Οποιαδήποτε ιστορία με τον COVID-19 εάν έχει καλό τέλος, είναι μια ιστορία επιτυχίας. Αλλά για την Ντενίς Στρέιτζις, Πρόεδρο της Ακαδημίας Ομοιοπαθητικής Εκπαίδευσης και Ομοιοπαθητικό στη Νέα Υόρκη, τη Φιλαδέλφεια και το Λος Άντζελες, μια ιστορία στο πρόσφατο ξέσπασμα κοροναϊού την προηγούμενη άνοιξη ξεχωρίζει ως ιδιαίτερα εντυπωσιακή.
Ένας φίλος είχε παραπέμψει σε εκείνη έναν γιατρό, πνευμονολόγο, που δούλευε στα επείγοντα περιστατικά σε κάποιο μεγάλο νοσοκομείο του Μέριλαντ. Αντιμετωπίζοντας τους πρώτους ασθενείς με COVID-19 μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, εμφάνισε συμπτώματα. Το νοσοκομείο τον έστειλε γρήγορα σπίτι με εντολές να το "αντιμετωπίσει επιτυχώς".
Όταν ήρθε σε επαφή με την Στρέιτζις, ο γιατρός είχε συμπτώματα εδώ και μόνο 12 ώρες, αλλά όπως έχουν παρατηρήσει οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό που εργάζονται με ασθενείς με COVID-19, ο νέος κοροναϊός φαίνεται να πλήττει τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας πιο σκληρά από τους περισσότερους άλλους ανθρώπους που προσβάλλονται από την ασθένεια.
Μέχρι τη στιγμή που ο κοινός φίλος άφησε έξω από την πόρτα του το ομοιοπαθητικό φάρμακο[1] που πρότεινε η Στρέιτζις, ο γιατρός δεν μπορούσε καν να σηκωθεί από το κρεβάτι. "Μου είπε ότι ένιωθε τόσο άσχημα που δεν μπορούσε καν να σηκωθεί για να περπατήσει διασχίζοντας το δωμάτιο για να πάρει το φάρμακο", λέει η Στρέιτζις. "Του πήρε περίπου τρεις ώρες για να βρει τη δύναμη να διασχίσει το δωμάτιο."
Με δυσκολίες στην αναπνοή και σε άσχημη κατάσταση, πήρε το φάρμακο περίπου στις δύο το πρωί και στη συνέχεια το επανέλαβε ξανά τέσσερις ώρες αργότερα. "Μέχρι τις 10 π.μ. όταν του μίλησα - οκτώ ώρες αφότου άρχισε να παίρνει τη θεραπεία - σηκώθηκε και είπε ότι ένιωθε 70% καλύτερα."
Λίγες μέρες αργότερα, ο γιατρός ένιωσε ότι μπορεί να υποτροπιάζει, οπότε η Στρέιτζις του ζήτησε να επαναλάβει τη λήψη του φαρμάκου. Την επόμενη μέρα άλλαξαν τα συμπτώματά του, οπότε πρότεινε μια διαφορετική θεραπεία, με άλλο ομοιοπαθητικό σκεύασμα. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα από τη λήψη της δεύτερης θεραπείας, σηκώθηκε και άρχισε να κινείται, και δύο ημέρες αργότερα επέστρεψε στη δουλειά. Συνολικός χρόνος λήξης μετά από μια σοβαρή επίθεση COVID-19: έξι ημέρες!
Γιατί επέλεξε την ομοιοπαθητική; "Νομίζω ότι το έκανε επειδή τον προέτρεψε κάποιος που εμπιστευόταν και δεν είχε τίποτα άλλο να κάνει", λέει η Στρέιτζις. Ως πνευμονολόγος, κατάλαβε ότι θα ήταν σε πολύ κακή κατάσταση αν χειροτέρευε με τον τρόπο που είχε δει να συμβαίνει σε άλλους ανθρώπους.
"Περιττό να πούμε, ο γιατρός έμεινε έκπληκτος με τα αποτελέσματα. Είχε δει τον ιό, ήξερε τι μπορούσε να κάνει και ήξερε ότι ήταν πολύ άρρωστος - και μετά ξαφνικά δεν ήταν. Ήξερε επίσης ότι είχε λάβει μόνο ένα είδος θεραπευτικής παρέμβασης: ομοιοπαθητική. " Η Στρέιτζις γελά. "Η απόδειξη είναι στα ορατά αποτελέσματα."
Επίσης εκπληκτικό ήταν το γεγονός ότι μετά την αξιοσημείωτη ανάρρωσή του, ο γιατρός των επειγόντων περιστατικών άρχισε να παραπέμπει στην Στρέιτζις και άλλα άτομα που έπασχαν από COVID-19, προκειμένου να τα βοηθήσει.
Η ιστορία της Στρέιτζις δεν είναι τόσο εξαιρετική ή εκπληκτική - τουλάχιστον όχι στην κοινότητα της ομοιοπαθητικής. Η ομοιοπαθητική έχει καθιερωθεί ως μια επιτυχημένη θεραπευτική προσέγγιση για τον περιορισμό των επιδημιών από τότε που ο Σάμουελ Χάνεμαν, ο Γερμανός ιατρός και ιδρυτής της ομοιοπαθητικής, την χρησιμοποίησε με επιτυχία για τη θεραπεία ασθενών κατά τη διάρκεια της επιδημίας οστρακιάς στην Ευρώπη, το 1799.
Μέχρι τα μέσα Απριλίου 2020, ο ομοιοπαθητικός επιδημιολόγος Τζέρεμι Σερ στη Νότια Αφρική είχε θεραπεύσει με επιτυχία ασθενείς με COVID-19 σε όλα τα στάδια της νόσου. Οι περισσότεροι είχαν ταχείες αναρρώσεις, μερικοί ανταποκρίθηκαν με εξαιρετικά μειωμένα συμπτώματα μέσα σε λίγες ώρες.
Με πτυχία ομοιοπαθητικής και κινεζικού βελονισμού, τιμημένος με υποτροφία από την Εταιρεία Ομοιοπαθητικών του Ηνωμένου Βασιλείου το 1991 και με διδακτορικό από τη Medicina Alternativa, ο Τζέρεμι Σερ είναι μέλος της Εταιρείας Ομοιοπαθητικών Βόρειας Αμερικής και επίτιμος καθηγητής στο Ιατρικό Κολλέγιο Γιουνάν στον Κάνμινγκ στην Κίνα.
Ως επιδημιολόγος που συνεργάζεται με ασθενείς με AIDS στην Τανζανία, ο Σερ είναι μακράν αντίθετος με τις οδηγίες που ορίζουν τα συμβατικά αλλοπαθητικά ιδρύματα όπως το FDA (το οποίο δεν έχει εγκρίνει τη χρήση των ομοιοπαθητικών σκευασμάτων). Ως αποτέλεσμα, σε αντίθεση με τους Αμερικανούς ομοιοπαθητικούς που νομικά απαγορεύεται να λένε ότι θεραπεύουν ασθενείς για προβλήματα υγείας, δεν διστάζει να χρησιμοποιεί λέξεις όπως «θεραπεία» όταν πρόκειται για ομοιοπαθητική. Είναι ξεκάθαρος για την αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής στους ιούς της γρίπης και τον COVID-19.
«Η ομοιοπαθητική είναι εξαιρετικά αποτελεσματική κατά τη διάρκεια επιδημιών, με χαμηλότερο ποσοστό θνησιμότητας και οι άνθρωποι αναρρώνουν πολύ πιο γρήγορα», λέει ο Σερ. "Μέχρι στιγμής, τα αποτελέσματα με τον COVID-19 ήταν καταπληκτικά. Είμαι σε μια ομάδα ομοιοπαθητικών από όλον τον κόσμο που έχουν αντιμετωπίσει εκατοντάδες περιπτώσεις και τα αποτελέσματα είναι θεαματικά."
Από τον Απρίλιο του 2020, η ομάδα του Τζέρεμι Σερ είχε συγκεντρώσει πλήρεις κλινικές πληροφορίες για 204 περιπτώσεις ομοιοπαθητικής θεραπείας του COVID-19, που τεκμηριώθηκαν από ομοιοπαθητικούς από το Ηνωμένο Βασίλειο, το Ισραήλ, τη Ρωσία, την Ιαπωνία, την Κίνα, την Ιταλία, το Βέλγιο, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ. Σε κάποιες περιπτώσεις ήταν αδύνατο να εξακριβωθεί εάν το άτομο είχε σίγουρα τον COVID-19, επειδή οι εξετάσεις δεν ήταν διαθέσιμες σε άτομα εκτός εάν νοσηλεύονταν. Ωστόσο, οι περιπτώσεις που παρουσιάζονται με διαγνωσμένα συμπτώματα COVID-19 έχουν αναγνωριστεί από το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών και έτσι ταξινομούνται ως «βεβαιωμένα» σε αυτή τη βάση.
Από τις 204 περιπτώσεις, 131 άτομα (64%) ανέφεραν τα συμπτώματά τους ως «πολύ καλύτερα» μετά την ομοιοπαθητική, πράγμα που σημαίνει ότι επέστρεψαν στην κανονική τους κατάσταση με μόνο ελαφρά συμπτώματα και δεν υποτροπίασαν. 58 (28%) ήταν «αρκετά καλύτερα», που σημαίνει ότι βελτιώθηκαν από τα σοβαρά συμπτώματα, αλλά εξακολουθούσαν να αντιμετωπίζουν κάποια μικρότερα συμπτώματα. Σε συνδυασμό, 189 περιπτώσεις (93%) ήταν αρκετά ή πολύ καλύτερα. Το υπόλοιπο 7% των περιπτώσεων ήταν είτε κάπως καλύτερα είτε αμετάβλητα. Κανένα δεν επιδεινώθηκε.
"Οι περισσότερες από τις περιπτώσεις του σταδίου 1, οι οποίες είχαν ήπια συμπτώματα, ανταποκρίθηκαν καλά εντός 24 έως 48 ωρών", λέει η Τίνα Κουίρκ, μία ομοιοπαθητικός που συνεργάζεται με τον Τζέρεμι Σερ. "Χρησιμοποιήθηκαν λίγα συγκεκριμένα ομοιοπαθητικά σκευάσματα στις περιπτώσεις του σταδίου 1. Οι περιπτώσεις του σταδίου 2 είχαν πιο έντονα και βαθύτερα συμπτώματα και μειωμένη ζωτικότητα. Συχνά εμφανίζονταν ήδη με συμπτώματα μιας εβδομάδας ή περισσότερο. Συχνά χρειάστηκε μια εβδομάδα και δύο ή τρία ομοιοπαθητικά φάρμακα για να επιλυθεί η περίπτωση."

Η απόκριση του COVID-19 στην ομοιοπαθητική
Μεταξύ 204 περιπτώσεων πιθανού ή επιβεβαιωμένου COVID-19 που αντιμετωπίστηκαν από ομοιοπαθητικούς παγκοσμίως, 131 άτομα (64%) εκτίμησαν ότι αισθάνονται «πολύ καλύτερα» μετά την ομοιοπαθητική, με μόνο ελαφρά συμπτώματα και χωρίς υποτροπή, και 58 (28%) ήταν «πολύ καλύτερα», που σημαίνει ότι τα σοβαρά συμπτώματα είχαν βελτιωθεί, αλλά με μερικά πιο ήπια συμπτώματα να παραμένουν. Μόνο το 7% είπε ότι ήταν είτε κάπως καλύτερα είτε αμετάβλητα και κανείς δεν είχε επιδείνωση των συμπτωμάτων.

Μια μελέτη για την Ομοιοπαθητική
Η αντίθεση μεταξύ της στάσης των ομοιοπαθητικών όπως ο Τζέρεμι Σερ και των ιστοριών ανημποριάς και απελπισίας από γιατρούς και νοσηλευτές που βλέπουν τους ασθενείς τους να πεθαίνουν μόνοι τους σε αναπνευστήρες σε παραδοσιακές νοσοκομειακές ΜΕΘ, απομονωμένοι από τους αγαπημένους τους, δεν θα μπορούσε να είναι πιο έντονη.
"Προέρχομαι από ιατρική οικογένεια και έρχομαι σε επαφή με πολλούς γιατρούς, και δυσκολεύονται πραγματικά", λέει ο Σερ. "Δεν υπάρχουν πολλά που μπορούν να κάνουν και οι θεραπείες που θεωρούνταν καλές πριν από ένα μήνα αποδεικνύονται τώρα πολύ καταστροφικές, όπως για παράδειγμα οι αναπνευστήρες. Ανακαλύπτουν τώρα όλες τις παρενέργειες και μιλούν για τον μεγαλύτερο αριθμό θνησιμότητας ατόμων σε αναπνευστήρες. στη διαδικασία αποκατάστασης των πνευμόνων. Πολλοί γιατροί λένε ότι δεν είναι η σωστή θεραπεία."
Όπως συμβαίνει με τους περισσότερους από τους πρόσφατους ιούς τύπου γρίπης όπως η γρίπη των πτηνών Α (H5N1) και το σοβαρό οξύ αναπνευστικό σύνδρομο του SARS, δεν υπάρχουν γνωστά φάρμακα για την καταπολέμηση του COVID-19. Τα φάρμακα υδροξυχλωροκίνη και χλωροκίνη που δίνονται για την ελονοσία, τα οποία αναφέρθηκαν από τον Πρόεδρο Τραμπ και ορισμένους αμερικανούς γιατρούς κατά τα αρχικά στάδια της πανδημίας ως πιθανή θεραπεία για το νέο κοροναϊό, αργότερα βρέθηκε ότι δεν έχουν καμία επίδραση στη μείωση του κινδύνου μηχανικού αερισμού των ασθενών με COVID και πλέον εκδόθηκαν προειδοποιήσεις ασφαλείας από τον Οργανισμό τροφίμων και φαρμάκων (FDA) επειδή μπορούν να προκαλέσουν επικίνδυνες ανωμαλίες στον καρδιακό ρυθμό σε ασθενείς με κοροναϊό.¹
Εμβόλια όπως το Sinovac, που περιέχει μια αδρανοποιημένη μορφή του SARS-CoV-2 (ο ιός που προκαλεί τον COVID-19), βρίσκονται σε εξέλιξη, αλλά πρέπει να γίνουν δοκιμές για να αποδειχθεί η αποτελεσματικότητα και η ασφάλειά τους.
Η ομοιοπαθητική, όχι μόνο παρέχει μια πολλά υποσχόμενη απάντηση στο COVID-19, αλλά και οι ομοιοπαθητικοί, οι οποίοι είναι εκπαιδευμένοι σε σχολαστικές τεχνικές διάγνωσης, μπόρεσαν να συντάξουν ένα πολύ λεπτομερές πορτρέτο του νέου κοροναϊού. Ενώ τα Κέντρα Ελέγχου Νοσημάτων (CDC) στις ΗΠΑ ανέφεραν τρία συμπτώματα για το COVID-19 (δυσκολία στην αναπνοή, ξηρό βήχα και πυρετό), οι ομοιοπαθητικοί που συνεργάζονται σε όλο τον κόσμο είχαν ήδη συντάξει μια ολοκληρωμένη λίστα με περισσότερα από 100 συμπτώματα COVID-19, σύμφωνα με τον Τζέρεμι Σερ.
Από τις 30 Απριλίου, το Κέντρο Ελέγχου Νοσημάτων είχε προσθέσει έξι ακόμη συμπτώματα: ρίγη, επαναλαμβανόμενο κούνημα με ρίγη, μυϊκό πόνο, πονοκέφαλο, πονόλαιμο και απώλεια γεύσης ή όσφρησης. Μέχρι τότε, η ομάδα του Σερ είχε συγκεντρώσει μια λίστα με περίπου 400 συμπτώματα, όπως πανικό και άγχος, ναυτία και διάρροια, ερυθρότητα γύρω από τα μάτια και εξάντληση τόσο εξουθενωτική που ορισμένοι είπαν ότι δεν μπορούσαν καν να σηκωθούν και να διασχίσουν το δωμάτιο για να χρησιμοποιήσουν το μπάνιο.
"Όλοι περιγράφουν ότι η βλέννα στους πνεύμονες είναι πολύ παχιά, κολλώδης που δύσκολα αποβάλλεται με το βήχα", λέει η Κουίρκ. "Ο βήχας πνίγει, υπάρχει τάση για εμετό και επιδεινώνεται με την εισπνοή - αναπνέοντας βαθιά. Ένα από τα περίεργα συμπτώματα είναι ότι μπορούν να βήχουν ευκολότερα όταν είναι ξαπλωμένοι. Στις περισσότερες άλλες πνευμονικές καταστάσεις, οι άνθρωποι θέλουν να είναι καθιστοί όταν βήχουν."
Η Κουίρκ πρόσθεσε ότι μερικές μεταγενέστερες περιπτώσεις είχαν λιγότερα αναπνευστικά συμπτώματα. "Όλα αυτά τα συμπτώματα επιβεβαιώνουν αυτό που αναφέρεται στην ιατρική βιβλιογραφία, ότι αυτός ο ιός φαίνεται να επηρεάζει πολλά συστήματα οργάνων εκτός ή αντί του αναπνευστικού, ειδικά καθώς μεταβάλλεται με την πάροδο του χρόνου", αναφέρει.

Πώς λειτουργεί η ομοιοπαθητική;
Αν τα ομοιοπαθητικά φάρμακα αραιώνονται συχνά (όχι πάντα) σε σημείο που δεν έχουν απομείνει μόρια της αρχικής ουσίας, τότε πώς λειτουργούν;
Με βάση το παλιό πρότυπο της κλασικής χημείας και της νευτώνιας φυσικής, δεν μπορούν. Ωστόσο, οι σύγχρονες επιστήμες της κβαντικής φυσικής, του βιοσυντονισμού, της θεωρίας πεδίου και της θεωρίας πληροφοριών, καθώς και οι ανακαλύψεις στη δομή του νερού, μας δίνουν τη δυνατότητα άλλης εξήγησης.
Μελέτες δείχνουν ότι οι πληροφορίες για μια ουσία μπορούν να αποτυπωθούν στο νερό και ότι ακόμη και μετά από εξαιρετικά υψηλή αραίωση, οι πληροφορίες της αρχικής ουσίας μπορούν να έχουν αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, ερευνητές στη Γερμανία έχουν παρατηρήσει μια στατιστικά σημαντική μείωση φωτοβολίας στα βακτήρια Vibrio fischeri όταν τα μικρόβια εισάγονται σε ένα εξαιρετικά αραιωμένο και δυναμοποιημένο χημικό στο νερό.¹
Τα πειράματα έδειξαν επίσης ότι το νερό μπορεί να "συντονιστεί" σε συγκεκριμένες συχνότητες με ηλεκτρομαγνητική μεταφορά πληροφοριών και να μεταδώσει τις πληροφορίες σε ανθρώπινα κύτταρα.²
«Λόγω της κινητικής των πεδίων, ένα φάρμακο μπορεί να δράσει ακόμη και αν δεν υπάρχουν μόρια», γράφουν οι Dr Massimo Citro και Ervin Laszlo στο βιβλίο τους, The Basic Code of the Universe: The Science of the Invisible in Physics, Medicine, and Spirituality (Ο Βασικός Κώδικας του Σύμπαντος: Η Επιστήμη του Αόρατου στη Φυσική, την Ιατρική και την Πνευματικότητα). "Τα πεδία δύο οντοτήτων (φυτό, ζώο, ορυκτό ή άνθρωπος) που έχουν την πληροφορία μπορούν να αλληλεπιδράσουν με απλό τρόπο ή με υπέρβαση... Οι αλληλεπιδράσεις υπέρβασης εμφανίζονται όταν το πεδίο μιας ουσίας είναι αρκετά ισχυρό για να κάνει την εκπομπή των σημάτων της τόσο έντονη, που γίνεται αρκετά διεισδυτική για να ξεπεράσει το πεδίο της άλλης ουσίας. Το πεδίο αυτό αλλάζει το ρυθμό του και μπαίνει σε μια νέα κατάσταση ύλης, καθιστώντας την παρόμοια με την άλλη ουσία. Ομοίως, κατά την παρασκευή ενός ομοιοπαθητικού φαρμάκου, η δυναμοποίηση που μεταδίδει την ταλάντωση της διαλυμένης ουσίας στα μόρια του νερού, δημιουργεί μια τέτοια αλληλεπίδραση."
Αρκετά σύνολα επαναλαμβανόμενων πειραμάτων υψηλής ποιότητας δείχνουν ότι η οπτική φασματοσκοπία, οι μετρήσεις ηλεκτρικής σύνθετης αντίστασης, καθώς και κάτι που ονομάζεται χαλάρωση NMR (πόλωση πυρηνικής περιστροφής) που συμβαίνει υπό την επίδραση μιας συσκευής πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού, παρέχουν στοιχεία για "συγκεκριμένες φυσικοχημικές ιδιότητες των ομοιοπαθητικών παρασκευασμάτων."³

Πηγές:

1.Biochim Biophys Acta, 2003; 1621: 253-60
2. Altern Complement Med. 2012; 18: 258-61
3. J Altern Complement Med, 2019; 25: 890-90

Ομοιοπαθητικές δοσολογίες
Για εύκολες οξείες καταστάσεις και για τις βασικές πρώτες βοήθειες, "ο μέσος άνθρωπος μπορεί να μάθει αρκετή ομοιοπαθητική για να αντιμετωπίσει ένα κρυολόγημα, έναν πονόλαιμο και μερικά χτυπήματα και μώλωπες σε λίγες μόνο ώρες", λέει η Ντενίς Στρέιτζις. "Αλλά για κάτι σαν τον COVID", συνεχίζει, "μπορεί να γίνει σωστή συνταγογράφηση μόνο από ομοιοπαθητικό". Ο νέος ιός είναι πολύ μολυσματικός, μεταβλητός και απειλητικός για τη ζωή και απαιτεί επαγγελματική παρακολούθηση για την αποκατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος μόλις περάσει η λοίμωξη.
Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα έρχονται σε διαφορετικές δυναμοποιήσεις: από 6x μέχρι τα 100M. Όσο υψηλότερη είναι η δυναμοποίηση, τόσο περισσότερες φορές έχει περάσει από αραιώσεις και κρούσεις η αρχική ουσία, και τόσο λιγότερα αρχικά μόρια της ουσίας βρίσκονται στο φάρμακο. Ένα φάρμακο σε μορφή 10Μ έχει αραιωθεί και δυναμοποιηθεί μέσω κρούσεων 10.000 φορές.
Ωστόσο, ορισμένα φάρμακα είναι ισχυρότερα από άλλα όσον αφορά τη δυνητική τους δράση. "Κάποια είναι πολύ πιο βαθιά και ισχυρά φάρμακα, ενώ κάποια είναι περισσότερο για θεραπείες βραχείας δράσης", λέει η Στρέιτζις.
"Το είδος του ατόμου, η ευαισθησία του, η ζωτικότητά του, τα συμπτώματα που οδηγούν σε συγκεκριμένο φάρμακο, η δύναμη του φαρμάκου και το πώς συνδυάζονται όλοι αυτοί οι παράγοντες είναι η διαφορά μεταξύ του να είναι χρήσιμο ένα φάρμακο ή να μη λειτουργεί και να είναι δυνητικά προβληματικό. "

Ασφαλής και αποτελεσματική
Δυστυχώς, η ομοιοπαθητική δεν προσελκύει μεγάλα χρηματικά ποσά για έρευνα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν γίνονται τόσο συχνά δοκιμές υψηλής ποιότητας που χρησιμοποιούν κατάλληλες ερευνητικές μεθόδους. Επί του παρόντος, για παράδειγμα, μόνο 63 από τις 188 τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές ομοιοπαθητικής έχουν μελετήσει κλασικές, εξατομικευμένες μεθόδους θεραπείας, ενώ οι άλλες 125 τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές εξέτασαν την επίδραση ενός επιλεγμένου ομοιοπαθητικού φαρμάκου για ένα συγκεκριμένο ζήτημα.
Αυτό σημαίνει ότι το σημαντικό πλεονέκτημα της ομοιοπαθητικής και ένα από τα θεμέλια της αποτελεσματικότητάς της - η ικανότητα του ομοιοπαθητικού να διαγνώσει σχολαστικά τη σωστή εξατομικευμένη θεραπεία, λαμβάνοντας υπόψη τη μοναδική κατάσταση της υγείας και τη φυσιολογία του ασθενούς - αγνοείται εντελώς.
Ωστόσο, σύμφωνα με τη Βρετανική Ομοιοπαθητική Ένωση, τέσσερις από τις πέντε ολοκληρωμένες αξιολογήσεις τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων δοκιμών για την ομοιοπαθητική έχουν καταλήξει σε γενικά θετικά συμπεράσματα,² και δύο σημαντικές αξιολογήσεις τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων δοκιμών που εξέτασαν συγκεκριμένα την εξατομικευμένη ομοιοπαθητική βρήκαν παρόμοια θετικά αποτελέσματα.³
Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε για την ομοιοπαθητική στην θεραπεία των επιδημικών ασθενειών δείχνει την αποτελεσματικότητά της χρησιμοποιώντας διάφορες ομοιοπαθητικές προσεγγίσεις, που συμπεριλαμβάνουν: 1) εξατομίκευση, όπου ένα ομοιοπαθητικό σκεύασμα επιλέγεται κάθε φορά με βάση τα συμπτώματα για τη θεραπεία του συγκεκριμένου ατόμου, 2) συνδυασμένες θεραπείες, 3) genus epidemicus, που πρόκειται για τη λήψη ενός ομοιοπαθητικού φαρμάκου που αντιμετωπίζει τα συνολικά συνδυασμένα συμπτώματα μιας μεγάλης ομάδας ατόμων που πάσχουν από μια συγκεκριμένη ασθένεια όπως το COVID-19 "σαν να είχαμε να ασχοληθούμε με ένα άτομο", και 4) ισοπαθητική, η χρήση της ακριβούς ουσίας που προκαλεί μια ασθένεια ως θεραπευτικό εργαλείο για αυτό ίδια ασθένεια.⁴ (Η ισοπαθητική είναι η αρχή πίσω από τα εμβόλια και την ανοσοθεραπεία. Ακούγεται σαν ομοιοπαθητική, αλλά ως επί το πλείστον η ομοιοπαθητική βασίζεται στην αρχή των «ομοίων», όχι «των ίδιων».)
Στην περίπτωση της γρίπης, δύο τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες, συμπεριλαμβανομένων συνολικά 850 ατόμων, έχουν δείξει ότι το ομοιοπαθητικό σκεύασμα Oscillococcinum μπορεί να βελτιώσει τα συμπτώματα και να μειώσει το χρόνο ανάρρωσης.⁵
Μια μελέτη 461 Γάλλων ασθενών που ασθένησαν με συμπτώματα γρίπης διαπίστωσε επίσης ότι η ικανοποίηση των ασθενών ήταν υψηλότερη μεταξύ εκείνων που έλαβαν αποκλειστικά ομοιοπαθητικά φάρμακα, σε σύγκριση με εκείνους που έλαβαν συμβατικά φάρμακα μόνα τους ή σε συνδυασμό με ομοιοπαθητικά φάρμακα.⁶
Η ομοιοπαθητική έχει επίσης δείξει αποτελεσματικότητα στη θεραπεία άλλων αναπνευστικών παθήσεων. Το ποσοστό επιτυχίας της ομοιοπαθητικής θεραπείας για αναπνευστικές αλλεργίες ήταν 87,6% σε μια μελέτη καταγραφής περιπτώσεων.⁷
Σε μια μελέτη που σύγκρινε 857 ασθενείς που έλαβαν ομοιοπαθητική και 720 ασθενείς που έλαβαν συμβατική θεραπεία για οξεία προβλήματα του αναπνευστικού και των αυτιών, οι αναφορές ασθενών έδειξαν ότι και οι δύο προσεγγίσεις ήταν εξίσου αποτελεσματικές, με την ομοιοπαθητική ομάδα να εμφανίζει πολύ λιγότερες παρενέργειες.⁸
Στην περίπτωση ρινίτιδας (φλεγμονή και πρήξιμο της βλεννογόνου μεμβράνης της μύτης), μία τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη μελέτη 51 ασθενών βρήκε σημαντική αντικειμενική βελτίωση στη ροή του αέρα από τη ρινική οδό χρησιμοποιώντας ομοιοπαθητικά σκευάσματα σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο.⁹
Οι κίνδυνοι από τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα είναι «ελάχιστοι σε σύγκριση με εκείνους των συμβατικών φαρμάκων», γράφει ο γιατρός Μπράιαν Κίρμπι του Πανεπιστημίου του Έξετερ, αλλά η πρόκληση είναι η επιλογή του κατάλληλου ομοιοπαθητικού σκευάσματος για κάθε άτομο. Κατά την αρχική αξιολόγηση, λαμβάνεται υπόψη ολόκληρος ο οργανισμός και κάθε πτυχή του ατόμου, σωματική και ψυχοδιανοητική.
Μια αρχική συνάντηση μπορεί εύκολα να διαρκέσει μερικές ώρες, με τον ομοιοπαθητικό να υποβάλει λεπτομερείς ερωτήσεις σχετικά με την υγεία του ατόμου, τη φυσική κατάσταση, τις στάσεις, τη συναισθηματική ευεξία, τα πρότυπα σκέψης, τα πρότυπα ύπνου και τις συνήθειες, όλα σε μια προσπάθεια να δημιουργηθεί η γενική ιδιοσυγκρασιακή εικόνα του ατόμου.
Στην ομοιοπαθητική δεν υπάρχει ένα φάρμακο που «κάνει για όλους» - γι’ αυτό και οι ομοιοπαθητικοί ισχυρίζονται ότι μπορεί να είναι τόσο αποτελεσματικό. Η υγεία είναι πάντα εξατομικευμένη.
"Πρέπει να είσαι αρκετά προχωρημένος για να βρεις το φάρμακο για ένα άτομο", λέει ο Τζέρεμι Σερ. "Όταν πρόκειται για επιδημία, μόλις βρεθεί το φάρμακο αυτό που ονομάζουμε genus epidemicus - αυτή η μικρή ομάδα φαρμάκων που λειτουργούν στην επιδημία - τότε γίνεται πολύ πιο εύκολο και αποτελεσματικό να αντιμετωπίσετε ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων."
Εύκολο, ίσως, αλλά όχι απλοϊκό. Η αντιμετώπιση ενός ιού όπως ο COVID-19 απαιτεί επαγγελματική εργασία, διότι, πάλι, δεν υπάρχει ένα φάρμακο που λειτουργεί για όλους. Όπως επισημαίνει η Κουίρκ, χρειάζεται συχνά πειραματισμός με δύο ή τρία φάρμακα μέσα από τα πιο συχνά που ταιριάζουν στα συμπτώματα της πανδημίας για να βρεθεί αυτό που ταιριάζει στο άτομο.
Και μετά, όταν αλλάζουν τα συμπτώματα, όπως συμβαίνει πάντα, ποια είναι η επόμενη πιο κατάλληλη θεραπεία; Σε ποια ποσότητα; Πόσο συχνά; Για πόσο καιρό; Έχει κάνει η ασθένεια τον κύκλο της; Εάν ναι, τότε ποιο είναι το καλύτερο φάρμακο που πρέπει να λάβει αυτό το συγκεκριμένο άτομο για να ανοικοδομήσει το δικό του ανοσοποιητικό σύστημα και τον οργανισμό του, ώστε να μην αρρωστήσει ξανά;
Επιπλέον, πρέπει να ληφθεί υπόψη η μεταβλητότητα των ιών. Μια θεραπεία που λειτούργησε τον περασμένο μήνα δεν είναι εγγυημένη ότι θα είναι η πιο αποτελεσματική προσέγγιση στο άμεσο μέλλον. "Ο COVID αλλάζει καθώς εξελίσσεται", παραδέχεται ο Σερ. "Φαίνεται να είναι πολύ δυναμικός και ξέρει πώς να μεταλλάσσεται. Αυτό είναι ένα από τα σημαντικά πράγματα σχετικά με τις επιδημίες. Ένας επαγγελματίας πρέπει να είναι πολύ δυναμικός για να μπορεί να ακολουθήσει τον ρυθμό της επιδημίας. Πρέπει να είστε συνεχώς εδώ και τώρα."
Η εύρεση του πιο αποτελεσματικού ομοιοπαθητικού σκευάσματος για το άτομο, η γνώση της βέλτιστης δοσολογίας, η γνώση του πότε θα αλλάξει το φάρμακο όταν χρειάζεται και τι πρέπει να κάνετε για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος και γενικά του οργανισμού μόλις επιλυθούν τα συμπτώματα είναι ζητήματα που απαιτείται η γνώση ενός επαγγελματία ομοιοπαθητικού.
Ο Τζέρεμι Σερ και μια ομάδα ομοιοπαθητικών δημιούργησαν μια διεθνή γραμμή βοήθειας. Επισκεφθείτε τη διεύθυνση www.homeopathyhelpnow.com για να μάθετε περισσότερα.

Βιβλιογραφικές αναφορές
1. US Food and Drug Administration, FDA Drug Safety Communication, April 24, 2020; medRxiv, 2020.04.16.20065920
2.Br Med J, 1991; 302: 316-23; Lancet, 1997; 350: 834-43; J Clin Epidemiol, 1999; 52: 631-6; Eur J Clin Pharmacol, 2000; 56: 27-33
3.J Altern Complement Med, 1998,4: 371-388; Syst Rev, 2014, 3: 142
4.Homeopathy, 2018; 107: 157-60
5.Br J Clin Pharmacol, 1989; 27: 329-35; Br Homeopathy J, 1998; 87: 69-76
6.J Altern Complement Med, 2013; 19: 146-52
7.Homeopathy, 2006; 95: 68-72
8.BMC Complement Altern Med, 2007; 7: 7
9.BMJ, 2000; 321: 471-6.

[1] Το ομοιοπαθητικό φάρμακο είναι εξατομικευμένο ανάλογα με την κατάσταση και την ιδιοσυγκρασία του ασθενή και έτσι δεν δίνεται σε όλους η ίδια ουσία, ακόμα και αν πρόκειται για την ίδια ασθένεια. Γι’ αυτό και απαιτείται η συνεννόηση με τον ομοιοπαθητικό πριν από τη λήψη του ομοιοπαθητικού σκευάσματος.

Η μείωση του πυρετού είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που προσπαθεί να πετύχει συνήθως ο μέσος γιατρός. Όμως, η αυξημένη θερμοκρασία του σώματος μάς προστατεύει φυσικά από τη μόλυνση και ακόμη και από τους όγκους, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Όσο υψηλότερα ανεβαίνει η θερμοκρασία πέρα του 'φυσιολογικού' ορίου των 37 βαθμών Κελσίου, τόσο περισσότερο το σώμα επιταχύνει τις φυσικές άμυνές του ενάντια στους όγκους, τις πληγές και τις μολύνσεις.

Αντίθετα, η χαμηλή θερμοκρασία σώματος, περίπου 34 βαθμών Κελσίου, η οποία συμβαίνει συνήθως όταν κοιμόμαστε, μπορεί να προκαλέσει φλεγμονώδεις διεργασίες όπως οι καρδιακές παθήσεις, γεγονός που θα εξηγούσε γιατί οι εργαζόμενοι σε βάρδιες ή άτομα που πάσχουν από συχνή στέρηση ύπνου ή αϋπνία είναι πιο επιρρεπή σε φλεγμονώδεις νόσους. Το 24ωρο ρολόι στο σώμα μας μπορεί να αντιμετωπίσει τη φυσική πτώση της θερμοκρασίας όταν κοιμόμαστε, αλλά ο κίνδυνος φλεγμονώδους νόσου και καρκίνου αυξάνεται όταν είναι χαμηλή για μεγαλύτερες περιόδους.

Οι επιπτώσεις της θερμοκρασίας του σώματος στην υγεία θα μπορούσαν επίσης να εξηγήσουν γιατί οι επιδημίες κρυολογημάτων και γρίπης επικρατούν στους χειμερινούς μήνες στο βόρειο ημισφαίριο, λένε ερευνητές των Πανεπιστημίων του Warwick και του Manchester.

Η αυξημένη θερμοκρασία σώματος ξεκινά την απελευθέρωση μιας πρωτεΐνης, της A20, η οποία βοηθά στην προστασία του σώματος από φλεγμονώδεις ασθένειες και καρκίνο. Ακόμη και μικρές αυξήσεις στη θερμοκρασία του σώματος βοηθούν τα αμυντικά συστήματα του οργανισμού, διαπίστωσαν οι ερευνητές.

Η έρευνα επιβεβαιώνει μια ανακάλυψη που έγινε μερικά χρόνια πριν, η οποία διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που είχαν υψηλό πυρετό τα προηγούμενα πέντε χρόνια ήταν λιγότερο πιθανό να αναπτύξουν καρκίνο.

Πηγή: Proceedings of the National Academy of Sciences, 2018; 201803609; doi: 10.1073/pnas.1803609115

Μελέτη που πραγματοποιήθηκε από γιατρούς που ασκούν την ανθρωποσοφική ιατρική κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι εμπύρετες μολυσματικές παιδικές ασθένειες ίσως μας προστατεύουν από τον καρκίνο αργότερα στη ζωή. Η μελέτη σχεδιάστηκε για να διερευνήσει την υπόθεση ότι οι εμπύρετες μολυσματικές παιδικές ασθένειες σχετίζονται με χαμηλότερο κίνδυνο καρκίνου κατά την ενηλικίωση, καθώς τέτοιες πληροφορίες από το ιστορικό των ασθενών έχουν μεγάλη σημασία στην ανθρωποσοφική ιατρική. Στη μελέτη συμμετείχε ομάδα ασθενών με καρκίνο και ομάδα ασθενών ελέγχου από 35 ανθρωποσοφικά γενικά ιατρεία στην Ελβετία που κατηγοριοποιήθηκαν σε σχέση με το φύλο, την ηλικία και το γιατρό. Όλοι οι ασθενείς συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με τις εμπύρετες μολυσματικές παιδικές ασθένειες. Συλλέχθηκαν 424 περιπτώσεις, από αυτές μπόρεσαν να αναλυθούν 379 αντιστοιχισμένα ζεύγη. Η μελέτη έδειξε σταθερά χαμηλότερο κίνδυνο για καρκίνο σε ασθενείς με ιστορικό εμπύρετων μολυσματικών παιδικών ασθενειών. Οι ισχυρότερες συσχετίσεις βρέθηκαν μεταξύ ασθενών με μη μαστικούς καρκίνους και ερυθράς σε σχέση με την ανεμοβλογιά. Επίσης, διαπιστώθηκε έντονη συσχέτιση με τον συνολικό αριθμό των εμπύρετων μολυσματικών παιδικών ασθενειών τόσο των «κλασσικών» (ιλαρά, παρωτίτιδα, ερυθρά, κοκίτης, οστρακιά και ανεμοβλογιά) όσο και των «άλλων». Καμία από αυτές τις συνδέσεις δεν ήταν εμφανής για ασθενείς με καρκίνο του μαστού.

Aναδρομική μελέτη έδειξε σημαντική σχέση μεταξύ εμπύρετων μολυσματικών παιδικών ασθενειών και κινδύνου ανάπτυξης καρκίνου. Ο αριθμός των εμπύρετων μολυσματικών παιδικών ασθενειών μειώνει τον κίνδυνο για καρκίνο, ιδίως για καρκίνους που δεν αφορούν το μαστό. Η σχέση με την περιοχή του όγκου φαίνεται επίσης σημαντική, αλλά μπορεί να διερευνηθεί μόνο σε μια πιο εκτεταμένη μελέτη.

Βιβλιογραφική αναφορά:

Albonico HU, Bräker HU, Hüsler J., Med Hypotheses. 1998 Oct;51(4):315-20.

 Περισσότερα για την Ανθρωποσοφική ιατρική μπορείτε να βρείτε εδώ: Ανθρωποσοφική ιατρική