Εάν είναι κάτι που όλοι μπορούμε να συμφωνήσουμε σχετικά με τον εφιάλτη του COVID-19, είναι ότι, στον 21ο αιώνα, εξακολουθούμε να φοβόμαστε πολύ τους ιούς και άλλους αόρατους φορείς ασθένειας.

Η κάλυψη της πανδημίας από τα μέσα ενημέρωσης που μιλούν για δεκάδες χιλιάδες θανάτους παγκοσμίως από τον κοροναϊό έχει προκαλέσει τόσο πανικό όσο ποτέ πριν. Τα lockdowns που προέκυψαν ως μέσο αποφυγής της διάδοσης του ιού έχουν αλλάξει τη ζωή μας με τρόπο που θα φαινόταν σαν επιστημονική φαντασία πριν από λίγους μήνες.

Ωστόσο, οι περισσότεροι από εμάς συναντάμε αυτούς τους ίδιους «δολοφονικούς» ιούς, συμπεριλαμβανομένου του COVID-19, και βιώνουμε μόνο μια ήπια ασθένεια που διαρκεί μερικές ημέρες. Πολλοί δεν έχουν καθόλου συμπτώματα˙ δεν ξέρουν καν ότι έχουν προσβληθεί από ιό. Τι είναι λοιπόν αυτό που κάνει τη διαφορά μεταξύ του να περνά κανείς ένα ήπιο κρυολόγημα από ιό και του να κινδυνεύει η ζωή του από πνευμονία;

Ένα πρωτοποριακό πεδίο έρευνας που ονομάζεται "νεο-ιολογία" αρχίζει να αντιλαμβάνεται τους 1031(!) ιούς που κατοικούν στον κόσμο μας με εντελώς διαφορετικό τρόπο.1

Αυτή η μελέτη των ιών στο ανθρώπινο σώμα, διαπιστώνει ότι υπάρχουν τρισεκατομμύρια ιοί μέσα και πάνω σε σχεδόν κάθε επιφάνεια των υγιών ανθρώπινων σωμάτων: στο σάλιο και τα έντερα, στο δέρμα και στους πνεύμονες. Πολλαπλασιάζονται ακόμη και στο αίμα, το οποίο οι επιστήμονες θεωρούσαν παλαιότερα ότι ήταν στείρο.2

Αν και είναι 10 έως 100 φορές μικρότεροι από τα βακτήρια, οι ιοί ξεπερνούν τα βακτήρια στο σώμα μας, όπως και τα βακτήρια με τη σειρά τους ξεπερνούν τα δικά μας κύτταρα.3

Αντί να τους θεωρεί άκακους ταξιδιώτες ή θανατηφόρους δολοφόνους που περιμένουν να επιτεθούν, η νεο-ιολογία υποστηρίζει ότι οι κρίσιμες επιδράσεις που έχουν αυτοί οι ιοί στη δυναμική του μικροβιώματός μας μπορούν να προάγουν ή να αποτρέψουν την αύξηση άλλων παθογόνων.

Μια λεπτή ισορροπία

Σε μία μελέτη αξιολόγησης του 2020 με τίτλο: "Εχθροί ή ήρωες; Ο λόγος ύπαρξης των ιών", ο διάσημος ιολόγος Γιοσίχιρο Καουόκα του Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν αναφέρει ότι οι ιοί προσφέρουν ανεκτίμητα και ουσιαστικά οφέλη στους ανθρώπινους ξενιστές τους. Όπως αναφέρει: "Η μόλυνση με έναν ιό μπορεί να προστατεύσει τον ξενιστή από την υπερμόλυνση από άλλο παθογόνο".4

Ως παράσιτα των βακτηριακών ξενιστών τους, ορισμένοι ιοί σκοτώνουν τα βακτήρια που καταλαμβάνουν και έτσι τα εμποδίζουν να καταστρέψουν τον μεγαλύτερο ανθρώπινο ξενιστή τους. Φαίνεται επίσης ότι μεταφέρουν χρήσιμες γονιδιακές λειτουργίες που εμπλέκονται σε ανοσοαποκρίσεις και στο σχηματισμό αιμοπεταλίων. Είναι αλήθεια ότι οι ιοί εξαπλώνονται γρήγορα, αλλά αυτό μπορεί να αποδώσει και τα οφέλη τους.5

Μερικές ιογενείς λοιμώξεις πιστεύεται ότι προδιαθέτουν για άλλες ασθένειες αργότερα στη ζωή. Αυτή είναι η υπόθεση του εμβολιασμού κατά του ιού των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV) για την πρόληψη του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, για παράδειγμα, αν και ο HPV είναι πραγματικά διαδεδομένος και σπάνια εξελίσσεται σε καρκίνο.6

Άλλες ιογενείς λοιμώξεις έχουν σαφώς ευεργετικά αποτελέσματα, λέει ο Καουόκα. "Για παράδειγμα, ο κίνδυνος χρόνιας λεμφοειδούς λευχαιμίας σε άτομα που είχαν ιλαρά στην παιδική ηλικία είναι σχετικά χαμηλός και η μόλυνση από παρωτίτιδα στην παιδική ηλικία μπορεί να προστατεύσει από την ανάπτυξη καρκίνου των ωοθηκών σε ενήλικες."

Όχι μόνο το σώμα μας είναι γεμάτο από ιούς, αλλά και ο αέρας που αναπνέουμε είναι γεμάτος μικρόβια. Σε μία μελέτη βρέθηκαν περίπου 1.800 μικρόβια, συμπεριλαμβανομένων μερικών δυνητικά επιβλαβών παθογόνων, σε δείγματα αέρα που ελήφθησαν από αμερικανικές πόλεις.7

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το υπόβαθρο των μικροβίων στον αέρα που αναπνέουμε είναι πολύ πλούσιο και διαφορετικό από αυτό των εδαφών μας και ποικίλλει ανάλογα με την εποχή του χρόνου και τον καιρό, μεταξύ άλλων παραγόντων.

Όπως τα μικρόβια στο χώμα, αυτά στα οποία εκτίθεται καθημερινά το αναπνευστικό μας σύστημα, ακόμη και όταν είναι δυνητικά επικίνδυνα, είναι συνήθως αβλαβή και ίσως επίσης να διαδραματίζουν ρόλο στην αύξηση παρά στην εξάντληση της άμυνάς μας.

Ζήσαμε το μεγαλύτερο μέρος της σύγχρονης ιατρικής ιστορίας με το φόβο των βακτηρίων, ανατινάσσοντας τα «μικρόβιά» μας με αντιβιοτικά. Την τελευταία δεκαετία, η έρευνα έδειξε ότι αυτή η παγκόσμια υπερβολική χρήση αντιβιοτικών όχι μόνο δημιούργησε ανθεκτικά μικρόβια ("superbugs") πολύ πιο θανατηφόρα από αυτά με τα οποία ξεκινήσαμε, αλλά λειτούργησε επίσης σαν βόμβα ναπάλμ στις αποικίες των "φιλικών" βακτηρίων μας που ρυθμίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα, αφήνοντάς μας ένα πλήθος από χρόνιες ασθένειες που συνδέονται με μικροβιακή ανισορροπία.

Η αποστείρωση του αέρα και του περιβάλλοντός μας από ιούς, δεν θα μας βοηθούσε περισσότερο από το να ανατινάξουμε τα μικρόβια στο έντερό μας με αντιβιοτικά. Θα μπορούσε πραγματικά να αποδειχθεί θανατηφόρο.

Ο κρίσιμος ρόλος της ρύπανσης – εσωτερικά και εξωτερικά

Ερευνητές που εξέτασαν τα μικρόβια ασθενών που νοσούσαν σοβαρά από COVID-19 τον προηγούμενο Μάρτιο στην Κίνα, διαπίστωσαν σημαντικές ανισορροπίες στη μικροβιακή χλωρίδα του εντέρου τους. Υποστηρίζουν ότι η κατάσταση της μικροβιακής ισορροπίας του εντέρου καθορίζει εάν ένα μολυσμένο άτομο μπορεί να έχει μια υγιή ανοσοαπόκριση που δεν προκαλεί βλάβη στους πνεύμονές του.

Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι "Ο φαύλος κύκλος μεταξύ της ανοσολογικής διαταραχής και της ανισορροπίας του εντερικού μικροβιώματος μπορεί να αποτελεί υψηλό κίνδυνο θανατηφόρου πνευμονίας". Με άλλα λόγια, οι ανισορροπίες στα μικρόβια του εντέρου μπορεί να κάνουν τη διαφορά μεταξύ εκείνων που δεν εμφανίζουν συμπτώματα, εκείνων που αρρωσταίνουν πολύ και εκείνων που πεθαίνουν.8

Όλα αυτά υποστηρίζουν την ιδέα ότι δεν είναι τα μικρόβια που καθορίζουν το πόσο σοβαρή είναι μία λοίμωξη αλλά το πεδίο των σωμάτων στα οποία βρίσκονται. Πολλοί παράγοντες μπορούν να επιδεινώσουν ή να ανακουφίσουν μια ιογενή λοίμωξη, και οι κύριοι που συμβάλλουν στους θανάτους από πνευμονία έχουν μελετηθεί αρκετά:

Ο υποσιτισμός αντιπροσωπεύει περισσότερο από το μισό (57%) όλων των θανάτων από πνευμονία μεταξύ παιδιών κάτω των πέντε ετών παγκοσμίως. Η εσωτερική και η εξωτερική ρύπανση έρχονται στη δεύτερη και τρίτη θέση. Μεταξύ των ενηλίκων άνω των 70 ετών, οι οποίοι εμφανίζουν το δεύτερο μεγαλύτερο κίνδυνο πνευμονίας μετά από τα μικρά παιδιά και είναι πρώτοι στη σειρά σε θανάτους από COVID-19, μια παγκόσμια μελέτη του 2018 αναφέρει στους πιο σημαντικούς παράγοντες κινδύνου την ατμοσφαιρική ρύπανση του εξωτερικού χώρου και το κάπνισμα.

Το 2017, η ατμοσφαιρική ρύπανση οδήγησε σε περισσότερους από 300.000 θανάτους από πνευμονία μεταξύ των ηλικιωμένων και το κάπνισμα συνέβαλε σε 223.000 θανάτους από πνευμονία σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα.9

Το υψηλό ποσοστό θανάτου από κοροναϊό που αναφέρεται στην Ιταλία είναι σύμφωνο με αυτά τα δεδομένα. Ο γηράσκων πληθυσμός της Βόρειας Ιταλίας έχει υψηλό ποσοστό καπνιστών και η περιοχή είναι γνωστή για το ότι έχει τη χειρότερη ατμοσφαιρική ρύπανση στην Ευρώπη, η οποία έχει βλάψει τους πνεύμονες των ανθρώπων εδώ και δεκαετίες και αποτελεί τεκμηριωμένο παράγοντα για υψηλή χειμερινή θνησιμότητα εδώ και χρόνια. Η ατμοσφαιρική ρύπανση είναι ένας λόγος για τον οποίο η αναπνευστική ασθένεια σκοτώνει το 13% των ατόμων άνω των 65 ετών στην περιοχή.10

Από αυτήν την οπτική - ότι οι περιβαλλοντικοί παράγοντες και η δική μας εσωτερική οικολογία καθορίζουν εάν τα παθογόνα μας επηρεάζουν σοβαρά - μπορούμε να πάρουμε θάρρος γνωρίζοντας ότι υπάρχουν πολλοί εύκολοι τρόποι για να βελτιώσουμε τον τρόπο που αντιδρά το ανοσοποιητικό μας σύστημα.

Ακολουθεί εδώ μια συνοπτική παρουσίαση των πιο ισχυρών λύσεων κατά των ιών και πώς να αποτρέψετε ή να θεραπεύσετε μια λοίμωξη.

1. Ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος

Τίποτα δεν έχει συσχετιστεί περισσότερο με την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος όσο η βιταμίνη C. Ως βασικό μικροθρεπτικό συστατικό για τον άνθρωπο που λειτουργεί ως ισχυρό αντιοξειδωτικό, η βιταμίνη C ενισχύει την ανοσολογική άμυνα υποστηρίζοντας πολλές λειτουργίες του ανοσοποιητικού συστήματος.

Η ατμοσφαιρική ρύπανση και η έκθεση στον καπνό του τσιγάρου καταστρέφουν γρήγορα τα αντιοξειδωτικά, τα οποία μπορούν να οδηγήσουν σε ανεπάρκεια βιταμίνης C.11 Όταν οι ιοί επιτίθενται, προκαλούν φλεγμονή και αυξάνουν τον μεταβολισμό, εξαντλώντας επίσης τη βιταμίνη C, με αποτέλεσμα μειωμένη ανοσία και, ως αποτέλεσμα, μεγαλύτερη ευαισθησία σε νέες λοιμώξεις.12

Η συμπλήρωση με βιταμίνη C έχει αποδειχθεί επανειλημμένα αποτελεσματική τόσο για την πρόληψη όσο και για τη θεραπεία αναπνευστικών λοιμώξεων συμπεριλαμβανομένης της πνευμονίας. Στην πραγματικότητα, η πιο συχνή αιτία θανάτου μεταξύ ατόμων με σκορβούτο ήταν η πνευμονία. Αφού η ανεπάρκεια βιταμίνης C αναγνωρίστηκε ως η αιτία του σκορβούτου, η ένωση απομονώθηκε τη δεκαετία του 1920 και γιατροί πρωτοπόροι, συμπεριλαμβανομένων των Δρ Κλάους Ουάσινγκτον Τζάνγκμπλατ και Δρ Φρέντερικ Κλένερ, άρχισαν να την χρησιμοποιούν σε υψηλές δόσεις για την πρόληψη και τη θεραπεία της πνευμονίας.13

Ο Δρ Κλένερ, Αμερικανός ειδικός στις παθήσεις του θώρακα, ανέφερε 41 περιπτώσεις ιογενούς πνευμονίας που είχε θεραπεύσει με τη χρήση βιταμίνης C τη δεκαετία του 1940.14 Ο Δρ Ρόμπερτ Φ. Κάθκαρτ, ένας από τους προστατευόμενους του Λάινους Πόλινγκ, προχώρησε στη χρήση μεγάλων δόσεων βιταμίνης C στη δεκαετία του 1960 για τη θεραπεία της πνευμονίας, της ηπατίτιδας και της ανοσολογικής ανεπάρκειας.

Έκτοτε, έχουν δημοσιευτεί στην ιατρική βιβλιογραφία χιλιάδες μελέτες για τη βιταμίνη C, συμπεριλαμβανομένης της έρευνας που δείχνει πώς αναστρέφει την οξειδωτική βλάβη στους καπνιστές,15 την εξαιρετική χρησιμότητά της για τη θεραπεία ασθενών που πάσχουν από θανατηφόρα σήψη,16 την ικανότητά της να μειώνει τους δείκτες φλεγμονής σε αυτούς τους ασθενείς,17 και την αποτελεσματικότητά της στη θεραπεία ιών όπως ο Epstein-Barr και ο έρπητας ζωστήρας.18

«Δεν υπάρχει ιός για τον οποίο η βιταμίνη C δεν έχει λειτουργήσει», λέει ο κορυφαίος γιατρός Ντάμιεν Ντάουνινγκ, πρόεδρος της Βρετανικής Εταιρείας Οικολογικής Ιατρικής. Ο Δρ Ντάουνινγκ επισημαίνει τις δοκιμές ενδοφλέβιας βιταμίνης C υψηλής δόσης που βρίσκονται σε εξέλιξη σε πολλά σημεία που πλήττονται από την πανδημία του κοροναϊού, συμπεριλαμβανομένης της Ιταλίας και του Γουχάν της Κίνας.19

Ο Δρ ‘Ενκιν Μάο, επικεφαλής του τμήματος επειγόντων στο Νοσοκομείο Ράιτζιν της Σαγκάης, είδε 359 ασθενείς με COVID-19 σε μονάδες εντατικής φροντίδας να λαμβάνουν υψηλή δόση βιταμίνης C, από 10.000 έως 20.000 mg (10-20 γραμμάρια) την ημέρα, για μια εβδομάδα έως 10 μέρες. Κανένας από αυτούς τους ασθενείς δεν πέθανε.

Τα αποτελέσματα ήταν τόσο ενθαρρυντικά στην Κίνα που οι γιατροί σε μια ομάδα νοσοκομείων στη Νέα Υόρκη δοκιμάζουν τη βιταμίνη C και για ασθενείς με κοροναϊό σε κρίσιμο στάδιο, αν και με χαμηλότερες δόσεις.

Οι αρχικές αναφορές τον Μάρτιο ανέφεραν ότι σε 700 ασθενείς δόθηκαν ενδοφλέβιες δόσεις 1.500mg βιταμίνης C τρεις έως τέσσερις φορές την ημέρα, που είναι 16 φορές η συνιστώμενη ημερήσια δόση των 90mg για τους άνδρες και 75mg για τις γυναίκες, αν και πολύ χαμηλότερη δόση από αυτά που χρησιμοποιούνται από γιατρούς όπως οι Κλένερ και Κάθκαρτ για ιογενείς λοιμώξεις.20

"Βοηθά πάρα πολύ, αλλά δεν αναφέρεται επειδή δεν είναι ένα δημοφιλές νέο φάρμακο", δήλωσε ο Δρ Άντριου Γουέμπερ, πνευμονολόγος και ειδικός στην εντατική φροντίδα της Νόρθγουελ Χέλθ, η οποία διευθύνει 23 νοσοκομεία στη Νέα Υόρκη.

Μια πρόσφατη ανασκόπηση εντόπισε οκτώ κλινικές δοκιμές χρήσης βιταμίνης C σε ασθενείς με αναπνευστήρα, οι οποίες διαπίστωσαν ότι μείωσε τη διάρκεια του μηχανικού αερισμού κατά μέσο όρο 14% για ασθενείς σε μονάδες εντατικής θεραπείας.

Μεταξύ των 685 ασθενών που περιλαμβάνονται στη μετα-ανάλυση, από τον Δρ Χάρι Χέμιλα του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι και την Ελίζαμπεθ Τσόκερ από το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, η βιταμίνη C ήταν πιο χρήσιμη για όσους ήταν πιο σοβαρά άρρωστοι. Μεταξύ των 471 ασθενών που ήταν σε αναπνευστήρα για περισσότερο από 10 ώρες, η χορήγηση 1.000 έως 6.000 mg βιταμίνης C καθημερινά μείωσε κατά μέσο όρο 25% τον χρόνο θεραπείας με αναπνευστήρα.21

"Δεδομένων των ισχυρών ενδείξεων οφέλους για τους ασθενείς σε σοβαρή κατάσταση, καθώς και των στοιχείων  για πολύ χαμηλά επίπεδα βιταμίνης C σε αυτούς τους ασθενείς, οι ασθενείς της μονάδας εντατικής θεραπείας μπορεί να επωφεληθούν από τη χορήγηση βιταμίνης C", τόνισε ο Δρ. Χέμιλα.

"Εάν δεν κάνετε τίποτα άλλο, πάρτε βιταμίνη C", είπε ο Ντάουνινγκ για την καταπολέμηση του COVID-19. "Πάρτε τουλάχιστον τρία γραμμάρια την ημέρα και μοιράστε τις δόσεις όλη την ημέρα."

Η βιταμίνη C έχει χρησιμοποιηθεί για την καταπολέμηση του κρυολογήματος και της γρίπης από "εκατομμύρια, πιθανώς ακόμη και δισεκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο", δήλωσε ο Άντριου Σολ, συγγραφέας του Vitamin C: The Real Story (Basic Health Publications, 2015) και συντάκτης των Orthomolecular News.

Για σοβαρές ιογενείς λοιμώξεις, ο Σολ αναφέρεται στις δημοσιευμένες θεραπείες του Δρ Κλένερ σε ασθενείς στους οποίους χορηγήθηκαν ενέσεις βιταμίνης C, που κυμαίνονται από 350 έως 1.200 mg ανά kg σωματικού βάρους, που είναι περίπου 20 έως 120 γραμμάρια την ημέρα για έναν ενήλικα. "Αυτή δεν είναι δόση συντήρησης. Πρόκειται για μια θεραπευτική δόση για σοβαρές ζωτικές ασθένειες, όπως η πνευμονία."

"Η βιταμίνη C μπορεί να χρησιμοποιηθεί σωστά μαζί με φάρμακα όταν αυτά ενδείκνυνται", είπε ο Σολ. "Δεν είναι άλλη μία επιλογή. Είναι πολύ σημαντικό να μεγιστοποιηθεί η αντιοξειδωτική ικανότητα του σώματος και η φυσική ανοσία για την πρόληψη και την ελαχιστοποίηση των συμπτωμάτων όταν επιτίθεται ένας ιός."

2. Μείωση του ιικού φορτίου

Η Βρετανή γιατρός Σάρα Μάιχιλ, συγγραφέας του The Infection Game: Life Is an Arms Race (Hammersmith Health Books, 2018), προσθέτει ότι η σοβαρότητα των λοιμώξεων συμπεριλαμβανομένου του κοροναϊού εξαρτάται από τη «δόση ιικού φορτίου» του παθογόνου.

Το ανοσοποιητικό μας σύστημα έχει σχεδιαστεί για να χειρίζεται χαμηλές δόσεις ακόμη και ισχυρών παθογόνων, αλλά όχι συντριπτικές συγκεντρώσεις. "Λάβετε μέτρα για να διατηρήσετε αυτό το ιικό φορτίο χαμηλό, ώστε να χρειαστεί περισσότερος χρόνος για να συσσωρευτεί ο αριθμός των ιογενών σωματιδίων στο σώμα", συμβουλεύει η Δρ Μάιχιλ. "Αυτό δίνει χρόνο στο ανοσοποιητικό σύστημα να δημιουργήσει μια αποτελεσματική απόκριση."

Το ιώδιο έχει χρησιμοποιηθεί ως απολυμαντικό για σχεδόν 200 χρόνια. "Δεν υπάρχει ιός ανθεκτικός στο ιώδιο", λέει η Μάιχιλ. "Σκοτώνει τα πάντα όταν έρχεται σε επαφή."

Συνιστά να φτιάξετε ένα μείγμα από 10 μέρη λάδι καρύδας (επίσης αντιικό) σε ένα μέρος διαλύματος ιωδίου Lugol (15% κατά προτίμηση). Διατηρεί διαθέσιμο ένα δοχείο από αυτό το μείγμα για να τρίβει μια σταγόνα στα χέρια της και γύρω από τη μύτη και το στόμα της όταν έχει έρθει σε επαφή με ανθρώπους ή πράγματα που ενδέχεται να μεταφέρουν ιούς.

Το μείγμα ιωδίου λεκιάζει προσωρινά το δέρμα, αφήνοντας ένα κίτρινο χρώμα, αλλά με την πάροδο του χρόνου εξατμίζεται και τελικά εξαφανίζεται, απελευθερώνοντας αντι-ιικούς ατμούς καθώς φεύγει.

Για τη θεραπεία λοιμώξεων του αναπνευστικού, η Μάιχιλ συνιστά επίσης την προσθήκη 1-4 σταγόνων (όσο αυτό είναι ανεκτό) ιωδίου Lugol σε αναπνευστική συσκευή, εισπνέοντας μέσω της μύτης και εκπνέοντας από το στόμα έως και 20 φορές έως ότου εξαφανιστεί η μυρωδιά, κάνοντας επανάληψη αυτής της διαδικασίας δύο ή τρεις φορές την ημέρα.

Εάν δεν έχετε αναπνευστική συσκευή, η Μάιχιλ προτείνει να τοποθετήσετε το ιώδιο Lugol σε βαμβάκι σε ένα άδειο βάζο και να το ανοίξετε για να μυρίζετε μερικές φορές την ημέρα ή να ρίχνετε 2-4 σταγόνες ιωδίου Lugol στην επένδυση της μάσκας προσώπου.

3. Καταπολέμηση του στρες

Έχει αποδειχθεί ότι το χρόνιο άγχος – οποιοδήποτε άγχος που διαρκεί περισσότερο από μερικές ώρες - καταστέλλει τις προστατευτικές ανοσολογικές αντιδράσεις και προκαλεί χρόνια φλεγμονή, η οποία σχετίζεται με σχεδόν κάθε ασθένεια, από καρκίνο έως πνευμονία.22

Το άγχος πυροδοτεί μια αντίδραση «πάλης ή φυγής» που απελευθερώνει κορτιζόλη στο σώμα, η οποία μας επιτρέπει να ξεκινήσουμε τη δράση. Τα υψηλά επίπεδα ορμονών άγχους καταστρέφουν τους θρεπτικούς μας πόρους, εξασθενίζουν τη μάθηση και τη μνήμη, επηρεάζουν τη διάθεσή μας και μπορεί να μας κάνουν επιρρεπείς στην κατάθλιψη.

Κατά ειρωνικό τρόπο, οι περιορισμοί που επιβλήθηκαν από τις υπηρεσίες δημόσιας υγείας και τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο για την προστασία των ανθρώπων από το νέο κοροναϊό εξαπέλυσαν ένα παγκόσμιο παλιρροϊκό κύμα επικίνδυνου χρόνιου στρες.

Εκτός από την οικονομική κατάρρευση, με δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους να βυθίζονται σε τεράστια οικονομική καταστροφή ή αβεβαιότητα, ο φόβος που μεταδίδεται από τα μέσα ενημέρωσης έχει προκαλέσει μια παρατεταμένη αίσθηση κινδύνου.

Προσθέστε σε αυτό το γεγονός ότι εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να στερούνται πολλά πράγματα που τους φέρνουν χαρά και σκοπό και τους ανακουφίζουν από το άγχος (π.χ. τη δουλειά τους, την εκπαίδευση, εξόδους, φίλους και εγγόνια, χόμπι, εκκλησίες, διακοπές και κάθε είδους καθημερινή κοινωνική αλληλεπίδραση.

"Η μοναξιά και οι αδύναμες κοινωνικές συνδέσεις σχετίζονται με μείωση της διάρκειας ζωής παρόμοια με εκείνη που προκαλείται από το κάπνισμα 15 τσιγάρων την ημέρα και ακόμη μεγαλύτερη από αυτήν που σχετίζεται με την παχυσαρκία", δήλωσε ο αμερικανός πρώην στρατιωτικός χειρουργός Βιβέκ Μέρθι για μια μεγάλη έρευνα του 2018 σχετικά με τον αντίκτυπο της κοινωνικής απομόνωσης στην υγεία και τη θνησιμότητα.23

Πολλές μελέτες συνδέουν επίσης την ανεργία με αυξημένα ποσοστά πρόωρου θανάτου. Σε μία μελέτη δεδομένων από το 1990 έως το 2010, το προσδόκιμο ζωής ήταν μικρότερο κατά 3,8 έως 4,7 έτη, σε περιοχές των ΗΠΑ με υψηλή ανεργία σε σύγκριση με περιφέρειες με χαμηλή ανεργία.

Οι καρδιαγγειακές παθήσεις, ο καρκίνος, η αυτοκτονία, οι ακούσιοι τραυματισμοί και ο διαβήτης εξήγησαν το 71% του χάσματος στο προσδόκιμο ζωής συνολικά και οι γυναίκες σε περιοχές με αυξημένη ανεργία είχαν επίσης υψηλότερα ποσοστά θανάτου λόγω μολυσματικών ασθενειών και πνευμονίας / γρίπης.24

Μεμονωμένα, ωστόσο, μπορούμε να λάβουμε μέτρα για τη μείωση του άγχους όσο το δυνατόν περισσότερο, για παράδειγμα μέσω της τακτικής άσκησης, του διαλογισμού, της απόλαυσης της μουσικής και της τέχνης και της προσέγγισης φίλων, οικογένειας και πίστης.

Και πάλι, μεγάλες δόσεις βιταμίνης C μπορούν να μετριάσουν τη βλάβη του στρες στο ανοσοποιητικό σύστημα. Σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα στο Χάνστβιλ, όταν δόθηκε βιταμίνη C σε αρουραίους που ήταν υπό έντονο στρες, βελτίωσε τα επίπεδα ορμονών του στρες και άλλους τυπικούς δείκτες σωματικού και συναισθηματικού στρες, όπως απώλεια βάρους, διεύρυνση των επινεφριδίων και συρρίκνωση του θύμου αδένα και του σπλήνα.

Η θεραπεία με βιταμίνη C αύξησε επίσης τα επίπεδα του κυκλοφορούντος αντισώματος IgG, της κύριας άμυνας του οργανισμού έναντι της συστηματικής λοίμωξης.25

Μια άλλη μελέτη διαπίστωσε ότι η βιταμίνη C μειώνει το σωματικό και ψυχολογικό στρες. Οι ερευνητές υπέβαλαν μια ομάδα 120 ατόμων σε ένα "βέβαιο στρες" - ανάθεση δημόσιας ομιλίας σε συνδυασμό με μαθηματικά προβλήματα. Τα μισά από τα άτομα έλαβαν 1.000 mg βιταμίνης C και τα μισά όχι. Η ομάδα ελέγχου που δεν έλαβε βιταμίνη C είχε τρεις φορές υψηλότερα επίπεδα ορμονών στρες και υψηλότερη αρτηριακή πίεση από την ομάδα που έλαβε βιταμίνη C. Ανέφεραν επίσης ότι ένιωθαν λιγότερο άγχος από όλη αυτή την εμπειρία.26

Πώς ένας ιός γίνεται δολοφόνος;

Οι κοροναϊοί SARS και MERS, οι Ebola, Zika, H1N1, H5N1, HIV, HPV - όλοι αυτοί οι ιοί έχουν γίνει οι σύγχρονες σκιές των μεγάλων επιδημιών της ιστορίας: πολιομυελίτιδα, ευλογιά και μαύρος θάνατος του Μεσαίωνα.

Η λέξη «ιός» προέρχεται από τη λατινική λέξη «δηλητήριο», επειδή όταν οι ιοί ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά στις αρχές του εικοστού αιώνα, ήταν γνωστοί για την ικανότητά τους να σκοτώνουν.

Ο COVID-19 σκοτώνει προκαλώντας υπερβολική αντίδραση από το ανοσοποιητικό σύστημα. Όταν ο κοροναϊός εισέρχεται στους πνεύμονες, το σώμα στέλνει εκεί κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος για να του επιτεθούν.

Όμως σε μερικούς ανθρώπους, ιδιαίτερα στους ανοσοκατασταλμένους, το ανοσοποιητικό σύστημα μπαίνει σε υπερλειτουργία. Απελευθερώνει μια «καταιγίδα κυτοκίνης» - υπερβολικά επίπεδα φλεγμονωδών μορίων - προκαλώντας αλυσιδωτή αντίδραση περισσότερων ανοσοκυττάρων, τα οποία με τη σειρά τους προκαλούν υπερφλεγμονή, πνευμονία και σοβαρό οξύ αναπνευστικό σύνδρομο.

Η επικινδυνότητα αυτών των παθογόνων δεν είναι κάτι νέο. Οι ιοί, συμπεριλαμβανομένων των κοροναϊών, που αντιπροσωπεύουν περίπου το 20 τοις εκατό των κρυολογημάτων, έχουν στοιχίσει τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους κάθε χρόνο, σύμφωνα με τα καταγεγραμμένα στοιχεία.

Το 2017, 2,56 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πέθαναν από πνευμονία που προκαλείται από μικρόβια, συμπεριλαμβανομένων βακτηρίων, μυκήτων και ιών.

Βιταμίνη C στις μονάδες εντατικής θεραπείας

Σε μία μετα-ανάλυση του 2020, ερευνητές ανακάλυψαν ότι η βιταμίνη C μπορεί να μειώσει το χρόνο διασωλήνωσης των ασθενών στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Συγκέντρωσαν στοιχεία κλινικών αποτελεσμάτων από 8 ξεχωριστές μελέτες 885 ασθενών που νοσηλεύονταν σε σοβαρή κατάσταση.

Γενικά, η βιταμίνη C μείωσε το χρόνο των ασθενών στον αναπνευστήρα κατά 14%. Οι ασθενείς που βοηθήθηκαν περισσότερο ήταν αυτοί που βρίσκονταν σε πιο κρίσιμη κατάσταση.

Για τους 471 ασθενείς που ήταν διασωληνωμένοι με αναπνευστήρα για περισσότερες από 10 ώρες – δηλαδή στις πιο σοβαρές περιπτώσεις – η βιταμίνη C μείωσε το χρόνο που χρειαζόταν να μείνουν στον αναπνευστήρα κατά 25%.

Με τα πρώτα σημάδια ιογενούς λοίμωξης...

Η Δρ Σάρα Μάιχιλ συνιστά:

  • Πάρτε 10 gr βιταμίνης C (ως σκόνη ασκορβικού οξέος) σε 500 mL νερού ανά ώρα μέχρι τη δόση που ξεκινάτε να έχετε συμπτώματα διάρροιας — αυτό ονομάζεται "ανοχή εντέρου".
  • Εισπνεύστε ιώδιο Lugol κάθε δύο ώρες.
  • Απομονωθείτε και πηγαίνετε για ύπνο για να αφήσετε το σώμα να παλέψει τη ασθένεια.

Η συμβουλή του ολιστικού γιατρού Ντέιβιντ Μπράουνσταϊν:

  • Πάρτε 100,000 μονάδες βιταμίνης A καθημερινά για 4 μέρες. Στη συνέχεια, ή αν δεν είστε άρρωστοι, 5,000 μονάδες τη μέρα (σημείωση: πάρετε βιταμίνη A, όχι βήτα-καροτίνη). Ωστόσο, προτείνει οι γυναίκες σε εγκυμοσύνη να αποφεύγουν τόσο μεγάλες δόσεις, και θα πρέπει να συμβουλευτούν ειδικό για να τους καθορίσει την κατάλληλη δόση για εκείνες.
  • Πάρτε 50,000 IU βιταμίνης D3 καθημερινά για 4 μέρες.
  • Κόψτε τη ραφιναρισμένη ζάχαρη. "Η ραφιναρισμένη ζάχαρη φαίνεται ότι αλλάζει αρνητικά τη λειτουργία των λευκοκυττάρων για ώρες μετά την πέψη  ," λέει ο Μπράουνσταϊν.
  • Ενυδατωθείτε. Η αφυδάτωση θα επηρεάσει τις διαδικασίες εξάλειψης της λοίμωξης. Για παράδειγμα, εάν ζυγίζετε 90 κιλά, στοχεύστε να πίνετε 3 λίτρα κάθε μέρα.

Εμποδίστε την εξέλιξη μιας ίωσης:
Ο Δρ Ντάμιεν Ντάουνινγκ προτείνει ένα κοκτέιλ συμπληρωμάτων διατροφής για την αποφυγή της λοίμωξης από κοροναϊό ή άλλα παθογόνα:

Βιταμίνη C
Συνιστώμενη συνολική ημερήσια δόση: 3.000 mg (3g) ή και περισσότερο καθημερινά. Είναι καλό να διαιρείται η ποσότητα αυτή σε δόσεις μέσα στη μέρα (π.χ. 1000 mg x 3 φορές). Μία άλλη λύση είναι να βάλετε 5.000mg ασκορβικού οξέος σε 1-1.5 λίτρα νερού και να πίνετε κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Βιταμίνη D
Συνιστώμενη ημερήσια δόση: Ξεκινήστε με 5000 IU (125microgram) καθημερινά για 2 εβδομάδες, μετά μειώστε σε 2000IU (50microgram) καθημερινά.

Μαγνήσιο
Συνιστώμενη ημερήσια δόση: 400mg (σε μορφή citrate, malate, aminoacid chelate ή chloride).

Ψευδάργυρος
Συνιστώμενη ημερήσια δόση: 20mg (σε μορφή citrate, , aminoacid chelate ή gluconate). Να λαμβάνεται μακριά από την κατανάλωση δημητριακών και άλλων σπόρων για να αποφευχθεί η δέσμευση από το φυτικό οξύ που μειώνει την απορρόφηση.

Σελήνιο
Συνιστώμενη ημερήσια δόση: 100microgram


Linus Pauling Institute (vitamin C): lpi.oregonstate.edu/mic/vitamins/vitamin-C

Dr Sarah Myhill: www.drmyhill.co.uk

Dr Damien Downing: www.drdamiendowning.com

Dr David Brownstein: www.drbrownstein.com 

Βιβλιογραφικές αναφορές

1 Virus Res, 2019; 274: 197751

2 J Mol Biol, 2014; 426: 3892-906

3 Curr Opin Virol, 2012; 2: 63-77

4 Clin Transl Immunology, 2020; 9: e01114

5 Microbiome, 2016; 4: 64

6 CDC, HPV Fact Sheet. www.cdc.gov

7 Proc Natl Acad Sci U S A, 2007; 104: 299-304

8 MedRxiv, doi: https://doi.org/ 10.1101/ 2020.03.03.20030650

9 Lancet Infect Dis, 2018; 18: 1191-210

10 BMC Public Health, 2019; 19: 1445; Legambiente, Mal'aria 2019, Jan 22 2019

11 Am J Public Health, 1989; 79: 158-62; Occup Environ Med, 2003; 60: 612-6

12 Nutrients, 2017; 9: 1211

13 Nutrients, 2017; 9: 339

14 Southern Med Surg, 1948; 110(2): 36-8, 46

15 Circulation, 1996; 94: 6-9

16 Nutrients, 2018; 10: 1762

17 J Transl Med, 2014; 12: 32

18 Med Sci Monit, 2012; 18: CR215-24; Med Sci Monit, 2014; 20: 725-32

19 Clinical trial identifier NCT04323514 (Palermo, Italy), NCT04264533 (Wuhan, China); www.clinicaltrials.gov

20 New York Post, March 24, 2020

21 J Intensive Care, 2020; 8: 15

22 Immunol Res, 2014; 58: 193-210

23 Cigna U.S. Loneliness Index, 2018

24 Scientifica (Cairo), 2016; 2016: 8290435

25 American Chemical Society meeting, Aug 23, 1999

26 Psychopharmacology (Berl), 2002; 159: 319-24.


 Οι πληροφορίες που παρέχονται δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τη γνωμάτευση ιατρού ή άλλου ειδικού της υγείας. Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα ή φυσικά σκευάσματα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού ιατρού και ποτέ μόνοι σας με δική σας πρωτοβουλία. Οι φυσικές θεραπείες δεν αποτελούν υποκατάστατο ιατρικής περίθαλψης. Παρακαλούμε συμβουλευτείτε απαραιτήτως τον ιατρό σας για οποιοδήποτε θέμα υγείας και πριν την χρήση οποιουδήποτε βότανου ή θεραπείας. Μην χρησιμοποιείτε ποτέ βότανα ή οποιαδήποτε θεραπεία κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης μόνα τους ή σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα, ακόμα και συμπληρώματα χωρίς την συνταγή ειδικού ιατρού.

Κατηγορία Υγεία

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Κιθ ΜακΚόρμικ  κέρδισε το Εθνικό Πρωτάθλημα μοντέρνου πένταθλου, έναν αθλητικό διαγωνισμό που αποτελείται από πέντε αθλήματα: σκοποβολή, ξιφασκία, κολύμβηση, ιππασία, ανώμαλος δρόμος.

Το αρχαίο Ολυμπιακό πένταθλο - τρέξιμο, άλμα εις μήκος, ακοντισμός, δισκοβολία και πάλη – θεωρείται το πιο δύσκολο από όλα, αλλά και το σύγχρονο ισοδύναμό του είναι εξίσου εξαντλητικό.

Ο Κιθ ήταν ένας ισχυρός αθλητής που έκανε προπονήσεις 12 με 15 ώρες την ημέρα για χρόνια. Το 1976, ήταν αναπληρωματικό μέλος της ομάδας των ΗΠΑ στο πένταθλο για τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες στο Μόντρεαλ του Καναδά. Επίσης, αγωνίστηκε και κατέλαβε τη δεύτερη και τέταρτη θέση με πολλές ομάδες του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος.

Το πάθος του για τη φυσική κατάσταση επεκτάθηκε στην καριέρα του και το 1982 αποφοίτησε από το Εθνικό Κολέγιο Χειροπρακτικής και έγινε χειροπράκτης με κύρια ενασχόληση τους αθλητές. Συνέχισε επίσης να προπονείται τακτικά και να αγωνίζεται σε αγώνες τρίαθλου.

Και τότε, το 1999, σε ηλικία 45 ετών, άρχισε να πονάει άσχημα το ισχίο του κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης. "Δεν μπορούσα καν να τελειώσω την προπόνηση, κάτι το οποίο ήταν πολύ περίεργο", λέει. "Το άφησα έτσι χωρίς να ασχολούμαι για μερικές εβδομάδες, και επειδή δεν γινόταν καλύτερα, πήγα σε έναν φίλο μου που είναι ορθοπεδικός χειρουργός και έβγαλε ακτινογραφίες των ισχίων μου." Δεν του άρεσε αυτό που είδε, οπότε ζήτησε σάρωση πυκνότητας οστού. Προέκυψε τιμή Τ ίση με -4,3. Ο δείκτης Τ δείχνει πόσο διαφέρει η οστική πυκνότητα ενός ατόμου από την οστική πυκνότητα ενός υγιούς 20χρονου. Μια τιμή Τ ίση με 2,5 ή χαμηλότερη διαγιγνώσκεται ως οστεοπόρωση.

Ο ΜακΚόρμικ στη συνέχεια πήγε σε έναν ενδοκρινολόγο στην περιοχή του στο Μπέλτσερτάουν της Μασαχουσέτης, αλλά ο νέος γιατρός δεν ήξερε τίποτα περισσότερο για την οστεοπόρωση από τον ασθενή του.

"Τότε, πριν από 20 χρόνια, δεν ήξερα τίποτα", λέει ο ΜακΚόρμικ. "Με κάθισε στο γραφείο του, τράβηξε το βιβλίο από το ράφι και το άνοιξε στην οστεοπόρωση με αυτήν τη λίστα με 20 πράγματα που πρέπει να ελεγχθούν και ξεκίνησε στην κορυφή της λίστας. Ήμουν απλά έντρομος."

Ο ΜακΚόρμικ δεν ταιριάζει με καμία από τις γνωστές αιτίες της οστεοπόρωσης. Δεν κάπνιζε. Δεν έπινε. Έκανε άσκηση σε όλη του τη ζωή και δεν ήταν παχύσαρκος. Κληρονομικότητα οστεοπόρωσης δεν υπήρχε στην οικογένειά του. Όταν έφτασε στο τέλος της λίστας, ο γιατρός του είπε, "Λοιπόν, φαίνεται ότι έχετε κανονική οστεοπόρωση" και του έδωσε συνταγές για διφωσφονικά (μια κατηγορία φαρμάκων που αποτρέπει την απώλεια οστικής πυκνότητας ) και ένα θειαζιδικό διουρητικό για τη μείωση της απώλειας ασβεστίου στα ούρα του.

"Είπα, γιατρέ, δεν ήρθα εδώ για ιατρική συνταγή. Θέλω απλώς να μάθω γιατί έχω οστεοπόρωση. Είμαι 45 ετών και θέλετε να πάρω αυτά τα φάρμακα για τα επόμενα 45 χρόνια; Δεν το καταλαβαίνω αυτό."

Αποφασισμένος να μην πάρει φαρμακευτική αγωγή, να κατανοήσει την ασθένειά του και να θεραπευτεί με φυσικό τρόπο, ο Κιθ ξεκίνησε μια μακρά περίοδο μελέτης και τελικά συνεργάστηκε με τον Δρ Λόρενς Ράιζ, επικεφαλής του Τμήματος Ενδοκρινολογίας και Μεταβολισμού στο Κέντρο Υγείας του Πανεπιστημίου του Κονέκτικατ, ο οποίος έκανε πειραματική έρευνα για την ασθένεια.

Με τη βοήθεια του Δρ Ράιζ, ο Κιθ βελτίωσε τη διατροφή του, προσθέτοντας περισσότερα λαχανικά πλούσια σε ασβέστιο και άρχισε να παίρνει συμπληρώματα. Όμως η διαδικασία ανάκαμψης ήταν αργή - πολύ αργή. Με τιμή Τ -4.3, τα οστά του ήταν πολύ αδύναμα για τον τρόπο ζωής του και παρόλο που μείωσε ριζικά τις αθλητικές του δραστηριότητες, μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια έσπασε ή ράγισε τουλάχιστον 15 οστά.

"Χωρίς να κάνω τίποτα, έσπαγα ένα πλευρό», λέει. «Ήμουν πραγματικά εύθραυστος και δεν ήξερα τι στο καλό έκανα. Ήταν τρομερό. Παγιδεύεσαι τόσο πολύ στον εαυτό σου και ανησυχείς και νομίζεις ότι είσαι αυτό το εύθραυστο τρομερό άτομο που δεν φρόντισε τον εαυτό του. Ποτέ δεν έπαιρνα φάρμακα στη ζωή μου. Ποτέ δεν έπινα αλκοόλ. Δεν έκανα ποτέ τίποτα κακό. Αλλά η οστεοπόρωση αφήνει αυτή την τεράστια ενοχή ότι δεν φρόντισες τον εαυτό σου. Ψυχολογικά, είναι τραυματικό."

Μετά το δέκατο πέμπτο σπασμένο οστό, συμβιβάστηκε και ξεκίνησε αγωγή με Forteo (τεριπαρατίδη), μια ενέσιμη ορμόνη που διεγείρει τη δραστηριότητα των κυττάρων οστικής ανάπτυξης (οστεοβλάστες και οστεοκλάστες) στη μήτρα των οστών. Σε δύο χρόνια, πήγε από T -4,3 σε Τ -3,3, οπότε σταμάτησαν τα κατάγματα και σταμάτησε το φάρμακο, ενισχύοντας τη δική του φυσική θεραπευτική προσέγγιση.

Είχε μάθει πολλά τα προηγούμενα χρόνια - ειδικά για τη σχέση μεταξύ της υγείας του εντέρου, του ανοσοποιητικού συστήματος και της οστεοπόρωσης. Ανακάλυψε ότι είχε δείκτες που υποδηλώνουν αλλεργία στη γλουτένη και σταμάτησε την κατανάλωση γλουτένης. Άρχισε να παίρνει άλφα-λιποϊκό οξύ επειδή η έρευνά του έδειξε ότι είναι ένα από τα πιο σημαντικά συμπληρώματα για την οστεοπόρωση, μαζί με Ν-ακετυλο κυστεΐνη (NAC), το ασβέστιο, το μαγνήσιο, ιχνοστοιχεία και βιταμίνες D και K και προβιοτικά στη διατροφή του.

Μέχρι το 2010, επέστρεψε σε αγώνες διεθνούς επιπέδου, που τον κατέταξαν έβδομο στην ηλικιακή του ομάδα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Τρίαθλου Ironman στη Χαβάη. Το 2011, κατέλαβε την ένατη θέση. Σήμερα εξακολουθεί να είναι ανταγωνιστικός αθλητής και παγκοσμίως γνωστός ειδικός που βοηθά ανθρώπους να ανακάμψουν από την οστεοπόρωση.

"Όταν δουλεύω με ασθενείς, στοχεύω να κερδίσω αυτό το παιχνίδι", λέει. "Δεν με νοιάζει πώς πρέπει να το κερδίσω εκτός από το να μην βλάψω το άτομο μέσα από τη διαδικασία. Δεν σκοπεύω να τους αφήνω υπό φαρμακευτική αγωγή για μεγάλο χρονικό διάστημα, και αν δεν χρειάζεται να πάρουν φάρμακα τότε δεν τα συμπεριλαμβάνω. Απλώς προσαρμόζουμε τη διατροφή, τη δίαιτα και την άσκηση, τέτοια πράγματα.

Οι άνθρωποι έρχονται σε μένα με τιμές T συνήθως κάτω από -4,5, και αυτό είναι κάτι επείγον. Πρέπει να απαλλάξουμε γρήγορα αυτούς τους ανθρώπους από το πρόβλημα. Εάν έχουν μόνο -2.8 ή -3.0, αυτό δεν είναι δύσκολη υπόθεση. Συνήθως μπορούμε να το χειριστούμε με μόνο διατροφή. Ωστόσο καθένας είναι μια διαφορετική περίπτωση."

Φτάνοντας στην αιτία
Η οστεοπόρωση δεν συμβαίνει απλώς ξαφνικά. Ο καθιστικός τρόπος ζωής, η παχυσαρκία, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ και μια διατροφή πολύ πλούσια σε πρωτεΐνη αναφέρονται συνήθως ως παράγοντες και το κάπνισμα αυξάνει τον κίνδυνο κατάγματος των οστών κατά 15 τοις εκατό.1 Το χρόνιο ψυχολογικό στρες αυξάνει επίσης τον κίνδυνο για οστεοπόρωση.2

Πολλά φάρμακα μπορεί να αυξήσουν την απώλεια οστού και τον κίνδυνο κατάγματος. Κάποια από αυτά είναι τα αντιπηκτικά ηπαρίνη και βαρφαρίνη, τα διουρητικά, τα ανοσοκατασταλτικά κυκλοσπορίνη και κορτιζόνη, τα αντικαταθλιπτικά SSRI (εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης), η μεδροξυπρογεστερόνη (χρησιμοποιείται για αντισύλληψη), τα φάρμακα για τον διαβήτη, η ορμόνη του θυρεοειδή, φάρμακα χημειοθεραπείας και φάρμακα όπως οι αναστολείς αντλίας πρωτονίων που μειώνουν την ποσότητα οξέος στο στομάχι.3

Ένα χαρακτηριστικό πολλών από αυτές τις κατηγορίες φαρμάκων είναι ότι παρεμβαίνουν, άμεσα ή έμμεσα, στον μεταβολισμό του φωσφόρου και του ασβεστίου στο σώμα.

Αλλά ο κοινός παρονομαστής στις περισσότερες, αν όχι όλες οι "αιτίες" της οστεοπόρωσης που αναφέρονται παραπάνω είναι το γεγονός ότι επηρεάζουν αρνητικά την υγεία του εντέρου και προκαλούν φλεγμονώδεις αντιδράσεις που επηρεάζουν δυσμενώς το ανοσοποιητικό σύστημα.

"Οτιδήποτε αυξάνει το ανοσοποιητικό σύστημα θα επηρεάσει τα οστά σας, επειδή οι οστεοκλάστες που διαλύον τα οστά είναι μια μορφή λευκών αιμοσφαιρίων", λέει ο ΜακΚόρμικ. "Άρα σχετίζονται στενά με το ανοσοποιητικό σας σύστημα."

Ο μυελός των οστών περιέχει δύο είδη βλαστικών κυττάρων, των «αρχικών» δηλαδή κυττάρων που αναπτύσσονται σε όλα τα κύτταρα του σώματος: αιμοποιητικά και μεσεγχυματικά. Τα μεσεγχυματικά γίνονται, μεταξύ άλλων, οστεοβλάστες, τα κύτταρα που χτίζουν οστά, ενώ οι οστεοκλάστες που διασπούν τα οστά είναι ένας από τους τύπους κυττάρων που προέρχονται από αιμοποιητικά κύτταρα.4

Κανονικά, οι οστεοβλάστες και οι οστεοκλάστες συνεργάζονται για να διαλύσουν τους παλαιότερους, πιο αδύναμους οστικούς ιστούς και να τους ξαναχτίσουν ισχυρότερους από πριν. Όμως, όπως εξηγεί ο ΜακΚόρμικ, εάν υπάρχει διαταραχή στον τρόπο με τον οποίο διαφοροποιούνται τα αιμοποιητικά και τα μεσεγχυματικά κύτταρα, μπορεί να δημιουργηθεί αυξημένη δραστηριότητα οστεοκλαστών και μειωμένη δραστηριότητα οστεοβλαστών.

Αυτό σημαίνει ότι, με την πάροδο του χρόνου, όλο και περισσότερα κύτταρα καταστρέφουν τα οστά και όλο και λιγότερα κύτταρα δημιουργούν, με αποτέλεσμα την απώλεια οστού.

"Οτιδήποτε προκαλεί το ανοσοποιητικό σας σύστημα, όπως τα προβλήματα του εντέρου, προκαλεί στα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος να στείλουν αυτό που ονομάζεται προφλεγμονώδεις κυτοκίνες όπως οι ιντερλευκίνες και ο παράγοντας νέκρωσης όγκων και όλοι αυτοί οι διαφορετικοί χημικοί αγγελιοφόροι αυξάνουν το σύστημα ανοσολογικής απόκρισης", λέει ο ΜακΚόρμικ. "Οι οστεοκλάστες ανταποκρίνονται σε αυτήν την φλεγμονώδη απόκριση στο έντερο και εντείνουν τη δράση τους."

Επειδή είναι ουσιαστικά εξειδικευμένα λευκά αιμοσφαίρια, οι οστεοκλάστες είναι εξαιρετικά ευαίσθητοι στις φλεγμονώδεις κυτοκίνες. Η χρόνια φλεγμονή σε οποιαδήποτε περιοχή του σώματος μπορεί να τους υποκινήσει να επιταχύνουν την αποδόμηση των οστών.1

Η οστεοπόρωση σχετίζεται επίσης πολύ με το κολλαγόνο. "Τα οστά σας αποτελούνται από μέταλλα, οστεοβλάστες, οστεοκλάστες και κολλαγόνο, το οποίο αποτελείται από πολλούς τύπους πρωτεϊνών, οι οποίοι με τη σειρά τους αποτελούνται από διάφορα αμινοξέα", λέει ο Δρ Γιουτζίν Ζαμπιέρον, φυσικοπαθητικός και ειδικός στην οστεοπόρωση από του Γούντμπερι του Κονέκτικατ.

"Τα αμινοξέα είναι το μικρότερα μέρη της πρωτεΐνης και χωρίς το σωστό υδροχλωρικό οξύ στο στομάχι δεν μπορείτε να αφομοιώσετε αμινοξέα όπως η γλυκίνη, η λυσίνη, η θειαμίνη, η γλουταμίνη και η προλίνη. Και όλα αυτά είναι πολύ σημαντικά αμινοξέα που δημιουργούν κολλαγόνο.

"Αν δεν έχετε τις πρώτες ύλες για το σώμα ώστε να δημιουργήσει αρχικά κολλαγόνο, τότε δεν θα μπορείτε ποτέ να το ξαναφτιάχνετε. Έτσι η οστεοπόρωση θεωρείται μια ασθένεια του κολλαγόνου."

Ο Ζαμπιέρον έχει βοηθήσει με επιτυχία πολλούς ασθενείς με σοβαρή οστεοπόρωση χωρίς φαρμακευτική αγωγή και λέει ότι εξαρτάται πραγματικά από το πόσο αφοσιωμένο είναι ένα άτομο στο να βρει την υποκείμενη αιτία, αναζητώντας τα πράγματα που οι συμβατικοί γιατροί δεν λαμβάνουν υπόψη, και στη συνέχεια, μένοντας συνεπείς σε ένα πρόγραμμα θεραπείας.

"Μπορεί να χρειαστεί λίγος χρόνος και ερευνητική δουλειά, αλλά πρέπει να το κάνετε με τη δέουσα επιμέλεια", λέει. "Είχα μία ασθενή που είχε οστεοπόρωση για χρόνια. Δοκίμασε μεταλλικά στοιχεία και άλλαξε εντελώς τη διατροφή της, και δεν είχε καμία επίδραση. Τελικά ήρθε σε μένα και έκανα μια ανάλυση κοπράνων αναζητώντας δείκτες δυσαπορρόφησης.

"Κοίταξα τις τροφές που έτρωγε, και σίγουρα, ήταν πολύ ευαίσθητη στη γλουτένη σίτου που της δημιούργησε σχεδόν μια υποκλινική κοιλιοκάκη. Έτσι, ανεξάρτητα από το πόσα μέταλλα θα έπαιρνε, δεν μπορούσε να τα απορροφήσει. Διέκοψε αυτές τις φλεγμονώδεις τροφές, τα επίπεδα αμινοξέων της αυξήθηκαν και τώρα επιτέλους σημειώνουμε πρόοδο."

Η επιστήμη μόλις τώρα αρχίζει να προχωρά στις λεπτές και συστημικές αιτίες της οστεοπόρωσης. Μετά από 20 χρόνια εργασίας και μελέτης, μέχρι σήμερα ο ΜακΚόρμικ δεν είναι σίγουρος τι προκάλεσε την οστεοπόρωση σε αυτόν.

"Νομίζω ότι συνήθως είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων", λέει. "Για μένα, η γλουτένη ήταν ένα σημαντικός λόγος. Αλλά νομίζω ότι ένα μεγάλο μέρος ήταν ότι καταπονήθηκα από τις σκληρές προπονήσεις όταν ήμουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του76. Έχω πάει σε επτά ομάδες παγκόσμιου πρωταθλήματος. Έχω πάρει μέρος σε πέντε Ironmans. Έκανα ποδήλατο πέντε ωρών και δεν θα έπαιρνα καθόλου τροφή μαζί μου.

"Νομίζω ότι όλα αυτά συνδυάστηκαν. Νόμιζα ότι ήμουν άφθαρτος. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι είμαι λίγο ευάλωτος. Όλοι είμαστε."

Τεστ οστεοπόρωσης
Η μέτρηση οστικής πυκνότητας είναι το μόνο τεστ που χρησιμοποιείται για τη διάγνωση της οστεοπόρωσης επειδή σας λέει εάν έχετε φυσιολογική οστική πυκνότητα, χαμηλή οστική πυκνότητα (οστεοπενία) ή οστεοπόρωση.

Ωστόσο, όπως προειδοποιεί ο Δρ Γιουτζίν Ζαμπιέρον, "Μια σάρωση οστών δείχνει ότι υπάρχει οστεοπόρωση, αλλά δεν δείχνει την αιτία. Πρέπει πραγματικά να κάνετε εργαστηριακή ανάλυση που θα καθορίσει τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να προχωρήσει ο επαγγελματίας υγείας την συγκεκριμένη κατάσταση."

Ο Δρ Κι ΜακΚόρμακ συμφωνεί. Λέει ότι δύο από τους πιο σημαντικούς ελέγχους που πρέπει να γίνουν είναι αυτοί για δείκτες επαναρρόφησης οστών και σχηματισμού οστών. Οι δείκτες επαναρρόφησης οστών περιλαμβάνουν την ανθεκτική σε τρυγικό οξύ φωσφατάση (TRAP) και προϊόντα διάσπασης κολλαγόνου (όπως συνδέσεις πυριδινίου, γαλακτοζυλ-υδροξυλυσίνη και τελοπεπτίδια CTx και NTx.)

Εάν αυτοί οι δείκτες είναι υψηλοί, αυτό δείχνει ότι οι οστεοκλάστες αυξάνονται και εάν οι οστεοκλάστες πολλαπλασιάζονται, αυτός είναι ένας ισχυρός δείκτης ότι μπορεί να εμπλέκεται κάποιο είδος φλεγμονής.

Ένα τεστ για το P1nP (ολικό προκολαγόνο τύπου 1 Ν-τερματικό προπεπτίδιο) είναι ο προτιμώμενος δείκτης για το σχηματισμό οστού και μια ένδειξη για το πόση δραστηριότητα οστεοβλαστών υπάρχει. Χαμηλή τιμή, σημαίνει ότι το σώμα δεν φτιάχνει οστά.

Ένα 24ωρο τεστ ασβεστίου ούρων ελέγχει την απώλεια ασβεστίου από τον ορό του αίματος. Εάν αυτό είναι υψηλό, αυτό δείχνει ότι ενδέχεται να έχετε πρόβλημα παραθυρεοειδούς. Υπάρχει ένα τεστ PTH για να δείτε εάν οι παραθυρεοειδικές ορμόνες είναι αυξημένες.

Ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός (PHPT) θεωρείται αιτία δευτερογενούς οστεοπόρωσης επειδή η πάθηση αυτή προάγει τη δραστηριότητα των οστεοκλαστών και την επαναρρόφηση των οστών.5

Ένα τεστ αίματος για κυτοκίνες μετρά κυτοκίνες- μικρές πρωτεΐνες που χρησιμοποιούν τα ανοσοκύτταρα για επικοινωνία - συμπεριλαμβανομένων της ιντερλευκίνης (IL) -1 βήτα, IL-6, IL-8 και του παράγοντα νέκρωσης όγκου άλφα, που εμπλέκονται στη φλεγμονή και μπορούν να προκαλέσουν βλάβη όταν αυξάνονται.

Ο Δρ Ζαμπιέρον συνιστά τεστ για το αμινοξύ ομοκυστεΐνη, επειδή η υψηλή συγκέντρωση ομοκυστεΐνης μπορεί να αποδυναμώσει το οστό παρεμβαίνοντας στις δομές κολλαγόνου, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο οστεοπορωτικού κατάγματος.6

Εάν χρησιμοποιείτε φαρμακευτική αγωγή
Όπως επισημαίνει ο Δρ Ζαμπιέρον, οι ασθενείς που λαμβάνουν συγκεκριμένα φαρμακευτικά σκευάσματα μακροπρόθεσμα είναι πιθανώς υποψήφιοι για οστεοπόρωση.

Εάν χρησιμοποιείτε για προβλήματα του στομάχου αναστολείς αντλίας πρωτονίων ή H2 αποκλειστές, αυτά τα φάρμακα θα εμποδίσουν την ικανότητά σας να απορροφάτε αμινοξέα και δημιουργείται μια γενική δυσαπορρόφηση θρεπτικών ουσιών ζωτικής σημασίας για την οικοδόμηση και διατήρηση των οστών.

Εάν παίρνετε τέτοια φάρμακα, προτείνει να κάνετε τεστ για να εξετάσετε τα επίπεδα ασβεστίου, μαγγανίου, μαγνησίου, στροντίου, βορίου, ψευδαργύρου και άλλων θρεπτικών συστατικών στον οργανισμό.

Ο Δρ Ζαμπιέρον συνιστά επίσης τον έλεγχο για ανεπάρκειες βιταμίνης D και βιταμίνης Κ, ειδικά για άτομα που λαμβάνουν αντιπηκτικά φάρμακα.

Το πρόβλημα με το DXA
Το χρυσό πρότυπο για τον έλεγχο των οστών είναι η «διπλής ενέργειας απορροφησιομετρία ακτίνων Χ» ή αλλιώς DXA (dual energy x-ray absorptiometry) μία τεχνική ακτίνων Χ. Γίνεται ένεση με ένα ραδιενεργό υγρό εκ των προτέρων, στη συνέχεια ζητείται να ξαπλώσετε σε οριζόντια επιφάνεια, ενώ γίνεται σάρωση για μισή ώρα έως μια ώρα, ή ακόμη περισσότερο εάν απαιτείται πλήρης τρισδιάστατη προβολή. Οι μετρήσεις λαμβάνονται συνήθως από τη σπονδυλική στήλη, το ισχίο, τη φτέρνα και το αντιβράχιο.

Όμως, η ακρίβεια αυτού του τύπου σάρωσης μπορεί εύκολα να αποσυντονιστεί. ‘Μια βόλτα γύρω από το δωμάτιο προκαλεί αλλαγές στη μέτρηση μέχρι και 6 τοις εκατό (στο ισχίο), το οποίο αντιστοιχεί σε έξι έτη απώλειας οστών, σύμφωνα με τα συνήθη ποσοστά’, αναφέρει η Σούζαν Οτ, καθηγήτρια ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ.1

Η κακή ποιότητα του μηχανήματος ελέγχου και το υψηλό ποσοστό σφάλματος του χειριστή μπορούν επίσης να επηρεάσουν τα αποτελέσματα. Η τεχνική αυτή μετρά πολλές διαφορετικές περιοχές ταυτόχρονα, αλλά αυξάνει επίσης τον κίνδυνο ψευδών θετικών αποτελεσμάτων.

‘Προφανώς μπορούν να ληφθούν μεγάλες αλλαγές ως ένδειξη βελτίωσης ή δραματικής απώλειας οστικής μάζας, αλλά μπορεί απλώς να οφείλονται στην μειωμένη ακρίβεια των μετρήσεων και την κακή τεχνική’, έγραψε ο Ντέιβιντ Ρέιντ, ρευματολόγος στο Νοσοκομείο του Αμπερντίν, στη Σκοτία, μαζί με τους συνεργάτες του.2

Οι μελέτες δείχνουν ότι τα τεστ DXA δεν είναι απαραίτητα πολύ ακριβή. Σε μια μελέτη, οι σαρώσεις απέτυχαν να ανιχνεύσουν οστεονέκρωση στο ένα έκτο των επιβεβαιωμένων περιπτώσεων.3

Τα προβλήματα βάρους (είτε λιποβαρή είτε υπέρβαρα άτομα), η ηλικία (άνω των 60) και ακόμη και η αρθρίτιδα μπορεί να επηρεάσουν πολύ τα αποτελέσματα. Στην πραγματικότητα, ολόκληρη η προσπάθεια μέτρησης οστικής μάζας μπορεί να είναι άχρηστη, καθώς η οστική μάζα δεν έχει απαραίτητα τίποτα να κάνει με την αντοχή των οστών. Το φθόριο, για παράδειγμα, προκαλεί μεγάλη αύξηση της οστικής μάζας, αλλά μειώνει τη δύναμή της. Αυτός είναι ο λόγος που ηλικιωμένοι πληθυσμοί σε κοινότητες που ακολουθούν φθορίωση δείχνουν αυξημένη οστεοπόρωση.

Επίσης, κάποια φάρμακα μπορούν να αυξήσουν την οστική μάζα κατά 5 τοις εκατό, αλλά επειδή η δομή των οστών έχει καταστραφεί, τα φάρμακα δεν τα κάνουν πιο δυνατά.

Η έρευνα δείχνει ότι μόνο το 50 τοις εκατό των ανθρώπων που θεωρείται ότι βρίσκονται σε κίνδυνο κατάγματος εξαιτίας της μειωμένης οστικής του πυκνότητας, τελικά θα υποστούν ένα τέτοιο κάταγμα.4

Βιβλιογραφικές αναφορές

  1. 1. BMJ, 1994; 308: 931-2
  2. 2. BMJ, 1994; 308: 1567
  3. 3. Παρουσίαση στην 66οετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Ακαδημίας Ορθοπεδικών Χειρουργών, 1999, Καλιφόρνια
  4. 4. BMJ, 1996; 312: 296-7

 

Ο μύθος του γάλακτος
Το ασβέστιο έχει πολλές λειτουργίες στο σώμα, όπως στην ανάπτυξη και συντήρηση των οστών, στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης, στην πήξη του αίματος και την επούλωση πληγών. Ωστόσο, παρά τη συνεχιζόμενη επιμονή της βιομηχανίας γάλακτος ότι το ασβέστιο από γαλακτοκομικά προϊόντα χτίζει ισχυρά οστά, η έλλειψη ασβεστίου δεν θεωρείται πλέον ο ένοχος πίσω από την οστεοπόρωση.

Μελέτες τώρα δείχνουν ότι η διατροφική πρόσληψη ασβεστίου δεν σχετίζεται με κίνδυνο κατάγματος. Και δεν υπάρχουν κλινικά στοιχεία που να δείχνουν ότι η αύξηση του ασβεστίου από τις πηγές τροφίμων αποτρέπει τα κατάγματα.7

Στην πραγματικότητα, μελέτες δείχνουν ότι οι γυναίκες που πίνουν μεγάλες ποσότητες γάλακτος έχουν υψηλότερη συχνότητα καταγμάτων οστού από εκείνες που δεν το κάνουν. 8 Και τα κατάγματα του ισχίου είναι πιο συχνά σε άτομα που καταναλώνουν περισσότερα γαλακτοκομικά προϊόντα και λαμβάνουν μεγάλες ποσότητες ασβεστίου.9

Τι πρέπει να κάνετε
"Η οστεοπόρωση είναι κάτι παραπάνω από έλλειψη ασβεστίου", λέει ο φυσικοπαθητικός Γιουτζίν Ζαμπιέρον. "Και δεν πρόκειται για αυτά που τρώτε, αλλά για αυτά που απορροφάτε. Όσον αφορά τη διατροφή, μπορείτε να βρείτε πολύ κακή οστεοπόρωση σε χορτοφάγους και πραγματικά κακή οστεοπόρωση σεκρεατοφάγους. Δεν υπάρχει πραγματικά μία βέλτιστη διατροφή. Εξαρτάται από το άτομο."

Ωστόσο, εδώ παρατίθενται μερικές προτάσεις για την πρόληψη της οστεοπόρωσης εξαρχής.

Συμπληρώματα διατροφής
Ασβέστιο (προτεινόμενη μορφή: Calcium malate chelate). Συνιστώμενη ημερήσια δόση: 500-700 mg/μέρα.

Μαγνήσιο (προτεινόμενη μορφή: Magnesium malate chelate). Συνιστώμενη ημερήσια δόση: 300-400mg/μέρα.

Συμπύκνωμα μικροκρυσταλλικού υδροξυαπατίτη. Συνιστώμενη ημερήσια δόση: 500mg/μέρα.

Βιταμίνη K. (σε μορφή MK4). Συνιστώμενη ημερήσια δόση: 50-90 micrograms/μέρα.

Βιταμίνη D. Κάντε εξέταση για να δείτε πόση ποσότητα χρειάζεστε. "Κάποιοι ασθενείς μου παίρνουν 7.000 mg τη μέρα, και κάποιοι παίρνουν 1,000," λέει ο ΜακΚόρμικ. "Κάνετε τον έλεγχο τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο γιατί τότε είναι το τέλος του χειμώνα. Αν είστε στο 50 [ng/mL] τότε πάρτε 1,000mg τη μέρα. Αν είστε στο 20 [ng/mL], τότε ανεβάστε τη δοσολογία στα 5,000 mg τη μέρα."

Βότανα
Rehmannia: Πρόκειται για ένα βότανο που χρησιμοποιείται στην κινεζική ιατρική και βοηθά τους οστεοβλάστες να δημιουργήσουν νέα οστά ενώ μειώνει το ρυθμό που οι οστεοκλάστες καταστρέφουν τα οστά. Το Rehmannia μπορεί να μειώσει τη γλυκόζη στο αίμα. Μην το πάρετε εάν λαμβάνετε φάρμακα για διαβήτη.

Προτεινόμενη ημερήσια δόση: ως βάμμα, χρησιμοποιήστε 4-12mL/μέρα. αποξηραμένο βότανο, 10-30g/μέρα

Black cohosh (Σιμισιφούγκα): Το βότανο αυτό είναι ένας εκλεκτικός διαμορφωτής υποδοχέα οιστρογόνων που έχει αποδειχθεί ότι έχει καλές επιδράσεις στα οστά. Μπορεί όμως να μην είναι ασφαλές για γυναίκες που είναι έγκυες, είχαν καρκίνο του μαστού ή που έχουν ενδομητρίωση. Μην πάρετε εάν διατρέχετε κίνδυνο επιληπτικών κρίσεων, εγκεφαλικού επεισοδίου, θρόμβων στο αίμα ή έχετε ηπατική νόσο ή αν χρησιμοποιείτε αντισυληπτικά χάπια, θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης, φάρμακα αρτηριακής πίεσης ή ηρεμιστικά.

Προτεινόμενη ημερήσια δόση: 20-40 mg δισκία εκχυλίσματος δύο φορές/μέρα. Δεν συνιστάται η λήψη του για χρονικό διάστημα πάνω από έξι μήνες.

Drynaria fortunei (Gu-Sui-Bu): Πρόκειται για ένα κινέζικο φυτικό φάρμακο, ωφέλιμο για τραύμα στα οστά και πιθανώς οστεοπόρωση.

Προτεινόμενη ημερήσια δόση: 1mL/μέρα.

Άσκηση
Περπατήστε, παίξτε τένις ή τρέξτε. Σκούντημα. Εάν παίζετε γκολφ, περπατήστε αντί να χρησιμοποιήσετε αμαξίδιο και μεταφέρετε τη δική σας τσάντα. Πάρτε τις σκάλες αντί για τον ανελκυστήρα. Η προπόνηση δύναμης και η άσκηση με αντιστάσεις είναι γνωστό ότι είναι εξαιρετικά ευεργετική για τη διατήρηση της οστικής και μυϊκής μάζας. Εάν δεν μπορείτε να κινηθείτε, χρησιμοποιήστε μια μηχανή δόνησης ολόκληρου του σώματος όπως αυτή που ανέπτυξε η NASA για να διατηρήσει την οστική μάζα στους αστροναύτες.


Πηγές

Dr Keith McCormick, DC: www.mccormickdc.com
Dr Eugene Zampieron, ND: www.drznaturally.com

Βιβλιογραφικές αναφορές

1 Clin Cases Miner Bone Metab, 2015; 12: 111-5
2 J UOEH, 2015; 37: 245-53
3 Mayo Clin Proc, 2011; 86: 338-43; Osteoporos Int, 2017; 28: 2741-6
4 Exp Hematol, 1997; 25: 19-25
5 Aging (Milano), 1998; 10: 225-31
6 N Engl J Med, 2004; 350: 2042-9
7 BMJ, 2015; 351: h4580
8 Am J Public Health, 1997; 87: 992-7
9 J Nutr, 1986; 116: 2316-9

Κατηγορία Υγεία

Μια ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο Northwestern πραγματοποίησε μια στατιστική ανάλυση δεδομένων που συλλέχθηκαν από νοσοκομεία και κλινικές σε διάφορες χώρες όπως η Κίνα, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, το Ιράν, η Νότια Κορέα, η Ισπανία, η Ελβετία, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Vadim Backman, καθηγητής Βιοϊατρικής Μηχανικής στο Northwestern University‘s McCormick, σχολή Μηχανικών και Εφαρμοσμένων Επιστημών, ο οποίος ηγήθηκε της ερευνητικής ομάδας, δήλωσε ότι εμπνεύστηκαν να εξετάσουν τα επίπεδα της βιταμίνης D μετά από παρατηρήσεις ανεξήγητων διαφορών στα ποσοστά θνησιμότητας COVID-19 από χώρα σε χώρα .

Σύμφωνα με τον Backman, ενώ υπήρχαν ορισμένοι που υπέθεσαν ότι παράγοντες όπως οι διαφορές στην ποιότητα της υγειονομικής περίθαλψης, οι κατανομές ηλικίας στον πληθυσμό και τα ποσοστά δοκιμών ενδέχεται ευθύνονται, η ερευνητική τους ομάδα δεν πείστηκε.

«Κανένας από αυτούς τους παράγοντες δεν φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο», δήλωσε ο Backman, ο οποίος είναι επίσης διευθυντής του Northwestern’s Center for Physical Genomics and Engineering. Τόνισε ότι το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης της Ιταλίας είναι ένα από τα καλύτερα στον κόσμο και ότι υπάρχουν διαφορές στα ποσοστά θνησιμότητας στις ίδιες ηλικιακές ομάδες, καθώς και σε χώρες που έχουν παρόμοια ποσοστά δοκιμών.

Όταν οι ερευνητές εξέτασαν προσεκτικά τα δεδομένα από ασθενείς που προέρχονταν από χώρες με υψηλά ποσοστά θνησιμότητας COVID-19, δηλαδή την Ιταλία, την Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, παρατήρησαν έναν κοινό παρονομαστή: είχαν γενικά χαμηλότερα επίπεδα βιταμίνης D σε σύγκριση με ασθενείς από χώρες που είχαν σημαντικά χαμηλότερα ποσοστά θνησιμότητας.

Επιπλέον, μετά από περαιτέρω εξέταση των δεδομένων των ασθενών, οι ερευνητές βρήκαν μια σχέση μεταξύ των χαμηλών επιπέδων βιταμίνης D και των «cytokine storms», μιας υπερφλεγμονώδους κατάστασης που προκαλείται από ένα υπερδραστήριο ανοσοποιητικό σύστημα.

πηγή: MedRXIVFoxNews, ncbi

Κατηγορία Έρευνα

Δύο με τρία χρόνια πριν παντού διάβαζα διθυράμβους για την βιταμίνη D και τότε είχα πει ότι σε μια πενταετία περιμένω να αρχίζω να διαβάζω για το πόσο διαβολική δολοφόνος είναι.

Και είχα κάνει λάθος διότι ήδη το γκρέμισμα της βασίλισσας ξεκίνησε. Και δεν θα περίμενα κάτι διαφορετικό από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, διότι αυτός είναι ο τρόπος τους. Οι επιθέσεις όμως έχουν αρχίσει να γίνονται όλο και περισσότερο έντονες και στις ιατρικές επιθεωρήσεις.

Λίγο πιο πίσω, γύρω στα δεκαπέντε περίπου χρόνια, σχεδόν πουθενά δεν άκουγες για την σημασία της βιταμίνης D και οι δύο κυρίαρχοι μύθοι ήταν ότι πάνω από 800iu μπορεί να γίνει ΠΟΛΥ τοξική και ότι «εμείς στην Ελλάδα με τόσο ήλιο δεν την χρειαζόμαστε». Πάρα πολλά άτομα στον χώρο της υγείας ήταν μάλιστα εχθρικά στην όποια ιδέα συμπλήρωσης D ή χοληκαλσιφερόλης όπως είναι το επίσημο όνομά της.

Σήμερα από την στάση του: «τι τις θέλεις αυτές τις επικίνδυνες αηδίες;», έχω δει συνταγογραφήσεις 25000-50000 iu την εβδομάδα, «γιατί όλοι έχουμε έλλειψη» ΧΩΡΙΣ, κατά τη γνώμη μου, ουσιαστική κατανόηση και έλεγχο για τις πιθανές ανάγκες του ατόμου.

Εντωμεταξύ, έχω ακούσει και συνωμοσιολογικές βλακείες της μορφής: «είναι τεχνητή η έλλειψη», «πειράζουν τις εξετάσεις για να μας τρομάξουν», «οι φαρμακοβιομηχανία θέλει να πουλήσει». Εντάξει... Αλλά και τα: «η γιαγιά μου ή οι αρχαίοι δεν είχαν πρόβλημα με την D, πώς εμείς ξαφνικά αποκτήσαμε;» Εντάξει πάλι... Και σε παρακαλώ μην υιοθετείς τέτοιου τύπου απόψεις γιατί το μόνο που φανερώνουν είναι βασική και ουσιαστική άγνοια και των βιολογικών μηχανισμών και της ιστορίας.

Και ενώ είναι γεγονός ότι η D, ως ενεργό μόριο, μπορεί να γίνει τοξική οι απόψεις ότι «δεν υπάρχει πραγματική έλλειψη», ότι «τα οφέλη της δεν έχουν αποδειχθεί» ή ακόμη ότι «οι γιατροί πρέπει να αποφεύγουν την χρήση της», δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Τον Ιούλιο του 2018 το περιοδικό Nutrients παρουσίασε ειδικά την μελέτη για την τοξικότητά της: ‘Development of Vitamin D Toxicity from Overcorrection of Vitamin D Deficiency: A Review of Case Reports’ των Galior, Grebe και Singh που αξίζει τον κόπο να διαβάσεις αν θέλεις να μάθεις παραπάνω γι’ αυτό.

Αλλά και από την άλλη μεριά αυτή η τάση που μόνο γαριδάκια δεν πουλάνε με μερικές χιλιάδες διεθνείς μονάδες χοληκαλσιφερόλης και αυτό, ούτε σωστό, ούτε ασφαλές είναι.

Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους θα χρειαστεί να επαναλάβω κάποια ίσως γνωστά.

Η βιταμίνη D είναι απολύτως αναγκαία για την ζωή και την υγεία σου. Σχεδόν κάθε κύτταρό σου έχει υποδοχείς που ονομάζονται VDR και όταν η βιταμίνη D συνδέεται εκεί μπορεί και επηρεάσει πάνω από 200 γονίδια!

Και η δράση της είναι πολύ παραπάνω από το να βοηθά την απορρόφηση και την διαχείριση του ασβεστίου και του φωσφόρου στο σώμα. Πέρα από την προστασία της ενάντια στην ραχίτιδα, την οστεοπόρωση και τα κατάγματα, συμμετέχει στην κυτταρική ανάπτυξη, στην λειτουργία του αμυντικού συστήματος, στον τρόπο που οι μυς και τα νεύρα συνεργάζονται και πολλά ακόμη.

Και όντως η έλλειψή της έχει βρεθεί ότι αυξάνει τις πιθανότητες για ανάπτυξη αυτοάνοσων, καρδιοπαθειών, άσθματος, κάποιων καρκίνων, διαβήτη και πολλών άλλων παθήσεων.

Και ΝΑΙ, δυστυχώς παρά πολλοί Έλληνες με βάση τις εξετάσεις τους θεωρούνται ότι βρίσκονται σε έλλειψη. Γιατί ο τρόπος της ζωής, η μειωμένη έκθεση στον ήλιο, τα πολλά αντηλιακά, το γρήγορο σαπούνισμα μετά τη θάλασσα, η ποιότητα της τροφής όχι μόνο σε σχέση με την D, αλλά και με το λίπος και τα προϊόντα φυσικών ζυμώσεων μπορεί κατακάθαρα να σε οδηγήσει στην περιοχή της έλλειψης.

Άρα η λύση είναι απλώς να προσθέσω ένα χαπάκι ή λίγες σταγονίτσες την ημέρα και πάλι όλα καλά, μπορεί να σκεφτείς.

Καλή σκέψη, που όμως θα πρέπει να την ξανασκεφτείς.

Διότι ενώ το άρθρο ασχολείται με την βιταμίνη D, ουσιαστικά πάλι σου γράφω για την λανθασμένη, υπεραπλουστευτική θεώρηση ζωής της μαγικής σφαίρας που λέει: να μη σε νοιάζει ολόκληρη η ζωή σου, συνέχισε χωρίς να σπάσεις κανένα από τα νυχάκια σου με αυτά που κάνεις και απλώς συμπτωματικά πάρε ή κατάστειλε κάτι που σε ενοχλεί και τα ροδοπέταλα θα συνεχίσουν να ρέουν από τα σύννεφα.

Γενικά, ξέρεις, οι άνθρωποι απολαμβάνουμε τις απόλυτες λύσεις διότι δίνουν μια αίσθηση σιγουριάς, σταθερότητας και βεβαιότητας σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον. Και φυσικά μειώνουμε με αυτό τον βαθμό της δικιάς μας ευθύνης...

Κάπως έτσι έχει γίνει και με την ιστορία της βιταμίνης D.

Μετά από δοκιμές η επιστημονική κοινότητα θεωρεί ότι ο δείκτης 25(ΟΗ)D στο αίμα, που είναι ένα μόριο πριν την ενεργή βιταμίνη- ορμόνη 1,25 δυιδροξυ-χοληκαλσιφερόλη, είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να ελεγχθούν τα επίπεδα της βιταμίνης D.

Βέβαια υπάρχουν μέχρι και τη στιγμή που γράφω αυτό το άρθρο διαφωνίες για το ελάχιστο, βέλτιστο και άλλα όρια, γενικά όμως η περιοχή του 30 με 70ng/ml έχει θεωρηθεί ως ικανοποιητική ζώνη. Από την άλλη το συμβούλιο για την βιταμίνη D, προτείνει υψηλότερα όρια με στόχο τουλάχιστον τα 50ng/ml, χωρίς όμως να παρουσιάζει ικανοποιητικά, κατά τη γνώμη μου, δεδομένα για αυτή την πρόταση.

Και κάτι ακόμη. Οι περισσότερες έρευνες δεν δείχνουν ότι τα συμπληρώματα βιταμίνης D μειώνουν ρίσκο θανάτου σε πολλές ασθένειες. Και για να γίνω μάντης κακών, θεωρώ ότι αν συνεχιστεί η χρήση του υπέροχου αυτού μορίου ως μαγική σφαίρα, όλο και περισσότερα προβλήματα θα δημιουργήσει.

Και το πρόβλημα δεν είναι η βιταμίνη αυτή καθεαυτή, αλλά η ατζαμίδικη, αδέξια, μηχανιστική και βασισμένη στην άγνοια χρήση της.

Διότι όπως λέει και η παροιμία: τα μεταξωτά βρακιά θέλουν επιδέξιους μείζονες, μέσους και ελάσσονες γλουτιαίους.

Ο καλύτερος τρόπος για να την φτιάξεις είναι ο ήλιος. Και το να φτάσεις σε τοξικά επίπεδα είναι απίθανο, αν και υπάρχουν κάτι παλαιότερες μελέτες σε Ισραηλινούς ναυαγοσώστες που λένε ότι ίσως να σχετίζεται με πέτρες στα νεφρά...

Όμως το να ονομάσεις την D ως «βιταμίνη του ήλιου» ή «ο ήλιος στο ράφι σας», μπορεί να είναι πιασάρικο όμως είναι παραπλανητικό και ανακριβές. Διότι η ηλιακή ακτινοβολία κάνει ΠΟΛΛΑ περισσότερα από το να δραστηριοποιεί την μετατροπή της χοληστερόλης στο δέρμα σου και τελικά να αυξάνει την D στον οργανισμό σου.

Πρόσφατες έρευνες από το 2016 και μετά, έχουν παρουσιάσει πολύ καθαρά ότι η αποφυγή του ήλιου αυξάνει τις πιθανότητες θανάτου από όλες τις αιτίες με παρόμοιο τρόπο με το κάπνισμα και σε έρευνα του 2019 φαίνεται ότι η έκθεση στον ήλιο νεφροπαθών σε προχωρημένο στάδιο μειώνει τις πιθανότητες θανάτου τους από όλες τις αιτίες.

Για να μην γράφω πολλά, ο ήλιος ενεργοποιεί πολλές άλλες ουσίες, πεπτίδια, μόρια που ρυθμίζουν μεταβολικές δράσεις και πολλά άλλα. Και όπως ο Χότζας που έψαχνε το κλειδί του, όχι εκεί που το έχασε αλλά εκεί που είχε φως και δεν το έβρισκε, έτσι ίσως το να «διορθώσω» μόνο την D, επειδή αυτή μέτρησα, δεν παράγει τα αποτελέσματα που φανταζόμουν.

Και λόγω ζέστης δεν θέλω να σε κουράσω περισσότερο και γι αυτό θα τελειώσω το άρθρο σχετικά σύντομα με κάποιες πληροφορίες που ίσως σου φανούν χρήσιμες.

Το βέλτιστο εύρος της βιταμίνης D είναι πολυπαραγοντικό και μπορεί να είναι διαφορετικό σε ειδικές ομάδες ή και φυλές και όχι το ίδιο σε όλους.

Η δράση της και η πιθανή τοξικοτητά της σχετίζεται στενά με την αλληλεπίδρασή της με την βιταμίνη Α και την βιταμίνη Κ. Χρειάζεται λοιπόν να φροντίσεις το σύνολο της διατροφής σου και της ζωής σου γιατί τίποτα δεν λειτουργεί σε απομόνωση. Και γι’ αυτό στο άρθρο του ‘Vitamin D toxicity redefined. Vitamin K and the molecular mechanism’, ο Dr Chris Masterjohn καταλήγει ότι οι γιατροί και άλλοι επαγγελματίες υγείας μπορούν να δώσουν θεραπευτικές δόσεις βιταμίνης D χωρίς τις παρενέργειές της με την χρήση βιταμίνης Α και Κ.

Η πρόσληψη ασβεστίου, φωσφόρου και μαγνησίου και επηρεάζουν και αλληλεπιδρούν με την D. Γι’ αυτό δεν θεωρώ ότι είναι σωστό να παίρνεις τυφλά συμπληρώματα ή φάρμακα που περιέχουν μέσα μεγάλες δόσεις βιταμίνης D, χωρίς σου μετρήσουν τουλάχιστον την 25(OH)D3 στο αίμα.

Τώρα αν οι εξετάσεις σου δείχνουν ότι είσαι κάτω από 20ng/ml σκέψου και ήλιο και τροφές και πράσινα και ζυμωμένα και ίσως συμπλήρωμα, που θα σου δώσει κάποιο άτομο που γνωρίζει ΟΛΟΥΣ αυτούς τους παράγοντες.

Μέχρι το 35, αν δεν έχεις αυξημένη πάνω από τη μέση μια άλλη ορμόνη την PTH, μάλλον μην κάνεις τίποτα άλλο από αυτά που συνεχίζεις να κάνεις καλά! Αν για κάποιο λόγο έχεις περάσει τα 50ng/ml γιατί; Και αν υπάρχει λόγος τι κάνεις με την Α και τα μόρια της Κ; Μετά από 90 με 120 ημέρες ζήτησε νέο τεστ και με βάση τα αποτελέσματα δράσε.

Ενημερώσου και απόκτησε περισσότερο ολοκληρωμένη άποψη για θέματα διατροφής και υγείας. Πάρε την υγεία σου στα χέρια σου και μην καταπίνεις απλώς μαγικές σφαίρες.

Μη θεωρείς ότι επειδή είναι βιταμίνη, βότανο, ομοιοπαθητικό δεν καταπιέζεις και διαταράσσεις την υγεία σου.

Και κυρίως να θυμάσαι ότι εσύ κάθεσαι στο θρόνο της υγείας σου και όταν βάζεις άλλους εκεί, ακόμη και καλές βιταμίνες, ο θρόνος τρίζει επικίνδυνα.

Μέχρι την επόμενη φορά: Στην υγειά σου!

Ο Ευθύμης Λαζάρου έχει διδάξει βιοχημεία, διατροφή, εφαρμοσμένες μεθόδους φυσικής θεραπευτικής και οστεοπαθητικής στο BCOM (Un. Westminster) και έχει διατελέσει επιμελητής της πανεπιστημιακής κλινικής του BCOΜ. Δημιουργός της Ροϊκότητας, μιας μεθόδου ψυχοσωματικής ανάπτυξης. Διδάσκει σε διάφορα μέρη στο κόσμο και η βασική αρχή της δουλειάς του είναι η ενότητα του ψυχοδιανοητικού, σωματικού και πνευματικού εαυτού και η δυνατότητα της αυθεντικής έκφρασης του κάθε ατόμου.

Κατηγορία Inbox
Σελίδα 2 από 3