Μια νέα επιστημονική μελέτη αποκαλύπτει πώς η ρεφλεξολογία επηρεάζει περιοχές του εγκεφάλου και ανοίγει νέους δρόμους για τη θεραπεία και την αποκατάσταση.

Πόσο βαθιά μπορεί να φτάσει ένα απαλό άγγιγμα στο πέλμα του ποδιού; Για τους θεραπευτές της ρεφλεξολογίας, η απάντηση είναι: πολύ πιο πέρα απ’ ό,τι φανταζόμασταν μέχρι σήμερα. Και πλέον, η επιστήμη έρχεται να το επιβεβαιώσει.
Μια πρωτοποριακή έρευνα που παρουσιάστηκε στο παγκόσμιο συνέδριο της Διεθνούς Εταιρείας Μαγνητικής Τομογραφίας στην Ιατρική το 2024, έβαλε τη ρεφλεξολογία κυριολεκτικά «μέσα στον εγκέφαλο», χρησιμοποιώντας εξελιγμένες τεχνικές μαγνητικής τομογραφίας για να παρακολουθήσει σε πραγματικό χρόνο τι συμβαίνει όταν ασκείται πίεση σε συγκεκριμένα σημεία των ποδιών.

Τι ανακάλυψαν οι επιστήμονες
Η έρευνα, με τίτλο “Neural Pathways of Applied Reflexology”, έδειξε ότι η ρεφλεξολογία δεν επηρεάζει μόνο τοπικά τους ιστούς των ποδιών. Οι περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με την επεξεργασία των αισθήσεων, την κίνηση, την αντίληψη του πόνου και ακόμη και τη συνειδητότητα ενεργοποιήθηκαν δυναμικά κατά τη διάρκεια της εφαρμογής.
Και το πιο εντυπωσιακό; Οι αντιδράσεις αυτές δεν περιορίστηκαν μόνο σε υγιή άτομα. Ασθενείς που είχαν υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο εμφάνισαν ενισχυμένη ενεργοποίηση περιοχών του εγκεφάλου που σχετίζονται με την αποκατάσταση και τη νευροπλαστικότητα, δηλαδή την ικανότητα του εγκεφάλου να «επανεκπαιδεύεται» και να αναπλάθεται.

Τα πέλματα ως χάρτης του σώματος (και του νου)
Η ρεφλεξολογία στηρίζεται στην ιδέα ότι ολόκληρο το σώμα αντιπροσωπεύεται σε μικρογραφία στα πέλματα. Με σωστά στοχευμένες πιέσεις, ο θεραπευτής μπορεί να επιδράσει σε αντίστοιχα όργανα ή περιοχές του οργανισμού. Μέχρι τώρα, αυτό ήταν αποδεκτό κυρίως σε επίπεδο εμπειρίας. Πλέον, η σύγχρονη τεχνολογία απεικόνισης το κάνει ορατό.
Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν υψηλής ακρίβειας fMRI για να παρακολουθήσουν τον εγκέφαλο τη στιγμή που εφαρμόζονταν η ρεφλεξολογία. Είδαν να «φωτίζονται» περιοχές που δεν σχετίζονται μόνο με τα πόδια, αλλά με ολόκληρο το σωματοαισθητικό σύστημα – ενισχύοντας την υπόθεση ότι πρόκειται για μια μορφή «νευρωνικού διαλόγου» ανάμεσα στα άκρα και το κέντρο.

Τι σημαίνει αυτό για τη φυσική θεραπεία
Τα αποτελέσματα της μελέτης προσφέρουν κάτι πολύτιμο: έναν επιστημονικό σύνδεσμο ανάμεσα στην αρχαία τέχνη της ρεφλεξολογίας και τη σύγχρονη νευροεπιστήμη. Αν και χρειάζονται περισσότερες μελέτες για να ενισχυθούν αυτά τα ευρήματα, το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: οι φυσικές θεραπείες όπως η ρεφλεξολογία έχουν βαθύτερη επίδραση απ’ ό,τι συχνά τους αναγνωρίζεται.
Σε έναν κόσμο που αναζητά λύσεις πιο φυσικές, πιο ανθρώπινες, και λιγότερο φαρμακευτικές, η επιστήμη φαίνεται να κάνει ένα βήμα πιο κοντά στην κατανόηση του ρόλου που μπορεί να διαδραματίσει το άγγιγμα στην ίαση.

Πηγή: Neural Pathways of Applied Reflexology using Real-Time Task-Based and Resting-State fMRI in Healthy Controls and Patients with Stroke, ISMRM 2024.

Διαθέσιμο στο: https://archive.ismrm.org/2024/2310.html

Holistic Life: Τεύχος 127 (Μάιος - Ιούνιος 2025)

Οι θάνατοι από κοινώς συνταγογραφούμενα φαρμακευτικά προϊόντα ξεπερνούν αυτούς από την ηρωίνη και την κοκαΐνη μαζί, ανακάλυψε μια νέα μελέτη. Τα συνταγογραφούμενα φάρμακα προκαλούν περίπου 16.000 θανάτους ετησίως μόνο στις ΗΠΑ - και αυτοί είναι μόνο αυτοί που αναφέρονται.
Ο αριθμός των θανάτων από συνταγογραφούμενα φάρμακα αυξάνεται κάθε χρόνο και οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο McGill θέλησαν να μάθουν το γιατί.
Ο συνήθης λόγος της υπερβολικής δόσης ήταν μόνο μία αιτία, διαπίστωσαν. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι οφειλόταν απλώς στο γεγονός ότι γράφονται περισσότερες συνταγές, γεγονός που δείχνει τη θανατηφόρα φύση ορισμένων φαρμάκων, και ιδίως των οπιοειδών μακράς δράσης όπως το Oxycontin. Εν ολίγοις, υποστηρίζουν ότι πρόκειται για μια περίπλοκη επιδημία υπερβολικής συνταγογράφησης, και είναι μια προειδοποίηση προς τα κράτη να μην ακολουθήσουν την Αμερική σε μια παρόμοια πορεία υπερβολικής χρήσης συνταγογραφούμενων φαρμάκων.

Πηγή: American Journal of Public Health, 2014; e1; doi: 10.2105/AJPH.2014.301966

Υπήρξαν 3 εκατομμύρια θάνατοι «πάνω από το μέσο όρο» παγκοσμίως μετά την επιδημία του Covid - και οι ερευνητές υποψιάζονται ότι εν μέρει αυτά τα πειραματικά εμβόλια μπορεί να ευθύνονται γι’ αυτό.
Έχει ζητηθεί από τις κυβερνήσεις να διερευνήσουν γιατί πεθαίνουν τόσοι περισσότεροι άνθρωποι από το μέσο όρο, μια τάση που συνεχίστηκε και μετά το τέλος της επιδημίας. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Vrije του Άμστερνταμ ανέλυσαν τα ποσοστά θανάτων από 47 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, της Αυστραλίας και χωρών της Ευρώπης, και ανακάλυψαν ότι υπήρχαν ένα εκατομμύριο επιπλέον θάνατοι το 2020 (όταν η επιδημία βρισκόταν στο αποκορύφωμά της), 1,2 εκατομμύρια το 2021, όταν το εμβόλιο βρισκόταν σε εξέλιξη, και 800.000 το 2022.Οι ερευνητές δήλωσαν ότι αν και ορισμένοι από τους θανάτους μπορούν να αποδοθούν στη μόλυνση από τον Covid, πολλοί ήταν το αποτέλεσμα «έμμεσων επιπτώσεων των στρατηγικών υγείας για την αντιμετώπιση της εξάπλωσης και της μόλυνσης από τον ιό», και σε αυτές περιλαμβανόταν ο μαζικός εμβολιασμός. Οι παρενέργειες των εμβολίων περιλαμβάνουν εγκεφαλικό επεισόδιο, μυοκαρδίτιδα, οξύ στεφανιαίο σύνδρομο, πήξη αίματος και αιμορραγία. Η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου απέσυρε αθόρυβα το εμβόλιο της AstraZeneca, αλλά όχι πριν εντοπιστούν οι θανατηφόρες επιπτώσεις του: εκτιμάται ότι ένας στους 50.000 εμβολιασθέντες εμφανίζει θρόμβους αίματος με χαμηλά αιμοπετάλια, μια δυνητικά θανατηφόρα αντίδραση.

Πηγή: BMJ Health, 2024; 2: e000282; doi: 10.1136/bmjph-2023-000282

Μόνο μία στις 20 ιατρικές θεραπείες διαθέτει ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία που υποστηρίζουν τη χρήση της. Επιπλέον, σύμφωνα με μια πρόσφατη ανασκόπηση του Cochrane που δημοσιεύθηκε στο Journal of Clinical Epidemiology, οι κίνδυνοι και οι αρνητικές συνέπειες αυτών των θεραπειών σπάνια καταγράφονται. Η ανασκόπηση εξέτασε 1.567 διαφορετικές θεραπείες μεταξύ του 2008 και του 2021. Αξιοσημείωτο είναι ότι το 95% των θεραπειών που εξετάστηκαν δεν είχαν υψηλής ποιότητας στοιχεία που να υποστηρίζουν τη χρήση τους, ενώ οι παρενέργειες αναφέρθηκαν μόνο για το 33% των θεραπειών. Η μελέτη αποκαλύπτει τη διαφθορά και τη μεροληψία των επιστημονικών διαδικασιών προς όφελος της τσέπης των φαρμακοβιομηχανιών και όχι της υγείας όσων λαμβάνουν τέτοιες θεραπείες, καθώς και την έλλειψη δυνατότητας συνειδητής επιλογής ιατρικών παρεμβάσεων λόγω της έλλειψης δεδομένων για τις ανεπιθύμητες ενέργειες.

Η έρευνα: https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0895435622001007
https://www.jclinepi.com/article/S0895-4356(22)00100-7/fulltext