Η μαζική συνταγογράφηση των αντιβιοτικών και των αντιφλεγμονωδών φαρμάκων από τους γιατρούς όλων των ειδικοτήτων έχει γίνει ρουτίνα. Αν και τα αντιβιοτικά είναι συνήθως αποτελεσματικά για την καταστροφή των περισσότερων βακτηρίων και έχουν βοηθήσει σημαντικά στη θεραπεία σοβαρών νόσων, η χρόνια χορήγησή τους έχει επικίνδυνες παρενέργειες για τον ανθρώπινο οργανισμό. Ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα είναι ότι τα βακτήρια γίνονται όλο και περισσότερο ανθεκτικά στους διάφορους τύπους αντιβίωσης και αυτός είναι ο λόγος που ασθένειες όπως π.χ. η φυματίωση επανεμφανίζονται. Η χρήση των αντιφλεγμονωδών φαρμάκων με ή χωρίς κορτιζόνη έχει πολλές παρενέργειες, κυρίως αν χρησιμοποιούνται για παρατεταμένα χρονικά διαστήματα. Οι σύγχρονοι άνθρωποι πάσχουν όλο και περισσότερο από χρόνιες ασθένειες όπως ο καρκίνος, τα αυτοάνοσα νοσήματα ,το άσθμα, ο διαβήτης, οι αλλεργίες και οι χρόνιες δερματικές παθήσεις. Αυτές οι παθολογικές εκδηλώσεις δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο μάρτυρας ενός χρόνια διαταραγμένου αμυντικού και μεταβολικού συστήματος (οι εμβολιασμοί, οι αντιβιώσεις, τα αντιφλεγμονωδη, η πολυφαρμακια, η κακή διατροφή, η έκθεση σε ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες, η μόλυνση του αέρα, είναι πιθανότατα οι βασικές αιτίες).

Το αμυντικό σύστημα και οι λειτουργίες του
Το αμυντικό μας σύστημα είναι ένα εξελιγμένο βιοχημικό εργοστάσιο με άπειρες δυνατότητες. Στο στομάχι μας, στο έντερό μας, στο γεννητικό μας σύστημα και στα μάτια μας υπάρχει πλούσια μικροβιακή χλωρίδα (πληθυσμός μικροβίων) που αποτελείται από διάφορα είδη βακτηρίων, όπως: στρεπτόκοκκοι, σταφυλόκοκκοι, λακτοβάκιλλοι, ουρεόπλασμα, μυκόπλασμα και πλήθος άλλων αερόβιων μικροοργανισμών που ζουν σε αρμονία με το ανθρώπινο σώμα και βοηθούν τις αμυντικές και μεταβολικές του λειτουργίες.
Η νόσος είναι μια πολύπλοκη διαδικασία που δεν έχει σαν μόνη αιτία την προσβολή μας από κάποιον ιό ή βακτήριο. Για να εκδηλωθεί μια νόσος πρέπει ο νοσογόνος παράγοντας (π.χ. ο στρεπτόκοκκος) να βρει κατάλληλο υπόστρωμα ώστε να προσβάλλει τον οργανισμό μας και να προκαλέσει την εμφάνιση κλινικών συμπτωμάτων.
Με απλά λόγια, μόνο ένα εξασθενημένο αμυντικό σύστημα θα επιτρέψει την προσβολή του από ένα νοσογόνο παράγοντα. Πρέπει λοιπόν να κρατάμε το αμυντικό μας σύστημα σε άριστη κατάσταση ακολουθώντας μια ισορροπημένη διατροφή, με σωματική άσκηση, αποφεύγοντας το ψυχοσωματικά stress, το κάπνισμα και το αλκοόλ.

Ποιες είναι οι πιο συχνές παρενέργειες από τη χρήση των αντιβιοτικών και αντιφλεγμονωδων φαρμακων.
α) Η φυσιολογική χλωρίδα του εντέρου καταστρέφεται με αποτέλεσμα την εμφάνιση διάρροιας ή άλλων γαστρεντερικών διαταραχών.
β) Η φυσιολογική χλωρίδα των βλεννογόνων (π.χ. στόμα, κόλπος, έντερο) διαταράσσεται. Η ισορροπία της αλλάζει και εμφανίζεται αύξηση του Candida Albigans. Οι κοιλότητες των βλεννογόνων νοσούν από χρόνιες μυκητιάσεις.
γ) Το ορμονικό και το αμυντικό σύστημα σταματούν να λειτουργούν σωστά και τα αντισώματα «τεμπελιάζουν» - γίνονται ανίκανα να μας παρέχουν φυσική προστασία από τις επιθέσεις εξωγενών παραγόντων (π.χ. ιούς, μικρόβια κλπ).
δ) Έχουν μεγάλη νευροτοξικότητα με στόχο συνήθως το ακουστικό νεύρο, που μπορεί να εκφυλιστεί.
ε) Το ήπαρ και τα νεφρά μπορούν να υποστούν μη ανατάξιμες βλάβες (κίρρωση ήπατος, καταστροφή παρεγχύματος των νεφρών, χρόνια ηπατική ή νεφρική ανεπάρκεια).
στ) Εμφανίζεται διαταραχή των καρδιακών παλμών και αύξηση της αρτηριακής πίεσης.

Διαβάζοντας το παρακάτω κλινικό παράδειγμα θα καταλάβετε καλύτερα τι μπορεί να σας προκαλέσει η χρήση αντιβιοτικών:

Ένας ασθενής που παίρνει επί μήνες αντιβίωση για να θεραπεύσει μια επίμονη λοίμωξη του ουροποιητικού του συστήματος, εμφανίζει τις παρακάτω διαταραχές κατά τη διάρκεια και για μεγάλο διάστημα μετά το τέλος της θεραπείας του:
α) διάρροιες λόγω της καταστροφής της φυσιολογικής χλωρίδας του εντέρου,
β) μυκητιάσεις στον κόλπο ή το στόμα,
γ) γίνεται επιρρεπής σε λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού επειδή το αμυντικό του σύστημα έχει εξασθενήσει,
δ) μπορεί να εμφανιστούν σοβαρές αλλεργικές καταστάσεις και δυσανεξίες σε τροφές,
ε) το παρέγχυμα νεφρών και ήπατος μπορεί να αλλοιωθεί – εκφυλιστεί.

Η φυματίωση επιστρέφει ξανά, η μηνιγγίτιδα και η διφθερίτιδα επίσης
Ασθένειες που θεωρούσαμε ότι έχουν εξαφανιστεί εμφανίζονται ξανά. Το βακτήριο Mycobacterium tuberculosis (φυματίωση) γίνεται όλο και πιο ανθεκτικό στα καινούργια αντιβιοτικά. Το εμβόλιο της φυματίωσης δεν μπορεί να προστατεύσει τον ανθρώπινο πληθυσμό από την επανεμφάνιση της νόσου. Έχει προβλεφθεί ότι μεταξύ 2000-2020 θα νοσήσουν 200 εκατομμύρια άτομα από φυματίωση, εκ των οποίων τα 35 εκατομμύρια θα πεθάνουν. Η Δυτική ιατρική πρέπει να αλλάξει στρατηγική. Αν συνεχίσει να χορηγεί αντιβίωση για κάθε απλή παθολογία θα καταλήξουμε στην εξουδετέρωση του αμυντικού μας συστήματος.

Η θέση της ομοιοπαθητικής – ολιστικής θεραπευτικής στη λύση του προβλήματος της εξασθένησης του αμυντικού συστήματος του σύγχρονου ανθρώπου
Σαν ολιστικός – ομοιοπαθητικός οδοντίατρος με ειδικότητα στη χειρουργική στόματος σπάνια χορηγώ αντιβίωση και αντιφλεγμονωδη στους ασθενείς μου. Η εξάσκηση του οδοντιατρικού λειτουργήματος από το 1988 μου έδειξε ότι η χρήση τους τόσο στην οδοντιατρική όσο και στη χειρουργική στόματος πρέπει να περιορίζεται, είτε σε βαριές γναθοχειρουργικές επεμβάσεις, είτε σε ασθενείς με πολύ εξασθενημένο αμυντικό σύστημα που υπόκεινται συχνά σε αιμοκάθαρση ή νεφροκάθαρση ή έχουν υποστεί μεταμόσχευση οργάνων και παίρνουν ανοσοκατασταλτικά.
Οι εξαγωγές δοντιών, οι απονευρώσεις, η χειρουργική των βλεννογόνων του στόματος και των ούλων, η αφαίρεση σωφρονιστήρων και η τοποθέτηση εμφυτευμάτων σπάνια απαιτεί τη χρήση αντιβίωσης. Οι ασθενείς μου που είναι ωμοφάγοι, δεν χρειάζονται σχεδόν ποτέ τη λήψη αντιβίωσης. Η νηστιοθεραπεία είναι επίσης μια πολύ καλή λύση.

Φυτικά σκευάσματα, ιχνοστοιχεία και βιταμίνες που μπορούν να αντικαταστήσουν την αντιβίωση
Για την αντικατάσταση της χρήσης αντιβιοτικών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων χρησιμοποιώ σκευάσματα φυτικής -κυρίως- προέλευσης που διεγείρουν τη φυσική άμυνα του οργανισμού. Στην περίπτωση μιας γναθοχειρουργικής επέμβασης, όπως η χειρουργική εξαγωγή ενός έγκλειστου σωφρονιστήρα, ο ασθενής μου προετοιμάζεται μια εβδομάδα πριν την επέμβαση με τα κατάλληλα ομοιοπαθητικά φάρμακα (κατά του οιδήματος και του πόνου) και ανάλογα σκευάσματα που αντικαθιστούν την αντιβίωση. Τα σκευάσματα αυτά χορηγούνται ανάλογα με το βιότυπο του ασθενή και το είδος της επέμβασης και είναι συνήθως κάποια από τα παρακάτω: προβιοτικά, εχινάκεια, ελευθερόκοκος, πρόπολη, θυμάρι κ.α. σε βάμμα ή ταμπλέτες. Αυτά συμπληρώνονται με βιταμίνες (Α, Ε, C, βήτα καροτένιο) και ιχνοστοιχεία (ψευδάργυρος, σελήνιο, μαγγάνιο).

Ομοιοπαθητικά σκευάσματα και βάμματα που χρησιμοποιούνται στην χειρουργική στόματος
Στην κλινική πρακτική, ανάλογα την περίπτωση και την ιδιοσυγκρασία του ασθενή, χορηγούνται τα κατάλληλα ομοιοπαθητικά σκευάσματα προεγχειρητικά και μετεγχειρητικά, σε κατάλληλες δυναμοποιήσεις ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του ασθενή και την σοβαρότητα του περιστατικού. Τα βάμματα Ηypericum, Thyme, Plantaho, Propolis, Oregano και Calendula δίνονται για στοματοπλύσεις.

O Mηνάς Ρηγάτος εργάστηκε στο Παρίσι από το 1986 μέχρι το 1990, αποκλειστικά σαν Χειρούργος στόματος – Περιοδοντολόγος. Από το 1991 μέχρι το 1998 εργάστηκε σαν Εμφυτευματολόγος και Περιοδοντολόγος στο Οδοντιατρικό Ινστιτούτο Αθηνών στο Ψυχικό. Από το 1998 μέχρι και σήμερα διατηρεί Ιδιωτικό Ομοιοπαθητικό Οδοντιατρείο στη Γλυφάδα. Έχει ιδρύσει το Οδοντιατρικό Ομοιοπαθητικό Ινστιτούτο Γλυφάδας, με σκοπό την διοργάνωση σεμιναρίων και την εκπαίδευση των οδοντιάτρων στην ομοιοπαθητική.

Η Δυτική Βοτανοθεραπεία ή Φυτοθεραπεία, είναι μια θεραπευτική πρακτική, στην οποία χρησιμοποιούνται ολόκληρα φυτά, όσο πιο κοντά γίνεται στη φυσική τους μορφή, για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής και της υγείας. Συνδυάζει παραδοσιακές χρήσεις των βοτάνων διαφορετικών πολιτισμών, διαπιστευμένες από τη σύγχρονη επιστημονική έρευνα και στηρίζεται στις αρχές της ολιστικής και της προσωποκεντρικής θεραπείας. Αρχικά επιλέγονται βότανα που θα υποστηρίξουν τις φυσικές λειτουργίες του οργανισμού, ώστε να ενισχυθεί η διαδικασία της αυτοθεραπείας, που είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των ζωντανών οργανισμών.
Με τη βοτανοθεραπεία υποστηρίζονται οι λειτουργίες της απορρόφησης, της αφομοίωσης και της αποβολής, για τις οποίες το έντερο παίζει σημαντικό ρόλο. Επίσης, πολλά από τα βότανα, τα οποία χρησιμοποιούνται για διάφορα συμπτώματα και παθήσεις του πεπτικού συστήματος, έχουν θετική επίδραση στη μικροχλωρίδα του εντέρου.
Όταν σκέφτομαι το έντερο, έρχεται μια φράση στο μυαλό μου: “Δεν είμαστε ποτέ μόνοι”... Τα βακτήρια και άλλα μικρόβια που «συμβιώνουν» με τον οργανισμό μας είναι 100 τρισεκατομμύρια, δηλαδή δέκα φορές περισσότερα από τα κύτταρά μας. Αυτό το σύνθετο και ευαίσθητο, συμβιωτικό οικοσύστημα που φέρουμε κατά το 90% στο έντερό μας, ένα ολόκληρο σύμπαν από μικροοργανισμούς, το οποίο αποκαλούμε εντερικό μικροβίωμα ή χλωρίδα, έχει ως κύρια λειτουργία τη φροντίδα της υγείας μας και είναι διαφορετικό στον καθένα μας.
Ο πεπτικός σωλήνας θεωρείται “εξωτερικό” περιβάλλον, και η βλέννα που τον προστατεύει φιλοξενεί ένα οικοσύστημα, γεμάτο αρχαίας προέλευσης μικροοργανισμούς, που έχουν την ικανότητα να μεταβολίζουν την τροφή μας, να μας προστατεύουν από ξενιστές, να ενισχύουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα και να διατηρούν τη δομή του φράγματος του βλεννογόνου. Χωρίς αυτούς τους μικροοργανισμούς, με τους οποίους συμβιώνουμε από την απαρχή της ύπαρξής μας, οι πιθανότητες επιβίωσής μας θα ήταν κατά πολύ μικρότερες. Η ανισορροπία της βιοποικιλότητας του μικροβιώματος μπορεί να οδηγήσει σε αγχώδη διαταραχή και κατάθλιψη, σε εκφυλιστικές ή αυτοάνοσες παθήσεις και στην ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων. Τα βακτήρια του εντέρου καταστρέφονται με το κάπνισμα, το αλκοόλ, το έντονο στρες και ειδικά με τα αντιβιοτικά.
Το έντερο θεωρείται ο “δεύτερος εγκέφαλος”, λειτουργεί ως αισθητήριο όργανο, που λαμβάνει αλλά και αποθηκεύει πληροφορίες από το εξωτερικό περιβάλλον και εμφανίζει πολλά κοινά με το μεταιχμιακό σύστημα του εγκεφάλου. Με τη βοήθεια του μικροβιώματος, στο έντερο, κυρίως, απορροφώνται ουσίες, γνωστές ως πεπτίδια, που ρυθμίζουν τη νοητική και συναισθηματική ισορροπία, τη σωματική ενέργεια, την άμυνα του οργανισμού και άλλες (σωματικές) λειτουργίες. 
Η χλωρίδα του εντέρου συγγενεύει γενετικά περισσότερο με τα φυτά παρά με τον άνθρωπο. Οι μηχανισμοί της αλληλεπίδρασης των φυτών με το μικροβίωμα είναι ένα καινούργιο πεδίο έρευνας για την επιστήμη. Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι πολλά βότανα φαίνεται να ρυθμίζουν την ισορροπία στη χλωρίδα του εντέρου. Κάποια από τα βότανα που έχουν ερευνηθεί περιέχουν δραστικά συστατικά τα οποία λειτουργούν ως αντιμικροβιακά, αντισηπτικά, στηπτικά, αποτοξινωτικά του ήπατος, μαλακτικά ή τονωτικά της κυκλοφορίας του εντέρου. Πλέον γνωρίζουμε πως επίσης περιορίζουν την ανάπτυξη των βλαβερών μικροβίων της χλωρίδας και ενισχύουν την ανάπτυξη των ωφέλιμων.
Μπορείτε να φροντίσετε τη μικροχλωρίδα του εντέρου σας με τα παρακάτω κοινά φυτά:

Σκόρδο (Allium sativum)
Το σκόρδο φημίζεται για τις αντιμικροβιακές και αντιμυκητιασικές του ιδιότητες. Μεταξύ άλλων, είναι επίσης τονωτικό της περιφερικής κυκλοφορίας, χολαγωγό, αποχρεμπτικό και σπασμολυτικό. Επιδρά στο μικροβίωμα μειώνοντας τους πληθυσμούς βλαβερών μικροοργανισμών και προτείνεται ειδικά για τη συστημική καντιντίαση. Ιδανικά χρησιμοποιείται ωμό, για να ληφθούν όλα τα οφέλη του αιθέριου ελαίου. Βέβαια είναι ωφέλιμο και μαγειρεμένο. Μπορεί κάποιος να φτιάξει έγχυμα σκόρδου, να το πάρει σε βάμμα ή σε κάψουλα.

Τζίντζερ ή πιπερόριζα (Zingiber officinale)
Το τζίντζερ χρησιμοποιείται παραδοσιακά ως αρωματικό τονωτικό της πέψης. Έχει επιπλέον αντιμικροβιακές, αντιφλεγμονώδεις, διεγερτικές και σπασμολυτικές ιδιότητες, τονώνει την περιφερική κυκλοφορία και λειτουργεί ως εμμηναγωγό. Παραδοσιακά λαμβάνεται ως έγχυμα ή αφέψημα, μόνο του, με λεμόνι ή με άλλα βότανα και μπαχαρικά, φρέσκο ή αποξηραμένο. Βοηθά επίσης στη λειτουργία της βιοαπορρόφησης άλλων δραστικών ουσιών.

Πιπέρι (Μαύρο - Piper nigrum & Μακρυπίπερο - Piper longum)
Το πιπέρι εξισορροπεί τους πληθυσμούς των βλαβερών μικροοργανισμών της χλωρίδας. Χρησιμοποιείται θεραπευτικά ως αντιφλεγμονώδες, αποχρεμπτικό, αναλγητικό, χημειοπροστατευτικό και ανθελμινθικό (για τα σκουλήκια του εντέρου). Είναι επίσης τονωτικό της περιφερικής κυκλοφορίας και αυξάνει τη βιοδιαθεσιμότητα πολλών τροφών, φαρμάκων και φυτοχημικών.

Βατομουριά (Rubus fruticosus & Rubus occidentalis)
Παραδοσιακά χρησιμοποιούνται θεραπευτικά κυρίως τα φύλλα και η ρίζα της βατομουριάς για τις στυπτικές, επουλωτικές και αντιμικροβιακές τους ιδιότητες. Τα φρούτα παρασκευάζονται συχνά σε μορφή μαρμελάδας ή σιροπιού, το οποίο στη λαϊκή ιατρική χρησιμοποιείται για την επούλωση αφθών.
Έχει αποδειχθεί ότι η κατανάλωση των βατόμουρων μειώνει σημαντικά τους πληθυσμούς βλαβερών βακτηρίων στο έντερο, συμπεριλαμβανομένου του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού και της σαλμονέλας. Όταν έρθει η εποχή τους, μπορείτε να συλλέξετε αρκετά ώστε να τα καταψύξετε και να τα εντάξετε στη διατροφή σας, ή να φτιάξετε με αυτά βάμμα από μηλόξυδο*, το οποίο μπορείτε να καταναλώνετε ως ξύδι στις σαλάτες, αλλά και να το προσθέσετε σε λίγο νερό για να κάνετε γαργάρες, αν ποτέ πάσχετε από φλεγμονές του λαιμού ή του στόματος.

Μήλο (Pyrus malus)
Η πηκτίνη που περιέχουν τα μήλα ανακουφίζει από τη δυσκοιλιότητα, τη δυσπεψία και τη δυσεντερία. Η στυπτική τους δράση βοηθάει επίσης και στην αντιμετώπιση της διάρροιας. Τα μήλα αυξάνουν τους πληθυσμούς των προβιοτικών του εντέρου. Μπορείτε να εντάξετε στη διατροφή σας ”ένα μήλο την ημέρα” ή να απολαύσετε τη φλούδα του μήλου, φρέσκια ή αποξηραμένη, ως αφέψημα, με λίγη κανέλα, όπως πίνεται παραδοσιακά ως ρόφημα στην Τουρκία.

Κανέλα (Cinnamomum verum)
Η κανέλα έχει αντιβακτηριακές και αντιμυκητιασικές ιδιότητες και μειώνει σημαντικά τους πληθυσμούς του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού. Είναι επίσης στυπτική και τονωτική της κυκλοφορίας. Παρότι χρησιμοποιείται παραδοσιακά για την αντιμετώπιση της διάρροιας, με τη θερμαντική της δράση ενεργοποιεί την κινητικότητα του εντέρου. Ενδείκνυται δηλαδή και στις δύο περιπτώσεις. Είναι χρήσιμη για όσους πάσχουν από διαβήτη τύπου 2 επειδή ενισχύει τη δράση της ινσουλίνης.

Γλυκόριζα (Glycyrrhiza glabra)
Η γλυκόριζα είναι από τα πιο σημαντικά αντιφλεγμονώδη βότανα για το πεπτικό σύστημα. Έχει επίσης μαλακτικές, σπασμολυτικές και αντιηπατοτοξικές ιδιότητες και λειτουργεί ως ήπιο καθαρτικό. Βοηθάει τον οργανισμό να προσαρμοστεί στο στρες, όταν εξαντλείται από την υπερπαραγωγή αδρεναλίνης. Είναι καταπληκτικός εξισορροπιστής της χλωρίδας του εντέρου. Θέλει προσοχή στη χρήση και αντενδείκνυται για όσους πάσχουν από υπέρταση ή καρδιοπάθεια.

Ρόδι (Punica granatum)
Άλλο ένα φρούτο που βοηθά στην αύξηση των πληθυσμών των λακτοβάκιλων στο έντερο, μειώνοντας παράλληλα τους πληθυσμούς της σαλμονέλας και των κολοβακτηριοειδών. Το ρόδι είναι κατεξοχήν στυπτικός καρπός, που χρησιμοποιείται ανά την υφήλιο για ως αντιφλεγμονώδες, αντιβακτηριακό, αντιμυκητιασικό, επουλωτικό, ρυθμιστικό του ανοσοποιητικού.
Αυτά είναι μόνο μερικά από τα βότανα με τα οποία μπορείτε να φροντίσετε το πολύτιμο για την υγεία σας οικοσύστημα. Τα βότανα και οι μικροχλωρίδα αλληλεπιδρούν με ιδιαίτερα ωφέλιμους για εμάς τρόπους. Έχουμε μια σχέση αλληλεξάρτησης με τους μικροοργανισμούς του εντέρου μας, που μπορεί να μας διδάξει σε πολύ προσωπικό επίπεδο τη συνύπαρξη και τη συνεργασία μεταξύ των όντων της φύσης. Τα φυτά μπορούν να μας βοηθήσουν να εξυγιάνουμε αυτή τη σχέση.

* Συνταγή: Μηλόξυδο με Βατόμουρα.
Υλικά: 1 κιλό φρέσκα βατόμουρα, καθαρισμένα. 600ml μηλόξυδο. Τοποθετήστε τα βατόμουρα σε ένα βάζο και έπειτα προσθέστε το ξύδι. Αφήνετε το μείγμα αεροστεγώς κλεισμένο, σε σκιά, για 2-3 εβδομάδες, ανακινώντας κάθε λίγες μέρες. Στραγγίζετε σε μουσελίνα και τοποθετείτε σε μπουκάλια.
(Η συνταγή είναι εμπνευσμένη από το βιβλίο της Anne McIntyre, “Θεραπευτικοί Χυμοί”)

Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας ή κάποιον ειδικό, πριν πάρετε βότανα, σχετικά με το αν ενδείκνυνται για εσάς, αν προκαλούν παρενέργειες, αλληλεπιδρούν με άλλα φάρμακα που ίσως παίρνετε και ποια είναι η ιδανική δοσολογία και τρόπος λήψης.

Η Κωνσταντίνα Λίτσα σπούδασε Βοτανοθεραπεία στη Σχολή Επαγγελμάτων Υγείας του Πανεπιστημίου Napier στο Εδιμβούργο,στη Σκωτία. Έπειτα έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη "Συμβουλευτική Ψυχολογία στη Δημόσια Υγεία" και εκπαιδεύτηκε στη Συμβουλευτική (Solution Focused Counselling και Προσωποκεντρική Συμβουλευτική). Από το 2007 εργάστηκε ως Φυτοθεραπεύτρια στη Βρετανία, στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, καθώς και σε κοινοτικά προγράμματα σχεδιασμένα για ευάλωτες ομάδες, με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους. Για 3 χρόνια ήταν μέλος της ομάδας Αγωγής Υγείας του Δήμου του Εδιμβούργου,όπου εργαζόταν με εφήβους σε Γυμνάσια και έλαβε μέρος σε Βρετανικά προγράμματα εκπαίδευσης που αφορούσαν στην ανάπτυξη αυτοπεποίθησης και περιβαλλοντολογικής συνείδησης σε σχολεία. Συμμετείχε για 7 χρόνια στην ομάδα Herbal Scotland, όπου προσέφερε Πρώτες Βοήθειες με Βότανα σε Διεθνή Φεστιβάλ. Από τον Αύγουστο του 2011, ζει στην Ελλάδα, όπου εργάζεται ως Βοτανοθεραπεύτρια και προωθεί τις αρχές της Αειφόρου Καλλιέργειας (Permaculture).Έχει συνεργαστεί με πολλές τοπικές ομάδες και παραδίδει σεμινάρια αυτάρκειας και πρακτικά εργαστήρια με στόχο την εκπαίδευση για την αυτοδιαχείριση της υγείας και την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση.

Οι άφθες είναι επώδυνα έλκη στρογγυλού συνήθως σχήματος που εμφανίζονται στα χείλη (εσωτερική επιφάνεια), στον ουρανίσκο, στα ούλα και στο εσωτερικό των παρειών. Είναι αρκετά συχνή ασθένεια και προσβάλει το 17% των ανθρώπων Στα άτομα αυτά οι άφθες εμφανίζονται πολλές φορές στη διάρκεια της ζωής τους. Η διάρκεια παραμονής των αφθών στο στόμα είναι από μία έως τρεις εβδομάδες. Οι ασθενείς πονάνε όταν η άφθα έρθει σε επαφή με κάτι ξινό, με αλάτι ή τροφή. Η Ομοιοπαθητική και η φυτοθεραπεία έχουν πολύ καλά αποτελέσματα στην αντιμετώπισή τους.

Η αιτιολογία των αφθών είναι άγνωστη, έχουν όμως ενοχοποιηθεί για την εμφάνισή τους διάφοροι παράγοντες:

-μεταβολικά νοσήματα όπως ο διαβήτης ή το υψηλό σάκχαρο στο αίμα

-αυτοάνοσα νοσήματα

• έντονο ψυχοσωματικό στρες
• κάπνισμα πίπας ή πούρου όταν συνοδεύεται από παραμονή του καπνού στο στόμα
• τραυματισμοί της στοματικής κοιλότητας από κακοφτιαγμένα μεταλλικά σφραγίσματα, γέφυρες ή οδοντοστοιχίες
• πολυμεταλλισμός στο στόμα από ύπαρξη σφραγισμάτων από αμάλγαμα ή συνύπαρξη σφραγισμάτων με γέφυρες από χρυσό ή χρυσοπλατίνα,
• μεμονωμένη άμυνα του οργανισμού π.χ. μετά από την αποθεραπεία από μια σοβαρή γαστρεντερίτιδα ή ρινοφαρυγγίτιδα.
• απότομη διακοπή του καπνίσματος σε χρόνιους βαριούς καπνιστές
• πολυτερηδονισμός
• φλεγμονώδης οξεία περιοδοντοπάθεια
• συχνή χρήση αντιβιοτικών

Ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα ή νόσο του Crohn εμφανίζουν συχνά άφθες στη στοματική τους κοιλότητα. Μια υποτροπιάζουσα εμφάνιση αφθών μπορεί να μας κάνει να υποπτευθούμε την πιο πάνω σοβαρή νόσο ή άλλα αυτοάνοσα νοσήματα.

Η κλασική οδοντιατρική αντιμετώπιση

Η κλασική οδοντιατρική δεν έχει να προτείνει κάτι εξειδικευμένο για την αντιμετώπιση του πόνου. Η αλοιφή ξυλοκαΐνης είναι ένα τοπικό αναισθητικό που θα μας απαλλάξει για 1-2 ώρες από τον πόνο και το τσούξιμο. Έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί παυσίπονα όπως η ασπιρίνη και τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη. 

Σε περίπτωση που ένα άτομο πάσχει από συχνή εμφάνιση αφθών, η κλασική οδοντιατρική δεν έχει να προτείνει τίποτα εκτός από την τοπική εφαρμογή προϊόντων για την ανακούφιση του πόνου.

Ομοιοπαθητική οδοντιατρική αντιμετώπιση

Η ομοιοπαθητική σαν ολιστική επιστήμη έχει εξαιρετικά αποτελέσματα τόσο στην ανακούφιση του πόνου όσο και στην αποφυγή επανεμφάνισης της νόσου.

Σαν βάση για τη θεραπεία των αφθών χρησιμοποιούνται τα υποκειμενικά στοιχεία για το είδος του πόνου που βιώνει ο ασθενής (τσούξιμο, κάψιμο, βελόνες, ηλεκτρικό ρεύμα) και το ωράριό του (πριν ή μετά το μεσημέρι, πριν ή μετά τα μεσάνυχτα κλπ). Οι ιδιαίτεροι χαρακτήρες εμφάνισης της νόσου έχουν επίσης μεγάλη σημασία για τον ομοιοπαθητικό. Άφθες που εμφανίζονται στις γυναίκες πριν την περίοδο ή μετά, άφθες που εμφανίζονται σε μαθητές και φοιτητές πριν τις εξετάσεις, άφθες που εμφανίζονται μετά από καταπιεσμένο θυμό ή χωρισμό ή έντονο ψυχικό στρες (π.χ. ένας θάνατος αγαπημένου προσώπου) είναι στοιχεία που συλλέγονται με μεγάλη προσοχή από τον θεράποντα ομοιοπαθητικό οδοντίατρο και είναι τα βασικά όπλα της ομοιοπαθητικής για την σωστή συνταγογράφηση των κατάλληλων ομοιοπαθητικών φαρμάκων με σκοπό την ανακούφιση από τον πόνο και την γρήγορη εξαφάνιση των αφθών. Χρειάζονται μόνο 24 με 36 ώρες για την εξαφάνιση των αφθών με τη χρήση ομοιοπαθητικών σκευασμάτων. Σε ασθενείς που η εμφάνιση των αφθών τους είναι ψυχοσωματική, χρειάζεται πιο λεπτομερές ιστορικό ώστε να μην υπάρξει η τάση για υποτροπή. Το φάρμακο «του βάθους» του ασθενή θα δώσει τη λύση σε αυτό το πρόβλημα.

Φυτοθεραπεία και άφθες

Η φυτοθεραπεία δεν έχει την βαθειά δράση της ομοιοπαθητικής και δεν μπορεί να αποτρέψει την επανεμφάνιση των αφθών, μπορεί όμως να μας προσφέρει ανακούφιση από τον πόνο μέχρι οι άφθες να ολοκληρώσουν τον κύκλο τους. Τα έλαια βαλσαμόχορτου, καλέντουλας και πρόπολης, όπως και το ριγανέλαιο συστήνονται για τοπική επάλειψη τρεις φορές τη μέρα πριν το φαγητό και μετά.

 O Mηνάς Ρηγάτος εργάστηκε στο Παρίσι από το 1986 μέχρι το 1990, αποκλειστικά σαν Χειρούργος στόματος – Περιοδοντολόγος. Από το 1991 μέχρι το 1998 εργάστηκε σαν Εμφυτευματολόγος και Περιοδοντολόγος στο Οδοντιατρικό Ινστιτούτο Αθηνών στο Ψυχικό. Από το 1998 μέχρι και σήμερα διατηρεί Ιδιωτικό Ομοιοπαθητικό Οδοντιατρείο στη Γλυφάδα. Έχει ιδρύσει το Οδοντιατρικό Ομοιοπαθητικό Ινστιτούτο Γλυφάδας, με σκοπό την διοργάνωση σεμιναρίων και την εκπαίδευση των οδοντιάτρων στην ομοιοπαθητική.