Η σχέση μητέρας-παιδιού είναι από τις πιο πολυσυζητημένες στην Ιστορία, στην ποίηση και στην Τέχνη γενικά, στη φιλοσοφία αλλά και στην ψυχολογία, στην ψυχιατρική και στην ψυχοθεραπεία. Άλλοτε μέσα από εξιδανίκευση και άλλοτε φορτώνοντάς της την ευθύνη για όλα τα προβλήματα και ‘τα στραβά’ της ζωής μας, η αλήθεια είναι ότι αποτελεί μια σχέση καθοριστική όπως ίσως καμία άλλη, και το καθοριστικό της στοιχείο έγκειται στην παρουσία της αγάπης και της φροντίδας που παρέχει νωρίς στη ζωή των παιδιών της, αγάπη και φροντίδα που συνήθως συνεχίζουν να εκδηλώνονται σε όλη τη διάρκεια της ζωής της.
Και μπορεί μεν η μητέρα να ενσαρκώνει μια αρχετυπική έκφραση αγάπης και προσφοράς, η ίδια αυτή μητέρα όμως δεν παύει να είναι άνθρωπος με πεπερασμένες δυνατότητες και με πολλές και μεγάλες προσωπικές ανάγκες η ίδια. Και συχνά, το στρες που προκύπτει μέσα από την ανάγκη προσφοράς στο παιδί και την ταυτόχρονη ανάγκη κάλυψης των δικών της ανθρώπινων συναισθηματικών, υλικών και λοιπών αναγκών, είναι μεγάλο. Αβοήθητη πολλές φορές, δίχως επαρκή ψυχολογική κατανόηση από τους άλλους ή και δίχως ψυχολογική αυτεπίγνωση, η μητέρα αφήνεται ‘να τα βγάλει πέρα’ όπως μπορεί, όπως προλαβαίνει και όπως την οδηγεί –αν την οδηγεί- ‘το μητρικό ένστικτό της’. Τα αποτελέσματα δεν είναι πάντα τα απολύτως επιθυμητά, τα παιδιά αποκτούν προβλήματα την αιτία των οποίων συχνά της αποδίδουν ανοικτά δημιουργώντας της παράπονο και πικρία και όσο για την προσωπική της ζωή, την οποία ‘χτίζει’ συχνά αποκλειστικά ή σε πολύ μεγάλο βαθμό γύρω από τα παιδιά, δεν είναι ασύνηθες το να μη της παρέχει τις αναγκαίες ικανοποιήσεις και χαρές, με αποτέλεσμα να επικεντρώνεται ακόμη περισσότερα ‘στα παιδιά’ δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο.
Στη σημερινή εποχή είναι λίγοι αυτοί που δεν γνωρίζουν και δεν έχουν ασχοληθεί με την πραγματικότητα της σχέσης μητέρας-παιδιού και το τι αυτή συνεπάγεται. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, η πλάστιγγα κλείνει –και ορθώς- προς την πλευρά όπου υπάρχουν τα δίκαια του παιδιού. Ήδη όμως η θεραπευτική εμπειρία μας επιτρέπει –και μας προτρέπει- να αντιληφθούμε ότι δεν θα μπορέσουμε να φροντίσουμε ικανοποιητικά τα δίκαια, τα δικαιώματα και την ψυχική υγεία του παιδιού αν δεν υπάρξει φροντίδα και για τις ανάγκες της μητέρας, του πεπερασμένου δηλαδή ανθρώπινου όντος που αναλαμβάνει το συγκινητικό αυτό έργο.
Γενικά, όσο πιο υγιής και ισορροπημένη ψυχικά είναι μια γυναίκα ήδη πριν γίνει μητέρα τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να δημιουργήσει –και μάλιστα εύκολα- τις απαραίτητες συνθήκες προκειμένου να απολαύσει τη μητρότητα και την ανατροφή παιδιών και φυσικά την διαπροσωπική σχέση με τον πατέρα τους, σχέση που προηγείται και που διαμορφώνει καθοριστικά το πλαίσιο ζωής της μέσα από τον μητρικό ρόλο. Γνωρίζουμε ότι και ως προς αυτό τα πράγματα σπανίως είναι ιδανικά στην σημερινή κατάσταση εξέλιξης της κοινωνίας μας, οπότε η ανάγκη του να θεραπεύει κανείς είναι εξίσου μεγάλη με την ανάγκη του να προλαμβάνει. Ας ερευνήσουμε λίγο τι μπορούν να κάνουν κάποια ανθοϊάματα ως προς αυτά.
Κατά γενική ομολογία, ένα συχνότατο πρόβλημα για τις μητέρες ‘που αγαπούν πολύ’ (χωρίς πολλοί πατέρες να εξαιρούνται) είναι η μεγάλη ανησυχία για τα παιδιά τους. Είναι καλά; Πηγαίνουν όλα καλά; Μήπως πάθουν/έπαθαν κάτι; Μήπως κινδυνεύουν; κλπ. Ο φόβος, η ανησυχία και το νοιάξιμο είναι τόσο μεγάλα που δύσκολα μπορεί κανείς να διακρίνει την παρουσία συμβιωτικής προσκόλλησης στη βάση αυτών των συναισθημάτων. Αυτό δίνει το έρεισμα και την δικαιολογία μιας συμπεριφοράς υπερπροστασίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και δημιουργεί γονείς ανήσυχους και δυστυχισμένους και καταπιεσμένα, ανασφαλή, ενοχικά και θυμωμένα παιδιά. Την εξυγίανση της ψυχολογίας αυτής, στους γονείς αλλά και στα παιδιά ταυτόχρονα, καλείται να πραγματοποιήσει το Bach Red Chestnut, ένα θεμελιώδες ανθοΐαμα για υγιέστερη ψυχική οριοθέτηση στις στενές διαπροσωπικές και ενδοοικογενειακές σχέσεις.
Όταν η εναγώνια αναζήτηση αγάπης και ψυχικής εγγύτητας με το παιδί (ή και με τον σύντροφο) συνοδεύονται από ψυχικό παράπονο, αίσθηση ότι η μητέρα/γυναίκα δεν αγαπιέται ή δεν αγαπιέται αρκετά, ότι δεν την καταλαβαίνουν, ότι την πληγώνουν, την αγνοούν κλπ, ενώ η ίδια νοιώθει ότι τους αγαπά και τους νοιάζεται ‘τόσο πολύ’, την ‘κάθε στιγμή της ζωής της’, και υποφέρει συναισθηματικά από αυτό ενώ ταυτόχρονα μπορεί να προσπαθεί με κάθε τρόπο να τους ‘κρατήσει κοντά της’, το ανθοΐαμα που θα την βοηθήσει να ανακαλύψει μέσα της περισσότερη ψυχική πληρότητα, ικανοποίηση και ψυχολογική ανεξαρτησία χωρίς να μειώσει αλλά αντίθετα αυξάνοντας τα θετικά συναισθήματα από και προς όλες τις πλευρές στην ενδοοικογενειακή της πραγματικότητα είναι το Bach Chicory, ένας πραγματικός φύλακας-άγγελος για πάρα πολλές γυναίκες και αληθινός σωτήρας για τους αποδέκτες της αγάπης τους.
Το Bach Beech θα βοηθήσει εξαιρετικά τη τάση να γίνεται μια μητέρα επικριτική με τα κακώς κείμενα πληγώνοντας και δυσαρεστώντας βαθιά τα παιδιά της και τους δικούς της γενικότερα.
Το Bach Heather θα βοηθήσει τη μητέρα που απορροφάται πολύ στον εαυτό της, στην προσπάθεια να καλύψει ανάγκες συντροφιάς και αναγνώρισης που δεν της παρέχονται από τους άλλους, με αποτέλεσμα να φαίνεται εγωκεντρική.
Το Bach Vine θα βοηθήσει πολύ τις μητέρες που στην προσπάθειά τους να τα βγάλουν πέρα με το ρόλο τους γίνονται αυταρχικές, διευθυντικές και εξουσιαστικές.
Το Bach Willow θα θετικοποιήσει τα συναισθήματα πικρίας, θυμού, αγανάκτησης και αίσθησης ότι αποτελεί θύμα των άλλων και της ζωής, που δημιουργούνται όταν μια μητέρα αισθάνεται αδικημένη και στερημένη από κάθε χαρά και κάθε καλό κάποια στιγμή στη ζωή της.
Και επειδή η βάση για μια καλή και ισορροπημένη αγαπητική σχέση είναι πάντα η εσωτερική πληρότητα και ανεξαρτησία, ας αναφέρουμε ανθοϊάματα όπως το FES Bleeding Heart για την έντονη συναισθηματική προσκόλληση, το FES Baby Blue Eyes για τις μητέρες που ζουν μόνες και που έχοντας πληγωθεί συναισθηματικά αποφεύγουν να επιχειρήσουν νέες σχέσεις με αποτέλεσμα να προσκολλώνται στα παιδιά τους, εν μέρει και σαν υποκατάστατα συντρόφου, το Pegasus Rosa Bifera για την έντονα εξαρτητική διάθεση σε βαθμό συγχώνευσης και ταύτισης, το ‘δίδυμο’ Pegasus Stinging Nettle-Hawthorn για την επούλωση του βιώματος του χωρισμού από τον σύντροφο, τόσο συχνό στις μέρες μας, τα Pegasus Bird of Paradise και Tyrolite για ανάλαφρη, ανεξάρτητη και ψυχικά οριοθετημένη ψυχική διάθεση στις σχέσεις κ.α.

Η Μαρίνα Αγγελή είναι ιατρός με ειδίκευση στην ψυχιατρική, εκπαίδευση στην Συστημική Ψυχοθεραπεία και πολυετή ενασχόληση με εναλλακτικές θεραπείες και κυρίως με τη μέθοδο των Ανθοϊαμάτων και τις θεραπευτικές εφαρμογές τους στην αντιμετώπιση ψυχολογικών προβλημάτων. Έχει γράψει πολλά άρθρα και εργασίες για τα Ανθοϊάματα καθώς και το βιβλίο 'Ανθοθεραπεία με τα Ιάματα Μπαχ'.

Οι άνθρωποι αναζητούν συχνά θεραπεία για ψυχολογικές δυσκολίες και προβλήματα απευθυνόμενοι σε εναλλακτικούς θεραπευτές. Αυτό που συχνά γνωρίζουν ή επιθυμούν είναι ‘κάτι’ που θα τους κάνει να αισθανθούν καλά ή έστω κάπως καλύτερα χωρίς αυτό να είναι ‘χημικό’ και χωρίς να έχει παρενέργειες. Παρόλο που αυτό γενικά αληθεύει σχετικά με τις εναλλακτικές θεραπείες, οι διαφορές ανάμεσα στις ‘κλασσικές’ και τις εναλλακτικές μεθόδους δεν σταματούν εδώ. Στην πραγματικότητα, η διαφορά ανάμεσα στις προσεγγίσεις είναι τεράστια.

Σε μια φαρμακευτική θεραπεία τα πράγματα ας μας επιτραπεί να πούμε ότι είναι αρκετά ‘απλά’. Αυτό που χρειάζεται είναι μια ακριβής περιγραφή των συμπτωμάτων που θα θέσει τη διάγνωση και θα παραπέμψει τον θεράποντα στη επιλογή του κατάλληλου σκευάσματος που θα τροποποιήσει την χημεία του εγκεφάλου του πάσχοντος με τρόπο που θα βελτιώσει τη γενική του ψυχολογική κατάσταση και θα μειώσει ή και εξαλείψει τα συμπτώματά του. Αν εξαιρέσουμε τις περιπτώσεις σοβαρής ψυχοπαθολογίας, συνήθως οι άνθρωποι που αναζητούν ψυχολογική βοήθεια παραπονούνται για ‘άγχος’ ή ‘κατάθλιψη’. Στην περίπτωση των φαρμακευτικών θεραπειών, αφού αξιολογηθούν η βαρύτητα και το είδος του προβλήματος, ο γιατρός θα καταλήξει συνήθως στην επιλογή ενός αγχολυτικού ή/και ενός αντικαταθλιπτικού χαπιού. Εκτός από τις περιπτώσεις όπου το άγχος ή η κατάθλιψη οφείλονται απλά σε εξωτερικές συγκυρίες και ο άνθρωπος αισθάνεται αυτόματα σε καλύτερη και πιο ήρεμη διάθεση όταν τα εξωτερικά προβλήματα παρέλθουν ή αν συνυπάρχει μια επιτυχημένη ψυχοθεραπεία, τα φάρμακα είναι γενικά γνωστό ότι δεν μεταβάλλουν προβλήματα που μπορεί να υπάρχουν στην προσωπικότητα αυτού που τα χρησιμοποιεί αλλά απλά ανακουφίζουν τα δυσάρεστα συναισθήματα. Η δράση τους διαρκεί κατά κανόνα για όσο διάστημα τα χρησιμοποιεί κανείς, άλλοτε χρειάζεται να επαναλαμβάνονται κατά διαστήματα, και υπάρχουν και οι περιπτώσεις που τα φάρμακα αυτά ή άλλα παρόμοια δεν έχει χρειαστεί να χρησιμοποιηθούν ξανά αργότερα στη ζωή.

Για πολλούς ανθρώπους, η βοήθεια που προσφέρουν οι φαρμακευτικές θεραπείες είναι κατάλληλη και επαρκής. Οι προσεγγίσεις αυτές φαίνεται να τους ταιριάζουν και να εναρμονίζονται με τον ψυχισμό και τις ανάγκες τους. Υπάρχουν κάποιοι που ενοχλούνται από την παρουσία μικρών ή μεγαλύτερων παρενεργειών και αναζητούν ‘πιο φυσικές’ μεθόδους θεραπείας, στρεφόμενοι προς τις εναλλακτικές προσεγγίσεις. Υπάρχουν τέλος και κάποιοι που θα μας πουν πχ.: “Δεν μπόρεσα να πάρω αντικαταθλιπτικά επειδή με έκαναν και ένοιωθα καλά αλλά δεν ήμουν ε γ ώ! Ήταν τρομακτικό!!..”

Δεν πρόκειται για ‘μαζοχιστές’ που απολαμβάνουν το να ζουν στη δυστυχία. Είναι όμως άνθρωποι ευαίσθητοι, με ιδιαίτερα ανεπτυγμένη την εσωτερική επαφή με τον ψυχισμό τους και επίγνωση των συγκινησιακών και συνειδησιακών ρευμάτων που κινούνται μέσα τους. Η σωματική και συναισθηματική κινητοποίηση που συμβαίνει μέσα από την επίδραση στις χημικές διεργασίες του εγκεφάλου γίνεται αντιληπτή από αυτούς σαν μια απόσχιση της συνειδητής ψυχικής διεργασίας από την σωματική της ανταπόκριση. Αισθάνονται να ζουν και να κινούνται μέσα στο σώμα τους σαν να είναι ‘άλλοι’, ανεξαρτήτως του αν αυτοί οι ‘άλλοι’ νοιώθουν ‘καλύτερα’ ή δεν υποφέρουν τόσο. Οι άνθρωποι με αυξημένη εσωτερική αυτεπίγνωση νοιώθουν στη πράξη περίεργα με το να νοιώθουν ‘καλά’ χωρίς οι συνθήκες που δημιούργησαν την αρνητική μεταβολή στο συναίσθημά τους να έχουν αλλάξει και χωρίς τα προβλήματά τους να έχουν επιλυθεί. Νοιώθουν σαν να τους έχει κάτι ‘επιβληθεί’ μέσα τους, σαν κάτι να τους εμποδίζει να αισθάνονται πραγματικά. Είναι συνήθως σε θέση να περιγράψουν επακριβώς τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους στις διαφορετικές λεπτές αποχρώσεις τους και να παρατηρούν με αντικειμενικότητα ακόμη και μικρές μεταβολές μέσα από τις διάφορες θεραπευτικές παρεμβάσεις. Για αυτούς ειδικά τους ανθρώπους, η εμπειρία δείχνει ότι η ανάγκη του να αναζητήσουν εναλλακτικές θεραπείες είναι ισχυρή.

Συνήθως όμως, αυτό για το οποίο η πλειοψηφία των ανθρώπων ζητά ψυχολογική βοήθεια από τις εναλλακτικές θεραπείες σήμερα είναι απλά μια φυσική προσέγγιση για να αντιμετωπιστούν συμπτώματα του τύπου της κατάθλιψης και του άγχους. Αλλά αν για τον συμβατικό γιατρό μια απλή εκτίμηση του τύπου και της έντασης του άγχους ή/και του καταθλιπτικού συναισθήματος -μαζί με τα πιθανά συνεπακόλουθα συμπτώματα πχ αϋπνίας, ανορεξίας κλπ- είναι αρκετή και συνιστά το τέλος της διαδικασίας πριν την επιλογή φαρμάκου ή φαρμάκων, για τον εναλλακτικό θεραπευτή η διαδικασία ξεκινά ακριβώς από εκεί. Τι εννοεί ο άνθρωπος αυτός λέγοντας άγχος; Σε ποιες περιπτώσεις το αισθάνεται; Είναι π.χ. άγχος για την υγεία του; Είναι άγχος για τα οικονομικά του; Είναι άγχος για το αν θα πάθουν κάτι οι δικοί του; Είναι άγχος για το αν θα καταφέρει να έχει τις επιδόσεις που χρειάζεται ή που θέλει για να πετύχει τους στόχους του; Τον πιέζει ο χρόνος και ο φόρτος της δουλειάς του; Το άγχος που αισθάνεται στη δουλειά του προέρχεται από τις σχέσεις του με τους συναδέλφους ή/και τους προϊσταμένους του; Τι εννοεί λέγοντας ότι φοβάται να τους αντιμετωπίσει; Είναι επειδή δεν έχει αυτοπεποίθηση; Τι εννοεί λέγοντας ότι δεν έχει αυτοπεποίθηση; Ότι δεν είναι ικανός; Ότι είναι ικανός αλλά δεν μπορεί να δείξει τις ικανότητές του; Ότι δεν μπορεί να ‘μιλήσει’ και να υπερασπιστεί το δίκιο του; Μήπως δυσκολεύεται να εμπιστευτεί; Τι και γιατί φοβάται;

Αυτός ή αυτή που παραπονείται για κατάθλιψη, πώς ακριβώς αισθάνεται; Μήπως νοιώθει απογοήτευση από τις συνθήκες; Μήπως σαν  χαρακτήρας χάνει το κουράγιο της εύκολα; Μήπως κατά βάθος νοιώθει θυμό; Μήπως νοιώθει αδικημένη; Μήπως αισθάνεται απελπισμένη επειδή δεν βρίσκει λύση στα προβλήματά της; Μήπως είναι πολύ κουρασμένη; Μήπως την πικραίνει η συναισθηματική απόσταση, η κακή ή αδιάφορη ή εκμεταλλευτική ή γενικά αρνητική στάση του συντρόφου της ή/και των δικών της ανθρώπων; Γιατί είναι κακή η σχέση; Πώς θα περιέγραφε με συγκεκριμένα παραδείγματα από την καθημερινή της ζωή τις παραπάνω καταστάσεις ώστε να βεβαιωθούμε για το τι ακριβώς εννοεί με αυτά που λέει;

Από την επακριβή και αντικειμενική κατανόηση και αξιολόγηση των παραπάνω στοιχείων που οδηγούν στο τελικό καταθλιπτικό συναίσθημα του άγχους ή/και της κατάθλιψης που αποτέλεσαν εδώ τα παραδείγματά μας και από την επιτυχή αντιστοίχιση του καθενός από αυτά με τα κατάλληλα ενεργειακά σκευάσματα θα εξαρτηθεί σε απόλυτο βαθμό η επιτυχία της αντιμετώπισης των προβλημάτων αυτών από εναλλακτικές θεραπείες όπως είναι τα ανθοϊάματα καθώς και η ομοιοπαθητική που αξιολογεί την ανθρώπινη ‘ιδιοσυγκρασία’, δηλαδή τα χαρακτηριστικά και τις εκδηλώσεις της προσωπικότητας στην ειδική και μεταβαλλόμενη έκφρασή τους. Το είδος του κάθε επιμέρους φόβου θα πρέπει να αντιστοιχηθεί με το κατάλληλο σκεύασμα και όχι απλώς με κάτι που θα ‘μειώσει το στρες’. Ο στόχος εδώ, αναφορικά με τα παραδείγματα που επιλέξαμε παραπάνω, είναι η υπέρβαση του κάθε επιμέρους φόβου μέσα από έναν μετασχηματισμό της αντίληψης του ανθρώπου ως προς τον συγκεκριμένο αυτόν φόβο, η δημιουργία ή/και ενίσχυση του είδους της αυτοπεποίθησης που απαιτείται, η καλύτερη κατανόηση των δυναμικών της επικοινωνίας ώστε να ξεπεραστούν οι σχετικές δυσκολίες, η επίτευξη της ικανότητας να μιλά και να εκφράζεται κανείς αντί να ‘κρατά τα συναισθήματα και τις σκέψεις του μέσα του’ κλπ, ανάλογα με την κάθε περίπτωση. Η διαδικασία απαιτεί ευαισθησία και ενσυναίσθηση από την πλευρά του θεραπευτή καθώς και αυθεντική επικοινωνία με τον θεραπευόμενο.  Οι αλλαγές που συμβαίνουν με τα κατάλληλα για την κάθε περίπτωση και περίσταση ανθοϊάματα είναι βαθιές και μόνιμες εφ’ όσον ακολουθηθεί ο σωστός τρόπος χρησιμοποίησης και για τον απαιτούμενο χρόνο. Πρόκειται δηλαδή για έναν συνδυασμό ψυχικής ανακούφισης και ταυτόχρονης επίτευξης ψυχοθεραπευτικών στόχων μέσα από τις εσωτερικές μεταβολές που επέρχονται με τη χρήση αυτών των μεθόδων. Και αυτό ακριβώς είναι η αντιμετώπιση ψυχικών δυσκολιών με εναλλακτικές θεραπείες όπως τα ανθοϊάματα και μια κατάλληλη ομοιοπαθητική: Μια ‘πόσιμη ψυχοθεραπεία’. Ένας συνδυασμός φυσικών ‘φαρμάκων’ και ψυχοθεραπείας που καθιστά τα αποτελέσματα της τελευταίας πολύ πιο γρήγορα, πιο εύκολα και με ένα εύρος στόχων και αλλαγών που είναι πρακτικά ανέφικτο για τις μέχρι τώρα ισχύουσες λοιπές προσεγγίσεις.

Η Μαρίνα Αγγελή είναι ιατρός με ειδίκευση στην ψυχιατρική, εκπαίδευση στην Συστημική Ψυχοθεραπεία και πολυετή ενασχόληση με εναλλακτικές θεραπείες και κυρίως με τη μέθοδο των Ανθοϊαμάτων και τις θεραπευτικές εφαρμογές τους στην αντιμετώπιση ψυχολογικών προβλημάτων. Έχει γράψει πολλά άρθρα και εργασίες για τα Ανθοϊάματα καθώς και το βιβλίο 'Ανθοθεραπεία με τα Ιάματα Μπαχ'.

Από τα πιο συχνά προβλήματα για πάρα πολλούς ανθρώπους είναι το αυξημένο (έστω και λίγο) βάρος και η σχέση τους με το φαγητό. Η σύγκρουση ανάμεσα στην επιθυμία για απόλαυση μέσω της τροφής και στην επίσης ισχυρή επιθυμία για ένα κομψό και ανάλαφρο σώμα καταλήγει εμμονή σε πολλούς, που μετά από μια σειρά από επιτυχημένες ή αποτυχημένες ‘δίαιτες’ και προσπάθειες αυτοελέγχου ως προς την καθημερινή τους διατροφή, διαπιστώνουν κάποια στιγμή ότι είναι δέσμιοι της όλης αυτής κατάστασης και υποχρεωμένοι να σκέπτονται συνεχώς το πότε θα φάνε, τι θα φάνε, πόσο θα φάνε, και αν θα φάνε. Πέραν της αισθητικής στο όλο θέμα μπορεί να προστίθενται και ζητήματα υγείας, που τόσο άμεσα σχετίζονται με τη διατροφή και με το σωματικό βάρος, και αυτό περιπλέκει την κατάσταση πολύ περισσότερο.

Θα συμφωνούσαμε γενικά στο ότι αν τρώγαμε μόνο όταν και όσο πραγματικά πεινάμε και χρειαζόμαστε για να τραφούμε, πρόβλημα αυξημένου βάρους γενικά δεν θα υπήρχε. Στην κοινωνία μας όμως το φαγητό δεν χρησιμοποιείται μόνο για τη θρέψη. Χρησιμοποιείται σε μεγάλο βαθμό για την ψυχολογική μας ικανοποίηση ή και ανακούφιση. Απλά, πολύ συχνά τρώμε για να νοιώσουμε καλύτερα. Και νοιώθει κανείς καλύτερα όντως, αλλά μόνο όσο το γεύμα ή το ‘τσιμπολόγημα’ διαρκούν – αμέσως μετά η σκέψη επιστρέφει στις έξτρα θερμίδες και στα ανεπιθύμητα επακόλουθά τους. Η όλη στάση δημιουργεί στεναχώρια, απογοήτευση και ενοχές, τόσες που για να παρηγορηθεί κανείς ξανατρώει. Πρόκειται για φαύλο κύκλο.

Ένας έξυπνος τρόπος να αντιμετωπίσει κανείς το ζήτημα, πλην της καθαρά συμπεριφορικής προσπάθειας (διατροφή, δίαιτες, άσκηση κλπ), είναι ακριβώς το να ασχοληθεί με τα συναισθήματα, τις διαθέσεις και τις ψυχολογικές ανάγκες που υπάρχουν στη βάση αυτής της αυξημένης ή μη ελεγχόμενης επιθυμίας για φαγητό και αντί να μάχεται αυτά τα συναισθήματα, να προσπαθήσει απλά να τα ικανοποιήσει με έναν άλλο, ψυχολογικά υγιέστερο και μη … παχυντικό τρόπο. Τα ανθοϊάματα στην περίπτωση αυτή, επιλεγμένα στη βάση της γνώσης των υποκείμενων συναισθημάτων, έχουν να προσφέρουν ανεκτίμητη βοήθεια.

Πρώτο και κύριο εδώ το ανθοΐαμα Bach Agrimony: Η προσπάθεια αποφυγής των αρνητικών συναισθημάτων μέσω ευχάριστων καταστάσεων. Έχω στεναχώριες, καταπιέζομαι, φοβάμαι, βαριέμαι, απελπίζομαι ή οτιδήποτε άλλο, και «δεν το αντέχω, δεν μπορώ, θέλω να το ρίξω έξω». Το άτομο λοιπόν μπορεί να πίνει, να καπνίζει, να γλεντάει, να διασκεδάζει, να καταναλώνει κλπ προκειμένου να ‘ανεβάσει’ τη διάθεσή του, να νοιώσει συγκινήσεις, να αντέξει τη ζωή που κάνει και να παρηγορηθεί. Ένας από τους πιο αποτελεσματικούς, προσιτούς και –παρόλα τα προβλήματα που δημιουργεί- κοινωνικά αποδεκτός τρόπος είναι το φαγητό και η απόλαυση, η ευεξία και η ηρεμία που έστω και πρόσκαιρα δημιουργεί. Το ανθοΐαμα Agrimony θα βοηθήσει στη χαλάρωση της έντασης αυτού του είδους και θα μετριάσει έως και παύσει την ψυχολογική ανάγκη για φαγητό. Το Agrimony δρα εξαιρετικά όταν το άτομο δυσκολεύεται να πειθαρχήσει στη δίαιτα που έχει επιλέξει και βασανίζεται σκεπτόμενο συνέχεια τα αγαπημένα του φαγητά. Είναι καλό να συνοδεύεται από το ανθοΐαμα Bach Gentian. Και αυτό επειδή ένα εξίσου μεγάλο πρόβλημα είναι η συχνή απογοήτευση από τα πισωγυρίσματα, που είναι συχνά, καθώς το άτομο δεν μπορεί να πειθαρχεί συνεχώς και κάθε τόσο ‘χαλάει τη δίαιτά του’ -και στη συνέχεια απογοητεύεται από τον εαυτό του, νομίζει ότι δεν αξίζει να συνεχίσει και θέλει να παραιτηθεί και να τα παρατήσει. Το Gentian θα υποστηρίξει την αισιοδοξία και την πίστη στο θετικό αποτέλεσμα, θα βοηθήσει στη συνέχιση της προσπάθειας αλλά και θα κάνει την διαδικασία καθαυτή πιο ευχάριστη.

Σύμφωνα με την εμπειρία της γράφουσας, είναι σημαντικό για αυτούς που χρειάζονται βοήθεια αποκλειστικά προκειμένου να κάνουν δίαιτα, το να χρησιμοποιήσουν μόνο αυτά τα δύο ανθοϊάματα, επειδή μικρός αριθμός ανθοϊαμάτων σημαίνει αμεσότερο αποτέλεσμα. Η προσπάθεια απώλειας σημαντικού βάρους απαιτεί γενικά μακρόχρονη αυτοπειθαρχία και αταλάντευτη προσήλωση και η ψυχολογική ενίσχυση είναι συχνά αποφασιστικής σημασίας.

Αλλά και μετά το επιτυχημένο τέλος της δίαιτας αδυνατίσματος, η αναγκαιότητα μιας διαφορετικής σχέσης με το φαγητό έτσι ώστε ούτε να υποφέρει και να στερείται κανείς ούτε όμως να χάσει τα αποτελέσματα που με τόσο κόπο κατάφερε, είναι προφανής. Έτσι, όταν δεν υπάρχει πλέον η άμεση ανάγκη για συμμόρφωση σε μια ειδική διατροφή, αλλά φυσικά και σε οποιαδήποτε φάση της ζωής, μπορούμε να προχωρήσουμε σε διαδικασίες βαθύτερων αλλαγών της προσωπικότητας που αντιμετωπίζει προβλήματα με το φαγητό, με την εμφάνιση και με το βάρος της.

Το ζήτημα της βουλιμίας είναι ασφαλώς περίπλοκο, απαιτεί εξατομικευμένη προσέγγιση και θα χρειάζονταν να λεχθούν πολλά ακόμη και για μια γενική προσέγγισή του. Το βουλιμικό άτομο όμως, όπως επίσης και ο καθένας ή η καθεμία που παλεύει λιγότερο ή περισσότερο με θέματα βάρους, προβλήματα εμφάνισης λόγω βάρους κλπ, εμφανίζουν συνήθως κάποια κοινά συναισθηματικά και ψυχολογικά χαρακτηριστικά τα οποία μπορούμε εύκολα να αντιστοιχήσουμε με κατάλληλα ανθοϊάματα. Τα τελευταία αρκετά χρόνια έχει γίνει κλασσική η φράση ‘τρώω το θυμό μου’, καθώς τα υπέρβαρα άτομα αντιλαμβάνονται ότι δυσκολεύονται να εκδηλώσουν το θυμό τους και γενικότερα τη δύναμή τους, να αντισταθούν σε εξουσιαστικά άτομα του περιβάλλοντός τους, να δράσουν με αποφασιστικότητα, να πουν όχι. Το ανθοΐαμα Bach Centaury είναι πολύ κατάλληλο γι’ αυτό το είδος των δυσκολιών. Επίσης, οι άνθρωποι αυτοί απορρίπτουν γενικά τον εαυτό τους λόγω της εξωτερικής εικόνας τους, που δεν τους αρέσει. Βλέπουν τον εαυτό τους άσχημο. Θεωρούν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτε για να χαρούν τη ζωή αν δεν αδυνατίσουν –πράγμα που συχνά τους απελπίζει και τους ωθεί στο να … τρώνε. Συχνά μπορεί να πρόκειται για μικρό πρόβλημα στην εμφάνιση, το οποίο υπερβάλλουν στο νου τους και υποφέρουν χωρίς λόγο. Ανεξάρτητα από το πόσο αντικειμενικά μεγάλο ή μικρό είναι το πρόβλημα όμως, το γεγονός ότι το άτομο βρίσκει τον εαυτό του ‘ελαττωματικό’, ‘άσχημο’, ‘όχι εντάξει’ κλπ., η όλη κατάσταση παραπέμπει στο ανθοΐαμα Bach Crab Apple. Το ανθοΐαμα αυτό θα συμφιλιώσει τον άνθρωπο με την εμφάνισή του και θα μετριάσει αποφασιστικά τα αισθήματα απαξίας και αυτό-απόρριψης που νοιώθει εξαιτίας των αληθινών ή φανταστικών μειονεκτημάτων του σε αυτόν τον τομέα, επιτρέποντάς του να εισέλθει με περισσότερη αυτοπεποίθηση στη ζωή και δίνοντάς του την ελευθερία να διαχειριστεί με άνεση αυτές τις καταστάσεις.

Είναι γνωστό επίσης στους υπέρβαρους ανθρώπους το ότι είναι ενοχικοί. Νοιώθουν εύκολα ενοχές, επειδή τρώνε αλλά και γενικά. Συχνά, άτομα στο άμεσο οικογενειακό περιβάλλον (πχ μια αυταρχική, χειριστική και άμεσα ή έμμεσα απορριπτική μητέρα) μπορεί να τους απαξιώνουν συστηματικά και να τους προκαλούν αισθήματα ενοχής. Το ανθοΐαμα Bach Pine για την σταδιακή απαλλαγή από την ενοχικότητα είναι το κατάλληλο εδώ.

Το ανθοΐαμα Bach Larch θα δώσει στο υπέρβαρο άτομο την αυτοπεποίθηση ότι ναι, μπορεί να είναι εξίσου όμορφο και ελκυστικό όπως οι άλλοι, ότι μπορεί να επιτύχει την κατάσταση που επιθυμεί, ότι δεν υστερεί σε σχέση με τους άλλους και ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να αισθάνεται κατώτερο ή συμπλεγματικό. Το Red Chestnut θα βοηθήσει στη δόμηση υγιών συναισθηματικών ορίων με τους οικείους και στην απαλλαγή από την υπερβολική συναισθηματική αλληλεξάρτηση και αλληλεπίδραση, που αποτελούν σχεδόν πάντα μέρος του προβλήματος.

Σε ένα μεταγενέστερο στάδιο, όταν η προσωπικότητα θα είναι επαρκώς ενισχυμένη, οριοθετημένη και προσανατολισμένη στους δικούς της στόχους, το Bach Walnut θα προστατέψει αυτή την ευαίσθητη διαδικασία από τις επιρροές των άλλων και θα διασφαλίσει την εξέλιξη. 

Εξαιρετικό είναι το ανθοΐαμα Five Corners (Australian Bush Essences) για αυτεκτίμηση και αυτοαποδοχή, ζωντάνια και αυτοπεποίθηση ως προς την εσωτερική και την εξωτερική μας ομορφιά και απαλλαγή από πολλές αρνητικές πεποιθήσεις γύρω από την αντίληψη του εαυτού μας.

Η Μαρίνα Αγγελή είναι ιατρός με ειδίκευση στην ψυχιατρική, εκπαίδευση στην Συστημική Ψυχοθεραπεία και πολυετή ενασχόληση με εναλλακτικές θεραπείες και κυρίως με τη μέθοδο των Ανθοϊαμάτων και τις θεραπευτικές εφαρμογές τους στην αντιμετώπιση ψυχολογικών προβλημάτων. Έχει γράψει πολλά άρθρα και εργασίες για τα Ανθοϊάματα καθώς και το βιβλίο 'Ανθοθεραπεία με τα Ιάματα Μπαχ'. Είναι ιδρυτικό μέλος και νυν πρόεδρος της Ελληνικής Ανθοϊαματικής Εταιρείας.