Η σχέση μητέρας-παιδιού είναι από τις πιο πολυσυζητημένες στην Ιστορία, στην ποίηση και στην Τέχνη γενικά, στη φιλοσοφία αλλά και στην ψυχολογία, στην ψυχιατρική και στην ψυχοθεραπεία. Άλλοτε μέσα από εξιδανίκευση και άλλοτε φορτώνοντάς της την ευθύνη για όλα τα προβλήματα και ‘τα στραβά’ της ζωής μας, η αλήθεια είναι ότι αποτελεί μια σχέση καθοριστική όπως ίσως καμία άλλη, και το καθοριστικό της στοιχείο έγκειται στην παρουσία της αγάπης και της φροντίδας που παρέχει νωρίς στη ζωή των παιδιών της, αγάπη και φροντίδα που συνήθως συνεχίζουν να εκδηλώνονται σε όλη τη διάρκεια της ζωής της.
Και μπορεί μεν η μητέρα να ενσαρκώνει μια αρχετυπική έκφραση αγάπης και προσφοράς, η ίδια αυτή μητέρα όμως δεν παύει να είναι άνθρωπος με πεπερασμένες δυνατότητες και με πολλές και μεγάλες προσωπικές ανάγκες η ίδια. Και συχνά, το στρες που προκύπτει μέσα από την ανάγκη προσφοράς στο παιδί και την ταυτόχρονη ανάγκη κάλυψης των δικών της ανθρώπινων συναισθηματικών, υλικών και λοιπών αναγκών, είναι μεγάλο. Αβοήθητη πολλές φορές, δίχως επαρκή ψυχολογική κατανόηση από τους άλλους ή και δίχως ψυχολογική αυτεπίγνωση, η μητέρα αφήνεται ‘να τα βγάλει πέρα’ όπως μπορεί, όπως προλαβαίνει και όπως την οδηγεί –αν την οδηγεί- ‘το μητρικό ένστικτό της’. Τα αποτελέσματα δεν είναι πάντα τα απολύτως επιθυμητά, τα παιδιά αποκτούν προβλήματα την αιτία των οποίων συχνά της αποδίδουν ανοικτά δημιουργώντας της παράπονο και πικρία και όσο για την προσωπική της ζωή, την οποία ‘χτίζει’ συχνά αποκλειστικά ή σε πολύ μεγάλο βαθμό γύρω από τα παιδιά, δεν είναι ασύνηθες το να μη της παρέχει τις αναγκαίες ικανοποιήσεις και χαρές, με αποτέλεσμα να επικεντρώνεται ακόμη περισσότερα ‘στα παιδιά’ δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο.
Στη σημερινή εποχή είναι λίγοι αυτοί που δεν γνωρίζουν και δεν έχουν ασχοληθεί με την πραγματικότητα της σχέσης μητέρας-παιδιού και το τι αυτή συνεπάγεται. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, η πλάστιγγα κλείνει –και ορθώς- προς την πλευρά όπου υπάρχουν τα δίκαια του παιδιού. Ήδη όμως η θεραπευτική εμπειρία μας επιτρέπει –και μας προτρέπει- να αντιληφθούμε ότι δεν θα μπορέσουμε να φροντίσουμε ικανοποιητικά τα δίκαια, τα δικαιώματα και την ψυχική υγεία του παιδιού αν δεν υπάρξει φροντίδα και για τις ανάγκες της μητέρας, του πεπερασμένου δηλαδή ανθρώπινου όντος που αναλαμβάνει το συγκινητικό αυτό έργο.
Γενικά, όσο πιο υγιής και ισορροπημένη ψυχικά είναι μια γυναίκα ήδη πριν γίνει μητέρα τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να δημιουργήσει –και μάλιστα εύκολα- τις απαραίτητες συνθήκες προκειμένου να απολαύσει τη μητρότητα και την ανατροφή παιδιών και φυσικά την διαπροσωπική σχέση με τον πατέρα τους, σχέση που προηγείται και που διαμορφώνει καθοριστικά το πλαίσιο ζωής της μέσα από τον μητρικό ρόλο. Γνωρίζουμε ότι και ως προς αυτό τα πράγματα σπανίως είναι ιδανικά στην σημερινή κατάσταση εξέλιξης της κοινωνίας μας, οπότε η ανάγκη του να θεραπεύει κανείς είναι εξίσου μεγάλη με την ανάγκη του να προλαμβάνει. Ας ερευνήσουμε λίγο τι μπορούν να κάνουν κάποια ανθοϊάματα ως προς αυτά.
Κατά γενική ομολογία, ένα συχνότατο πρόβλημα για τις μητέρες ‘που αγαπούν πολύ’ (χωρίς πολλοί πατέρες να εξαιρούνται) είναι η μεγάλη ανησυχία για τα παιδιά τους. Είναι καλά; Πηγαίνουν όλα καλά; Μήπως πάθουν/έπαθαν κάτι; Μήπως κινδυνεύουν; κλπ. Ο φόβος, η ανησυχία και το νοιάξιμο είναι τόσο μεγάλα που δύσκολα μπορεί κανείς να διακρίνει την παρουσία συμβιωτικής προσκόλλησης στη βάση αυτών των συναισθημάτων. Αυτό δίνει το έρεισμα και την δικαιολογία μιας συμπεριφοράς υπερπροστασίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και δημιουργεί γονείς ανήσυχους και δυστυχισμένους και καταπιεσμένα, ανασφαλή, ενοχικά και θυμωμένα παιδιά. Την εξυγίανση της ψυχολογίας αυτής, στους γονείς αλλά και στα παιδιά ταυτόχρονα, καλείται να πραγματοποιήσει το Bach Red Chestnut, ένα θεμελιώδες ανθοΐαμα για υγιέστερη ψυχική οριοθέτηση στις στενές διαπροσωπικές και ενδοοικογενειακές σχέσεις.
Όταν η εναγώνια αναζήτηση αγάπης και ψυχικής εγγύτητας με το παιδί (ή και με τον σύντροφο) συνοδεύονται από ψυχικό παράπονο, αίσθηση ότι η μητέρα/γυναίκα δεν αγαπιέται ή δεν αγαπιέται αρκετά, ότι δεν την καταλαβαίνουν, ότι την πληγώνουν, την αγνοούν κλπ, ενώ η ίδια νοιώθει ότι τους αγαπά και τους νοιάζεται ‘τόσο πολύ’, την ‘κάθε στιγμή της ζωής της’, και υποφέρει συναισθηματικά από αυτό ενώ ταυτόχρονα μπορεί να προσπαθεί με κάθε τρόπο να τους ‘κρατήσει κοντά της’, το ανθοΐαμα που θα την βοηθήσει να ανακαλύψει μέσα της περισσότερη ψυχική πληρότητα, ικανοποίηση και ψυχολογική ανεξαρτησία χωρίς να μειώσει αλλά αντίθετα αυξάνοντας τα θετικά συναισθήματα από και προς όλες τις πλευρές στην ενδοοικογενειακή της πραγματικότητα είναι το Bach Chicory, ένας πραγματικός φύλακας-άγγελος για πάρα πολλές γυναίκες και αληθινός σωτήρας για τους αποδέκτες της αγάπης τους.
Το Bach Beech θα βοηθήσει εξαιρετικά τη τάση να γίνεται μια μητέρα επικριτική με τα κακώς κείμενα πληγώνοντας και δυσαρεστώντας βαθιά τα παιδιά της και τους δικούς της γενικότερα.
Το Bach Heather θα βοηθήσει τη μητέρα που απορροφάται πολύ στον εαυτό της, στην προσπάθεια να καλύψει ανάγκες συντροφιάς και αναγνώρισης που δεν της παρέχονται από τους άλλους, με αποτέλεσμα να φαίνεται εγωκεντρική.
Το Bach Vine θα βοηθήσει πολύ τις μητέρες που στην προσπάθειά τους να τα βγάλουν πέρα με το ρόλο τους γίνονται αυταρχικές, διευθυντικές και εξουσιαστικές.
Το Bach Willow θα θετικοποιήσει τα συναισθήματα πικρίας, θυμού, αγανάκτησης και αίσθησης ότι αποτελεί θύμα των άλλων και της ζωής, που δημιουργούνται όταν μια μητέρα αισθάνεται αδικημένη και στερημένη από κάθε χαρά και κάθε καλό κάποια στιγμή στη ζωή της.
Και επειδή η βάση για μια καλή και ισορροπημένη αγαπητική σχέση είναι πάντα η εσωτερική πληρότητα και ανεξαρτησία, ας αναφέρουμε ανθοϊάματα όπως το FES Bleeding Heart για την έντονη συναισθηματική προσκόλληση, το FES Baby Blue Eyes για τις μητέρες που ζουν μόνες και που έχοντας πληγωθεί συναισθηματικά αποφεύγουν να επιχειρήσουν νέες σχέσεις με αποτέλεσμα να προσκολλώνται στα παιδιά τους, εν μέρει και σαν υποκατάστατα συντρόφου, το Pegasus Rosa Bifera για την έντονα εξαρτητική διάθεση σε βαθμό συγχώνευσης και ταύτισης, το ‘δίδυμο’ Pegasus Stinging Nettle-Hawthorn για την επούλωση του βιώματος του χωρισμού από τον σύντροφο, τόσο συχνό στις μέρες μας, τα Pegasus Bird of Paradise και Tyrolite για ανάλαφρη, ανεξάρτητη και ψυχικά οριοθετημένη ψυχική διάθεση στις σχέσεις κ.α.
Η Μαρίνα Αγγελή είναι ιατρός με ειδίκευση στην ψυχιατρική, εκπαίδευση στην Συστημική Ψυχοθεραπεία και πολυετή ενασχόληση με εναλλακτικές θεραπείες και κυρίως με τη μέθοδο των Ανθοϊαμάτων και τις θεραπευτικές εφαρμογές τους στην αντιμετώπιση ψυχολογικών προβλημάτων. Έχει γράψει πολλά άρθρα και εργασίες για τα Ανθοϊάματα καθώς και το βιβλίο 'Ανθοθεραπεία με τα Ιάματα Μπαχ'.
