Άνοιγμα PDF

Στις περισσότερες περιπτώσεις μυοσκελετικών προβλημάτων ο πόνος συνδέεται με την παρουσία φλεγμονής. Στην προσπάθειά του ο οργανισμός να επιδιορθώσει έναν ιστό, ενεργοποιεί μηχανισμούς με σκοπό την αποκατάσταση της κανονικής λειτουργίας. Η φλεγμονή είναι η απόκριση σε μία προκληθείσα βλάβη. Αυτή χαρακτηρίζεται από τέσσερα κλασικά συμπτώματα φλεγμονής που είναι τα εξής: η ερυθρότητα, το οίδημα, ο πόνος και η μειωμένη λειτουργικότητα.
Υπάρχουν περισσότερες από 3.000 επιστημονικές δημοσιεύσεις σχετικά με την ευεργετική δράση της Κουρκουμίνης στην αντιμετώπιση της φλεγμονής και του πόνου, με επιδημιολογικά ευρήματα, in–vitro μελέτες καθώς και σε πειράματα σε ζώα. Οι κλινικές μελέτες σε ανθρώπους, ωστόσο είναι σπάνιες επειδή η Κουρκουμίνη δεν απορροφάται ικανοποιητικά. Η ανάπτυξη της επιστημονικής έρευνας και η στόχευση σε ποιοτικά και αποτελεσματικά διατροφικά φάρμακα (nutraceuticals), έχει οδηγήσει σε σημαντικές καινοτομίες δημιουργώντας μία νέα εποχή στα σκευάσματα από φυσικές ουσίες. Μία τέτοια καινοτομία είναι η δημιουργία του φυτοσώματος Κουρκουμίνης. Το φυτόσωμα της Κουρκουμίνης είναι ένα φωσφολιπίδιο που αποτελείται από Χολίνη μαζί με Κουρκουμίνη. Κατά την παραγωγή του εν λόγω φυτοσώματος, η Κουρκουμίνη συνδέεται με Φωσφατιδυλοχολίνη από σόγια σε αναλογία 1:2. Η μορφή αυτή της Κουρκουμίνης την καθιστά πολύ περισσότερο απορροφήσιμη σε σχέση με την ελεύθερη Κουρκουμίνη, όπως έχουν δείξει επανειλημμένα έρευνες.
Μελέτη σε ανθρώπους με βάση το συνολικό περιεχόμενο Kουρκουμίνης, έδειξε ότι η απορροφητικότητα 1gr (1.000 mg) φυτοσώματος Κουρκουμίνης ήταν ίση με 10 gr ελεύθερης Κουρκουμίνης.
Η σταθερότητα του φυτοσώματος Κουρκουμίνης τόσο στο γαστρικό υγρό, όσο και στο ίδιο το έντερο, είναι σημαντικά υψηλότερη από εκείνη της ελεύθερης Κουρκουμίνης. Σε μία δοκιμή προσομοίωσης του περιβάλλοντος του εντέρου (pH 7,2) και θερμοκρασίας (37° C), η σταθερότητα του φυτοσώματος Κουρκουμίνης ήταν σημαντικά υψηλότερη από εκείνη της ελεύθερης Κουρκουμίνης. Μέσα σε δέκα λεπτά, το ήμισυ της μη συνδεδεμένης Κουρκουμίνης είχε καταστραφεί, ενώ το 83% της συνδεδεμένης με φυτόσωμα μορφής παρέμεινε σταθερό σχεδόν μετά από τέσσερις ώρες.
Η Κουρκουμίνη έχει μία ευνοϊκή επίδραση στο κινητικό σύστημα με δυνατότητες υποστήριξης της κυτταρικής ανοσίας. Είναι αποτελεσματική στη ρευματοειδή αρθρίτιδα, στην θυλακίτιδα, στις φλεγμονές, σε πόνους της μέσης και στην οστεοαρθρίτιδα.
Η Κουρκουμίνη διαθέτει ένα μεγάλο εύρος θεραπευτικών δράσεων: 
Μειώνει την φλεγμονή ελαττώνοντας τα επίπεδα της ισταμίνης και συμβάλλει στη μείωση της παραγωγής της φυσικής κορτιζόνης από τα επινεφρίδια. 

• Προστατεύει από τη βλάβη που προκαλείται από τις ελεύθερες ρίζες λόγω της ισχυρής αντιοξειδωτικής της δράσης.
• Προστατεύει το ήπαρ από τοξικά συστατικά.
• Μειώνει την συσσώρευση αιμοπεταλίων συμβάλλοντας και στην βελτίωση του κυκλοφορικού συστήματος.
• Προστατεύει τα τοιχώματα του παχέος εντέρου.
• Διατηρεί τις αρτηρίες ευλύγιστες.
• Προάγει την υγεία του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος και βοηθά στην γεροντική άνοια.

Όλα τα παραπάνω στοιχεία αποδεικνύουν ότι το φυτόσωμα της Κουρκουμίνης είναι μία αποτελεσματική και ασφαλής πρόταση, χωρίς παρενέργειες, για την αιτιολογική αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου στα μυοσκελετικά προβλήματα.

Η ουλίτιδα και περιοδοντοπάθεια είναι δυο συχνά εμφανιζόμενες νόσοι της στοματικής κοιλότητας που προσβάλουν τα ούλα που περιβάλλουν τα δόντια και το οστό των γνάθων που τα στηρίζει. Οι βασικοί λόγοι εκδήλωσής τους είναι η γενετική προδιάθεση του ασθενούς, η έλλειψη καλής στοματικής υγιεινής, το κάπνισμα, η κακή διατροφή, η εγκυμοσύνη, ο πολυμεταλλισμός της στοματικής κοιλότητας (π.χ. παρουσία μαύρων σφραγισμάτων και μεταλλικών γεφυρών στο στόμα), η κακή σύγκλειση-τρίξιμο  των δοντιών (βλ homeodentist.gr η ολιστική θεραπεία του τριξίματος των δοντιών) και παθολογικές καταστάσεις όπως έντονο στρες, σακχαρώδης διαβήτης, νεφρική και ηπατική ανεπάρκεια και χρόνια λήψη φαρμάκων όπως αντιεπιληπτικά (υπερτροφική ουλίτιδα) και διφωσφονικά. Τα διφωσφονικά είναι φάρμακα που συνταγογραφούνται για την αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης  και προκαλούν σε μεγάλο ποσοστό νέκρωση-καταστροφή του οστού των γνάθων που είναι χρόνια και δύσκολα ανταποκρίνεται στην κλασική και ολιστική θεραπεία. Οι ασθενείς που χρησιμοποιούν διφωσφονικά καλό είναι να ανατρέξουν σε ολιστικές μεθόδους αντιμετώπισης της οστεοπόρωσης που είναι ακίνδυνες και αποτελεσματικές.

Η αλλοπαθητική αντιμετώπιση των νόσων του περιοδοντίου
Η κλασική οδοντιατρική θεωρεί τις παραπάνω νόσους σαν τοπικές στοματικές φλεγμονές που χρειάζονται τοπική θεραπεία, με ταυτόχρονη (σε σοβαρές περιπτώσεις) λήψη αντιβιοθεραπείας. Δεν λαμβάνει υπόψη ότι για να εκδηλωθεί οποιαδήποτε φλεγμονή στον οργανισμό πρέπει η άμυνα του αρρώστου να είναι εξασθενημένη. Μόνο τότε οι μικροβιακοί παράγοντες της οδοντικής πλάκας θα βρουν το κατάλληλο έδαφος για την εμφάνιση της νόσου.
Έτσι, ένας ασθενής με λίγη οδοντική πλάκα και εξασθενημένο αμυντικό σύστημα θα εκδηλώσει τη νόσο σε σοβαρή μορφή, ενώ ένας ασθενής με ισχυρό αμυντικό σύστημα και την ίδια ποσότητα οδοντικής πλάκας θα εμφανίσει τη νόσο σε ηπιότερο βαθμό ή δεν θα νοσήσει καθόλου.

Η ολιστική θεώρηση των νόσων του περιοδοντίου
Θεωρούμε, στην ομοιοπαθητική, ότι μια νόσος δεν είναι τίποτα άλλο από μια εκδήλωση ενός συνόλου συμπτωμάτων σε έναν δεδομένο οργανισμό. Αν η νόσος του περιοδοντίου οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στη δύναμη του μικροβιακού παράγοντα που περιέχεται στην οδοντική πλάκα-πέτρα, θα σταματήσει και δεν θα επανεμφανιστεί με την ολοκλήρωση της αποτρύγωσης, της απόξεσης και την εκμάθηση της σωστής στοματικής  υγιεινής.
Αν όμως η νόσος είναι αποτέλεσμα ενός εξασθενημένου αμυντικού συστήματος θα επανεμφανιστεί σύντομα μετά το τέλος της κλασικής οδοντιατρικής θεραπείας.
Αυτό που θα δώσει απάντηση στην πραγματική αιτιολογία της νόσου θα είναι η κλινική παρατήρηση του ασθενούς. Ο ομοιοπαθητικός οδοντίατρος πρέπει να αποκτήσει μια καθαρή εικόνα της εξέλιξης της νόσου παρατηρώντας αν η τελευταία έχει την τάση να επανεμφανιστεί.
Η κλινική παρατήρηση θα απαντήσει στο ερώτημα αν η ουλίτιδα ή η περιοδοντοπάθεια του ασθενούς είναι μια τοπική φλεγμονώδης αντίδραση των ούλων και του υποκείμενου οστού ή αποτελεί εκδήλωση ενός εξασθενημένου αμυντικού συστήματος – μιας χρόνιας διαταραχής της υγείας, που βρίσκει εκτόνωση στην ανάπτυξη φλεγμονής στους ουλικούς – οστικούς ιστούς. Στην 25χρονη εξάσκηση του οδοντιατρικού επαγγέλματος είδαμε να εκδηλώνονται σοβαρές βλάβες στα ούλα και στα οστά σε ασθενείς με καλή στοματική υγιεινή. Η αιτία της νόσου οφειλόταν σε τέτοιες περιπτώσεις σε παράγοντες εντελώς άσχετους με τη στοματική υγιεινή.
Ένας χωρισμός, μια ερωτική ή επαγγελματική απογοήτευση, ο καταπιεσμένος θυμός, η θεραπεία με αντιβίωση και κορτικοστεροειδή δερματικών και αναπνευστικών προβλημάτων και διάφορες ανάλογες αιτίες μπορούν να οδηγήσουν σε εμφάνιση των νόσων του περιοδοντίου.

Τι είναι ουλίτιδα και ποια είναι η θεραπεία της
Είναι μια φλεγμονώδης αντίδραση των ούλων που οφείλεται κυρίως σε τοπικά ερεθιστικά αίτια. Τα συνήθη αίτια αυτά είναι η συσσώρευση της οδοντικής πλάκας και πέτρας (τρυγίας) στην επιφάνεια των δοντιών. Οδοντική πλάκα είναι το πρoϊόν ζύμωσης των τροφών από τα μικρόβια της στοματικής κοιλότητας. Όταν η οδοντική πλάκα ενασβεστιωθεί από τα άλατα του σάλιου μετατρέπεται σε οδοντική πέτρα ή τρυγία. Ιατρογενείς παράγοντες μπορούν επίσης να προκαλέσουν ουλίτιδα, όπως γέφυρες με κακή εφαρμογή και κακοφτιαγμένα σφραγίσματα. Τα ούλα που έχουν ουλίτιδα αιμορραγούν, είναι επώδυνα στο βούρτσισμα και μπορεί να εμφανίσουν οίδημα. Η αναπνοή είναι κάποιες φορές δύσοσμη εξαιτίας της συσσώρευσης υπολειμμάτων τροφών στα μεσοδόντια διαστήματα.
Η κλασική οδοντιατρική συστήνει την αφαίρεση της οδοντικής πλάκας και πέτρας από την επιφάνεια των δοντιών και την εκπαίδευση του ασθενούς ώστε να διατηρεί το στόμα του καθαρό με τη βοήθεια της οδοντόκρεμας, της οδοντόβουρτσας και του στοματικού διαλύματος.

Τι είναι περιοδοντοπάθεια και ποια είναι η θεραπεία της
Αν η ουλίτιδα αφαιρεθεί αθεράπευτη μπορεί σε πολλές περιπτώσεις να εξελιχθεί σε περιοδοντοπάθεια. Η φλεγμονή επεκτείνεται από τα ούλα στους υποκείμενους ιστούς που είναι τα οστά των γνάθων που στηρίζουν τα δόντια. Τα τελευταία αρχίζουν να καταστρέφονται, τα δόντια αρχίζουν να κουνιούνται και πονάνε κατά τη μάσηση. Γύρω από τα δόντια που πάσχουν μπορεί να εμφανιστούν αποστήματα. Τα ούλα παρουσιάζουν έντονη ερυθρότητα, αιμορραγία και πόνο κατά το βούρτσισμα. Η δυσοσμία του στόματος είναι συνήθως ιδιαίτερα έντονη. Σε πολλούς ασθενείς τα παραπάνω συμπτώματα λείπουν, η νόσος περνάει απαρατήρητη και εξελίσσεται αργά μέσα στο χρόνο. Η καταστροφή των οστών που είναι η φυσική εξέλιξη της νόσου, προκαλεί τελικά την απόπτωση των δοντιών.
Η κλασική οδοντιατρική προτείνει την αφαίρεση της οδοντικής πέτρας από τα δόντια και την απόξεση των ριζών των δοντιών με ειδικά εργαλεία και συσκευή υπερήχων.

Οι σύγχρονες χειρουργικές τεχνικές ανάπλασης των οστών της γνάθου.
Σε περιπτώσεις που υπάρχει μεγάλη οστική καταστροφή ακολουθούνται ειδικές μικροχειρουργικές τεχνικές με σκοπό να αναγεννηθεί το οστό που έχει χαθεί και τα δόντια να σταματήσουν να κουνιούνται. Τα συνήθη βιοϋλικά που χρησιμοποιούνται για την ανάπλαση των χαμένων οστών είναι οστικά μοσχεύματα, εμβρυϊκές πρωτεΐνες και μεμβράνες κολλαγόνου. Οι επεμβάσεις είναι ανώδυνες και η μετεγχειρητική τους πορεία είναι πολύ καλά ανεκτή από τους ασθενείς.

Συμπέρασμα
Μετά από 25 χρόνια εφαρμογής της ομοιοπαθητικής στη θεραπεία της ουλίτιδας και της περιοδοντοπάθειας, το συμπέρασμά μου είναι ότι η στοματική υγεία πρέπει να παρακολουθείται μέσα στο βάθος του χρόνου ώστε ο θεράπων ιατρός να αξιολογεί αν το πρόβλημα οφείλεται σε μια τοπική ή γενική διαταραχή της υγείας του ασθενή του. Ο ομοιοπαθητικός οδοντίατρος μπορεί να θεραπεύσει τον ασθενή του με τις κλασικές οδοντιατρικές πρακτικές (απόξεση- αποτρύγωση, χειρουργική αναγέννηση οστών) και να ενδυναμώσει τον οργανισμό του με τη χρήση ομοιοπαθητικών - φυτοθεραπευτικών φαρμάκων και την βελτίωση των διατροφικών του συνηθειών ώστε η νόσος να μην επανεμφανιστεί.
Μπορεί ακόμα ο ομοιοπαθητικός οδοντίατρος – βασιζόμενος στην ολιστική αντιμετώπιση της νόσου σύμφωνα με τον Χάνεμαν- να διακρίνει μήπως η νόσος των ούλων δεν οφείλεται σε τοπικούς παράγοντες (μικρόβια της οδοντικής πλάκας – πέτρας) αλλά είναι η καταπίεση μιας γενικής νόσου του οργανισμού σε κάποιο άλλο επίπεδο (πχ μιας δερματοπάθειας) ή οφείλεται σε δηλητηρίαση του οργανισμού από κακές διατροφικές συνήθειες που τοξινώνουν τον οργανισμό με την παραγωγή ελευθέρων ριζών.
Παραδείγματα υπάρχουν πολλά, αλλά το πιο κοινό είναι η εμφάνιση αιμορραγικής ουλίτιδας σε άτομα που έχουν υποδειγματική στοματική υγιεινή και καταπιεσμένο θυμό. Αν σε έναν τέτοιο ασθενή δοθεί αντιβίωση ή μια οδοντόκρεμα που σταματάει την αιμορραγία το μόνο που θα πετύχουμε είναι η καταπίεση της αιμορραγίας και την εκδήλωση της νόσου σε άλλα όργανα (πχ βρογχίτιδα). Άτομα που ανταποκρίνονται σε φάρμακα όπως τα Sulphur, Phosphorus, Staphysagria, Platina, Paladium, Aurum, Mercurius solubilis, Ferrum sulphuricum έχουν συχνές εκδηλώσεις αιμορραγικής ουλίτιδας. Η εμφάνιση οστικής καταστροφής σε ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα που έχει καταπιεστεί με χρόνια λήψη κορτιζόνης και αντιβιοτικών είναι αρκετά συχνή.

O Mηνάς Ρηγάτος εργάστηκε στο Παρίσι από το 1986 μέχρι το 1990, αποκλειστικά σαν Χειρούργος στόματος – Περιοδοντολόγος. Από το 1991 μέχρι το 1998 εργάστηκε σαν Εμφυτευματολόγος και Περιοδοντολόγος στο Οδοντιατρικό Ινστιτούτο Αθηνών στο Ψυχικό. Από το 1998 μέχρι και σήμερα διατηρεί Ιδιωτικό Ομοιοπαθητικό Οδοντιατρείο στη Γλυφάδα. Έχει ιδρύσει το Οδοντιατρικό Ομοιοπαθητικό Ινστιτούτο Γλυφάδας, με σκοπό την διοργάνωση σεμιναρίων και την εκπαίδευση των οδοντιάτρων στην ομοιοπαθητική.

Ο Richard Lazarus από το University of California έγραψε, “Το άγχος εμφανίζεται όταν ένα άτομο αντιλαμβάνεται ότι οι απαιτήσεις μιας εξωτερικής κατάστασης είναι πέρα από την ικανότητά του να τις αντιμετωπίσει». Η αυξημένη απόκριση στο στρες μπορεί να έχει πολύ αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία. Το άγχος προκαλεί την παραγωγή ορμονών που αυξάνουν τον καρδιακό ρυθμό και την αρτηριακή πίεση, διεγείρουν το έντερο για να επιταχύνει την πέψη και επιδεινώνουν πολλές ιατρικές καταστάσεις. 

Το άγχος και η κατάθλιψη συνδέονται συχνά με το χρόνιο στρες. Σχεδόν όλοι οι χρήστες κάνναβης σημειώνουν ότι η κάνναβη βοηθά στην εξουδετέρωση των επιπτώσεων του στρες. Αυτό επιβεβαιώνεται και από έρευνες που δείχνουν ότι η κανναβιδιόλη (CBD) , μπορεί να μειώσει τα επίπεδα άγχους και θα μπορούσε να αποτελέσει πιθανή θεραπεία για το άγχος και την κατάθλιψη.
Άλλες μελέτες αποδεικνύουν ότι η κανναβιδιόλη μπορεί να έχει θετική δράση σε περιπτώσεις με διάφορες μορφές άγχους συμπεριλαμβανομένης της διαταραχής κρίσεων πανικού, ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής και μετατραυματικής διαταραχής άγχους, άτομα με εποχιακή συναισθηματική διαταραχή (DB-S).
Το άγχος και το στρες αναφέρονται πάντα στους κορυφαίους λόγους για τους οποίους οι ασθενείς λένε ότι χρησιμοποιούν ιατρική κάνναβη - δεύτερη μετά τον πόνο.
Υψηλές δόσεις κάνναβης μπορούν να πυροδοτήσουν αντιδραστικότητα στον άξονα υποθαλάμου-υπόφυσης-επινεφριδίων (HPA) και αύξηση της παραγωγής κορτιζόλης (στεροειδής ορμόνη που παράγεται σε απάντηση στο στρες).

Προτεινόμενος μηχανισμός
Για την απάντηση στο στρες διαμεσολαβεί ο άξονας HPA, ο οποίος αποτελείται από τον υποθάλαμο και την υπόφυση εντός του εγκεφάλου, και τα επινεφρίδια στους νεφρούς. Ο άξονας HPA ρυθμίζεται από το ενδοκανναβινοειδές σύστημα (ECS) . Το ECS αντιδρά και στο στρες και βοηθά στην προσαρμογή του.
Υπάρχουν μελέτες σε ζώα για τους αναστολείς FAAH και MAGL (τα ένζυμα που μεταβολίζουν τα κανναβινοειδή ανανδαμίδη και το 2-AG) που δείχνουν ότι η αναστολή αυτών των ενζύμων μειώνει το άγχος.
Ο HPA τα ρυθμίζει όλα αυτά μέσω της απελευθέρωσης στεροειδών ορμονών όπως η κορτιζόλη, που συνήθως περιγράφεται ως «ορμόνη του στρες». Στο ενδοκανναβινοειδές η σηματοδότηση έχει αποδειχθεί απαραίτητη για την προσαρμογή στο άγχος. Η κανναβιδιόλη (CBD) είναι αρκετά αποτελεσματική σε μοντέλα ζώων για τη μείωση της ανησυχίας και της έντασης που σχετίζεται με το στρες και το παρατεταμένο στρες. Η ικανότητα της αυτή, συνδέθηκε με την ικανότητα της να προάγει την δημιουργία νευρώνων στον ιππόκαμπο. Το ECS ρυθμίζει επίσης τη δημιουργία, διαχείριση και διαγραφή της μνήμης που σχετίζονται με το άγχος.

Δοσολογία
Η CBD είναι αποτελεσματική για το στρες σε δόσεις 2,5-5 mg ημερησίως σύμφωνα με τις έρευνες.
Για το χρόνιο στρες, ασθενείς αναφέρουν ότι 5 mg CBD που λαμβάνονται το πρωί, και ξανά μετά τις 5 μ.μ., είναι επαρκή για την ανακούφιση των συμπτωμάτων του.

Βιβλιογραφία
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/4618837/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20829306/  
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22290374
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21307846
www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22729452
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0278584612002801