει την ανάγκη για μια ολιστική προσέγγιση για την αντιμετώπιση των ανισοτήτων στον τομέα της υγείας και την προώθηση της πρόληψης των ασθενειών στην τροποποιημένη έκθεση για τα NCDs, η οποία ψηφίστηκε σήμερα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Μαζί με άλλες στρατηγικές πρόληψης και διαχείρισης, η έκθεση υπογραμμίζει τη σημασία μιας ολιστικής, ενοποιητικής προσέγγισης με κέντρο τον ασθενή, ενθαρρύνοντας τη συμπληρωματική χρήση αυτών των θεραπειών υπό την επίβλεψη επαγγελματιών υγείας,
"Επισημαίνει το γεγονός ότι η επιστημονικά αναγνωρισμένη και εγκεκριμένη από τις αρχές δημόσιας υγείας ολοκληρωμένη ιατρική, μπορεί να αποφέρει οφέλη στους ασθενείς σε σχέση με τις παράλληλες επιπτώσεις διαφόρων ασθενειών, όπως ο καρκίνος, και τη θεραπεία τους. Τονίζει τη σημασία της ανάπτυξης μιας ολιστικής, ενοποιητικής προσέγγισης με κέντρο τον ασθενή και της ενθάρρυνσης, κατά περίπτωση, της συμπληρωματικής χρήσης αυτών των θεραπειών υπό την επίβλεψη επαγγελματιών υγείας" [2].
Ο IVAA (International Federation of Anthroposophic Medical Associations) επικροτεί αυτή την αναγνώριση του ρόλου της τεκμηριωμένης Ολοκληρωμένης Ιατρικής και της συμβολή της στη βελτίωση της υγειονομικής περίθαλψης. 
Η Ολοκληρωτική Ιατρική μπορεί να βελτιστοποιήσει την υγεία, την ποιότητα ζωής και τα κλινικά αποτελέσματα, ενσωματώνοντας διαφορετικές ιατρικές παραδόσεις παράλληλα με τις συμβατικές θεραπείες ενώ παράλληλα ευθυγραμμίζεται με τις προτιμήσεις των ασθενών. 

[1] https://health.ec.europa.eu/non-communicable-diseases/overview_en

[2] https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/ENVI-PR-751761_EN.pdf

Σύμφωνα με μία νέα μελέτη, οι στατίνες που μειώνουν τη χοληστερόλη αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης Αλτσχάιμερ.
Τα φάρμακα μειώνουν τα επίπεδα της πρωτεΐνης ABCA7, η οποία προστατεύει από τη νόσο. Η λήψη του φαρμάκου μπορεί να μειώσει τα επίπεδα της πρωτεΐνης έως και 40% και αυτό θα μπορούσε να είναι αρκετό για να προκαλέσει τη νόσο Αλτσχάιμερ, λένε ερευνητές από το τμήμα υγείας του Temple University.
Σε προηγούμενες έρευνες, διαπίστωσαν ότι η πρωτεΐνη προστατεύει από τη νόσο Αλτσχάιμερ και άτομα ηλικίας 63 έως 78 ετών που είχαν χαμηλά επίπεδα είχαν πολύ περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν τη νόσο.
Στο νέο ερευνητικό τους πρόγραμμα, οι ερευνητές θέλησαν να κατανοήσουν την αλληλεπίδραση μεταξύ της πρωτεΐνης, της φλεγμονής και των στατινών. Χρησιμοποιώντας εγκεφαλικές κυτταρικές σειρές, μείωσαν τα επίπεδα της ABCA7 πριν τροφοδοτήσουν τα κύτταρα με δόσεις ροσουβαστατίνης. Το φάρμακο κατέστειλε τη σύνθεση της χοληστερόλης, οπότε μόλις εξαντλήθηκαν τα επίπεδα στα κύτταρα, η στατίνη σταμάτησε την περαιτέρω παραγωγή της πρωτεΐνης.
Σε μια άλλη δοκιμή, οι ίδιες κυτταρικές σειρές εκτέθηκαν σε κυτοκίνες, μόρια που μπορούν να προκαλέσουν φλεγμονή.
Τα επίπεδα της πρωτεΐνης μειώθηκαν κατά 40 έως 20 τοις εκατό, αρκετά για να προκαλέσουν Αλτσχάιμερ. "Η εξάντληση της χοληστερόλης και η φλεγμονή μπορεί να μειώσουν τα επίπεδα της ABCA7 στον εγκέφαλο και να προκαλέσουν την εμφάνιση της νόσου Αλτσχάιμερ", δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Nicholas Lyssenko.

Πηγή: Cells, 2023; 12: 2143; doi: 10.3390/cells12172143

Οι γυναίκες στις οποίες χορηγείται χημειοθεραπεία για τον καρκίνο του μαστού είναι πιο πιθανό να υποστούν υποτροπή.
Το φάρμακο βλάπτει τα υγιή κύτταρα που περιβάλλουν τα καρκινικά και μπορεί να προωθήσει την ανάπτυξη του καρκίνου λίγα χρόνια αργότερα, λένε ερευνητές του Πανεπιστημίου Emory.
Έως και το 23% των ασθενών με καρκίνο του μαστού υποφέρουν από υποτροπή μέσα σε πέντε χρόνια και πολλές από αυτές τις περιπτώσεις οφείλονται στις ακούσιες επιπτώσεις της χημειοθεραπείας. Το φάρμακο μπορεί να ενεργοποιήσει τα λανθάνοντα καρκινικά κύτταρα, βλάπτοντας τα υγιή κύτταρα που είχαν περιβάλει την περιοχή του αρχικού καρκίνου.
Οι ερευνητές αναπαρήγαγαν τις βλαβερές συνέπειες της χημειοθεραπείας σε εργαστηριακές κυτταρικές σειρές και σε ποντίκια. Και στα δύο παραδείγματα, τα αδρανή καρκινικά κύτταρα αφυπνίστηκαν από δύο μόρια σηματοδότησης, τον παράγοντα διέγερσης αποικιών κοκκιοκυττάρων (G-CSF) και την ιντερλευκίνη-6.
Οι ερευνητές προτείνουν στην περίπτωση που πρόκειται να χρησιμοποιηθεί χημειοθεραπεία, ίσως να πρέπει να ληφθεί και κάποιο άλλο φάρμακο που εξασθενεί τη διαδικασία σηματοδότησης.

Πηγή: PLOS Biology, 2023;doi: 10.1371/journal.pbio.3002275

Το Τάι Τσι -η άσκηση "αργής κίνησης" από την Κίνα- μπορεί να καταπολεμήσει τα συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον και να επιβραδύνει την εξέλιξή της.
Οι ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον που ασκούνται στο Tai Chi για περίπου τέσσερα χρόνια, βελτιώνουν τις κινητικές τους δεξιότητες και έχουν λιγότερα συμπτώματα από εκείνους που δεν ασκούντε.
Ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Jiao Tong της Σαγκάης στην Κίνα δοκίμασαν τα πλεονεκτήματα του Τάι Τσι σε 330 ασθενείς με νόσο του Πάρκινσον. 143 από αυτούς έκαναν τις ασκήσεις για λίγο περισσότερο από τέσσερα χρόνια και οποιαδήποτε επιδείνωση στα συμπτώματά τους συγκρίθηκε με την υπόλοιπη ομάδα που δεν ασκούνταν.
Στο τέλος της δοκιμής, η ομάδα του Τάι Τσι είχε λιγότερα παρκινσονικά συμπτώματα και οι περισσότεροι δεν χρειάστηκε να λάβουν φάρμακα όπως η λεβοντόπα, και αν χρειάστηκε, ήταν σε πολύ χαμηλότερη δόση.
Πηγή: J Neurol Neurosurg Psychiatry, 2023; doi: 10.1136/jnnp-2022-330967

Περίπου το ένα τέταρτο των γυναικών θα υποφέρει από κατάθλιψη, και η αιτία θα μπορούσε να είναι το αντισυλληπτικό χάπι.
Το χάπι αυξάνει τον κίνδυνο κατάθλιψης κατά 130% αν η γυναίκα αρχίσει να παίρνει το αντισυλληπτικό όταν είναι έφηβη, και κατά 92% στις μεγαλύτερες γυναίκες και, συνολικά, κατά 73% κατά τα δύο πρώτα περίπου χρόνια χρήσης του χαπιού.
Οι έφηβοι επηρεάζονται ιδιαίτερα από το χάπι επειδή εξακολουθούν να περνούν δραστικές ορμονικές αλλαγές, λένε ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Ουψάλα στη Σουηδία. "Η ισχυρή επίδραση των αντισυλληπτικών χαπιών στους εφήβους μπορεί να αποδοθεί στις ορμονικές αλλαγές που προκαλεί η εφηβεία", δήλωσε η Therese Johansson, μία από τις ερευνήτριες. Οι ερευνητές ανέλυσαν στοιχεία από το πρόγραμμα UK Biobank, το οποίο παρακολουθούσε περίπου 250.000 γυναίκες από τη γέννηση έως την εμμηνόπαυση. Εξέτασαν τις γυναίκες που έπαιρναν το χάπι και τις συνέκριναν με εκείνες που είχαν διαγνωστεί με κατάθλιψη. Το ποσοστό της κατάθλιψης άρχισε να μειώνεται για όσες γυναίκες έπαιρναν το χάπι για δύο χρόνια.

Πηγή: Epidemiology and Psychiatric Sciences, 2023; 32; doi: 10.1017/ S2045796023000525

Η ορμονική θεραπεία κατά την εμμηνόπαυση σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο άνοιας και νόσου Αλτσχάιμερ, σύμφωνα με μεγάλη έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό «The BMJ».

Η ορμονική θεραπεία χρησιμοποιείται για την ανακούφιση κοινών συμπτωμάτων της εμμηνόπαυσης, όπως οι εξάψεις και οι νυχτερινές εφιδρώσεις. Μελέτες παρατήρησης έχουν δείξει στο παρελθόν ότι η μακροχρόνια χρήση ορμονοθεραπείας κατά την εμμηνόπαυση σχετίζεται με την ανάπτυξη άνοιας, ωστόσο δεν ήταν γνωστή η επίδραση της βραχυπρόθεσμης χρήσης της θεραπείας και των διαφορετικών σχημάτων θεραπείας στην εμφάνιση άνοιας. Ερευνητές από τη Δανία αξιολόγησαν τη σχέση μεταξύ της χρήσης συνδυασμένης θεραπείας με οιστρογόνα και προγεσταγόνα και της ανάπτυξης άνοιας ανάλογα με τον τύπο της ορμονικής θεραπείας, τη διάρκεια χρήσης και την ηλικία κατά τη χρήση.
Η έρευνα έγινε σε δεδομένα εθνικού μητρώου της περιόδου 2000-2018 για γυναίκες της Δανίας ηλικίας 50-60 ετών χωρίς ιστορικό άνοιας και χωρίς υποκείμενη αιτία που να τις εμποδίζει να κάνουν χρήση ορμονικής θεραπείας κατά την εμμηνόπαυση. Παράγοντες, όπως η εκπαίδευση, το εισόδημα, η υπέρταση, ο διαβήτης και οι παθήσεις του θυρεοειδή, λήφθηκαν επίσης υπόψη. Εντοπίστηκαν 5.589 περιπτώσεις άνοιας. Η μέση ηλικία κατά τη διάγνωση ήταν τα 70 έτη. Πριν από τη διάγνωση το 32% των περιπτώσεων είχε λάβει θεραπεία με οιστρογόνα-προγεστερόνη από τη μέση ηλικία των 53 ετών. Η μέση διάρκεια χρήσης της θεραπείας ήταν 3,8 έτη.
Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι σε σύγκριση με τα άτομα που δεν είχαν λάβει ποτέ τη θεραπεία, εκείνα που είχαν λάβει θεραπεία με οιστρογόνα-προγεστερόνη είχαν 24% αυξημένο ποσοστό εμφάνισης άνοιας και νόσου Αλτσχάιμερ, ακόμη και οι γυναίκες που έλα - βαν θεραπεία σε ηλικία 55 ετών ή νεότερες. Η αύξηση στην εμφάνιση άνοιας παρατηρήθηκε ακόμη και σε βραχυχρόνιους χρήστες. Τα ποσοστά ήταν υψηλότερα με τη μεγαλύτερη διάρκεια χρήσης, κυμαινόμενα από 21% για ένα έτος ή λιγότερο έως και 74% για περισσότερα από 12 έτη χρήσης. Το αυξη - μένο ποσοστό άνοιας ήταν παρόμοιο για τα συνεχή (καθημερινά) και τα κυκλικά (για 10- 14 ημέρες κάθε μήνα) θεραπευτικά σχήματα. Αντίθετα, η θεραπεία μόνο με προγεστερόνη και μόνο με κολπικά οιστρογόνα δεν συσχετίστηκε με την ανάπτυξη άνοιας. Οι ερευνητές ζητούν να γίνουν περαιτέρω μελέτες για να διερευνηθεί εάν η συσχέτιση αυτή παραπέμπει σε αιτιώδη σχέση μεταξύ της ορμονοθεραπείας και του κινδύνου άνοιας. Όπως σημειώνουν «απαιτούνται περαιτέρω μελέτες για να προσδιοριστεί εάν αυτά τα ευρήματα αντιπροσωπεύουν μια πραγματική επίδραση της ορμονοθεραπείας για την εμμηνόπαυση στον κίνδυνο άνοιας ή εάν αντανακλούν μια υποκείμενη προδιάθεση στις γυναίκες που χρειάζονται αυτές τις θεραπείες».

Η έρευνα: Menopausal hormone therapy and dementia: nationwide, nested case-control study