Η ουλίτιδα και περιοδοντοπάθεια είναι δυο συχνά εμφανιζόμενες νόσοι της στοματικής κοιλότητας που προσβάλουν τα ούλα που περιβάλλουν τα δόντια και το οστό των γνάθων που τα στηρίζει. Οι βασικοί λόγοι εκδήλωσής τους είναι η γενετική προδιάθεση του ασθενούς, η έλλειψη καλής στοματικής υγιεινής, το κάπνισμα, η κακή διατροφή, η εγκυμοσύνη, ο πολυμεταλλισμός της στοματικής κοιλότητας (π.χ. παρουσία μαύρων σφραγισμάτων και μεταλλικών γεφυρών στο στόμα), η κακή σύγκλειση-τρίξιμο  των δοντιών (βλ homeodentist.gr η ολιστική θεραπεία του τριξίματος των δοντιών) και παθολογικές καταστάσεις όπως έντονο στρες, σακχαρώδης διαβήτης, νεφρική και ηπατική ανεπάρκεια και χρόνια λήψη φαρμάκων όπως αντιεπιληπτικά (υπερτροφική ουλίτιδα) και διφωσφονικά. Τα διφωσφονικά είναι φάρμακα που συνταγογραφούνται για την αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης  και προκαλούν σε μεγάλο ποσοστό νέκρωση-καταστροφή του οστού των γνάθων που είναι χρόνια και δύσκολα ανταποκρίνεται στην κλασική και ολιστική θεραπεία. Οι ασθενείς που χρησιμοποιούν διφωσφονικά καλό είναι να ανατρέξουν σε ολιστικές μεθόδους αντιμετώπισης της οστεοπόρωσης που είναι ακίνδυνες και αποτελεσματικές.

Η αλλοπαθητική αντιμετώπιση των νόσων του περιοδοντίου
Η κλασική οδοντιατρική θεωρεί τις παραπάνω νόσους σαν τοπικές στοματικές φλεγμονές που χρειάζονται τοπική θεραπεία, με ταυτόχρονη (σε σοβαρές περιπτώσεις) λήψη αντιβιοθεραπείας. Δεν λαμβάνει υπόψη ότι για να εκδηλωθεί οποιαδήποτε φλεγμονή στον οργανισμό πρέπει η άμυνα του αρρώστου να είναι εξασθενημένη. Μόνο τότε οι μικροβιακοί παράγοντες της οδοντικής πλάκας θα βρουν το κατάλληλο έδαφος για την εμφάνιση της νόσου.
Έτσι, ένας ασθενής με λίγη οδοντική πλάκα και εξασθενημένο αμυντικό σύστημα θα εκδηλώσει τη νόσο σε σοβαρή μορφή, ενώ ένας ασθενής με ισχυρό αμυντικό σύστημα και την ίδια ποσότητα οδοντικής πλάκας θα εμφανίσει τη νόσο σε ηπιότερο βαθμό ή δεν θα νοσήσει καθόλου.

Η ολιστική θεώρηση των νόσων του περιοδοντίου
Θεωρούμε, στην ομοιοπαθητική, ότι μια νόσος δεν είναι τίποτα άλλο από μια εκδήλωση ενός συνόλου συμπτωμάτων σε έναν δεδομένο οργανισμό. Αν η νόσος του περιοδοντίου οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στη δύναμη του μικροβιακού παράγοντα που περιέχεται στην οδοντική πλάκα-πέτρα, θα σταματήσει και δεν θα επανεμφανιστεί με την ολοκλήρωση της αποτρύγωσης, της απόξεσης και την εκμάθηση της σωστής στοματικής  υγιεινής.
Αν όμως η νόσος είναι αποτέλεσμα ενός εξασθενημένου αμυντικού συστήματος θα επανεμφανιστεί σύντομα μετά το τέλος της κλασικής οδοντιατρικής θεραπείας.
Αυτό που θα δώσει απάντηση στην πραγματική αιτιολογία της νόσου θα είναι η κλινική παρατήρηση του ασθενούς. Ο ομοιοπαθητικός οδοντίατρος πρέπει να αποκτήσει μια καθαρή εικόνα της εξέλιξης της νόσου παρατηρώντας αν η τελευταία έχει την τάση να επανεμφανιστεί.
Η κλινική παρατήρηση θα απαντήσει στο ερώτημα αν η ουλίτιδα ή η περιοδοντοπάθεια του ασθενούς είναι μια τοπική φλεγμονώδης αντίδραση των ούλων και του υποκείμενου οστού ή αποτελεί εκδήλωση ενός εξασθενημένου αμυντικού συστήματος – μιας χρόνιας διαταραχής της υγείας, που βρίσκει εκτόνωση στην ανάπτυξη φλεγμονής στους ουλικούς – οστικούς ιστούς. Στην 25χρονη εξάσκηση του οδοντιατρικού επαγγέλματος είδαμε να εκδηλώνονται σοβαρές βλάβες στα ούλα και στα οστά σε ασθενείς με καλή στοματική υγιεινή. Η αιτία της νόσου οφειλόταν σε τέτοιες περιπτώσεις σε παράγοντες εντελώς άσχετους με τη στοματική υγιεινή.
Ένας χωρισμός, μια ερωτική ή επαγγελματική απογοήτευση, ο καταπιεσμένος θυμός, η θεραπεία με αντιβίωση και κορτικοστεροειδή δερματικών και αναπνευστικών προβλημάτων και διάφορες ανάλογες αιτίες μπορούν να οδηγήσουν σε εμφάνιση των νόσων του περιοδοντίου.

Τι είναι ουλίτιδα και ποια είναι η θεραπεία της
Είναι μια φλεγμονώδης αντίδραση των ούλων που οφείλεται κυρίως σε τοπικά ερεθιστικά αίτια. Τα συνήθη αίτια αυτά είναι η συσσώρευση της οδοντικής πλάκας και πέτρας (τρυγίας) στην επιφάνεια των δοντιών. Οδοντική πλάκα είναι το πρoϊόν ζύμωσης των τροφών από τα μικρόβια της στοματικής κοιλότητας. Όταν η οδοντική πλάκα ενασβεστιωθεί από τα άλατα του σάλιου μετατρέπεται σε οδοντική πέτρα ή τρυγία. Ιατρογενείς παράγοντες μπορούν επίσης να προκαλέσουν ουλίτιδα, όπως γέφυρες με κακή εφαρμογή και κακοφτιαγμένα σφραγίσματα. Τα ούλα που έχουν ουλίτιδα αιμορραγούν, είναι επώδυνα στο βούρτσισμα και μπορεί να εμφανίσουν οίδημα. Η αναπνοή είναι κάποιες φορές δύσοσμη εξαιτίας της συσσώρευσης υπολειμμάτων τροφών στα μεσοδόντια διαστήματα.
Η κλασική οδοντιατρική συστήνει την αφαίρεση της οδοντικής πλάκας και πέτρας από την επιφάνεια των δοντιών και την εκπαίδευση του ασθενούς ώστε να διατηρεί το στόμα του καθαρό με τη βοήθεια της οδοντόκρεμας, της οδοντόβουρτσας και του στοματικού διαλύματος.

Τι είναι περιοδοντοπάθεια και ποια είναι η θεραπεία της
Αν η ουλίτιδα αφαιρεθεί αθεράπευτη μπορεί σε πολλές περιπτώσεις να εξελιχθεί σε περιοδοντοπάθεια. Η φλεγμονή επεκτείνεται από τα ούλα στους υποκείμενους ιστούς που είναι τα οστά των γνάθων που στηρίζουν τα δόντια. Τα τελευταία αρχίζουν να καταστρέφονται, τα δόντια αρχίζουν να κουνιούνται και πονάνε κατά τη μάσηση. Γύρω από τα δόντια που πάσχουν μπορεί να εμφανιστούν αποστήματα. Τα ούλα παρουσιάζουν έντονη ερυθρότητα, αιμορραγία και πόνο κατά το βούρτσισμα. Η δυσοσμία του στόματος είναι συνήθως ιδιαίτερα έντονη. Σε πολλούς ασθενείς τα παραπάνω συμπτώματα λείπουν, η νόσος περνάει απαρατήρητη και εξελίσσεται αργά μέσα στο χρόνο. Η καταστροφή των οστών που είναι η φυσική εξέλιξη της νόσου, προκαλεί τελικά την απόπτωση των δοντιών.
Η κλασική οδοντιατρική προτείνει την αφαίρεση της οδοντικής πέτρας από τα δόντια και την απόξεση των ριζών των δοντιών με ειδικά εργαλεία και συσκευή υπερήχων.

Οι σύγχρονες χειρουργικές τεχνικές ανάπλασης των οστών της γνάθου.
Σε περιπτώσεις που υπάρχει μεγάλη οστική καταστροφή ακολουθούνται ειδικές μικροχειρουργικές τεχνικές με σκοπό να αναγεννηθεί το οστό που έχει χαθεί και τα δόντια να σταματήσουν να κουνιούνται. Τα συνήθη βιοϋλικά που χρησιμοποιούνται για την ανάπλαση των χαμένων οστών είναι οστικά μοσχεύματα, εμβρυϊκές πρωτεΐνες και μεμβράνες κολλαγόνου. Οι επεμβάσεις είναι ανώδυνες και η μετεγχειρητική τους πορεία είναι πολύ καλά ανεκτή από τους ασθενείς.

Συμπέρασμα
Μετά από 25 χρόνια εφαρμογής της ομοιοπαθητικής στη θεραπεία της ουλίτιδας και της περιοδοντοπάθειας, το συμπέρασμά μου είναι ότι η στοματική υγεία πρέπει να παρακολουθείται μέσα στο βάθος του χρόνου ώστε ο θεράπων ιατρός να αξιολογεί αν το πρόβλημα οφείλεται σε μια τοπική ή γενική διαταραχή της υγείας του ασθενή του. Ο ομοιοπαθητικός οδοντίατρος μπορεί να θεραπεύσει τον ασθενή του με τις κλασικές οδοντιατρικές πρακτικές (απόξεση- αποτρύγωση, χειρουργική αναγέννηση οστών) και να ενδυναμώσει τον οργανισμό του με τη χρήση ομοιοπαθητικών - φυτοθεραπευτικών φαρμάκων και την βελτίωση των διατροφικών του συνηθειών ώστε η νόσος να μην επανεμφανιστεί.
Μπορεί ακόμα ο ομοιοπαθητικός οδοντίατρος – βασιζόμενος στην ολιστική αντιμετώπιση της νόσου σύμφωνα με τον Χάνεμαν- να διακρίνει μήπως η νόσος των ούλων δεν οφείλεται σε τοπικούς παράγοντες (μικρόβια της οδοντικής πλάκας – πέτρας) αλλά είναι η καταπίεση μιας γενικής νόσου του οργανισμού σε κάποιο άλλο επίπεδο (πχ μιας δερματοπάθειας) ή οφείλεται σε δηλητηρίαση του οργανισμού από κακές διατροφικές συνήθειες που τοξινώνουν τον οργανισμό με την παραγωγή ελευθέρων ριζών.
Παραδείγματα υπάρχουν πολλά, αλλά το πιο κοινό είναι η εμφάνιση αιμορραγικής ουλίτιδας σε άτομα που έχουν υποδειγματική στοματική υγιεινή και καταπιεσμένο θυμό. Αν σε έναν τέτοιο ασθενή δοθεί αντιβίωση ή μια οδοντόκρεμα που σταματάει την αιμορραγία το μόνο που θα πετύχουμε είναι η καταπίεση της αιμορραγίας και την εκδήλωση της νόσου σε άλλα όργανα (πχ βρογχίτιδα). Άτομα που ανταποκρίνονται σε φάρμακα όπως τα Sulphur, Phosphorus, Staphysagria, Platina, Paladium, Aurum, Mercurius solubilis, Ferrum sulphuricum έχουν συχνές εκδηλώσεις αιμορραγικής ουλίτιδας. Η εμφάνιση οστικής καταστροφής σε ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα που έχει καταπιεστεί με χρόνια λήψη κορτιζόνης και αντιβιοτικών είναι αρκετά συχνή.

O Mηνάς Ρηγάτος εργάστηκε στο Παρίσι από το 1986 μέχρι το 1990, αποκλειστικά σαν Χειρούργος στόματος – Περιοδοντολόγος. Από το 1991 μέχρι το 1998 εργάστηκε σαν Εμφυτευματολόγος και Περιοδοντολόγος στο Οδοντιατρικό Ινστιτούτο Αθηνών στο Ψυχικό. Από το 1998 μέχρι και σήμερα διατηρεί Ιδιωτικό Ομοιοπαθητικό Οδοντιατρείο στη Γλυφάδα. Έχει ιδρύσει το Οδοντιατρικό Ομοιοπαθητικό Ινστιτούτο Γλυφάδας, με σκοπό την διοργάνωση σεμιναρίων και την εκπαίδευση των οδοντιάτρων στην ομοιοπαθητική.

Η λεύκη είναι μία ενοχλητική δερματική πάθηση κατά την οποία περιοχές του δέρματος και των βλεννογόνων χάνουν σταδιακά την φυσιολογική τους χρωστική (μελανίνη) και γίνονται λευκές. Η λατινική ονομασία της λεύκης είναι vitiligo, που σημαίνει ελάττωμα ή ψεγάδι. Προσβάλλει το 1-2% του παγκόσμιου πληθυσμού, μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία αλλά συχνότερα εμφανίζεται σε άτομα 10-30 ετών. Πολλές φορές η λεύκη ξεκινάει από την παιδική ακόμη ηλικία επηρεάζοντας την ευαίσθητη ψυχολογία των παιδιών. Συχνά η λεύκη έχει αρνητικό αντίκτυπο στην αυτοεκτίμηση και την ποιότητα ζωής.¹
Η λεύκη είναι μια προοδευτική κατάσταση που προκαλεί αποχρωματισμό (λεύκανση) του δέρματος σε μπαλώματα. Εμφανίζονται αποχρωματισμένες ή λευκές κηλίδες, οι οποίες στερούνται της χρωστικής μελανίνης. Εκδηλώνεται με την εμφάνιση λευκών κηλίδων και πλακών σε διάφορα σημεία του σώματος, όπως τα χέρια, τα πόδια, τις μασχάλες, γύρω από το στόμα, τα μάτια και τα γεννητικά όργανα, καθώς και σε σημεία τραυματισμού του δέρματος από διάφορες αιτίες.
Αυτό που προκαλεί τη λεύκη είναι ακόμη ασαφές, αλλά η κύρια θεωρία είναι ότι είναι μια αυτοάνοση διαταραχή στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα στοχεύει τα μελανοκύτταρα, τα κύτταρα που είναι υπεύθυνα για τις χρωστικές που δίνουν χρώμα στο δέρμα, τα οποία πεθαίνουν ή δεν μπορούν να λειτουργήσουν κανονικά.²
Το οξειδωτικό στρες – μία ανισορροπία στο σώμα μεταξύ των καταστροφικών ελευθέρων ριζών και των αντιοξειδωτικών που αμύνονται εναντίον τους πιστεύεται επίσης ότι παίζει σημαντικό ρόλο.³ Και κάποιοι υποθέτουν ότι το οξειδωτικό στρες είναι αυτό που προκαλεί την αυτοάνοση απόκριση.⁴
Για την ήπια λεύκη, η συνήθης θεραπεία είναι τα τοπικά κορτικοστεροειδή, τα οποία μπορεί να είναι αποτελεσματικά αλλά έχουν παρενέργειες όπως λέπτυνση του δέρματος και ορμονικά προβλήματα.⁵
Για τις σοβαρότερες περιπτώσεις, με πιο εκτεταμένες αλλαγές στο δέρμα, η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη θεραπεία είναι η προσέλκυση περισσότερων μελανοκυττάρων στην επιφάνεια του δέρματος μέσω φωτοθεραπείας χρησιμοποιώντας υπεριώδη ακτινοβολία (UV)A ή UVB - όπως συμβαίνει φυσικά όταν ξαπλώνετε στον ήλιο για να μαυρίσετε - είτε από μόνη της ή σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες όπως τα φωτοευαίσθητα φάρμακα psoralen. Ωστόσο, έχουν καταγραφεί ανησυχίες σχετικά με παρενέργειες όπως φωτοτοξικές αντιδράσεις και φουσκάλες και την έλλειψη δεδομένων σχετικά με τους κινδύνους καρκίνου του δέρματος από την μακροχρόνια ακτινοβολία UV.⁶
Όσον αφορά τις φυσικές θεραπείες, υπάρχουν αρκετές υποσχόμενες θεραπείες για τη λεύκη, ειδικά εάν χρησιμοποιηθούν στα αρχικά στάδια της πάθησης, αν και οι περισσότερες έχουν δοκιμαστεί σε συνδυασμό με συμβατικές θεραπείες, οπότε δεν είναι σαφές τι αποτέλεσμα θα έχουν από μόνες τους.
Η καλύτερη επιλογή σας θα ήταν να συνεργαστείτε με έναν έμπειρο φυσιοπαθητικό που μπορεί να δημιουργήσει ένα ολιστικό εξατομικευμένο πρόγραμμα. Ωστόσο, παρακάτω καταγράφονται κάποιες από τις καλύτερες φυσικές επιλογές που μπορείτε να δοκιμάσετε.

Επιλέξτε αντιοξειδωτικά
Το οξειδωτικό στρες θεωρείται ότι εμπλέκεται στη λεύκη και τα αντιοξειδωτικά αποτελούν μία πολύ υποσχόμενη λύση για την αντιμετώπισή της. Σε μια μελέτη, ένα αντιοξειδωτικό συμπλήρωμα που περιέχει άλφα-λιποϊκό οξύ, βιταμίνες C και E και πολυακόρεστα λιπαρά οξέα ενίσχυσε τα αποτελέσματα της φωτοθεραπείας στενής ζώνης UVB. Σχεδόν οι μισοί ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία είδαν περισσότερο από 75% επαναχρωματισμό έναντι μόνο 18% στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου.⁷ Μια άλλη δοκιμή διαπίστωσε ότι όσοι έλαβαν συμπληρώματα βιταμίνης Ε μαζί με τη θεραπεία φωτοθεραπείας στενής ζώνης UVB είχαν καλύτερα αποτελέσματα από εκείνους που έκαναν μόνο φωτοθεραπεία.⁸
(Προτεινόμενες δόσεις: 100 mg άλφα-λιποϊκού οξέος. 100 mg βιταμίνης C; 40 mg βιταμίνης Ε).

Αυξήστε τη δόση της βιταμίνης D
Τα χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D, της «βιταμίνης του ήλιου», έχουν συνδεθεί με τη λεύκη,⁹ οπότε ίσως είναι καλή ιδέα να ελέγξετε αν ο οργανισμός σας έχει επάρκεια. Σε μια μελέτη για παιδιά που έλαβαν θεραπεία με την συμβατική τοπική αγωγή με tacrolimus, μόνο εκείνα που έλαβαν επίσης συμπληρώματα βιταμίνης D (1.500 IU / ημέρα ή 3.000 IU / ημέρα ανάλογα με τα υπάρχοντα επίπεδα) είδαν βελτίωση στη λεύκη τους.¹⁰

Διερευνήστε άλλες ανεπάρκειες βιταμινών
Με τη λεύκη έχουν σχετιστεί και ανεπάρκειες σε άλλες βιταμίνες, συγκεκριμένα σε φολικό (βιταμίνη Β9), βιταμίνη Β12 και βιταμίνη C.¹¹ Σε μια μικρή μελέτη, η συμπλήρωση με αυτές τις βιταμίνες οδήγησε σε σημαντικές βελτιώσεις στη λεύκη μετά από τρεις μήνες και ακόμη και πλήρη επαναχρωματισμό σε κάποιες περιπτώσεις μετά από ένα έως δύο χρόνια.¹² Μια άλλη μακροχρόνια μελέτη ανέφερε επαναχρωματισμό περίπου στους μισούς από όσους χρησιμοποίησαν συνδυασμένη θεραπεία έκθεσης στον ήλιο, φολικό οξύ και συμπληρώματα Β12.¹³ Συμβουλευτείτε έναν έμπειρο επαγγελματία υγείας που μπορεί να σας βοηθήσει να εντοπίσετε τυχόν ελλείψεις και να τις διορθώσετε με τα σωστά συμπληρώματα και δοσολογίες.

Προσέξτε την  L-φαινυλαλανίνη
Τα συμπληρώματα διατροφής αυτού του απαραίτητου αμινοξέος, που βρίσκεται στο κρέας, τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τα φασόλια, φαίνεται να είναι αποτελεσματικά για τη λεύκη όταν χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με φωτοθεραπεία.¹⁴
(Προτεινόμενη δοσολογία: 50 mg / ημέρα ανά κιλό σωματικού βάρους)

Δοκιμάστε βότανα
Αρκετά βότανα φαίνεται να είναι χρήσιμα για τη λεύκη. Παρακάτω αναφέρονται αυτά που ήταν αποτελεσματικά σε κλινικές δοκιμές.

Ginkgo biloba. Γνωστό για τις ισχυρές αντιοξειδωτικές του ιδιότητες, αυτό το βότανο συγκρίθηκε με εικονικό φάρμακο και βρέθηκε να είναι αποτελεσματικό τόσο στη διακοπή της εξέλιξης της λεύκης όσο και στη βελτίωση της χρωματισμού.¹⁶
(Προτεινόμενη δοσολογία: 40 mg τρεις φορές την ημέρα)

Αγριομάραθο (Ammi visnaga). Το Khellin, το ενεργό συστατικό αυτού του βοτάνου της Βόρειας Αφρικής, φαίνεται να διεγείρει τον επαναχρωματισμό του δέρματος σε ασθενείς με λεύκη όταν εκτίθενται σε ηλιακό φως.¹⁷
(Προτεινόμενη δοσολογία: 120-160 mg khellin)

Φλεβόδιο το χρυσό (Polypodium leucotomos). Οι ασθενείς που έλαβαν αυτό το είδος φτέρης της Νότιας Αμερικής σε συνδυασμό με φωτοθεραπεία στενής ζώνης UVB είδαν καλύτερα αποτελέσματα από αυτούς που έκαναν μόνο φωτοθεραπεία.¹⁸
(Προτεινόμενη δοσολογία: 250 mg τρεις φορές την ημέρα)

Δοκιμάστε ομοιοπαθητική
Η ομοιοπαθητική μπορεί να είναι χρήσιμη για τη λεύκη, σύμφωνα με αναφορές περιπτώσεων 14 ασθενών που έλαβαν εξατομικευμένες ομοιοπαθητικές θεραπείες. Εκείνοι που υποβλήθηκαν σε θεραπεία στα πρώτα στάδια της κατάστασής τους είχαν τα καλύτερα αποτελέσματα, ανέφεραν οι ερευνητές.¹⁹

Δοκιμάστε κινεζικά φυτικά φάρμακα
Σε μια ανασκόπηση πέντε δοκιμών, οι πάσχοντες από λεύκη που έλαβαν από του στόματος κινεζικά βότανα σε συνδυασμό με φωτοθεραπεία παρουσίασαν περισσότερο επαναχρωματισμό σε σύγκριση με εκείνους που χρησιμοποίησαν μόνο φωτοθεραπεία.²⁰

Βοηθηθείτε με την υπνοθεραπεία
Τα στοιχεία δείχνουν ότι υπάρχει μια ψυχολογική πτυχή σε πολλές δερματικές διαταραχές, συμπεριλαμβανομένης της λεύκης, και ότι η ύπνωση μπορεί να βοηθήσει ως συμπληρωματική θεραπεία.²¹

Βιβλιογραφικές αναφορές:
1.Int J Womens Dermatol, 2018; 4: 32-7
2.Autoimmun Rev, 2010; 9: 516-20
3.Indian J Dermatol Venereol Leprol, 2009; 75: 268-71
4.Med Sci Monit, 2019; 25: 1017-23
5.Am Fam Physician, 2009; 79: 135-40
6.BMC Dermatol, 2008; 8; 2
7.Clin Exp Dermatol, 2007; 32: 631-6
8.J Clin Pharmacol, 2009; 49: 852-5
9.Photodermatol Photoimmunol Photomed, 2016; 32: 181-90
10.Clin Nutr ESPEN, 2016; 15: 28-31
11.Pigment Int [serial online] 2015; 2: 76-80; Clin Exp Dermatol, 2012; 37: 62-4
12.Cutis, 1992; 50: 39-42
13.Acta Derm Venereol, 1997; 77: 460-2
14.Cochrane Database Syst Rev, 2006; (1): CD003263; J Dtsch Dermatol Ges, 2007; 5: 467-75
15.Acta Dermatovenerol Croat, 2011; 19: 248-54; J Am Acad Dermatol, 2005; 53: 220-3
16.Clin Exp Dermatol, 2003; 28: 285-7
17.Dermatologica, 1982; 165: 136-40
18.J Eur Acad Dermatol Venereol, 2007; 21: 942-50
19.Am J Case Rep, 2017; 18: 1276-83
20.Complement Ther Med, 2016; 26: 21-7
21.Arch Dermatol, 2000; 136: 393-9

Οι επιδημίες, αν και καταστροφικές, δεν σκοτώνουν τους πάντες. Δεν πέθαναν όλοι από τον Μαύρο Θάνατο (μαύρη πανώλη) ή από την επιδημία της Ισπανικής Γρίπης του 1918 - και πολλοί από εμάς θα καταφέρουμε επιβιώσουμε από τον COVID-19. Όμως γιατί κάποιοι άνθρωποι πεθαίνουν και γιατί τόσοι πολλοί μολυσμένοι έχουν μακροχρόνια συμπτώματα, ακόμα κι αν είναι νέοι και φαινομενικά υγιείς και πώς μειώνουμε τις πιθανότητές μας να μολυνθούμε εξαρχής;
Από τη στιγμή που θα μολυνθούμε, μπορούμε να μεταφέρουμε τον ιό COVID-19 για το υπόλοιπο της ζωής μας, όπως συμβαίνει και με τους ιούς του έρπητα, τους οποίους το 95% από εμάς μεταφέρουμε, ενώ το 90% των ανθρώπων στη Δύση φέρουν τον ιό Epstein-Barr (EBV), ο οποίος προκαλεί τη λοιμώδη μονοπυρήνωση και κάποιες φορές συνδέεται με τη σκλήρυνση κατά πλάκας, τη ρευματοειδή αρθρίτιδα και άλλες αυτοάνοσες ασθένειες.
Οι γιατροί και οι υπηρεσίες υγείας εξεπλάγησαν από το ξέσπασμα του COVID-19. Πολλοί είχαν υποθέσει ότι τα σύγχρονα φάρμακα και οι εμβολιασμοί είχαν κάνει τις ιογενείς επιδημίες παρελθόν. Ωστόσο οι λοιμώξεις συνεχίζουν να μας ακολουθούν και έχουν γίνει οι κύριοι παράγοντες πολλών επικίνδυνων θανατηφόρων ασθενειών, από τους καρκίνους και τη στεφανιαία νόσο έως την άνοια και τον διαβήτη.
Κάποια μικρόβια στο έντερο προκαλούν όγκους του εντέρου και αποτελούν αιτία ψυχιατρικής νόσου και αρθρίτιδας. Οι νευρολογικές ασθένειες είναι από τις πιο κοινές αιτίες θανάτου στη Δύση και όλα τα είδη συνδέονται με κάποιο μολυσματικό παράγοντα.
Αντί να κερδίσουμε τον «αγώνα των όπλων» ενάντια σε ιούς, βακτήρια και μύκητες, έχουμε αποκτήσει μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας από τα φάρμακα και τους εμβολιασμούς.
Οπότε, πώς μειώνουμε τις επιδράσεις του COVID-19 και άλλων ιών εάν μολυνθούμε - και πώς αποφεύγουμε μία λοίμωξη εντελώς; Πρόκειται για μια διπλή επίθεση την οποία διδάσκω σε όλους τους ασθενείς μου με σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, που είναι η ειδικότητά μου.
Το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης είναι αποτέλεσμα κακών μηχανισμών παροχής ενέργειας και η μυαλγική εγκεφαλίτιδα συμβαίνει όταν η κόπωση συνοδεύεται από φλεγμονή. Αυτή η φλεγμονή προκαλείται συχνά από μικρόβια, όπως οι ιοί του έρπητα και ο ιός Epstein-Barr.
Αυτά τα μικρόβια συνυπάρχουν μαζί μας για εκατομμύρια χρόνια. Το γεγονός ότι αρχίζουν τώρα να προκαλούν λοιμώξεις είναι συμπτωματικό της φθίνουσας ικανότητάς μας να αντιστεκόμαστε σε αυτά και αυτό είναι άμεσο αποτέλεσμα της σύγχρονης δυτικής διατροφής και του τρόπου ζωής.

Η διπλή μου προσέγγιση:
• Διδάσκω μια γενική προσέγγιση για την αποφυγή και τη θεραπεία της λοίμωξης.
• Παρέχω αποτελεσματικές στρατηγικές για την αντιμετώπιση των μικροβίων που κάνουν δύσκολη τη ζωή του ασθενή που πάσχει από σύνδρομο χρόνιας κόπωσης.
Αν δεν οργανώσουμε το ανοσοποιητικό μας σύστημα, κατευθυνόμαστε προς την καταστροφή. Και αρχίζουμε να χάνουμε τη μάχη από τη στιγμή που είμαστε μωρά. Η καισαρική τομή και η έλλειψη θηλασμού σημαίνουν ότι δεν «εμβολιαζόμαστε» και δεν θρεφόμαστε σωστά˙ η στοματίτιδα, μια μυκητιασική λοίμωξη του στόματος, είναι συχνή στα μωρά και παρόλο που οι γιατροί δεν φαίνεται να ανησυχούν, είναι μία ένδειξη ότι η πρώτη μάχη έχει χαθεί.
Οι μυκητιάσεις στο στόμα οδηγούν σε μυκητιάσεις των εντέρων. Το έντερο εμφανίζει διαρροή - τα μικρόβια στο έντερο μπαίνουν στο σώμα σε μια διαδικασία που ονομάζεται βακτηριακή μετατόπιση - και αυτό προκαλεί πολλές παθολογίες ή ασθένειες.
Όπως και με τον ιό COVID-19, τα περισσότερα μικρόβια εισέρχονται στο σώμα μας μέσω εισπνοής ή κατάποσης όσων τρώμε ή πίνουμε. Όλα όσα εισπνέουμε προσκολλώνται στην κολλώδη βλέννα στην αναπνευστική οδό και μεταφέρονται με τον βήχα ή την κατάποση. Αυτά τα μικρόβια θα πρέπει να καταλήξουν στο όξινο περιβάλλον του στομάχου, το οποίο τα σκοτώνει.
Έτσι, η διατήρηση ενός όξινου στομάχου είναι απαραίτητη άμυνα, ωστόσο η δυτική διατροφή και ο σύγχρονο τρόπος ζωής αναστατώνει αυτόν τον φυσικό αμυντικό μηχανισμό με πολλούς τρόπους:
• Διατροφή υψηλής περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες. Αυτά τα τρόφιμα ζυμώνονται στο στομάχι αντί να αφομοιώνονται σωστά. Τα μικρόβια που εμπλέκονται σε αυτήν τη ζύμωση προκαλούν φλεγμονή χαμηλού βαθμού στο στομάχι, με αποτέλεσμα τη διαρροή εντέρου. Όσο πιο γρήγορα τα κύτταρα που βρίσκονται στα τοιχώματα του στομάχου αντλούν οξύ στον αυλό, στο εσωτερικό του στομάχου, το οξύ διαρρέει ξανά.
• Αλλεργίες. Τα κοινά αλλεργιογόνα είναι τα γαλακτοκομικά, τα δημητριακά που περιέχουν γλουτένη, τρόφιμα που προκαλούν φλεγμονή χαμηλού βαθμού με τον ίδιο τρόπο όπως μια δίαιτα με υψηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες και με τα ίδια αποτελέσματα.
• Γλουτένη. Η γλουτένη καταστρέφει τις στενές συνδέσεις μεταξύ των κυττάρων και τα καθιστά διαρρέοντα. Εξαιτίας αυτού, καλό είναι να αποφεύγεται.
• Σνακ. Μεταξύ των γευμάτων, το στομάχι έχει την ευκαιρία να αποκαταστήσει την κανονική του οξύτητα. Αλλά τα συνεχή σνακ ή η κατανάλωση γλυκών τροφών και ποτών τροφοδοτεί άμεσα τα μικρόβια και αποτρέπει τον καθαρισμό του στομάχου.

Κατανόηση του κινδύνου
Ακόμα κι αν δεν είχατε λοίμωξη COVID-19, πώς ξέρετε εάν είστε πιο ευαίσθητοι; Υπάρχουν έξι ενδεικτικά σημάδια που σας δίνουν μια ιδέα:
Οδοντική πλάκα: Η διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες θρέφει τα βακτήρια στο στόμα, αλλά η ζάχαρη στην κυκλοφορία του αίματος θα διαρρεύσει επίσης στο σάλιο. Η πλάκα εμφανίζεται για πρώτη φορά στην εσωτερική επιφάνεια των κάτω δοντιών κοπής, ακριβώς απέναντι από τον σιελογόνο αγωγό. Καλό είναι να ελέγξετε τα επίπεδα οδοντικής πλάκας στα δόντια σας.
Οσμή σώματος: Ο φυσιολογικός ιδρώτας είναι άοσμος, αλλά όταν το υψηλό σάκχαρο στο αίμα χύνεται στον ιδρώτα στο δέρμα, ζυμώνεται από μικρόβια του δέρματος που δημιουργούν την άσχημη οσμή του σώματος.
Μυκητιασικές λοιμώξεις: Οι μύκητες λατρεύουν τη ζάχαρη και μολύνσεις όπως η πιτυρίδα, τα μυκητιασικά νύχια, η τάση εμφάνισης «ποδιού του αθλητή», οι περινεϊκοί ερεθισμοί ή ο δακτυλιοσκώληκας, δείχνουν υψηλό σάκχαρο στο αίμα.
Βήχας και κρυολογήματα: Μπορεί να είναι κοινά, αλλά αποτελούν επίσης ένδειξη της κατάστασης της άμυνας του σώματος και του αδύναμου ανοσοποιητικού συστήματος. Θα ξέρετε ότι κερδίζετε τον αγώνα ενάντια στις ιώσεις όταν ο βήχας και τα κρυολογήματα κατά τη διάρκεια του χρόνου ελαχιστοποιηθούν.
Περίσσεια βάρους: Γνωρίζουμε ότι οι παχύσαρκοι είναι πιο πιθανό να μολυνθούν από COVID και αυτό ισχύει και για τα περισσότερα μικρόβια. Το λίπος γύρω από το έντερο σημαίνει ότι απαιτείται ενέργεια για το ανοσοποιητικό σύστημα να καταπολεμήσει τα μικρόβια στο έντερο.
Πόνοι στις αρθρώσεις και στους μυς και δυσκαμψία: Τα μικρόβια δεν μένουν μόνο στο έντερο, αλλά διαρρέουν στην κυκλοφορία του αίματος. Οι «νέοι» ιοί, όπως ο COVID-19, μπορούν να εισέλθουν σε περιοχές του σώματος όπου υπάρχει βλάβη στους ιστούς και ουλές και να προκαλέσουν φλεγμονή. Το αποτέλεσμα είναι τριβή ή δυσκαμψία και πόνος.
Αυτά είναι όλα σημάδια προειδοποίησης, στάδια της νόσου που μπορούν να αντιστραφούν. Μην προσπαθήσετε να καταστείλετε τα συμπτώματα επειδή αυτό εμποδίζει περαιτέρω την απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος. Για παράδειγμα, τα φάρμακα κατά της αρθρίτιδας αυξάνουν τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων. Λειτουργούν μπλοκάροντας την απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος, καθιστώντας πιο πιθανή τη μόλυνση, και αυτό είναι ένα κίνητρο για καρδιακά προβλήματα και πολλά άλλα.

Βιταμίνη C
Το κλειδί για να προστατευτείτε από ιογενή λοίμωξη είναι μία διατροφή κατά των λοιμώξεων (βλ. παρακάτω). Διαφορετικά, «ταΐζετε» τον εχθρό και σαμποτάρετε όλα όσα κάνετε. Μετά τη συγκεκριμένη διατροφή, το επόμενο πιο σημαντικό πράγμα είναι να λαμβάνετε υψηλές δόσεις βιταμίνης C κάθε μέρα. Η βιταμίνη C είναι το πιο ισχυρό αντιμικροβιακό ευρέος φάσματος που γνωρίζουμε και επιπλέον είναι απολύτως ασφαλής.
Η κατώτερη ποσότητα που συνιστάται να λαμβάνουμε είναι αυτή που απαιτείται για την πρόληψη του σκορβούτου, δηλαδή μόνο 30mg την ημέρα. Το ανώτερο ασφαλές όριο είναι 100mg, και έτσι μια δόση που κυμαίνεται μεταξύ 500 και 1.000 mg περιγράφεται ως υψηλή.
Αλλά κοιτάζοντας τα ζώα που παράγουν τη δική τους βιταμίνη C, πρέπει να παίρνουμε τουλάχιστον 5.000mg την ημέρα - δηλαδή 5 γραμμάρια ή ένα κουταλάκι του γλυκού. Δεν μπορούμε να πάρουμε αυτή την ποσότητα μόνο από τη διατροφή μας. Επιπλέον, αν αρχίσουμε να αυξάνουμε την ποσότητα, πιθανώς να υποφέρουμε από διάρροια, γνωστή ως εντερική ανεκτικότητα. Για να επιτύχουμε ανοχή στο έντερο, θα πρέπει να αυξάνουμε σταδιακά τη δόση η οποία πρέπει να αυξηθεί ακόμα περισσότερο εάν υποφέρουμε από λοίμωξη.

Η δίαιτα κατά της λοίμωξης
Τα μικρόβια όπως ο ιός COVID-19 μπορούν να επιβιώσουν μόνο εάν τρέφονται με υδατάνθρακες ή σάκχαρα. Τα ζωικά κύτταρα, ωστόσο, λειτουργούν με λίπη, αν και μπορούν επίσης να χρησιμοποιούν υδατάνθρακες. Οι δίαιτες με βάση το λίπος και τις φυτικές ίνες είναι εχθρικές προς τους μικροβιακούς εισβολείς, οι οποίοι ευδοκιμούν στη ζάχαρη και το άμυλο. Οι διαβητικοί είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στις λοιμώξεις λόγω των υψηλών επιπέδων σακχάρου στο αίμα (γλυκόζη). Εάν δοθεί ζάχαρη, τα βακτήρια και οι μύκητες μπορούν να διπλασιάσουν τον αριθμό τους κάθε 20 λεπτά.
Το σημείο εκκίνησης για την πρόληψη και τη θεραπεία κάθε λοίμωξης είναι η παλαιο-κετογονική δίαιτα, η οποία αναστέλλει το άνω έντερο ζύμωσης - η οποία, με τη σειρά της, βελτιώνει την πέψη και την απορρόφηση των τροφίμων και αποτρέπει τη διαρροή του εντέρου - και μειώνει το τοξικό φορτίο των δυτικών δίαιτων, το οποίο έχει τη δυνατότητα να υπερφορτώσει το συκώτι.
Οι βασικές αρχές της διατροφής αυτής είναι:
• Τρώτε άφθονο λίπος και φυτικές ίνες, όχι ζάχαρη και άμυλο.
• Καταναλώστε δύο καλά γεύματα την ημέρα και μην τσιμπολογάτε ανάμεσα στα γεύματα.
• Αποφύγετε τα γαλακτοκομικά προϊόντα, τα οποία παρά την κοινή αντίληψη, δεν είναι φυσικά τρόφιμα.
• Αποφύγετε τη γλουτένη. Δημιουργεί διαρροή εντέρου. Το σύγχρονο σιτάρι μπορεί να είναι 80 τοις εκατό γλουτένη όταν παλαιότερα ήταν μόλις 20 τοις εκατό.
• Καταναλώστε μικροθρεπτικά συστατικά. Ακόμη και με μια καλή διατροφή, είναι πιθανό να μην έχουμε μικροθρεπτικά συστατικά. Πάρτε με μια καλή καθημερινή πολυβιταμίνη.
• Προσθέστε μπαχαρικά και βότανα. Τα φυτά και οι μύκητες περιέχουν φυσικές αντιικές, αντιβακτηριακές και αντιμυκητιασικές τοξίνες.
• Αποφύγετε τα εθιστικά τρόφιμα. Η δυτική δίαιτα είναι επικίνδυνα εθιστική - σοκολάτα, γλυκά, αλμυρά σνακ, καφεΐνη και αλκοόλ - και πιστεύω ότι η ζάχαρη είναι πιο εθιστική και πιο επικίνδυνη από το κάπνισμα.
• Καταναλώστε φυτικές ίνες. Οι ίνες ζυμώνονται από φιλικά μικρόβια στο έντερο, τα οποία δημιουργούν θερμότητα, λιπαρά οξέα βραχείας αλυσίδας και βασικές βιταμίνες όπως η βιταμίνη Κ. Τα φιλικά μικρόβια εκπαιδεύουν το ανοσοποιητικό σύστημα να ανταποκρίνεται σε μη φιλικά μικρόβια από το έντερο.

Ιώδιο
Το ιώδιο είναι ένα άλλο απαραίτητο συστατικό. Σκοτώνει όλες τις κατηγορίες παθογόνων σε επαφή, συμπεριλαμβανομένων ιών, βακτηρίων, μυκήτων, ζυμών και πρωτόζωων, και συνήθως εντός 30 δευτερολέπτων. Λειτουργεί σε συνδυασμό με τα αμινοξέα τυροσίνη ή ιστιδίνη για να σκοτώσει μονοκύτταρους οργανισμούς.
Ο Γάλλος γιατρός Jean Lugol ανέπτυξε ένα σκεύασμα που έκανε το ιώδιο ασφαλές για λήψη από το στόμα. Είναι ένα μείγμα 5% ιωδίου με 10% κάλιο και συνταγογραφούσε 300 έως 1.000 mg (12% ιωδίου Lugol, 40 έως 60 σταγόνες, 2 έως 8 mL) καθημερινά για τη θεραπεία λοιμώξεων.
Είναι πιο δύσκολο να υπολογίσετε τη βέλτιστη ημερήσια δόση σας, αλλά είναι πολύ υψηλότερη από τη συνιστώμενη ημερήσια ποσότητα (RDA) των 150mcg. Αυτό δεν λαμβάνει υπόψη την ανεπάρκεια ιωδίου, η οποία έχει γίνει πανδημία στη Δύση λόγω του φθορίου στο νερό και της οδοντόκρεμάς μας, και του βρώμιου από επιβραδυντικά πυρκαγιάς σε έπιπλα. Το ιώδιο έχει επίσης καλή συμβιωτική σχέση με τη βιταμίνη C και συνεργάζονται ως ισχυροί μαχητές μικροβίων.

Μικρο-ανοσοθεραπεία
Η χρήση εξαιρετικά αραιωμένων ανοσο-ειδικών ουσιών επαναπρογραμματίζει το ανοσοποιητικό σύστημα για την αντιμετώπιση μιας ιογενούς διαταραχής. Αναπτύχθηκε από τον Dr Maurice Jenaer στη δεκαετία του 1970 και χρησιμοποιείται ευρέως στη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ιταλία και την Αυστρία.
Η μικρο-ανοσοθεραπεία χρησιμοποιεί μικροσκοπικές, αλλά όχι ομοιοπαθητικές, δόσεις βιο-ταυτόσημων μεσολαβητών (αγγελιοφόροι) φλεγμονής: νευροδιαβιβαστές, κυτοκίνες, αυξητικούς παράγοντες, ορμόνες και συγκεκριμένα νουκλεϊκά οξέα. Μερικοί συνδυασμοί συγκεκριμένων νουκλεϊκών οξέων παρεμποδίζουν την αναπαραγωγή του ιού RNA, και αυτό τους δίνει αντιιικά αποτελέσματα.
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για οποιαδήποτε κατάσταση όπου υπάρχει οξεία ή χρόνια φλεγμονή που μπορεί να οφείλεται σε χρόνια ιογενή λοίμωξη (όχι βακτήρια ή μύκητες), αλλεργία ή αυτοανοσία.
Μπορεί να συνδυαστεί με άλλες θεραπείες. Η μικρο-ανοσοθεραπεία πρέπει να γίνει μέσω ειδικευμένου ιατρού (www.micro-immunotherapy.com). Μην προσπαθήσετε να το κάνετε μόνοι σας.

Οι φυσικές σας άμυνες
Η αριστερή στήλη καταγράφει τις φυσικές άμυνες του σώματος ενάντια στη λοίμωξη – από τα ορατά φυσικά προστατευτικά όρια των οργάνων και των ιστών μέχρι τα μικροσκοπικά λευκά αιμοσφαίρια στο ανοσοποιητικό σύστημα και τους ακόμα μικρότερους χημικούς αγγελιοφόρους που τα βοηθάνε να στοχεύουν στα εισβάλοντα μικρόβια και να αποβάλλουν τα νεκρά κύτταρα από το σώμα – και η δεξιά στήλη καταγράφει τις λειτουργίες τους.

Τα σχέδια μάχης κατά του COVID

Πρόληψη

• Ακολουθήστε μία παλαιο-κετογονική δίαιτα, πλούσια σε λίπη και ίνες, χαμηλή σε υδατάνθρακες. Καταναλώστε προβιοτικά τρόφιμα όπως κεφίρ και ξινολάχανο. Αποφύγετε τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τους σπόρους. Φάτε δύο φορές την ημέρα, χωρίς ενδιάμεσα σνακ.
• Πάρτε βιταμίνες. Αυτές περιλαμβάνουν πολυβιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία και βιταμίνη D.
• Βιταμίνη C. Πάρτε 5 γραμμάρια κάθε βράδυ
• Κοιμηθείτε καλά και πολύ, οκτώ έως εννέα ώρες μεταξύ 10μ.μ. και 7π.μ. Κοιμηθείτε περισσότερο το χειμώνα.
• Προσθέστε πολλά βότανα, μπαχαρικά και μανιτάρια στο φαγητό σας.
• Ασκηθείτε τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Φτάστε τον εαυτό σας στο όριό του˙ παράγει γαλακτικό οξύ και διεγείρει νέες μυϊκές ίνες και μιτοχόνδρια, το εργοστάσιο ενέργειας των κυττάρων.
• Κάντε ηλιοθεραπεία όσο πιο συχνά μπορείτε.
• Χρησιμοποιείστε το μυαλό σας. Αποφύγετε προφανείς τρόπους μετάδοσης ιών.

Θεραπεία

• Ακολουθήστε μία παλαιο-κετογονική δίαιτα.
• Νηστέψτε. Μια μέρα περίπου χωρίς φαγητό μπορεί να βοηθήσει στην εκκίνηση του ανοσοποιητικού συστήματος, όμως φροντίστε να πίνετε ενυδατικά υγρά.
• Πάρτε βιταμίνη C σε ποσότητα όση ανέχεται το έντερό σας. Πιο αναλυτικά, ανεβάστε σταδιακά τη δόση κατά 10 γραμμάρια έως ότου προκαλέσετε συμπτώματα διάρροιας και, στη συνέχεια, χαμηλώστε την ημερήσια δόση ακριβώς κάτω από αυτό το επίπεδο.
• Πάρτε μια καλή πολυβιταμίνη.
• Πάρτε ιώδιο Lugol 12%. Δύο σταγόνες σε ένα μικρό ποτήρι νερό κάθε ώρα έως ότου εξαφανιστούν τα συμπτώματα. Περιστρέψτε το στο στόμα σας, κάνετε γαργάρες, μυρίστε και εισπνεύστε τον ατμό.
• Προσθέστε βότανα, μπαχαρικά και μανιτάρια στο φαγητό σας.
• Η ανάπαυση είναι ιδιαίτερα σημαντική εάν πάσχετε από λοίμωξη. Και όταν δεν ξεκουράζεσαι, κοιμάσαι.
• Μην ασκείστε.
• Μείνετε ζεστοί και κάντε ηλιοθεραπεία αν είναι δυνατόν.
• Χρησιμοποιείστε το μυαλό σας. Τα συμπτώματά σας είναι σημάδια που το σώμα καταπολεμά τη μόλυνση. Μην το καταπολεμάτε λαμβάνοντας οτιδήποτε είναι αντιφλεγμονώδες.

Ηλικιωμένοι
Πιθανότατα μεταφέρετε πολλούς ιούς, βακτήρια και άλλα μικρόβια που μπορούν να προκαλέσουν χρόνια προβλήματα υγείας - και όσο μεγαλύτερης ηλικίας είστε, τόσο πιθανότερο είναι να τα έχετε. Έτσι, για τους ηλικιωμένους, το σχέδιο μάχης αλλάζει ξανά.

• Ακολουθήστε μία παλαιο-κετογονική δίαιτα. Βεβαιωθείτε ότι τρώτε όσο το δυνατόν καλύτερης ποιότητας τροφές και ιδανικά βιολογικής καλλιέργειας.
• Προγραμματίστε τα γεύματά σας μέσα σε ένα παράθυρο 10 ωρών, που σημαίνει ότι θα υπάρχουν 14 ώρες όπου το στομάχι σας ξεκουράζεται και αδειάζει.
• Νηστέψτε μία ημέρα την εβδομάδα. Αυτό δίνει στο έντερο την ευκαιρία να ξεκουραστεί και να ανακάμψει.
• Πάρτε βιταμίνες. Αυτό περιλαμβάνει πολυβιταμίνες, σκευάσματα μετάλλων και ιχνοστοιχείων και βιταμίνη D.
• Πάρτε γλουταθειόνη και ιώδιο, δύο ισχυρά αποτοξινωτικά που είναι αποτελεσματικά σε δόσεις 250mg γλουταθειόνης ημερησίως και 25mg ιωδίου κάθε βδομάδα. Μπορεί να μην μπορείτε να ανεχτείτε το ιώδιο σε υψηλές δόσεις, γι' αυτό ξεκινήστε σταδιακά τη λήψη του.
• Λάβετε βιταμίνη C, 5g το βράδυ πριν τον ύπνο.
• Προσθέστε δύο σταγόνες ιωδιού Lugol 12% σε νερό κάθε μέρα.
• Κοιμηθείτε για οκτώ έως εννέα ώρες την ημέρα μεταξύ 10μμ και 7πμ και πάρτε έναν «υπνάκο» κατά τη διάρκεια της ημέρας.
• Ασκηθείτε, εντός των ορίων σας. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να αισθάνεστε πλήρως αναρρωμένοι την επόμενη μέρα. Στην ιδανική περίπτωση, θέλετε να αυξήσετε τον παλμό σας έως και 120 παλμούς ανά λεπτό.
• Βοηθήστε τους συνδετικούς ιστούς σας με συμπληρώματα όπως η γλυκοζαμίνη. Ο ζωμός από κόκκαλα είναι ιδανικός.
• Προσθέστε βότανα, μπαχαρικά και μανιτάρια στο φαγητό σας.
• Επιλέξτε βότανα όπως ο αστράγαλος, το cordyceps και η ροντιόλα για να βελτιώσετε την άμυνά σας.
• Επιλέξτε μιτοχονδριακά συμπληρώματα που βοηθούν στην καταπολέμηση της κόπωσης. Συμπεριλάβετε το συνένζυμο Q10 (100 γραμμάρια), την νιασιναμίδη (1.500 mg) και την ακετυλο L-καρνιτίνη (500 mg).
• Ελέγξτε το τοξικό φορτίο σας.
• Ελέγξτε τον χώρο διαμονής σας για ηλεκτρομαγνητική ρύπανση.
• Ελέγξτε τα συνταγογραφούμενα φάρμακα που λαμβάνετε.
• Ελέγξτε τη λειτουργία των επινεφριδίων και του θυρεοειδούς σας.
• Μείνετε ζεστοί και βγείτε στον ήλιο. Κάντε διακοπές σε ζεστά κλίματα.
• Χρησιμοποιήστε το μυαλό σας. Αποφύγετε οποιαδήποτε επικίνδυνη κατάσταση. Μην παραβλέπετε τυχόν συμπτώματα. Αντιμετωπίστε με σοβαρότητα τυχόν κοψίματα ή εκδορές στο δέρμα.

Ύπνος και ήλιος

Χρειαζόμαστε άφθονο βαθύ, ξεκούραστο ύπνο όπως χρειαζόμαστε και τα λευκά κύτταρά μας που καταπολεμούν τους ιούς. Τα ζώα μπορούν να πεθάνουν από χρόνια έλλειψη ύπνου - επειδή προκαλεί σηψαιμία, που προκαλείται από μικρόβια που διαφεύγουν από το έντερο.
Η βέλτιστη ποσότητα ύπνου είναι μεταξύ οκτώ έως εννέα ωρών, και είναι σημαντικό να προετοιμαστείτε για ύπνο περίπου 30 λεπτά πριν κοιμηθείτε. Προσπαθήστε να κοιμηθείτε μεταξύ 10 μ.μ. και 7 π.μ. και κοιμηθείτε περισσότερο κατά τη διάρκεια των χειμερινών μηνών.
Προσπαθήστε να κρατήσετε το δωμάτιο σκοτεινό, χωρίς θόρυβο και δροσερό και απενεργοποιήστε τυχόν ηλεκτρομαγνητικές συσκευές, όπως το Wi-Fi, τα κινητά και τα ασύρματα τηλέφωνα.
Η ζεστασιά είναι επίσης απαραίτητη για ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστημα. Εάν κρυώνετε, είναι πιο πιθανό να υποστείτε κάποια λοίμωξη. Πρέπει να διατηρήσετε τη θερμοκρασία του σώματός περίπου στους 37° C με μια διακύμανση όχι περισσότερο από 0,3 βαθμούς.
Παρακολουθώντας στενά τη θερμοκρασία σας θα γνωρίζετε επίσης εάν το ενεργειακό σας σύστημα - οι κετόνες, τα μιτοχόνδρια, ο θυρεοειδής και τα επινεφρίδια - λειτουργεί αρμονικά.
Μια καυτή σάουνα ή μπάνιο μπορεί να καταπολεμήσει μια οξεία λοίμωξη - αλλά μην το παρακάνετε. Η υπερθερμία, ή η αυξημένη θερμοκρασία του σώματος, μπορεί να αυξήσει την αποτελεσματικότητα των αντιβιοτικών κατά έναν παράγοντα 60, εκτιμά ο Δρ. Friedrich Douwes, και μπορεί να σκοτώσει τα μικρόβια χωρίς φάρμακα.
Ο Douwes χρησιμοποιεί μία μεγάλη θερμοκοιτίδα για να αυξήσει τη θερμοκρασία του σώματος σε διάστημα δύο ωρών στους 41,6 ° C, το διατηρεί για δύο ακόμη ώρες και μειώνει αργά τη θερμότητα τις τελευταίες δύο ώρες.
Ο ήλιος είναι η πιο προφανής πηγή φωτός και θερμότητας και οι υπεριώδεις ακτίνες (UV) σκοτώνουν τα μικρόβια. Χρησιμοποιούνται για την αποστείρωση του νερού και των πισινών και η ηλιοφάνεια ήταν η κύρια θεραπεία για φυματίωση πριν από τα αντιβιοτικά. Λειτουργεί επίσης έμμεσα αυξάνοντας τα επίπεδα της βιταμίνης D.
Κάντε ηλιοθεραπεία όσο μπορείτε, αλλά μόνο για να μαυρίσετε ελαφρά. Μην καείτε.

Βότανα και άλλα
Ο απλός κανόνας είναι να χρησιμοποιείτε όσο περισσότερα βότανα, μπαχαρικά και μανιτάρια. Είναι όλα αντιμικροβιακά. Δεν χρειάζεται καν να τα μαγειρέψετε: ο μαϊντανός, η ρόκα (ρόκα) και το άγριο σκόρδο μπορούν να καταναλωθούν ωμά. Τα κύρια βότανα για τη παλαιο-κετογονική διατροφή περιλαμβάνουν σκόρδο, μαύρο πιπέρι, τζίντζερ, δεντρολίβανο, μέντα και θυμάρι.
Τα ινδικά γεύματα είναι πάντα πλούσια σε βότανα και μπαχαρικά όπως ο κουρκουμάς, το κάρδαμο, το κόλιανδρο και το κύμινο.
Τα βότανα που βελτιώνουν την ανοσολογική άμυνα περιλαμβάνουν τον αστράγαλο, τον cordyceps και τη ροντιόλα, τα οποία είναι αντιμικροβιακά και υποστηρίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα.
Για να καταπολεμήσετε τον COVID-19 και να προστατευτείτε από αυτόν και από πολλούς άλλους ιούς και μικρόβια, πρέπει να αναλάβετε την ευθύνη για τη δική σας υγεία. Η δυτική ιατρική έχει χάσει τον δρόμο της. Οι γιατροί δεν αναζητούν πλέον τις υποκείμενες αιτίες της νόσου, μια διαδικασία που κάποτε λεγόταν διάγνωση, αλλά μάλλον αναζητούν μια «γρήγορη λύση» που θα διώξει τον ασθενή έξω από το γραφείου τους σε λιγότερο από 10 λεπτά.
Αλλά αυτό δεν μπορεί να απαντήσει στις ερωτήσεις που ξεκινήσαμε: γιατί μερικοί αναπτύσσουν ιογενή λοίμωξη και άλλοι όχι και γιατί μερικοί υποφέρουν περισσότερο από άλλους; Ελπίζω να είστε λίγο πιο κοντά στην απάντηση αυτών των ερωτήσεων για τον εαυτό σας.

Το πρωτόκολλο του Dr David Brownstein
Ο Dr David Brownstein και οι συνάδελφοί του στο Michigan αντιμετώπισαν με επιτυχία περισσότερους από 100 ασθενείς με COVID, μερικούς με σοβαρά συμπτώματα και σχεδόν όλους στην κατηγορία των "ευάλωτων" ομάδων με προϋπάρχουσες παθήσεις. Ακολουθούν οι συστάσεις:
Στο πρώτο σημάδι των συμπτωμάτων COVID, λάβετε από το στόμα:
• 100.000 IU βιταμίνης Α
• 1 g βιταμίνης C ανά ώρα έως ότου επιτευχθεί το όριο ανοχής στο έντερο
• 50.000 IU βιταμίνης D καθημερινά
• 25 mg / ημέρα ιωδίου Lugol (μερικές φορές 50-100 mg / ημέρα)

Χρήση νεφελοποιητή:
Για κάθε σάκο αλατούχου διαλύματος 259-cc (αλμυρό νερό), εισάγετε:

• 3 cc υπεροξειδίου υδρογόνου ποιότητας τροφίμων
• 1 cc θειικού μαγνησίου
Ο ασθενής θα πρέπει στη συνέχεια να συμπληρώσει το μείγμα με μία σταγόνα ιωδίου Lugol 5% και να εισπνέει στον νεφελοποιητή ανά ώρα μέχρι να βελτιωθούν τα συμπτώματα.

Το παραπάνω κείμενο αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο με τίτλο "The Infection Game: Life is an Arms Race" (Hammersmith Health Books, London, 2018, revised 2020) των Dr Sarah Myhill και Craig Robinson.

Όλοι το γνωρίζουμε και όλοι το έχουμε δοκιμάσει – λιγότερο ή περισσότερο – σαν εκλεκτό γλυκαντικό στη διατροφή μας (επίκαιρο παράδειγμα τα Χριστουγεννιάτικα μελομακάρονα), στα ροφήματα μας, σαν συνοδευτικό εδεσμάτων όπως το γιαούρτι, στο πρωινό μας και αλλού. Και έχουν γραφτεί και πολλά βιβλία που υμνούν τη γεύση και το άρωμα του.
Οι περισσότεροι έχουμε ακούσει και για τις ευεργετικές του επιδράσεις στον οργανισμό, τόσο διατροφικά, όσο και θεραπευτικά – όπως παραδείγματος χάριν στην επούλωση πληγών ή στη θεραπεία μολύνσεων στην παραδοσιακή θεραπευτική.
Τα τελευταία χρόνια το μέλι έχει μπει στο μικροσκόπιο της επιστήμης με πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Και όπως θα δούμε παρακάτω, αντιμετωπίζει «στα ίσια» την αποτελεσματικότητα φαρμακευτικών προϊόντων.
Πολύ συχνά οι γονείς αναζητούν εναλλακτικές λύσεις  για να ηρεμήσουν το βήχα των παιδιών τους - και η βοήθεια μπορεί να είναι τόσο  κοντά όσο αυτό το χρυσό νέκταρ στην κουζίνα. Το μέλι μπορεί να απαλύνει το λαιμό και να ηρεμήσει το βήχα, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
Στη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στα Αρχεία Παιδιατρικής και Εφηβικής Ιατρικής, διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά που έλαβαν μια μικρή δόση μελιού πριν τον ύπνο κοιμήθηκαν καλύτερα και έβηξαν λιγότερο από εκείνα που έλαβαν είτε μια κοινή - πάνω από το κανονικό - δόση αντιβηχικό (δεξτρομεθορφάνη) ή τίποτα απολύτως.
«Αυτή είναι η πρώτη φορά που το μέλι έχει πράγματι αποδειχθεί ως θεραπεία», λέει ο επικεφαλής  της μελέτης δρ Ian Paul, ένας ερευνητής στο Penn State College of Medicine.
Οι ερευνητές κατέγραψαν 105 παιδιά, ηλικίας μεταξύ 2 και 18 ετών, σε τυχαιοποιημένη, διπλή-τυφλή μελέτη. Την πρώτη νύχτα της μελέτης, τα παιδιά δεν υποβλήθηκαν σε θεραπεία. Οι γονείς στη συνέχεια απάντησαν σε ερωτήσεις σχετικά με τα παιδιά τους, τον ύπνο και το βήχα τους, καθώς και την ποιότητα του δικού τους ύπνου . Τη δεύτερη νύχτα , τα παιδιά έλαβαν είτε το  σιρόπι για τον βήχα, ή το μέλι, ή τίποτα απολύτως . Οι γονείς τότε απάντησαν ξανά  στις ερωτήσεις της έρευνας .
Οι γονείς των οποίων τα παιδιά έλαβαν το μέλι  διαπίστωσαν ηπιότερα συμπτώματα στα παιδιά τους και καλύτερο ύπνο (και ο δικός τους ύπνος  βελτιώθηκε επίσης).

Θεραπευτικές ιδιότητες του μελιού
Ο Paul λέει ότι και ο τύπος του μελιού παίζει ένα ρόλο στη θεραπεία .  «Τα πιο σκούρα μέλια έχουν περισσότερα αντιοξειδωτικά από ότι τα ανοιχτόχρωμα μέλια και θέλαμε την καλύτερη ευκαιρία ώστε να δούμε βελτιώσεις », λέει, σημειώνοντας ότι και τα ανοιχτόχρωμα μέλια θα μπορούσαν πιθανότατα να ωφελήσουν τα παιδιά.
Το μέλι είναι επίσης γενικά λιγότερο δαπανηρό από ότι τα περισσότερα φάρμακα, λέει, και δε φέρει καμία από τις ανεπιθύμητες ενέργειες όπως ζάλη ή υπνηλία.
Η παρούσα μελέτη ήταν εμπνευσμένη από μια προηγούμενη έρευνα από τον Paul και την ομάδα του. Το 2004 , έδειξαν ότι οι δύο πιο κοινές δραστικές ουσίες στο σιρόπι για τον βήχα, δεξτρομεθορφάνη και διφαινυδραμίνη, είχαν την ίδια αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων του βήχα ως συστατικό του εικονικού φαρμάκου.
Μερικά από τα παιδιά που πήραν το μέλι είχαν ήπιες παρενέργειες σύμφωνα με τη μελέτη. Οι γονείς ανέφεραν ελαφριά υπερκινητικότητα, όταν τα παιδιά τους πήραν το μέλι, σε σύγκριση με όταν πήραν σιρόπι για τον βήχα.
Αλλά είναι επίσης ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που η γλυκιά ουσία έχει εξεταστεί ως θεραπεία . Το μέλι έχει χρησιμοποιηθεί από την εποχή των αρχαίων Ελλήνων και των Αιγυπτίων για τη θεραπεία  πληγών, από τσιμπήματα εντόμων κλπ. Αυτή η χρησιμότητα μπορεί να προκύπτει από ένα ένζυμο που οι μέλισσες προσθέτουν στο νέκταρ το οποίο παράγει υπεροξείδιο του υδρογόνου, έναν αντιβακτηριακό παράγοντα.

Ένα συμπέρασμα που είναι εύκολο  να καταπιείς
Για βήχα και  πονόλαιμο, μπορεί να είναι το κολλώδες και το ιξώδες του μελιού που το κάνει να λειτουργήσει καλά.
«Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι τα καταπραϋντικά όπως το μέλι μπορεί να καταπραΰνουν  τις ερεθισμένες βλεννογόνους μεμβράνες και έτσι αφαιρούν την ενόχληση που τροφοδοτεί το αντανακλαστικό του βήχα», λέει ο Paul Doering, διευθυντής της πληροφόρησης για τα φάρμακα του Κέντρου της Φαρμακευτικής Πηγής  στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα.

Πηγή: abcnews.go.com