Σε λιγότερο από μια δεκαετία, το kale (κέιλ, είδος λαχανίδας) έχει μετατραπεί, από διακοσμητική γαρνιτούρα στα πιάτα, σε βασικό συστατικό σε σαλάτες, smoothies και συνοδευτικά πιάτα. Έχει χρησιμοποιηθεί ως τσιπς, έχει γίνει σκόνη και προστίθεται ακόμα και σε ποπ κορν ή αναψυκτικά.

Είναι επίσης ένα από τα πιο μολυσμένα με φυτοφάρμακα λαχανικά στις ΗΠΑ, σύμφωνα με την μη κερδοσκοπική περιβαλλοντική ομάδα Environmental Working Group (EWG), η οποία συμπεριλαμβάνει το kale στον οδηγό "Dirty Dozen" με τα πιο μολυσμένα τρόφιμα.

Παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε στον κατάλογο μέχρι το 2018, το kale κατατάσσεται τρίτο φέτος, πίσω από τις φράουλες και το σπανάκι. Αυτά τα νέα, αν και είναι ανησυχητικά για τους φίλους της σαλάτας, θα μπορούσαν να έχουν ακόμα μεγαλύτερες επιπτώσεις στους γεωργούς.

Μετά την ανάλυση 2017 τεστ από το Υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ, το EWG διαπίστωσε ότι τα δείγματα kale περιείχαν ίχνη περισσότερων από πέντε διαφορετικών φυτοφαρμάκων, παρά το γεγονός ότι τα δείγματα είχαν πλυθεί επιμελώς.

Περισσότερο από το 90% των δειγμάτων έδειξε ανιχνεύσιμα επίπεδα τουλάχιστον δύο φυτοφαρμάκων και το πιο μολυσμένο δείγμα είχε 18 διαφορετικά υπολείμματα φυτοφαρμάκων.

Ενώ οι επιστήμονες εξακολουθούν να μελετούν τη σχέση μεταξύ φυτοφαρμάκων και ανθρώπινων ασθενειών, μελέτες έχουν συνδέσει ορισμένα φυτοφάρμακα με καρκίνο, διαβήτη, αυτισμό στα βρέφη και διαταραχή έλλειψης προσοχής- υπερκινητικότητας (ADHD) σε παιδιά και νέους εφήβους.

Όσον αφορά το kale, το EWG διαπίστωσε ότι το 60% των δειγμάτων ήταν θετικό για ένα ζιζανιοκτόνο που ονομάζεται DCPA, το οποίο διατίθεται στο εμπόριο με την ονομασία Dacthal. Η χημική ουσία εισήχθη στις ΗΠΑ στα τέλη της δεκαετίας του 1950 ως ζιζανιοκτόνο για φράουλες, λαχανικά, όσπρια και βαμβάκι. Μέχρι τη δεκαετία του 1990, χρησιμοποιήθηκε ως επί το πλείστον για την καταπολέμηση ζιζανίων σε γήπεδα γκολφ και γκαζόν κατοικιών.

Μέχρι το 2005, οι αμερικανοί κατασκευαστές του προϊόντος ανέστειλαν τις περισσότερες χρήσεις του Dacthal εν μέσω ανησυχιών ότι περνούσε στα υπόγεια ύδατα. Λίγα χρόνια αργότερα, η Ευρωπαϊκή Ένωση απαγόρευσε όλες τις χρήσεις του ζιζανιοκτόνου στις καλλιέργειες. Σήμερα, τα μόνα προϊόντα που περιέχουν Dacthal στις ΗΠΑ είναι οι γλυκοπατάτες, οι μελιτζάνες, τα γογγύλια και το kale.

Μέχρι στιγμής, το Dacthal αναφέρεται ως ανθρώπινο καρκινογόνο της ομάδας C σύμφωνα με την National Library of Medicine – αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν ενδείξεις για καρκινογόνα δράση αλλά χρειάζεται περισσότερη έρευνα. Το ζιζανιοκτόνο αναφέρεται ως πιθανός καρκινογόνος παράγοντας βάσει διετούς μελέτης που συνδέει το DCPA με όγκους θυρεοειδούς και ήπατος σε αρουραίους, αλλά η επίδρασή του στους ανθρώπους δεν έχει επιβεβαιωθεί. Μελέτες σε ζώα έχουν δείξει επίσης ότι μπορεί να παράγει νευρολογικά αποτελέσματα όπως μειωμένη κινητική δραστηριότητα.

Η ανάλυση EWG διαπίστωσε επίσης ότι το 30% των δειγμάτων kale περιείχε διφεντρίνη και κυπερμεθρίνη, δύο εντομοκτόνα που έχουν ταξινομηθεί ως πιθανά ανθρώπινα καρκινογόνα με βάση μελέτες σε ποντίκια. Η υπερβολική έκθεση σε αυτές τις χημικές ουσίες μπορεί να προκαλέσει ναυτία, πονοκεφάλους και νευρολογικά προβλήματα, όπως μυρμήγκιασμα και μούδιασμα.

Τα φυτοφάρμακα θα μπορούσαν να είναι ακόμη πιο επιβλαβή για τους αγρότες. Αν και τα μολυσμένα λαχανικά μπορεί να καταλήξουν σε εστιατόρια και παντοπωλεία, οι αγρότες εκτίθενται συνήθως σε υψηλότερες ποσότητες φυτοφαρμάκων.

Οι εργαζόμενοι που καλλιεργούν kale διατρέχουν τον κίνδυνο να έρθουν σε άμεση επαφή με ζιζανιοκτόνα όπως το Dacthal. Εκείνοι που ψεκάζουν με φυτοφάρμακα σε καλλιέργειες kale μπορούν επίσης να εισπνεύσουν χημικές ουσίες που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την υγεία τους.

Μια μελέτη του 2017 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η έκθεση σε ορισμένα φυτοφάρμακα μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο μη-Hodgkin λεμφωμάτων, ενός καρκίνου που αναπτύσσεται στο λεμφικό σύστημα.

Σύμφωνα εκτιμήσεις του αμερικανικού οργανισμού προστασίας του περιβάλλοντος, περίπου 10.000 έως 20.000 γεωργοί διαγιγνώσκονται με δηλητηρίαση από φυτοφάρμακα κάθε χρόνο. Πάνω από μια δεκαετία πριν, ο οργανισμός δήλωσε ότι "οι κίνδυνοι για τους εργαζόμενους εξακολουθούν να υπερβαίνουν τα επίπεδα ανησυχίας ", ακόμη και με τα πρότυπα προστασίας των εργαζομένων σε ισχύ.

Για όσους εξακολουθούν να ανησυχούν για το kale στις σαλάτες ή τους χυμούς τους, δεν υπάρχει λόγος ιδιαίτερης ανησυχίας καθώς θα πρέπει να φάτε υπερβολική ποσότητα ωμού kale για να έχετε τα αρνητικά αποτελέσματα – πολύ περισσότερο από αυτό που μπορεί να καταναλωθεί σε ένα γεύμα.

 Υπάρχουν πολύ περισσότερα στοιχεία που δείχνουν ότι το λαχανικό ωφελεί πραγματικά την υγεία. Ένα μόνο φλιτζάνι ωμό, τεμαχισμένο kale δίνει περισσότερο από το 200% της ημερήσιας δόσης βιταμίνης Α και σχεδόν το 700% της ημερήσιας σας δόσης σε βιταμίνη Κ. Επίσης περιέχει βιταμίνες Β6 και C, κάλιο και ασβέστιο. Ορισμένες μελέτες δείχνουν ακόμη ότι τα σταυροειδείς λαχανικά όπως το kale μπορούν να προστατεύσουν από ορισμένα είδη καρκίνου.

Το kale μπορεί να αλληλεπιδράσει με τη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα εάν το καταναλώνετε σε πολύ υψηλές ποσότητες. Κι αυτό διότι περιέχει προγκοϊτρίνη που μπορεί να επηρεάσει τη σύνθεση των ορμονών του θυρεοειδούς και ουσιαστικά να εμποδίσει το ιώδιο που χρειάζεται ο αδένας για να λειτουργήσει σωστά. Αυτό μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα κυμαινόμενα επίπεδα σακχάρου στο αίμα και ίσως μπορεί να επηρεάσει το βάρος σας. Εάν δεν είστε σίγουροι ή έχετε ήδη υπολειτουργικό θυρεοειδή (υποθυρεοειδισμό), ρωτήστε το γιατρό σας ή έναν διαιτολόγο.

Στο μέλλον, οι επιστήμονες ίσως να ανακαλύψουν νέους κινδύνους για την υγεία που σχετίζονται με τα φυτοφάρμακα στα τρόφιμα. Εάν συμβεί αυτό, οι συνέπειες για τους αγρότες μπορεί να είναι ακόμη πιο καταστροφικές από τις επιπτώσεις στους καταναλωτές.

Πηγή: businessinsider.com.au; March 26, 2019; https://tinyurl.com/y2h68xyf

Ας ξεκινήσουμε από την είδηση: Ένας καινούριος μύκητας, ο Candidas Auris απειλεί την ζωή κάποιων από εμάς.

Και ας προχωρήσουμε στην ανάλυση και το πλαίσιο της είδησης:

Για περισσότερα από 15 χρόνια, κραυγάζω για την κατάχρηση των αντιβιοτικών και τις συνέπειες της, ανάμεσα στις οποίες η σοβαρότερη είναι μια πιθανή μη ιάσιμη πανδημία.

Συγκεκριμένα, τόνιζα πως κάτι τέτοιο είναι πολύ πιθανότερο να συμβεί από την ανθρωπογενή παρέμβαση/επέμβαση κι όχι από κάποια τυχαία φυσική μετάλλαξη. Δεν είναι ότι το δεύτερο ενδεχόμενο αποκλείεται, απλά δεν υπάρχει τίποτε που να μπορούμε να κάνουμε για αυτό, ενώ τις κακές πρακτικές μας μπορούμε και πρέπει να τις αλλάξουμε.

Μέχρι και το 2011, οι ειδικοί έκαναν τα στραβά μάτια, οι περισσότεροι γιατροί συνταγογραφούσαν υπερβολικά αντιβιοτικά και συχνά χωρίς ιδιαίτερο λόγο και οι καταναλωτές τα έπαιρναν με τις χούφτες ακόμη και για το απλό κρυολόγημα.

Μόλις το 2011, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αποφάσισε να βαρέσει τον συναγερμό. Μα ήδη ήταν αργά.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ένας από τους βασικότερους μηχανισμούς επιβίωσης και εξέλιξης των οργανισμών είναι οι μεταλλάξεις: Οι οργανισμοί μεταβάλλονται από γενιά σε γενιά αλλά και στη διάρκεια της ζωής τους, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται περισσότερες εκδοχές της αρχικής τους μορφής, διαφορετικά δηλαδή στελέχη.

Έτσι, όταν αλλάζουν οι συνθήκες του περιβάλλοντός τους, κάποια από αυτά τα στελέχη θα είναι ικανά να επιβιώσουν ακόμη κι αν οι πρόγονοί τους δεν τα καταφέρουν. Κι έτσι συνεχίζεται η ζωή στον πλανήτη ακόμη και κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. Αυτός ο μηχανισμός είναι πολύ πιο ισχυρός στους πιο απλούς οργανισμούς.

Με την κατάχρηση των αντιβιοτικών δημιουργήσαμε ένα εχθρικό περιβάλλον για πολλούς μικροοργανοισμούς. Κάποια από τα στελέχη τους όμως έφεραν τέτοιες μεταλλάξεις που δεν επηρεάζονταν από τα φάρμακα, ανέπτυξαν την λεγόμενη μικροβιακή αντίσταση στα αντιβιοτικά και έγιναν ανθεκτικά σε αυτά. Καθώς οι πρόγονοί τους πέθαιναν, τα ανθεκτικά στελέχη πλήθαιναν.

Το φαινόμενο είναι ακόμη πιο έντονο στα βακτήρια καθώς αυτά μέσω της ανταλλαγής των λεγόμενων πλασμιδίων ανταλλάσουν γενετικό υλικό μεταξύ τους με αρκετά γρήγορους ρυθμούς. Έτσι ένα βακτήριο που ήταν ανθεκτικό σε ένα φάρμακο, μπορούσε να ανταλλάξει γενετικό υλικό με ένα βακτήριο που ήταν ανθεκτικό σ’ ένα άλλο, δημιουργώντας ένα στέλεχος που ήταν ανθεκτικό και στα δύο.

Και έτσι δημιουργήθηκαν τα πολυανθεκτικά βακτήρια, μικροοργανισμοί που ήταν ανθεκτικοί σε τρία και τέσσερα φάρμακα, ακόμη και μικροοργανισμοί που ήταν ανθεκτικοί σε όλα τα φάρμακα που διαθέτουμε.

Οι ειδικοί πλέον φοβούνται ότι σε μερικά χρόνια από τώρα τα περισσότερα από τα φάρμακα που διαθέτουμε θα είναι παντελώς άχρηστα, έτσι ώστε μια λοίμωξη, οποιαδήποτε λοίμωξη, μπορεί να σε στείλει απευθείας στον τάφο. Αυτό είναι το τίμημα που θα κληθούμε να πληρώσουμε για την κατάχρηση και την ιατροφαρμακευτική απληστία, όχι πλέον μόνο ως άτομα αλλά ως ανθρωπότητα.

Το φαινόμενο αυτό έχει αρχίσει να επεκτείνεται όχι μόνο σε βακτήρια αλλά και σε περισσότερο περίπλοκους οργανισμούς όπως οι μύκητες. Ο Candida Auris είναι ένα μύκητας που ανακαλύφθηκε το 2009 και είναι πολυανθεκτικός: Τουλάχιστον δύο από τα διαθέσιμα αντίστοιχα αντιβιοτικά μας δεν τον πιάνουν. Και ήδη έχει επεκταθεί σε πολλές χώρες.

Ας κάνουμε ένα διάλλειμα στον εφιάλτη της μικροβιακής αντίστασης με καλά νέα: Ο Candida Auris δεν αποτελεί γενικευμένο κίνδυνο υγείας. Μπορεί να προσβάλλει πολλές ομάδες του πληθυσμού αλλά θανάσιμος μπορεί να γίνει μόνο σε ομάδες πληθυσμού που το ανοσοποιητικό τους είναι πεσμένο. Δυστυχώς, αυτό το κομμάτι του πληθυσμού δεν είναι μικρό: Δεν αφορά μόνο ασθενείς με ιδιοπαθείς ανοσοανεπάρκειες ή AIDS αλλά και ασθενείς μεταμοσχεύσεων, αυτοάνοσων νοσημάτων, κάποιους διαβητικούς και τους περισσότερους καρκινοπαθείς.

Κι αυτά είναι τα μόνα καλά νέα. Γιατί, όπως συμβαίνει και με άλλα ανθεκτικά μικρόβια, τα νοσοκομεία και πρωτίστως οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας έχουν γίνει εστίες μετάδοσης!

Αντί να είναι η λύση, έχουν αρχίσει να γίνονται το πρόβλημα.

Οι περιγραφές για την έκταση που έχει πάρει το πρόβλημα του Candida Auris στα νοσοκομεία είναι δραματικές: Στις κλίνες όπου βρέθηκε ο Auris, ήταν πραγματικά κατακλυσμικός, ήταν κυριολεκτικά παντού: σε σεντόνια, πόμολα, παράθυρα, παντού.

Αυτό όπως καταλαβαίνετε δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην εκρίζωσή του απ’ τα νοσοκομεία που απαιτούν πλέον υγειονομικές συνθήκες εφάμιλλες με εργαστήρια βιολογικών όπλων. Κι όχι, αυτό που σας περιγράφω δεν είναι υπερβολή. Ήδη έχουμε 567 κρούσματα στις ΗΠΑ. Και μπορεί το νούμερο να μην είναι μεγάλο από μόνο του, γίνεται όμως ιδιαιτέρως ανησυχητικό αν συνυπολογίσουμε το μικρό χρονικό διάστημα που ο μύκητας μπήκε στη ζωή μας. 

Σκανδαλώδης υπήρξε η αντιμετώπιση του φαινομένου από τους αρμόδιους φορείς και τις κλινικές: Δήθεν για να μην δημιουργήσουν πανικό, το έκρυψαν κάτω από το χαλάκι μέχρι που αυτό απέκτησε τέτοιες διαστάσεις που πήρε το χαλάκι και το σήκωσε. Έχει μόλις μέρες που το CDC έβαλε τον μύκητα σε λίστα τριών κατεπειγόντων απειλών δημόσιας υγείας.

Και μπορεί να προφασίζονταν τον πανικό της κοινής γνώμης για την αδικαιολόγητη αδράνεια, στην πραγματικότητα όμως ο πανικός ήταν των νοσοκομείων που μη θέλοντας να χάσουν φήμη ή πελάτες διάλεξαν για μια ακόμη φορά να βάλουν την υγεία των ασθενών τους σε δεύτερη μοίρα.

Κάθε καρκινοπαθής και κάθε ασθενής με ασθενές ανοσοποιητικό όφειλε να γνωρίζει ποιες κλινικές είχαν και έχουν εκτεθεί στον μύκητα και να τις αποφύγει για να μην εκθέσει τη ζωή του σε ένα σημαντικό και παντελώς περιττό κίνδυνο.

Τέτοια επιχειρήματα περί πανικού δεν φαντάζουν λοιπόν καθόλου πειστικά, ιδιαίτερα όταν οι ίδιες αρχές λάτρευαν τη δημιουργία πανικού κατά την υποτιθέμενη «επιδημία της γρίπης των πτηνών» το 2004, την οποία φρόντισαν να παρουσιάσουν ως πανδημική απειλή για να αναζωογονήσουν την βιομηχανία των εμβολίων.

Ακόμη πιο ανησυχητικά είναι τα ευρήματα για την προέλευση του μύκητα Candida Auris. Γιατί φαίνεται πως δεν είναι ένα στέλεχος που μεταλλάχτηκε αλλά τέσσερα διαφορετικά στελέχη που μεταλλάχτηκαν σχεδόν ταυτόχρονα σε τέσσερα διαφορετικά μέρη του πλανήτη.

Αυτό δεν ταιριάζει με την κλασσική εικόνα μιας επιδημίας που ξεκινάει από μια εστία. Εδώ έχουμε τέσσερις εστίες. Και η λογική μαζί με την επιδημική εμπειρία μάς λένε ότι αυτό είναι κάπως απίθανο να έχει συμβεί μόνο από την ανάπτυξη ανθεκτικότητας του μύκητα σε αντιμυκητισιακά φάρμακα. Όπως υπέθεσαν και κάποιοι ειδικοί, ο ένοχος σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να είναι η εκτεταμένη και παγκόσμια χρήση φυτοφαρμάκων στην μαζική γεωργία, φυτοφαρμάκων που μοιάζουν χημικά με τα αντιμυκητισιακά φάρμακα.

Είχα δίκιο λοιπόν όταν στο βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες» (εκδ. ETRA) ισχυριζόμουν πως οι ανθρωπογενείς παρεμβάσεις όπως η κατάχρηση αντιβιοτικών στην ιατρική και ακόμη περισσότερο στην μαζική κτηνοτροφία και φυτοφαρμάκων στην μαζική γεωργία αποτελούν πολύ μεγαλύτερους κινδύνους για καινούριες επιδημίες από ότι τυχαίες φυσικές μεταλλάξεις.

Ζούμε πλέον στον κόσμο των ανθεκτικών μικροβίων. Η αντιμετώπιση του Candida Auris και γενικότερα των πολυανθεκτικών μικροβίων απαιτεί παγκόσμια συνεργασία ερευνητικών κέντρων που θα δημιουργούν συνεχώς καινούρια φάρμακα και νέου τύπου κλινικές δοκιμές που θα πρέπει να σέβονται απολύτως την ιατρική δεοντολογία.

Απαιτεί επίσης αυστηρότατες υγειονομικές συνθήκες στα νοσοκομεία, νέες τεχνικές υγιεινής, υψηλά εκπαιδευμένο προσωπικό ακόμη κι όταν αυτό αφορά στις καθαρίστριες. Γιατί για ένα νοσοκομείο, οι καθαρίστριες είναι εξίσου σημαντικές με ένα γιατρό. Και θα πρέπει να έχουν διαρκή κι υψηλού επιπέδου εκπαίδευση στην υγιεινή. Στην ουσία, τα συστήματα υγείας πρέπει να ξανασχεδιαστούν και να ανακατασκευαστούν. Για να γίνουν αυτά όμως απαιτούνται και σοβαρός σχεδιασμός και μεγάλα κονδύλια. Δυστυχώς, τα περασμένα χρόνια, τρισεκατομμύρια πόρων σπαταλήθηκαν σε μαϊμού ασθένειες κι επιδημίες ενώ οι περικοπές στα συστήματα υγείας πολλών χωρών ήταν δραματικές.

Τα μικρόβια έκαναν το δικό τους άλμα τους προς το μέλλον τους. Τα προλαβαίνουμε άραγε; Αν δεν έχουμε ήδη συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος και τις ανεξέλεγκτες διαστάσεις που απειλεί να πάρει, τότε η απάντηση είναι: ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΧΙ.
(Ο Πέτρος Αργυρίου είναι ένας ξεχωριστός λογοτέχνης κι ένας από τους κορυφαίους Έλληνες αναλυτές, ιδιαιτέρως στο πεδίο του παρασκηνίου των παγκόσμιων πολιτικών δημόσιας υγείας. Είναι επίσης μέλος της ένωσης δημοσιογραφίας της επιστήμης Science View και μόνιμος συνεργάτης του Holistic Life. Από τις εκδόσεις ETRA κυκλοφορούν τα σχετικά βιβλία του: "Τι δεν σας λένε οι γιατροί", 2009, "Θανάσιμες Θεραπείες", 2011 και "Παρά Φύση", 2014, όλα τους μοναδικά στο είδος τους στην ελληνική εκδοτική πραγματικότητα και όχι μόνο. Το προσωπικό του blog είναι το agriazwa.blogspot.com).

Οι ειδικοί σε θέματα υγείας ζητούν την άμεση απαγόρευση των οργανοφωσφορικών εντομοκτόνων διότι προκαλούν μαθησιακά προβλήματα και έλλειψη προσοχής στα παιδιά.

Υποστηρίζουν ότι υπάρχουν τώρα «επαρκή αποδεικτικά στοιχεία» ότι τα παιδιά που εκτίθενται σε αυτά τα εντομοκτόνα ενώ βρίσκονται στη μήτρα μπορούν να έχουν χαμηλότερα IQs και να αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες όταν φτάσουν στη σχολική ηλικία.

Τα οργανοφωσφορικά αναπτύχθηκαν ως αέρια για στρατιωτική χρήση καθώς δρουν στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, όμως τώρα χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο των εντόμων σε αγροκτήματα, γήπεδα γκολφ, ανοιχτούς χώρους, πάρκα και σχολεία.

Οι άνθρωποι μπορούν να λάβουν μικρές ποσότητες μέσω των τροφών, του πόσιμου νερού και του αέρα που αναπνέουν. Αν και οι δοκιμές έχουν δείξει ότι σχεδόν κάθε άτομο στις ΗΠΑ έχει αρκετές χημικές ουσίες στο σώμα του, αυτό μπορεί να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο για τις έγκυες γυναίκες και για τον αντίκτυπο που μπορεί να έχουν στη νευρολογική ανάπτυξη του αγέννητου παιδιού τους, λένε ερευνητές του επιστημονικού περιβαλλοντικού κέντρου του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια.

Υπήρξαν μειώσεις στα ασφαλή επίπεδα οργανοφωσφορικής έκθεσης, αλλά αυτές οι βελτιώσεις δεν επαρκούν για τη διασφάλιση της υγείας του αγέννητου παιδιού, υποστηρίζουν οι ερευνητές. "Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι οι μελέτες επιβεβαιώνουν ότι αυτά τα χημικά αλλοιώνουν την ανάπτυξη του εγκεφάλου, δεδομένου ότι αρχικά σχεδιάστηκαν για να επηρεάσουν αρνητικά το κεντρικό νευρικό σύστημα", δήλωσε ένας από τους ερευνητές, ο Καθηγητής Irva Hertz-Picciotto.

Οι ερευνητές λένε ότι η πλήρης απαγόρευση είναι η μόνη ασφαλής λύση, αλλά μέχρις ότου εφαρμοστεί, ζητούν να εκπαιδεύεται όλο το ιατρικό προσωπικό για τον εντοπισμό και τη θεραπεία δηλητηρίασης από οργανοφωσφορικά, οι εργαζόμενοι στον τομέα της γεωργίας να λαμβάνουν οδηγίες για τον ασφαλή χειρισμό των χημικών ουσιών που χρησιμοποιούν και ότι πρέπει να χρησιμοποιηθούν το συντομότερο δυνατόν λιγότερο τοξικές εναλλακτικές λύσεις.

(Πηγή: PLOS Medicine, 2018; 15: e1002671)