Η ανάγκη για αγάπη και οι προσπάθειες για την απόκτηση και τη διατήρησή της είναι χαρακτηριστικά πανανθρώπινα, είτε η επιδίωξη γι’ αυτά είναι φανερή και άμεση είτε εκδηλώνεται με έμμεσους τρόπους, είτε ακόμη και αν φαινομενικά ο άνθρωπος αποφεύγει το να συνδεθεί στενά με τους άλλους προκειμένου να αυτοπροστατευτεί. Παρόλη τη καλή διάθεση, την ισχυρή ανάγκη και τη λαχτάρα με την οποία οι άνθρωποι πλησιάζουν ο ένας τον άλλον όμως, πολύ συχνά η κατάληξη δεν μοιάζει με αυτό που είχαν ονειρευτεί. Η εμπειρία της συμβίωσης, μεταξύ συντρόφων, μεταξύ γονέων και παιδιών, κάποτε και μεταξύ στενών φίλων και συνεργατών, συχνά αποδεικνύεται απογοητευτική, καταπιεστική ή και βασανιστική, καθώς η οικειότητα, το μοίρασμα των εμπειριών και η ανάγκη για κοινά βιώματα φαίνεται να αντιστρατεύεται εξ ορισμού την ελευθερία, την αυτονομία, την αυτοδιάθεση και την εξέλιξη γενικά του ανθρώπου σαν άτομο. Συχνός λόγος γι’ αυτό είναι, μεταξύ άλλων, και το ότι στη συνείδηση πολλών, αγάπη σημαίνει το να μας αγαπούν με τον τρόπο που εμείς αγαπάμε, να επιθυμούν να τους δίνουμε αγάπη με τον τρόπο που εμείς έχουμε την ανάγκη ή την επιθυμία να δώσουμε, να μας συμπεριφέρονται όπως εμείς θέλουμε και γενικά να εκδηλώνουν την αγάπη τους σύμφωνα με την εικόνα που έχουμε στο νου μας για το πώς κάποιος ‘πρέπει’ να εκδηλώνει την αγάπη. Αναζητούμε δηλαδή στην πράξη κάποιους που να είναι ακριβώς όπως εμείς. Θεωρούμε πρακτικά ότι ιδανική σχέση είναι μια σχέση ταύτισης, έτσι ώστε -ιδίως στις μακροχρόνιες σχέσεις- να μην υπάρχουν αιτίες διαπραγμάτευσης, ματαίωσης και τριβών αλλά να είναι πάντα ‘όλα καλά’. Διαφορετικά, μπορεί να νοιώσουμε απογοήτευση, θυμό, αίσθηση αμοιβαίας καταπίεσης, και τελικά να οδηγούμαστε σε διακοπή των σχέσεων ή να τις συντηρούμε μέσα από ένα κλίμα αδιαφορίας, παραίτησης και πικρίας.  

Πολλά λέγονται για την ανάγκη της διατήρησης της ελευθερίας μέσα στις στενές σχέσεις, και για τον θεμελιώδη ρόλο που διαδραματίζει η οριοθέτηση μέσα σ’ αυτές. Το θέμα είναι φυσικά τεράστιο και μια διεξοδική προσέγγισή του εκφεύγει των δυνατοτήτων ενός απλού άρθρου. Η οριοθέτηση προϋποθέτει βέβαια το να μπορεί κανείς να αντιλαμβάνεται τον άλλον ως κάτι ουσιαστικά ξεχωριστό από τον ίδιον, με διαφορετική προσωπικότητα, διαφορετικές ανάγκες και τρόπους συμπεριφοράς (ακόμη και εκεί που φαίνεται να υπάρχει μεγάλο ‘ταίριασμα’) και όχι σαν προέκταση του εαυτού του - και να μπορεί να σέβεται αυτή τη διαφορά χωρίς να αισθάνεται ‘μοναξιά’ και ‘εγκατάλειψη’ εξαιτίας της. Να μπορεί κανείς να είναι ‘μαζί’ με τον άλλον, και συγχρόνως ‘μόνος’. Να ξεχωρίσει την αγάπη από την συγχώνευση. Να μπορεί να γεμίζει το εσωτερικό του κενό χωρίς να θεωρεί ότι ο άλλος ‘οφείλει’ να γεμίσει αυτό το κενό, χωρίς να καθιστά υπεύθυνο για το εσωτερικό του κενό τον ‘άλλον’, τον σύντροφο, το παιδί του ή και τους φίλους ή άλλους κοντινούς του ανθρώπους. Να αισθάνεται ότι η ανάγκη πλήρωσης του εσωτερικού του κενού είναι μια διαδικασία φυσική, ενδιαφέρουσα και ευχάριστη που αφορά τον ίδιον και μόνον, και όχι μια ‘λύση ανάγκης’ που του επιβάλλεται ‘βάναυσα’ από τους άλλους επειδή ‘αρνούνται’ να του καλύψουν αυτό το κενό.  

Δεν είναι πολύ δύσκολο το να αναλύει κανείς αυτές τις καταστάσεις ούτε και το να περιγράφει επακριβώς το τι χρειάζεται να κάνει και το πώς να νοιώθει ώστε να βιώνει υγιείς, λειτουργικές και οριοθετημένες σχέσεις. Το δύσκολο είναι να το καταφέρει αυτό στην πράξη, το να μπορέσει να μετασχηματίσει τα συναισθήματα που τον οδηγούν σε ψυχολογία και συμπεριφορές εξάρτησης. Τα ανθοϊάματα, επιλεγμένα με γνώση που βασίζεται στη θεωρητική πληροφορία με ταυτόχρονη αίσθηση του εσωτερικού βιώματος, θαυματουργούν στις περιπτώσεις αυτές και αυτό είναι κυριολεκτικό. Ας πάρουμε για παράδειγμα το Bach Flower Chicory, που αναφέρεται στο άτομο που εύκολα νοιώθει ότι δεν το αγαπούν αρκετά ή με τον τρόπου που πρέπει, και αυτό το ωθεί στο να αισθάνεται εγκατάλειψη, πικρία, θυμό, ψυχικό πόνο και παράπονο, συχνά να παραφέρεται, να ξεσπά με θυμό ή να κλείνεται στον εαυτό του, να γίνεται κουραστικό και -συχνά χωρίς να το αντιλαμβάνεται- ψυχολογικά χειριστικό προς τους συναισθηματικά σημαντικούς άλλους, με τρόπο που αυτοί φτάνουν τελικά να απομακρύνονται και να το αποφεύγουν, να κάνουν δηλαδή αυτό ακριβώς που φοβάται και για το οποίο απελπίζεται. Το ανθοΐαμα  μπορεί να μεταμορφώσει ένα πλήθος από δυστυχισμένες, καταπιεστικές σχέσεις, απελευθερώνοντας τον ‘θύτη’ στον ίδιο ή και σε μεγαλύτερο ακόμη βαθμό από ότι το ‘θύμα’, βοηθώντας το εξαρτητικό, υπερευαίσθητο, απαιτητικό και καταπιεστικό μέλος της σχέσης να νοιώσει και να ανακαλύψει το θείο δώρο της ψυχικής αυτονόμησης και της εσωτερικής ελευθερίας, ανακαλύπτοντας ότι αυτό που ζητούσε από τον/τους αγαπημένο/ους, βρίσκεται ουσιαστικά μέσα του, και που όταν το βιώνει μη έχοντας την ανάγκη να το απαιτεί από τους άλλους, οι άλλοι, ελεύθεροι και ανακουφισμένοι, συχνά προς έκπληξή του, του το παρέχουν απλόχερα.

Το Bach Flower Red Chestnut, για την υπερβολική ανησυχία και το φόβο για τους αγαπημένους, για την ασφάλειά τους, την υγεία τους και για ό,τι τους αφορά γενικά, θα απελευθερώσει από την βαθιά, τυραννική προσκόλληση και ανάγκη για υπερβολική κοντινότητα που κρύβει κατά βάθος μια τέτοια στάση και θα ανακουφίσει βαθιά, επιτρέποντας και στους αγαπημένους να ζουν περισσότερο ελεύθεροι και να εξελιχτούν χωρίς ενοχές, φοβίες και άχρηστα εμπόδια.

Το Bach Flower Heather θα εξισορροπήσει την ανάγκη του να ασχολείται υπερβολικά με τον εαυτό του κανείς και θα τον βοηθήσει να πάψει να αντιλαμβάνεται την οικειότητα σαν μονόπλευρη ‘επικοινωνία’ που εξαντλείται στην αυτοέκφραση ή/και στην αυτοπροβολή.

Το Australian Bush Green Spider είναι εξαιρετικό στο να ‘απαλείφει’ την τάση για ταύτιση μέσα από την σχεδόν ψυχαναγκαστική ανάγκη του ‘να τα λέει όλα’ κανείς και να ‘μοιράζεται’ τα πάντα (άρα, αν και συνήθως χωρίς να το συνειδητοποιεί, ‘να δίνει αναφορά’) μέσα μια κοντινή σχέση, συχνά κατά την επικοινωνία του ‘παιδιού’ με τον γονέα και πάντοτε χαρακτηριστικό δυσλειτουργικότητας. Το άτομο στην περίπτωση αυτή αποτυγχάνει να διατηρεί ένα στοιχειώδη χώρο για ιδιωτικότητα, ψυχική αυθυπαρξία και ελεύθερη, αυτόνομη ανάπτυξη, μέσα από την καθημερινότητα ενός τέτοιου αυτοματικού ‘μοιράσματος’ που το θεωρεί αγάπη, εμπιστοσύνη, κοντινότητα και συντροφιά, και που του έχει γίνει δεύτερη φύση.

Το Tyrolite (Pegasus) παρέχει μια άμεση εμπειρία του τι σημαίνει αγάπη με ταυτόχρονη ελευθερία και ανεξαρτησία που δεν απειλεί τη σχέση αλλά αντίθετα την εμπλουτίζει και της ανοίγει ορίζοντες που ικανοποιούν όλους. Το Bird of Paradise (Pegasus) προσδίδει αίσθηση ελευθερίας και χιούμορ στις σχέσεις. Το ανθοΐαμα αυτό είναι κατάλληλο και για ανθρώπους που έχουν ‘κλειστεί’ στην απομόνωσή τους και δεν θεωρούν εφικτό ή επιθυμητό το να ‘ανοιχτούν’ στη ζωή και να επιχειρήσουν να σχετιστούν μέσα από ένα ανάλαφρο πνεύμα χαρούμενης εξερεύνησης της ανθρώπινης συναναστροφής.

Η Μαρίνα Αγγελή είναι ιατρός με ειδίκευση στην ψυχιατρική, εκπαίδευση στην Συστημική Ψυχοθεραπεία και πολυετή ενασχόληση με εναλλακτικές θεραπείες και κυρίως με τη μέθοδο των Ανθοϊαμάτων και τις θεραπευτικές εφαρμογές τους στην αντιμετώπιση ψυχολογικών προβλημάτων. Έχει γράψει πολλά άρθρα και εργασίες για τα Ανθοϊάματα καθώς και το βιβλίο 'Ανθοθεραπεία με τα Ιάματα Μπαχ'. 

Πρόκειται για ένα δίδυμο λέξεων αρκετά οξύμωρο, που τείνει στις μέρες μας να εδραιωθεί σε όλο του το μεγαλείο. Η κάθε λέξη ξεχωριστά, μας παραπέμπει στο δικό της βασίλειο και με την πρώτη ματιά θα θεωρούσαμε ότι δε συνάδουν μεταξύ τους.
Δικτατορία. Η απόλυτη εξουσία, πέραν των νόμων, της δημοκρατίας και της ελευθερίας, όπου η υποχρεωτική υποβολή της, δε μας αφήνει περιθώρια να αντιδράσουμε. Μια λέξη γεμάτη αρνητικές επιπτώσεις και δυσάρεστες εξελίξεις.
Ευτυχία. Η ικανοποίηση που νιώθουμε μετά την επίτευξη των σκοπών, την εκπλήρωση των επιθυμιών, την επιτυχία των στόχων που έχουμε θέσει, έχοντας ως αποτέλεσμα τη θετική ψυχολογία και ισορροπία του εαυτού μας. Μια λέξη πλημμυρισμένη θετική ενέργεια, χαρά και ευεξία.   
Όσο κι αν ακούγεται για άλλους περίεργο και για άλλους άξιο απορίας, έχουμε εγκλωβιστεί και ζούμε στο δικτατορικό καθεστώς της ευτυχίας, ως υποχρεωτική συνθήκη για να είμαστε ευτυχισμένοι, έχοντας παραγκωνίσει κάθε τι που έρχεται αντιμέτωπο με το καθεστώς της ευτυχίας μας.
Τι θέλω να πω… Επιδιώκουμε όλα γύρω μας να συνάδουν με την ευτυχία και πρώτα από όλα, τα συναισθήματα. Επιβάλλουμε στον εαυτό μας, να βιώνει μονάχα τη χαρά, την ευεξία, την ευχαρίστηση, ζωγραφίζοντας στο πρόσωπό μας συνεχώς ένα χαμόγελο, καταπιέζοντας τη θλίψη, τον πόνο, την απογοήτευση, τη μελαγχολία, τη δυσαρέσκεια, την απέχθεια και τους απαγορεύουμε την έκφρασή τους.
Σηκώνουμε προσεκτικά το χαλάκι της ψυχής μας, θάβουμε όλα τα αρνητικά που παρεμποδίζουν την ευτυχία μας και επιμελώς τα αφήνουμε να συσσωρεύονται και να κοχλάζουν, για να βιώσουμε απρόσκοπτοι την απόλυτη ευτυχία που εμείς οι ίδιοι επιβάλλουμε με τον τρόπο μας σε έναν καθόλα καταπιεσμένο εαυτό.

Απεγνωσμένα αναζητάμε τρόπους και τεχνικές για να επιφέρουμε και να εδραιώσουμε την αλλαγή στη ζωή μας, απαλλαγμένη από συναισθήματα που εναντιώνονται στους κόλπους της ευτυχίας. Γιατί όλο αυτό; Η θλίψη είναι πολλές φορές η διέξοδος μιας μεγάλης στενοχώριας. Ο πόνος είναι μια ενδιάμεση κατάσταση που πρέπει να βιώσουμε για να φτάσουμε να γιατρέψουμε την ψυχή μας από αρνητικές καταστάσεις. Ο δύσβατος δρόμος της μελαγχολίας φτάνοντας στο τέλος του, μας έχει ο ίδιος οδηγήσει στο μονοπάτι της ευτυχίας. Αν παρεμποδίζουμε πολλές φορές συνειδητά την εξωτερίκευση αυτών των δεν αντιλέγω, αρνητικών συναισθημάτων, δεν είμαστε σε θέση να προβούμε ένα βήμα παρακάτω όπου τελικά θα παρέλθει αβίαστα η ευτυχία στη ζωή μας.
Η εξαναγκασμένη ευτυχία, παύει να είναι ευτυχία και παραπέμπει σε καταπίεση των επιθυμιών και σε άρνηση αποδοχής των αρνητικών καταστάσεων που πιθανότατα να εισβάλλουν απρόσμενα στους κόλπους της ζωής μας.
Έρευνες έχουν δείξει, ότι κυνηγώντας διακαώς την ευτυχία, γινόμαστε εγωπαθείς, απόμακροι και μονόχνοτοι, απομονωνόμαστε οικειοθελώς στα στενά όρια του εαυτού μας και παύουμε να διαισθανόμαστε τις αμοιβαίες ανάγκες των συνανθρώπων μας, που απαρτίζουν τον κοινωνικό μας περίγυρο.
Επιπρόσθετα, ασπαζόμαστε μονάχα την θετική μας πλευρά, την ωραιοποιούμε, την προβάλλουμε με κάθε τρόπο και αδιαφορούμε πλήρως για τη συσσώρευση όλων των υπολοίπων αρνητικών που τυγχάνει να διαθέτουμε και που φυσιολογικά διαθέτουν όλοι οι συνοδοιπόροι μας.
Για να είμαστε αυθεντικοί και απαλλαγμένοι από συναισθηματικές φορτίσεις, θα πρέπει να καυτηριάζουμε τα κακώς κείμενα, να ασπαζόμαστε τις προσωπικές μας ανάγκες και καταβολές αγνοώντας πικρόχολα σχόλια, να απαντάμε αληθινά στις ερωτήσεις άλλων ακόμη κι αν αυτό που θα πούμε θα τους πληγώσει, να αποδεχόμαστε τα λιγότερο θετικά στοιχεία του χαρακτήρα μας και να τα αγκαλιάζουμε, να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας κάθε φορά που τείνουν να φράξουν την αναπνευστική μας οδό και να διαχειριζόμαστε τις κακές μας στιγμές, ακόμα κι αν όλα τα παραπάνω ελλοχεύουν τον κίνδυνο μιας κακής κριτικής του συνόλου προς εμάς.
Είναι στη φύση πολλών από εμάς, να προσφέρουμε στο κοινωνικό σύνολο. Να συμπάσχουμε στις αγωνίες των άλλων, να μοιραζόμαστε τον πόνο τους, να γινόμαστε αρωγοί τους σε δυσμενείς συνθήκες και να ακουμπάμε έμπρακτα στα προβλήματά τους, ακόμη κι αν αυτό ελλοχεύει τον κίνδυνο να επηρεάσουμε για λίγο τη ζωή μας. Όλα τα παραπάνω έχουν πάψει να υφίστανται, μιας και επιλέγουμε να καλλιεργήσουμε την προσωπική μας ευτυχία, αδιαφορώντας για το κοινωνικό γίγνεσθαι που αν μη τι άλλο μας αφορά όλους, με απώτερο σκοπό την απομόνωση, την απομάκρυνση και την αποπροσωποποίηση από το σύνολο που τόσο έχουμε ανάγκη.

Μην απογοητεύστε!
Υπάρχει ελπίδα διαφυγής και την κρατάμε φυλαγμένη στις καρδιές μας.     
Αδράξτε την όποια ευκαιρία και παράλληλα με την δική σας ευτυχία, επιδιώξτε και την ευτυχία των συνανθρώπων σας. Γνωστοποιήστε τους τα οφέλη της ευτυχίας και της θετικής σκέψης και δείξτε τον δρόμο προς την κατάκτησή της. Πορευτείτε μαζί, συνδράμετε όταν σας έχουν ανάγκη και δεχτείτε τη δική τους συμβολή με αγάπη.
Απεγκλωβιστείτε από τα δεσμά της υποχρεωτικής ευτυχίας και μην την αναζητάτε ως αυτοσκοπό. Ζήστε τη ζωή σας ελεύθερα, εξωτερικεύστε τα συναισθήματα και τις ανάγκες σας και θέστε ως στόχο σας τη σωματική και ψυχολογική σας σταθερότητα. Εργαστείτε επάνω στην προσωπική σας ανάπτυξη και τα οφέλη που προσφέρει, κοινοποιήστε τους καρπούς της και  κυνηγήστε να καταγράψετε δυνατές αναμνήσεις στο υποσυνείδητό σας.
Αγαπήστε τις πληγές σας, αγκαλιάστε τα τραύματά σας χωρίς να τα κρύβετε και αφήστε τα δάκρυα να τρέξουν όποτε αυτά εγκλωβίζονται μέσα σας. Αδειάστε τη ψυχή σας από ότι σας βαραίνει και η πολυπόθητη ευτυχία, αβίαστα θα κατακτήσει τον ελεύθερο χώρο που μόλις εμφανίστηκε.
Δε θυμάμαι ποιος είναι ο κάτοχος της παρακάτω φράσης, αλλά ελπίζω να συμφωνήσετε μαζί μου στο ότι, για να αναγνωρίσουμε τη χαρά, πρέπει να γευτούμε τη λύπη. Όταν έχουμε βιώσει τη λύπη, τον πόνο και την απογοήτευση, είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε την ύπαρξη των θετικών συναισθημάτων και να αντιληφθούμε στο έπακρο, σε κάθε κύτταρό μας την θετική και ευεργετική δράση της ευτυχίας.
Με απλές και συνετές πράξεις, όλοι μαζί, χωρίς περιορισμούς και εξαναγκασμούς θα επιφέρουμε και θα εδραιώσουμε την ευτυχία στις ζωές μας απαλλαγμένη από πρέπει, στερεότυπα και βαρύγδουπες αξιώσεις.

Γεννήθηκα και ζω στις Πλαταιές Βοιωτίας. Σπούδασα Πληροφορική & Φυσικές Επιστήμες και το γράψιμο παντός είδους είναι η μεγάλη μου αγάπη. Το διάβασμα και οι μοναχικοί περίπατοι στη φύση, γεμίζουν ευχάριστα τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου. Έμπνευσή μου αποτελεί κάθε τι που μπορεί να μας διδάξει και να μας προσφέρει το έναυσμα να δούμε τη ζωή από άλλη οπτική.

Η Virabhadrasana-I, στην Αγγλική γλώσσα Warrior-I και στα Ελληνικά Πολεμιστής-1, είναι μια δυναμική και δύσκολη στάση, που απαιτεί από τον ασκούμενο να ξεπεράσει τους σωματικούς, διανοητικούς και συναισθηματικούς περιορισμούς του, για να μπορέσει να φθάσει σε μια βαθύτερη έκφραση της asana. Είναι επίσης μια ευκαιρία, να εστιάσει και να εξασκηθεί στην τόλμη και στην αποφασιστικότητα, αλλά και στην εξισορρόπηση που χρειάζεται ο πολεμιστής της καθημερινής ζωής.

Εκ πρώτης όψεως ακούγεται περίεργο μία στάση γιόγκα, να έχει το όνομα ενός πολεμιστή. Αν και οι γιόγκις είναι γνωστοί για τη μη βίαιη φύση τους (ahimsa-μη βία, είναι το πρώτο yamas στη φιλοσοφία του Patantzali), αξίζει να θυμηθούμε ότι ένα από τα πιο «ιερά» κείμενα της Yoga, η Bhagavad Gita, είναι ο διάλογος μεταξύ δύο μυθικών και διάσημων πολεμιστών, του Θεού αρματηλάτη Κρίσνα και του ήρωα τοξότη Άρτζουνα, που εκτυλίσσεται σε ένα πεδίο μάχης μεταξύ δύο μεγάλων στρατών, που προετοιμάζονται για έναν εμφύλιο και επικό πόλεμο.

Εννοιολογικά, αυτό που πιο εσωτερικά υφίσταται στην καθαρά πολεμική στάση αυτής της θέσης, είναι ο «πνευματικός πολεμιστής», ο οποίος μάχεται γενναία με τον παγκόσμιο εχθρό των ανθρώπων, την άγνοια του εαυτού (avidya), δηλαδή την απόλυτη πηγή όλων των παθών μας.

Αλλά και ο Virabhadra υπήρξε ένας μυθικός πολεμιστής και ήρωας της Ινδικής μυθολογίας, που αποτέλεσε μία από τις ενσαρκώσεις του Θεού Shiva.

Ο Virabhadrasana-I είναι μία δύσκολη σχετικά θέση λόγω της δυσκαμψίας της λεκάνης και των ώμων που έχουμε οι δυτικοί άνθρωποι, σε σχέση με τους ανατολίτες. Στη στάση απαιτούνται αρκετές και δύσκολες ευθυγραμμίσεις, που όταν ολοκληρωθούν προσφέρουν μια ξεχωριστή «πολεμική» εμπειρία του σώματος.

Οι δυσκολίες της θέσης
Η Virabhadrasana-Ι είναι μία απαιτητική στάση που δεν είναι εύκολη για αρχάριους. Χρειάζεται προσπάθεια για να την κατακτήσει ο ασκούμενος. Π.χ. όταν προσπαθείς να γειώσεις το πίσω πόδι, χάνεται η ανύψωση του θώρακα, ή όταν προσπαθείς να ανυψώσεις τα χέρια, χάνεται η ευθυγράμμιση του μπροστινού γονάτου. Έτσι προσπαθώντας να φτιάξεις ένα κομμάτι, χάνεις την ευθυγράμμιση σε ένα άλλο και εκεί εντοπίζεται η δυσκολία της θέσης.
Αλλά αυτή είναι και η ομορφιά της Yoga. Κάθε εμπόδιο και δυσκολία είναι μία πρόκληση για κατάκτηση και συνειδητότητα. Το καθήκον ενός γιόγκι σε οποιαδήποτε στάση, είναι να παρατηρήσει την σχέση μεταξύ όλων των μερών του σώματος, αρχικά ως σημείο και συνέχεια ως όλον. Το κάθε μέρος του σώματος χρειάζεται να επικοινωνεί και να συνεργάζεται με κάθε άλλο.
Έτσι, στη Virabhadrasana-I, η γείωση του πίσω ποδιού μπορεί να γίνει μια συνειδητή προσπάθεια για τη μη κατάρρευση του πίσω γονάτου και για ανύψωση του θώρακα. Το ευρύ άνοιγμα των χεριών προς τα πάνω, θα δημιουργήσει χώρο στη λεκάνη για να επιμηκυνθεί ο κορμός.
Έτσι κάθε μέρος μαθαίνει να συνεργάζεται με τα άλλα μέρη μέσα από μία γραμμή συνείδησης και όταν όλα τα μέρη πλέον επικοινωνήσουν μεταξύ τους επιτυγχάνεται η ολότητα, συνειδησιακά αλλά και σωματικά.
Μέσα απ’ τη Virabhadrasana-I, θα διατείνετε τους αστραγάλους και τις γάμπες, θα δυναμώσετε τον τετρακέφαλο και την πλάτη, θα επιμηκύνετε την κίνηση της λεκάνης και των ισχίων και θα τεντώσετε το πάνω μέρος του σώματος και τα χέρια σας. Δεν υπάρχει σχεδόν κανένα μέρος του σώματος, που να μην αποκομίζει τα οφέλη του μέσα από τη θέση αυτή.

Τα οφέλη της θέσης
Διατείνει το στήθος.

• Διευρύνει τους πνεύμονες.
• Ανοίγει τους ώμους και το λαιμό.
• Τεντώνει τους μύες της κοιλιάς και τον λαγονοψοΐτη.
• Ανοίγει τη βουβωνική χώρα και τα ισχία.
• Ενισχύει τους ώμους, τα χέρια και τους μυς της πλάτης.
• Τεντώνει τις γάμπες, τους αστραγάλους και τους μηρούς.
• Δυναμώνει τους τετρακεφάλους μυς.

Virabhadrasana-I. Οδηγίες βήμα προς βήμα
Από τη θέση του κάτω σκύλου (Adho Mukha Svanasana), φέρε το δεξί σου πόδι προς τα εμπρός, ανάμεσα στα χέρια σου. Γύρισε και πάτησε το πίσω πέλμα σου στο πλάι, με τα δάχτυλα να κοιτούν λοξά και μπροστά. Οι φτέρνες σου να είναι σε μία ευθεία σε σχέση με το ματ. Λύγισε το μπροστινό σου γόνατο 90^ο μοίρες (ή λίγο λιγότερο). Το μπροστινό γόνατό σου χρειάζεται να βρίσκεται σε ευθεία με το δεύτερο δάχτυλο του πέλματός σου και το πίσω πέλμα σου να πατά καλά στο πάτωμα.
Με μία βαθιά εισπνοή σήκωσε τα χέρια σου ψηλά, στρέφοντας τον κορμό μπροστά. Ταυτόχρονα σήκωσε τα χέρια σου ψηλά σε ανάταση, διευρύνοντάς τα προς τα πάνω και κράτησέ τα παράλληλα μεταξύ τους, με τις παλάμες σου αντικριστά. Ξεκινώντας την ευθυγράμμιση απ’ τα θεμέλιά σου (τα πόδια σου), πάτησε καλά στο πάτωμα την έξω μεριά του πίσω και αριστερού πέλματός σου, τραβώντας το αριστερό μηριαίο σου οστό προς τα πίσω, έτσι ώστε το πίσω γόνατο να είναι ίσιο και να μην καταρρέει.
Ενώ συνεχίζεις να κρατάς το πίσω πέλμα σου καλά γειωμένο στο ματ, ταυτόχρονα ενεργοποιείς τη mula bandha και το κέντρο σου, τραβώντας την ουρά σου προς το έδαφος. Αυτή η ενεργοποίηση θα σου δώσει την ασφάλεια στη μέση σου και θα ανυψώσει κι άλλο τον κορμό σου διευρύνοντάς τον. Τράβηξε τώρα μαλακά το κάτω μέρος της κοιλιάς σου προς τα πίσω και προς τα πάνω μακριά από τον δεξιό μηρό σου, για να δημιουργήσεις χώρο στη λεκάνη σου.
Κρατώντας αυτές τις ευθυγραμμίσεις, άφησε τις ωμοπλάτες σου να ανοίξουν προς τα πίσω και πάνω προς τις εξωτερικές μασχάλες σου, μακραίνοντας τη σπονδυλική σου στήλη. Κάνε έξω στροφή στους δικέφαλους μυς των χεριών σου, τραβώντας τα προς τα πίσω, για ν’ ανοίξει κι άλλο ο θώρακάς σου. Κράτα τα χέρια σου τεντωμένα και σε παράλληλη θέση και με τις παλάμες σου να κοιτούν η μία την άλλη. Ενεργοποίησε τα χέρια σου πιέζοντάς τα προς τα μέσα, με την αίσθηση ότι κρατάς μία μπάλα. Αν έχεις ανοιχτό θώρακα και ώμους, μπορείς να ενώσεις τις παλάμες σου μαζί και να κοιτάξεις ψηλά προς τους αντίχειρές σου.
Άφησε την μυϊκή ενέργεια που ανεβαίνει αρχικά από τα πόδια σου στο κέντρο του σώματός σου να ρέει προς τα πάνω και κατά μήκος της σπονδυλικής σου στήλης, διευρύνοντάς σε προς τον ουρανό, μέσα από το στέμμα του κεφαλιού σου και το 7^ο chakra.
Κράτησε τη θέση δυναμικά έχοντας την αίσθηση της ανοδικής ροής της ενέργειάς σου, ταυτόχρονα με σταθερή γείωση των ποδιών σου, αναπνέοντας βαθιά για 5–10 αναπνοές.
Τελειώνοντας και με την εκπνοή, κατεβάζεις τα χέρια σου στο πάτωμα και επιστρέφεις στον κάτω σκύλο (Adho Mukha Svanasana). Επαναλαμβάνεις την ίδια διαδικασία και από την άλλη πλευρά.
Οι συμβουλές αυτές για καλύτερη ευθυγράμμιση της asana, θα σε βοηθήσουν να προστατευτείς από τραυματισμούς, βοηθώντας να έχεις και μία καλύτερη και πιο δυναμική εμπειρία. 

Συμβουλές για αρχάριους, παραλλαγές
Όσοι δεν έχουν προχωρήσει σε θέματα ευλυγισίας στη Hatha yoga, θα δυσκολευτούν λίγο με την Virabhadrasana-I. Συγκεκριμένα οι αρχάριοι, όταν λυγίζουν το μπροστινό γόνατο, έχουν την τάση να γέρνουν τη λεκάνη τους προς τα εμπρός και κάτω, μαζί με τον κορμό. Έτσι η ισορροπία της θέσης χαλάει, με το σώμα να γέρνει μπροστά, κλείνοντας έτσι το εύρος της λεκάνης και συμπιέζοντας το κάτω μέρος της πλάτης.
Επίσης θα δυσκολευτούν να κρατήσουν την πίσω φτέρνα γειωμένη, το πίσω γόνατο χωρίς να καταρρέει και το κάτω μέρος της πλάτης επιμηκυμένο, σε αυτή τη στάση. Εδώ ως παραλλαγή θα χρειαστεί τα πέλματά τους να έχουν απόσταση μεταξύ τους, τοποθετώντας τα στις δύο άκρες του ματ, για να μην είναι σε ευθεία οι φτέρνες τους. Αυτό θα δώσει χώρο στη λεκάνη και θα αποσυμφορήσει τη μέση τους, βοηθώντας τους ταυτόχρονα να ανασηκώσουν τον κορμό πιο εύκολα, χωρίς να καταρρέει το πίσω γόνατο.
Τέλος ενδέχεται οι αρχάριοι μαθητές με προβλήματα δυσκαμψίας στους ώμους, να δυσκολευτούν να ανοίξουν τα χέρια τους προς τα πάνω και πίσω. Εδώ πιο εύκολη επιλογή είναι τα χέρια τους να τα κρατούν παράλληλα μεταξύ τους (ή ελαφρώς πιο φαρδιά από παράλληλα), αντί να ενώσουν τις παλάμες τους μαζί. Εναλλακτικά, τα χέρια μπορεί να είναι σε θέση προσευχής στο ύψος της καρδιάς. 

Αντενδείξεις

• Πόνος στο γόνατο
• Υψηλή πίεση του αίματος
• Πολύ αρχάριοι μαθητές
• Προβλήματα μέσης

Προπαρασκευαστικές στάσεις

Tadasana (θέση του βουνού)
Adho Mukha Svanasana (κάτω σκύλος)
Anjaneyasana (θέση του μισοφέγγαρου)
High Lunge (προβολή)
Parsvottanasana (θέση της πυραμίδας)
Virabhadrasana II (πολεμιστής-II)

Παρατηρώντας την asana
Παρατηρώντας τον πολεμιστή Virabhadra-I από μπροστά, θα δεις μία μικρή στενή λωρίδα σώματος, όπως συμβαίνει και με τον Virabhadra-II. Αυτό εξασφαλίζει στον πολεμιστή μικρό μέγεθος προσβολής του σώματός του, απ’ τον αντίπαλο. Η δε θέση του σε πλήρη ανάπτυξη, υποδεικνύει έναν πολεμιστή που έχει σηκώσει το σπαθί του και ετοιμάζεται να κόψει χτυπώντας αποφασιστικά, με στόχευση και με έλεγχο του σώματός του.
Πραότητα και αφοβία είναι τα δύο βασικά συναισθήματα ενός σοφού πολεμιστή. Αυτό άλλωστε αντιπροσωπεύει και το σπαθί. Εδώ μπαίνει η ιδέα ότι η γιόγκα, δεν είναι μόνο ειρήνη και μη βία. Άλλωστε για να έχεις ειρήνη, χρειάζεται να είσαι πάντοτε έτοιμος για πόλεμο, όπως ο μεγάλος μυθικός ήρωας Virabhadra…

Επίλογος
Η Virabhadrasana-I, επιτρέπει στον γιόγκι μια ανοιχτή επικοινωνία μεταξύ της δυναμικής των χεριών, των ποδιών, της πλάτης και του έλεγχου του νου. Εξασκώντας τη σταθερότητα και την ισορροπία ανάμεσα στις αντίθετες δυνάμεις που ασκούνται στον Πολεμιστή-1, μπορείς κάποιος να αποκομίσει τα βαθύτερα οφέλη της θέσης, που είναι η αυτοπεποίθηση και το θάρρος, ώστε να αντιμετωπίσει τις δύσκολες καταστάσεις που θα συναντήσει στη ζωή του. Ο πολεμιστής εδώ ζωντανεύει μέσα απ’ τη θέση ως ένα ζωντανό και σοφό ον, όπου μέσα από την αστείρευτη ψυχική του δύναμη, θα οδηγήσει την δική του εξαγνισμένη prana, να ενωθεί ταυτόχρονα με τη γη και τον ουρανό.

Βασίλης Μαυρομμάτης
Ιπποκράτειο Κέντρο Κλασικής Ομοιοπαθητικής
Bachelor of Health Science (Naturopathy) στο Warnborough College Ireland
e-mail: bmavromatis@gmail.com
Facebook: @greekmedicine

Στο καλοκαιρινό τεύχος του περιοδικού Holistic Life, έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε νέες προσεγγίσεις από το χώρο της φυσικής (ολιστικής) ιατρικής, των εναλλακτικών και συμπληρωματικών θεραπειών, τη διατροφή και μια εκτεταμένη πρωτογενή αρθρογραφία για την μείωση του άγχους με τη σωστή διαχείριση των επιπέδων της κορτιζόλης, νέες επιστημονικές έρευνες καθώς και φυσικές λύσεις για τη πρόληψη και την αντιμετώπιση πολλών προβλημάτων υγείας. 
Εδώ "κατεβάστε" το τεύχος 110

Μέχρι το επόμενο τεύχος να θυμάστε να αναζητάτε πάντα εναλλακτικές λύσεις σε προβλήματα που φαίνονται αδιέξοδα. 
www.holisticlife.gr | Facebook: holisticlifegr | Holistic life TV