Οι πέτρες στους νεφρούς υποτίθεται ότι είναι ένα σπάνιο περιστατικό στα παιδιά. Ωστόσο, σήμερα θεωρείται «επιδημία» μεταξύ των νέων και η συνολική συχνότητα εμφάνισης νεφρολιθίασης έχει αυξηθεί κατά 70% τα τελευταία 30 χρόνια. Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στην περιοδική έκδοση της Αμερικανικής Νεφρολογικής Εταιρείας διαπίστωσε ότι ένας παράγοντας είναι η χρήση αντιβιοτικών καθώς αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης νεφρικών λίθων σχεδόν κατά 30%.

Οι πέτρες στους νεφρούς είναι σκληρές εναποθέσεις μετάλλων και αλάτων που σχηματίζονται μέσα στους νεφρούς, μπλοκάροντας την ουροδόχο κύστη. Οι περισσότερες πέτρες στους νεφρούς αποτελούνται από ασβέστιο και οξαλικά άλατα. Συνήθως περνούν από το σώμα χωρίς κάποιο συμβάν μετά από μερικές ημέρες, αλλά η διαδικασία μπορεί να είναι επώδυνη. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν έντονο πόνο στο κάτω μέρος της πλάτης και στα πλευρά, καθώς και πόνο στην κοιλιακή χώρα, ναυτία και έμετο. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί αίμα στα ούρα ή να είναι πιο θολά. Η παραμονή των πετρών στα νεφρά για μεγάλο διάστημα μπορεί να οδηγήσει σε νεφρική βλάβη και ακόμη και σε ενδεχόμενη απειλητική για τη ζωή νεφρική ανεπάρκεια.

Η μελέτη, η οποία διεξήχθη από ερευνητές στο Παιδικό Νοσοκομείο της Φιλαδέλφεια, βρήκε μια σύνδεση μεταξύ των αντιβιοτικών, της υγείας του εντέρου και του σχηματισμού λίθων στα νεφρά. Αυτό είναι ανησυχητικό, διότι πολλά παιδιά ηλικίας κάτω δύο ετών λαμβάνουν συχνά αντιβιοτικά.

Για τη μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν τα ιατρικά αρχεία ενηλίκων και παιδιών στο Ηνωμένο Βασίλειο για 21 χρόνια, ξεκινώντας από το 1994 έως το 2015. Αξιολόγησαν προηγούμενη έκθεση σε αντιβιοτικά σε περίπου 26.000 ασθενείς με πέτρες στα νεφρά και στη συνέχεια τους συνέκριναν με περισσότερα από 260.000 άτομα ελέγχου.

Με βάση την ανάλυσή τους, διαπίστωσαν ότι πέντε κατηγορίες αντιβιοτικών συσχετίστηκαν με ιδιαίτερα αυξημένο κίνδυνο νεφρικής πέτρας έως 27%. Οι κατηγορίες αντιβιοτικών περιλαμβάνουν από του στόματος σουλφοναμίδες, κεφαλοσπορίνες, φθοροκινολόνες, νιτροφουραντοϊνη και πενικιλίνες ευρέος φάσματος.

Προφανώς, η ομάδα διαπίστωσε επίσης ότι οι νεότεροι ασθενείς που είχαν πρόσφατα λάβει αντιβιοτικά ήταν σε υψηλότερο κίνδυνο. Επιπλέον, ο κίνδυνος παρέμεινε αυξημένος ακόμη και αρκετά χρόνια μετά τη χρήση αντιβιοτικών.

Με αυτά τα ευρήματα, οι ερευνητές σημείωσαν ότι οι πρακτικές συνταγογράφησης αντιβιοτικών αποτελούν «παράγοντα κινδύνου» για τις πέτρες στους νεφρούς. Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο JAMA αποκάλυψε ότι το 30% των αντιβιοτικών που έχουν συνταγογραφηθεί από τους γιατρούς είναι ακατάλληλα ή περιττά.

Η χρήση αντιβιοτικών αυξάνει τον κίνδυνο νεφρολιθίασης επειδή μπορεί να αλλάξει τη σημαντική ισορροπία του μικροβιώματος, σύμφωνα με μελέτες. Ένας υγιής πληθυσμός από καλά βακτήρια εντέρου ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, βοηθά στην απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών και προάγει την καθαρή σκέψη και τη σταθερή διάθεση. Ωστόσο, η χρήση αντιβιοτικών δημιουργεί ένα περιβάλλον που ευνοεί την ανάπτυξη παθογόνων μικροργανισμών και σκοτώνει τα καλά βακτήρια του εντέρου. Οι ειδικοί ανέφεραν επίσης ότι μια μόνο χρήση αντιβιοτικών μπορεί να διαταράξει το μικροβίωμα του εντέρου για ένα ολόκληρο έτος. Όταν υπάρχει ανισορροπία στο μικροβίωμα του εντέρου, όπου κυριαρχείται από βακτήρια, μπορεί να δημιουργηθούν συνθήκες για εντερική διαπερατότητα, αυτοάνοσες ασθένειες, άνοια, καρκίνο και πολλά άλλα προβλήματα υγείας.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο McMaster του Καναδά επίσης διαπίστωσαν ότι η χορήγηση αντιβιοτικών κατά τη διάρκεια του τοκετού μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την εντερική υγεία των νεογνών. Συγκεκριμένα, διαπίστωσαν ότι μπορεί να καθυστερήσει την ανάπτυξη υγιών βακτηρίων του εντέρου στα νεογέννητα μέχρι τις πρώτες 12 εβδομάδες της ζωής τους. Αυτό τα καθιστά πιο επιρρεπή σε ασθένειες επειδή η έγκαιρη ανάπτυξη υγιούς μικροβιώματος είναι εξαιρετικά σημαντική για την υγιή ανάπτυξη και την υγεία κατά τη διάρκεια της ζωής.

Όλα αυτά τα ευρήματα δείχνουν ότι η χρήση αντιβιοτικών και η κατάχρηση όχι μόνο συμβάλλουν στην επιδημία αντοχής στα αντιβιοτικά, αλλά και στην αυξημένη συχνότητα εμφάνισης νεφρικών πέτρων, ειδικά σε παιδιά.

Πηγές: NaturalHealth365, AvivaRomm

Στις 14 Ιουλίου 2018 πραγματοποιήθηκε στη Βασιλική Ιατρική Εταιρεία του Λονδίνου, συνέδριο με τίτλο «Νέοι Ορίζοντες στην Επιστήμη του Νερού», με επίκεντρο την Ομοιοπαθητική. Στο συνέδριο συμμετείχαν πολλοί σημαντικοί ομιλητές, όπως οι βραβευμένοι με Νόμπελ καθηγητές Brian Josephson και Luc Montagnier, ο καθηγητής Gerald Pollack, ο καθηγητής Vladimir Voeikov, ο καθηγητής Alexander Konovalov και ο Δρ Robert Verkerk.

Το δυτικό ιατρικό μοντέλο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα φαρμακευτικά σκευάσματα και τις χειρουργικές επεμβάσεις, και για τις οξείες παθήσεις το μοντέλο έχει αποδειχθεί πολύ αποτελεσματικό. Αυτό όμως δεν συμβαίνει και για τις χρόνιες παθήσεις, όταν τα φαρμακευτικά σκευάσματα και η χειρουργική επέμβαση είναι αναποτελεσματικά και για τις οποίες τα νοσοκομεία και οι κλινικές, πέρα από τη μείωση του πόνου, μπορούν να προσφέρουν ελάχιστη υποστήριξη σε έναν ασθενή. Καμία θεραπεία ή ιατρική τεχνική δεν ανταποκρίνεται σε όλες τις ανάγκες της υγείας και σήμερα έχουν αναπτυχθεί πολλές συμπληρωματικές και εναλλακτικές θεραπευτικές μέθοδοι που προσφέρουν υποστήριξη σε χρόνιες παθήσεις, συμπεριλαμβανομένων του βελονισμού, της ηχητικής θεραπείας, του ρέικι, της υπνοθεραπείας, της ομοιοπαθητικής και πολλών άλλων. Ενώ οι συμπληρωματικές και εναλλακτικές θεραπείες προσφέρουν υποστήριξη σε πολλές πτυχές της υγείας, συμπεριλαμβανομένων των χρόνιων παθήσεων, η ομοιοπαθητική, ειδικότερα, έχει δεχτεί μεγάλη κριτική. Στο Ηνωμένο Βασίλειο η ομοιοπαθητική παραμένει ως εναλλακτική θεραπεία στα πλαίσια του Εθνικού Συστήματος Υγείας, ωστόσο οι επικριτές της συχνά επιτίθενται άσχημα στην ομοιοπαθητική, παρόλο που οι ασθενείς της ομοιοπαθητικής θεραπείας παγκοσμίως εξακολουθούν να αναφέρουν άριστα αποτελέσματα.

Ο κύριος λόγος που η συμβατική ιατρική δεν πιστεύει στην ομοιοπαθητική φαίνεται να στηρίζεται στην αντίληψη ότι εάν μια θεραπευτική ουσία αραιωθεί σε σημείο που δεν υπάρχουν μόρια της ουσίας, δεν μπορεί να υπάρξει θεραπευτική επίδραση. Ο καθηγητής Josephson* δήλωσε: “Η ιδέα ότι το νερό μπορεί να έχει μνήμη μπορεί εύκολα να απορριφθεί βάσει οποιουδήποτε από τα πολλά εύκολα κατανοητά άκυρα επιχειρήματα” και στη συνέχεια εξήγησε στο κοινό γιατί αυτά τα επιχειρήματα είναι άκυρα: “Πάρτε για παράδειγμα έναν ισχυρισμό που δηλώνεται ως δόγμα από γνωστό ερευνητή συμπληρωματικής ιατρικής, που θα σας πω χωρίς να τον ονομάσω, ο οποίος δήλωσε: “δεν υπάρχουν μόρια, δεν υπάρχει αποτέλεσμα”. Αν συνέβαινε αυτό, δεν θα υπήρχε η μαγνητική εγγραφή ή οι διαφορετικές κρυσταλλικές μορφές της ίδιας ουσίας. Η μνήμη του νερού δεν ταιριάζει με αυτό το επιχείρημα.

Για να υποστηρίξει την παρουσίασή του, ο καθηγητής Josephson συμπεριέλαβε ένα βίντεο που φαίνεται να δείχνει την ικανότητα του νερού να θυμάται μια συχνότητα ήχου που εισάγεται σε καθαρό νερό σε ένα CymaScope, ένα νέο είδος επιστημονικού οργάνου που καθιστά τον ήχο ορατό αποτυπώνοντας τις δονήσεις του στο καθαρό νερό, περίπου όπως τα δακτυλικά αποτυπώματα στο γυαλί. Στο πείραμα, μετά την απομάκρυνση της συχνότητας και στη συνέχεια την επανεισαγωγή της, ο χρόνος που χρειάστηκε για να επανεμφανιστεί η ηχητική εικόνα ήταν μικρότερος και κάθε φορά που επαναλαμβανόταν αυτή η διαδικασία ο χρόνος μειωνόταν αρχίζοντας από έξι δευτερόλεπτα και φτάνοντας στα τρία δευτερόλεπτα, υποδεικνύοντας ότι ίσως το νερό συγκρατούσε τη μνήμη της εισαγόμενης ηχητικής συχνότητας.

Παρουσίασε επίσης ένα βίντεο που δείχνει τον ήχο ενός καρκινικού κυττάρου που έγινε ορατός, μέρος ενός ερευνητικού έργου σε συνεργασία με τον καθηγητή Sungchul Ji του Πανεπιστημίου Rutgers, του Dr. Ryan Stables του Πανεπιστημίου του Birmingham και του εργαστηρίου CymaScope στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η έρευνα αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει σε βελτιώσεις στις χειρουργικές επεμβάσεις, ιδιαίτερα στην χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο, όπου η αφαίρεση όλων των κυττάρων ενός όγκου είναι μια πολύ δύσκολη διαδικασία.

Ο καθηγητής Josephson πρόσθεσε: “Το νερό παρουσιάζει αξιοσημείωτες δομικές και δυναμικές ιδιότητες, συμπεριλαμβανομένου του «βιολογικού σήματος» που αποκαλύφθηκε από τις έρευνες των Beneviste και Montagnier και τις πολύπλοκες ακουστικά επαγόμενες δομές στο νερό που αποκάλυψε το CymaScope. Η οργανωμένη δυναμική συμπεριφορά είναι περισσότερο περιοχή της βιολογίας παρά της φυσικής και απαιτεί διαφορετικά εργαλεία έρευνας από ό, τι στη φυσική. Το CymaScope μπορεί να είναι ένα τέτοιο εργαλείο. Δεν είναι μόνο ένα νέο επιστημονικό όργανο, αλλά και μια νέα επιστήμη, και υποψιάζομαι ένα νέο πεδίο μαθηματικών”.

Το συνέδριο αμφισβήτησε το βασικό εννοιολογικό πλαίσιο της χημείας και της σύγχρονης ιατρικής επιστήμης και οι ομιλητές προσέφεραν λύσεις που προκαλούν το υπάρχον status quo στο δυτικό ιατρικό μοντέλο.

* Ο Brian Josephson ήταν καθηγητής φυσικής στο εργαστήριο Cavendish από το 1974 μέχρι την αποχώρησή του το 2007. Σήμερα είναι επίκουρος καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, μέλος του Trinity College, του Cambridge, και συνεργάτης της Βασιλικής Εταιρείας.