Η τρέλα που έχει επιβληθεί από την σύγχρονη κοινωνία να ταιριάξουμε σε πρότυπα μας έχει μπερδέψει και πολλές φορές οι άνθρωποι ταυτίζουμε την αυταξία μας σε νούμερα. Ένα από τα πολλά νούμερα που ταυτιζόμαστε είναι η ηλικία μας, το υπόλοιπο του τραπεζικού μας λογαριασμού, και το βάρος μας. Ναι σωστά το διάβασες, το βάρος μας, αφού η κοινωνία εξυμνεί το αδύνατο και λεπτό σώμα. Οπότε όλοι προσπαθούμε να χωρέσουμε σε αυτό το πρότυπο που με τη σειρά του μας έχει οδηγήσει σε εμμονή με την δίαιτα. Ας το παραδεχτούμε, κάνουν πολλοί δίαιτα που δεν χρειάζονται. Και υπάρχουν πολλά στοιχεία που φανερώνουν τη νεύρωση που υπάρχει στην εποχή μας με τη δίαιτα.
Και λέγοντας δίαιτα εννοώ:
…όλη αυτή την κουλτούρα που μας θέλει συνδεδεμένους με καλά και κακά τρόφιμα, αδυνατιστικά και παχυντικά φαγητά, πρέπει και δεν πρέπει, κανόνες και περιορισμούς σε σχέση με τη σίτιση
…όλη αυτή την κουλτούρα που μας έχει γεμίσει ενοχές και ντροπή για το σώμα μας, που μας ωθεί να ασχολούμαστε, να συγκρίνουμε και να κρίνουμε τόσο το δικό μας σώμα όσο και τα σώματα των άλλων
…όλη αυτή την κουλτούρα που εξυμνεί τη στέρηση και τον περιορισμό όχι μόνο από το φαγητό αλλά από τη ζωή την ίδια
…όλη αυτή την κουλτούρα που τροφοδοτεί τον πόλεμο μέσα μας και γύρω μας και διχάζουμε τον κόσμο σε μαύρο ή άσπρο, καλό ή κακό, σωστό ή λάθος, αγάπη ή μίσος, δίκαιο ή άδικο, όμορφο ή άσχημο, παράδεισο ή κόλαση, νίκη ή ήττα, επιτυχία ή αποτυχία.
Η κουλτούρα της δίαιτα τροφοδοτεί ξεκάθαρα τον πόλεμο με το σώμα και το φαγητό. Και όπως κάθε πόλεμος, έχει θύματα. Εν προκειμένω τα θύματα είναι τόσο το σώμα μας όσο και η αυτοεκτίμησή μας.
Αυτό αν και θα μπορούσε να το επιβεβαιώσει ο καθένας βιωματικά που έχει ασχοληθεί με το σπορ της δίαιτας, επειδή μιλάω από τη θέση του ειδικού θα χρησιμοποιήσω επιστημονικά και στατιστικά στοιχεία για να σε πείσω:
«η εστίαση στο βάρος είναι αναποτελεσματική ως μέθοδος για την απόκτηση λεπτότερου και υγιέστερου σώματος. Επίσης σχετίζεται με την αρνητική εικόνα σώματος, προάγει το άγχος σε σχέση με το φαγητό και το σώμα, οδηγεί σε φαύλους επαναλαμβανόμενους κύκλους απώλειας και επαναπρόσληψης κιλών (φαινόμενο γιο – γιο), αποσπά την προσοχή του ατόμου από άλλους σημαντικούς προσωπικούς στόχους υγείας ή ευρύτερους, οδηγεί σε μειωμένη αυτοεκτίμηση και είναι προδιαθεσικός παράγοντας για διατροφικές διαταραχές.»
Επίσης αποδεδειγμένα οι δίαιτες δεν οδηγούν σε απώλεια βάρους στο 95% των περιπτώσεων. Και πριν βιαστείς να απαντήσεις, μα εγώ που έκανα δίαιτα, έχασα βάρος και τα κατάφερα να σου πω ότι αναφερόμαστε σε αποτέλεσμα που διαρκεί για τουλάχιστον μια 5ετία.
Δες την έρευνα εδώ: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21261939/
Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι η βιομηχανία του αδυνατίσματος αφορά έναν κολοσσό με διάφορα προϊόντα: από τρεντς με φανταχτερά ονόματα σε διατροφικά πλάνα, λιποδιαλύτες και συμπληρώματα, ματζούνια και μηχανήματα που σμιλεύουν το κορμί, χειρούργους, διαιτολόγους, πλαστικούς, διάσημους και παπατζήδες. Όλα αυτά και ακόμη περισσότερα με κύκλους κερδών 60 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο μόνο στις ΗΠΑ. Και όλα αυτά με επιβεβαιωμένο ποσοστό αποτυχίας στο 95%.
Είναι εντυπωσιακό. Σκέψου το.
Πρόκειται για τη μόνη βιομηχανία που παράγει προϊόντα και υπηρεσίες που όχι απλά δεν λειτουργούν αλλά βλάπτουν και οι καταναλωτές κατηγορούν τον εαυτό τους κι όχι το προϊόν/υπηρεσία για την αποτυχία.
Πωλείται λοιπόν ένα «προϊόν» που δεν έχει καμία ένδειξη ότι είναι αποτελεσματικό μακροπρόθεσμα. Πώς το κάνουν; Χρησιμοποιούν το στίγμα του βάρους, την εμμονή της κοινωνίας με την «ομορφιά», την νεότητα, το αδύνατο αλλά κυρίως χρησιμοποιούν την ντροπή, τις ενοχές και την αυτό-ευθύνη των ανθρώπων που κουβαλούν περισσότερα κιλά. Το σύστημα έχει ρυθμιστεί κυριολεκτικά με αυτόν τον τρόπο. «Αποτυγχάνουμε» να χάσουμε μόνιμα βάρος με τη δίαιτα και τον περιορισμό του φαγητού, ή χάνουμε βάρος και το ξαναπαίρνουμε και ξανά και ξανά και κάθε φορά είμαστε έτοιμοι να αποτύχουμε από την αρχή. Αλλά ποτέ δεν κατηγορούμε το «σχέδιο», τη δίαιτα σαν νοοτροπία, κατηγορούμε πάντα τους εαυτούς μας. Έχουμε φυλακιστεί στη πεποίθηση ότι η αύξηση του βάρους είναι καθαρά ατομική ευθύνη του παχύσαρκου και συνάρτηση λαιμαργίας, τεμπελιάς και έλλειψης θέλησης (αυτό εννοώ όταν λέω παραπάνω «στίγμα» βάρους).
Αν λοιπόν έχεις διαβάσει μέχρι εδώ θέλω να κρατήσεις κάτι:
Δεν φταις εσύ, εάν έχεις κάνει δίαιτα (μια ή και παραπάνω δίαιτες, όπως έχουν κάνει πολλοί) και δεν έχεις καταφέρει τελικά να αδυνατίσεις.
Και ξανά: δεν φταις εσύ που αποτυγχάνεις να κάνεις δίαιτα, είναι η δίαιτα ως μέθοδος που έχει αποτύχει να σε βοηθήσει, εσένα και πολλούς πολλούς ακόμη.
Για να κλείσω κάπου εδώ κράτα τα ακόλουθα
Η καλύτερη δίαιτα στον κόσμο είναι καθόλου δίαιτα, τουλάχιστον με την έννοια της στέρησης του φαγητού που την έχουμε οι περισσότεροι στο μυαλό μας.
Η άποψη ότι τα θέματα του βάρους λύνονται με άσκηση και δίαιτα την βρίσκω εξαιρετικά απλουστευμένη για να μην πω γελοία. Αν η λύση αυτή δούλευε η παχυσαρκία θα είχε περιοριστεί.
Επίσης θυμήσου το βάρος και το λίπος που έχεις δεν είναι μέρος της ταυτότητάς σου. Είναι κάτι που έχεις όχι κάτι που είσαι.
Το χαμηλό βάρος και το λεπτό σώμα δεν σημαίνει ευτυχία και δεν σημαίνει υγεία.
Την επόμενη φορά που θα πέσεις στην παγίδα για γρήγορα και εύκολα αποτελέσματα αναφορικά με το βάρος σου, την επόμενη φορά που θα πιάσεις τον εαυτό σου να σκρολάρει σε αδυνατιστικές σελίδες, την επόμενη φορά που θα πιάσεις τον εαυτό σου να σκανάρει επικριτικά το σώμα σου ή τα σώματα άλλων, θυμήσου τι αγοράζεις και ανέλαβε την ευθύνη σου ως καταναλωτής.
Η Μυλωνά Μυρτώ Μαρία γεννήθηκε στην Αθήνα το 1981 και αποφοίτησε από το τμήμα Διατροφής της Θεσσαλονίκης το 2003.
Από το 2005 διατηρεί ιδιωτικό γραφείο στο Χαϊδάρι και εργάζεται ως διατροφολόγος και σύμβουλος προσωπικής ανάπτυξης (Wellness Coach) βοηθώντας άτομα και ομάδες να πετύχουν αλλαγές στον τρόπο ζωής τους (Lifestyle Medicine), ώστε να γίνουν πιο υγιείς και πιο ευτυχισμένοι. Η προσέγγιση της είναι ολιστική και εστιάζει στους 7 τομής ευεξίας: Διατροφή, Άσκηση, Ενέργεια και Στρες, Βάρος, Πνευματική και Συναισθηματική Ευεξία, Υγεία, Ικανοποίηση Ζωής. Εργάζεται κάνοντας ατομικές και ομαδικές συνεδρίες. Θεωρεί το επάγγελμά της συναρπαστικό, γιατί έχει την ευλογία να παρακολουθεί την πρόοδο, την αλλαγή και το ταξίδι μεταμόρφωσης των ανθρώπων και μέσα από αυτό η ευγνωμοσύνη που δέχεται, την ωθεί να εξελίσσεται και η ίδια.
Πάθος της η συνεχής προσωπική εξέλιξη και για αυτό η εκπαίδευση είναι μια διαδικασία που μέσα στα χρόνια δεν έχει σταματήσει. Το 2007 παρακολούθησε τέσσερις κύκλους σεμιναρίων ψυχολογίας για την παχυσαρκία και για τις διατροφικές διαταραχές στο Λονδίνο (National Center for Eating Disorders). Επίσης υπήρξε για ενάμισι χρόνο ενεργά διαιτολόγος στην Μονάδα Εφηβικής Υγείας του νοσοκομείου Παίδων Αγλαΐα Κυριακού και έκτοτε παραμένει επιστημονικός συνεργάτης.
Εδώ η συνέχεια του βιογραφικού...
