Ποια είναι η κατάσταση των Ελλήνων εναλλακτικών θεραπευτών σήμερα;
Ως γνωστόν στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα μετά την ψευτοπανδημία και τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, υπάρχει μια στροφή του πληθυσμού προς τις εναλλακτικές θεραπευτικές τέχνες. Οι απλοί άνθρωποι, απεγνωσμένοι τώρα πια από την άσκηση της επίσημης Ιατρικής, στρέφονται κατά χιλιάδες προς τους εναλλακτικούς θεραπευτές. Οι εναλλακτικές θεραπευτικές τέχνες οι οποίες επιλέγονται από τους ασθενείς είναι, κατά σειρά συχνότητας, η Ομοιοπαθητική, ο Βελονισμός, η Βοτανοθεραπεία, η Διατροφή, η Μαλαξοθεραπεία (ρεφλεξολογία, shiatsu, κ.α.) και άλλες.
Και βέβαια τα αποτελέσματα είναι καλά και οι ασθενείς μένουν ευχαριστημένοι. Και αποδεικνύεται ότι οι εναλλακτικές θεραπευτικές τέχνες είναι πιο ασφαλείς και πιο αποτελεσματικές από την επίσημη δυτική Ιατρική, η οποία με τα φάρμακα, τις εγχειρήσεις και τα εμβόλιά της, προκαλεί πλήθος θανάτων. Χωρίς υπερβολή θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο σύγχρονος άνθρωπος στον Δυτικό κόσμο, τώρα πια πεθαίνει πιο συχνά από ιατρογενή αίτια παρά από φυσικά. Αυτοί που έχουν ελπίδες επιβίωσης το έχουν καταλάβει αυτό. Η ελπίδα στην Ιατρική βρίσκεται στην εναλλακτική Ιατρική και στους εναλλακτικούς θεραπευτές.
Η προσφορά των εναλλακτικών θεραπευτών σε μια δύσκολη στιγμή για την Ελλάδα (υπογεννητικότητα) και την ανθρωπότητα γενικότερα (μαζική εξόντωση πληθυσμού), είναι πολύ μεγάλη και σπουδαία, παρ’ όλα αυτά δεν έχουν καμία επαγγελματική κατοχύρωση και αναγνώριση. Παρά το γεγονός ότι τα δεδομένα στον χώρο της υγείας και της περίθαλψης έχουν αλλάξει άρδην τα τελευταία χρόνια, το νομοθετικό πλαίσιο παραμένει απαρχαιωμένο και προσκολλημένο στην εξυπηρέτηση γιατρών και φαρμακοβιομηχάνων.
Σε πρόσφατη ερώτηση στην Βουλή από βουλευτίνα και αξιέπαινη για αυτά που τόλμησε να πει, η αποστομωτική απάντηση του Υπουργού Υγείας για τους εναλλακτικούς θεραπευτές, είναι ότι αυτό είναι θέμα το οποίο αφορά το Κ.Ε.Σ.Υ.. και ότι «εγώ σαν Υπουργός Υγείας θα κάνω ότι μου πει το Κ.Ε.Σ.Υ.»
Το Κ.Ε.Σ.Υ. είναι το κεντρικό συμβούλιο Υγείας το οποίο αποτελείται από γιατρούς – εκπροσώπους συμφερόντων της φαρμακοβιομηχανίας. Δηλαδή από ανθρώπους αντιθέτων συμφερόντων με τους εναλλακτικούς θεραπευτές. Δηλαδή από εκείνους που έχουν κάθε λόγο να μην κατοχυρωθούν και αναγνωρισθούν οι εναλλακτικοί θεραπευτές. Αυτούς που εξαφάνισαν τους παραδοσιακούς Έλληνες θεραπευτές (με δικαστήρια, κ.α.) και ισοπέδωσαν την Παραδοσιακή Ελληνική Ιατρική. Μας ζητάει ο Υπουργός Υγείας λοιπόν να δεχθούμε ότι τα πρόβατα πρέπει να τα φυλάει ο λύκος.
Σαφώς εμείς οι εναλλακτικοί θεραπευτές στην Ελλάδα, δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε ούτε από το Κ.Ε.Σ.Υ. ούτε από το Υπουργείο Υγείας, ούτε από την Ελληνική Πολιτεία.
Πρέπει μονάχοι μας να βρούμε έναν τρόπο αυτοοργάνωσης, αυτοαναγνώρισης και αυτοκατοχύρωσης. Αλλά για να συμβεί κάτι τέτοιο πρέπει να ενωθούμε.
Και ποια είναι η κατάσταση των εναλλακτικών θεραπευτών ως προς την ενοποίηση και αυτοοργάνωση;
Η κατάσταση βέβαια ως προς την ενοποίηση και άρα την ενδυνάμωση της διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας, είναι για γέλια και για κλάματα. Οι ομοιοπαθητικοί έχουν το δικό τους μαγαζί και ούτε θέλουν να γνωρίζουν τίποτα για όλους τους άλλους. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τους βελονιστές. Στην πραγματικότητα μέσα στους κόλπους των εναλλακτικών θεραπευτών όλοι είναι εναντίον όλων. Οι ομοιοπαθητικοί ενάντια στους βελονιστές. Οι βελονιστές γιατροί ενάντια στους βελονιστές μη γιατρούς. Μια ατέρμονη αντιπαλότητα και ένας εξωφρενικός ανταγωνισμός διέπει τις σχέσεις των εναλλακτικών θεραπευτών μεταξύ τους. Καμία πιθανότητα συνεννόησης, επικοινωνίας και ενδεχομένως συνεργασίας μεταξύ των εναλλακτικών θεραπευτών δεν διαφαίνεται ότι μπορεί να συμβεί. Παρ’ όλα αυτά όλους εμάς τους σκληρά ανταγωνιζόμενους εναλλακτικούς θεραπευτές, υπάρχουν πράγματα που μας συνδέουν και οπωσδήποτε πρέπει να τα εντοπίσουμε και ενδεχομένως να τα αξιοποιήσουμε. Πρώτα απ’ όλα μας συνδέει το γεγονός ότι έχουμε αναπτύξει μια απέχθεια απέναντι στο επίσημο ιατρικό σύστημα. Δεύτερον ότι προσπαθούμε να σταθούμε σαν επαγγελματίες και να επιβιώσουμε χρησιμοποιώντας άλλα θεραπευτικά εργαλεία πέρα απ’ αυτά που επιτρέπει το επίσημο ιατρικό σύστημα. Βοηθάμε συνήθως τους ασθενείς μας, οι οποίοι μας εμπιστεύονται και μας ακολουθούν, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν παύουμε να είμαστε οι παρίες της ιατρικής σήμερα, περιθωριοποιημένοι σε μια ιδιότυπη κατάσταση νόμιμης παρανομίας.
Εκείνο όμως το οποίο είναι πιο σημαντικό απ’ όλα και από το οποίο δυστυχώς απέχουμε πολύ στο να το συνειδητοποιήσουμε, είναι το γεγονός ότι όλοι εμείς οι εναλλακτικοί θεραπευτές, είμαστε οι ζωντανοί συνεχιστές της ιατρικής παράδοσης των προγόνων μας, δηλαδή της Παραδοσιακής Ελληνικής Ιατρικής.
Μπορεί ν’ ασκούμε τον Βελονισμό ακολουθώντας την Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική ή την Ayurveda ακολουθώντας την Παραδοσιακή Ινδική Ιατρική, παρ’ όλα αυτά δεν είμαστε οι συνεχιστές της Παραδοσιακής Κινέζικης ή Ινδικής Ιατρικής, αλλά οι συνεχιστές της Παραδοσιακής Ελληνικής Ιατρικής που για ιδιαίτερους ιστορικούς λόγους αντί να μάθουμε την Ιατρική του Ιπποκράτη, όταν αντιδράσαμε στο επίσημο ιατρικό σύστημα, μάθαμε Βελονισμό και Ayurveda. Αυτά όμως δεν μας καθιστούν Κινέζους ή Ινδούς. Ασκώντας την τέχνη της θεραπείας στην Ελλάδα και μιλώντας την Ελληνική γλώσσα, αναγκαστικά συμπορευόμαστε με τον Απόλλωνα, τον Ασκληπιό, τον Ιπποκράτη, τον Γαληνό, τον Αγάπιο, και όλους τους υπόλοιπους λαϊκούς θεραπευτές οι οποίοι κουβαλούν την κληρονομιά του Ιπποκράτη. Αυτή την ίδια κληρονομιά κουβαλάμε και όλοι εμείς οι Έλληνες εναλλακτικοί θεραπευτές, η ελπίδα της Ελλάδος και του κόσμου.
Και εμείς λοιπόν οι Έλληνες εναλλακτικοί θεραπευτές, το μοναδικό ελπιδοφόρο φως στη ζοφερή πραγματικότητα του επίσημου ιατρικού συστήματος, σπαρασσόμαστε από έριδες, αδελφοκτόνα μίση, ζηλοφθονία, χωριστικότητα. Ως πότε αδέλφια θα ακολουθούμε το πεπρωμένο της Ελλάδος, ως προς τον διχασμό και τον εμφύλιο πόλεμο;
Ενώ βρισκόμαστε στην ίδια όχθη, με αρχαίο καθοδηγητή τον Ιπποκράτη και απέναντι από το επίσημο ιατρικό σύστημα, δεν μπορούμε να δούμε ούτε την σύνδεσή μας με τον Ιπποκράτη, ούτε την ανάγκη της ενότητας μεταξύ μας.
Δύο θέματα λοιπόν νομίζω ότι πρέπει ν’ απασχολήσουν τους Έλληνες εναλλακτικούς θεραπευτές άμεσα:
1ον: Η ανάγκη σύνδεσης με τον Ιπποκράτη και η ιστορική συνέχεια της Παραδοσιακής Ελληνικής Ιατρικής, με ενσαρκωτές τους σύγχρονους εναλλακτικούς θεραπευτές.
2ον : Η ανάγκη ενότητας όλων όσων βρίσκονται στην ίδια όχθη γιατρών, μη γιατρών θεραπευτών, βελονιστών, ομοιοπαθητικών, ρεφλεξολόγων. Η ανάγκη παραμερισμού των διαφορών και η εστίαση σ’ αυτά που μας ενώνουν και όχι σ’ αυτά που μας χωρίζουν.
Ο Αλέξανδρος Τηλικίδης γεννήθηκε το 1966 στην Αθήνα. Αποφοίτησε απ' την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών το 1991. Πήρε τον τίτλο Ιατρικής ειδικότητας, ως φυσίατρος το 2001, απ' το Ασκληπιείο της Βούλας. Απ' το 1994 και ενώ βρισκόταν ήδη στην Κίνα με ετήσια κρατική υποτροφία, άρχισε να ασχολείται με τα Κινέζικα Βότανα. Την ίδια χρονιά άρχισε να διαβάζει τα Άπαντα του Ιπποκράτους και να μυείται μέσω της μελέτης αυτής, στην Αρχαία Ελληνική σκέψη. Το 1999 άρχισε να τα διδάσκει στην Ελλάδα, ενώ επίσης εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο: "Η Βασική Θεωρία της Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής". Το 2011 εξέδωσε το δεύτερο του βιβλίο: "Ο ελληνικός βελονισμός". Το 2014 εξέδωσε το τέταρτό του βιβλίο: "Η βασική θεωρία της αρχαίας ελληνικής ιατρικής, μέρος Α".
