Το στομάχι θεωρείται ο προμηθευτής ενέργειας για τις λειτουργίες του σώματος. Μοιάζει με ασκό, ο οποίος δέχεται την τροφή που εισέρχεται σε αυτόν, από τον οισοφάγο, μέσω του καρδιακού στομίου. Κατόπιν, η τροφή περνάει στο λεπτό έντερο μέσω του πυλωρικού στομίου.
Στις λειτουργίες του στομάχου έγκειται η αποθήκευση και ανάμειξη της τροφής, η διάσπαση της τροφής (μηχανικά και χημικά), η έκκριση γαστρικών ορμονών και ενζύμων, η παραγωγή βλέννης και γαστρικού οξέος, η έκκριση του «ενδογενή παράγοντα» απαραίτητου για την απορρόφηση της βιταμίνης Β12, η απορρόφηση θρεπτικών ουσιών όπως μαγνήσιο, ασβέστιο, σίδηρος, ψευδάργυρος, φολικό οξύ.
Επίσης, το στομάχι είναι το όργανο πρώτης γραμμής για το ανοσοποιητικό σύστημα λόγω του υδροχλωρικού οξέος που περιέχει το γαστρικό υγρό. Το υδροχλωρικό οξύ, προστατεύει τον οργανισμό από λοιμώξεις, αφού σκοτώνει τους παθογόνους μικροοργανισμούς. Όταν δεν εκκρίνεται αρκετό υδροχλωρικό οξύ, παθογόνοι μικροοργανισμοί μπορούν να αναπτυχθούν στα τοιχώματα του γαστρεντερικού συστήματος, όπως το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, εντεροβακτήρια, στρεπτόκοκκοι, σαλμονέλλα, κάντιντα. Αυτό μπορεί να προκαλέσει γαστρίτιδα, γαστρεντερίτιδα ακόμα και πνευμονία.
Η ποσότητα του υδροχλωρικού οξέος βρίσκεται σε άμεση συσχέτιση με την λειτουργία του ορμονικού συστήματος. Ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να προκαλέσει μειωμένη παραγωγή υδροχλωρικού οξέος καθώς και μειωμένη απορρόφηση σιδήρου. Άλλα πιθανά αίτια μειωμένης έκκρισης υδροχλωρικού οξέος είναι:
- Δίαιτα με υψηλή περιεκτικότητα σε κρέας (ιδιαίτερα κόκκινο κρέας), γαλακτοκομικά προϊόντα, επεξεργασμένα τρόφιμα και φαγητό τύπου φαστ φουντ.
- Κατάποση χλωριωμένου νερού, κρύων ή/και ανθρακούχων ποτών.
- Στρες, ειδικά το χρόνιο παρατεταμένο.
- Η κατάχρηση καφέ και το κάπνισμα (η νικοτίνη αυξάνει την ταχύτητα που η τροφή φεύγει από το στομάχι).
- Αφυδάτωση / μειωμένη κατάποση νερού.
- Φάρμακα (πραζόλες όπως Losec, Pariet, Zurcazol, Laprazol, Nexium).
Το στομάχι διασπά τις πρωτεΐνες και το λίπος, ενώ το λεπτό έντερο απορροφά τους υδατάνθρακες, τα αμινοξέα, τα λίπη, το νερό, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. Εάν οι διάφορες θρεπτικές ουσίες δεν απορροφώνται σωστά, τότε η έλλειψή τους θα προκαλέσει διάφορες διαταραχές, από κόπωση έως νευρολογικά προβλήματα. Επίσης, η δυσαπορρόφηση ιχνοστοιχείων όπως ιωδίου, σεληνίου, ψευδαργύρου, σιδήρου επηρεάζει αρνητικά την λειτουργία του θυρεοειδή αδένα. Ως εκ τούτου, το πεπτικό σύστημα συσχετίζεται άμεσα με όλες τις χρόνιες παθήσεις.
Εάν η τροφή δεν έχει διασπαστεί σωστά και οι πρωτεΐνες περνάνε στο έντερο ως πρωτεϊνούχα μόρια κι όχι αμινοξέα (μικρότερα τμήματα), αυτό μπορεί να προκαλέσει βλάβες στο εντερικό επιθήλιο και οι ουσίες αυτές να περάσουν στην κυκλοφορία του αίματος. Αυτό αφορά κυρίως τις λεκτίνες, οι οποίες είναι γλυκοπρωτεΐνες, ενώσεις πρωτεϊνών και σακχάρων, οι οποίες βρίσκονται στην επιφάνεια των κυτταρικών μεμβρανών.
Οι λεκτίνες περιλαμβάνονται στα κύτταρα των φυτών και των ζώων, και αναπόφευκτα βρίσκονται και στις τροφές μας. Η πιο γνωστή λεκτίνη είναι η γλουτένη, που βρίσκεται στους σπόρους πολλών δημητριακών.
Υπάρχουν 119 διαφορετικές λεκτίνες στα τρόφιμα. Εκτιμάται ότι περίπου το 30% των τροφών περιέχουν λεκτίνη, ενώ περίπου το 5% των προσλαμβανόμενων λεκτινών θα εισέλθουν στην κυκλοφορία του αίματος.
Όταν οι τροφικές λεκτίνες έρθουν σε επαφή με το ανθρώπινο αίμα, αυτό προκαλεί αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος, με αποτέλεσμα να αναγνωρίζει κάθε ξένη πρωτεΐνη στο αίμα ως αντιγόνο. Άλλες πάλι λεκτίνες προκαλούν τη συγκόλληση των ερυθρών κυττάρων και των αιμοπεταλίων (πήξη του αίματος).
Προϊόντα πλούσια σε λεκτίνες είναι τα δημητριακά, τα φασόλια, η σόγια, το αγελαδινό γάλα, τα λαχανικά και ζαρζαβατικά, όπως πατάτες και ντομάτες, οι ξηροί καρποί και τα θαλασσινά.
Όταν οι λεκτίνες των τροφών διεισδύσουν στην κυκλοφορία του αίματος αυτές μπορούν να μεταφερθούν οπουδήποτε (π.χ. θυρεοειδή αδένα, πάγκρεας, αρθρώσεις, κλπ.). Κάθε μια από τις λεκτίνες φέρει συγκεκριμένη γενετική πληροφορία που σαν ειδικό κλειδί δηλώνει συγγένεια ως προς συγκεκριμένα κύτταρα ιστών. Η συγχώνευση αυτών των "ελεύθερων" λεκτινών με λεκτίνες στην επιφάνεια των κυττάρων (αντιγόνα ιστοσυμβατότητας) δημιουργεί ψευδείς πληροφορίες για το ανοσοποιητικό σύστημα που αναγνωρίζει αυτά τα κύτταρα σαν αντιγόνα και τους επιτίθεται με τα λευκοκύτταρα. Προκαλείται έτσι η λεγόμενη αυτοάνοση αντίδραση.
Οι λεκτίνες εμπλέκονται, μεταξύ άλλων, στην δημιουργία αλλεργιών / δυσανεξιών, φλεγμονωδών και αυτοάνοσων νοσημάτων. Για παράδειγμα, συνδέονται με την κοιλιοκάκη, αλλά και με την αύξηση βάρους και την έλλειψη ενέργειας. Η λεκτίνη του σιταριού (γλουτένη) συνδέεται ιδιαίτερα με τη ρευματοειδή αρθρίτιδα καθώς και με νευροπάθειες.
Παραταύτα, πολλοί άνθρωποι δεν έχουν σαφή αίσθηση επιβάρυνσης από την κατανάλωση κάποιων τροφών και για αυτό, στην συμπληρωματική ιατρική, αναφερόμαστε σε αυτές ως κρυφές αλλεργίες. Όταν, όμως, αποκλείσουν από τη διατροφή τους τα γαλακτοκομικά ή τα σιτηρά, αισθάνονται αύξηση της ενέργειας τους και χάνουν βάρος.
Βιοφυσική αντιμετώπιση
Η βιοφυσική θεραπεία είναι μια ολιστική ενεργειακή μέθοδος που γίνεται με τη βοήθεια της ιατρικής συσκευής BICOM. Η συσκευή καταγράφει τις αντιδράσεις του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου του οργανισμού, κι έτσι ελέγχεται η λειτουργία του στομάχου ως προς την πέψη των πρωτεϊνών, η παραγωγή και έκκριση του υδροχλωρικού οξέος, η επιβάρυνση από παθογόνους μικροοργανισμούς (ελικοβακτηρίδιο, κάντιντα κ.α.), αξιολογείται η χλωρίδα του εντέρου καθώς και η αντίδραση του σώματος ως προς τις διάφορες λεκτίνες (γαλακτοκομικά, δημητριακά, αβγά, ψάρια, κρέατα, όσπρια, ξηροί καρποί, στρυχνοειδή φυτά όπως τομάτα, πατάτα, μελιτζάνα) και άλλες ουσίες (σαλικυλικό οξύ, ισταμίνη, σορβικό οξύ, κιτρικό οξύ, κ.α.), που περιέχονται στις τροφές.
Επίσης, ελέγχεται η λειτουργία του θυρεοειδή και των επινεφριδίων, καθώς και η επίδραση του στρες και των βιωμάτων του εκάστοτε ανθρώπου, τα οποία επιβαρύνουν τη λειτουργία του γαστρεντερικού συστήματος.
Η αντιμετώπιση βασίζεται στην χρήση των πληροφοριών που δίνει το ίδιο το σώμα μέσω του ηλεκτρομαγνητικού του πεδίου. Τα λαμβάνοντα διαταραγμένα σήματα αποστέλλονται πίσω στο σώμα με την αντεστραμμένη τους φάση έτσι ώστε να προκαλέσουν την ακύρωσή τους. Αυτό οδηγεί στην εξουδετέρωση της φλεγμονώδους επίδρασης τροφών και παθογόνων μικροοργανισμών, την εξισορρόπηση ενεργειακών μπλοκαρισμάτων στον μεσημβρινό του στομάχου (κανάλι ροής ενέργειας σύμφωνα με την Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική) και στο ενεργειακό κέντρο του ηλιακού πλέγματος, που βρίσκεται στην περιοχή του στομάχου. Επίσης, ελέγχονται και εξισορροπούνται τυχόν συσχετίσεις μεταξύ του στομάχου και των ενδοκρινών αδένων (θυρεοειδής, επινεφρίδια) ή/και με το αυτόνομο νευρικό σύστημα.
Με φυσικό τρόπο, και χωρίς παρενέργειες, οι διαταραχές υποχωρούν (βάρος στο στομάχι, καούρα, φούσκωμα, κολίτιδα, έλλειψη ενέργειας, διαταραχές της εντερικής λειτουργίας, πονοκέφαλος, κακή συγκέντρωση, πόνοι σε μύες και αρθρώσεις κ.α.) καθώς η ικανότητα του οργανισμού για αυτορύθμιση αποκαθίσταται.
