Μελέτες δείχνουν ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα έχουν επίδραση στο επίπεδο της γονιδιακής έκφρασης, δίνοντας έτσι στον ομοιοπαθητικό άλλο ένα εργαλείο για την κατανόηση των πιθανών χρήσεων των φαρμάκων στους ασθενείς του.

Κατά τη διάρκεια περισσότερων από 30 ετών εμπειρίας, έχω παρακολουθήσει τον παραδοσιακό συμβατικό επιστημονικό κόσμο να αλλάζει σιγά-σιγά την προοπτική του. Η επιστήμη συνειδητοποιεί ότι η ζωή είναι πολύ πιο πολύπλοκη από τα μηχανιστικά μοντέλα που υποστηρίζουν πως όλα είναι απλά μια σειρά χημικών αντιδράσεων, όπου οι πρωτεΐνες δρουν σε μια σειρά φυσικών αλληλεπιδράσεων συμβατότητας και το DNA πιστεύεται ότι στεγάζεται στον πυρήνα του κυττάρου με τα γονίδια κωδικοποιημένα απλά για τις χημικές ουσίες της ζωής.

Γνωρίζουμε τώρα ότι εάν τα γονίδια είναι παρόντα και δεν έχουν υποστεί αμετάκλητες βλάβες, μπορούν να ενεργοποιηθούν και να απενεργοποιηθούν σύμφωνα με αλληλεπιδράσεις πλήθους παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων των διατροφικών και περιβαλλοντικών αλλαγών. Γνωρίζουμε επίσης ότι διαφορετικές αλληλουχίες άνω των 25.000 γονιδίων κωδικοποιούν περισσότερες από 100.000 πρωτεΐνες που αποτελούν το υλικό της ζωής. Αρχίζουμε τώρα να κατανοούμε πώς λειτουργεί η διεπαφή με την οποία τα ηλεκτρικά σήματα μετατρέπονται σε χημικά.¹

Οι ερευνητές είναι σήμερα σε θέση να μετρήσουν τις μεταβολές που συμβαίνουν στο επίπεδο της γενετικής αλλαγής. Οι ομοιοπαθητικοί μπορούν να μετρήσουν και, στην πραγματικότητα, «να παρατηρήσουν» τη δράση ενός δυναμικού φαρμάκου που δημιουργεί αλλαγή στο ζωντανό σώμα. Τα μοριακά βιολογικά εργαλεία, όπως οι μικροσυστοιχίες DNA και η δυνατότητα χρήσης συγκεκριμένων καλλιεργειών κυτταρικών γραμμών, καθιστούν δυνατή τη διεξαγωγή αυτών των μελετών και ο μέχρι σήμερα περιορισμένος αριθμός μελετών παρέχει ορισμένα θετικά αποτελέσματα.² Ένας σημαντικός αριθμός μελετών έχει δείξει θετική ανταπόκριση, ενώ κάποιες δεν έχουν. Είναι σημαντικό να αξιολογηθούν με κριτικό πνεύμα τα θετικά και αρνητικά αποτελέσματα στις μελέτες στο πλαίσιο των φαρμάκων και των δυναμοποιήσεων που χρησιμοποιήθηκαν, των κυτταρικών γραμμών κλπ.³

Μια μεγαλύτερη κατανόηση της σχέσης δόσης-απόκρισης που δείχνει πώς οι ουσίες μπορεί να είναι είτε ανασταλτικές είτε διεγερτικές ανάλογα τη δοσολογία, «προκαλεί» για τον τρόπο με τον οποίο η συμβατική φαρμακολογία έχει αξιολογήσει τις δόσεις των φαρμάκων.⁴ Ακόμη και πριν γίνει δημοφιλής η ομοιοπαθητική ιατρική, θα αρχίσουμε να βλέπουμε τη χρήση θεραπευτικών μικροδόσεων και τη χρήση της ίδιας ουσίας που δίνεται για να αναστέλλει ή να διεγείρει την απόκριση του σώματος, ανάλογα με τη δόση και ίσως σύμφωνα με τη γενετική σύνθεση του ατόμου που λαμβάνει τη δόση.

 Σημαντικές μελέτες

• Μια μελέτη⁵ εξέτασε την γονιδιακή έκφραση των κυττάρων RWPE-1 (επιθηλιακά κύτταρα του προστάτη) όταν εκτέθηκαν σε μητρικό βάμμα Apis mellifica - 3C, 5C και 7C για 24 ώρες.² Το Apis mellifica είναι ένα πολύ γνωστό φάρμακο στην ομοιοπαθητική και προέρχεται από τη μέλισσα, συμπεριλαμβανομένου του δηλητηρίου της. Αυτή η θεραπεία χρησιμοποιείται συνήθως για πολλές διαφορετικές αντιδράσεις αλλεργίας με οίδημα, ερυθρότητα, πόνο και φλεγμονή. Οι ερευνητές εξέτασαν την έκφραση των γονιδίων που εμπλέκονται στην έκφραση κυτοκίνης, τις φλεγμονώδεις διεργασίες, τις αντιοξειδωτικές αποκρίσεις και τη μείωση της πρωτεάσης. Όχι μόνο βρήκαν σαφή επίδραση, αλλά είδαν επίσης διαφορετικές επιδράσεις από το μητρικό βάμμα έναντι των δυναμοποιημένων αραιώσεων. Για παράδειγμα, το μητρικό βάμμα αύξησε την έκφραση του γονιδίου IL1b, το οποίο κωδικοποιεί μια ισχυρή προ-φλεγμονώδη κυτοκίνη, ενώ οι δυναμοποιημένες μορφές του φαρμάκου μείωσαν την έκφραση του ίδιου γονιδίου.
• Μελέτες εξέτασαν το Gelsemium sempervirens και την έκφραση γονιδίων.⁶ Η ομάδα ερευνητών (Bellavite και συν.) έκθεσε ανθρώπινα κύτταρα SH-SY5Y (κύτταρα νευροβλαστώματος) σε δυναμοποιημένες αραιώσεις του Gelsemium (2C, 3C, 4C, 5C, 9C και 30C) για 24 ώρες και διαπίστωσε ότι η έκφραση 56 γονιδίων μεταβλήθηκε σημαντικά. Το Gelsemium sempervirens έχει εδώ και καιρό αναγνωριστεί από τους ομοιοπαθητικούς για τη δράση του στο νευρικό σύστημα και τους μυς. Το φυτό από το οποίο προέρχεται το φάρμακο περιέχει αλκαλοειδή που μοιάζουν με στρυχνίνη, όπως το gelsemine, που δρουν εντός αυτής της σφαίρας. Οι συγγραφείς της μελέτης υποδεικνύουν ότι τα αποτελέσματα ανακούφισης του πόνου και μείωσης του άγχους που συνδέονται με το φάρμακο μπορεί να αποδοθούν στην αρνητική διαμόρφωση ορισμένων καναλιών νευρωνικής διεγερτικής σηματοδότησης.
• Χρησιμοποιώντας τις τεχνικές micro-array και RT-PCR, οι ερευνητική ομάδα (Preethi και συν.) διερεύνησαν την έκφραση των γονιδίων που σχετίζονται με κυτταροτοξικότητα και απόπτωση (προγραμματισμένος κυτταρικός θάνατος) σε νεοπλασματικά κύτταρα λεμφώματος Dalton και άλλες κυτταρικές γραμμές όγκων.⁷ Έκθεσαν τα κύτταρα σε δέκα διαφορετικά δυναμοποιημένα φάρμακα, συμπεριλαμβανομένων των Ruta 200C, Carcinosinum 200C, Hydrastis 200C, Conium 200C, Podophyllum 200C και Thuja 200C. Διαπίστωσαν διαφορετικά αποτελέσματα σε διαφορετικές φάρμακα και με διαφορετικές δυναμοποιήσεις. Το Conium 200C ήταν πιο κυτταροτοξικό από το μητρικό βάμμα του. Το Carcinosinum ήταν πιο κυτταροτοξικό στην δυναμοποίηση 200C από ότι στην 30C. Οι ερευνητές μπόρεσαν να αποδείξουν σαφή γονιδιακή επαγωγή σε ορισμένες περιπτώσεις - το Carcinosinum 200C προκάλεσε σημαντικά την έκφραση του γονιδίου p53 (προ-αποπτωτικό γονίδιο).
• Ο Khuda-Bukhsh και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν κύτταρα HeLA (κύτταρα θετικά στο HPV18) για να ελέγξουν τις επιδράσεις των αραιώσεων Condurango 30C και Hydrastis canadensis 30C στην έκφραση γονιδίων σε ελεγχόμενη μελέτη με εικονικό φάρμακο.⁸ Τα δυναμοποιημένα φάρμακα ήταν σε θέση να επιδείξουν σημαντικά διαφορετικά πρότυπα γονιδιακής έκφρασης που σχετίζονται με καρκινογένεση, σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο. Το Hydrastis canadensis και το Condurango χρησιμοποιούνται ως ομοιοπαθητικά φάρμακα σε περιπτώσεις καρκίνου. Κλασικοί ομοιοπαθητικοί όπως ο Clarke είχαν παρατηρήσει ότι το Hydrastis έχει χρησιμοποιηθεί ως φάρμακο που έχει καταπολεμήσει περισσότερες περιπτώσεις καρκίνου σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο φάρμακο.

Παρόλο που οι ομοιοπαθητικοί (τουλάχιστον στο Ηνωμένο Βασίλειο) δεν μπορούν να κάνουν ισχυρισμούς για την αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής θεραπείας, αρχίζουν να έρχονται στο φως στοιχεία σε μορφή που είναι αποδεκτή από τον επιστημονικό κόσμο. Αρχίζει έτσι να επιβεβαιώνεται αυτό που ήξεραν οι ομοιοπαθητικοί εδώ και αιώνες. Αυτές οι μελέτες δεν δείχνουν μόνο τις επιδράσεις των ομοιοπαθητικών φαρμάκων στο επίπεδο της γενετικής έκφρασης, αλλά μπορούν επίσης να δώσουν στον ομοιοπαθητικό ένα άλλο εργαλείο για την κατανόηση της πιθανής χρήσης ενός φαρμάκου σε έναν ασθενή, εκτός από τις παραδοσιακές αποδείξεις, τις θεραπευτικές αναφορές περιπτώσεων και τις τοξικολογικές μελέτες.

Τα αποτελέσματα μέχρι σήμερα ευθυγραμμίζονται με αυτά που ήδη γνωρίζουμε σχετικά με τα συστήματα και τις διαδικασίες που μπορούν να επηρεάσουν τα ομοιοπαθητικά φάρμακα. Τώρα ίσως αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε λίγο περισσότερο πώς το κάνουν. Μέσα από αυτή την κατανόηση της αλλαγής γονιδίων, η συμβατική ιατρική αλλά και η ομοιοπαθητική κοινότητα μπορεί να έχουν βρει κοινό έδαφος για περαιτέρω εξέταση και κατανόηση.

Ομοιοπαθητικώς επεξεργασμένο DNA

Το DΝΑ από διάφορες πηγές (π.χ. ψάρια και βοοειδή) είχε πολλές αποδείξεις κατά τη διάρκεια των ετών (π.χ., Julian, Jenaer και Robbins). Δεν αποτελεί έκπληξη ότι το ομοιοπαθητικώς επεξεργασμένο DΝΑ βρέθηκε να έχει συγγένειες με τα νοητικά, νευρικά, ενδοκρινικά και αναπαραγωγικά συστήματα.⁹ Πρόσφατα, έχει υπάρξει μεγάλο ενδιαφέρον για φάρμακα ειδικής ομοιοπαθητικής ακολουθίας DNA, τα οποία χρησιμοποιούν ειδικές ακολουθίες DNA (300 έως 400 βασικά ζεύγη βάσεων) δυναμοποιημένες σε 6C και σκοπεύουν στην στόχευση γονιδίων που είναι γνωστό ότι έχουν μειωμένη έκφραση σε ορισμένες καταστάσεις ή διαδικασίες ασθένειας. Για παράδειγμα, το γονίδιο KL καταγράφεται ότι έχει μειωμένη έκφραση με την ηλικία και σχετίζεται με εξασθενημένη ανοσία, σημάδια γήρανσης και αυξημένη ευαισθησία σε αυτοάνοσα νοσήματα.¹⁰ Αν και αυτά τα φάρμακα δεν χρησιμοποιούνται στην κλασική ομοιοπαθητική, θα είχε επιστημονικό ενδιαφέρον να ακολουθήσουν δημοσιευμένα αποτελέσματα της χρήσης τους.

Πηγές

¹Constantin C, Muller C, et al. “Identification of Cav2-PCKβ and Cav2-NOS1complexes as entities for ultrafast electrochemical coupling”. Proceedings of the National Academy of Sciences, 2017.

²Dei A, Bernadini S. “Hormetic effects of extremely diluted solutions on gene expression”. Homeopathy, (2015) 104

³Thangapazaham RL, Gaddipati JP, et al. “Homeopathic medicines do not alter growth and gene expression in prostate and breast cancer cells in vitro”. Integrated  Cancer Therapy (2006), 5.

⁴Calabrese E. “Hormesis within a mechanistic concept”. Homeopathy (2015) 104

⁵Bigagli E, Luceri C, et al. “Exploring the effects of homeopathic Apis Mellifica preparations on human gene expression profiles”. Homeopathy(2014) 103.

⁶Olioso D, Marzotti M, et al. “ Effects of Gelsemium sempervirens L. on pathway-focused gene expression profiling in neuronal cells”. Journal of Ethnopharmacology (2014) 153.

⁷Ellanghiyil S, Preethi K, et al. “Induction of apoptosis in tumour cells by some potentiated homeopathic drugs: implications of mechanism of action”. Integrated Cancer Therapy (2012) 11.

⁸Saha S, Khuda-Bukhsh A, et al. “Ultra-highly diluted plant extracts of Hydrastis canadensis and Marsdenia condurango induce epigenetic modifications and alter gene expression profiles in HeLa cells in vitro”. Journal of Integrative Medicine (2015) 13.

⁹Abha. “Advances in homeopathy: targeting of health promoting genes using sequence specific homeopathic DNA remedies”. Homeopathy 360, bjain.com/homeopathy360-wp/2017/02/18.

¹⁰Rosenblatt, Kuro O.“Klotho, an aging suppressor gene”. Horm. res. (2007) 67.