Υπάρχει σημαντική συζήτηση για το κατά πόσο επηρεάστηκε η ψυχική υγεία των παιδιών και των εφήβων από τις διαταραχές και τους περιορισμούς που επιβλήθηκαν κατά την διάρκεια της πανδημίας Covid-19. Συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση 53 μελετών που έγιναν σε περισσότερα από 40.000 παιδιά και εφήβους έως 19 ετών σε δώδεκα χώρες διαπιστώνει αύξηση των συμπτωμάτων κατάθλιψης κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19.

Η αύξηση αυτή εντοπίζεται ιδίως μεταξύ των κοριτσιών, όσων προέρχονται από περιβάλλον με σχετικά υψηλότερο εισόδημα και όσων ζουν στη Βόρεια Αμερική και στην Ευρώπη. Η έρευνα, με επικεφαλής την ερευνήτρια Σέρι Μάντιγκαν από το Πανεπιστήμιο του Κάλγκαρι στον Καναδά, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «JAMA Pediatrics». Επίσης, διαπιστώθηκε ότι τα συμπτώματα άγχους σε παιδιά και εφήβους αυξήθηκαν ελαφρώς κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αν και υπήρχαν κάποιες ενδείξεις ότι η αύξηση ήταν μεγαλύτερη σε όσα προέρχονται από περιβάλλον με σχετικά υψηλότερο εισόδημα. Οι μεγαλύτερες αλλαγές στα συμπτώματα κατάθλιψης και άγχους για τα παιδιά που προέρχονταν από υψηλότερα εισοδηματικά στρώματα θα μπορούσε να σχετίζεται, σύμφωνα με τους ερευνητές, με τη μεγαλύτερη πρόσβαση σε ψηφιακές συσκευές και τη γνωστή συσχέτισή τους με την κατάθλιψη. Είναι επίσης πιθανό αυτά τα παιδιά να είχαν περισσότερες διαταραχές της ρουτίνας τους, όπως ακύρωση εξωσχολικών δραστηριοτήτων. Τέλος, η μελέτη εντόπισε-όπως και άλλες μελέτες που σχετίζονται με την ψυχική υγεία- αύξηση των διατροφικών διαταραχών και των επισκέψεων σε τμήματα επειγόντων περιστατικών για απόπειρες αυτοκτονίας και αυτοκτονικό ιδεασμό κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Πηγή: doi: 10.1001/jamapediatrics.2023.0846

Ιστορία: Αυτή είναι η τρίτη και η πιο επιτυχημένη απόπειρα του Π.Ο.Υ. (Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας) να δημιουργήσει πανδημία, πρώτα με την Ισπανική γρίπη και αργότερα με την Έμπολα. Οι δυο αυτές είχαν υψηλή θνησιμότητα, αρκετά μεγαλύτερη από αυτή του Covid-19.
Το 2010 μετά την πανδημία της Ισπανικής γρίπης Η1Ν1 ξεκίνησε μια δικαστική διαμάχη και ακολούθησε δικαστική έρευνα η οποία αποκάλυψε ότι επιστήμονες σε θέσεις κλειδιά για την πανδημία εργάζονταν για φαρμακευτικές εταιρείες, τις οποίες συνέφεραν οι οδηγίες του Π.Ο.Υ για την αντιμετώπιση της γρίπης. Ο Π.Ο.Υ παραδέχτηκε αντιφάσεις στην πολιτική για συγκρούσεις συμφερόντων (κάτι σαν το σκάνδαλο SIEMENS στην Ελλάδα). Κανένα από τα στελέχη που κατηγορήθηκαν δεν έχασε την θέση του ούτε υπέστη κάποιες συνέπειες. Είναι τα ίδια πρόσωπα που συμβουλεύουν σήμερα τις κυβερνήσεις και τους κατά τόπους φορείς υγείας μέχρι και σήμερα. Τότε ο Αβραμόπουλος με τον Τσιόδρα παράγγελνε εκατομμύρια δόσεις, την περίοδο 2009-2010 εντάσσεται στην έρευνα των εισαγγελέων κατά της διαφθοράς που έχει άμεση σχέση με τη Novartis, αλλά και το ΚΕΕΛΠΝΟ, καθώς οι παραγγελίες γίνονταν μέσω αυτού.
Αργότερα, το διάστημα 2014-2016 κατά την επιδημία του ιού Έμπολα, o Π.Ο.Υ (και μάλιστα κάποια από τα υψηλόβαθμα στελέχη του) κατηγορήθηκε για χρηματισμό από φαρμακευτικές εταιρείες, αλλά το σκάνδαλο ξανά αποσιωπήθηκε.
Με την εμφάνιση του Covid-19 ο Π.Ο.Υ χρηματοδότησε τα κράτη με ένα αρχικό κονδύλι 3 τρισεκατομμύρια δολάρια (σαν βοήθεια - με την μορφή δανείου) προκείμενου τα κράτη να υπακούσουν τις εντολές του και να μπορέσει να πραγματοποιήσει το σχέδιό του. Αυτό περιλαμβάνει την αλλαγή των ορισμών για έννοιες όπως: πανδημία – PCR Test - υγεία - νόσηση – κρούσμα – εμβόλιο – ανοσία – στατιστική - φαρμακοεπαγρύπνηση – παρενέργεια κ.α.
Συνέστησε μέτρα για την κλιμάκωση της πανδημίας με: εγκλεισμό υγειών και ασθενών, χρήση μάσκας, μέτρα αποδυνάμωσης του ανοσοποιητικού, μη χορήγηση θεραπευτικών σκευασμάτων, απαγόρευση νεκροτομών, αποδυνάμωση πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, αποδυνάμωση Ιατρικού προσωπικού, κλείσιμο νοσοκομείων, φίμωση της επιστημονικής άποψης, απόκρυψη στοιχείων και μελετών, απαγορεύσεις ενημέρωσης από τα ΜΜΕ, αλλά και λογοκρισία στο διαδίκτυο και την εδραίωση μιας υγειονομικής χούντας.
Χρησιμοποίησε σαν άλλοθι το τι γίνεται στις άλλες χώρες, τις μεταλλάξεις, τα ψεύτικα τεστ, τα εμβόλια, τους νεκρούς, ακόμα και την ιεραρχία της εκκλησίας. Παρατηρείστε ότι όλα σχεδόν τα μέτρα αφορούν και επιβάλλονται στον υγιή πληθυσμό ενώ για τους ασθενείς ελάχιστα γίνονται.
Όλα αυτά με οδήγησαν στην απόφασή μου να παραιτηθώ από τον ΙΣΑ (Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών) διαφωνώντας με όλα αυτά και μη αποδεχόμενος την στάση του ιατρικού συλλόγου. Και φυσικά η αίτησή μου έγινε δεκτή χωρίς καμιά άλλη απάντηση, διευκρίνηση ή αιτιολόγηση και ευχαριστώ τον ΙΣΑ για την τιμή αυτή που μου έκανε.

Αποτελέσματα: Ορίζοντας την πανδημία ως κατάσταση εκτάκτου ανάγκης (και μάλιστα μακροχρόνια) κατάφερε την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, τον έλεγχο των συνειδήσεων, τον διαχωρισμό των ανθρώπων, την κοινωνική αποστασιοποίηση, τη νοητική και συναισθηματική κακοποίηση, την επιβολή υποχρεωτικών μέτρων, την επιβολή πειραματικών σκευασμάτων χωρίς την συναίνεση, τον διωγμό αυτών που αντιδρούν στην λογική και παραδειγματικές τιμωρίες με παράνομα πρόστιμα.
Τα μεταγενέστερα αποτελέσματα είναι η αύξηση της θνησιμότητας και μάλιστα στις μικρότερες ηλικίες, με ένα πρωτοφανές θανατικό. Παρατηρείται η αύξηση των εγκεφαλικών και καρδιαγγειακών νοσημάτων καθώς και των θρομβώσεων γενικότερα, αλλά και αυτοάνοσων, ενδοκρινικών και ψυχιατρικών διαταραχών. Βλέπουμε όλο και συχνότερα εμβολιασμένα νεαρά άτομα, ακόμα και αθλητές να πέφτουν κάτω και να πεθαίνουν.

Γενικότερα: Ο Π.Ο.Υ. θέλει να εφαρμόσει την κυριαρχία του και τον έλεγχο πάνω στην υγεία του παγκόσμιου πληθυσμού, στα πλαίσια της γενικότερης κυριαρχίας μιας μειονότητας στην παγκόσμια διακυβέρνηση του πλανήτη. Το πείραμα για τον έλεγχο και την υποταγή των συνειδήσεων έχει πετύχει! Και αρχίζει να εφαρμόζεται και στους άλλους κλάδους της κοινωνίας (οικονομία, πολιτική, μεταναστευτικό κ.α.) μέσω του φόβου και της φτωχοποίησης των πολιτών. Οι άνθρωποι φοβισμένοι και εγκλωβισμένοι σταμάτησαν να αντιδρούν, αλλά και να σκέφτονται και παρατηρούν αμήχανα και μοιρολατρικά από τον καναπέ τους αυτές τις ολέθριες εξελίξεις και καταστροφές.
Τα κράτη βρίσκονται υπό αυστηρό έλεγχο και οικονομική εξάρτηση, παρόμοια με μια παγκόσμια δικτατορία, ενώ στην χώρα μας ολοένα και περισσότεροι πολιτικοί αποδέχονται, ακόμα και με δημόσιες δηλώσεις τους, ότι βρισκόμαστε όχι μόνο υπό καθεστώς ολοκληρωτικής δικτατορίας αλλά και υπό κατοχή, και αυτό έγινε από την επιβολή των μνημονίων και μετά. Όλες οι εξουσίες έχουν συγκεντρωθεί και ελέγχονται από τους δυνάστες μας οδηγώντας μας στο ξεπούλημα στην φτωχοποίηση, στην μετανάστευση των Ελλήνων, και στην εγκατάσταση αλλοδαπών, στα πλαίσια της μεγάλης επανεκκίνησης (Great Reset). Είναι λυπηρό το γεγονός ότι ολόκληρο το πολιτικό σύστημα συντάσσεται με αυτήν την «παγκοσμιοποίηση» και προωθεί το QR Code, την ψηφιακή ταυτότητα, με τα προσωπικά δεδομένα και την εμπορευματοποίηση του ανθρώπου. Παρόμοια μέτρα θέλουν να εφαρμόσουν για να μας «σώσουν» από την κλιματική αλλαγή, από την καταστροφή του πλανήτη μας και από πολεμικές απειλές.
Το μόνο που μπορεί να σταματήσει την ολέθρια αυτή πορεία είναι η κοινωνική αντίδραση που βλέπουμε ότι όλο και δυναμώνει σε πολλές χώρες (σε Καναδά, Γαλλία, Γερμανία, Αυστραλία κ.α).
Στην Ελλάδα αρχίζουν και αφυπνίζονται ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι αλλά και επιστήμονες, μεμονωμένα ή σε ομάδες και προσπαθούν να αντιδράσουν είτε ατομικά είτε ομαδικά. Μια τέτοια ενωτική προσπάθεια είναι η ΕΝΕΑΠ (https://www.ene-ap.gr/) την οποία σχηματίσαμε, χωρίς κομματικές ταυτότητες, που θεωρούμε εθνικό μας καθήκον την άμεση αντίδραση στις πρακτικές της υποτέλειας και της εξαθλίωσης, που τόσα χρόνια μας επιβάλλουν τόσο οι προηγούμενες κυβερνήσεις, όσο και η τωρινή, ώστε συντεταγμένα να αντισταθούμε σε όλους αυτούς που καταστρέφουν την χώρα και το μέλλον αυτού του τόπου και να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση και τα επερχόμενα γεγονότα.
Πρέπει όλοι μας να πάρουμε στα χέρια μας το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας, να αφυπνιστούμε και να δράσουμε έχοντας εμπιστοσύνη και πίστη στην υλοποίηση του θεϊκού σχεδίου!

Ο Βαγγέλης Κουρούκλης γεννήθηκε στην Αθήνα και έζησε τα παιδικά του χρόνια στην Κεφαλονιά, τον τόπο καταγωγής του. Σπούδασε Ιατρική στη Βουλγαρία, έλαβε ειδικότητα Παθολογικής - Ανατομικής και στη συνέχεια μετεκπαιδεύτηκε στην Ιριδολογία στη Μόσχα. Έχει εργαστεί στα Νοσοκομεία Άγιος Σάββας, Πανεπιστημιακό Ιωαννίνων, Σωτηρία, Απολλώνιο Ηρακλείου Κρήτης, και ως ιδιώτης. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με την έρευνα στον τομέα της Ιριδολογίας.

Σε όλη την πορεία της ζωής του ο άνθρωπος είναι μέλος συστημάτων (σχολείο, εργασία, φίλοι κ.α.), ωστόσο το πιο σημαντικό και καθοριστικό σύστημα στο οποίο ανήκει από την πρώτη στιγμή της γέννησής του είναι αυτό της οικογένειας. Τα μέλη μιας οικογένειας αλληλοεπηρεάζονται και αλληλοπροσδιορίζονται. Κάθε μέλος συνδέεται με όλα τα υπόλοιπα μέλη με ένα πλέγμα σχέσεων που καθορίζει την πορεία και την εξέλιξη όλων. Η κοινωνία αποτελεί ένα μεγαλύτερο σύστημα μέσα στο οποίο ανήκει η οικογένεια και τα μέλη που την απαρτίζουν.
Συνεπώς ένα συνταρακτικό γεγονός, όπως η πανδημία την οποία διανύουμε, έχει άμεση επίδραση σε οικογενειακό και ατομικό επίπεδο. Ως σύνολο υποχρεούμαστε να ακολουθούμε τις οδηγίες που μας δίνονται, παράλληλα καλούμαστε να ανακαλύψουμε  προσωπικούς τρόπους διαχείρισης της υπάρχουσας κατάστασης. Όπως είναι απόλυτα φυσιολογικό βιώνουμε πολλαπλά και έντονα συναισθήματα· φόβο, ανησυχία για εμάς και τους αγαπημένους μας, αγωνία για την υγεία μας, αβεβαιότητα για το μέλλον, εξάντληση από την παρατεταμένη διάρκεια της πανδημίας, κούραση από την τήρηση των μέτρων και των περιορισμών, άγχος για τα οικονομικά και πολλά άλλα.
Η εξωτερική κρίση, που αυτή την περίοδο εκδηλώνεται με τη μορφή της πανδημίας, αντανακλά εσωτερικές κρίσεις που βιώσαμε ή βιώνουμε στην προσωπική μας διαδρομή. Διαπροσωπικές συγκρούσεις, η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, προβλήματα στο εργασιακό περιβάλλον ή στέρηση της εργασίας, η απουσία νοήματος και χαράς είναι προκλήσεις που κάθε άνθρωπος καλείται να διαχειριστεί στην καθημερινότητά του.  
Η συνειδητοποίηση της ευαλωτότητας και φθαρτότητας της ανθρώπινης φύσης μας που κυριαρχεί αυτή την περίοδο δύναται να μας οδηγήσει στο να αποφασίσουμε να κάνουμε αλλαγές στη ζωή μας, τις οποίες έως τώρα αναβάλαμε ή δεν τολμούσαμε. Η παρούσα κατάσταση αποτελεί μία ιδιαίτερη ευκαιρία για σύνδεση με τον εαυτό μας. Η ψυχοθεραπεία είναι ένας τρόπος σύνδεσης με την εσωτερική μας αλήθεια· αποτελεί ένα ανεκτίμητο δώρο, μία επένδυση ζωής που μπορεί να προσφέρει o άνθρωπος στον εαυτό του.
Πώς μπορεί η Συστημική Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεία να βοηθήσει τον θεραπευόμενο και συγκεκριμένα σε περιόδους όπου καλείται να διαχειριστεί μία κρίση; 
Η Υπαρξιακή προσέγγιση είναι μία θεραπευτική στάση που δεν ενοχοποιεί ούτε καλύπτει την κρίση. Ο ψυχοθεραπευτής φωτίζει το δρόμο του θεραπευόμενου, ώστε να επεξεργαστεί την προσωπική του ιστορία, να συνδέσει - γεφυρώσει το παρελθόν με το παρόν και να νοηματοδοτήσει την κρίση την οποία βιώνει.
Οι άνθρωποι όταν αναζητούν βοήθεια μέσα από την ψυχοθεραπεία πολλές φορές βιώνουν έντονη συμπτωματολογία ή φέρουν ένα πλήθος αρνητικών συναισθημάτων – δυσκολιών μέσα στα οποία δυσφορούν και θέλουν να απαλλαγούν. 
Όμως το πρώτο βήμα που καλείται να κάνει ο θεραπευόμενος είναι να αποδεχτεί το σύμπτωμα και όχι να το πολεμήσει. Η δυσκολία που αντιμετωπίζει είναι ένας τρόπος που η εσωτερική του σοφία τον καλεί να κοιτάξει μέσα του. Πίσω από το πρόβλημα το οποίο τον φέρνει στην θεραπεία βρίσκονται συναισθήματα, επιθυμίες, ανάγκες, ταλέντα, ομορφιά τα οποία απώθησε για να μπορέσει να υπάρξει μέσα στο οικογενειακό του πεδίο, για να καταφέρει να επιβιώσει.
Τα ερωτήματα που μπορούν να τεθούν είναι άπειρα και εξατομικευμένα ανάλογα με την προσωπική μοναδική ιστορία του καθενός.
Πώς θα επιτρέψω την υγεία όταν στην οικογένεια μου κυριαρχούσε η ασθένεια;
Πώς θα επιλέξω την οικονομική αφθονία όταν στην οικογένεια μου κυριαρχούσε η στέρηση;
Πώς θα βγω από ένα πένθος εάν δεν επιτρέψω στον εαυτό μου να βιώσει όλα τα συναισθήματα που φέρει μία απώλεια;
Πώς θα εκφράσω την προσωπική μου ταυτότητα όταν αυτή καταγραφόταν ως απειλή για τα υπόλοιπα οικογενειακά μέλη;
Μέσα στο γραφείο του ψυχοθεραπευτή δίνεται ο χώρος και ο χρόνος για την επεξεργασία των επώδυνων συναισθημάτων που απορρέουν από μία κρίση. Μέσα από τη βουτιά στα έγκατα του εαυτού που απαιτεί η επεξεργασία του πόνου, ο θεραπευόμενος επανεξετάζει και επαναπροσδιορίζει τη φιλοσοφία του για τη ζωή, τις αξίες, τα σχέδια, τα όνειρα, τις προσδοκίες και τις ελπίδες του. Μέσα από αυτή την διεργασία γίνεται δυνατότερος και σοφότερος. Οι προσωπικές αλλαγές τις οποίες επιτυγχάνει επηρεάζουν θετικά όχι μόνο τον ίδιο αλλά και το οικογενειακό του πεδίο και κατ επέκταση άλλα συστήματα μέσα στα οποία βρίσκεται.
Βαθιά υπαρξιακά θέματα αναδύονται μέσα στην ψυχοθεραπευτική πορεία. Ποιος είμαι αληθινά; Πώς θέλω να ζήσω τη ζωή μου; Πώς επιθυμώ να σχετίζομαι με τους άλλους ανθρώπους; Πώς επιλέγω να σταθώ απέναντι στα σημαντικά γεγονότα της ζωής μου; Ποιοι είναι οι ρόλοι που μου δόθηκαν, είναι πλέον λειτουργικό για μένα να τους υπηρετώ; Έχω το δικαίωμα να είμαι ευτυχισμένος; Ποιο είναι το υπαρξιακό σύστημα στο οποίο θέλω να στηρίξω τη ζωή μου; Τι μου διδάσκει η δοκιμασία που περνάω; Δίνοντας απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα ο θεραπευόμενος καλείται να προβεί στα δικά του συμπεράσματα που στη συνέχεια θα τον βοηθήσουν στην λήψη αποφάσεων και στην ανάληψη της προσωπικής του ευθύνης στη ζωή.
Η Ψυχοθεραπεία την περίοδο της πανδημίας, είναι ένα ασφαλές πλαίσιο, μέσα στο οποίο ο θεραπευόμενος μπορεί να εκφράσει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του από τις συνέπειες που φέρει η πανδημία στη ζωή του και να οδηγηθεί σε τρόπους διαχείρισης. Επιπλέον μαθαίνει να ακούει και να φροντίζει τον εαυτό του δημιουργώντας μία εσωτερική ασπίδα ψυχικής προστασίας.
Η δημιουργία ενός προγράμματος αυτοφροντίδας σε καθημερινή βάση, μέσα από το οποίο θα αντλεί ισορροπία, δύναμη και θα βιώνει ευεξία και χαρά αποτελεί μία έμπρακτη κίνηση αυτοαγάπης και ενισχύει την καλή σωματική και ψυχική κατάσταση. Σημαντικό μέρος της αυτοφροντίδας, είναι το να βιώνουμε το αίσθημα της ευγνωμοσύνης και να εστιάζουμε στο παρόν και σε όλα αυτά που έχουμε καθώς αποτελούν το καύσιμο για να μπορούμε να υπάρχουμε και να προχωράμε. Η περίοδος που βιώνουμε μέσα στο σύνολο των δυσκολιών και των περιορισμών δεν αποτελεί μία παρένθεση στη ζωή μας. Είναι η ζωή μας. Εστιάζοντας στο εδώ και τώρα, σε όλα αυτά που έχω, ενισχύω την ανθεκτικότητα μου απέναντι στις εξωτερικές δυσκολίες.
Διασχίζοντας την διαδρομή με αυτό τον τρόπο η κάθε κρίση μετατρέπεται σε ευκαιρία προσωπικής μεταμόρφωσης!

Η Πολυκανδριώτη Μαρούσα είναι Κοινωνική Λειτουργός, Ψυχοθεραπεύτρια με κατεύθυνση τη Συστημική Υπαρξιακή προσέγγιση. Σπούδασε στο τμήμα Κοινωνικής Εργασίας Αθηνών και έχει λάβει πενταετή εκπαίδευση στην Συστημική Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεία. Διαθέτει δεκαετή επαγγελματική εμπειρία, καθώς έχει εργαστεί παρέχοντας υπηρεσίες Συμβουλευτικής, σε Κοινωνικές Υπηρεσίες Δήμων, σε Ψυχιατρικές δομές και σε ιδιωτικά κέντρα αποκατάστασης μαθησιακών δυσκολιών.
Εργάζεται ως  Συστημική Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεύτρια, πραγματοποιώντας συνεδρίες ατομικής Ψυχοθεραπείας, ομαδικής Ψυχοθεραπείας και Θεραπείας Ζευγαριού.
Πληροφορίες: Κινητό: 6906 17 87 94 - email: marousapolik1@gmail.com