ΣΥΝΘΕΣΗ
Το Human Design System (Σύστημα Ανθρώπινου Σχεδιασμού) είναι μια σύνθεση αρχαίων συστημάτων γνώσης και σύγχρονων επιστημών. Ενώνει δεδομένα της Σωματιδιακής Φυσικής, Μηχανικής, Βιολογίας και Βιοχημείας με την παραδοσιακή σοφία της Δυτικής Αστρολογίας, του κινεζικού Ι-ΤΣΙΝΓΚ, του Ινδουιστικού-Βραχμανικού Συστήματος Chakra και του Δέντρου της Ζωής της Καμπάλα.
Στο Human Design περιστρέφονται τα πάντα γύρω από τη λήψη αποφάσεων. Βάσει των στοιχείων γέννησης ενός ατόμου υπολογίζεται το μοναδικό ολιστικό του σχέδιο – ο προσωπικός του χάρτης. Αποτυπώνει τα μόνιμα καθορισμένα χαρακτηριστικά του εαυτού του από τα οποία απορρέει ο αυθεντικός και αξιόπιστος τρόπος να παίρνει αποφάσεις. Το ολιστικό σχέδιο συνδέει την ευφυϊα του σώματος με την αντίληψη της προσωπικότητας. Τα βασικότερα στοιχεία του σχεδίου είναι ο ΤΥΠΟΣ ενός ατόμου και η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ και ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ του. Τύπος και Στρατηγική & Εσωτερική Εξουσία (Σ&ΕΕ) αποτελούν τα εργαλεία κλειδιά που μπορούν να καθοδηγήσουν έναν άνθρωπο κάθε στιγμή της ζωής του.

ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗΣ
Το Human Design είναι η Επιστήμη της Διαφοροποίησης[1]. Με την εφαρμογή της Σ&ΕΕ βγαίνει σταδιακά στην επιφάνεια ο αυθεντικός εαυτός ενός ατόμου, δηλαδή η ολότητα των μοναδικών χαρακτηριστικών που υπάρχουν από τη στιγμή της γέννησης θεμελιωμένα στο DNA του και τον διαφοροποιούν από τους άλλους. Εφαρμόζοντας τη Σ&ΕΕ αναδύεται σιγά-σιγά η μοναδικότητα που καλύπτεται από στρώματα παγιωμένων μοτίβων σκέψης και συμπεριφοράς. Μοτίβων σκέψης και συμπεριφοράς που υιοθετούνται και ενισχύονται στο πλαίσιο μιας εξαρτημένης μάθησης και επιρροής (Conditioning) κατά τη διάρκεια της ζωής.

ΕΠΙΡΡΟΗ και ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗ ΜΑΘΗΣΗ
Η επιρροή και εξαρτημένη μάθηση λειτουργεί μέσω του ανοιχτού ενός σχεδίου – μέσω των ανοιχτών κέντρων, πυλών και καναλιών. Οτιδήποτε είναι ανοιχτό περιέχει υποδοχείς και είναι δεκτικό στην επιρροή του περιβάλλοντος, είτε πρόκειται για κάποιο άλλο άτομο, είτε πρόκειται για τη συνεχόμενη επιρροή των νετρίνων του πλανητικού προγράμματος.[2] Το μυαλό – η αντίληψη της προσωπικότητας – ταυτίζεται με την μεταβαλλόμενη ενέργεια (πίεση, φόβους, επιθυμίες, προσδοκίες κ.τ.λ.) που δέχεται από το περιβάλλον και μαθαίνει να προσαρμόζεται και να συμμορφώνεται με αυτήν. Αναπτύσσει στρατηγικές για να μπορέσει να διαχειριστεί τη διακεκομμένη πρόσβαση στην ενέργεια που αντιλαμβάνεται. Οι στρατηγικές αυτές παγιώνονται, γίνονται μοτίβα και συνήθειες που καταστέλλουν ή κρύβουν τον αληθινό εαυτό ενός ατόμου.

ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗΣ ΜΑΘΗΣΗΣ
Αρχίζοντας να ακολουθεί κανείς τη Σ&ΕΕ αρχίζει να συνειδητοποιεί την επιρροή και ταύτιση με την ενέργεια του περιβάλλοντος και πως τον ωθεί σε δράση. Αρχίζει να διακρίνει αυτό που είναι από αυτό που δέχεται. Ανακαλύπτει πως όταν προκύπτουν αποφάσεις και δράσεις από την εφαρμογή της Σ&ΕΕ, βιώνει μια διαφορετική αίσθηση. Εφαρμόζοντας τη Σ&ΕΕ αρχίζει η διαδικασία αντιστροφής της εξαρτημένης μάθησης (Deconditioning).
Ζητούμενο δεν είναι η εξάλειψη της επιρροής την οποία βέβαια όχι μόνο δεχόμαστε αλλά και ασκούμε. Ζητούμενο είναι αφενός η συνειδητοποίηση ότι πρόκειται για επιρροή και αφετέρου το αυθεντικό φιλτράρισμά της μέσω του καθορισμένου. Ζητούμενο είναι η εξαρτημένη μάθηση να γίνει εμπλουτισμένη εξελιγμένη μάθηση που θα μπορέσει με τη σειρά της να γίνει αυθεντική πολύτιμη συνεισφορά.   

ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ
Εφαρμόζοντας την Σ&ΕΕ μπαίνει κανείς σε μια διαδικασία ολιστικής μετεκπαίδευσης η οποία συμπεριλαμβάνει τη συνειδητοποίηση του ανοιχτού ΚΑΙ του καθορισμένου του σχεδίου του. Διότι η επί σειρά ετών εξαρτημένη μάθηση δεν αφήνει αλώβητο το καθορισμένο – τον αυθεντικό εαυτό. Δυσλειτουργεί και το καθορισμένο. Για να γίνουν το ανοιχτό και το καθορισμένο πάλι λειτουργικά, πρέπει το καθορισμένο να βγει απ’ την καταστολή και το ανοιχτό να καθαρίσει. Είναι μια διαδικασία κατά την οποία επανέρχεται το σώμα και αναλαμβάνει τον έλεγχο της πορείας και το μυαλό αποσύρεται σταδιακά από την εξουσία, εξοικειώνεται με το ρόλο του παρατηρητή και εκφραστή και χαλαρώνει.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Ας δούμε ενδεικτικά το σχέδιο της Μάρθας: Η Μάρθα είναι Μανιφεστορική Γεννήτρια. Η Στρατηγική της είναι να περιμένει ώστε να δει τι θα της φέρει η ζωή. Η Εσωτερική της Εξουσία που είναι υπεύθυνη για τη λήψη αποφάσεων είναι η ανταπόκριση του Ιερού.

Ως Γεννήτρια η Μάρθα είναι σχεδιασμένη να νιώθει ευχαρίστηση και ικανοποίηση με αυτό που ανταποκρίνεται να κάνει. Η ένδειξη κλειδί για τη Μάρθα πως παραβιάζει τη Σ&ΕΕ της είναι όταν νιώθει αγανάκτηση και θυμό. Το βίωμα της αγανάκτησης και του θυμού είναι σαφείς ενδείξεις πως έχει αποπροσανατολιστεί, πως κινείται ενάντια στο σχέδιό της, ενάντια στη διαθεσιμότητα της ενέργειάς της και εν τέλει ενάντια στο σκοπό της ενσάρκωσής της. Ο σκοπός ύπαρξης της Μάρθας είναι να προσφέρει προσανατολισμό καθοδηγώντας τους γύρω της σε ένα ασφαλές μέλλον. Πως μπορεί όμως να το κάνει αυτό όταν κινείται ενάντια στον εαυτό της? Όταν δεν αποκτά τα απαραίτητα βιώματα για αυτήν ώστε να μπορέσει να ασκήσει τον ηγετικό ρόλο που είναι σχεδιασμένη να ασκήσει?

ΟΤΑΝ ΧΑΝΕΤΑΙ Ο ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ
Το σχέδιο ενός ατόμου αποτυπώνει αυτό που είναι – ο αληθινός του εαυτός, και αυτό που δεν είναι – ο μη-εαυτός του. Ο εαυτός είναι το μόνιμα καθορισμένο, αυθεντικό και αξιόπιστο. Ο μη-εαυτός είναι το ανοιχτό (λευκό) που δέχεται επιρροή, που μεταβάλλεται, αυτό που καθορίζεται με διακεκομμένο τρόπο ανάλογα με το περιβάλλον.  Ο μη-εαυτός είναι ζωτικής σημασίας, διότι καθιστά δυνατή την εξέλιξη, κατανόηση και σοφία μας, ανοίγοντάς μας παράθυρα προς τους δρόμους του (έξω) κόσμου. Ο εαυτός μας όμως είναι το σπίτι, το καταφύγιο, η στέγη μας που προσφέρει μόνιμη ασφάλεια και προστασία. Όταν βασιζόμαστε στον μη-εαυτό για να αποφασίζουμε για τη ζωή μας αγνοώντας τον αληθινό μας εαυτό, είναι σαν να αφήνουμε το σπίτι μας για να βρούμε ασφάλεια και προστασία στο δρόμο. Η Σ&ΕΕ λειτουργεί ως πυξίδα που μας κατευθύνει προς την είσοδο του σπιτιού μας, και εντός του σπιτιού σε μια άνετη θέση στο παράθυρο με καλή θέα. Βέβαια όλα είναι σχετικά, αυτό ισχύει και για την θέα. Το ότι είναι καλή δεν σημαίνει απαραιτήτως πως είναι και όμορφη, καλαίσθητη, ήρεμη. Είναι όμως η θέα που απαιτεί η ιδιοσυγκρασία μου να βιώσω ώστε να εξελιχθώ και να ωριμάσω στο μέτρο που είναι δυνατό.

ΦΥΣΙΚΗ ΠΙΕΣΗ
Όπως δείχνει το σωματογράφημα, η Μάρθα έχει το κέντρο της Ρίζας ανοιχτό. Η Ρίζα είναι το κέντρο φυσικής πίεσης, στρες και αδρεναλίνης που βιολογικά αναλογεί στα επινεφρίδια.

Η Ρίζα δημιουργεί την πίεση να εξελιχθούμε, να προσαρμοστούμε, να ρισκάρουμε, να διορθώσουμε, να μεταμορφωθούμε προκειμένου να διατηρήσουμε τη ζωτικότητά μας και να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Η ιδιαιτερότητα του κέντρου της Ρίζας είναι ότι είναι ταυτόχρονα κέντρο πίεσης και κέντρο κινητήρας. Είναι το καύσιμο για την εξέλιξή μας και η ισχυρότερη ενέργεια που διαθέτουμε. Η Μάρθα έχει αυτό το κέντρο ανοιχτό, που σημαίνει πως δεν έχει ένα σταθερό, συνεχόμενο τρόπο να αντιμετωπίζει και να επεξεργάζεται φυσική πίεση. Δεν είναι κατασκευασμένη – ας μου επιτραπεί η έκφραση – να λειτουργεί για μεγάλο χρονικό διάστημα σε υψηλές στροφές.
Ας υποθέσουμε πως ο σύντροφος της Μάρθας ή η συγκάτοικός της έχουν καθορισμένο το κέντρο της Ρίζας. Η ανοιχτή Ρίζα της Μάρθας δέχεται την πίεση του περιβάλλοντός της και την ενισχύει. Εάν η Μάρθα ταυτιστεί με την ενέργεια που δέχεται και ενισχύει, θα πιεστεί να δράσει προκειμένου να προσαρμοστεί, διορθώσει, εξελιχθεί κ.τ.λ., και να απαλλαγεί από την πίεση. Η στρατηγική που αναπτύσσει το μυαλό στην περίπτωση της ανοιχτής Ρίζας είναι «Πρέπει να βιαστώ, να ξεμπερδεύω με αυτή τη δουλειά να κάνω την επόμενη.»  Η Μάρθα υιοθετώντας τα επίπεδα πίεσης του περιβάλλοντός της ωθείται να αναλαμβάνει ένα φόρτο εργασίας που υπερβαίνει κατά πολύ την αντοχή της. Σωματικά οδηγείται σε υπερκόπωση και κατάρρευση και ψυχολογικά σε κατάθλιψη. Διότι αυτό που αντιλαμβάνεται ψυχολογικά μέσω της ανοιχτής Ρίζας είναι ότι ενώ μονίμως προσπαθεί δεν βρίσκει απαλλαγή από την πίεση. Νιώθει ότι έχει διαρκώς στρες χωρίς να βιώνει ικανοποιητική εξέλιξη και βελτίωση της ζωής της. Όπως λέει το δημώδες: «Τρέχει και δεν φτάνει.»

ΟΦΕΛΟΣ ΤΗΣ  Σ & ΕΕ
Η εφαρμογή της Σ&ΕΕ της δίνει τη δυνατότητα να αποφασίσει βάσει σχεδίου και ιδιοσυγκρασίας της ποιες δραστηριότητες/εργασίες είναι σωστές για αυτήν να αναλάβει. Η εφαρμογή της Σ&ΕΕ θα της επιτρέψει να ανταποκριθεί στις εργασίες για τις οποίες η δική της σταθερά καθορισμένη ενέργεια είναι και διαθέσιμη. Έτσι θα αναλάβει αυτά που αναλογούν και συμβαδίζουν με τη φυσική της ενέργεια. Ως αποτέλεσμα θα βιώσει για την ιδιοσυγκρασία της ανεκτά επίπεδα πίεσης και στρες. Και εν τέλει ως Γεννήτρια θα έχει τη δυνατότητα να βιώσει και την ικανοποίηση και ευχαρίστηση που αναζητά.

ΠΙΕΣΗ ΣΚΕΨΗΣ
Στο σχέδιο της Μάρθας το κέντρο του Κεφαλιού είναι καθορισμένο. Το κέντρο του Κεφαλιού είναι και αυτό κέντρο πίεσης. Εδώ πρόκειται για την πίεση-καύσιμο να σκεφτούμε, εδώ δημιουργούνται ερωτήματα, αμφιβολίες και απορίες. Εδώ προσπαθούμε να βγάλουμε νόημα από αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο, από τις εμπειρίες μας. Παίρνουμε έμπνευση από τις εμπειρίες μας και μας δημιουργούνται ερωτήματα και απορίες σχετικά με αυτές. Βιολογικά το κέντρο του Κεφαλιού αναλογεί στην επίφυση που ρυθμίζει μεταξύ άλλων τον κύκλο ύπνου-αφύπνισης του σώματος. Η επίφυση ρυθμίζει τη ροή πληροφορίων από τον εγκεφαλικό φλοιό προς τις περιοχές φαιάς ουσίας και αντίστροφα. Έχοντας τη θέση της στο κέντρο διανοητικής πίεσης του Κεφαλιού, η επίφυση ρυθμίζει το καύσιμο για τις διανοητικές-γνωστικές λειτουργίες. Ασκεί πίεση στο κέντρο του Ajna / Mυαλού που είναι υπεύθυνο για τη δημιουργία εννοιών, εξηγήσεων, ερμηνειών, ιδεών, θεωριών.

Το κέντρο του Κεφαλιού δημιουργεί την πίεση να σκεφτούμε και να βρούμε απαντήσεις, δεν είναι όμως κέντρο κινητήρας. Δεν έχει την ενέργεια κινητήρα για να πραγματοποιήσει τις σκέψεις του. Το ότι η Μάρθα έχει το κέντρο του Κεφαλιού καθορισμένο σημαίνει πως έχει μια μόνιμη, σταθερά καθορισμένη πίεση να σκέφτεται και να προσπαθεί να βγάλει νόημα από αυτά που συμβαίνουν. Είναι σημαντικό η Μάρθα να αποδεχθεί αυτή τη διαρκή πίεση χωρίς να προσπαθεί να την αποφύγει ή να τη μετατρέψει σε πράξη προκειμένου να εκτονωθεί. Είναι σημαντικό να δει πως οι εμπειρίες της φυσιολογικά της δημιουργούν σύγχυση, αμφιβολίες και απορίες, συνθήκες που την οδηγούν στην αναζήτηση νοήματος και απαντήσεων. Οι απαντήσεις όμως προκύπτουν με το δικό τους ρυθμό και timing. Εάν προσπαθήσει η Μάρθα να εκβιάσει νόημα και απαντήσεις, στρέφει την πίεση προς τα μέσα και προκαλεί στον εαυτό της άγχος και αμφισβήτηση.

ΟΛΙΣΤΙΚΟ ΟΦΕΛΟΣ ΤΗΣ  Σ & ΕΕ
Στην παραπάνω ανάλυση αναφέρθηκα ενδεικτικά σε μόνο δύο κέντρα και πως λειτουργούν ή δυσλειτουργούν ως ανοιχτά ή καθορισμένα κέντρα. Το σχέδιο ενός ανθρώπου αποτελείται ωστόσο από εννέα κέντρα και το καθένα, ανοιχτό ή καθορισμένο, συμβάλλει με το δικό του τρόπο στο ολιστικό βίωμα της ζωής και της αίσθησης σωματικής και ψυχικής ισορροπίας.

Ο άνθρωπος των εννέα κέντρων – ως εξέλιξη του πλάσματος των επτά κέντρων γνωστό από την Ινδουιστική-Βραχμανική παράδοση – διαθέτει ένα σημαντικό πλεονέκτημα: Η κατασκευή του του επιτρέπει να εμπιστεύεται απολύτως την μοναδική από το σώμα και την προσωπικότητα απορρέουσα Στρατηγική & Εσωτερική Εξουσία του, χωρίς να εξαρτάται από τις στρατηγικές του μυαλού για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του.
Η αξία της Στρατηγικής & Εσωτερικής Εξουσίας είναι ανεκτίμητη. Συντονίζει και συγχρονίζει την πολυπλοκότητα του ολιστικού σχεδίου κάθε στιγμή αναμονής και απόφασης. Η Μάρθα εφαρμόζοντας την Σ&ΕΕ έχει τη δυνατότητα να βιώσει τις εμπειρίες που αντιστοιχούν στο σχέδιό της και είναι απαραίτητες για την ιδιοσυγκρασία της ώστε να πάρει τα μαθήματα που πρέπει να πάρει, προκειμένου να αντιμετωπίσει συγχύσεις, αμφιβολίες και απορίες αναγκαίες για να οδηγηθεί στις απαντήσεις που αναζητά. Απώτερος σκοπός είναι να δώσει έμπνευση και τροφή για σκέψη στους άλλους και κυρίως να αποκτήσει και να μοιραστεί επίγνωση.

ΥΓΕΙΑ, ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ, ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
Τα οφέλη από την εφαρμογή της Στρατηγικής & Εσωτερικής Εξουσίας είναι πολλά. Σωματικά εξασφαλίζεται η αποτελεσματικότερη και υγιέστερη δυνατή χρήση της διαθέσιμης ενέργειας του οργανισμού. Ας μην ξεχνάμε πως η Σ&ΕΕ αποτελεί το έμφυτο σύστημα πλοήγησής μας μέσω των αποφάσεων που προκύπτουν από αυτήν. Το νόημα αυτού του συστήματος είναι να μας κατευθύνει στα σημεία εμπειριών και βιωμάτων που απαιτεί ο σκοπός της ύπαρξής μας, και να το κάνει αυτό προκαλώντας την ελάχιστη δυνατή σωματική καταπόνηση. Και κυρίως προσφέροντας τη μέγιστη δυνατή προστασία και ασφάλεια.
Η ομαλή σωματική λειτουργία οδηγεί και στην ψυχική και πνευματική ισορροπία. Και αυτή η ισορροπία δίνει μια διαφορετική αίσθηση της ζωής, η οποία δεν πρέπει να είναι μια διαρκή μάχη και πάλη, βάσανο και βάρος. Με όλα αυτά που την κάνουν να είναι ζωή, με τα πάνω της και τα κάτω της, ανακαλύπτει κανείς πως είναι ωραία.
Σε έναν κόσμο που γίνεται ολοένα και πιο απρόβλεπτος, που το ένα κύμα σοκ διαδέχεται το άλλο και αυτά που θεωρούνταν κεκτημένα καταρρίπτονται, η εφαρμογή της προσωπικής Στρατηγικής & Εσωτερικής Εξουσίας δίνει μια τολμηρή και πρωτοποριακή λύση για να προσαρμοστεί και να διανύσει κανείς την κρίση.           

[1] Lynda Bunnell / Ra Uru Hu (2011): The Definitive Book of Human Design. The Science of Differentiation. HDC Publishing. Carlsbad

[2] Βλ. Lynda Bunnell / Ra Uru Hu (2011) και σχετικές διευκρινιστικές αναρτήσεις μου στο @thelivingyourdesignlab

H Αλεξάνδρα Γουλιμή, Ph.D. είναι πιστοποιημένη επαγγελματίας του Human Design της Διεθνούς Σχολής Ανθρώπινου Σχεδιασμού (IHDS) και αρθρογράφος του Human Design BG5 Business Institute. Προσφέρει Online το Living Your Design Workshop όπου οι μετέχοντες μαθαίνουν το σχέδιό τους και πώς να το εφαρμόζουν στην καθημερινότητά τους. Είναι πτυχιούχος και διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών και Επικοινωνίας των Πανεπιστημίων Μονάχου και Έσσεν Γερμανίας. Έχει πολυετή εμπειρία στο χώρο του Ανθρώπινου Δυναμικού. Η Αλεξάνδρα Γουλιμή ζει το σχέδιό της από το 2009. Ο τύπος της είναι Μανιφεστορική Γεννήτρια και ο δημόσιος ρόλος της (προφίλ) είναι 3/5 Πρωτοπόρος/Αγγελιοφόρος. Ζει στην Πάτρα.

Σύμφωνα με την Ασκληπιακή Ιατρική (Unani Tibb) της σχολής της Κω και των κλασικών Ελλήνων ιατροφιλοσόφων, η ασθένεια είναι μία διαταραχή της φύσας-πνεύμα-ζωτικής δύναμης που διέπει, κυβερνά και θεραπεύει το σώμα. Τι είναι όμως η φύσα-πνεύμα-ζωτική δύναμη;

«Το ανθρώπινο σώμα αλλά και των λοιπών όντων τρέφεται με τρία είδη τροφών: με τα φαγητά, τα ποτά και τα πνεύματα. Το πνεύμα όταν είναι μέσα στο σώμα λέγεται φύσα και όταν είναι έξω από το σώμα λέγεται αέρας» (Ιπποκράτης «Περί Φυσών» παρ.3). (Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Holistic Life, τεύχος 127). 
Ο Ιπποκράτης με τη φράση του «φύσις νούσων ιητρός», υπονοεί ότι «η φύσις-φύσα είναι η μόνη και πραγματική δύναμη που θεραπεύει» και όχι ο ιατρός, καθώς εκείνος χρειάζεται να είναι απλά ο βοηθός της.
Η ζωτική αυτή δύναμη επειδή είναι λεπτοφυής ενέργεια, έχει την δυνατότητα να κινείται σε όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης ύπαρξης, από το υλικό σώμα, στο συναισθηματικό σώμα και στο πνευματικό σώμα. Σύμφωνα με την Πυθαγορική και Πλατωνική θεωρία της τριμέρειας της ανθρώπινης ύπαρξης και της ψυχής έχουμε:
Α) Το Επιθυμητικό, είναι ταυτισμένο με το σώμα και αφορά τις σωματικές λειτουργίες. Συνδέεται με τις βασικές σωματικές επιθυμίες, (πείνα, δίψα, σεξουαλική έλξη κ.ά.) και τις άλλες σωματικές ανάγκες, καθώς και τα πάθη του σώματος.
Β) Το Θυμοειδές, είναι ταυτισμένο με τις συναισθηματικές λειτουργίες, το θάρρος, την ορμή και την αίσθηση της τιμής. Συνδέεται με τις βασικές συναισθηματικές λειτουργίες, τα πάθη (οργή, ζήλεια, αλαζονεία κ.ά.) και τις επιθυμίες που δημιουργούν αυτά.
Γ) Το Λογιστικό, είναι ταυτισμένο με τις λειτουργίες του νου, την λογική, την διάνοια και την σοφία. Συνδέεται με τις βασικές νοητικές λειτουργίες (μνήμη, γλώσσα, συγκέντρωση, βούληση, κατανόηση κ.ά.).

Σε αυτά τα τρία επίπεδα κατηγοριοποιείται συνολικά η ανθρώπινη ύπαρξη. Τα επίπεδα αυτά συνδέονται μεταξύ τους και αλληλεπιδρούν, καθώς ο οργανισμός αποτελεί μία ολότητα. Το καθένα από αυτά μπορεί να διαιρεθεί και ν’ αναλυθεί σε μικρότερα τμήματα, είτε βαθύτερα είτε πιο εξωτερικά.Έτσι ο οργανισμός μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα κρεμμύδι, όπου οι φλούδες του αποτελούν τα μέρη-επίπεδα, ή όπως η κούκλα ματριόσκα (μπαμπούσκα), όπου η μία κούκλα βρίσκεται διαδοχικά μέσα στην άλλη. Ας δούμε τα τρία αυτά επίπεδα λίγο πιο αναλυτικά:

1^ο επίπεδο - Σωματικό: Το σωματικό επίπεδο (αντιστοιχεί στο επιθυμητικό μέρος της ψυχής), έχει τη δική του διαβάθμιση απ’ τα πιο εξωτερικά μέρη στα πιο εσωτερικά. Ξεκινώντας απ’ το εξωτερικό μέρος του το δέρμα, διαδοχικά προχωράμε στους βλεννογόνους και στη λέμφο, στους ιστούς και στην περιτονία, στο αίμα, στα οστά, στα όργανα και τέλος στο νωτιαίο μυελό και στο νευρικό σύστημα.

2^ο επίπεδο Συναισθηματικό: Το συναισθηματικό επίπεδο (αντιστοιχεί στο θυμοειδές μέρος της ψυχής), έχει κι αυτό τη δική του διαβάθμιση. Στο εξωτερικό μέρος του έχουμε παθολογικά συναισθήματα όπως εύκολος εκνευρισμός και δυσαρέσκεια, μετά διαδοχικά προχωράμε σε άγχος-στρες, σε επιθετικότητα και ζήλεια, μετά σε κατάθλιψη, μετά σε φοβίες και σε μανία και τέλος σε τάσεις αυτοκτονίας.

3^ο επίπεδο Νοητικό: Το νοητικό επίπεδο (αντιστοιχεί στο λογιστικό μέρος της ψυχής) εμφανίζει την δική του παθολογία, όπως αρχικά έλλειψη συγκέντρωσης, μετά διαδοχικά διαταραχή μνήμης, μετά παθήσεις του νευρικού συστήματος (παραισθήσεις και οράματα), σύγχυση ταυτότητας, μετά επιληψία και παράλυση, μετά παθήσεις τύπου Parkinson και Alzheimer και φθάνουμε στο τελευταίο στάδιο στην άνοια.

Το ανθρώπινο σώμα
Η ανθρώπινη οντότητα στην υλική σφαίρα ξεκινά να ζει και να αναπτύσσεται ως ένα είδος κυττάρων μικρού αριθμού, όπου πολλαπλασιάζονται σ’ ένα τεράστιο αριθμό τριών διαφορετικών ειδών κυττάρων, μέσα απ’ την διαδικασία της μίτωσης. Έτσι αναπτύσσεται και δημιουργείται το ανθρώπινο σώμα. Τα κύτταρα αυτά δημιουργούν τρία διαφορετικά επίπεδα: Το εκτόδερμα, το μεσόδερμα και το ενδόδερμα.
Τα επίπεδα αυτά περιπλέκονται μεταξύ τους και το ένα αντανακλά την παθολογία στο άλλο, καθώς το εξώδερμα καταλήγει να σχηματίζει το δέρμα και το νευρικό σύστημα, το μεσόδερμα σχηματίζει τα οστά και τον μυϊκό ιστό και το ενδόδερμα σχηματίζει τους ιστούς των εσωτερικών οργάνων. 
Η ασθένεια ως αίτιο, μπορεί να πλήξει τον οργανισμό και στα τρία επίπεδα της ύπαρξης. Η ευφυής Ζωτική Δύναμη για την προστασία της ανθρώπινης ύπαρξης, θα προσπαθήσει να μεταφέρει την ασθένεια σε όσο πιο εξωτερικά επίπεδα του οργανισμού μπορεί και κυρίως στο σώμα (σωματοποίηση της ασθένειας). Σε όλους μας έχει συμβεί, όταν κάποτε κάποιος μας πρόσβαλλε ή μας επιτέθηκε λεκτικά, σε λίγες ώρες να έχουμε πονοκέφαλο ή στομαχόπονο.
Εκεί στο σώμα θα δοθεί «η μάχη της θεραπείας», με σκοπό να εξαλειφθεί το πρωταρχικό αίτιο, όπου εδώ ήταν η επίθεση σε συναισθηματικό επίπεδο. Όμως όσο πιο βαθιά προς τα στρώματα του οργανισμού κινηθεί η ασθένεια, τόσο πιο έντονη επιδείνωση της υγείας έχουμε.
Για παράδειγμα, δερματοπάθεια όπου μετά από φαρμακευτική θεραπεία εξαφανίζεται, καταλήγει σε κάποιο χρονικό διάστημα να εμφανιστεί ιγμορίτιδα. Εδώ η ασθένεια κινείται από έξω προς τα μέσα, δηλαδή απ’ το δέρμα προς τους βλεννογόνους.

Οι Έλληνες Ασκληπιάδες ιατροφιλόσοφοι, γνωρίζοντας αυτές τις αναλογίες, χρησιμοποιούσαν μεθόδους θεραπείας βοηθώντας την φύσα-ζωτική δύναμη να εξωτερικεύσει την ασθένεια, βοηθώντας την στην διαδικασία της ίασης με τους εξής δύο τρόπους:

Α) Ενισχύοντας τα συμπτώματα (μέθοδος των ομοίων).
Β) Καθαρίζοντας τις υπερβολές, ή συμπληρώνοντας τις ελλείψεις (μέθοδος των αντιθέτων).

Για κανένα λόγο δεν δημιουργούσαν καταστολή των συμπτωμάτων, όπως δηλαδή γίνεται σήμερα απ’ την Αλλοπαθητική Ιατρική:

«Ο πυρετός που προκαλείται από το φλέγμα, άλλοτε δημιουργείται και θεραπεύεται από τα όμοια και άλλοτε από τα αντίθετα αυτών που τον προκάλεσαν… Και με τους δύο αυτούς τρόπους που είναι διαφορετικοί μεταξύ τους, ο άρρωστος γίνεται απολύτως καλά.» (Ιπποκράτης «Περί Τόπων των Κατά Άνθρωπον» παρ. 42)

Επομένως, η ασθένεια (διαταραχή της φύσας-ζωτικής δύναμης) αν αρχικά εμφανιστεί στο εξωτερικό επίπεδο του οργανισμού στο σώμα και μάλιστα στο δέρμα και κατασταλεί, τότε θα κινηθεί σε πιο εσωτερικά επίπεδα του σώματος, απ’ το δέρμα προς τους βλεννογόνους. Αν η καταστολή συνεχιστεί σε ένα ανάλογο χρονικό διάστημα θα εισχωρήσει ακόμη βαθύτερα, σε αίμα, οστά και όργανα, όπου μπορεί να φθάσει ακόμη και στο νευρικό σύστημα.
Ταυτόχρονα το συναισθηματικό σώμα θα υποστεί παθολογικά συμπτώματα και αν αυτή η πορεία συνεχιστεί θα βλαφτεί και το νοητικό σώμα, με τα αντίστοιχα συμπτώματα που προαναφέρθηκαν. Αυτή είναι η πορεία προς την ασθένεια, την πρόωρη γήρανση και στον θάνατο, καθώς η σύγχρονη επιστήμη εξακολουθεί να αγνοεί τις γνώσεις της Ασκληπιακής Ιατρικής και την Ελληνική Φιλοσοφία.

Το κύριο θέμα της επιστήμης του Human Design (Σύστημα Ανθρώπινου Σχεδιασμού) είναι η λήψη αποφάσεων ως ο εαυτός μας. Κατά το Human Design κάθε άνθρωπος έχει το δικό του μοναδικό σχέδιο. Το σχέδιο (ή ο χάρτης) περιγράφει τις ιδιαιτερότητες του εαυτού μας και έναν αυθεντικό και αξιόπιστο τρόπο να παίρνουμε αποφάσεις. Για να υπολογιστεί το σχέδιο χρειάζονται η ημερομηνία, ο τόπος και η ακριβής ώρα γέννησης. Από το σχέδιο προκύπτουν, μεταξύ άλλων, ο ΤΥΠΟΣ ενός ατόμου, αλλά και η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ και ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ του, στις οποίες μπορεί να βασιστεί για να παίρνει αυθεντικές και αξιόπιστες αποφάσεις.

ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ
Η θεμελιώδης αρχή του Ανθρώπινου Σχεδιασμού είναι ότι το ΣΩΜΑ (ή ΟΧΗΜΑ) έχει την δική του ξεχωριστή ευφυία που το καθιστά (το μόνο) ικανό και κατάλληλο να μας οδηγεί στις αποφάσεις μας. Το ολιστικό σχέδιο ενός ατόμου ενώνει την ασυνείδητη ευφυία του σώματος με την συνειδητή αντίληψη της προσωπικότητας. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ και ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ – τα εργαλεία για τη λήψη αποφάσεων – απορρέουν από αυτή την ενοποίηση και δίνουν έκφραση στην ευφυία του σώματος.

ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΛΟΗΓΗΣΗΣ
Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ και ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είναι το έμφυτο σύστημα πλοήγησης που διαθέτει κάθε άνθρωπος έτσι ώστε να κινείται στην σωστή τροχιά και με τη μικρότερη δυνατή φθορά. Όταν προκύπτουν αποφάσεις από την εφαρμογή της ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ και ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, αυτές οι αποφάσεις ευθυγραμμίζουν το άτομο με την τροχιά του. Ως αποτέλεσμα, οδηγείται εκεί όπου σύμφωνα με το ολιστικό σχέδιό του βιώνει καταστάσεις και συνέπειες που είναι σε θέση να αντιμετωπίσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

ΤΥΠΟΙ, ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ & ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
Στο Human Design υπάρχουν τέσσερις ΤΥΠΟΙ: Γεννήτορες, Μανιφέστορες, Προτζέκτορες και Ρεφλέκτορες. Κάθε ΤΥΠΟΣ έχει την δική του ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ. Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ περιγράφει τον τρόπο αλληλεπίδρασης ενός ανθρώπου με το περιβάλλον του, τον τρόπο που είναι σχεδιασμένος να συναντά τη ζωή. Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είναι ο τρόπος με τον οποίο ένας άνθρωπος είναι σχεδιασμένος να αποφασίζει εάν είναι σωστό να εμπλακεί σε αυτό που συναντά ή όχι.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Το σχέδιο του Παύλου δείχνει ότι είναι Γεννήτορας με ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ τα Συναισθήματα (ή το Ηλιακό Πλέγμα). Ως Γεννήτορας η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ του είναι να περιμένει έως ότου ανταποκριθεί σε κάποιο εξωτερικό ερέθισμα, που μπορεί να είναι για παράδειγμα μια ερώτηση που θα δεχτεί από το περιβάλλον του. Ας υποθέσουμε ότι ο Παύλος ζει και εργάζεται στο Βόλο. Ο εργοδότης του τον ρωτάει εάν θα ήθελε να αναλάβει μια νέα θέση εντός της εταιρείας, στο παράρτημα όμως που βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη. Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ του Παύλου είναι τα Συναισθήματά του, που σημαίνει ότι είναι απαραίτητο να πάρει το χρόνο του έως ότου νιώσει ηρεμία και συναισθηματική καθαρότητα ώστε να αισθανθεί εάν είναι σωστό να δεχτεί την πρόταση του εργοδότη του ή όχι.

ΟΤΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ
Ωστόσο, το να αποφασίζει ένα άτομο ακολουθώντας την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ και ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ του, έρχεται σε αντίθεση με τον διαδεδομένο τρόπο να παίρνουμε αποφάσεις, όπου πάνω από όλα «αποφασίζει το μυαλό». Το μυαλό κρίνει, συγκρίνει, σταθμίζει, ζυγίζει, μετράει τα υπέρ και τα κατά, τα θετικά και τα αρνητικά, καταλήγοντας πως η Α ή Β απόφαση έχει μάλλον περισσότερες πιθανότητες να οδηγήσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Το μυαλό αναζητά επιλογές και συχνά βρίσκεται σε δίλημμα. Όταν βλέπει ότι το αποτέλεσμα και οι συνέπειες μιας απόφασης είναι κάθε άλλο παρά οι επιθυμητές, τότε μετανιώνει, ψάχνει για αιτίες και υπαίτιους ή κατηγορεί τον εαυτό του. «Την επόμενη θα κάνω διαφορετική επιλογή», λέει. Το μυαλό δεν μπορεί να έχει απόλυτη βεβαιότητα γιατί βλέπει πάντα τουλάχιστον δύο πλευρές. Το μυαλό αναρωτιέται, απορεί, αμφιβάλει, αμφισβητεί: «Μπορεί να είναι έτσι, μπορεί και όχι ή μπορεί να είναι εν μέρει έτσι, αν λάβω υπόψη και κάποιους παράγοντες ακόμη …». Σημείο αναφοράς του μυαλού είναι αυτά που θεωρεί δεδομένα, γνωστά, καθιερωμένα. Αυτά που θεωρεί πως γνωρίζει για τον εαυτό του. Τις επιθυμίες του, τα θέλω και τους φόβους του. Αυτά που θεωρεί πιθανά και απίθανα. Ποτέ όμως δεν μπορεί να έχει απόλυτη γνώση.

ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ
Αυτό που συμβαίνει όταν λαμβάνονται αποφάσεις εφαρμόζοντας την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ και ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ είναι ότι παρακάμπτονται οι αβεβαιότητες και τα διλήμματα του μυαλού. Εφαρμόζοντας την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ και ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ, σημασία δεν έχουν ούτε εξωτερικοί παράγοντες, ούτε η περιορισμένη συνειδητή αντίληψη της προσωπικότητάς μας. Δηλαδή όλα αυτά που το μυαλό νομίζει πως γνωρίζει για την ζωή και την ιδιοσυγκρασία μας. Η ευθύνη των αποφάσεων μεταφέρεται «προς τα μέσα». «Εξουσιοδοτείται» το ΣΩΜΑ να λαμβάνει αποφάσεις σύμφωνα με το δικό του χαρακτηριστικό τρόπο που προκύπτει από το ολιστικό σχέδιο του ατόμου.

ΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΟ & ΑΝΟΙΧΤΟ
Κοιτώντας το σχέδιο ενός ατόμου – και πάλι το παράδειγμα του Παύλου – βλέπουμε ότι υπάρχουν διάφορες έγχρωμες περιοχές και λευκές. Οτιδήποτε είναι έγχρωμο συνιστά τη συνεχή, διαρκή και μόνιμη ροή ενέργειας που χαρακτηρίζει έναν άνθρωπο. Μας δείχνει τον καθορισμό ενός ατόμου. Είναι όλα αυτά τα απολύτως αξιόπιστα, αυθεντικά και σταθερά χαρακτηριστικά που περιγράφουν τη φύση ενός ανθρώπου.
Οτιδήποτε λευκό ή ανοιχτό, είναι περιοχές υποδοχέων, είναι όλα αυτά τα πεδία όπου δέχεται επιρροή ένας άνθρωπος. Οι ανοιχτές περιοχές δέχονται ροή ενέργειας. Δέχονται επιρροή που είναι όμως παροδική, διακεκομμένη, περιστασιακή. Εδώ πρόκειται για τη ροή ενέργειας του περιβάλλοντος και όχι για την συνεχή και μόνιμη ενέργεια του ατόμου.

ΤΟ ΜΥΑΛΟ & ΤΟ ΑΝΟΙΧΤΟ
Από τη στιγμή που γεννιόμαστε και με τη πάροδο του χρόνου αντιλαμβανόμαστε τις ανοιχτές περιοχές ως κάτι ασταθές και αβέβαιο στο οποίο κάποιες φορές έχουμε πρόσβαση και άλλες φορές δεν έχουμε πρόσβαση. Όταν αγνοούμε το αξιόπιστο και σταθερά καθορισμένο του εαυτού μας και άρα την ύπαρξη της ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ και ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ μας, το μυαλό ταυτίζεται με ότι είναι ανοιχτό στο σχέδιό μας. Το μυαλό αντιλαμβάνεται την εναλλαγή πρόσβασης-μη πρόσβασης ως πρόβλημα, ως έλλειψη, και αναπτύσσει στρατηγικές για να αναπληρώνει αυτό που θεωρεί ότι λείπει. Παίρνει αποφάσεις με κριτήριο να οδηγηθεί στην αναπλήρωση ή εξισορρόπηση της έλλειψης.
Ας δούμε πάλι το σχέδιο του Παύλου ως παράδειγμα. Ο Παύλος έχει ανοιχτό το κέντρο της Καρδιάς (ή κέντρο της Δύναμης της Θέλησης) – το λευκό τρίγωνο στο σχέδιο. Στην περίπτωση της Καρδιάς η στρατηγική που αναπτύσσει το μυαλό για να αναπληρώσει αυτό που θεωρεί ότι λείπει, είναι να προσπαθεί να αποδεικνύει την αξία του και σε αυτή τη προσπάθεια να δίνει υποσχέσεις που δεν μπορεί να κρατήσει. Τι σημαίνει τώρα αυτό για την απόφαση που καλείται να πάρει ο Παύλος σχετικά με τη θέση εργασίας στη Θεσσαλονίκη; Το μυαλό θα του λέει: «Πρέπει να δεχτώ αυτή τη πρόταση. Να αποδείξω σε όλους ότι είμαι και ικανός και πρόθυμος. Να επιτέλους μια ευκαιρία να αποδείξω πως μπορώ να επικεντρωθώ σε μια δουλειά, πως έχω σθένος και επιμονή. Να η ευκαιρία να αποδείξω πως μπορώ να χτίσω γερές επαγγελματικές σχέσεις. Να τους δείξω πως ξέρω να ρισκάρω και είμαι πολύτιμος και αφοσιωμένος συνεργάτης.» Ο μονόλογος του μυαλού μέσω του ανοιχτού κέντρου της Καρδιάς εμποδίζει τον Παύλο να λειτουργήσει ως ο εαυτός του, δηλαδή να περιμένει μέχρι να νιώσει συναισθηματική καθαρότητα. Μέχρι να νιώσει ότι συναισθηματικά έχει μια πλήρη εικόνα και να αισθάνεται ήρεμος και ασφαλής με την απόφαση που προκύπτει. Αντί να εμπιστευτεί τα Συναισθήματά του θα πάρει την απόφαση κρίνοντας με το μυαλό αν πηγαίνοντας στη Θεσσαλονίκη μπορέσει να αποδείξει το κύρος και την αξία του. Το κέντρο της Καρδιάς είναι εντωμεταξύ μόνο ένα από τα συνολικά πέντε ανοιχτά κέντρα στο σχέδιο του Παύλου. Κάθε ανοιχτό κέντρο έχει τις δικές του στρατηγικές που αποπροσανατολίζουν έναν άνθρωπο από τον εαυτό του, από το σταθερά καθορισμένο και αυθεντικό μέσα του. Στο Human Design όταν ένας άνθρωπος λειτουργεί με γνώμονα το μυαλό και τις στρατηγικές των ανοιχτών κέντρων, λέμε ότι λειτουργεί ως ο μη-εαυτός του.

ΠΟΙΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ
Δεν είναι πρόθεσή μου η δαιμονοποίηση του μυαλού ούτε και της επιρροής του περιβάλλοντος. Αντιθέτως, η επιρροή που δεχόμαστε είναι και αναπόφευκτη και ευπρόσδεκτη όταν αποτελεί τροφή και σχολείο για την εξέλιξή μας. Όταν λειτουργεί σαν ανοιχτό παράθυρο προς τον έξω κόσμο για να αντιληφθούμε, να ερμηνεύσουμε και να επικοινωνήσουμε όλα αυτά που υπάρχουν πέραν του εαυτού μας. Όταν το μυαλό ασκεί αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα, δηλαδή να παρατηρεί, να σταθμίζει, να μετράει και να μοιράζεται αυτά που κατανοεί όταν του ζητηθούν. Όταν το μυαλό δεν γίνεται τυφλό εργαλείο της επιρροής του περιβάλλοντος, παρά έχει το ρόλο του προσεκτικού παρατηρητή και χαλαρού επιβάτη που απολαμβάνει τη διαδρομή από τη θέση του στο πίσω κάθισμα του οχήματος. Όταν αφήνει το ΣΩΜΑ μέσω της ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ και ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ να παίρνει αποφάσεις και να κατευθύνει την πορεία του ταξιδιού. Το μυαλό λοιπόν δεν είναι ούτε ο κακός ούτε ο εχθρός της υπόθεσης, είναι αυτός που φορτώνεται κατά λάθος όλο το βάρος και την ευθύνη για μια δουλειά που δεν είναι σε θέση να φέρει εις πέρας.

Η ΑΡΧΗ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Όταν ξεκινάμε να πειραματιζόμαστε με τη ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ και ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ μας το μυαλό μαθαίνει και επανεκπαιδεύεται σταδιακά ως προς το νέο του ρόλο, το ρόλο του παρατηρητή. Πράγμα πολύ απλό, αλλά καθόλου εύκολο. Μετά από δεκαετίες όπου το μυαλό λειτουργεί μέσω της επιρροής του περιβάλλοντος ως ο έχων εξουσία να αποφασίζει και να κυβερνά τη ζωή μας, είναι ευνόητο πως η επανεκπαίδευσή του χρειάζεται χρόνο και υπομονή. Ο αναπροσδιορισμός του μυαλού απαιτεί πρώτα από όλα ανυπακοή στις προσταγές του, μια στάση κατά την οποία αντιλαμβάνομαι και παρατηρώ μεν αυτά που λέει αλλά δεν τα ακολουθώ, δεν τα κάνω πράξη. Η σύμφωνα με το σχέδιό μας ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ είναι αυτή που μας βοηθάει εδώ να μείνουμε προσηλωμένοι στον αυθεντικό εαυτό μας και να μην αποπροσανατολιζόμαστε από τα λεγόμενα του μυαλού. Μαθαίνουμε σταδιακά να διακρίνουμε τη βλαβερή επιρροή του μυαλού από το βίωμα του εαυτού μας όταν κινούμαστε σύμφωνα με τη ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ και ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ μας. Με αυτή την έννοια η επανεκπαίδευση σημαίνει απεξάρτηση και χειραφέτηση του εαυτού μας από την βλαβερή επιρροή του μυαλού. Κάνουμε μια νέα αρχή – ένα ολικό RESTART – και μπαίνουμε σε μια διαδικασία έντονης εξέλιξης και σταδιακών μεταμορφώσεων.

H Αλεξάνδρα Γουλιμή, Ph.D. είναι πιστοποιημένη επαγγελματίας του Human Design της Διεθνούς Σχολής Ανθρώπινου Σχεδιασμού (IHDS) και αρθρογράφος του Human Design BG5 Business Institute. Προσφέρει Online το Living Your Design Workshop όπου οι μετέχοντες μαθαίνουν το σχέδιό τους και πώς να το εφαρμόζουν στην καθημερινότητά τους. Είναι πτυχιούχος και διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών και Επικοινωνίας των Πανεπιστημίων Μονάχου και Έσσεν Γερμανίας. Έχει πολυετή εμπειρία στο χώρο του Ανθρώπινου Δυναμικού. Η Αλεξάνδρα Γουλιμή ζει το σχέδιό της από το 2009. Ο τύπος της είναι Μανιφεστορική Γεννήτρια και ο δημόσιος ρόλος της (προφίλ) είναι 3/5 Πρωτοπόρος/Αγγελιοφόρος. Ζει στην Πάτρα.

Η μυκοθεραπεία είναι η επιστήμη που μελετά και χρησιμοποιεί ορισμένους τύπους μανιταριών για τη βελτίωση της υγείας των ανθρώπων και των ζώων. Η χρήση των φαρμακευτικών μανιταριών χρονολογείται από την αρχαιότητα. Τα τελευταία 40 χρόνια, η έρευνα που διεξήχθη με όλο και πιο εξελιγμένες τεχνολογίες έχει αποδείξει και έχει δώσει επιστημονικότητα σε αυτή τη θεραπεία. Τα μανιτάρια που χρησιμοποιούνται στη μυκοθεραπεία καλλιεργούνται σε ειδικές φάρμες μανιταριών (ειδικές φάρμες-θερμοκήπια), σε αμόλυντες αγροτικές περιοχές. Είναι πιστοποιημένα και ελεγχόμενα, τηρώντας αυστηρά και βιολογικά πρότυπα: χωρίς παράσιτα, χωρίς μικρόβια και χωρίς βαρέα μέταλλα. Η μυκοθεραπεία βελτιώνει όλες τις ασθένειες, από τις πιο απλές έως τις πιο σύνθετες, χωρίς παρενέργειες.
Η μυκοθεραπεία είναι μια ολιστική επιστήμη, η οποία δεν περιορίζεται στη θεραπεία του μεμονωμένου συμπτώματος, αλλά δρα και στην αιτία και τα αποτελέσματα που προκύπτουν σε όλα τα συστήματα του οργανισμού αποκαθιστούν την κατάσταση της γενικής ισορροπίας.
Στην ολιστική αντίληψη, το σώμα μπορεί να συγκριθεί με μια οικογένεια: όλοι απολαμβάνουν ευεξία και καλή υγεία, μόνο εάν όλα τα μέλη τους είναι καλά. Εάν ένα μέλος της οικογένειας είναι άρρωστο, εάν ένα παιδί είναι άρρωστο, όλα τα μέλη της οικογένειας υποφέρουν, η αρμονία αλλάζει και εμφανίζεται η ταλαιπωρία.
Με τον ίδιο τρόπο, εάν ένα όργανο πάσχει, επηρεάζονται και όλα τα άλλα και διαταράσσεται η κατάσταση ευεξίας και γενικής αρμονίας.
Η μυκοθεραπεία μάς επιτρέπει να ενεργήσουμε τόσο στο μεμονωμένο πρόβλημα όσο και σε ολόκληρο τον οργανισμό. Συγκεντρώνει την αυτοθεραπευτική δύναμη ολόκληρου του σώματος στο άρρωστο όργανο, προσφέροντας περαιτέρω βοήθεια. Δρα τόσο στο συγκεκριμένο σύμπτωμα όσο και στην αιτία της νόσου, προκειμένου να προωθήσει την πραγματική (πλήρη) υποχώρηση των συμπτωμάτων. Για να επιβιώσει, το σώμα πρέπει: να αμυνθεί, να θρέψει τον εαυτό του, να αποβάλει τα απόβλητα, να παράγει ενέργεια. Για το σκοπό αυτό, τα μανιτάρια παρεμβαίνουν για να εξισορροπήσουν ξανά το κυτταρικό σύστημα, μέσω των κύριων δυνάμεών τους.

MAITAKE -Grifola frondosa
Φύεται σε πυκνές συστάδες, σε νεκρούς ή ετοιμοθάνατους πλατύφυλλους κορμούς, ιδιαίτερα: σε οξιές, καστανιές και σε θαμμένες ρίζες. Η λέξη Grifola προέρχεται από το Griffin, ένα μυθολογικό πλάσμα με σώμα λιονταριού και κεφάλι, φτερά και πόδια αετού.
Το μανιτάρι στην Ιαπωνία ονομάζεται MAITAKE (mai= χορός και παίρνω = μανιτάρι).
To ΜΑΙΤΑΚΕ (Grifola frondosa) περιέχει:

- Ιχνοστοιχεία: κάλιο, σίδηρο, μαγνήσιο και ασβέστιο 

- Αμινοξέα

- Ακόρεστα λιπαρά οξέα

- Βιταμίνες του συμπλέγματος Β (Β1,Β2,Β3), εργοστερόλη πρόδρομος της βιταμίνης D2 

- Λεκτίνες και πολυσακχαρίτες, όπως β – γλυκάνες.

Στην Κίνα και την Ιαπωνία θεωρείται ο βασιλιάς των μανιταριών.

Συνταγογραφείται ως τονωτικό, για την προαγωγή της υγείας και της γενικής ευεξίας του οργανισμού.

Πολλές έρευνες έχουν επιβεβαιώσει τη σημασία του στον τομέα των νεοπλασματικών παθήσεων, στην υπέρταση, στην ηπατίτιδα και σε όλες εκείνες τις κλινικές καταστάσεις που ομαδοποιούνται στον όρο «μεταβολικό σύνδρομο».

Χάρη στις β-γλυκάνες έχει εξαιρετικά διεγερτικά αποτελέσματα στο ανοσολογικό σύστημα.

Η ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος που προσφέρει το Maitake, το καθιστά επίσης απαραίτητο στη θεραπεία ιογενών ασθενειών, όπως: AIDS και ηπατίτιδα C.

Οι παθολογίες που οφείλονται σε ιούς προκαλούν ανοσοανεπάρκεια, η οποία συχνά αντιπροσωπεύει επίσης την έναρξη μιας ασθένειας όγκου, στην οποία δρα ειδικά το Μaitake.

Ο καρκίνος στον οποίο έχει χρησιμοποιηθεί περισσότερο, είναι ο καρκίνος του προστάτη. Μείζονες καταστροφές όγκου και σχετικές συμπτωματολογικές βελτιώσεις έχουν βρεθεί στον καρκίνο του μαστού, του πνεύμονα, του ήπατος και της ουροδόχου κύστης.

Μια άλλη σημαντική δράση που πραγματοποιεί το Μaitake είναι η αντιδιαβητική. Ολόκληρο το μανιτάρι είναι πολύ χρήσιμο στον διαβήτη ΙΙ, μη ινσουλινοεξαρτώμενο, που επηρεάζει γενικά τους ηλικιωμένους. Το Maitake δεν εμποδίζει την εντερική απορρόφηση της γλυκόζης, αλλά ενεργοποιεί τον μεταβολισμό της. Στην πραγματικότητα, πραγματοποιεί μια δράση ευαισθητοποίησης στους κυτταρικούς υποδοχείς της ινσουλίνης. Μειώνει επίσης την ολική χοληστερόλη γιατί αναστέλλει τη συσσώρευση λίπους. Η επίδρασή του παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα και οδηγεί σε σταθεροποίηση, ιδίως των επιπέδων HDL, τα οποία συνήθως τείνουν να μειώνονται στην περίπτωση μιας δίαιτας υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά.

Το Maitake έχει υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες και είναι πλούσιο σε βιταμίνες, μέταλλα, πρωτεΐνες, φωσφολιπίδια. Χάρη στην υψηλή του περιεκτικότητα σε εργοστερόλη, το πρώτο μεταβολικό στάδιο στη σύνθεση της βιταμίνης D, προάγει την αφομοίωση του ασβεστίου, ενισχύοντας έτσι τα οστά και τον συνδετικό ιστό. Μπορεί να είναι χρήσιμο στην πρόληψη της ραχίτιδας και της οστεοπόρωσης.

Κατάλογος παθολογιών στις οποίες ενδείκνυται περισσότερο το Maitake:

- Νεοπλάσματα που δεν είναι ή ελάχιστα ορμονοεξαρτώμενα: γαστρικά, πνευμονικά, ηπατικά, ουροφυσαλιδικά, εγκεφαλικά, προστατικά, μαστικά.

- Παρενέργειες της χημειοθεραπείας

- Λευχαιμία

- Μελάνωμα

- Μεταστατική τάση, ιδιαίτερα στο ήπαρ και στα οστά

- Αρτηριοσκλήρωση

- Γεροντικός διαβήτης

- Αρτηριακή υπέρταση

- Υπερτριγλυκεριδαιμία

- Γαστρίτιδα παχυσαρκίας

- Αιμορροΐδες

- Τροφικές αλλεργίες και δυσανεξίες - AIDS

- Υποτροπιάζουσα κυστίτιδα

- Ανοσολογική ανεπάρκεια

- Ηπατίτιδα C και B

- Οστεοπόρωση.

Το Maitake συνιστάται σε άτομα με δυσλειτουργίες του ηπατικού μεταβολισμού σακχάρων και λιπών, με ηπατίτιδα και σε άτομα με πεπτικές δυσκολίες λόγω έλλειψης παγκρεατικών ενζύμων. Το Maitake επίσης συνιστάται σε άτομα με αδύναμο συνδετικό ιστό για την υποστήριξη και ενίσχυση του συνδετικού ιστού και των οστών. Ακόμα το Maitake συνιστάται σε άτομα με εξιδρωματισμό, με στασιμότητα τοξινών στο ήπαρ και δυσκολίες στο μεταβολισμό της γλυκόζης και σε άτομα με χοληστερίνη.

Δοσολογία: 2g/ημέρα που είναι η ελάχιστη αποτελεσματική δόση, ακόμη και για παιδιά 4 ετών. Από 0-4 ετών, 1g/ημέρα. Η ελάχιστη αποτελεσματική δόση για ενήλικες είναι 3g/ημέρα.

Χρόνος διαχείρισης:

1ος μήνας: κάθαρση, ελαφρά βελτίωση (συμπτώματα και αιτίες)

2ος και 3ος μήνας: προοδευτική βελτίωση, τα συμπτώματα και τα αίτια μειώνονται σημαντικά και εξαφανίζονται.

Από τον 4ο έως τον 6ο μήνα προχωράμε σε συντήρηση.

Σύμφωνα με την Ελληνική Ιατρική τέχνη, το ανθρώπινο σώμα κυβερνάται, διευθύνεται και αυτοθεραπεύεται, από μία εγγενή ενεργειακή δύναμη, που είναι κομμάτι της ψυχής και κατονομάζεται ως Φύσα κατά τον Ιπποκράτη, Πνεύμα κατά τον Γαληνό, ή Ζωτική Δύναμη. Στο φιλοσοφικό σύστημα της Yoga η δύναμη αυτή ονομάζεται Prana, ενώ στην Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική, Qi.

Αναφέρει ο Ιπποκράτης γι' αυτή τη δύναμη:
«Το ανθρώπινο σώμα αλλά και των λοιπών όντων τρέφεται με τρία είδη τροφών: με τα φαγητά, τα ποτά και τα πνεύματα. Το πνεύμα όταν είναι μέσα στο σώμα λέγεται φύσα και όταν είναι έξω από το σώμα λέγεται αέρας.» (Ιπποκράτης «Περί Φυσών» παρ.3).

Εδώ ο Ιπποκράτης μας εξηγεί ότι το πνεύμα-φύσα ή ενέργεια είναι μία βασική τροφή για τους ανθρώπους.
Επίσης, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η λέξη «Φύσις» όπως την εννοούσαν οι πρόγονοί μας δεν σχετίζεται με την σύγχρονη έννοια, καθώς σήμερα Φύση σημαίνει αόριστα το περιβάλλον και τα όντα του.
Τότε η λέξη «Φύσις» είχε την έννοια της ενέργειας που ρέει μέσα στο περιβάλλον και όχι το ίδιο το περιβάλλον. Αυτό που σήμερα οι επιστήμονες κατέληξαν να ονομάζουν ως «σκοτεινή ενέργεια» και «σκοτεινή ύλη».
Επομένως, όπως λέει ο Ιπποκράτης, η Φύσα-ενέργεια του περιβάλλοντος είναι η τροφή αυτή η οποία εισέρχεται συνεχώς μέσα μας μέσω της αναπνοής και η οποία ενισχύει και αναζωογονεί την ήδη υπάρχουσα ενεργειακή μας υπόσταση.
Η ευφυής αυτή και βαθιά κατανόηση της πραγματικότητας απ’ τους Ασκληπιάδες ιατροφιλοσόφους, υιοθετήθηκε κατά τον Μεσαίωνα, απ' τους Αλχημιστές και τους φιλοσόφους Βιταλιστές, οι οποίοι προσπάθησαν να ερμηνεύσουν την ζωή μέσα από την έννοια αυτή.

Ο όρος που προέρχεται εκ της Λατινικής λέξης «vita»=ζωή, είναι μια φιλοσοφική θεωρία που υιοθετήθηκε απ' τις νεώτερες Εναλλακτικές θεραπείες, η οποία υποστηρίζει την ύπαρξη μιας ζωτικής αρχής ή Ζωτικής Δύναμης, ένα είδος ενεργειακής νοημοσύνης της «vis vitalis», η οποία ζωογονεί, δημιουργεί, κατευθύνει και μπορεί να θεραπεύσει μέσω των ζωτικών λειτουργιών, όλα τα έμβια όντα και τους ζώντες οργανισμούς.
Σ’ αυτή την φιλοσοφική θεώρηση του Βιταλισμού ανήκουν όλες οι παραδοσιακές εναλλακτικές φυσικές θεραπείες (η Φυσικοπαθητική, η Αγιουρβέδα, η Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική, η Ομοιοπαθητική, η Χειροπρακτική κ.ά.).
Η διορατικότητα του Ιπποκράτη, τον οδήγησε να ενοποιήσει την άποψη των προκατόχων του φιλοσόφων, ότι ο άνθρωπος είναι μια ψυχοσωματική ολότητα, ένα εν δυνάμει βιοενεργειακό ον. Κι αυτή η έννοια της Ζωτικής Δύναμης, προϋποθέτει την ύπαρξη της ψυχής, καθώς η ίδια αποτελεί μία ιδιότητά της.
Αυτό το κενό γνώσης και μνήμης, έχει δημιουργηθεί απ’ την σύγχρονη "επιστήμη" και την δυτική Ιατρική, οι οποίες μιλούν για έναν κόσμο αποκλειστικά βιοχημικό, υλιστικό και μηχανιστικό, με αποτέλεσμα οι ίδιοι και όλοι σχεδόν οι άνθρωποι, να μην γνωρίζουν την αληθινή Φύση τους.
Κι ενώ η κύρια ανθρώπινη υπόστασή μας είναι η πνευματική, ο σημερινός άνθρωπος είναι ταυτισμένος με τα ενδύματα της ψυχής του, δηλαδή το σώμα, τα συναισθήματά του και τον κατώτερο νου του. Έχει δηλαδή ξεχάσει την πραγματική του φύση, τον αθάνατο ανώτερό του Εαυτό.
Στην σύγχρονη εποχή μας αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον φόβο του θανάτου, όπου συνυπάρχει η εξαφάνιση και ο μηδενισμός της ανθρώπινης ύπαρξης. Η λανθασμένη αυτή αντίληψη οδηγεί τον άνθρωπο στην μελαγχολία, την απελπισία και τον αυτομηδενισμό του, με αποτέλεσμα την αρρώστια, την γήρανση και τον θάνατο.

Η σύγχρονη Ιατρική έχει αποκλείσει τελείως αυτή τη γνώση, γι' αυτό βρίσκεται και σε ένα τέτοιο βαθύ αδιέξοδο. Ας δούμε όμως τι λέει ο ίδιος Ιπποκράτης για την ύπαρξη της ψυχής, την ενέργειά της και την λειτουργία της:
«Όταν το σώμα βρίσκεται σε εγρήγορση, η ψυχή δεν ανήκει στον εαυτό της, αλλά είναι κατανεμημένη σε όλα τα μέρη του σώματος όπου τα υπηρετεί για να λειτουργούν, την ακοή, την όραση, την αφή, ακόμη στην οδοιπορία και σε όλες τις λοιπές ενέργειες του σώματος. Σ' αυτή την περίπτωση η ψυχή δεν ασχολείται με τον εαυτό της. Όταν όμως το σώμα ηρεμήσει (κοιμηθεί), η ψυχή κινείται και συρόμενη εξέρχεται απ' τα μέρη του σώματος, διοικεί τον δικό της οίκο και επιτελεί μόνη της όλες τις πράξεις του σώματος. Όποιος λοιπόν γνωρίζει να τα κρίνει αυτά σωστά, τότε κατέχει μεγάλο μέρος της σοφίας...» (Ιπποκράτης "Περί Διαίτης Α', παρ. 28).

Επομένως, για τον μέγιστο εκείνο ιατροφιλόσοφο, που όλοι οι σύγχρονοι δυτικοί γιατροί ορκίζονται στο όνομά του, κατέχει μέρος της σοφίας όποιος όχι μόνο γνωρίζει για την ύπαρξη της ψυχής, αλλά μπορεί να κρίνει τις λειτουργίες της σωστά.
Στην Unani Tibb (Ιατρική των Ιώνων-Ελλήνων) θεωρούμε ότι αυτή η ενέργεια της ψυχής, διέπει την ικανότητά μας να διατηρούμε ισορροπία στο σώμα μας σε φυσικό, συναισθηματικό και νοητικό επίπεδο. Η ενέργεια είναι άυλη σε κάποιο βαθμό στο ότι δεν μπορούμε να τη δούμε, αλλά ξέρουμε ότι υπάρχει και ότι μπορεί να μετρηθεί με σύγχρονα μηχανήματα. Ήδη εδώ και πολλά χρόνια η μέθοδος φωτογράφησης Kirlian, μας δείχνει την αύρα που εκπέμπουν όλα τα όντα και αποτελεί το φως της ψυχής τους.
Η Ζωτική Δύναμη ή η αόρατη αυτή ενέργεια, κατευθύνει όλες τις πτυχές της ζωής μας. Προσαρμόζεται στο περιβάλλον, ζωντανεύει τη συναισθηματική μας ζωή, παρέχει σκέψεις και δημιουργικότητα και διευκολύνει την πνευματική μας έμπνευση.

Αυτή η ενέργεια η Ζωτική Δύναμη είναι ο βασικός παράγοντας της θεραπείας. «Φύσις, νούσων ιητρός» μας λέει ο Ιπποκράτης, δηλαδή η φύσα ή Ζωτική Δύναμη είναι αυτή που θεραπεύει και όχι ο ιατρός και τα φάρμακα.
Το οποιοδήποτε φάρμακο ή η όποια θεραπεία χρειάζεται να στοχεύει στην ενίσχυση της «Ζωτικής Δύναμης» με σκοπό να την βοηθήσει να επιδιορθώσει την όποια ανισορροπία και όχι να καταστείλει τα συμπτώματα που εκείνη προκαλεί, αυτό δηλαδή που κάνουν τα φάρμακα και οι θεραπείες της δυτικής Ιατρικής.
Ας δούμε τώρα μερικές από τις βασικές ιδέες και αρχές της Ζωτικής Δύναμης, όπως εφαρμόζονται στην Unani Tibb. Υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά μεταξύ ενός ζωντανού και ενός μη ζωντανού σώματος. Ο ζωντανός οργανισμός είναι προικισμένος με αισθήσεις και λειτουργίες και τις δυνάμεις αυτοσυντήρησης και αναπαραγωγής.
Σε υγιή κατάσταση ένα άτομο είναι ήρεμο και γαλήνιο όσον αφορά στις αισθήσεις που νιώθει και τις λειτουργίες που εκτελεί σαν σώμα. Οι καρδιακοί παλμοί, οι πνεύμονες διαστέλλονται και ξεφουσκώνουν, τα έντερα κάνουν περισταλτικές κινήσεις, χωρίς να επηρεάζουν τη συνείδηση. Η διαδικασίας της πέψης, της αφομοίωσης των χυμών, της απέκκρισης, της αιμοποίησης και τόσες άλλες, γίνονται με ένα τέλεια συντονισμένο και μαγικό τρόπο.
Για την ακρίβεια για κάθε ένα δευτερόλεπτο που περνά, 1,5 εκατομμύριο σωματικές λειτουργίες γίνονται τέλεια εκτελεσμένες και συντονισμένες μεταξύ τους, για είμαστε σε υγιή κατάσταση. Πραγματικά ασύλληπτο!
Ποιος είναι λοιπόν αυτός ο παράγων, ο μαέστρος, ο οποίος συντονίζει αυτή την μαγική ορχήστρα που λέγεται σώμα και ανθρώπινος οργανισμός και την κρατά σε Ομοιόσταση; Μα φυσικά η Φύσα, Πνεύμα ή Ζωτική Δύναμη.
Σε περίπτωση ασθένειας τώρα, μόλις αισθανθεί κάποιος την ύπαρξη μίας δυσαρμονίας ή μιας δυσλειτουργίας με κάποιο τρόπο, η σωματική ισορροπία της Ομοιόστασης διαταράσσεται και ο άνθρωπος αρχίζει να υποφέρει, μέσω αλλοιωμένων αισθήσεων και λειτουργιών που ονομάζουμε συμπτώματα.
Αυτή είναι ή προσβολή ενός ασυνήθιστου φυσικού στρες, ή μιας κατάστασης ασθένειας. Η Ζωτική Δύναμη που κυβερνά τον οργανισμό, τώρα καλείται για βοήθεια, καθώς μη φυσιολογικές αισθήσεις, πόνοι, αύξηση της θερμοκρασίας, δυσφορία, εμετός κ.ά. συμπτώματα, εμφανίζονται έτσι ώστε να προειδοποιηθεί ο άνθρωπος την αρρώστια που του έχει προκύψει.

Η διαφορά κατανόησης ενός εναλλακτικού θεραπευτή και ενός δυτικού ιατρού είναι χαοτική. Στην Unani Tibb τα συμπτώματα αυτά τα δημιουργεί η ίδια η Ζωτική Δύναμη, ώστε να δημιουργήσει την λεγόμενη θεραπευτική κρίση. Επομένως ο πυρετός, ο εμετός, η διάρροια, οι πόνοι, το έκζεμα και όποιο άλλο σύμπτωμα, γίνεται για να επανέλθει η Ομοιόσταση.
Η δυτική Ιατρική αντιδρώντας στα συμπτώματα αυτά τα καταστέλλει με κάθε μέσο, φάρμακα, χειρουργείο, ακτίνες κ.ά. Έτσι καταστέλλεται και η Ζωτική Δύναμη. Αντίθετα, στις Εναλλακτικές θεραπείες ο θεραπευτής δεν την καταστέλλει αλλά βοηθά τη Ζωτική Δύναμη, ώστε να επιφέρει βαθιά ίαση και θεραπεία.

Συνοψίζοντας: Η Φύσα, Πνεύμα, ή Ζωτική Δύναμη, είναι η εγγενής θεϊκή ενέργεια της ψυχής μας που κατέχουμε απ' την στιγμή της γέννησής μας, που δρα με απεριόριστη νοημοσύνη και σοφία σε κάθε περίπτωση και μας κρατά σε Ομοιόσταση και Υγεία.

Ο παγκοσμίου φήμης βιολόγος και συγγραφέας Dr. Bruce Lipton για πρώτη φορά στην Ελλάδα, 12 και 13 Οκτωβρίου 2024 - Πολυχώρος Dais

Πώς θα ήταν η ζωή σας αν μαθαίνατε ότι είστε πιο ισχυροί από ό,τι σας έχουν διδάξει ποτέ;

Ο καθηγητής Bruce H. Lipton, Ph.D., διεθνής κυτταρικός βιολόγος βλαστοκυττάρων και συγγραφέας, έρχεται για πρώτη φορά στην Αθήνα, για ένα διήμερο workshop στον Πολυχώρο Dais και μας προσκαλεί σε ένα ταξίδι κατανόησης για το πώς οι σκέψεις επηρεάζουν τα κύτταρά μας, τη βιολογία μας και κατ’ επέκταση την ευημερία και την υγεία μας.
Ο Dr. Bruce Lipton  με μεγάλη και σημαντική πορεία σε διεθνές επίπεδο,  πιστεύει ότι οι πεποιθήσεις μας ελέγχουν τα σώματά μας, το νου μας και κατ’ επέκταση τη ζωή μας και γι‘ αυτό πρόκειται στο διήμερο workshop να εκφράσει και να εξηγήσει απόψεις που οδηγούν σε ριζικές αλλαγές όσον αφορά στην κατανόηση της ζωής και την αξία της.

Ηγετική φυσιογνωμία στον χώρο της βιολογίας και της συνειδητότητας,
ο  Dr. Bruce Lipton στον Πολυχώρο Dais 
θα αποκαλύψει τη μεγάλη σύγκλιση της τριάδας
Σώμα – Νους – Πνεύμα.

 Η Υγεία και η Συμπεριφορά, που κάποτε θεωρούνταν ότι ορίζονταν από τα γονίδια, συνδέονται πλέον με το περιβάλλον και κυρίως με την αντίληψή μας για το περιβάλλον. Η νέα επιστήμη φωτίζει τους μηχανισμούς με τους οποίους η συνείδηση και ο αναπτυξιακός προγραμματισμός, μέχρι την ηλικία των 7 ετών, ελέγχουν τη συμπεριφορά και δημιουργούν τις εμπειρίες της ζωής μας.

Η νέα γνώση του “εαυτού” θα δώσει τη δυνατότητα στους συμμετέχοντες να ανακτήσουν τον δημιουργικό έλεγχο της ζωής τους και να εξελιχθούν σε συνδημιουργούς του κόσμου που έρχεται εμβαθύνωντας στις πρωτοποριακές του ιδέες που συνδυάζουν την επιστήμη με την πνευματικότητα.
Η 'Βιολογία της Πεποίθησης' του Dr. Bruce Lipton που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις KEY BOOKS και 'Το φαινόμενο του μήνα του μέλιτος' του ίδιου το οποίο πρόκειται να επανεκδοθεί μέσα στον Οκτώβριο από την KEY BOOKS και πάλι, αποτυπώνουν τα συμπεράσματα των πολυετών ερευνών του ίδιου και άλλων κορυφαίων επιστημόνων οι οποίες συγκλίνουν στο γεγονός ότι οι πεποιθήσεις μας καθορίζουν τόσο την υγεία όσο και την ευημερία μας.  

Μην χάσουμε λοιπόν την ευκαιρία να συναντήσουμε  από κοντά μια  εξαιρετική φυσιογνωμία στον χώρο της βιολογίας και της συνειδητότητας.

Βίντεο

https://www.youtube.com/watch?v=A9iB1Kzaaw0

https://youtu.be/pjtQlBXLvBA?si=t9sk6iGP8dTuGWaJ

https://youtu.be/5oVjixuwCEs?si=jYSiWcRTt3_gz4lf

Για περισσότερες πληροφορίες και για να εγγραφείτε στο συνέδριο, επισκεφτείτε τον ιστότοπο  https://leadingminds.gr/el/ 

Ποια είναι η κατάσταση των Ελλήνων εναλλακτικών θεραπευτών σήμερα;

Ως γνωστόν στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα μετά την ψευτοπανδημία και τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, υπάρχει μια στροφή του πληθυσμού προς τις εναλλακτικές θεραπευτικές τέχνες. Οι απλοί άνθρωποι, απεγνωσμένοι τώρα πια από την άσκηση της επίσημης Ιατρικής, στρέφονται κατά χιλιάδες προς τους εναλλακτικούς θεραπευτές. Οι εναλλακτικές θεραπευτικές τέχνες οι οποίες επιλέγονται από τους ασθενείς είναι, κατά σειρά συχνότητας, η Ομοιοπαθητική, ο Βελονισμός, η Βοτανοθεραπεία, η Διατροφή, η Μαλαξοθεραπεία (ρεφλεξολογία, shiatsu, κ.α.) και άλλες.

Και βέβαια τα αποτελέσματα είναι καλά και οι ασθενείς μένουν ευχαριστημένοι. Και αποδεικνύεται ότι οι εναλλακτικές θεραπευτικές τέχνες είναι πιο ασφαλείς και πιο αποτελεσματικές από την επίσημη δυτική Ιατρική, η οποία με τα φάρμακα, τις εγχειρήσεις και τα εμβόλιά της, προκαλεί πλήθος θανάτων. Χωρίς υπερβολή θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο σύγχρονος άνθρωπος στον Δυτικό κόσμο, τώρα πια πεθαίνει πιο συχνά από ιατρογενή αίτια παρά από φυσικά. Αυτοί που έχουν ελπίδες επιβίωσης το έχουν καταλάβει αυτό. Η ελπίδα στην Ιατρική βρίσκεται στην εναλλακτική Ιατρική και στους εναλλακτικούς θεραπευτές.

Η προσφορά των εναλλακτικών θεραπευτών σε μια δύσκολη στιγμή για την Ελλάδα (υπογεννητικότητα) και την ανθρωπότητα γενικότερα (μαζική εξόντωση πληθυσμού), είναι πολύ μεγάλη και σπουδαία, παρ’ όλα αυτά δεν έχουν καμία επαγγελματική κατοχύρωση και αναγνώριση. Παρά το γεγονός ότι τα δεδομένα στον χώρο της υγείας και της περίθαλψης έχουν αλλάξει άρδην τα τελευταία χρόνια, το νομοθετικό πλαίσιο παραμένει απαρχαιωμένο και προσκολλημένο στην εξυπηρέτηση γιατρών και φαρμακοβιομηχάνων.

Σε πρόσφατη ερώτηση στην Βουλή από βουλευτίνα και αξιέπαινη για αυτά που τόλμησε να πει, η αποστομωτική απάντηση του Υπουργού Υγείας για τους εναλλακτικούς θεραπευτές, είναι ότι αυτό είναι θέμα το οποίο αφορά το Κ.Ε.Σ.Υ.. και ότι «εγώ σαν Υπουργός Υγείας θα κάνω ότι μου πει το Κ.Ε.Σ.Υ.»

Το Κ.Ε.Σ.Υ. είναι το κεντρικό συμβούλιο Υγείας το οποίο αποτελείται από γιατρούς – εκπροσώπους συμφερόντων της φαρμακοβιομηχανίας. Δηλαδή από ανθρώπους αντιθέτων συμφερόντων με τους εναλλακτικούς θεραπευτές. Δηλαδή από εκείνους που έχουν κάθε λόγο να μην κατοχυρωθούν και αναγνωρισθούν οι εναλλακτικοί θεραπευτές. Αυτούς που εξαφάνισαν τους παραδοσιακούς Έλληνες θεραπευτές (με δικαστήρια, κ.α.) και ισοπέδωσαν την Παραδοσιακή Ελληνική Ιατρική. Μας ζητάει ο Υπουργός Υγείας λοιπόν να δεχθούμε ότι τα πρόβατα πρέπει να τα φυλάει ο λύκος.

Σαφώς εμείς οι εναλλακτικοί θεραπευτές στην Ελλάδα, δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε ούτε από το Κ.Ε.Σ.Υ. ούτε από το Υπουργείο Υγείας, ούτε από την Ελληνική Πολιτεία.

Πρέπει μονάχοι μας να βρούμε έναν τρόπο αυτοοργάνωσης, αυτοαναγνώρισης και αυτοκατοχύρωσης. Αλλά για να συμβεί κάτι τέτοιο πρέπει να ενωθούμε.

Και ποια είναι η κατάσταση των εναλλακτικών θεραπευτών ως προς την ενοποίηση και αυτοοργάνωση;

Η κατάσταση βέβαια ως προς την ενοποίηση και άρα την ενδυνάμωση της διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας, είναι για γέλια και για κλάματα. Οι ομοιοπαθητικοί έχουν το δικό τους μαγαζί και ούτε θέλουν να γνωρίζουν τίποτα για όλους τους άλλους. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τους βελονιστές. Στην πραγματικότητα μέσα στους κόλπους των εναλλακτικών θεραπευτών όλοι είναι εναντίον όλων. Οι ομοιοπαθητικοί ενάντια στους βελονιστές. Οι βελονιστές γιατροί ενάντια στους βελονιστές μη γιατρούς. Μια ατέρμονη αντιπαλότητα και ένας εξωφρενικός ανταγωνισμός διέπει τις σχέσεις των εναλλακτικών θεραπευτών μεταξύ τους. Καμία πιθανότητα συνεννόησης, επικοινωνίας και ενδεχομένως συνεργασίας μεταξύ των εναλλακτικών θεραπευτών δεν διαφαίνεται ότι μπορεί να συμβεί. Παρ’ όλα αυτά όλους εμάς τους σκληρά ανταγωνιζόμενους εναλλακτικούς θεραπευτές, υπάρχουν πράγματα που μας συνδέουν και οπωσδήποτε πρέπει να τα εντοπίσουμε και ενδεχομένως να τα αξιοποιήσουμε. Πρώτα απ’ όλα μας συνδέει το γεγονός ότι έχουμε αναπτύξει μια απέχθεια απέναντι στο επίσημο ιατρικό σύστημα. Δεύτερον ότι προσπαθούμε να σταθούμε σαν επαγγελματίες και να επιβιώσουμε χρησιμοποιώντας άλλα θεραπευτικά εργαλεία πέρα απ’ αυτά που επιτρέπει το επίσημο ιατρικό σύστημα. Βοηθάμε συνήθως τους ασθενείς μας, οι οποίοι μας εμπιστεύονται και μας ακολουθούν, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν παύουμε να είμαστε οι παρίες της ιατρικής σήμερα, περιθωριοποιημένοι σε μια ιδιότυπη κατάσταση νόμιμης παρανομίας.

Εκείνο όμως το οποίο είναι πιο σημαντικό απ’ όλα και από το οποίο δυστυχώς απέχουμε πολύ στο να το συνειδητοποιήσουμε, είναι το γεγονός ότι όλοι εμείς οι εναλλακτικοί θεραπευτές, είμαστε οι ζωντανοί συνεχιστές της ιατρικής παράδοσης των προγόνων μας, δηλαδή της Παραδοσιακής Ελληνικής Ιατρικής.

Μπορεί ν’ ασκούμε τον Βελονισμό ακολουθώντας την Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική ή την Ayurveda ακολουθώντας την Παραδοσιακή Ινδική Ιατρική, παρ’ όλα αυτά δεν είμαστε οι συνεχιστές της Παραδοσιακής Κινέζικης ή Ινδικής Ιατρικής, αλλά οι συνεχιστές της Παραδοσιακής Ελληνικής Ιατρικής που για ιδιαίτερους ιστορικούς λόγους αντί να μάθουμε την Ιατρική του Ιπποκράτη, όταν αντιδράσαμε στο επίσημο ιατρικό σύστημα, μάθαμε Βελονισμό και Ayurveda. Αυτά όμως δεν μας καθιστούν Κινέζους ή Ινδούς. Ασκώντας την τέχνη της θεραπείας στην Ελλάδα και μιλώντας την Ελληνική γλώσσα, αναγκαστικά συμπορευόμαστε με τον Απόλλωνα, τον Ασκληπιό, τον Ιπποκράτη, τον Γαληνό, τον Αγάπιο, και όλους τους υπόλοιπους λαϊκούς θεραπευτές οι οποίοι κουβαλούν την κληρονομιά του Ιπποκράτη. Αυτή την ίδια κληρονομιά κουβαλάμε και όλοι εμείς οι Έλληνες εναλλακτικοί θεραπευτές, η ελπίδα της Ελλάδος και του κόσμου.

Και εμείς λοιπόν οι Έλληνες εναλλακτικοί θεραπευτές, το μοναδικό ελπιδοφόρο φως στη ζοφερή πραγματικότητα του επίσημου ιατρικού συστήματος, σπαρασσόμαστε από έριδες, αδελφοκτόνα μίση, ζηλοφθονία, χωριστικότητα. Ως πότε αδέλφια θα ακολουθούμε το πεπρωμένο της Ελλάδος, ως προς τον διχασμό και τον εμφύλιο πόλεμο;

Ενώ βρισκόμαστε στην ίδια όχθη, με αρχαίο καθοδηγητή τον Ιπποκράτη και απέναντι από το επίσημο ιατρικό σύστημα, δεν μπορούμε να δούμε ούτε την σύνδεσή μας με τον Ιπποκράτη, ούτε την ανάγκη της ενότητας μεταξύ μας.

Δύο θέματα λοιπόν νομίζω ότι πρέπει ν’ απασχολήσουν τους Έλληνες εναλλακτικούς θεραπευτές άμεσα:

1^ον: Η ανάγκη σύνδεσης με τον Ιπποκράτη και η ιστορική συνέχεια της Παραδοσιακής Ελληνικής Ιατρικής, με ενσαρκωτές τους σύγχρονους εναλλακτικούς θεραπευτές.

2^ον : Η ανάγκη ενότητας όλων όσων βρίσκονται στην ίδια όχθη γιατρών, μη γιατρών θεραπευτών, βελονιστών, ομοιοπαθητικών, ρεφλεξολόγων. Η ανάγκη παραμερισμού των διαφορών και η εστίαση σ’ αυτά που μας ενώνουν και όχι σ’ αυτά που μας χωρίζουν.

Ο Αλέξανδρος Τηλικίδης γεννήθηκε το 1966 στην Αθήνα. Αποφοίτησε απ' την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών το 1991. Πήρε τον τίτλο Ιατρικής ειδικότητας, ως φυσίατρος το 2001, απ' το Ασκληπιείο της Βούλας. Απ' το 1994 και ενώ βρισκόταν ήδη στην Κίνα με ετήσια κρατική υποτροφία, άρχισε να ασχολείται με τα Κινέζικα Βότανα. Την ίδια χρονιά άρχισε να διαβάζει τα Άπαντα του Ιπποκράτους και να μυείται μέσω της μελέτης αυτής, στην Αρχαία Ελληνική σκέψη. Το 1999 άρχισε να τα διδάσκει στην Ελλάδα, ενώ επίσης εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο: "Η Βασική Θεωρία της Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής". Το 2011 εξέδωσε το δεύτερο του βιβλίο: "Ο ελληνικός βελονισμός". Το 2014 εξέδωσε το τέταρτό του βιβλίο: "Η βασική θεωρία της αρχαίας ελληνικής ιατρικής, μέρος Α". 

Για πολλούς ανθρώπους, η ανθρωποσοφική ιατρική είναι μια δύσκολη έννοια. Όμως στην πραγματικότητα, είναι αρκετά εύκολο να εξηγηθεί. Είναι μια ενοποιητική μορφή ιατρικής, προερχόμενη από δύο πηγές: από τη μία πλευρά, "υλική επιστημονική ιατρική" με τις μεθόδους και τα αποτελέσματά της, και από την άλλη "πνευματικά επιστημονικά" ευρήματα. Καμία από αυτές τις πηγές δεν μπορεί να ληφθεί μεμονωμένα.
Ένα άτομο δεν είναι απλά ένα σώμα, πρέπει να ληφθούν υπόψη και η ψυχή καθώς και η προσωπικότητα. Οι Ανθρωπόσοφοι γιατροί θεωρούν τη σωματική και ψυχική ύπαρξη μαζί με την προσωπικότητα ως μια μονάδα, όπου κάθε στοιχείο έχει την ικανότητα να επηρεάζει τα άλλα. Μία από τις θεμελιώδεις πτυχές της ανθρωποσοφικής ιατρικής είναι ότι το λαμβάνουν αυτό υπόψη κατά τη διάρκεια της διάγνωσης και της θεραπείας.

Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι μια «εναλλακτική ιατρική» - δεν αποσκοπεί στο να αντικαταστήσει τη συμβατική ιατρική. Αντίθετα, βασίζεται στην αποδεκτή ιατρική επιστήμη και απλώς προχωρά ένα βήμα παραπέρα. Η ανθρωποσοφική ιατρική κάνει χρήση όλων όσων έχει αποκαλύψει η επιστημονική έρευνα ότι είναι προς όφελος της ανθρώπινης ύπαρξης. Επιπλέον, συμπληρώνει την "υλική επιστήμη" με πτυχές της πνευματικής επιστήμης, προκειμένου να εκτιμηθεί το άτομο ως μια αδιάσπαστη ενότητα. Για παράδειγμα, αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τη γλώσσα του σώματος, το προσωπικό ιστορικό, την αναπνοή και πολλές άλλες πτυχές, οι οποίες καθορίζουν την προσωπικότητα του ατόμου. Η ανθρωποσοφική ιατρική επιχειρεί επομένως να περιλαμβάνει την ατομικότητα του ασθενούς, καθώς και τα αποδεκτά χαρακτηριστικά μιας ασθένειας, κατά τη διαδικασία της θεραπείας. Γιατί όπως κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, έτσι και κάθε θεραπεία είναι μοναδική- αν και ορισμένες φαίνεται να μπορούν να εφαρμόζονται σε πολλούς ανθρώπους.
Η ανθρωποσοφική ιατρική δεν είναι προκαθορισμένη. Αποφεύγει την απλή ρουτίνα. Ακόμη και αν, λόγω του ιδιαίτερου χαρακτήρα τους, συνεχώς επαναλαμβάνονται οι ίδιες νοσολογικές εικόνες, κάθε ασθένεια εκδηλώνεται με διαφορετικό τρόπο σε κάθε ασθενή - μια εκδήλωση αδιαχώριστη από τη μοναδικότητα του ατόμου. Ως εκ τούτου, η ανθρωποσοφική ιατρική έχει ως στόχο να σχηματίσει μια εικόνα για τις υλικές, ψυχολογικές και προσωπικές συνθήκες που οδήγησαν στην εκδήλωση μιας ασθένειας. Η εκτίμηση αυτών των παραγόντων κατά τη διάγνωση και τη θεραπεία καθώς και η εφαρμογή εκ νέου της διαδικασίας σε κάθε νέο ασθενή, υπό την καθοδήγηση επιστημονικών ευρημάτων, ιατρικής εμπειρίας, προσωπικής διάκρισης και διαίσθησης, είναι θεμελιώδους σημασίας για την ανθρωποσοφική ιατρική. Κάθε ιατρική που αγνοεί τη μοναδικότητα κάθε ατόμου δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι αληθινή ανθρώπινη ιατρική.

Σε τι διαφέρει η ανθρωποσοφική ιατρική από τα άλλα συστήματα;
Η κύρια διαφορά της ανθρωποσοφικής ιατρικής από τη συμβατική ιατρική, είναι ότι δεν αναζητά την ασθένεια στη προσωπικότητα του ατόμου, αλλά μάλλον την προσωπικότητα του ατόμου στην ασθένεια. Οι διαγνωστικές διαδικασίες και τα συμπτώματα που παρατηρούνται μπορεί να είναι τα ίδια, αλλά μια ολιστική ερμηνεία μπορεί να οδηγήσει στο να προταθούν διαφορετικές θεραπείες, ή συμβατικές θεραπείες, που συμπληρώνονται με πρόσθετα θεραπευτικά σχήματα.
Η ιατρική που βασίζεται αποκλειστικά στην υλική επιστήμη, περιορίζεται στο να εξηγήσει μια ασθένεια αποκλειστικά με βάση τους νόμους της φυσικής και της χημείας. Η ανθρωποσοφική ιατρική είναι πιο φιλόδοξη. Λαμβάνει υπόψη επιπλέον παράγοντες, τόσο γενικούς όσο και ατομικούς, που μπορεί να επηρεάζουν τη ζωή, το νου και την ψυχή του ασθενούς, και τη φυσική τους εκδήλωση: στην ανάπτυξη, την αναγέννηση, τη μικροκυκλοφορία, την κατακράτηση υγρών, το δέρμα, τον μυϊκό τόνο, τους βιορυθμούς, την κατανομή της θερμότητας, τη στάση του σώματος, την ευθύτητα, το βάδισμα, την ψυχική εστίαση και την ομιλία.

Όταν εμφανίζεται η ασθένεια, η εξέταση των παραπάνω μπορεί να αποκαλύψει αποκλίσεις, ανισορροπίες και ακραίες καταστάσεις - επιπρόσθετες διαγνωστικές παράμετροι πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά την επιλογή της θεραπείας. Επίσης η ανθρωποσοφική ιατρική κατανοεί διαφορετικά το ρόλο που διαδραματίζει ο ασθενής στην καταπολέμηση της ασθένειας. Ο ασθενής δεν είναι απλώς παθητικός αποδέκτης ιατρικών δεξιοτήτων, αλλά ισότιμος συνεργάτης με τον γιατρό. Άλλωστε, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τον ασθενή καλύτερα από ό, τι ο ίδιος ο ασθενής τον εαυτό του. Κατά τη διάρκεια μιας ασθένειας, ο ασθενής έχει τη δυνατότητα να αναγνωρίζει σε τι κατάσταση ανισορροπίας σώματος και ψυχής έχει φθάσει, να την κατανοεί και να την διορθώνει. Η ασθένεια μπορεί να παράσχει μια ευκαιρία στο άτομο να μάθει νέους τρόπους συμπεριφοράς, να αναπτύξει περαιτέρω ιδέες, και να αποκτήσει μεγαλύτερη ωριμότητα.
Οι ανθρωποσοφικοί γιατροί προσφέρουν υποστήριξη στον ασθενή κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Ενισχύουν την αυτονομία του ασθενή, αναγνωρίζουν την ευθύνη του και προωθούν το δικαίωμά του να συμμετέχει στην επιλογή κατάλληλης θεραπείας.

Μέθοδοι & Δυνατότητες - Ασθένεια και Υγεία
Το εκκρεμές της ζωής μας ταλαντεύεται μεταξύ της ασθένειας και της υγείας και αυτός είναι ο λόγος που οι γιατροί της ανθρωποσοφικής ιατρικής πάντοτε εξετάζουν και τις δύο πλευρές μαζί.
Η υγεία παράγεται όταν τα δύο πολικά άκρα της ζωής βρίσκονται σε δυναμική ισορροπία: εγρήγορση και ύπνος, ακινησία και κίνηση, χαρά και θλίψη. Προκύπτει από την αναζήτηση και επιλογή της διαδρομής που κάνουμε ως άτομα στον κόσμο και πίσω στον εαυτό μας. Υπάρχουν, ως εκ τούτου, τόσες πολλές καταστάσεις υγείας όσες και οι άνθρωποι στον κόσμο. Η υγεία δεν είναι αυτοσκοπός, απλώς μας βοηθά να διάγουμε το μεγαλύτερο μέρος της προσωπικής και κοινωνικής μας ζωής. Οι Ανθρωπόσοφοι γιατροί δεν αντιμετωπίζουν μόνο την ασθένεια, αλλά επίσης προσπαθούν να προάγουν την υγεία του ατόμου και να ενισχύσουν τη δική του αποφασιστικότητα ώστε να παραμένει υγιές.
Οι γιατροί της ανθρωποσοφίας θα προτείνουν όλες τις διαθέσιμες μεθόδους διάγνωσης και θεραπείας;

Οι Ανθρωπόσοφοι γιατροί είναι εξοικειωμένοι με όλο το φάσμα των διαγνωστικών και θεραπευτικών δυνατοτήτων. Πα’ όλα αυτά, δεν χρησιμοποιούν κατ' ανάγκη όλα αυτά τα μέσα. Είναι ιδιαίτερα επικριτικοί στην τάση να χρησιμοποιούνται ορισμένες συμβατικές διαδικασίες ή φάρμακα ως κάτι το αυτονόητο. Διερωτώνται κατά πόσον αυτές οι γνωστές μέθοδοι είναι πραγματικά κατάλληλες για την επίλυση του συγκεκριμένου προβλήματος του ασθενούς. Η θεραπεία πρέπει να γίνεται μόνον όταν η διαγνωστική ή θεραπευτική πορεία δράσης θα ωφελήσει το ατομικό προφίλ του ασθενούς - τίποτα δεν πρέπει να γίνεται απλά επειδή «αυτός είναι ο τρόπος που είναι πάντα». Τα οφέλη πρέπει πάντα να υπερτερούν σημαντικά των ενδεχόμενων κινδύνων που συνδέονται με τη διαγνωστική ή θεραπευτική διαδικασία.

Χρησιμοποιείται επίσης ιατρική τεχνολογία
Στη διάγνωση μιας ασθένειας, οι γιατροί της ανθρωποσοφικής ιατρικής χρησιμοποιούν όλες τις διαδικασίες που προσφέρονται από τη συμβατική ιατρική. Παρ’ όλα αυτά, όταν πρόκειται για ιατρικές ενισχύσεις, προτιμούν αρχικά να βασίζονται στις δικές τους αισθήσεις.
Εξετάζουν το άτομο από την κορυφή μέχρι τα νύχια, παρατηρώντας τη γλώσσα του σώματος, εκφράσεις και χειρονομίες, τη χειραψία του ασθενούς, το βάδισμα, τη στάση - στην πραγματικότητα, ολόκληρη την εμφάνισή του. Νιώθουν πόσο ζεστό ή κρύο είναι το δέρμα και τα άκρα, αν είναι υγρό ή ξηρό στο άγγιγμα, και επίσης αισθάνονται και ακούνε το σώμα. Ακούν την εκτίμηση του ίδιου του ασθενή για τη σωματική και ψυχική του υγεία, και αξιολογούν πόσο ισχυρή είναι η θέληση του ασθενούς να ζήσει – τώρα και σε σχέση με την προσωπική του ιστορία στο παρελθόν.
Μόνο τότε τίθεται το ζήτημα κατά πόσον ή όχι μια τεχνική διαδικασία θα μπορούσε να βοηθήσει τη διάγνωση. Το βασικό ζήτημα είναι πάντα: ποιες νέες πληροφορίες ενδέχεται να αποκαλύψει μία τέτοια έρευνα και ποιο θα είναι το θεραπευτικό αποτέλεσμα; Είναι ένα τέτοιο βήμα ακόμη σχετικό με το συγκεκριμένο ασθενή; Η ιατρική τεχνολογία χρησιμοποιείται μόνο όταν θα μπορούσε να φέρει αναγνωρίσιμα οφέλη για τον ασθενή. Αποφεύγονται, ως εκ τούτου, περιττές έρευνες, πράγμα που σημαίνει ότι οι ανθρωποσοφικοί γιατροί εργάζονται με έναν ιδιαίτερα οικονομικά προσιτό τρόπο. Παρ’ όλα αυτά, κάθε φορά που μία τεχνική μέθοδος θεωρείται κατάλληλη, οι ανθρωποσοφικοί γιατροί είναι πολύ πρόθυμοι να εφαρμόσουν τη σύγχρονη τεχνολογία για το καλό του ασθενούς.

Τι θεραπευτική διαδικασία χρησιμοποιείται;
Από τη μία πλευρά, η ανθρωποσοφική ιατρική χρησιμοποιεί διαδικασίες που απαιτούν παθητική αποδοχή εκ μέρους του ο ασθενούς. Αυτές συμπληρώνονται, ωστόσο, από διαδικασίες που απαιτούν την ενεργό συμμετοχή του ασθενούς.
Ιατρικές διαδικασίες, όπως οι εγχειρήσεις, όλο το φάσμα της φυσιοθεραπείας, και τα αλλοπαθητικά φάρμακα της συμβατικής ιατρικής, δεν απαιτούν την ενεργή συμμετοχή του ασθενούς. Οι καλλιτεχνικές θεραπείες όπως η ορθοφωνία, η μουσική, η ζωγραφική, η γλυπτική, και η θεραπευτική ευρυθμία, η θεραπεία με συζήτηση (ψυχοθεραπεία, συμβουλευτική), η διατροφή, η κίνηση, και οι τεχνικές χαλάρωσης, από την άλλη πλευρά, εξαρτώνται εξ ολοκλήρου από τη συμμετοχή του ασθενούς.
Η θεραπεία με φάρμακα βασίζεται εν μέρει στη δοσολογία ανθρωποσοφικών φαρμάκων φυσικής προέλευσης, η σύνθεση των οποίων καθορίζεται από τα τυπικά χαρακτηριστικά μιας ασθένειας. Επιπλέον, χορηγούνται άλλες ουσίες προσαρμοσμένες στα μοναδικά χαρακτηριστικά του ασθενούς. Αυτά είναι συχνά ομοιοπαθητικές ουσίες που αποσκοπούν στην τόνωση του οργανισμού και των δυνάμεων της αυτοΐασης.

Πώς ορίζεται ένα ανθρωποσοφικό φάρμακο;
Η θεραπεία με φάρμακα της ανθρωποσοφικής ιατρικής βασίζεται στην αρχαία αρχή: όσο το δυνατόν λιγότερο, τόσο όσο χρειάζεται.
Σε περιπτώσεις σοβαρών και χρόνιων ασθενειών, ή εάν τα αποθέματα του ασθενή έχουν εξαντληθεί, μπορεί να προτιμηθεί η χρήση αλλοπαθητικών φαρμάκων. Ωστόσο, όσο είναι δυνατόν, τα συμπτώματα δεν καταστέλλονται. Αντ’ αυτού είναι σημαντικό να ενεργοποιηθούν οι δυνάμεις αυτοΐασης με τη βοήθεια των ομοιοπαθητικά παραγόμενων ανθρωποσοφικών φαρμάκων, και να τονωθεί ο οργανισμός ώστε να βρει το δικό του φυσικό ρυθμό για μια ακόμη φορά.
Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, οι ανθρωποσοφικοί γιατροί προσπαθούν να παρατηρήσουν τι ειδικά ερεθίσματα απαιτεί ο οργανισμός για να έχει μια πλήρη ανάρρωση. Για παράδειγμα, πικρές ουσίες από τη ρίζα της κίτρινης γεντιανής ή του κιχώριου διεγείρουν την παραγωγή των πεπτικών υγρών και προάγουν την κίνηση του εντέρου. Τα αιθέρια έλαια με θερμαντικές ιδιότητες που προέρχονται από το γένος των χειλανθών ή από γηγενή φυτά της Μεσογείου, μπορούν να συμβάλουν στη μείωση της μυϊκής έντασης και να προάγουν την κυκλοφορία του αίματος.
Χρησιμοποιούνται επίσης επιπρόσθετες ουσίες προσαρμοσμένες στην εν λόγω ασθένεια: η σύνθεσή τους βασίζεται στα γενικά χαρακτηριστικά της εικόνας της ασθένειας. Αυτές περιλαμβάνουν παρασκευάσματα φυτικών εκχυλισμάτων, ορυκτών ή ζωικής προέλευσης.
Το ποια ουσία επιλέγει ένας γιατρός, είτε ως καθαρό εκχύλισμα είτε σε ομοιοπαθητική συγκέντρωση, εξαρτάται από τον τύπο και την πορεία της ασθένειας, τα συμπτώματα, τους πόνους, τη διάρκεια της ασθένειας, τη δύναμη του ασθενούς, την ηλικία, αλλά πάνω από όλα τα εσωτερικά και εξωτερικά επίπεδα δραστηριότητας του ασθενούς.
Τα ανθρωποσοφικά φάρμακα παράγονται με τα πρότυπα ποιότητας της φαρμακοποιίας και όπου διατίθενται σε συγκεκριμένες εθνικές, ευρωπαϊκές και διεθνείς φαρμακοποιίες.
Ο στόχος του ανθρωποσοφικού φαρμάκου για την κατανόηση τόσο των ασθενών όσο και της ασθένειας, απαιτεί επίσης μια πλουραλιστική, ολιστική προσέγγιση στη φαρμακευτική θεραπεία.

Ένα πολύ σημαντικό βήμα για την αναγνωρισιμότητα της Ανθρωποσοφικής Ιατρικής σε παγκόσμιο επίπεδο!
Ανταποκρινόμενος στην αυξανόμενη δημοτικότητα της Ανθρωποσοφικής Ιατρικής παγκοσμίως, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) δημοσίευσε κριτήρια αναφοράς για την εκπαίδευση στην Ανθρωποσοφική Ιατρική. Ο καθορισμός των προτύπων προσόντων του ΠΟΥ για τους επαγγελματίες της Ανθρωποσοφικής Ιατρικής, αντανακλά τη σημασία της ως παγκόσμιας ιατρικής πρακτικής και παρέχει στους ασθενείς ένα ξεκάθαρο επίπεδο φροντίδας.
Αυτό αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για την Ανθρωποσοφική Ιατρική ώστε να ενσωματωθεί ακόμη περισσότερο στα εθνικά συστήματα υγείας.

"Καθώς όλο και περισσότερες χώρες καθορίζουν πολιτικές για την παραδοσιακή, συμπληρωματική και ολοκληρωμένη ιατρική, ο ΠΟΥ ανέπτυξε τα κριτήρια αναφοράς της Ανθρωποσοφικής Ιατρικής ως σημείο αναφοράς για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας και τους παρόχους εκπαίδευσης", δήλωσε ο Δρ Kim Sungchol, επικεφαλής της μονάδας Παραδοσιακής, Συμπληρωματικής και Ολοκληρωμένης Ιατρικής στον ΠΟΥ.

Η δημοσίευση αυτή αποτελεί το αποτέλεσμα μιας αυστηρής διαδικασίας χαρτογράφησης και αναθεώρησης των προτύπων εκπαίδευσης της Ανθρωποσοφικής Ιατρικής από εμπειρογνώμονες, σύμφωνα με τα κριτήρια του ΠΟΥ. "Είμαστε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι με τα αποτελέσματα. Τα κριτήρια αναφοράς αντικατοπτρίζουν πλήρως αυτό που η κοινότητα της Ανθρωποσοφικής Ιατρικής θεωρεί ως ελάχιστη εκπαίδευση για τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας για την άσκηση της Ανθρωποσοφικής Ιατρικής", πρόσθεσε ο Δρ Matthias Girke, ειδικός στην εσωτερική ιατρική και επικεφαλής του Ιατρικού Τμήματος στο Goetheanum (Ελβετία), το διεθνές κέντρο συντονισμού της Ανθρωποσοφικής Ιατρικής.

Πηγή: Ινστιτούτο Ανθρωποσοφικής Ιατρικής στην Ελλάδα

Τι είναι αυτό που οι ψυχίατροι ισχυρίζονται ότι γνώριζαν από την αρχή και το κοινό και οι οικογενειακοί γιατροί δεν το έχουν συνειδητοποιήσει ποτέ; Είναι ότι η κατάθλιψη δεν έχει καμία σχέση με μια χημική ανισορροπία στον εγκέφαλο, την ευρέως διαδεδομένη θεωρία που περιγράφει ότι οι καταθλιπτικοί άνθρωποι έχουν χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης, ενός νευροδιαβιβαστή.
Παρόλο που η θεωρία αυτή έχει γίνει αποδεκτή από το κοινό από τη δεκαετία του 1990, μια μεγάλη ανασκόπηση διαπίστωσε πρόσφατα ότι δεν είναι αλήθεια: τα άτομα που πάσχουν από χρόνια κατάθλιψη έχουν παρόμοια επίπεδα σεροτονίνης με τα υγιή άτομα. Οι ερευνητές, με επικεφαλής την Joanna Moncrieff του University College του Λονδίνου (UCL), εξέτασαν 17 μελέτες στις οποίες είχαν συμμετάσχει περισσότεροι από 160.000 άνθρωποι και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ της κατάθλιψης και των χαμηλών επιπέδων αυτής της χημικής ουσίας στον εγκέφαλο.¹
Άλλοι ερευνητές υποστηρίζουν παρόμοια πράγματα εδώ και χρόνια. Το 2005, ο Jeffrey Lacasse του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Φλόριντα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι "δεν υπάρχει ούτε ένα άρθρο που να μπορεί να αναφερθεί με ακρίβεια για να υποστηρίξει άμεσα τους ισχυρισμούς περί έλλειψης σεροτονίνης σε οποιαδήποτε ψυχική διαταραχή, ενώ υπάρχουν πολλά άρθρα που παρουσιάζουν αντίθετες αποδείξεις."²
Ωστόσο, η ιδέα είναι ενσωματωμένη στη δημόσια συνείδηση. Όταν η καθηγήτρια Moncrieff έκανε τον γύρο των ειδήσεων μετά τη δημοσίευση της μελέτης της, ένας δημοσιογράφος είπε ότι οι ανακαλύψεις της "του πήραν τα μυαλά".
Δεν είναι ο μόνος. Μια δημοσκόπηση διαπίστωσε ότι το 80% των συμμετεχόντων πιστεύει ότι η θεωρία είναι γεγονός,³ και, αν κρίνουμε από τη συνεχή αύξηση της συνταγογράφησης των φαρμάκων SSRI (εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης), το ίδιο πιστεύει και ο οικογενειακός γιατρός. Μια ανασκόπηση εκτιμά ότι η αγορά των SSRIs θα αυξηθεί κατά 22,5% μεταξύ 2020 και 2027, οπότε και θα αξίζει 18,29 δισεκατομμύρια δολάρια - ένα σημαντικό επίτευγμα για μια οικογένεια φαρμάκων που έχει λήξει η πατέντα της και είναι φθηνά.⁴

Μια ανισόρροπη θεωρία
Πώς λοιπόν μια αναπόδεικτη θεωρία απέκτησε τόση δυναμική; Πρόκειται για μια ιδέα που καθοδηγείται από μια φαρμακοβιομηχανία που είδε τεράστια κέρδη να προκύπτουν από την χορήγηση μιας χημικής ουσίας που θα μπορούσε να μεταβάλει μια άλλη χημική ουσία - τη σεροτονίνη - και να επιλύσει το δυσεπίλυτο πρόβλημα της κατάθλιψης. Ήταν επίσης εξαιρετικά ελκυστική για τους ανθρώπους που πάλευαν με χρόνια κατάθλιψη και για τους γιατρούς που είχαν επιτέλους μια λύση για τους ασθενείς τους.
Η ιδέα ότι μια χημική ανισορροπία είναι η κύρια αιτία της κατάθλιψης διατυπώθηκε ως υπόθεση από τους ερευνητές Seymour Ketty και Joseph Schildkraut το 1965 - αλλά πώς μοιάζει μια ανισορροπία και πόση σεροτονίνη πρέπει να έχουμε για να διατηρούμε έναν υγιή εγκέφαλο; Αδυνατώντας να επιλύσει αυτά τα ακανθώδη ερωτήματα, η ψυχιατρική δεν ασχολήθηκε ποτέ με τη θεωρία. Η "βίβλος" της ψυχιατρικής, το DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders - Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών), δεν απαριθμεί καν τα χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης ως πιθανή αιτία της κατάθλιψης, ενώ ούτε το American Psychiatric Press Textbook of Clinical Psychiatry είναι ακριβώς ενθουσιώδες, περιγράφοντας την υπόθεση απλώς ως "ανεπιβεβαίωτη."⁵
Άλλοι ερευνητές έχουν αποδείξει το θέμα. Μια ομάδα προσπάθησε να προκαλέσει κατάθλιψη σε μία ομάδα γενναίων συμμετεχόντων μειώνοντας τα επίπεδα σεροτονίνης στον εγκέφαλό τους, αλλά κανείς δεν αισθάνθηκε διαφορετικά στο τέλος του πειράματος.⁶
Και πολύ πριν η φαρμακοβιομηχανία επιτεθεί στη θεωρία της χημικής ανισορροπίας, οι ερευνητές είχαν ήδη αποδείξει ότι ήταν ψευδής. Σε ένα πείραμα που διεξήχθη το 1975, οι ερευνητές αύξησαν τα επίπεδα σεροτονίνης στους εγκεφάλους μιας ομάδας καταθλιπτικών ασθενών δίνοντάς τους L-τρυπτοφάνη, ένα αμινοξύ που είναι πρόδρομος της σεροτονίνης - αλλά οι συμμετέχοντες δήλωσαν ότι δεν υπήρξε καμία βελτίωση στην ψυχική τους κατάσταση.⁷
Ωστόσο, ίσως το ψυχιατρικό επάγγελμα να διαμαρτύρεται υπερβολικά και πολλοί ψυχίατροι ήταν ευτυχείς να συμφωνήσουν με μια αναπόδεικτη θεωρία. Ο συνάδελφος της Moncrieff, Dr. Mark Horovitz, ψυχίατρος και κλινικός ερευνητής στο UCL, δήλωσε: "Είχα διδαχθεί ότι η κατάθλιψη προκαλείται από τη χαμηλή σεροτονίνη στην εκπαίδευσή μου στην ψυχιατρική και το είχα διδάξει ακόμη και στους φοιτητές στις δικές μου διαλέξεις. Η συμμετοχή μου σε αυτή την έρευνα μου άνοιξε τα μάτια και νιώθω ότι όλα όσα νόμιζα ότι ήξερα είχαν ανατραπεί."

SSRIs ίσον κέρδος
Η σεροτονίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής, μια χημική ουσία που βοηθά τα ηλεκτρικά ερεθίσματα να επικοινωνούν σε όλο το νευρικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένου του εντέρου και των αιμοπεταλίων. Τα SSRIs έχουν σχεδιαστεί για να αυξάνουν τα επίπεδα της χημικής ουσίας μόνο στον εγκέφαλο, και το πρώτο που έφτασε στην αγορά -και ίσως το πιο διάσημο από όλα- ήταν το Prozac (φλουοξετίνη), το οποίο κυκλοφόρησε το 1987. Αν και ήταν ένα πρωτοποριακό φάρμακο, ήταν επίσης αυτό που είχε τις περισσότερες παρενέργειες. Μεταγενέστερες παραλλαγές του, όπως το Zoloft (σερτραλίνη), θεωρήθηκαν ασφαλέστερες και γρήγορα ξεπέρασαν το Prozac στην αγορά, επιτυγχάνοντας ετήσιες πωλήσεις ύψους 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων μόνο στις ΗΠΑ.
Σύμφωνα με το αμερικανικό CDC (Κέντρo Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων), το 13% των ενήλικων Αμερικανών παίρνουν έναν SSRI, και το ποσοστό αυτό αυξάνεται στο 24% στις γυναίκες άνω των 60 ετών. Οι περισσότεροι άνθρωποι που παίρνουν αντικαταθλιπτικά είναι μακροχρόνιοι χρήστες και ορισμένοι τα παίρνουν για περισσότερα από 10 χρόνια.⁸
Η έκρηξη των πωλήσεων SSRIs τροφοδοτήθηκε από την απευθείας διαφήμιση στον καταναλωτή στις ΗΠΑ από το 1990 έως το 2010, ενώ οικογενειακοί γιατροί χωρίς ειδική εκπαίδευση στα ψυχιατρικά προβλήματα προσκαλούνταν σε συνέδρια σε εξωτικές τοποθεσίες όπου η υπόθεση προβαλλόταν ως γεγονός.

Πού είναι η απόδειξη;
Υπήρχε όμως ένα κενό μεταξύ της επιστήμης και των ισχυρισμών περί χημικής ανισορροπίας που προέβαλαν οι κατασκευαστές φαρμάκων, δήλωσε ο Lacasse. Με άλλα λόγια, οι ισχυρισμοί των φαρμακευτικών εταιρειών δεν υποστηρίζονταν από την επιστήμη - και οι όποιες μελέτες που έβρισκαν όφελος από τα φάρμακα ήταν προκατειλημμένες και αναξιόπιστες.
Οι ερευνητές της ανεξάρτητης Μονάδας Δοκιμών της Κοπεγχάγης ανέλυσαν 131 μελέτες και διαπίστωσαν ότι κάθε μία από αυτές "είχε υψηλό ποσοστό μεροληψίας και η κλινική σημασία φαίνεται αμφισβητήσιμη". Αυτό που ήταν σαφές, ωστόσο, ήταν ο σημαντικός κίνδυνος σοβαρών ανεπιθύμητων ενεργειών από τα φάρμακα αυτά. Οι τυπικές παρενέργειες περιλαμβάνουν ναυτία, ζάλη, πονοκέφαλο και σκέψεις αυτοκτονίας, οδηγώντας μάλιστα κάποιους στο να αυτοκτονήσουν.⁹
Άλλες μελέτες διαπίστωσαν ότι οι θεραπείες που δεν είχαν σχεδιαστεί για να μεταβάλλουν τις χημικές ανισορροπίες ήταν εξίσου αποτελεσματικές. Μια ανασκόπηση της Cochrane διαπίστωσε ότι τα τρικυκλικά, μια άλλη οικογένεια αντικαταθλιπτικών, λειτούργησαν εξίσου καλά,¹⁰ ενώ ένα φυσικό φάρμακο, το βαλσαμόχορτο, ήταν πιο αποτελεσματικό από τα SSRIs και είχε λιγότερες παρενέργειες.¹¹ Και σε μια δοκιμή, ακόμη και ένα εικονικό φάρμακο -μια αδρανής ουσία (pacebo)"- υπερείχε του φαρμάκου.¹²

Αίσθημα μουδιάσματος
Αλλά οι καταθλιπτικοί άνθρωποι που αισθάνονται καλύτερα με έναν SSRI δεν κοροϊδεύουν απαραίτητα τον εαυτό τους. Τα αντικαταθλιπτικά παρεμβαίνουν σε χημικές ουσίες του εγκεφάλου -όπως ακριβώς συμβαίνει και με το αλκοόλ, εδώ που τα λέμε- και προκαλούν ένα «μούδιασμα». Τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα ισοπεδώνονται, αλλά αυτό μειώνει επίσης τη λίμπιντο, μία από τις πιο συχνές παρενέργειες των SSRIs.
Ένα φάρμακο που μουδιάζει τα συναισθήματα έχει βραχυπρόθεσμο όφελος για κάποιον που είναι δυστυχισμένος, φοβισμένος ή μπερδεμένος, αναφέρει η Moncrieff στο ιστολόγιό της, αλλά η λήψη ενός φαρμάκου που μεταβάλλει τη χημεία του εγκεφάλου για μεγάλο χρονικό διάστημα θα μπορούσε να έχει επιβλαβείς επιπτώσεις -και το ένα τέταρτο των ανθρώπων που λαμβάνουν SSRIs λαμβάνουν το φάρμακο για περισσότερο από μια δεκαετία.
Πέρα από αυτό, τα φάρμακα είναι επίσης εθιστικά. "Ο εγκέφαλος μεταβάλλεται για να προσπαθήσει να εξουδετερώσει τις επιδράσεις του φαρμάκου, και στη συνέχεια, όταν οι άνθρωποι παραλείπουν μια δόση ή σταματούν να παίρνουν το φάρμακο, βιώνουν στερητικές επιδράσεις", αναφέρει η Moncrieff.
Συνιστά σε όσους λαμβάνουν SSRIs να συντάσσουν έναν κατάλογο με τις παρενέργειες που βιώνουν, όπως το συναισθηματικό μούδιασμα, καθώς και τα τυχόν οφέλη, ώστε να αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν τη θεραπεία.
Επειδή όμως ο εγκέφαλος αλλάζει για να αντισταθμίσει τις χημικές μεταβολές που προκαλεί το φάρμακο, λέει ότι είναι ζωτικής σημασίας οι άνθρωποι να μην σταματήσουν ξαφνικά να τα παίρνουν ή να σταματήσουν τα φάρμακα πολύ γρήγορα.
Τα συμπτώματα στέρησης μπορεί να είναι μακροχρόνια και σοβαρά, οπότε η διακοπή των φαρμάκων πρέπει να γίνεται σταδιακά και με τη βοήθεια ενός έμπειρου θεραπευτή.

Τι είναι η κατάθλιψη;
Ένας στους επτά από εμάς θα υποφέρει από κατάθλιψη κάποια στιγμή στη ζωή του. Αλλά η κατάθλιψη μπορεί να είναι μια εντελώς διαφορετική εμπειρία για ένα άτομο σε σύγκριση με κάποιον άλλο, και η ψυχιατρική το υποστηρίζει αυτό.
Για τη διάγνωση της κατάθλιψης, ένας ασθενής πρέπει να εμφανίζει πέντε από τα 10 πιθανά συμπτώματα -όπως αδυναμία αντοχών, αϋπνία ή έλλειψη ενέργειας- αλλά αυτό σημαίνει ότι ο επόμενος ασθενής μπορεί να πάσχει από τα άλλα πέντε και να λάβει την ίδια διάγνωση.
Παρόλο που η θεωρία της σεροτονίνης έχει ανατραπεί, οι ψυχίατροι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η κατάθλιψη πρέπει με κάποιο τρόπο να έχει σχέση με έναν εγκέφαλο που δεν λειτουργεί σωστά.
Άλλοι όμως λένε ότι είναι πιο πολύπλοκη από αυτό. Η Βρετανική Ψυχολογική Εταιρεία ανέφερε σε έκθεσή της ότι "η κατάθλιψη είναι προτιμότερο να θεωρείται ως μια εμπειρία ή ένα σύνολο εμπειριών παρά ως ασθένεια. Η εμπειρία που ονομάζουμε κατάθλιψη είναι μια μορφή δυσφορίας. Το ίδιο το βάθος της στενοχώριας, καθώς και τα γεγονότα και οι συνθήκες που συμβάλλουν, μπορεί να αλλάξουν τη ζωή, ακόμη και να απειλήσουν τη ζωή. Ωστόσο, το να την αποκαλούμε ασθένεια είναι μόνο ένας τρόπος σκέψης γι' αυτήν, με πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. "¹³
Η Moncrieff συμφωνεί. Πιστεύει ότι η κατάθλιψη θα μπορούσε να είναι μια απάντηση σε δυσμενή γεγονότα της παιδικής ηλικίας, για παράδειγμα, ή σε καταστροφικά γεγονότα κατά την ενήλικη ζωή, όπως ο θάνατος συζύγου ή η απώλεια εργασίας.
Η βιολογία μπορεί να παίζει κάποιο ρόλο. Η κατάθλιψη θα μπορούσε να είναι αποτέλεσμα υπολειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα ή μιας μολυσματικής νόσου, όπως ο αδενικός πυρετός. Αυτά απαιτούν ιατρική θεραπεία ή μια εναλλακτική θεραπεία.
Εάν δεν υπάρχει προφανής βιολογική αιτία, οι μη φαρμακευτικές θεραπείες, όπως η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία ή άλλες "ομιλούσες θεραπείες", θα μπορούσαν να βοηθήσουν τον καταθλιπτικό ασθενή πολύ περισσότερο από ό,τι θα μπορούσε ποτέ να βοηθήσει ένας SSRI.
Και η χειρότερη συνέπεια της θεωρίας της χημικής ανισορροπίας είναι ότι έχει οδηγήσει όλους -ασθενείς και γιατρούς- σε ένα λάθος μονοπάτι εδώ και 30 χρόνια, ενώ οι πραγματικές αιτίες της κατάθλιψης δεν έχουν διερευνηθεί.

Βιβλιογραφικές αναφορές
1    Molecular Psychiatry, 2022; doi: 10.1038/s41380-022-01661-0
2    PLOS Medicine, 2005; 2(12): e392
3    J Affect Disord, 2013; 150: 356–62
4    Market Research Report 105017, “Antidepressants Market Size, Share and Covid-19 Impact Analysis,” March 2021, fortunebusinessinsights.com
5    PLOS Med, 2005; doi: 10.1371/journal.pmed.0020392 
6    Pharmacopsychiatry, 1996; 29(1): 2–11
7    Arch Gen Psychiatry, 1975; 32(1); 22–30
8    NCHS Data Brief No. 377, “Antidepressant Use among Adults: United States, 2015-2018,” Sept 2020, cdc.gov
9    BMC Psychiatry, 2017; 17: 58
10  Cochrane Database Syst Rev, 2005; 2000(4): CD002791
11  BMJ, 2005; 330(7490): 503
12  JAMA, 2002; 287(14): 1807–14
13 British Psychological Society, “Understanding Depression,” Oct 9, 2020, bps.org.uk

Φωτογραφία άρθρου:  Pete Linforth - Pixabay

Οι αρχαίοι πολιτισμοί μελέτησαν αρκετά την ενέργεια, καθώς και τη δύναμη της σκέψης στη διαχείριση της ενέργειας. Τα στοιχεία αυτά τα αξιοποίησαν σε σημαντικό βαθμό στις θεραπευτικές μεθόδους. Οι θεραπευτικές μέθοδοι, η παρουσία της θεϊκής ενέργειας, καθώς και η επίδραση που έχει στην σωματική και την πνευματική μας υγεία καταγράφηκαν από τους αρχαίους πνευματικούς δασκάλους και σοφούς, και μέσω των μαθητών τους (αλλά και την κρυπτογράφηση τους στις γραφές) πέρασαν σταδιακά σε εμάς. Έτσι, έχουμε φτάσει στο σήμερα να κατέχουμε μεγάλη γνώση για τις ενεργειακές θεραπείες. Μερικές από τις πιο γνωστές θεραπευτικες τεχνικές είναι το Pranic Healing και το Usui Reiki. Τι χαρακτηριστικά όμως έχουν αυτές οι τεχνικές; Ποιες είναι οι ομοιότητες και ποιες οι διαφορές που παρουσιάζουν;

Τι είναι το Pranic Healing;

Η σύγχρονη εκδοχή της ενεργειακής θεραπείας Pranic Healing αναπτύχθηκε από τον Grandmaster Choa Kok Kui από τις Φιλιππίνες στα τέλη του 20ου αιώνα. Ο θεραπευτής κατά τη διάρκεια της θεραπείας εφαρμόζει εξ αποστάσεως τεχνικές καθαρισμού της αύρας, των τσάκρας, των meridians, και αξιοποιεί τη γνώση της φόρτισης με θεραπευτική ενέργεια για την ανάρρωση του ενεργειακού σώματος. Εξάλλου, η ονομασία Pranic Healing προκύπτει από το Prana που στα αρχαία σανσκριτικά σημαίνει ζωτική ενέργεια.
Όταν επηρεάζονται αρνητικά η νοητική, συναισθηματική και σωματική υγεία, η ανισορροπία στην ενέργεια και τα τσάκρας είναι εμφανής. Ο θεραπευτής, ανάλογα με το είδος της πάθησης, διαθέτει συγκεκριμένα θεραπευτικά πρωτόκολλα για την εξισορρόπηση των ενεργειών και την προώθηση της αυτοΐασης.
Βασικά τμήματα της θεραπείας αποτελούν ο εντοπισμός και η αφαίρεση της βρώμικης ενέργειας, καθώς και η διοχέτευση καθαρής θεραπευτικής ενέργειας για την επίτευξη ισορροπίας και την νοητική, συναισθηματική και σωματική ανάρρωση.

Τι είναι το Reiki;

Το Reiki αποτελεί μια ολιστική θεραπεία η οποία αναπτύχθηκε στην αρχαία Ιαπωνία. Παγκόσμια είναι πιο γνωστή η εκδοχή που μας έφερε ο Sensei Usui, για αυτό και ονομάζεται Usui Reiki (υπάρχουν και άλλα είδη Reiki).
Αποτελεί την ένωση των δύο ιαπωνικών λέξεων “rei”, που σημαίνει “σύμπαν” ή “πνευματικό” και “ki”, που σημαίνει “ζωτική ενέργεια”. Επομένως, μπορούμε εύκολα να πούμε πως Reiki σημαίνει θεραπεία με πνευματική ζωτική ενέργεια. Το Reiki λειτουργεί ως μέσο θεραπείας του σώματος και του πνεύματος, ενισχύοντας την βαθιά χαλάρωση, αποκαθιστώντας την ισορροπία της ενέργειας στον οργανισμό και ενεργοποιώντας τη διαδικασία της αυτοϊασης, την οποία κατέχει ο κάθε άνθρωπος.
Η ενέργεια μπορεί να κολλήσει, να “μπλοκαριστεί”, ή ακόμη και να παραμείνει αδρανής σε περιοχές του σώματος όπου υπάρχει stress, πόνος ή κάποιος τραυματισμός. Το μπλοκάρισμα της ενέργειας, επηρεάζει τη ροή ενέργειας και επομένως την υγεία. Ένας θεραπευτής Reiki προκαλεί βαθιά χαλάρωση στον ασθενή διοχετεύοντας σε αυτόν Rei Ki, ακουμπώντας τα χέρια του στο σώμα του ασθενή, ή εξ αποστάσεως χρησιμοποιώντας Σύμβολα του Reiki. Αυτό επιτρέπει την ροή ενέργειας σε όλο το σώμα, την ανάκτηση ισορροπίας και την επιτάχυνση της αυτοθεραπείας.

Διαφορές Reiki και Pranic Healing
Παρά το γεγονός πως το Reiki και το Pranic Healing ασπάζονται παρόμοια φιλοσοφία, παρουσιάζουν μερικές διαφορές. Ας δούμε παρακάτω ποιες είναι αυτές.

• Χρησιμοποιούν διαφορετικές τεχνικές: Το pranic healing βασίζεται σε μια μέθοδο που δεν απαιτεί τη σωματική επαφή μεταξύ θεραπευτή και θεραπευόμενου, που εστιάζει στη χρήση του “prana” από διαφορετικές πηγές (γη, αέρα, ήλιο, πνευματική) για την πλήρη ισορροπία, και απόκτηση αρμονίας των ενεργειών του σώματος. Αντίθετα, το Reiki μεταφέρει την πνευματική ενέργεια μέσω της αφής ή άλλων συμβόλων.
• Χρήση των chakras: Τα chakras είναι τα ενεργειακά κέντρα στο σώμα. Παραδοσιακά το Usui Reiki δεν αναφέρεται στην ύπαρξη των Chakras. Το Pranic Healing έχει βαθιά προσέγγιση στα 11 βασικά chakras του σώματος, και το πώς μπορούν να αξιοποιηθούν για θεραπεία.
• Ανίχνευση ενέργειας: To Pranic Healing διδάσκει στους θεραπευτές να ανιχνεύουν στην εσωτερική αύρα σημεία ενεργειακής συμφόρησης ή εξάντλησης, ώστε να γίνει πιο στοχευμένα και αποτελεσματικά η θεραπεία. Το Reiki δεν έχει ανάλογη τεχνική.
• Άντληση ενέργειας: Το Pranic Healing διδάσκει στους θεραπευτές την άντληση ζωτικής ενέργειας από τον ήλιο, το έδαφος, τον αέρα καθώς πνευματική ενέργεια μέσω του ανώτερου εαυτού. Οι θεραπευτές Reiki αντλούν μόνο πνευματική ενέργεια και όχι από άλλες πηγές. Στην πράξη αυτό δίνει ευελιξία στους θεραπευτές Pranic Healing να χρησιμοποιούν το κατάλληλο “εργαλείο” για την κατάλληλη δουλειά.
• Καθαρισμός ενέργειας: Μια από τις βασικότερες διαφορές είναι η έμφαση του Pranic Healing στον καθαρισμό της βρώμικης ενέργειας, και του Reiki στην φόρτιση με ενέργεια. Το Pranic Healing έχει συγκεκριμένες τεχνικές για να καθαρίσει τον θεραπευόμενο από τη βρώμικη ενέργεια. Μάλιστα έχει και τεχνικές που προστατεύουν και τον θεραπευτή από τη μόλυνση με βρώμικη ενέργεια
• Χρώματα ενέργειας: Το Pranic Healing χρησιμοποιεί ενέργεια διαφορετικών χρωμάτων ώστε να έχει τη μέγιστη αποτελεσματικότητα. Το Usui Reiki δεν έχει χρώματα
• Εφαρμογές: Το Pranic Healing έχει πολλαπλές εφαρμογές για τη σωματική, συναισθηματική και νοητική υγεία. Υπάρχουν δοκιμασμένα θεραπευτικά πρωτόκολλα για όλα αυτά. Επιπρόσθετα υπάρχουν εφαρμογές για το Feng Shui ενός χώρου, την ψυχική αυτοάμυνα, την αφθονία και ευημερία, την διόρθωση ατελειών στο δέρμα και όχι μόνο.
• Arhatic Yoga: Το “αδερφάκι” του Pranic Healing είναι το σύστημα Arhatic Yoga, που είναι ένα ολοκληρωμένο σύστημα για την πνευματική ανάπτυξη και την αυτοπραγμάτωση.

Πότε να προχωρήσω σε θεραπεία Reiki και πότε σε Pranic Healing;
Το Pranic Healing αποτελεί ένα ιδανικό είδος θεραπείας όταν υπάρχει ένα γενικό ή πιο συγκεκριμένο ζήτημα που χρήζει αντιμετώπισης. Είναι standardised και υπάρχει διεθνής οργανισμός που προστατεύει την πνευματική κληρονομιά που άφησε ο Grandmaster Choa Kok Sui, και την αγνότητα των διδασκαλιών. Το Usui Reiki είναι πιο γενικό και δεν έχει το ΄διο standardisation. Υπάρχουν πολλά παρακλάδια του Usui Reiki (Karuna, Angelic, …) με διαφορετική ποιότητα το καθένα. Κατά γενική ομολογία το παραδοσιακό Usui Reiki χρειάζεται περισσότερο χρόνο και υπομονή σε σχέση με άλλες τεχνικές, όπως το Pranic Healing.
Σε κάθε περίπτωση, κάθε θεραπευτική τεχνική έχει κάτι να προσφέρει. Το αποτέλεσμα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ικανότητα του Θεραπευτή και το πόσο κατάλληλη είναι η τεχνική για τον θεραπευόμενο.
Καθώς λοιπόν παρουσιάζουν διαφορετικά οφέλη, προτείνουμε να δοκιμάσετε και τις δύο θεραπείες, και να δείτε τι σας ταιριάζει. Η πράξη είναι καλύτερη από τη σκέτη θεωρία.

Ανακαλύψτε περισσότερα για τις ευεργετικές ιδιότητες της ενεργειακής θεραπείας στο Your Growth Guide.

Ο Κάρολος Τσιλιγκιριάν είναι ο ιδρυτής της GIM Agency και του Your Growth Guide. Είναι πιστοποιημένος Master Life Coach και Ενεργειακός Θεραπευτής. Έχει αφιερώσει τη ζωή του στο επιχειρείν και την ολιστική ανάπτυξη με στόχο να βοηθήσει, όσο παραπάνω κόσμο μπορεί, να πετύχει και να έχει μια πιο ευτυχισμένη ζωή. Μπορείς να διαβάσεις όλο το προφίλ του εδώ.