Τι αποκαλύπτει η κβαντική θεωρία για την ομοιοπαθητική

Η επιστήμη της ομοιοπαθητικής εισήχθη το 1810 από τον Γερμανό γιατρό Σάμουελ Χάνεμαν. Στα 213 χρόνια που μεσολάβησαν, χιλιάδες γιατροί την ερεύνησαν και την εφάρμοσαν σε πολλές διαφορετικές περιπτώσεις, με αποτέλεσμα πολυάριθμες μελέτες περιπτώσεων να αναλύουν την αποτελεσματικότητά της. Παρ' όλα αυτά, εξακολουθούμε να διαβάζουμε δηλώσεις όπως αυτή από ένα επιστημονικό συμβούλιο: "Δεν υπάρχουν γνωστές ασθένειες για τις οποίες υπάρχουν αξιόπιστες αποδείξεις ότι η ομοιοπαθητική είναι αποτελεσματική".¹

Υπό το πρίσμα αυτών των δηλώσεων, η Ουγγρική Ανθρωποσοφική Εταιρεία και το Ίδρυμα Triangulum για την Κοινωνική Ανανέωση, με τη συμμετοχή αρκετών Ούγγρων φυσικών και μαθηματικών, ξεκίνησαν το 2022 ένα ερευνητικό πρόγραμμα για τη μελέτη της αποθηκευτικής ικανότητας και της χωρητικότητας δεδομένων του νερού από την οπτική γωνία και με τα μέσα της κβαντικής φυσικής. Με άλλα λόγια, προσπάθησαν να εξετάσουν τα πιο σημαντικά ζητήματα της ομοιοπαθητικής από μια νέα οπτική γωνία, με μια μέθοδο που αναγνωρίζεται σήμερα από την επιστήμη. Τα αποτελέσματα της έρευνας συνοψίστηκαν σε μια εργασία αρκετών εκατοντάδων σελίδων, αλλά λόγω της συνεχιζόμενης σημασίας του θέματος, οι ερευνητές ετοίμασαν μια συντομότερη περίληψη για το κοινό, η οποία δημοσιεύτηκε στην AntropoSophia, το περιοδικό της Ουγγρικής Ανθρωποσοφικής Εταιρείας.

Ο Ρούντολφ Στάινερ μας μεταφέρει: "Οι ουσίες που χορηγούνται αλλοπαθητικά στον ανθρώπινο οργανισμό θα γίνουν, κατά μια ορισμένη έννοια, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή την έκφραση, "ομοιοπαθητικοποιημένες" μέσω αυτού, εννοώντας ότι εσωτερικά εμείς οι ίδιοι θα υποστούμε την ίδια διαδικασία που επιτυγχάνει ο ομοιοπαθητικός φαρμακοποιός μέσα από το πείραμά του με τις ουσίες του".²

Στο προαναφερθέν συμβουλευτικό έγγραφο της EASAC, υπό τον τίτλο "Επιστημονική αναξιοπιστία των ισχυρισμών", γράφεται ότι "πολλά ομοιοπαθητικά φάρμακα παρασκευάζονται από ουσίες που έχουν αραιωθεί τόσες πολλές φορές που δεν απομένει καμία από την αρχική ουσία". Συνεχίζει λέγοντας ότι δεν υπάρχουν πειστικά στοιχεία για την ύπαρξη ή τη λειτουργία αυτού που είναι γνωστό ως "μνήμη του νερού".

Η κβαντική θεωρία αποκαλύπτει ότι πίσω από τα υλικά φαινόμενα βρίσκεται ένα στρώμα φαινομένων που είναι άυλο και που δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό μέσω των πέντε αισθήσεών μας - το μετρήσιμο εύρος των υλικών φαινομένων είναι μια σχεδόν προβολή ή εντύπωση αυτών στην ίδια την ύλη. Επιπλέον, η έρευνα στην κβαντική θεωρία τα τελευταία 25 χρόνια έχει δείξει ότι το υγρό νερό δεν είναι ένα αδόμητο μέσο από απομονωμένα ή χαλαρά και προσωρινά συνδεδεμένα μόρια νερού. Διαπιστώθηκε ότι σε θερμοκρασία δωματίου, ορισμένα μόρια νερού (27%) οργανώνονται σε μικροσκοπικές σφαίρες που ταλαντώνονται συλλογικά.

Το 1955, ο Willis Lamb έλαβε το βραβείο Νόμπελ για την αναγνώρισή του ότι το κενό δεν είναι "κενό" αλλά, αντίθετα, είναι μια ενεργειακά φορτισμένη, ζωντανή, παλλόμενη θάλασσα που βρίσκεται σε αλληλεπίδραση με τα φορτισμένα σωματίδια. Επομένως, τα ηλεκτρόνια και τα πρωτόνια στα μόρια δεν βρίσκονται απλώς στο κενό, αλλά, κατά τη διάρκεια της αλληλεπίδρασής τους με το κενό, απορροφούν και εκπέμπουν κβάντα ενέργειας (φωτόνια). Στην περίπτωση των μορίων του νερού, αυτή η αλληλεπίδραση με την ενέργεια του κενού έχει ως αποτέλεσμα τα μόρια του νερού να αισθάνονται και να έλκονται μεταξύ τους και τελικά να οργανώνονται σε σφαίρες νερού που ονομάζονται "συνεκτικές περιοχές". Οι συν-ταλαντούμενες σφαίρες νερού δεν είναι μόνο σταθερές αλλά τείνουν επίσης να συνδέονται μεταξύ τους και να σχηματίζουν αλυσίδες ή δομές. Σε αυτές τις υδάτινες σφαίρες, σχεδόν 20.000 μόρια νερού μπορούν να ταλαντώνονται μαζί- συμπεριφέρονται ως ένα ενιαίο, κβαντικό αντικείμενο.

Αυτοί οι σχηματισμοί είναι εξίσου σταθεροί με ένα απλό μόριο νερού, το οποίο δεν διασπάται περαιτέρω σε αέρια υδρογόνου και οξυγόνου. Δεδομένου ότι η διασύνδεση μεταξύ τους είναι πιο αποδοτική ενεργειακά από το να παραμένουν χωριστά, η δομή των συνδεδεμένων σφαιρών νερού, οι οποίες ανταλλάσσουν ενέργεια μεταξύ τους, θα σταθεροποιηθεί - έτσι, δεν αποσυντίθενται με την πάροδο του χρόνου. Οι ερευνητές σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις σταθερές αλυσίδες υδάτινων σφαιρών για να κατασκευάσουν, για παράδειγμα, κβαντικούς υπολογιστές.³ Η εγγραφή και η ανάγνωση πληροφοριών από τη δομή των υδάτινων σφαιρών γίνεται από ιόντα αλάτων που έχουν αραιωθεί στο νερό, τα οποία, σε συνεργασία με το μαγνητικό πεδίο της Γης, είναι σε θέση να περιστρέφονται και να ταλαντώνονται μαζί με το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο.

Αυτές οι υδάτινες σφαίρες φαίνεται να έχουν μια μοναδική ιδιότητα: σαν να περιβάλλουν το ενεργό μόριο της ζωής, περιβάλλουν το DNA, τα ένζυμα και τις πρωτεΐνες σε όλα τα έμβια όντα και τα ενώνουν σε ένα δίκτυο επικοινωνίας.⁴ Γιατί είναι αυτό σημαντικό; Σύμφωνα με την τρέχουσα επιστήμη της μικροβιολογίας, περίπου ένα εκατομμύριο γενετικά λάθη συμβαίνουν στον ανθρώπινο οργανισμό κάθε μέρα. Τα ένζυμα σαρώνουν συνεχώς τα χρωμοσώματα και, όταν εντοπίζουν ένα σφάλμα, ένα άλλο ένζυμο ανοίγει τη διπλή αλυσίδα, ένα τρίτο αντικαθιστά τη βάση που έχει υποστεί βλάβη και ένα άλλο αναπροσαρμόζει τη διπλή αλυσίδα του DNA. Έτσι, μια συντονισμένη προσπάθεια ενζύμων και άλλων βιομορίων είναι ενεργή σε κάθε χιλιοστό του δευτερολέπτου της ζωής μας, αλλιώς δεν θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε. Πώς μπόρεσε να εξελιχθεί μια τόσο απίστευτα ενορχηστρωμένη σειρά τόσων πολύπλοκων διεργασιών; Ακολουθώντας την έρευνα στην κβαντική θεωρία, φαίνεται ότι αλυσίδες και δίκτυα από μικρές σφαίρες νερού συνδέουν αυτά τα μόρια και μπορεί να είναι υπεύθυνα για τη μετάδοση πληροφοριών σε αυτά σχετικά με το τι και πότε ακριβώς πρέπει να κάνουν κάτι. Μπορούμε να πούμε ότι το νερό φαίνεται να είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένας απλός διαλύτης, όπως είχε υποτεθεί προηγουμένως.

Παρ' όλα αυτά, δεν έχουν όλα τα μόρια την ικανότητα να ενταχθούν σε αυτό το αποτυπωμένο από την ύλη δίκτυο πληροφοριών που περιλαμβάνει τη ζωή, αφού αυτή η συνδεσιμότητα απαιτεί μερικές φορές πρόσθετες ή συγκεκριμένες ποσότητες ενέργειας. Είναι γνωστό φαινόμενο στην κβαντική φυσική ότι ένα μόριο δεν μπορεί να διεγερθεί από μια αυθαίρετη ποσότητα ενέργειας. Παρομοίως, ένα σύστημα σφαιρών νερού που αποτελείται από μόρια νερού δεν μπορεί να ενσωματώσει αυθόρμητα ένα τυχαίο μόριο επισκέπτη, καθώς η πράξη αυτή απαιτεί την εισαγωγή ενέργειας. Τι συμβαίνει λοιπόν με αυτά τα μόρια-ξενιστές, αυτές τις ουσίες, στο νερό;

Ο Δρ Hahnemann μετέφερε τα εξαιρετικά αραιωμένα φάρμακα που έφτιαχνε για τους ασθενείς του με ένα αμαξίδιο που έσερνε άλογα. Ανακάλυψε ότι οι ασθενείς που ζούσαν πιο μακριά ανάρρωναν καλύτερα και γρηγορότερα. Μετά από πολυάριθμα πειράματα, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το κροτάλισμα του κάρου είχε σημασία - το κούνημα είχε με κάποιο τρόπο δυναμιτίσει τα φάρμακα και είχε ενισχύσει την αποτελεσματικότητά τους. Σήμερα, γνωρίζουμε ότι κατά τη διαδικασία της ανακίνησης, δημιουργούνται μικροί στροβίλοι και μικροσκοπικές φυσαλίδες σε ένα διάλυμα. Όταν οι φυσαλίδες καταρρέουν, αναπτύσσουν εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες, που κυμαίνονται από 10.000-20.000ᵒΚέλβιν - ένα φαινόμενο που ονομάζεται «σπηλαίωση». Η ενέργεια της σπηλαίωσης διασκορπίζεται γρήγορα στο διάλυμα και μπορεί να προσφέρει την ενέργεια που βοηθά ένα τυχαίο μόριο ή έναν δραστικό παράγοντα να ενταχθεί στο κβαντικό δίκτυο των αλυσίδων της σφαίρας του νερού. Η πληροφορία που μεταφέρεται από έναν ορισμένο ενεργό παράγοντα μπορεί, επομένως, πράγματι να αποτυπωθεί και να διατηρηθεί στο νερό. Όταν αυτή η αποτυπωμένη πληροφορία εισέλθει σε αλληλεπίδραση με μια παρόμοια δομή πληροφορίας σε έναν ζωντανό οργανισμό, η πληροφορία αυτή μπορεί να μεταφερθεί στον ίδιο τον οργανισμό.

Όμως, πέρα από τις παραπάνω αναλύσεις, υπάρχει κάποια απόδειξη ότι αραιωμένα διαλύματα χωρίς να έχουν απομείνει ίχνη από ένα μόνο μόριο δραστικού παράγοντα είναι ακόμα ικανά να έχουν αντίκτυπο στις φυσιολογικές διεργασίες; Επανεξετάζοντας δημοσιεύσεις των τελευταίων ετών, βρίσκουμε σημαντικές αποδείξεις. Σε μια βοτανική μελέτη, για παράδειγμα, οι ερευνητές εξέτασαν την επίδραση εξαιρετικά υψηλά αραιωμένου νιτρικού αργύρου στη βλάστηση του χειμερινού σιταριού.⁵ Κανονικά, ο νιτρικός άργυρος σε υψηλές δόσεις είναι γνωστό ότι αναστέλλει τη βλάστηση. Οι ερευνητές παρασκεύασαν ομοιοπαθητικές αραιώσεις σε βήματα 1:10 για να πάρουν διαλύματα ισχύος D24, D25 και D26 - αυτές είναι οι αραιώσεις μετά τις οποίες δεν υπάρχουν πλέον μόρια της αρχικής δραστικής ουσίας στο διάλυμα. Διαπίστωσαν ότι σε σύγκριση με το καθαρό νερό, αυτά τα εξαιρετικά αραιωμένα «φάρμακα» προώθησαν σημαντικά τη βλάστηση. Αυτό συνάδει με το φαινόμενο της ορμέσεως, δηλαδή της διέγερσης από μικρή δόση τοξικής ουσίας, που είναι γνωστό και αποδεκτό στην επιστήμη της φυσιολογίας από το 1888. Επιπλέον, απέδειξαν ότι εάν το ισχυροποιημένο φάρμακο ήταν κλεισμένο σε ερμητικά κλειστή κάψουλα, δηλαδή το ομοιοπαθητικό φάρμακο δεν ερχόταν σε επαφή με το νερό που περιβάλλει τους κόκκους του σιταριού, το φάρμακο εξακολουθούσε να έχει την ικανότητα να ενισχύει τη βλάστηση. Από την άποψη της συμβατικής σκέψης, τα αποτελέσματα αυτών των πειραμάτων είναι ακατανόητα. Στο πλαίσιο της κβαντικής θεωρίας, η γυάλινη κάψουλα που περιείχε το φάρμακο είχε γίνει η ίδια μέρος του συνόλου και, ως εκ τούτου, είχε συνδεθεί με το δίκτυο των σφαιρών του νερού.

Για να συνοψίσουμε το αποτέλεσμα της έρευνάς μας, διαπιστώσαμε ότι το νερό φαίνεται να είναι σε θέση να μεταφέρει και να αποθηκεύει πληροφορίες, καθώς και να μεταδίδει το συγκεκριμένο μοτίβο ταλάντωσης ενός δραστικού παράγοντα σε έναν ζωντανό οργανισμό, ακόμη και αν δεν παραμένει ούτε ένα μόριο της αρχικής ουσίας στο φάρμακο. Ταυτόχρονα, η έρευνα έθεσε ορισμένα ερωτήματα που χρήζουν βαθύτερης διερεύνησης στο μέλλον. Τα χάσματα μεταξύ της αντιλαμβανόμενης πραγματικότητας των φυσικών φαινομένων και των φαινομένων της ζωής μπορούν να γεφυρωθούν από τον παρατηρητικό και σκεπτόμενο άνθρωπο! Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, είχαμε την εξαιρετική εμπειρία ότι όσο περισσότερο παρακολουθούμε το ρυθμό και κάθε μικρή αναταραχή της ζωής, τόσο περισσότερη αφοσίωση ξυπνά μέσα μας προς όλα τα πράγματα που υπάρχουν μέσα μας και στον κόσμο.

Παραπομπές

1. From the European Academies Science Advisory Council (EASAC) Statement on homeopathy. See also: Magyar Tudományos Akadémia közleménye, Homeopátia: hasznos vagy ártalmas? Új állásfoglalás európai tudósoktól,[Hungarian Academy of Science: Homeopathy: Beneficial or Harmful? A new stance by European scientists,] 2017.
2. Rudolf Steiner: Anthroposophy and Contemporary Science, GA73a. Answers to Questions, Dornach, 30, March 1920.
3. Luigi M. Caligiuri: Quantum (hyper)computation through universal quantum gates in water coherent domains, Journal of Physics: Conference Series, vol 2162, 013003, 2022.
4. Emilio Del Giudice and Alberto Tedeschi: Water and Autocatalysis in Living Matter, Electromagnetic Biology and Medicine, vol 28, p.46-52, 2009.
5. W. Pongratz és P.C. Endler: Reappraisal of a Classical Botanical Experiment in Ultra High Dilution Research. Energetic Coupling in a Wheat Model: published in the book Ultra High Dilution Physiology and Physics, ed.: P.C. Endler and J. Schulte, Springer-Science+Business Media, B.V., 1994.

_______

Ο Tamás Bükki είναι ερευνητής, φυσικός και συγγραφέας. Έχει πτυχίο μηχανικής φυσικής από το Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας και Οικονομικών της Βουδαπέστης και διδακτορικό στην κβαντομηχανική. Ζει στη Βουδαπέστη της Ουγγαρίας.