Στις 14 Ιουλίου 2018 πραγματοποιήθηκε στη Βασιλική Ιατρική Εταιρεία του Λονδίνου, συνέδριο με τίτλο «Νέοι Ορίζοντες στην Επιστήμη του Νερού», με επίκεντρο την Ομοιοπαθητική. Στο συνέδριο συμμετείχαν πολλοί σημαντικοί ομιλητές, όπως οι βραβευμένοι με Νόμπελ καθηγητές Brian Josephson και Luc Montagnier, ο καθηγητής Gerald Pollack, ο καθηγητής Vladimir Voeikov, ο καθηγητής Alexander Konovalov και ο Δρ Robert Verkerk.

Το δυτικό ιατρικό μοντέλο εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα φαρμακευτικά σκευάσματα και τις χειρουργικές επεμβάσεις, και για τις οξείες παθήσεις το μοντέλο έχει αποδειχθεί πολύ αποτελεσματικό. Αυτό όμως δεν συμβαίνει και για τις χρόνιες παθήσεις, όταν τα φαρμακευτικά σκευάσματα και η χειρουργική επέμβαση είναι αναποτελεσματικά και για τις οποίες τα νοσοκομεία και οι κλινικές, πέρα από τη μείωση του πόνου, μπορούν να προσφέρουν ελάχιστη υποστήριξη σε έναν ασθενή. Καμία θεραπεία ή ιατρική τεχνική δεν ανταποκρίνεται σε όλες τις ανάγκες της υγείας και σήμερα έχουν αναπτυχθεί πολλές συμπληρωματικές και εναλλακτικές θεραπευτικές μέθοδοι που προσφέρουν υποστήριξη σε χρόνιες παθήσεις, συμπεριλαμβανομένων του βελονισμού, της ηχητικής θεραπείας, του ρέικι, της υπνοθεραπείας, της ομοιοπαθητικής και πολλών άλλων. Ενώ οι συμπληρωματικές και εναλλακτικές θεραπείες προσφέρουν υποστήριξη σε πολλές πτυχές της υγείας, συμπεριλαμβανομένων των χρόνιων παθήσεων, η ομοιοπαθητική, ειδικότερα, έχει δεχτεί μεγάλη κριτική. Στο Ηνωμένο Βασίλειο η ομοιοπαθητική παραμένει ως εναλλακτική θεραπεία στα πλαίσια του Εθνικού Συστήματος Υγείας, ωστόσο οι επικριτές της συχνά επιτίθενται άσχημα στην ομοιοπαθητική, παρόλο που οι ασθενείς της ομοιοπαθητικής θεραπείας παγκοσμίως εξακολουθούν να αναφέρουν άριστα αποτελέσματα.

Ο κύριος λόγος που η συμβατική ιατρική δεν πιστεύει στην ομοιοπαθητική φαίνεται να στηρίζεται στην αντίληψη ότι εάν μια θεραπευτική ουσία αραιωθεί σε σημείο που δεν υπάρχουν μόρια της ουσίας, δεν μπορεί να υπάρξει θεραπευτική επίδραση. Ο καθηγητής Josephson* δήλωσε: “Η ιδέα ότι το νερό μπορεί να έχει μνήμη μπορεί εύκολα να απορριφθεί βάσει οποιουδήποτε από τα πολλά εύκολα κατανοητά άκυρα επιχειρήματα” και στη συνέχεια εξήγησε στο κοινό γιατί αυτά τα επιχειρήματα είναι άκυρα: “Πάρτε για παράδειγμα έναν ισχυρισμό που δηλώνεται ως δόγμα από γνωστό ερευνητή συμπληρωματικής ιατρικής, που θα σας πω χωρίς να τον ονομάσω, ο οποίος δήλωσε: “δεν υπάρχουν μόρια, δεν υπάρχει αποτέλεσμα”. Αν συνέβαινε αυτό, δεν θα υπήρχε η μαγνητική εγγραφή ή οι διαφορετικές κρυσταλλικές μορφές της ίδιας ουσίας. Η μνήμη του νερού δεν ταιριάζει με αυτό το επιχείρημα.

Για να υποστηρίξει την παρουσίασή του, ο καθηγητής Josephson συμπεριέλαβε ένα βίντεο που φαίνεται να δείχνει την ικανότητα του νερού να θυμάται μια συχνότητα ήχου που εισάγεται σε καθαρό νερό σε ένα CymaScope, ένα νέο είδος επιστημονικού οργάνου που καθιστά τον ήχο ορατό αποτυπώνοντας τις δονήσεις του στο καθαρό νερό, περίπου όπως τα δακτυλικά αποτυπώματα στο γυαλί. Στο πείραμα, μετά την απομάκρυνση της συχνότητας και στη συνέχεια την επανεισαγωγή της, ο χρόνος που χρειάστηκε για να επανεμφανιστεί η ηχητική εικόνα ήταν μικρότερος και κάθε φορά που επαναλαμβανόταν αυτή η διαδικασία ο χρόνος μειωνόταν αρχίζοντας από έξι δευτερόλεπτα και φτάνοντας στα τρία δευτερόλεπτα, υποδεικνύοντας ότι ίσως το νερό συγκρατούσε τη μνήμη της εισαγόμενης ηχητικής συχνότητας.

Παρουσίασε επίσης ένα βίντεο που δείχνει τον ήχο ενός καρκινικού κυττάρου που έγινε ορατός, μέρος ενός ερευνητικού έργου σε συνεργασία με τον καθηγητή Sungchul Ji του Πανεπιστημίου Rutgers, του Dr. Ryan Stables του Πανεπιστημίου του Birmingham και του εργαστηρίου CymaScope στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η έρευνα αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει σε βελτιώσεις στις χειρουργικές επεμβάσεις, ιδιαίτερα στην χειρουργική επέμβαση στον εγκέφαλο, όπου η αφαίρεση όλων των κυττάρων ενός όγκου είναι μια πολύ δύσκολη διαδικασία.

Ο καθηγητής Josephson πρόσθεσε: “Το νερό παρουσιάζει αξιοσημείωτες δομικές και δυναμικές ιδιότητες, συμπεριλαμβανομένου του «βιολογικού σήματος» που αποκαλύφθηκε από τις έρευνες των Beneviste και Montagnier και τις πολύπλοκες ακουστικά επαγόμενες δομές στο νερό που αποκάλυψε το CymaScope. Η οργανωμένη δυναμική συμπεριφορά είναι περισσότερο περιοχή της βιολογίας παρά της φυσικής και απαιτεί διαφορετικά εργαλεία έρευνας από ό, τι στη φυσική. Το CymaScope μπορεί να είναι ένα τέτοιο εργαλείο. Δεν είναι μόνο ένα νέο επιστημονικό όργανο, αλλά και μια νέα επιστήμη, και υποψιάζομαι ένα νέο πεδίο μαθηματικών”.

Το συνέδριο αμφισβήτησε το βασικό εννοιολογικό πλαίσιο της χημείας και της σύγχρονης ιατρικής επιστήμης και οι ομιλητές προσέφεραν λύσεις που προκαλούν το υπάρχον status quo στο δυτικό ιατρικό μοντέλο.

* Ο Brian Josephson ήταν καθηγητής φυσικής στο εργαστήριο Cavendish από το 1974 μέχρι την αποχώρησή του το 2007. Σήμερα είναι επίκουρος καθηγητής φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, μέλος του Trinity College, του Cambridge, και συνεργάτης της Βασιλικής Εταιρείας.