Παρά τη θεαματική πρόοδο των τελευταίων δεκαετιών, τα ποσοστά παιδικού εμβολιασμού παγκοσμίως έχουν κολλήσει τα τελευταία 20 χρόνια. Η κάλυψη για ασθένειες όπως η ιλαρά μειώθηκε σε 100 χώρες, ενώ ακόμη και χώρες υψηλού εισοδήματος, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, παρουσίασαν υποχωρήσεις.
Η πανδημία COVID-19 όξυνε το πρόβλημα: το 2023, 15,7 εκατομμύρια παιδιά δεν είχαν λάβει ούτε μία βασική δόση εμβολίου, κυρίως στην υποσαχάρια Αφρική και τη νότια Ασία.
Οι παγκόσμιοι στόχοι για το 2030 δεν πρόκειται να επιτευχθούν χωρίς στοχευμένες στρατηγικές, ενίσχυση της πρωτοβάθμιας υγείας και αντιμετώπιση της διστακτικότητας. 
Αυτό που γίνεται σαφές είναι ότι ετοιμάζονται μεγάλες επικοινωνιακές καμπάνιες με στόχο να επηρεάσουν το κοινό, προκειμένου να καμφθούν οι αντιστάσεις και οι επιφυλάξεις. Είναι αναγκαίο να δούμε με κριτική ματιά τέτοιες πρωτοβουλίες, διότι συχνά δεν υπηρετούν την πραγματική ενημέρωση αλλά την κατευθυνόμενη πειθώ. Ο δημόσιος διάλογος γύρω από τα εμβόλια δεν μπορεί να περιορίζεται σε μονόπλευρες αφηγήσεις· απαιτείται διαφάνεια, σεβασμός στην ελευθερία της συνείδησης και ισορροπία ανάμεσα στην υγεία του πληθυσμού και στο δικαίωμα της ατομικής επιλογής.

Πηγή: The Lancet, Volume 406, Issue 10500, 235 – 260

Οι εφαρμογές στα κινητά που παρακολουθούν τον εμμηνορροϊκό κύκλο παρουσιάστηκαν ως χρήσιμο εργαλείο για τις γυναίκες σε όλο τον κόσμο. Από την οργάνωση της καθημερινότητας έως τον οικογενειακό προγραμματισμό, υπόσχονται διευκόλυνση και καλύτερη γνώση του σώματος. Ωστόσο, πίσω από αυτήν την εικόνα, μια νέα έκθεση του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ προειδοποιεί ότι οι εφαρμογές αυτές είναι «χρυσωρυχείο» για διαφημιστές και εταιρείες δεδομένων, ενώ ταυτόχρονα εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους για την ασφάλεια και την ελευθερία των γυναικών.
Σύμφωνα με την έρευνα του Minderoo Centre for Technology and Democracy, οι εφαρμογές συγκεντρώνουν ένα τεράστιο εύρος δεδομένων: άσκηση, διατροφή, φαρμακευτική αγωγή, σεξουαλικές προτιμήσεις, επίπεδα ορμονών και χρήση αντισύλληψης. Οι χρήστες παραδίδουν έτσι σε κερδοσκοπικές εταιρείες εξαιρετικά προσωπικές λεπτομέρειες σε μια αγορά που στερείται ουσιαστικής ρύθμισης.
Ο κίνδυνος δεν είναι θεωρητικός. Σε λάθος χέρια, αυτά τα δεδομένα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αποκλεισμούς σε εργασία, για διακρίσεις στην ασφάλιση υγείας, για παρακολούθηση στον χώρο εργασίας ή ακόμη και για περιορισμό πρόσβασης σε άμβλωση. Δεν είναι τυχαίο ότι στις ΗΠΑ έχουν καταγραφεί περιστατικά όπου τέτοιου είδους δεδομένα χρησιμοποιήθηκαν εναντίον των γυναικών.
Η αγορά του λεγόμενου femtech γνωρίζει εκρηκτική ανάπτυξη. Μόνο οι τρεις πιο δημοφιλείς εφαρμογές είχαν μέχρι το 2024 πάνω από 250 εκατομμύρια λήψεις, ενώ η αξία των ψηφιακών προϊόντων που σχετίζονται με την υγεία των γυναικών αναμένεται να ξεπεράσει τα 60 δισ. δολάρια έως το 2027. Οι εφαρμογές παρακολούθησης του εμμηνορροϊκού κύκλου θα αποτελούν το μισό αυτής της αγοράς.
Η έκθεση ζητά αυστηρότερο πλαίσιο, ξεκάθαρες επιλογές συγκατάθεσης και δημόσιες εναλλακτικές εφαρμογές, που θα προστατεύουν τα προσωπικά δεδομένα. Παρά τις βελτιώσεις που έχουν γίνει, οι πληροφορίες συνεχίζουν να διαρρέουν σε τρίτους: δίκτυα cloud, εξωτερικούς προγραμματιστές και εμπορικά δίκτυα.
Η αλήθεια είναι απλή: όσο οι γυναίκες εμπιστεύονται άκριτα αυτά τα εργαλεία, τόσο περισσότερο εκτίθενται σε ένα σύστημα που εμπορεύεται την πιο ιδιωτική πλευρά της ζωής τους. Οι επικοινωνιακές καμπάνιες που προβάλλουν τις εφαρμογές ως «απαραίτητο σύμμαχο υγείας» θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με κριτική στάση, ενημέρωση και υπεράσπιση του δικαιώματος στην ιδιωτικότητα — προτού η τεχνολογία μετατραπεί σε μηχανισμό ελέγχου.

Πηγή: Η έκθεση τιτλοφορείται “The High Stakes of Tracking Menstruation” και έχει συνταχθεί από τη Δρ Stefanie Felsberger, στο Minderoo Centre for Technology and Democracy του Πανεπιστημίου του Cambridge

Ο μύκητας Aspergillus flavus είναι γνωστός. Συνδέθηκε με την «κατάρα του Τουταγχαμών» τη δεκαετία του 1920, όταν μια σειρά ανεξήγητων θανάτων μεταξύ αρχαιολόγων τροφοδότησε τον μύθο ότι τα σπόριά του προκαλούσαν θανατηφόρες μολύνσεις. Το ίδιο συνέβη και στη δεκαετία του 1970, όταν επιστήμονες που μπήκαν στον τάφο του Καζίμιρ Δ΄ στην Πολωνία βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον θάνατο – και τότε εντοπίστηκε ξανά ο Aspergillus flavus.
Σήμερα, όμως, αυτός ο θανατηφόρος μύκητας αποκαλύπτει μια άλλη, εντελώς διαφορετική όψη: γίνεται πηγή ενός νέου, πολλά υποσχόμενου φαρμάκου κατά της λευχαιμίας. Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια [1] εντόπισαν στον μύκητα μια νέα κατηγορία πεπτιδίων, τα λεγόμενα RiPPs (Ribosomally synthesized and post-translationally modified peptides), τα οποία μέχρι τώρα τα συναντούσαμε κυρίως σε βακτήρια.
Από την έρευνα απομονώθηκαν τέσσερις νέες ενώσεις με μοναδική δακτυλιοειδή δομή, που ονομάστηκαν ασπεριγκιμικίνες. Δύο από αυτές έδειξαν ισχυρή δράση έναντι λευχαιμικών κυττάρων, ενώ μια τρίτη —με προσθήκη λιπιδίου παρόμοιου με αυτό που υπάρχει στον βασιλικό πολτό— φάνηκε να δρα εξίσου αποτελεσματικά με την κυταραβίνη και τη δαουνορουβικίνη, τα συνήθη φάρμακα θεραπειών λευχαιμίας εδώ και δεκαετίες.
Το εντυπωσιακό είναι ότι οι ασπεριγκιμικίνες φαίνεται να στοχεύουν συγκεκριμένα λευχαιμικά κύτταρα, χωρίς να επηρεάζουν άλλους τύπους καρκινικών κυττάρων, όπως του μαστού ή του ήπατος. Αυτό το στοιχείο τις καθιστά ιδιαίτερα ελπιδοφόρες για μελλοντική κλινική εφαρμογή.
Οι ερευνητές έχουν ήδη εντοπίσει παρόμοιες γονιδιακές ομάδες και σε άλλους μύκητες, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η «φαρμακοποιία της φύσης» παραμένει εν πολλοίς ανεξερεύνητη. Το επόμενο βήμα είναι δοκιμές σε ζωικά μοντέλα και, αργότερα, σε ανθρώπινες κλινικές μελέτες.
Από έναν μύθο φόβου και θανάτου, ο Aspergillus flavus μπορεί να μετατραπεί σε φορέα ζωής. Το μήνυμα είναι σαφές: οι μεγαλύτερες απειλές της φύσης μπορούν να γίνουν και οι πιο πολύτιμοι σύμμαχοί μας στην ιατρική, αν τις προσεγγίσουμε με γνώση και δημιουργικότητα.

Πηγή: Η μελέτη έχει δημοσιευθεί στο περιοδικό Nature Chemical Biology το 2025, με τίτλο "A class of benzofuranoindoline‑bearing heptacyclic fungal RiPPs with anticancer activities"

Αρχίζετε να ξεχνάτε πράγματα; Ίσως οι κυψέλες ενέργειας του σώματός σας χρειάζονται λίγο περισσότερη δύναμη.
Τα πρώτα σημάδια νευροεκφύλισης — ξεχνάμε πράγματα ή χάνουμε απλές γνωστικές δεξιότητες — μπορεί να προκαλούνται από απώλεια ενέργειας στα μιτοχόνδρια, τα οποία συχνά περιγράφονται ως οι «μηχανές» των κυττάρων μας.
Για πρώτη φορά, οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει μια άμεση σχέση μεταξύ της μείωσης των μιτοχονδρίων και της νευροεκφύλισης — και έχουν αντιστρέψει την απώλεια μνήμης ενισχύοντας αυτές τις «μηχανές».
Μέχρι στιγμής, αυτό έχει παρατηρηθεί μόνο σε ποντίκια και σε υπολογιστικά μοντέλα, αλλά οι ερευνητές του Inserm πιστεύουν ότι η ανακάλυψή τους κρατά το κλειδί για την αναστροφή της γνωστικής έκπτωσης στους ανθρώπους.
Αυτό είναι λογικό. Ο εγκέφαλός μας καταναλώνει το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας που παράγει το σώμα μας, και έτσι τα μιτοχόνδρια που δεν λειτουργούν σωστά είναι πιθανό να επηρεάσουν πρώτα τις γνωστικές λειτουργίες, στερώντας από τους νευρώνες μας το καύσιμο που χρειάζονται, ένα πρόβλημα που μπορεί να εξελιχθεί σε άνοια και νόσο του Αλτσχάιμερ.
Υπάρχουν πολλές αλλαγές στον τρόπο ζωής που μπορούν να ενισχύσουν τη δραστηριότητα των μιτοχονδρίων. Οι βιταμίνες Β παίζουν σημαντικό ρόλο, όπως και τα μούρα και τα φυλλώδη λαχανικά, ενώ τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα από τα ψάρια, το λιναρόσπορο και τα καρύδια επίσης ενεργοποιούν τα ενεργειακά μας κύτταρα. Η μαύρη σοκολάτα, ο καλός ύπνος και η άσκηση μπορούν επίσης να βοηθήσουν.

Πηγή: Nature Neuroscience, August 11, 2025; doi: 10.1038/s41593-025-02032-y

Μια πρόσφατη πιλοτική μελέτη που δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο 2025 στο Contemporary Clinical Trials Communications αξιολογεί την εφικτότητα και την κλινική επίπτωση του συνδυασμού χειροπρακτικής φροντίδας (MCC) και Tai Chi σε ενήλικες με χρόνιο μη ειδικό πόνο στον αυχένα (CNP)
Η μελέτη σχεδιάστηκε ως πιλοτική RCT με 48 συμμετέχοντες ηλικίας 18–65 ετών, οι οποίοι εμφάνιζαν πόνο τουλάχιστον πέντε ημέρες την εβδομάδα για τρεις ή περισσότερους μήνες, με ένταση ≥3 στην κλίμακα πόνου (Numeric Rating Scale) και δείκτη αναπηρίας αυχένα ≥5 στο Neck Disability Index. Οι συμμετέχοντες κατηγοριοποιήθηκαν τυχαία σε τρεις ομάδες: MCC σε συνδυασμό με Tai Chi και ενισχυμένη συνήθη φροντίδα (EUC), μόνο MCC μαζί με EUC, ή μόνο EUC.
Το κύριο ερώτημα αφορούσε την εφικτότητα της μελέτης—δηλαδή τη δυνατότητα προσέλκυσης συμμετεχόντων και τη διατήρηση του πρωτόκολλου. Δευτερεύοντες στόχοι ήταν η αξιολόγηση της έντασης πόνου, της λειτουργικής αναπηρίας, της ποιότητας ζωής, της ψυχοκοινωνικής κατάστασης και της φυσικής λειτουργίας, με αξιολογήσεις στην έναρξη, μετά από 16 εβδομάδες παρεμβάσεων και σε follow‑up στις 24 εβδομάδες. Παράλληλα, συλλέχθηκαν δεδομένα από ποιοτικές συνεντεύξεις για την καλύτερη κατανόηση της εμπειρίας των συμμετεχόντων.
Τα προκαταρκτικά αποτελέσματα σημειώνουν ότι το πρόγραμμα ήταν εφικτό με ικανοποιητικά ποσοστά προσέλκυσης και διατήρησης του πρωτοκόλλου. Επιπλέον, παρατηρήθηκαν υποσχόμενες βελτιώσεις στον πόνο και τη λειτουργική αναπηρία, ενώ οι συνεντεύξεις αποκάλυψαν σημαντικά συναισθήματα στήριξης, μεγαλύτερη επίγνωση του σώματος, χαλάρωση και βελτιωμένη στάση. Ωστόσο, αναδείχθηκε ότι οι προκλήσεις του προγραμματισμού ήταν βασικό εμπόδιο για κάποιους συμμετέχοντες.
Η μελέτη καθοδηγεί τη μελλοντική έρευνα στην ολιστική διαχείριση του πόνου στον αυχένα, προτείνοντας ένα ολοκληρωμένο πρωτόκολλο που συνδυάζει τη χειροπρακτική φροντίδα με τη δυναμική των κινήσεων (φόρμες) Tai Chi. Τα απαραίτητα βήματα, όπως η εκτενέστερη RCT, γίνονται πλέον εφικτά χάρη στα δεδομένα εφικτότητας και την καλή αποδοχή από τους συμμετέχοντες.
Τα δείγματα ανήκουν σε ενεργούς ενήλικες με χρόνιο πόνο χωρίς συγκεκριμένη παθολογία, γεγονός που ενισχύει την γενίκευση των αποτελεσμάτων. Αυτή η προσέγγιση, λοιπόν, προσφέρει μια υποσχόμενη επιλογή σε εναλλακτικές και συμπληρωματικές θεραπείες, με έμφαση στη φυσική λειτουργία και στην ψυχοσωματική ισορροπία.

Πηγή: Combined chiropractic care and Tai Chi for chronic neck pain: A protocol for a pilot randomized trial

Το εμβόλιο της ιλαράς θα μπορούσε σύντομα να χορηγείται σε μωρά μόλις τεσσάρων μηνών - πέντε μήνες νωρίτερα από τις τρέχουσες συστάσεις.
Ερευνητές ζητούν από τις υγειονομικές υπηρεσίες να αναθεωρήσουν το ισχύον πρόγραμμα εμβολιασμού, το οποίο περιλαμβάνει τη χορήγηση του πρώτου εμβολίου ιλαράς στα μωρά στους εννέα μήνες και ένα αναμνηστικό εμβόλιο μεταξύ 15 και 18 μηνών.
Το εμβόλιο μπορεί να χορηγηθεί στους έξι μήνες εάν υπάρχει μεγάλη επιδημία ιλαράς.
Ερευνητές από το Ινστιτούτο Παιδικών Ερευνών Murdoch στην Αυστραλία λένε ότι μόνο το 30% των παιδιών προστατεύονται από τα αντισώματα της μητέρας τους μέχρι την ηλικία των τεσσάρων μηνών, και αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Μελετώντας 34 άρθρα περιοδικών με στοιχεία από 8.000 μωρά ηλικίας κάτω των εννέα μηνών από χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, διαπίστωσαν ότι τα ποσοστά αντισωμάτων της μητέρας κατά της ιλαράς ήταν υψηλότερα κατά τη γέννηση, πριν μειωθούν ραγδαία στο 30% μέχρι τους τέσσερις μήνες και στο 18% στους επτά μήνες.
Ζητούν από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ο οποίος συνιστά τα προγράμματα εμβολιασμού, να αναθεωρήσει τις τρέχουσες συμβουλές του για τα εμβόλια ιλαράς, και έτσι τα μωρά μόλις τεσσάρων μηνών θα μπορούσαν σύντομα να κάνουν το πρώτο τους εμβόλιο - ακόμη και αν βρίσκονται σε πλουσιότερες και ανεπτυγμένες χώρες.

The Journal of Infectious Diseases, 2025; DOI: 10.1093/infdis/jiaf177

Η ΔΕΠΥ (διαταραχή ελλειμματικής προσοχής, υπερκινητικότητα) μπορεί να υπερδιαγνωσθεί υπερβολικά, και σε πολλές περιπτώσεις αγνοείται κάποιο άλλο πρόβλημα, όπως η κατάθλιψη.
Οι ερευνητές έχουν βιαστεί πολύ να κάνουν διάγνωση της ΔΕΠΥ χωρίς να αποκλείσουν πρώτα άλλες πιθανές πιθανότητες, και αυτά τα λάθη έχουν γίνει ακόμη και στις πιο σημαντικές μελέτες που έχουν καθοδηγήσει τις πολιτικές φαρμάκων και θεραπείας.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης ανέλυσαν 292 από τις σημαντικότερες μελέτες για τη ΔΕΠΥ σε ενήλικες και διαπίστωσαν ότι περίπου οι μισές δεν είχαν πραγματοποιήσει ενδελεχείς διαγνωστικούς ελέγχους. Οι μισές μελέτες περιλάμβαναν άτομα που είχαν άλλα προβλήματα ψυχικής υγείας και παρόλα αυτά εξακολουθούσαν να διαγιγνώσκονται με ΔΕΠΥ.
Οι περισσότεροι ερευνητές δεν είχαν τα προσόντα για να κάνουν ακριβή διάγνωση και μάλιστα σε μία μελέτη η διάγνωση έγινε από υπολογιστή.

European Psychiatry, 2025; 68 (1); doi: 10.1192/j.eurpsy.2025.2447

Η μουσική θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος επικοινωνίας με παιδιά που έχουν υποστεί σοβαρή εγκεφαλική βλάβη.
Η μουσικοθεραπεία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αξιολόγηση των επιπέδων συνείδησης αυτών των παιδιών, λένε ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Anglia Ruskin.
Μια ομάδα από το πανεπιστήμιο ανέπτυξε το MuSICCA (Μουσικοθεραπευτικό Αισθητηριακό Όργανο για τη Γνώση, τη Συνείδηση και την Επίγνωση), μια τεχνική που χρησιμοποιεί τη μουσική διέγερση για να βοηθήσει τον ασθενή να δείξει πόσο συνειδητός είναι.
Η μουσική επιλέγεται ειδικά για τον ασθενή και ένας θεραπευτής την εκτελεί, ενώ χειρίζεται διάφορα στοιχεία της παρτιτούρας ανάλογα με το πώς ανταποκρίνεται ο ασθενής. Η ιδέα είναι να δοθεί στον ασθενή η καλύτερη δυνατή ευκαιρία να δείξει τι μπορεί να κάνει.
Ο μουσικοθεραπευτής παρατηρεί τις συμπεριφορές του παιδιού και καταγράφει αυτές τις παρατηρήσεις σε σχέση με ένα σύνολο μέτρων απόδοσης.
"Το MuSICCA επιτρέπει στον μουσικοθεραπευτή να διεξάγει μια αυστηρή αξιολόγηση της ανταπόκρισης του ασθενούς σε διάφορα μουσικά ερεθίσματα, δίνοντά του μια εικόνα του επιπέδου συνείδησης του ασθενούς και των δυνατών και αδύνατων σημείων των αντιδράσεών του. Οι πληροφορίες είναι εύκολο να κοινοποιηθούν στις υπόλοιπες ομάδες φροντίδας και ιατρικής περίθαλψης και μπορούν να υποστηρίξουν τις οικογένειες να κατανοήσουν τι μπορούν να κάνουν για να υποστηρίξουν την ανάρρωση του παιδιού τους", δήλωσε ο Jonathan Pool, ένας από τους ερευνητές.

Frontiers in Psychology, 2025; 16; doi: 10.3389/fpsyg.2025.1441178

Όλοι κοιτάζουν το έξυπνο ρολόι ή το fitness tracker τους, αλλά διαβάζουν πραγματικά στοιχεία ή πλασματικά;

Τα έξυπνα ρολόγια έχουν γίνει ο εφιάλτης των φανατικών του fitness. Γνωστά και ως fitness trackers, τα ρολόγια αυτά ελέγχονται και παρακολουθούνται συνεχώς από τους υποτιθέμενους αθλητές, οι οποίοι ελέγχουν τα βήματά τους, τον καρδιακό τους ρυθμό, το μεταβολισμό τους και τις θερμίδες που καίνε. Αν τα φορούν τη νύχτα, αξιολογούν καόμη και τη ποιότητα τουύπνου τους.
Όλοι φαίνεται να το προτιμούν. Περίπου το ένα τρίτο των ενηλίκων στις ΗΠΑ και το ένα τέταρτο των ενηλίκων στο Ηνωμένο Βασίλειο φορούν fitness tracker, και κάθε χρόνο όλο και περισσότεροι τα προτιμούν. Η παγκόσμια αγορά προβλέπεται να αυξηθεί περισσότερο από τέσσερις φορές μεταξύ 2024 και 2032, από 62,03 δισεκατομμύρια δολάρια σε 290,85 δισεκατομμύρια δολάρια.
Αλλά αν είναι μια μάστιγα, τα έξυπνα ρολόγια θα λέγαμε είναι μια θετική μάστιγα! Με την παρακολούθηση των βημάτων μας, έχουμε κίνητρο να κινούμαστε περισσότερο και ίσως ακόμη και να επιτύχουμε το βέλτιστο όριο των 150 λεπτών σωματικής άσκησης την εβδομάδα που συνιστά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας - αν και επιφυλασσόμαστε όσον αφορά την αίσθηση αυτοσκοπού (χάνοντας την μεγάλη εικόνα) που προωθείτε εδώ μέσω τέτοιων εφαρμογών.
Αλλά πόσο ακριβή είναι; Μια ερευνητική ομάδα της Wellness Pulse, που διερευνά ισχυρισμούς σχετικά με την υγεία, έψαξε την επιστημονική βιβλιογραφία για να το ανακαλύψει. Ανέλυσε 45 επιστημονικές μελέτες, εστιάζοντας σε τρεις μετρήσεις: την κατανάλωση ενέργειας ή τις θερμίδες που καίγονται, τον καρδιακό ρυθμό και τον αριθμό των βημάτων, τις οποίες μετρούν όλα τα έξυπνα ρολόγια.
Τα αποτελέσματα εστιάζουν σε πέντε μάρκες: Fitbit, Apple, Garmin, Polar και TomTom, απλώς και μόνο επειδή έχουν μελετηθεί περισσότερο. Άλλες δημοφιλείς μάρκες, όπως η σειρά της Samsung, δεν συμπεριλήφθηκαν επειδή δεν υπήρχαν αρκετές έρευνες για αυτές.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα ρολόγια είναι αρκετά ακριβή όσον αφορά τη μέτρηση του καρδιακού ρυθμού, επιτυγχάνοντας ένα υψηλό ποσοστό ακρίβειας 76%. Ωστόσο, δεν είναι τόσο καλά στην καταμέτρηση των βημάτων και έχουν ποσοστό ακρίβειας 53-83%.
Ο νικητής (σε μέσο όρο) είναι το Apple Watch, το οποίο πέτυχε βαθμολογία ακρίβειας 86% για τον καρδιακό ρυθμό και 71% για την κατανάλωση ενέργειας. Ωστόσο, δεν είναι τόσο καλό στην καταγραφή των βημάτων όσο ένα ρολόι Garmin.
Τα έξυπνα ρολόγια έχουν μέση συνολική βαθμολογία ακρίβειας μόλις 67%, οπότε μην παίρνετε τις μετρήσεις στα σοβαρά, αλλά συνεχίστε να κινείστε ούτως ή άλλως.¹

Μέσοι βαθμοί ακρίβειας των έξυπνων ρολογιών που δοκιμάστηκαν (%)

Ακρίβεια μέτρησης βημάτων (%)

Ακρίβεια καρδιακού ρυθμού (%)

Ακρίβεια κατανάλωσης ενέργειας (%)

1. Eglė Krištopaitytė, “Fitness Trackers Are Only 67% Accurate, New Research Finds,” Apr 29, 2025.

Εάν παίρνετε αντικαταθλιπτικά για περισσότερα από δύο χρόνια, μπορεί να έχετε εθιστεί σε αυτά - επειδή τα συμπτώματα στέρησης είναι πολύ άσχημα.
Αλλά αν δεν παίρνετε τα φάρμακα αυτά για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί κάλλιστα να υποφέρετε μόνο από ήπιες επιπτώσεις όταν προσπαθήσετε να τα κόψετε, λένε ερευνητές του University College του Λονδίνου.
Οι άνθρωποι που παίρνουν αντικαταθλιπτικά περισσότερο από δύο χρόνια μπορεί να βρεθούν εθισμένοι σε αυτά, επειδή τα συμπτώματα στέρησης είναι τόσο άσχημα - και αυτό ισχύει για τους περισσότερους χρήστες στις ΗΠΑ, οι οποίοι κατά μέσο όρο παίρνουν τα φάρμακα αυτά για πολύ περισσότερο καιρό.
Οι ερευνητές έκαναν έρευνα σε 310 Βρετανούς που είχαν κάποια στιγμή επιχειρήσει να σταματήσουν να παίρνουν το αντικαταθλιπτικό που τους είχε συνταγογραφηθεί. Από αυτούς, το 79% ανέφερε τουλάχιστον ένα σύμπτωμα στέρησης και το 45% εμφάνισε συμπτώματα που χαρακτήρισαν ως μέτρια ή σοβαρά.
Σε ολόκληρη την ομάδα, το 38% δήλωσε ότι δεν ήταν σε θέση να σταματήσει τις θεραπείες λόγω των στερητικών συμπτωμάτων, και αυτό αυξήθηκε σε 79% μεταξύ εκείνων που έπαιρναν αντικαταθλιπτικά για δύο χρόνια ή περισσότερο.
Τα συμπτώματα απόσυρσης περιλάμβαναν άγχος, επιδείνωση της διάθεσης, διέγερση και κόπωση, μαζί με συμπτώματα κατάθλιψης και άγχους. 76% των συμμετεχόντων ανέφεραν επίσης σωματικές αντιδράσεις όπως ζάλη, πονοκέφαλο, ίλιγγο ή ναυτία.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι πιθανότητες εμφάνισης οποιουδήποτε στερητικού αποτελέσματος ήταν 10 φορές μεγαλύτερες για όσους έπαιρναν αντικαταθλιπτικά για περισσότερα από δύο χρόνια, σε σύγκριση με όσους τα έπαιρναν για λιγότερο από δύο χρόνια.
Τα συμπτώματα στέρησης διήρκεσαν περίπου τρεις μήνες, αλλά περίπου το 10% των συμμετεχόντων δήλωσαν ότι εξακολουθούσαν να υποφέρουν από αυτά ένα χρόνο αργότερα.

Psychiatry Research, 2025; 116497 DOI: 10.1016/j.psychres.2025.116497