Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, ο ανθρώπινος οργανισμός καλείται να αντιμετωπίσει ένα τεράστιο όγκο περιβαλλοντικών και μολυσματικών τοξινών. Σαφέστατα, και στο παρελθόν υπήρχαν περιπτώσεις επαγγελματικών ασθενειών όταν οι εργαζόμενοι έρχονταν σε επαφή με βαρέα μέταλλα όπως ο υδράργυρος, ο χαλκός, ο μόλυβδος κτλ. Γνωστή είναι και η ασβέστωση από αμίαντο στους μεταλλωρύχους. Στις τελευταίες δεκαετίες όμως τα χημικά εργαστήρια παρήγαγαν και εισήγαγαν στο περιβάλλον πολύ περισσότερα τεχνητά προϊόντα, όπως φυτοφάρμακα, πλαστικά, βαφές, συντηρητικά.

Τα αποτελέσματα δεν γίνονται εμφανή αμέσως και γι’ αυτό δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη. Πολλές περιπτώσεις χρόνιας τοξικής μόλυνσης δεν έχουν τυπικά συμπτώματα. Οι συνηθέστερες διαταραχές είναι κόπωση, πονοκέφαλος, νευρασθένεια. Εύκολα θεωρείται υπαίτιο το στρες της καθημερινότητας για την επιδείνωση της υγείας. Εκτός αυτών, κάποιοι παρουσιάζουν αλλεργικά συμπτώματα, πόνο στις αρθρώσεις αλλά και αυτοάνοσα νοσήματα.

Ευτυχώς για μας, το σώμα μας μπορεί να αντισταθμίζει την επιβάρυνση από τις τοξικές ουσίες για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μπορεί να τις αναγνωρίζει, να τις ξεχωρίζει και να τις απομακρύνει με βιοχημικές διεργασίες. Αν αυτή η διαδικασία δεν είναι επαρκής, τότε το σώμα θα αποθηκεύσει αυτές τις ουσίες στο λιπαρό και συνδετικό ιστό για να προστατέψει τα κύτταρα των ζωτικών οργάνων. Η αποτοξίνωση γίνεται από το αίμα και τα λεμφικά αγγεία και μέσω των απεκριττικών οργάνων (συκώτι, χοληδόχος κύστη, νεφρά, έντερο, πνεύμονες και δέρμα). Αν αυτά τα όργανα είναι υπερφορτωμένα τότε η λειτουργία τους θα είναι εξασθενημένη, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση συμπτωμάτων.

Ένας από τους βασικούς στόχους των περισσότερων φυσικών μεθόδων θεραπείας είναι η αποτοξίνωση κι ο καθαρισμός του οργανισμού. Προφανώς, αυτή η διαδικασία απαιτεί επαρκείς ποσότητες υγρών, κατά προτίμηση νερού, κι όχι καφέ, τσαγιού ή αναψυκτικών.

Στην Αγιουρβέδα, την παραδοσιακή αρχαία Ινδιάνικη ιατρική, συστήνεται η κατάποση ζεστού νερού έτσι ώστε το σώμα να μην καταναλώσει ενέργεια για τη θέρμανση του κρύου στη θερμοκρασία του σώματος και να επιτυγχάνεται έτσι η αποτοξίνωση πιο γρήγορα. Η φυτοθεραπευτική χρησιμοποιεί τσάγια και φάρμακα που περιέχουν εκχυλίσματα από φυτά, τα οποία διεγείρουν την αποτοξίνωση του ήπατος, των νεφρών και της λέμφου. Το ίδιο μπορεί να επιτευχθεί και με ομοιοπαθητικά ή ομοιοτοξικολογικά σκευάσματα. Η ορθομοριακή ιατρική χρησιμοποιεί για αυτό τον σκοπό υψηλές δόσεις βιταμινών, ιχνοστοιχείων και αμινοξέων, εκχυλίσματα από φύκια και χυλικούς παράγοντες.

Τα ίδια αποτελέσματα μπορούν να επιτευχθούν και με τη βιοφυσική μέθοδο BICOM. Εκτός από την μη-ειδική τόνωση της λειτουργίας των απεκκριτικών οργάνων καταφέρνει να κινητοποιήσει συγκεκριμένες τοξίνες από το σώμα, οι οποίες το επηρεάζουν αρνητικά. Με τη βοήθεια της μεθόδου γίνεται ταυτοποίηση των παραγόντων που προκαλούν επιβάρυνση στον οργανισμό και ακολουθείται στη συνέχεια ειδική αγωγή απέκκρισης της συγκεκριμένης ουσίας. Η μέθοδος είναι απόλυτα φυσική και στηρίζεται στις αρχές της κβαντικής φυσικής.

Κάθε ουσία έχει το δικό της διάγραμμα ηλεκτρομαγνητικών συχνοτήτων. Εφόσον βρεθεί ότι το συγκεκριμένο διάγραμμα συχνοτήτων βρίσκεται στον οργανισμό και τον επιβαρύνει, θα σταλεί στο σώμα το σήμα αυτό αντικατοπρισμένο. Αυτό θα προκαλέσει την ακύρωση του αρχικού σήματος, δηλαδή την εξουδετέρωσή του. Η διαδικασία είναι όμοια με αυτή της λειτουργίας ακύρωσης θορύβου (noise cancelling) στα ακουστικά. Η επιβαρυντική ουσία θα απεκκριθεί από το σώμα μέσα των ούρων ή/και των κοπράνων, ανάλογα με τα όργανα που την είχαν αποθηκεύσει.

Με τη συσκευή Bicom η επιβάρυνση από βαριά μέταλλα και χημικά μπορούν να εξουδετερωθούν με τη διέγερση των οργάνων απέκκρισης και με την ειδική «στοχευμένη» θεραπεία αποτοξίνωσης. Τα συμπτώματα βελτιώνονται τάχιστα.

Κλινικά παραδείγματα

Οξεία επιβάρυνση με αλουμίνιο

Μωρό 3 εβδομάδων εμφάνισε ατοπική δερματίτιδα. Η μητέρα υποπτεύθηκε αλλεργία στο γάλα και ήρθε για θεραπεία. Κατά την αρχική διάγνωση, το μωρό βρέθηκε επιβαρυμένο με γεωπαθητικό στρες (επιβάρυνση από αρνητικές ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες προερχόμενες από το υπέδαφος στο σημείο όπου βρισκόταν η κούνια του), αλλεργία στην πρωτεΐνη του αγελαδινού γάλακτος και επιβάρυνση από αλουμίνιο. Η μητέρα επιβεβαίωσε ότι μετά την επιστροφή της από το μαιευτήριο ζέσταινε φαγητό πάνω σε αλουμινόχαρτο. Οι εφαρμογές του βιοσυντονισμού έγιναν στο μωρό, αλλά και στη μητέρα, που είχε επίσης επιβάρυνση με αλουμίνιο, το οποίο μέσω του θηλασμού περνούσε στο βρέφος. Μετά από τρεις θεραπείες το δέρμα του μωρού ήταν και πάλι φυσιολογικό, ενώ η βελτίωση ήταν εμφανής από την πρώτη κιόλας εφαρμογή. Παράλληλα, η μητέρα άλλαξε το μέρος της κούνιας και έγινε και απευαισθητοποίηση στο αγελαδινό γάλα.

Οξεία επιβάρυνση με χλώριο

Ένα τετράχρονο αγόρι μετά τις διακοπές σε πολυτελές ξενοδοχείο εμφάνισε συχνές ρινορραγίες, έλλειψη όρεξης και απώλεια βάρους. Εξετάστηκε σε νοσοκομείο χωρίς να βρεθεί η αιτία των συμπτωμάτων. Το παιδί ήταν αδύναμο και η μητέρα αποφάσισε να δοκιμάσει μια άλλη προσέγγιση. Όταν ρωτήθηκε για γεγονότα που συνέβησαν πριν την εμφάνιση των συμπτωμάτων είπε ότι όλα ξεκίνησαν μετά την επιστροφή τους από τις διακοπές, όπου τα παιδιά περνούσαν όλη μέρα στην πισίνα. Αυτό έδωσε και το έναυσμα για να εξεταστεί η πιθανή επιβάρυνση του αγοριού από το χλώριο. Η εξέταση ήταν θετική και στη συνέχεια έγινε θεραπεία χρησιμοποιώντας το αντεστραμμένο ηλεκτρομαγνητικό σήμα του χλωρίου. Μέσα σε δύο μόλις λεπτά το αγόρι άνοιξε τα μάτια του ορθά πλατιά και είπε: «μαμά, πεινάω»! Η υγεία του επανήρθε πλήρως και παρέμεινε καλά.

Όσον αφορά τις επιβαρύνσεις, συνήθως έχουμε να κάνουμε με χρόνιες καταστάσεις, όπου η μέθοδος BICOM βοηθάει στην αναγνώριση και εξουδετέρωση των τοξινών. Οι ουσίες που συχνά προκαλούν χρόνια επιβάρυνση είναι βαριά μέταλλα, όπως ο μόλυβδος στους παλιούς σωλήνες νερού, το αλουμίνιο από τις κατσαρόλες αλουμινίου, ο υδράργυρος από τα σκούρα σφραγίσματα αμαλγάματος αλλά και χημικά όπως η φορμαλδεΰδη, τα συντηρητικά ξύλου (ξύλινα πατώματα, έπιπλα), τα φυτοφάρμακα.

Το μέταλλο που συνηθέστερα βρίσκεται θετικό είναι ο υδράργυρος. Είναι το κύριο συστατικό του αμαλγάματος, ενός κράματος μετάλλων που χρησιμοποιείται στην οδοντιατρική. Στην Γερμανία η χρήση του έχει απαγορευτεί στις έγκυες και στα παιδιά. Σημαίνει άραγε αυτό ότι για τους υπόλοιπους είναι ακίνδυνο;

Χρόνια επιβάρυνση από υδράργυρο

Μια 32-χρονη γυναίκα ανέφερε ότι έχασε 4 κιλά μετά την αφαίρεση των αμαλγαμάτων από τα δόντια της. Η θεραπεία της συμπεριέλαβε τρεις εφαρμογές για την εξουδετέρωση των παρενεργειών από τον υδράργυρο μετά από τις οποίες ανέφερε ότι είδε ανακούφιση και σε άλλα συμπτώματα: κόπωση, έλλειψη συγκέντρωσης, νευρασθένεια, εκνευρισμός, πονοκέφαλοι, πόνος στον αυχένα, πρήξιμο στα βλέφαρα, εξανθήματα, επικάλυψη της γλώσσας και ξηροστομία!

Χρόνια επιβάρυνση από χημικά

Ένας 36-χρονος άνδρας ήρθε στο ιατρείο λόγω χρόνιου πόνου στο στομάχι, ο οποίος εμφανιζόταν κάθε φορά που έτρωγε. Τα ηπατικά του ένζυμα ήταν αυξημένα. Η εξέταση έδειξε επιβάρυνση από μεθοξυχλώριο και λινδάνιο, ουσίες που χρησιμοποιούνται ως φυτοφάρμακα. Όντως είχε εργαστεί πριν από καιρό και για χρόνια σε φυτώριο. Με τη βοήθεια της συσκευής Bicom τονώθηκε η αποτοξίνωση του συκωτιού και ενεργοποιήθηκε η απέκκριση των δύο αυτών τοξινών. Μετά από έξι εφαρμογές ο πόνος στο στομάχι μετά το φαγητό είχε εξαφανιστεί και τα ηπατικά του ένζυμα βελτιώθηκαν. [Η τιμή της γ-GT έπεσε από 315 στο 120 και η χοληστερίνη από 254 στο 207!]. 


mougiakou

Κασσάνδρα Μουγιάκου: Πριν 16 χρόνια το πρόβλημα υγείας της νεογέννητης κόρης μου με οδήγησε στο να απευθυνθώ στη μέθοδο  BICOM, με την ελπίδα ότι θα έβρισκα τη λύση. Πράγματι, μέσα σε λίγα λεπτά είχε γίνει διάγνωση των αλλεργιογόνων παραγόντων που την επιβάρυναν και προκαλούσαν ατοπική δερματίτιδα. Με κάποια δυσπιστία, αποφάσισα να ακολουθήσω και το πρόγραμμα θεραπείας με στόχο την απευαισθητοποίηση του μωρού από τις αλλεργιογόνες ουσίες. Τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά και ανέλπιστα. Ως γιατρός ενδιαφέρθηκα να μάθω περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το τρόπο δράσης της μεθόδου. Λίγο αργότερα αποφάσισα να ασχοληθώ και η ίδια με τις εφαρμογές της. Τότε η μέθοδος ήταν εντελώς άγνωστη στην Ελλάδα. Μέχρι σήμερα έχουμε βοηθήσει χιλιάδες ασθενών κάθε ηλικίας, με ποικίλες κλινικές εικόνες. Μπορείτε κι εσείς να προσφέρετε βοήθεια ακόμα και σε πολύ δύσκολα περιστατικά, με ασφάλεια  και με απόλυτα φυσικό τρόπο, χωρίς επιβάρυνση και παρενέργειες συμβαδίζοντας με το πνεύμα της εποχής. Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται στις φυσικές μεθόδους και τις επιλέγουν συνειδητά.

Κατηγορία Υγεία

Λεκτίνες: Τοξίνες που παράγουν τα φυτά για να μην τα φάνε άλλοι οργανισμοί
Πιθανότατα δεν έχετε ακούσει ποτέ για τις λεκτίνες, αλλά σίγουρα είστε εξοικειωμένοι με τη γλουτένη, η οποία είναι μόνο μία λεκτίνη ανάμεσα σε χιλιάδες λεκτίνες. Οι λεκτίνες βρίσκονται σε σχεδόν όλα τα φυτά, καθώς και σε μερικά άλλα τρόφιμα.
Πολύ πριν οι άνθρωποι περπατήσουν στη γη, τα φυτά προστάτευαν τον εαυτό τους και τους απογόνους τους από τα πεινασμένα έντομα παράγοντας τοξίνες, συμπεριλαμβανομένων των λεκτινών, στους σπόρους και σε άλλα μέρη των φυτών.
Αποδεικνύεται ότι οι ίδιες φυτικές τοξίνες που μπορούν να σκοτώσουν ή να ακινητοποιήσουν ένα έντομο μπορούν επίσης να καταστρέψουν σιωπηλά την υγεία σας και να επηρεάσουν ύπουλα το βάρος σας.

Πώς έγινε γνωστή η θεωρία ότι η κατανάλωση τροφών πλούσιων σε λεκτίνες εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία;
Ο κύριος λόγος είναι λόγω ενός βιβλίου που έχει γίνει best-seller, το The Plant Paradox, γραμμένο από τον Δρα Steven Gundry. Το βιβλίο, που κυκλοφόρησε το 2017, υποστηρίζει μια δίαιτα χωρίς λεκτίνες.
Ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι οι λεκτίνες επηρεάζουν δυσμενώς τη χλωρίδα του εντέρου σας  – τα βακτήρια που ζουν στο πεπτικό σας σύστημα – γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε μια ολόκληρη σειρά από ανεπιθύμητες ενέργειες. Ισχυρίζεται ότι πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από δυσανεξία ή ευαισθησία στις λεκτίνες, συμπτώματα της οποίας μπορεί να περιλαμβάνουν αέρια, φούσκωμα, ναυτία, διάρροια, κόπωση, πόνους στις αρθρώσεις, ακόμη και αλλεργικές αντιδράσεις μετά την κατανάλωση τους.
Το Plant Paradox φτάνει στο σημείο να λέει ότι οι λεκτίνες είναι ο μεγαλύτερος διατροφικός κίνδυνος για την υγεία μας και μπορεί ακόμη και να μας σκοτώνουν. Υποστηρίζει ότι οι λεκτίνες μπορούν να πυροδοτούν ακόμα και αυτοάνοσα νοσήματα. Ο Gundry προειδοποιεί να μην τρώμε δημητριακά, όσπρια, ξηρούς καρπούς και ορισμένα φρούτα και λαχανικά, προτρέποντάς μας να αφαιρέσουμε τις λεκτίνες από τη διατροφή μας.
Ποια είναι τα οφέλη που υποτίθεται ότι προέρχονται από την κατανάλωση μιας δίαιτας χωρίς λεκτίνες; Οι κύριοι ισχυρισμοί περιλαμβάνουν βελτιωμένη πέψη, περισσότερη ενέργεια, λιγότερα αέρια και φούσκωμα μετά το φαγητό, καλύτερη διάθεση και εγκεφαλική δύναμη, ακόμη και βελτιωμένο έλεγχο του βάρους.
Στο άρθρο αυτό παρουσιάζουμε μελέτες που συνηγορούν υπέρ των απόψεων του Steven Gundry.

Οι λεκτίνες μπορούν να προκαλέσουν αυτοάνοσα νοσήματα
Οι λεκτίνες είναι πρωτεΐνες που δεσμεύουν τους υδατάνθρακες που υπάρχουν σε όλη τη φύση και δρουν ως συγκολλητίνες. [Η συγκολλητίνη είναι μια ουσία που αναγκάζει τα σωματίδια να πήξουν και να σχηματίσουν μια παχύρρευστη μάζα.] Περίπου το 30% της τροφής μας περιέχει λεκτίνες, μερικές από τις οποίες μπορεί να είναι αρκετά ανθεκτικές στην πέψη για να εισέλθουν στην κυκλοφορία (1). Λόγω των δεσμευτικών τους ιδιοτήτων, οι λεκτίνες μπορούν να προκαλέσουν ανεπάρκεια θρεπτικών συστατικών, να διαταράξουν την πέψη και να προκαλέσουν σοβαρή εντερική βλάβη όταν καταναλώνονται σε υπερβολική ποσότητα από άτομο με δυσλειτουργικά ένζυμα. Αυτές οι επιδράσεις ακολουθούνται από διαταραχή της ακεραιότητας του εντερικού φραγμού, που είναι η πύλη για διάφορες αυτοανοσίες (2-5). Μετά από επαναλαμβανόμενη κατανάλωση, πολλά τρόφιμα όχι μόνο αλληλεπιδρούν με την ευαίσθητη επένδυση του λεπτού εντέρου και οδηγούν σε διαρροή του εντέρου, αλλά μπορούν να διαπεράσουν τους φραγμούς και να εισέλθουν στην κυκλοφορία του αίματος μέσω των περιφερειακών λεμφαδένων (6-7). Μόλις εισέλθουν στο αίμα, λόγω της αλληλεπίδρασης με τις γλυκοπρωτεΐνες της κυτταρικής επιφάνειας, οι άπεπτες λεκτίνες μπορούν να συνδεθούν με διάφορα κύτταρα ιστών και αντιγόνα, όπως ιστό κολλαγόνου, ιστό θυρεοειδούς, ιστό παγκρέατος και νευρικό ιστό επινεφριδίων. Αυτή η δέσμευση μπορεί να προκαλέσει μια ανοσολογική επίθεση κατά των λεκτινών και του ιστού στον οποίο είναι συνδεδεμένες οι λεκτίνες (8-10). Η ανοσολογική επίθεση κατά των λεκτινών που συνδέονται με διάφορα αντιγόνα ιστών οδηγεί πρώτα σε αυτοάνοση αντιδραστικότητα, ακολουθούμενη από αυτοάνοση νόσο.
Στις περιπτώσεις αυτοανοσίας κυττάρων νησιδίων του παγκρέατος ή αυτοανοσίας του θυρεοειδούς, οι λεκτίνες διεγείρουν τα ανθρώπινα λευκοκυτταρικά αντιγόνα τάξης II (HLA) αυτών των κυττάρων, τα οποία κανονικά δεν τα εμφανίζουν. Τα κύτταρα των νησιδίων φέρουν έναν πολύ συγκεκριμένο προσδιοριστικό δισακχαρίτη που ονομάζεται Ν-ακετυλλακτοζαμίνη, με την οποία αγαπούν να συνδέονται οι λεκτίνες του σίτου, των φιστικιών, της σόγιας, της πατάτας και της ντομάτας. Αυτή η δέσμευση μπορεί να οδηγήσει σε κύτταρα νησιδίων που εκφράζουν τα HLA τάξης ΙΙ και ξένα αντιγόνα μαζί, δημιουργώντας μια κατάσταση στην οποία ένα άτομο είναι εύκολος στόχος για αυτοάνοση επίθεση. Επομένως, η δέσμευση κυτταροτοξικών αντισωμάτων στα κύτταρα των νησιδίων μαζί με λεκτίνες έχει ως αποτέλεσμα την καταστροφή των κυττάρων των β-νησιδίων (11). Ο μηχανισμός μπορεί να εξηγήσει γιατί το σιτάρι και η σόγια, εκτός από το γάλα, είναι γνωστό ότι είναι διαβητογόνα (12).
Μια άλλη ύποπτη ασθένεια λεκτινών είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα. Το φυσιολογικό μόριο IgG διαθέτει μια πλευρική αλυσίδα υδατανθράκων που τελειώνει με γαλακτόζη. Στη ρευματοειδή αρθρίτιδα, μεγάλο μέρος της γαλακτόζης λείπει, έτσι αντίθετα εκτίθεται το σάκχαρο Ν-ακετυλογλυκοζαμίνη. Για το λόγο αυτό, η συγκολλητίνη φύτρου σιταριού (WGA), η οποία είναι ειδική για τη Ν-ακετυλογλυκοζαμίνη, είναι ένας από τους πυροδοτητές της ρευματοειδούς αρθρίτιδας (13). Αυτό το γεγονός υποδηλώνει ότι η συμπλήρωση με ολιγομερή Ν-ακετυλογλυκοζαμίνης, όπως η χιτοτετραόζη που προέρχεται από τη χιτίνη που σχηματίζει τα κελύφη των καρκινοειδών, μπορεί να είναι μια αποτελεσματική θεραπεία για τη σχετιζόμενη με τη διατροφή ρευματοειδή αρθρίτιδα. Είναι ενδιαφέρον ότι το εμπόριο υγιεινών τροφών έχει ήδη αξιοποιήσει τη Ν-ακετυλογλυκοζαμίνη ως αντιαρθριτικό συμπλήρωμα (14). Έχει προταθεί ότι η εξάλειψη των διατροφικών στοιχείων, ιδιαίτερα οι λεκτίνες και άλλες διασταυρούμενες τροφές που επηρεάζουν δυσμενώς τη δομή και λειτουργία τόσο των εντεροκυττάρων όσο και των λεμφοκυττάρων μπορούν να μειώσουν το περιφερειακό αντιγονικό ερέθισμα και, ως εκ τούτου, να οδηγήσουν σε μείωση των συμπτωμάτων της νόσου σε ορισμένους ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα (15).

Οι λεκτίνες προκαλούν φλεγμονώδεις παθήσεις
Ερευνητές ανέφεραν σε μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2017 ότι «οι διατροφικές λεκτίνες φυτικής προέλευσης έχουν αναφερθεί ότι εμπλέκονται στην παθογένεση αρκετών φλεγμονωδών ασθενειών, συμπεριλαμβανομένων της φλεγμονώδους νόσου του εντέρου, του διαβήτη, της ρευματοειδούς αρθρίτιδας και της κοιλιοκάκης, αλλά λίγα είναι γνωστά για τους μοριακούς μηχανισμούς που είναι υποκείμενοι στη φλεγμονή που προκαλείται από λεκτίνες» και υποστήριξαν ότι οι λεκτίνες προάγουν τις φλεγμονώδεις παθήσεις ενεργοποιώντας το φλεγμονόσωμα NLRP3 (16).

Οι λεκτίνες μπορούν να προκαλέσουν «τροφική δηλητηρίαση»
Το 1988 ένα νοσοκομείο ξεκίνησε μια «ημέρα υγιεινής διατροφής» στην καντίνα του προσωπικού του το μεσημέρι. Ένα πιάτο περιείχε κόκκινα φασόλια και σερβιρίστηκαν 31 μερίδες. Στις 15:00 ένας από τους πελάτες, ένας γραμματέας χειρουργών, έκανε εμετό στο θέατρο. Τις επόμενες τέσσερις ώρες, 10 ακόμη πελάτες υπέστησαν έντονους εμετούς, ορισμένοι με διάρροια. Όλοι είχαν αναρρώσει την επόμενη μέρα. Κανένα παθογόνο δεν απομονώθηκε από το φαγητό, αλλά τα φασόλια περιείχαν ασυνήθιστα υψηλή συγκέντρωση της λεκτίνης φυτοαιμοσυγκολλητίνη (17).
Οι λεκτίνες είναι πρωτεΐνες που δεσμεύουν τους υδατάνθρακες που υπάρχουν στα περισσότερα φυτά, ειδικά στους σπόρους και τους κόνδυλους όπως τα δημητριακά, οι πατάτες και τα φασόλια. Τις τελευταίες δύο δεκαετίες συνειδητοποιήσαμε ότι πολλές λεκτίνες είναι (α) τοξικές, φλεγμονώδεις ή και τα δύο. β) ανθεκτικές στο μαγείρεμα και στα πεπτικά ένζυμα· και (γ) υπάρχουν σε μεγάλο μέρος της τροφής μας (18). Επομένως, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι μερικές φορές προκαλούν «τροφική δηλητηρίαση». Αλλά το πραγματικά ανησυχητικό εύρημα ήρθε με την ανακάλυψη το 1989 ότι ορισμένες λεκτίνες τροφίμων περνούν το τοίχωμα του εντέρου και εναποτίθενται σε μακρινά όργανα (19-20), προκαλώντας έτσι ασθένειες.

Οι λεκτίνες μπορούν να προκαλέσουν νεφροπάθεια
Η λεκτίνη σιταριού συνδέεται με τα σπειραματικά τριχοειδικά τοιχώματα, τα μεσαγγειακά κύτταρα και τα σωληνάρια του ανθρώπινου νεφρού και (στα τρωκτικά) δεσμεύει την ανοσοσφαιρίνη Α (IgA) και προκαλεί μεσαγγειακές εναποθέσεις IgA. Αυτό υποδηλώνει ότι στους ανθρώπους η νεφροπάθεια IgA μπορεί να προκαλείται ή να επιδεινώνεται από τη λεκτίνη σιταριού. Πράγματι, μια δοκιμή αποφυγής γλουτένης σε παιδιά με αυτή τη νόσο ανέφερε μειωμένη πρωτεϊνουρία και μειωμένα επίπεδα ανοσοσυμπλεγμάτων (21).

Λεκτίνες και πεπτικά έλκη
Μεταξύ των επιπτώσεων που παρατηρούνται στο λεπτό έντερο τρωκτικών που τρέφονται με λεκτίνες είναι η απογύμνωση του βλεννογόνου για την έκθεση του γυμνού βλεννογόνου και η υπερανάπτυξη του βλεννογόνου από μη φυσιολογικά βακτήρια και πρωτόζωα (22). Οι λεκτίνες προκαλούν επίσης εκκένωση ισταμίνης από τα γαστρικά ιστιοκύτταρα (23), η οποία διεγείρει την έκκριση οξέος. Έτσι, οι τρεις κύριοι παθογόνοι παράγοντες για το πεπτικό έλκος – διέγερση με οξύ, αποτυχία του αμυντικού στρώματος του βλεννογόνου και ανώμαλος βακτηριακός πολλαπλασιασμός (ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού) συνδέονται θεωρητικά με τις λεκτίνες. Εάν αυτό αληθεύει, ο αποκλεισμός αυτών των επιδράσεων από ολιγοσακχαρίτες θα αντιπροσώπευε μια ελκυστική και πιο φυσιολογική θεραπεία για το πεπτικό έλκος από την καταστολή του οξέος του στομάχου (24).

Λεκτίνες και ιογενείς λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος
Η δράση απομάκρυνσης της βλέννας από τις λεκτίνες (25) προσφέρει επίσης μια εξήγηση για το ανέκδοτο εύρημα πολλών αλλεργιολόγων ότι μια «δίαιτα της λίθινης εποχής», η οποία εξαλείφει τα περισσότερα αμυλούχα τρόφιμα και επομένως τις περισσότερες λεκτίνες, προστατεύει από κοινές ιογενείς λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού: χωρίς λεκτίνες στο λαιμό η ρινοφαρυγγική επένδυση βλέννας θα ήταν πιο αποτελεσματική ως φραγμός στους ιούς (26).

Πώς οι λεκτίνες βοηθούν τα φυτά να προστατεύουν τους εαυτούς τους και πώς βλάπτουν αυτούς που τα καταναλώνουν;
Οι λεκτίνες στους σπόρους, τους κόκκους, τον φλοιό και τα φύλλα των περισσότερων φυτών συνδέονται με υδατάνθρακες (σάκχαρα) και ιδιαίτερα με σύνθετα σάκχαρα που ονομάζονται πολυσακχαρίτες, στο σώμα του αρπακτικού αφού καταναλώσει το φυτό. Όπως οι έξυπνες βόμβες, οι λεκτίνες στοχεύουν και προσκολλώνται σε μόρια σακχάρου, κυρίως στην επιφάνεια των κυττάρων άλλων οργανισμών – ιδιαίτερα μυκήτων, εντόμων και άλλων ζώων. Συνδέονται επίσης με το σιαλικό οξύ, ένα μόριο σακχάρου που βρίσκεται στο έντερο, στον εγκέφαλο, μεταξύ των νευρικών απολήξεων, στις αρθρώσεις και σε όλα τα σωματικά υγρά, συμπεριλαμβανομένης της επένδυσης των αιμοφόρων αγγείων όλων των πλασμάτων. Οι λεκτίνες αναφέρονται μερικές φορές ως «κολλώδεις πρωτεΐνες» λόγω αυτής της διαδικασίας δέσμευσης, που σημαίνει ότι μπορούν να διακόψουν τα μηνύματα μεταξύ των κυττάρων ή να προκαλέσουν με άλλο τρόπο τοξικές ή φλεγμονώδεις αντιδράσεις. Για παράδειγμα, όταν οι λεκτίνες συνδέονται με το σιαλικό οξύ, ένα νεύρο δεν είναι σε θέση να επικοινωνήσει τις πληροφορίες του σε ένα άλλο νεύρο. Εάν έχετε βιώσει ποτέ ομίχλη εγκεφάλου, μπορεί να ευθύνονται οι λεκτίνες. Οι λεκτίνες διευκολύνουν επίσης την προσκόλληση και τη δέσμευση ιών και βακτηρίων στους επιδιωκόμενους στόχους τους. Μερικοί άνθρωποι – αυτοί που είναι πιο ευαίσθητοι στις λεκτίνες – υπόκεινται επομένως περισσότερο σε ιούς και βακτηριακές λοιμώξεις από άλλους.
Εκτός από τη δυνατότητα πρόκλησης προβλημάτων υγείας, οι λεκτίνες μπορούν επίσης να προάγουν την αύξηση βάρους. Ο λόγος που το σιτάρι έγινε το δημητριακό της επιλογής στα βόρεια κλίματα είναι χάρη στη μοναδικά μικρή λεκτίνη στο σιτάρι, γνωστή ως συγκολλητίνη φύτρων σιταριού (WGA), η οποία είναι υπεύθυνη για την τάση που έχει το σιτάρι για αύξηση βάρους. Το σιτάρι βοήθησε τους προγόνους σας να αποκτήσουν ή να διατηρήσουν βάρος στην αρχαιότητα, όταν η τροφή ήταν συχνά σπάνια. Έχετε σκεφτεί γιατί οι κτηνοτρόφοι ταΐζουν τις αγελάδες με καλαμπόκι και σόγια (τροφές υψηλές σε λεκτίνες); Οι λεκτίνες στο καλαμπόκι και στη σόγια είναι πολύ αποτελεσματικότερες από το γρασίδι στο να κάνουν τις αγελάδες παχύτερες.

Ποιες λεκτίνες είναι οι πιο προβληματικές για την υγεία των ανθρώπων;
Οι λεκτίνες που βρίσκονται στα φασόλια και σε άλλα όσπρια, στο σιτάρι και σε άλλα δημητριακά και σε ορισμένα άλλα φυτά είναι ιδιαίτερα προβληματικές για τον άνθρωπο. Πρώτον, δεν έχει περάσει αρκετός χρόνος για να επιτραπεί στο είδος μας να αναπτύξει ανοσολογική ανοχή σε αυτές τις ουσίες. Ούτε έχει περάσει αρκετός χρόνος ώστε το μικροβίωμα του ανθρώπινου εντέρου να καταστεί πλήρως ικανό να διασπά αυτές τις πρωτεΐνες. Το αποτέλεσμα είναι πολυάριθμα προβλήματα υγείας, με τη γαστρική δυσφορία ως την κορυφή του παγόβουνου. Τέτοια φυτά δεν είναι το μόνο μέρος όπου θα συναντήσετε λεκτίνες. Υπάρχουν επίσης σε ζωικά προϊόντα. Όταν οι αγελάδες και άλλα ζώα τρώνε ζωοτροφές με βάση τα δημητριακά ή τη σόγια, οι οποίες και οι δύο είναι γεμάτες λεκτίνες, αυτές οι πρωτεΐνες καταλήγουν στο γάλα ή το κρέας των ζώων. Το ίδιο συμβαίνει με το κρέας και τα αυγά των κοτόπουλων που εκτρέφονται με ζωοτροφές γεμάτες λεκτίνες. Οι λεκτίνες στα δημητριακά και τη σόγια με τα οποία τρέφονται τα συμβατικά εκτρεφόμενα ζώα καταλήγουν στη σάρκα, το γάλα ή τα αυγά αυτών των ζώων και τελικά στο έντερο σας, όπου μπορούν ακόμα να προκαλέσουν τη ζημιά τους.

Αλλαγή της διατροφής κατά τη γεωργική εποχή
Κατά τη νεολιθική περίοδο (7000 π.Χ.), η ανθρώπινη διατροφή μετατοπίστηκε από κυρίως φύλλα, κόνδυλους και κάποιο ζωικό λίπος και πρωτεΐνες σε κυρίως δημητριακά και όσπρια. Μέχρι τότε, το ανθρώπινο μικροβίωμα δεν είχε συναντήσει ποτέ λεκτίνες σε δημητριακά ή όσπρια, και ως εκ τούτου τα βακτήρια, τα μικρόβια και το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπινου εντέρου είχαν μηδενική εμπειρία στον χειρισμό τους. Γνωρίζουμε ότι όσο περισσότερο είστε εκτεθειμένοι σε ένα συστατικό, τόσο πιο ανεκτικοί γίνεστε μαζί του και δεν αντιδράτε έντονα σε αυτό. Αλλά σε αυτή την περίπτωση, το χρονικό πλαίσιο που είναι απαραίτητο για να ανεχτούμε ορισμένες λεκτίνες δεν είναι εβδομάδες ή μήνες. Μάλλον είναι χιλιετίες.

Νέες τροφές με λεκτίνες από την Αμερική
Πριν από πέντε αιώνες, η τελευταία από τις σημαντικές αλλαγές στην έκθεση στις λεκτίνες – και ίσως η μεγαλύτερη διαταραχή όλων – συνέβη όταν οι Ευρωπαίοι έφτασαν στους Αμερικανούς. Οι εξερευνητές έφεραν τα τρόφιμα του Νέου Κόσμου πίσω στις πατρίδες τους εκθέτοντας τον υπόλοιπο κόσμο σε μια ολόκληρη σειρά από νέες λεκτίνες. Αυτές περιλαμβάνουν την οικογένεια nightshade (πατάτες, ντομάτες, πιπεριές και μελιτζάνες), τα περισσότερα από την οικογένεια των φασολιών (όσπρια, συμπεριλαμβανομένων των φιστικιών και των κάσιους), τα δημητριακά, τα ψευδο-δημητριακά όπως ο αμάρανθος και η κινόα, η οικογένεια των κολοκυθιών (κολοκύθες, κολοκυθάκια) και οι σπόροι chia και ορισμένοι άλλοι σπόροι. Όλα είναι φαγητά που μέχρι τότε κανένας Ευρωπαίος, Ασιάτης ή Αφρικανός δεν είχε δει, πολύ περισσότερο δεν είχε φάει. Τα μισά από τα τρόφιμα που σας είπαν να τρώτε για καλή υγεία είναι στην πραγματικότητα φυτά του Νέου Κόσμου στα οποία το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας δεν είχε προηγούμενη έκθεση, πράγμα που σημαίνει ότι το σώμα σας, τα βακτήρια του εντέρου σας και το ανοσοποιητικό σας σύστημα δεν είναι προετοιμασμένα να τα ανεχθούν.

Η πιο επικίνδυνη λεκτίνη στο σιτάρι. Το πρόβλημα με τα σιτηρά ολικής αλέσεως
Η πιο επικίνδυνη λεκτίνη στο σιτάρι δεν είναι η γλουτένη, αλλά η συγκολλητίνη φύτρων σιταριού (WGA). Η WGA δεν σχετίζεται με τη γλουτένη. Αντίθετα, βρίσκεται στο πίτουρο. Αυτό σημαίνει ότι το λευκό ψωμί περιέχει γλουτένη, αλλά όχι WGA, ενώ το ψωμί ολικής αλέσεως περιέχει και τα δύο.
Η συγκολλητίνη φύτρων σιταριού είναι μια ιδιαίτερα μικρή πρωτεΐνη σε σύγκριση με τις περισσότερες άλλες λεκτίνες, οι οποίες είναι σχετικά μεγάλες. Έτσι, ακόμα κι αν ο φραγμός του βλεννογόνου του εντέρου δεν έχει τεθεί σε κίνδυνο, η WGA μπορεί να περάσει από τα τοιχώματα του εντέρου πιο εύκολα από ότι άλλες λεκτίνες.

Τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε λεκτίνες
Μερικά από τα πιο πλούσια σε λεκτίνες τρόφιμα περιλαμβάνουν: όσπρια, ξηροί καρποί, δημητριακά, φρούτα και λαχανικά nightshades (ντομάτα, πατάτες, μελιτζάνες, πιπεριές).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Pakistan J Nutr. 2009;8(3):293-303.
2. Int Arch Allergy Appl Immunol. 1984;75(3):230-236.
3. J Appl Bacteriol. 1993;75(4):360-368.
4. PLoS One. 2007;2(8):e687.
5. J Comp Pathol. 1980;90(4):597-602.
6. Clin Chim Acta. 1991;203(2-3):153-165.
7. Immunol Invest. 1989;18(6):753-764.
8. Clin Exp Immunol. 1986;63(1):95-100.
9. Pediatr Allergy Immunol. 1995;6(2):98-102.
10. Br J Nutr. 2000;83(3):207-217.
11. J Exp Med. 1987;165(1):124-139.
12. Lancet. 1996;348(9027):613.
13. Arthritis Rheum. 1995;38(6):744-749.
14. Nutri Notes. 1997;2:1-6.
15. Br J Nutr. 2000;83(3):207-217.
16. J Immunol. 2017 Mar 1;198(5):2082-2092.
17. Communicable Disease Report. 1988;33:3-4.
18. Handbook of plant lectins: properties and biomedical applications. London: Wiley; 1998. pp. 31-50.
19. Biochem Soc Trans. 1989;17:481-482.
20. Lancet. 1998;352:1831-1832.
21. J Am Soc Nephrol. 1992;2(10 suppl):S173-S180.
22. Can J Microbiol. 1988;34:1009-1013.
23. Digestion. 1985;32:42-46.
24. BMJ. 1999 Apr 17;318(7190):1023-4.
25. Lancet. 1978;i:585-586.
26. BMJ. 1999 Apr 17;318(7190):1023-4.


Δημόπουλος Μάριος
Ο Μάριος Δημόπουλος γεννήθηκε το 1975 στον Πειραιά. Σπούδασε αρχικά φιλολογία με ειδικότητα στη γλωσσολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Στη συνέχεια λόγω του ενδιαφέροντός του στις φυσικές και εναλλακτικές θεραπείες σπούδασε στο εξωτερικό διατροφολογία και φυσικοπαθητική (naturopathy). Έχει ειδικευθεί στη χρήση διατροφικών συμπληρωμάτων και εστιάζει την έρευνά του στην πρόληψη των ασθενειών με σωστή διατροφή, με χορήγηση βιταμινών, μετάλλων και αντιοξειδωτικών ουσιών υπό μορφή διατροφικών συμπληρωμάτων και με χορήγηση φαρμακευτικών φυτών και βοτάνων. Είναι καθηγητής διατροφολογίας στη σχολή Natural Health Science (Ελλάδα), όπου διδάσκει για τα διατροφικά συμπληρώματα σε φαρμακοποιούς, διαιτολόγους, διατροφολόγους και εναλλακτικούς θεραπευτές. Ο Μάριος Δημόπουλος έχει γράψει 36 βιβλία για θέματα υγείας. Εδώ το πλήρες βιογραφικό του.

Κατηγορία Διατροφή

Ο ύπνος αποτελεί ζωτικό μέρος ενός υγιεινού τρόπου ζωής. Χωρίς αυτόν, βάζετε τον εαυτό σας σε κίνδυνο για πολλά σωματικά και ψυχικά προβλήματα υγείας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η έλλειψη ύπνου μπορεί να έχει συνέπειες, αλλά ελπίζουμε ότι αυτό το γνωρίζετε ήδη. Αυτό που ίσως δεν γνωρίζετε είναι ότι ένας ξεκούραστος και αναζωογονητικός ύπνος μπορεί πραγματικά να καθαρίσει τις τοξίνες από τον εγκέφαλό σας.

Επιστήμονες έχουν ανακαλύψει εδώ και καιρό τη σχέση μεταξύ ύπνου και γνωστικής λειτουργίας και υγείας του εγκεφάλου. Όμως μια νέα μελέτη μάς παρέχει τώρα βαθύτερη εικόνα της σύνδεσης αυτής. Η μελέτη, με επικεφαλής τη νευροεπιστήμονα Laura Lewis του Πανεπιστημίου της Βοστώνης, ξεκίνησε να ανακαλύπτει τον τρόπο με τον οποίο το εγκεφαλονωτιαίο υγρό «ξεπλένει» τοξικά απόβλητα από τον εγκέφαλο κατά τη διάρκεια του ύπνου. H Lewis εξηγεί: "Ξέρουμε ότι ο ύπνος είναι πραγματικά σημαντικός για την υγεία του εγκεφάλου και ο καθαρισμός των τοξινών είναι ίσως ένας βασικός λόγος γι’ αυτό. Αυτό που μέχρι τώρα δεν μπορούσε να γίνει ξεκάθαρο ήταν ο λόγος που αυτό λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια του ύπνου. Αυτό μας οδήγησε να ψάξουμε τι συνέβαινε στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό."

Οι ερευνητές παρακολούθησαν τα εγκεφαλικά κύματα 13 υγιών ενηλίκων ενώ βρίσκονταν σε κατάσταση ύπνου, χρησιμοποιώντας ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, μαζί με μια προηγμένη τεχνική fMRI. Διαπίστωσαν ότι σε ύπνο όχι-REM, τα αργά κύματα εμφανίστηκαν ταυτόχρονα με μεταβολές στη ροή αίματος και στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό, υποδηλώνοντας ότι καθώς η δραστηριότητα του εγκεφάλου προκαλεί αλλαγές στη ροή του αίματος, μειώνεται ο όγκος του αίματος στον εγκέφαλο και στη συνέχεια το εγκεφαλονωτιαίο υγρό ρέει γεμίζοντας το χώρο.

Η Lewis μας εξηγεί: "Έχουμε ανακαλύψει ότι υπάρχουν πραγματικά μεγάλα κύματα εγκεφαλονωτιαίου υγρού που εμφανίζονται στον εγκέφαλο μόνο κατά τη διάρκεια του ύπνου. Αυτό το φαινόμενο είναι πραγματικά εντυπωσιακό και μας ενδιαφέρει να βρούμε τι σημαίνει για τη διατήρηση της υγείας του εγκεφάλου, ειδικά σε διαταραχές όπως η νόσος του Alzheimer. "

Οι ερευνητές ελπίζουν να συνεχίσουν να μελετούν τη ροή του εγκεφαλονωτιαίου υγρού καθώς σχετίζεται με νευροεκφυλιστικές ασθένειες που προκαλούνται από τη συσσώρευση τοξικών πρωτεϊνών στον εγκέφαλο. "Γνωρίζουμε ότι τα άτομα με Alzheimer έχουν λιγότερα αργά κύματα, έτσι μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι έχουν και λιγότερα κύματα του εγκεφαλονωτιαίου υγρού", δήλωσε η Lewis.

Η μελέτη μπορεί να περιέχει απαντήσεις και για άλλες δυσλειτουργίες όπως η κατάθλιψη και η σχιζοφρένεια, στις οποίες είναι κοινό χαρακτηριστικό η διαταραχή του ύπνου. Η Lewis προσθέτει: «Διαφορετικοί ηλεκτρικοί ρυθμοί ύπνου διαταράσσονται σε διαφορετικές ψυχιατρικές καταστάσεις. Έτσι, αυτό θα είναι πολύ ενδιαφέρον να το παρακολουθήσουμε για μια πληθώρα διαταραχών. "

Πηγές: Scientific American, Mercola,

Κατηγορία Υγεία