Γράφει ο Κωνσταντίνος Πίσιος Μ.D., Ειδικός Παθολόγος, Ομοιοπαθητικός,
“Φοβάμαι για την υγεία μου πολύ. Για την καρδιά μου, μην πάθω έμφραγμα και πεθάνω.”
“Δεν μπορώ να ηρεμήσω. Έχω μια φοβία θανάτου που δεν ξέρω από πού προέρχεται. Άρχισε πριν κάποια χρόνια χωρίς λόγο.”
“Σκέφτομαι μην πεθάνω. Φοβάμαι πολύ το θάνατο. Με ενδιαφέρει να ξεγελάσω το θάνατο. Θέλω βοήθεια στο να μπορώ να τον αντιμετωπίσω καλύτερα. Να πάρω θάρρος μπροστά στο θάνατο.”
Αυτές τις φράσεις και πολλές άλλες παρόμοιες τις έχω ακούσει συχνά από ασθενείς μου. Και πολλές φορές είναι από άτομα που δεν έχουν κάτι ιδιαίτερα σοβαρό η απειλητικό για τη ζωή τους.
Παρόλα αυτά δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτές τις σκέψεις τους όσο και αν προσπαθούν, όσο κι αν έχουν κάνει ψυχοθεραπεία, αυτογνωσία, διαλογισμό κ.α. Έχουν βάλει όλη τη θέλησή τους, έχουν κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες αλλά οι σκέψεις επιμένουν και με τον χρόνο χειροτερεύουν. Αναγκάστηκαν να λάβουν ψυχιατρικά φάρμακα, αλλά ούτε και αυτά δεν τους προσέφεραν μεγάλη βοήθεια σε αυτό το θέμα. Μπορεί να τους βοηθούν με το γενικό άγχος, την κατάθλιψη, τη διάθεση, αλλά το άγχος θανάτου παραμένει.
Ευτυχώς για αυτούς υπάρχει και η Ομοιοπαθητική.
Η Ομοιοπαθητική δεν αντιμετωπίζει απλώς σωματικά προβλήματα αλλά και ψυχολογικής φύσεως. Και δεν μειώνει απλώς γενικά το άγχος ή την κατάθλιψη αλλά δίνει λύσεις σε πολύ σοβαρότερα προβλήματα. Ένα από αυτά είναι και οι κακές σκέψεις, όπως αυτή περί θανάτου, γιατί δεν είναι φυσιολογικό σε έναν υγιή να σκέφτεται τον θάνατο και να φοβάται.
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που έχει η ομοιοπαθητική θεραπεία είναι ότι παρότι όλοι οι ασθενείς έχουν τον “ίδιο” φόβο θανάτου, η θεραπεία μπορεί να είναι διαφορετική για τον καθένα. Γιατί ο φόβος θανάτου είναι απλώς ένα σύμπτωμα από τα πολλά που έχει ο κάθε ασθενής όταν απευθύνεται στον ομοιοπαθητικό. Αξιολογείται σαν να ήταν ένα σωματικό σύμπτωμα, π.χ. βήχας και προστίθεται στα άλλα συμπτώματα που αναφέρει ο ίδιος ο ασθενής ή διαπιστώνει ο ομοιοπαθητικός. Προσθέτοντας όλα τα συμπτώματα από το διανοητικό και το σωματικό επίπεδο, δημιουργείται ένα σύνολο συμπτωμάτων. Το σύνολο αυτό συνήθως είναι διαφορετικό ανάμεσα στους ασθενείς που έχουν φόβο θανάτου. Παρόλα αυτά, με εξατομικευμένη θεραπεία για τον κάθε ασθενή, θα περιμένουμε με την σωστή αγωγή να εξαφανιστεί και ο φόβος θανάτου μαζί με τα άλλα συμπτώματα που υπάρχουν ( π.χ. άγχος καθημερινότητας, πονοκεφάλους).
Μετά το τέλος της θεραπείας, που συνήθως είναι λίγους μήνες, ο φόβος θανάτου εξαφανίζεται και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν επανέρχεται ξανά. Ο ασθενής σταδιακά αρχίζει να νιώθει λιγότερο άγχος και φόβο για το θάνατο και μετά από λίγο καιρό στην ερώτηση “ Τι γίνεται ο φόβος θανάτου;” απαντά χαμογελαστά “ Α, δεν τον σκέφτομαι τώρα”.
Μαζί με την εξαφάνισή του εξαφανίζονται και άλλα σωματικά ή ψυχολογικά προβλήματα που είχε ο ασθενής. Έτσι πλέον μπορεί να απολαύσει τη ζωή χωρίς να σκέφτεται τον θάνατο, την υγεία του ή τα προβλήματά του.
Θα πρέπει να αναφερθεί εδώ ότι θα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν είναι εθιστικά, δεν έχουν παρενέργειες αν χρησιμοποιηθούν σωστά και είναι παρασκευασμένα από φυσικές πρώτες ύλες.
Μόλις τελειώσει η θεραπεία δεν χρειάζεται να δοθούν άλλα φάρμακα για τη συντήρηση της κατάστασης.
