Στις περισσότερες περιπτώσεις μυοσκελετικών προβλημάτων ο πόνος συνδέεται με την παρουσία φλεγμονής. Στην προσπάθειά του ο οργανισμός να επιδιορθώσει έναν ιστό, ενεργοποιεί μηχανισμούς με σκοπό την αποκατάσταση της κανονικής λειτουργίας. Η φλεγμονή είναι η απόκριση σε μία προκληθείσα βλάβη. Αυτή χαρακτηρίζεται από τέσσερα κλασικά συμπτώματα φλεγμονής που είναι τα εξής: η ερυθρότητα, το οίδημα, ο πόνος και η μειωμένη λειτουργικότητα.
Υπάρχουν περισσότερες από 3.000 επιστημονικές δημοσιεύσεις σχετικά με την ευεργετική δράση της Κουρκουμίνης στην αντιμετώπιση της φλεγμονής και του πόνου, με επιδημιολογικά ευρήματα, in–vitro μελέτες καθώς και σε πειράματα σε ζώα. Οι κλινικές μελέτες σε ανθρώπους, ωστόσο είναι σπάνιες επειδή η Κουρκουμίνη δεν απορροφάται ικανοποιητικά. Η ανάπτυξη της επιστημονικής έρευνας και η στόχευση σε ποιοτικά και αποτελεσματικά διατροφικά φάρμακα (nutraceuticals), έχει οδηγήσει σε σημαντικές καινοτομίες δημιουργώντας μία νέα εποχή στα σκευάσματα από φυσικές ουσίες. Μία τέτοια καινοτομία είναι η δημιουργία του φυτοσώματος Κουρκουμίνης. Το φυτόσωμα της Κουρκουμίνης είναι ένα φωσφολιπίδιο που αποτελείται από Χολίνη μαζί με Κουρκουμίνη. Κατά την παραγωγή του εν λόγω φυτοσώματος, η Κουρκουμίνη συνδέεται με Φωσφατιδυλοχολίνη από σόγια σε αναλογία 1:2. Η μορφή αυτή της Κουρκουμίνης την καθιστά πολύ περισσότερο απορροφήσιμη σε σχέση με την ελεύθερη Κουρκουμίνη, όπως έχουν δείξει επανειλημμένα έρευνες.
Μελέτη σε ανθρώπους με βάση το συνολικό περιεχόμενο Kουρκουμίνης, έδειξε ότι η απορροφητικότητα 1gr (1.000 mg) φυτοσώματος Κουρκουμίνης ήταν ίση με 10 gr ελεύθερης Κουρκουμίνης.
Η σταθερότητα του φυτοσώματος Κουρκουμίνης τόσο στο γαστρικό υγρό, όσο και στο ίδιο το έντερο, είναι σημαντικά υψηλότερη από εκείνη της ελεύθερης Κουρκουμίνης. Σε μία δοκιμή προσομοίωσης του περιβάλλοντος του εντέρου (pH 7,2) και θερμοκρασίας (37° C), η σταθερότητα του φυτοσώματος Κουρκουμίνης ήταν σημαντικά υψηλότερη από εκείνη της ελεύθερης Κουρκουμίνης. Μέσα σε δέκα λεπτά, το ήμισυ της μη συνδεδεμένης Κουρκουμίνης είχε καταστραφεί, ενώ το 83% της συνδεδεμένης με φυτόσωμα μορφής παρέμεινε σταθερό σχεδόν μετά από τέσσερις ώρες.
Η Κουρκουμίνη έχει μία ευνοϊκή επίδραση στο κινητικό σύστημα με δυνατότητες υποστήριξης της κυτταρικής ανοσίας. Είναι αποτελεσματική στη ρευματοειδή αρθρίτιδα, στην θυλακίτιδα, στις φλεγμονές, σε πόνους της μέσης και στην οστεοαρθρίτιδα.
Η Κουρκουμίνη διαθέτει ένα μεγάλο εύρος θεραπευτικών δράσεων: 
Μειώνει την φλεγμονή ελαττώνοντας τα επίπεδα της ισταμίνης και συμβάλλει στη μείωση της παραγωγής της φυσικής κορτιζόνης από τα επινεφρίδια. 

• Προστατεύει από τη βλάβη που προκαλείται από τις ελεύθερες ρίζες λόγω της ισχυρής αντιοξειδωτικής της δράσης.
• Προστατεύει το ήπαρ από τοξικά συστατικά.
• Μειώνει την συσσώρευση αιμοπεταλίων συμβάλλοντας και στην βελτίωση του κυκλοφορικού συστήματος.
• Προστατεύει τα τοιχώματα του παχέος εντέρου.
• Διατηρεί τις αρτηρίες ευλύγιστες.
• Προάγει την υγεία του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος και βοηθά στην γεροντική άνοια.

Όλα τα παραπάνω στοιχεία αποδεικνύουν ότι το φυτόσωμα της Κουρκουμίνης είναι μία αποτελεσματική και ασφαλής πρόταση, χωρίς παρενέργειες, για την αιτιολογική αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου στα μυοσκελετικά προβλήματα.

Ο πόνος είναι η κύρια αιτία αναπηρίας στη κοινωνία αλλά η ευαισθησία στον πόνο είναι διαφορετική από άτομο σε άτομο. Είναι πλέον σαφές ότι ο πόνος είναι μια συναισθηματικοκινητική συνιστώσα. Η δυσάρεστη κατάσταση που προκαλεί προειδοποιεί το άτομο να λάβει μέτρα κατά των ασθενειών διεγείροντας τον ομοιοστατικό μηχανισμό για τις φυσιολογικές απαντήσεις που απαιτούνται για την επιβίωση του σώματος. Το αυτόνομο νευρικό σύστημα ανήκει στο περιφερικό νευρικό σύστημα που είναι υπεύθυνο για τη διατήρηση σημαντικών ζωτικών λειτουργιών όπως η πίεση του αίματος, ο καρδιακός ρυθμός, η αναπνοή και η θερμοκρασία. Οι δύο κλάδοι αυτού του συστήματος (συμπαθητικός και παρασυμπαθητικός) έχουν ανταγωνιστικές επιρροές στις περισσότερες σωματικές λειτουργίες, συμβάλλοντας στην ομοιόσταση στο ανθρώπινο σώμα.

Ο χρόνιος πόνος οδηγεί σε αλλαγές στη δραστηριότητα του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Η αυτόνομη ανισορροπία οφείλεται είτε σε αυξημένη συμπαθητική ή μειωμένη παρασυμπαθητική δραστηριότητα. Μαζί με διάφορους παράγοντες που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής ο πόνος αποτελεί αιτία μη φυσιολογικής λειτουργίας του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Αλλαγές στη φυσιολογική λειτουργία αυτού του συστήματος παρατηρούνται σε διάφορες παθήσεις όπως η ινομυαλγία, ισχιαλγία, αυχεναλγία και ωμαλγία.

Οι ασθενείς οι οποίοι πάσχουν από ινομυαλγία έχουν σημάδια αυτόνομης δυσλειτουργίας. Η διακύμανση του καρδιακού ρυθμού μειώνεται και η αυτόνομη δραστηριότητα κυριαρχείται από συμπαθητική δραστηριότητα. Ομοίως τα ίδια σημάδια έχουν παρατηρηθεί σε ασθενείς με ισχιαλγία. Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η παραγωγή των προφλεγμονωδών δεικτών εντός των σφαιροειδών σωμάτων μέσα στα κύτταρα που περιέχουν τα χρωμοσώματα μπορεί να είναι ένας σημαντικός μεσολαβητής στον πόνο εξαιτίας της δισκοκήλης. Επίσης αυξημένα επίπεδα ιντερλευκίνης-6 (IL-6) και (TNF-a) παρατηρήθηκαν σε ασθενείς με οσφυϊκή ριζοπάθεια. Η μειωμένη διακύμανση της καρδιακής συχνότητας έχει συνδεθεί με αυξημένη IL-6. Επομένως η αυτόνομη δυσλειτουργία μπορεί να συσχετίζεται με αυξημένη παραγωγή κυτοκίνης από το ανοσοποιητικό σύστημα. Το αυτόνομο νευρικό σύστημα αποτελεί βασικό στρεσσογόνο σύστημα στο σώμα, συνθέτοντας μια γέφυρα μεταξύ της περιφέρειας που εμπλέκεται στενά στην αντίληψη του πόνου και την προσαρμογή σε διαφόρους φυσικούς και διανοητικούς παράγοντες. Με αυτό τον τρόπο εμπλέκεται τόσο στην ανάπτυξη όσο και στη συντήρηση χρονιών μυοσκελετικών παθήσεων. Αυτόνομη ανισορροπία με κυρίαρχη συμπαθητική νευρική ενεργοποίηση και μειωμένη παρασυμπαθητική λειτουργία κατά τη διάρκεια εργασίας – ελεύθερου χρόνου και ύπνου συνδέεται με ασθενείς οι οποίοι πάσχουν από χρόνιο πόνο στον αυχένα και στον ώμο.

Η διακύμανση του καρδιακού ρυθμού είναι ένα εργαλείο αξιολόγησης της συμπαθητικής και παρασυμπαθητικής εναρμόνισης της καρδιάς. Γενικά μεγαλύτερη διακύμανση του καρδιακού ρυθμού αντικατοπτρίζει ένα υγιέστερο και πιο προσαρμοσμένο αυτόνομο νευρικό σύστημα ενώ μειωμένη μια αυτόνομη διαταραχή. Η διακύμανση του καρδιακού ρυθμού είναι ισχυρός δείκτης διαστρωμάτωσης καρδιαγγειακού κινδύνου. Αντικατοπτρίζει την κανονικότητα των καρδιακών παλμών με τη μεγαλύτερη να μειώνει τη διακύμανση του καρδιακού ρυθμού και αντίστροφα. Η κανονικότητα προέρχεται από τις χρονικές στιγμές που έχουν περάσει μεταξύ διαδοχικών καρδιακών παλμών. Ονομάζονται διαστήματα R-R και μετριούνται σε χιλιοστά του δευτερολέπτου μετά από την λήψη ηλεκτροκαρδιογραφήματος σε ηρεμία. Ένας από τους βασικούς παράγοντες που μπορεί να επηρεάσει τα διαστήματα αυτά είναι ο χρόνιος πόνος μυοσκελετικής αιτιολογίας.

Η φυσική αδράνεια, το άγχος, ο κακός ύπνος απόρροια του χρόνιου πόνου επηρεάζουν την διακύμανση του καρδιακού ρυθμού. Ιδιαίτερα η σωματική άσκηση ενισχύει τη μυοσκελετική υγεία και καρδιαγγειακή λειτουργία. Υπάρχει θετική συσχέτιση μεταξύ αυξημένης φυσικής κατάστασης στον ελεύθερο χρόνο και βελτιωμένης παρασυμπαθητικής καρδιακής δραστηριότητας στην ανάπαυση. Η χαμηλή σωματική δραστηριότητα στον ελεύθερο χρόνο συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακής θνησιμότητας επιδεινώνοντας τα συμπτώματα σε ασθενείς με χρόνιο πόνο. Ο συνεχιζόμενος πόνος μπορεί να διαταράξει λειτουργικά αλληλοεξαρτώμενα καρδιαγγειακά κυκλώματα οδηγώντας σε αύξηση της αρτηριακής πίεσης με κίνδυνο την δημιουργία υπέρτασης. Η διακύμανση του καρδιακού ρυθμού συσχετίζεται με ένα ευρύ φάσμα ασθενειών όπως άσθμα, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, ινομυαλγία, χρόνιος πόνος στον αυχένα – ώμο – οσφύ, σύνδρομο Guillain-Barre, πολλαπλή σκλήρυνση, υπέρταση, νόσος στεφανιαίων αγγείων, καρδιακή ανεπάρκεια.

Ο τύπος άσκησης που θεωρείται ότι έχει τα πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα στην αλλαγή της διακύμανσης του καρδιακού ρυθμού σε σχέση με άλλα είδη άσκησης είναι η αερόβια άσκηση. Η διακύμανση του καρδιακού ρυθμού έχει ισχυρή εξάρτηση από το επίπεδο αεροβικής ικανότητας του ατόμου ενώ είναι χαρακτηριστικό πως μειώνεται με την διακοπή της. Οι θετικές αλλαγές εμφανίζονται σε σύντομο χρονικό διάστημα με μέτριας έντασης άσκηση (50% μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου διάρκειας 8 εβδομάδων) αλλά και με υψηλής έντασης άσκηση (75%-85% μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου διάρκειας 10 εβδομάδων). Η συχνότητα της άσκησης είναι 3-4 φορές την εβδομάδα μέγιστου χρόνου 40 λεπτών. Στην πραγματικότητα η ένταση της άσκησης παίζει καθοριστικό παράγοντα για καρδιαγγειακές προσαρμογές ενώ και ο τύπος της άσκησης είναι σημαντικός. Ενδεικτικά προτείνονται το περπάτημα, τρέξιμο, ποδηλασία, κολύμπι. Η αναπνοή ρυθμίζει την αυτόνομη ροή προς τη καρδιά, συμβάλλοντας στη διακύμανση του καρδιακού ρυθμού. Ο αυθόρμητος ρυθμός αναπνοής μπορεί να μειωθεί μέσω ασκήσεων βαθιάς αναπνοής δημιουργώντας αλλαγές στη διακύμανση του καρδιακού ρυθμού. Το πρωτόκολλο άσκησης περιλαμβάνει βαθιές αργές αναπνευστικές ασκήσεις 6 αναπνοών ανά λεπτό καθημερινά διάρκειας 30 λεπτών για 30 ημέρες. Κάθε κύκλος αναπνοής αποτελείται από 4 sec εισπνοής και 6 sec εκπνοής. Η θέση χαλάρωσης είναι καθιστή ή ύπτια. Η αύξηση της διακύμανσης του καρδιακού ρυθμού σχετίζεται με μια μείωση του αυθόρμητου ρυθμού αναπνοών που επιτυγχάνεται με τις ασκήσεις βαθιάς αργής αναπνοής.

Εν κατακλείδι η συστηματική ισόβια φυσική δραστηριότητα που εμπεριέχει αερόβια και αναπνευστική άσκηση συντελεί στη διατήρηση υγιούς αυτόνομου νευρικού συστήματος μειώνοντας τον πόνο μέσω αύξησης στη διακύμανση του καρδιακού ρυθμού σε ασθενείς με χρόνιο πόνο παρέχοντας ταυτόχρονα καρδιοπροστατευτική δράση. Η διακύμανση του καρδιακού ρυθμού φαίνεται να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στα σύνδρομα χρόνιου πόνου και οι πληροφορίες που παραθέτει θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν από τους φυσικοθεραπευτές στην αποκατάσταση των ασθενών. Σε αυτές τις περιπτώσεις η φυσικοθεραπεία θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την αυτόνομη δυσλειτουργία με θεραπευτική άσκηση (αερόβια-αναπνοές) χρησιμοποιώντας την διακύμανση του καρδιακού ρυθμού ως έκβαση φυσικοθεραπευτικής αξιολόγησης της προόδου του ασθενούς παρέχοντας βιοανάδραση.

Ο Συρόπουλος Στυλιανός αποφοίτησε από το τμήμα φυσικοθεραπείας του Τει Αθήνας το έτος 2003. Το 2006 άνοιξε το δικό του εργαστήριο φυσικοθεραπείας στην περιοχή όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Νέα Ιωνία Αττικής. Παράλληλα με την ενασχόλησή του ως εργαστηριούχος φυσικοθεραπευτής εργάστηκε στις μονάδες εντατικής θεραπείας σε δύο κρατικά νοσοκομεία το Αρεταίειο Νοσοκομείο και το Σισμανόγλειο νοσοκομείο με διάρκεια θητείας δύο έτη. Η κλινική εμπειρία πάνω στην αντιμετώπιση του επειγόντως περιστατικού χρονίως πασχόντων ασθενών τον οδήγησε στην απόκτηση μεταπτυχιακού τίτλου το 2014 στην καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση από την Ιατρική σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Η συμμετοχή του σε παγκόσμια και πανευρωπαικά πρωταθλήματα κολύμβησης απο το 2011 έως σήμερα είναι συνεχής σε Κίνα, Αγγλία, Ιταλία, Τουρκία, Ολλανδία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Ρωσία, Μάλτα. Οι γνωσεις του πάνω στην φυσιολογία της αερόβιας άσκησης λόγω της πολυετούς εμπειρίας του στην μαραθώνια Κολύμβηση αλλά και στην βασική-εξειδικευμένη υποστήριξη της ζωής έχοντας πιστοποίηση απο το ευρωπαικό συμβούλιο αναζωογόνησης και το Αμερικανικό Κολλέγιο Καρδιολογίας εμπνέει ασφάλεια και εμπιστοσύνη στον ασθενή με καρδιοαναπνευστικές παθήσεις και τον καθιστά πολύτιμο εργαλείο στα χέρια του θεράποντα ιατρού.

Η αιτία του χρόνιου πόνου είναι συχνά άγνωστη. Δεν υπάρχει ένδειξη μιας ασθένειας ή βλάβης στους ιστούς του σώματος την οποία οι γιατροί να μπορούν να συνδέσουν με τον πόνο. Μερικές φορές, ο χρόνιος πόνος οφείλεται σε κάποια χρόνια πάθηση, όπως η αρθρίτιδα, που προκαλεί επώδυνο ερεθισμό των αρθρώσεων ή η ινομυαλγία, που προκαλεί μυϊκό πόνο. Άλλες φορές, ο χρόνιος πόνος μπορεί να οφείλεται σε κάποιο ατύχημα, λοίμωξη ή επέμβαση που έχει καταστρέψει ένα περιφερειακό νεύρο ή ένα νεύρο του νωτιαίου μυελού. Αυτό το είδος νευρικού πόνου που παρατείνεται μετά την επούλωση του αρχικού τραυματισμού ονομάζεται νευροπαθητικός – που σημαίνει ότι ο πόνος προκαλείται από το κατεστραμμένο νεύρο και όχι από τον αρχικό τραυματισμό.

Στις περισσότερες φορές ο πόνος συνδέεται με την παρουσία φλεγμονής. Στην προσπάθειά του ο οργανισμός να επιδιορθώσει έναν ιστό, ενεργοποιεί μηχανισμούς με σκοπό την αποκατάσταση της κανονικής λειτουργίας. Η φλεγμονή είναι η απόκριση σε μία προκληθείσα βλάβη. Αυτή χαρακτηρίζεται από τέσσερα κλασικά συμπτώματα φλεγμονής που είναι τα εξής: η ερυθρότητα, το οίδημα, ο πόνος και η μειωμένη λειτουργικότητα.

Υπάρχουν περισσότερες από 3.000 επιστημονικές δημοσιεύσεις σχετικά με την ευεργετική δράση της Κουρκουμίνης στην αντιμετώπιση της φλεγμονής και του πόνου, με επιδημιολογικά ευρήματα, in–vitro μελέτες καθώς και σε πειράματα σε ζώα. Οι κλινικές μελέτες σε ανθρώπους, ωστόσο είναι σπάνιες επειδή η Κουρκουμίνη δεν απορροφάται ικανοποιητικά. Η ανάπτυξη της επιστημονικής έρευνας και η στόχευση σε ποιοτικά και αποτελεσματικά διατροφικά φάρμακα (nutraceuticals), έχει οδηγήσει σε σημαντικές καινοτομίες δημιουργώντας μία νέα εποχή στα σκευάσματα από φυσικές ουσίες. Μία τέτοια καινοτομία είναι η δημιουργία του φυτοσώματος Κουρκουμίνης. Το φυτόσωμα της Κουρκουμίνης είναι ένα φωσφολιπίδιο που αποτελείται από Χολίνη μαζί με Κουρκουμίνη. Κατά την παραγωγή του εν λόγω φυτοσώματος, η Κουρκουμίνη συνδέεται με Φωσφατιδυλοχολίνη από σόγια σε αναλογία 1:2. Η μορφή αυτή της Κουρκουμίνης την καθιστά πολύ περισσότερο απορροφήσιμη σε σχέση με την ελεύθερη Κουρκουμίνη, όπως έχουν δείξει επανειλημμένα έρευνες.

Μελέτη σε ανθρώπους με βάση το συνολικό περιεχόμενο Kουρκουμίνης, έδειξε ότι η απορροφητικότητα 1gr (1.000 mg) φυτοσώματος Κουρκουμίνης ήταν ίση με 10 gr ελεύθερης Κουρκουμίνης.

Η σταθερότητα του φυτοσώματος Κουρκουμίνης τόσο στο γαστρικό υγρό, όσο και στο ίδιο το έντερο, είναι σημαντικά υψηλότερη από εκείνη της ελεύθερης Κουρκουμίνης. Σε μία δοκιμή προσομοίωσης του περιβάλλοντος του εντέρου (pH 7,2) και θερμοκρασίας (37° C), η σταθερότητα του φυτοσώματος Κουρκουμίνης ήταν σημαντικά υψηλότερη από εκείνη της ελεύθερης Κουρκουμίνης. Μέσα σε δέκα λεπτά, το ήμισυ της μη συνδεδεμένης Κουρκουμίνης είχε καταστραφεί, ενώ το 83% της συνδεδεμένης με φυτόσωμα μορφής παρέμεινε σταθερό σχεδόν μετά από τέσσερις ώρες.

Η Κουρκουμίνη έχει μία ευνοϊκή επίδραση στο κινητικό σύστημα με δυνατότητες υποστήριξης της κυτταρικής ανοσίας. Είναι αποτελεσματική στη ρευματοειδή αρθρίτιδα, στη θυλακίτιδα, στις φλεγμονές, σε πόνους της μέσης και στην οστεοαρθρίτιδα.

Η Κουρκουμίνη διαθέτει ένα μεγάλο εύρος θεραπευτικών δράσεων:

• Μειώνει την φλεγμονή ελαττώνοντας τα επίπεδα της ισταμίνης και συμβάλλει στη μείωση της παραγωγής της φυσικής κορτιζόνης από τα επινεφρίδια.
• Προστατεύει από τη βλάβη που προκαλείται από τις ελεύθερες ρίζες λόγω της ισχυρής αντιοξειδωτικής της δράσης.
• Προστατεύει το ήπαρ από τοξικά συστατικά.
• Μειώνει την συσσώρευση αιμοπεταλίων συμβάλλοντας και στη βελτίωση του κυκλοφορικού συστήματος.
• Προστατεύει τα τοιχώματα του παχέος εντέρου.
• Διατηρεί τις αρτηρίες ευλύγιστες.
• Προάγει την υγεία του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος και βοηθά στην γεροντική άνοια.

Ειδικότερα, κλινικές μελέτες που πραγματοποιήθηκαν με χορήγηση της Κουρκουμίνης σε ασθενείς με αρθρίτιδα στο γόνατο που λάμβαναν Μη Στεροειδή Αντιφλεγμονώδη Φάρμακα, έδειξαν εξαιρετική βελτίωση στην περιπατητική ικανότητα, δηλαδή στη μείωση του πόνου, του οιδήματος, της φλεγμονής και της αύξησης της κινητικότητας.

Επίσης χρησιμοποιήθηκε με εξαιρετική επιτυχία σε ασθενείς με επαναλαμβανόμενη πρόσθια ραγοειδίτιδα ως συμπληρωματική θεραπεία. Οι ερευνητές διαπίστωσαν σημαντική μείωση στη συχνότητα υποτροπής, λιγότερο πόνο στα μάτια και μείωση της θόλωσης της όρασης.

Όλα τα παραπάνω στοιχεία αποδεικνύουν ότι το φυτόσωμα της Κουρκουμίνης είναι μία αποτελεσματική και ασφαλής πρόταση, χωρίς παρενέργειες, για την αιτιολογική αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου.