Τι είναι η ADE.
H ADE είναι η ενίσχυση της νόσου από προϋπάρχοντα αντισώματα που έχουν πάψει να είναι εξουδετερωτικά. Όταν αυτό συμβαίνει από αντισώματα που δημιουργούνται από εμβόλια, το φαινόμενο ονομάζεται VADE (Vaccine Associated Disease Enhancement, συνδεδεμένη με εμβόλια ενίσχυση νόσου). 

Μηχανισμοί VADE:
Υπάρχουν τρεις μηχανισμοί VADE που μπορεί να υπάρχουν ξεχωριστά ή και να συνυπάρχουν και όλοι τους συνδέονται με μη εξουδετερωτικά αντισώματα ή πολύ χαμηλούς τίτλους εξουδετερωτικών αντισωμάτων. Για να καταλάβουμε τι είναι το εξουδετερωτικό αντίσωμα, θα επικαλεστούμε τον μηχανισμό κλειδιού ή κλειδαριάς. Ας υποθέσουμε ότι οι ιοί είναι διαρρήκτες που παραβιάζουν το σώμα μας, έχοντας φτιάξει αντικλείδια για την κεντρική του είσοδο. Τα εξουδετερωτικά αντισώματα λειτουργούν μπλοκάροντας το αντικλείδι σαν μια πλαστική θήκη, κι έτσι αυτό δεν μπορεί πια να μπει στην κλειδαριά.
Καθώς όμως μέσω της εξέλιξης, οι διαρρήκτες-ιοί τροποποιούν ελαφρώς τα αντικλείδια τους, κάποιες από τις παλιές θήκες, όχι απλά δεν μπλοκάρουν τα νέα αντικλείδια, αλλά κάνουν την είσοδο τους πιο εύκολη. Έτσι, οι ιοί μπορούν να μολύνουν ακόμη και κύτταρα του ανοσοποιητικού και να αναπαράγονται μέσω αυτού, όπως συμβαίνει με το AIDS, να δημιουργούν υπεραντίδραση, την λεγόμενη καταιγίδα κυτοκινών όπως συμβαίνει στη σοβαρή Covid αλλά και σε άλλους ιούς του αναπνευστικού, ή απλά να γίνονται ακόμη πιο μολυσματικοί, όπως συμβαίνει με την Δέλτα ή άλλες ιώσεις.
Όλα τα προηγούμενα, μου επιτρέπουν να εκφράσω μια εικασία που έκανα από νωρίς στην εξέλιξη της πανδημίας, ότι ένα κομμάτι δηλαδή της σοβαρής νόσου Covid, γιατί η ήπια μας είναι πραγματικά παντελώς αδιάφορη, μπορεί να είναι ADE από αντισώματα που έχουμε σε προγενέστερους κορονοϊούς που κυκλοφορούν άφθονα στο μείγμα των εποχιακών ιώσεων, με κάποια από αυτά να μας προστατεύουν έναντι και του SARS-COV2 αλλά με κάποια άλλα να ενισχύουν την νόσο σε κάποια προφίλ υγείας.

Παραδείγματα VADE.
Ένα από τα πιο γνωστά παραδείγματα ενίσχυσης της νόσου από το εμβόλιο (VADE), είναι αυτό του δάγκειου πυρετού. Εμείς όμως θα ασχοληθούμε τους ιούς του αναπνευστικού για να έχουμε μια εικόνα που να είναι πλησιέστερη στο επίμαχο της πανδημίας.
Ήδη αναφέραμε ενίσχυση νόσου σε προηγούμενα εμβόλια κορονοϊών.
Το 1965, ξεκινούν οι κλινικές δοκιμές για το πρώτο εμβόλιο κατά του RSV, του Αναπνευστικού Συγκυτιακού Ιού σε βρέφη, που καταλήγουν σε τραγωδία. Αρχικά, το εμβόλιο φάνηκε καλώς ανεκτό, προκαλώντας και ανοσολογική απάντηση.
Όταν όμως τα 20 βρέφη ήρθαν σε επαφή με τον ιό, τα 16 από αυτά χρειάστηκαν νοσοκομείο και τα δύο από αυτά πέθαιναν, σε αντίθεση με την ομάδα ελέγχου, όπου από τα 21 βρέφη που πήραν placebo (εικονικό εμβόλιο), μόνο το ένα χρειάστηκε νοσοκομείο. Είδαμε λοιπόν, μια δραματική ενίσχυση της νόσου από το εμβόλιο.
Ενίσχυση νόσου (VADE) έχουμε δει και πιο πρόσφατα, σε εμβόλια κατά των συγγενών του τωρινού κορονοϊούς, στους SARS και MERS όπου και τα εμβόλια κάναν τον ιό πιο μεταδοτικό.
Ας πάμε λοιπόν σε κάτι που μας είναι τόσο γνωστό που είμαστε παντελώς εξοικειωμένοι μαζί του: Στους ιούς της γρίπης και στα εμβόλιά τους.
Οι ιοί της γρίπης έχουν τόσα πολλά στελέχη που για τα εμβόλια της κάθε χρονιάς κάνουμε μια μαντεψιά με βάση προκαταρκτικά δεδομένα για τα ποια στελέχη θα επικρατήσουν ώστε να φτιάξουμε τα αντίστοιχα εμβόλια. Αυτός είναι από τους πολλούς λόγους που τα εμβόλια της γρίπης δεν έχουν καλή αποτελεσματικότητα, φτάνοντας μεσοσταθμικά στο 50%, ενώ υπάρχουν χρονιές που αστοχούν εντελώς, φτάνοντας ακόμη και κάτω από το 20%, παρότι είναι τριδύναμα, περιέχουν δηλαδή τρία διαφορετικά στελέχη γρίπης. Ένας άλλος λόγος, είναι πως, όπως τα εμβόλια κατά του Covid, τα εμβόλια της γρίπης δεν είναι αποστειρωτικά, δεν μπορούν δηλαδή να αποτρέψουν την μετάδοση, με τα εμβόλια μάλιστα του Covid, να είναι, μάλλον απρόσμενα, για κάποιο περιορισμένο χρονικό διάστημα, πιο αποτελεσματικά στην αποτροπή της μετάδοσης από αυτά της γρίπης, μια προστασία που είναι όμως βραχύβια.
Τι θα λέγατε όμως αν κάνατε ένα εμβόλιο που όχι μόνο δεν αποτρέπει αλλά ενισχύει την μετάδοση; Γιατί αυτό ακριβώς συμβαίνει σε ένα ποσοστό των εμβολιασμών κατά της γρίπης. Μελέτη του 2018, έδειξε ότι κάποιοι από τους εμβολιασμένους είχαν έξι φορές παραπάνω ιικό φορτίο στα αερολύματά τους από τους ανεμβολίαστους.
ADE παρατηρήθηκε και στην γρίπη των χοίρων, όπου η ύπαρξη μη εξουδετερωτικών αντισωμάτων συνδέθηκε με σοβαρότερη νόσο.
Τι συμβαίνει όμως με τις επαναλαμβανόμενες δόσεις που θα χρειαστούν στην τρέχουσα πανδημία για να αντιμετωπιστεί το ότι η εμβολιαστική ανοσία φθίνει με αργούς ρυθμούς και ως προς την αποτελεσματικότητα προς την νόσηση;
Παρότι μιλάμε για διαφορετικούς ιούς και πολύ διαφορετικά εμβόλιο, αν τυχόν, τα δεδομένα που έχουμε για την γρίπη ισχύουν και για την Covid, τα πράγματα δεν είναι καθόλου ευοίωνα. Χωρίς να έχουμε καταληκτικά και οριστικά αποτελέσματα και παρότι οι σχετικές μελέτες είναι μικρές σε μέγεθος, τα δεδομένα μέχρι τώρα μας λένε ότι οι επαναλαμβανόμενοι εμβολιασμοί γρίπης, μειώνουν την αποτελεσματικότητα των εμβολίων αντί να την αυξάνουν. Άτομα που εμβολιάστηκαν και το 2015 και το 2016 και το 2017 για παράδειγμα είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να κολλήσουν γρίπη, απ’ ότι άτομα που εμβολιάστηκαν μόνο το 2017. Ακόμη χειρότερα, ανοσολογική μελέτη έδειξε πως οι επαναλαμβανόμενοι εμβολιασμοί μειώνουν τα επίπεδα των εξουδετερωτικών αντισωμάτων, κάτι που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για το πολύ επικίνδυνο φαινόμενο που λέγεται ADE.
Τι έχουμε δει μέχρι τώρα από τα εμβόλια Covid; Έχουμε δει ADE από την νόσο σε κυτταρικές καλλιέργειες. Κι έχουμε δει τα εξουδετερωτικά αντισώματα από τον εμβολιασμό να είναι πολύ λιγότερα από ότι από την φυσική νόσηση. Καθώς λοιπόν η Covid θα τείνει να γίνει γρίπη, με όλα και περισσότερες μεταλλάξεις της να κυκλοφορούν, αυτές που θα σπάνε την εμβολιαστική ανοσία και σε μικρότερο βαθμό και την φυσική, θέτουν υποψηφιότητα όχι μόνο να γίνουν ακόμη πιο μεταδοτικές λόγω ενίσχυσης της νόσου από εμβόλια που δεν παράγουν πλέον αρκετά εξουδετερωτικά αντισώματα, αλλά και πιο επικίνδυνες.  
Λένε πως τα εμβόλια για Covid είναι ασφαλή γιατί δοκιμάστηκαν σε πρωτόγνωρο αριθμό ανθρώπων. Το δεύτερο αναντίρρητα ισχύει. Όμως, οι μελέτες για μορφές ADE στην γρίπη είναι του 2018-2020 και παρότι έχουμε εμπειρία 80 ετών από τα εμβόλια της γρίπης, είχαμε λοιπόν, πρόσφατα αναπάντεχα ευρήματα.

(Ο Πέτρος Αργυρίου είναι ένας ξεχωριστός λογοτέχνης κι ένας από τους κορυφαίους Έλληνες αναλυτές, ιδιαιτέρως στο πεδίο του παρασκηνίου των παγκόσμιων πολιτικών δημόσιας υγείας. Είναι επίσης μέλος της ένωσης δημοσιογραφίας της επιστήμης Science View και μόνιμος συνεργάτης του Holistic Life. Από τις εκδόσεις ETRA κυκλοφορούν τα σχετικά βιβλία του: "Τι δεν σας λένε οι γιατροί", 2009, "Θανάσιμες Θεραπείες", 2011,  "Παρά Φύση", 2014 και "Χωρίς Ανάσα", 2020 , όλα τους μοναδικά στο είδος τους στην ελληνική εκδοτική πραγματικότητα και όχι μόνο. Το προσωπικό του blog είναι το agriazwa.blogspot.com).

Ο προστάτης, είναι ένας πολύτιμος για τη διαιώνιση της ζωής αδένας, καθώς παράγει ένα πρωτεϊνούχο, γαλακτερό υγρό απαραίτητο για την εκσπερμάτωση και την επιβίωση του σπέρματος. Μπορεί να μην απασχολήσει τους άντρες για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους, αλλά οι παθήσεις του, ανήκουν στα σημαντικότερα ανδρολογικά προβλήματα. Τα πιο κοινά προβλήματα του προστάτη είναι η προστατίτιδα, η καλοήθης υπερπλασία προστάτη (ΚΥΠ) και ο καρκίνος του προστάτη. Συμπτώματα προστατίτιδας μπορεί να εμφανίσουν ένας στους δύο άντρες, και υπερπλασία προστάτη ένας στους τρεις, ειδικά άνω των 50 ετών. Καρκίνο του προστάτη μπορεί να εμφανίσουν ένας στους έξι άντρες.
Η συχνότητα αυτών των προβλημάτων, υποδεικνύει πόσο πολύτιμη είναι η πρόληψη, η παρακολούθηση και η έγκαιρη αντιμετώπιση. Οι σημαντικότεροι παράγοντες που μπορεί να συμβάλλουν στη φροντίδα του προστάτη είναι η ισορροπημένη διατροφή (με πολλά λαχανικά, φρούτα, λιπαρά οξέα, σπόρους, καρπούς και όσπρια), η άσκηση (μία με τρεις ώρες περπάτημα την εβδομάδα μειώνουν την πιθανότητα καρκίνου του προστάτη κατά 86%), μια ζωή χωρίς άγχος και ιδανικά χωρίς (ή έστω με ελάχιστο) αλκοόλ και, φυσικά, η χρήση των κατάλληλων βοτάνων στην καθημερινότητα.
Πολλά βότανα ανά τον κόσμο έχουν χρησιμοποιηθεί παραδοσιακά για την ανακούφιση των προβλημάτων του προστάτη και έχουν ερευνηθεί ή γίνει γνωστά στη διεθνή αγορά βοτάνων, μερικά με θεαματικά αποτελέσματα και άλλα που χρήζουν περαιτέρω έρευνας. Τα πιο γνωστά, για παράδειγμα, για την ΚΥΠ είναι το Serenoa repens (Σο Παλμέτο) και το Pygeum africanum (Αφρικανική κερασιά). Υπάρχουν βέβαια πολλά εξίσου πολύτιμα, ελληνικά βότανα με παρόμοιες δράσεις.
Γενικότερα, ο προστάτης, παρότι αδένας του (ανδρικού) αναπαραγωγικού συστήματος, σχετίζεται με το ουροποιητικό σύστημα, επειδή βρίσκεται ακριβώς κάτω από την ουροδόχο κύστη και περιβάλλει την ουρήθρα, οπότε οι φλεγμονές του προστάτη ή η ΚΥΠ μπορεί να έχουν επιπλοκές στην ουροδόχο κύστη και κατ’ επέκταση στα νεφρά. Αυτός είναι ο λόγος που η βοτανοθεραπευτική αντιμετώπιση των προβλημάτων του προστάτη περιλαμβάνει βότανα που στηρίζουν με διάφορους τρόπους και το ουροποιητικό σύστημα. Φυσικά, ως ολιστικό μοντέλο θεραπείας, χρειάζεται να συμπεριλαμβάνει ένα πλάνο διατροφής και άλλων συνηθειών υγείας.
Τα κατάλληλα επιλεγμένα βότανα μπορεί να συμβάλλουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής ή και, ιδανικά, στην εξάλειψη κάποιων συμπτωμάτων. Ωστόσο, η κάθε μεμονωμένη περίσταση απαιτεί ξεχωριστή (ιατρική) παρακολούθηση και ειδική διαχείριση, ώστε η χρήση των βοτάνων να είναι αποτελεσματική και ασφαλής.
Στη δυτική φυτοθεραπεία η τελική επιλογή των βοτάνων που προτείνονται περιλαμβάνει βότανα με θεραπευτικές δράσεις που ενδείκνυνται για το αντίστοιχο σύμπτωμα ή σωματικό πρόβλημα, υπό το πρίσμα ενός ολιστικού μοντέλου διάγνωσης και θεραπείας. Έτσι λοιπόν, πριν καταλήξουμε στην επιλογή των βοτάνων, που μπορούν συνήθως να συνδυαστούν, δίνουμε έμφαση στο να επιλέξουμε τις κατάλληλες δράσεις.*
(*Η ορολογία που χρησιμοποιείται για τις δράσεις των βοτάνων κάποιες φορές ταυτίζεται με την ορολογία της δυτικής ιατρικής, ενώ άλλες φορές με την ορολογία παραδοσιακών ή ολιστικών μοντέλων θεραπείας.)

Για την αντιμετώπιση προβλημάτων του προστάτη, χρησιμοποιούνται παραδοσιακά φυτά με τις παρακάτω δράσεις:

Τα πιο διαδεδομένα φυτικής προέλευσης αυτοσυνταγογραφούμενα σκευάσματα για την αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων του προστάτη περιέχουν Σο Παλμέτο ή Αφρικανική κερασιά. Άλλα κοινά φυτά είναι η σίκαλη (χρησιμοποιείται η γύρη της), το Αφρικανικό Αστρό-χορτο (σε ελεύθερη απόδοση από το αγγλικό “Star-grass”/ Hypoxis hemerocallidea), η τσουκνίδα, ο ιβίσκος, το κόκκινο τριφύλλι και το λάδι από κολοκυθόσπορο (ως συμπλήρωμα στο φαγητό ή σε κάψουλες), όπως και μια μεγάλη κατηγορία λαχανικών και φρούτων που περιέχουν λυκοπένιο και άλλα αντιοξειδωτικά συστατικά. Παρότι θα αναφερθούμε στα δύο πιο γνωστά, αξίζει να υπενθυμιστεί πως συνδυασμοί από βότανα που καλύπτουν όλες τις ζητούμενες δράσεις, ακόμη και από κοινά βότανα, που αναφέρονται στον πίνακα, μπορεί να έχουν αντίστοιχα αποτελέσματα με τα παρακάτω εξωτικά φυτά.

Το Σο Παλμέτο (“Saw palmetto”) είναι το δημοφιλέστερο βότανο παγκοσμίως για την αντιμετώπιση της ΚΥΠ, της προστατίτιδας και των προβλημάτων του ουροποιητικού. Παρότι χρειάζονται περισσότερες έρευνες για την εξακρίβωση της αποτελεσματικότητάς του, έχει χρησιμοποιηθεί από τους Ινδιάνους της Ανατολικής Ακτής της Κεντρικής Αμερικής για περισσότερα από 300 χρόνια και η χρήση του στην Ευρώπη έχει εγκριθεί επίσημα για την αντιμετώπιση του πρώτου και δεύτερου σταδίου Καλοήθους Υπερπλασίας Προστάτη. Πρόκειται για έναν μικρό φοίνικα, από τον οποίο χρησιμοποιούμε τους καρπούς. Θέλει προσοχή στη χρήση λόγω του ότι αλληλεπιδρά με κάποια αντιπηκτικά καθώς και άλλα φάρμακα.

Η Αφρικάνικη κερασιά (Pygeum africanum) και συγκεκριμένα ο φλοιός της, είναι το συστατικό εκατοντάδων φαρμακευτικών και βοτανικών σκευασμάτων που χρησιμοποιούνται στην παγκόσμια αγορά. Λόγω της υπερσυλλογής ως φάρμακο και για ξυλεία, θεωρείται “απειλούμενο” είδος. Αυτός είναι ο λόγος που στη Δυτική Βοτανοθεραπεία δεν υποστηρίζεται πλέον η χρήση του, εκτός και εάν υπάρχει έγκυρη πιστοποίηση ότι η πρώτη ύλη προέρχεται από καλλιεργούμενα φυτά.
Η Αφρικανική κερασιά μπορεί να αντικατασταθεί με τον Κουρκουμά, τη Φιλιπέντουλα (Σπειραία) ή το Πεντάνευρο, που έχουν παραπλήσιες θεραπευτικές ιδιότητες.

Smoothie “Προστασία του προστάτη”
Υλικά (για 2 σερβιρίσματα): 1 ρόδι καθαρισμένο, ½ κούπα σμέουρα, ½ κούπα “κράνμπερι”, ½ κούπα φράουλες, ½ κούπα κεράσια, ½ κούπα αμυγδαλόγαλο, 1 μεγάλη φέτα καρπούζι (με ή χωρίς τα κουκούτσια)
Αναμιγνύετε όλα τα υλικά στο μπλέντερ - αν το θέλετε παγωμένο μπορείτε να φροντίσετε ώστε τα υλικά να είναι παγωμένα ή μπορείτε να προσθέσετε πάγο στο μπλέντερ.

Χυμός “Πράσινος προστάτης”
Υλικά (για 2 σερβιρίσματα): 1 αγγούρι, 2 καρότα, 1 παντζάρι, 4 κοτσάνια “σέλερι”, 1 ματσάκι μαϊντανός, χυμός 2 γκρέιπφρουτ, 5 φύλλα λαχανίδας (kale), 2 κουταλιές της σούπας τσουκνίδα αποξηραμένη, ½ κουταλιά του γλυκού πράσινο τσάι, ½ κουταλιά του γλυκού κουρκουμά (προαιρετικά).
Φτιάχνετε χυμό από όλα τα φρούτα και λαχανικά στον αποχυμωτή (ή αν δεν έχετε στο μπλέντερ και μετά σουρώνετε σε μουσελίνα) και αναμιγνύετε στο μπλέντερ τον χυμό με την αποξηραμένη τσουκνίδα, το πράσινο τσάι ή και τον κουρκουμά

-Μπορείτε να αυτοσχεδιάσετε με τις συνταγές, χρησιμοποιώντας διαφορετικούς συνδυασμούς φρούτων και λαχανικών. Προσθέστε έναν χυμό στην καθημερινή σας ρουτίνα!

*Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας ή κάποιον ειδικό πριν την θεραπευτική χρήση οποιουδήποτε βοτάνου. Τα περισσότερα έχουν αντενδείξεις και αλληλεπιδρούν με άλλα φάρμακα. Βεβαιωθείτε ότι τηρείτε τις προφυλάξεις για τις χρήσεις  όλων των βοτάνων.
*Η βοτανοθεραπευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει λήψη εκτενούς ιστορικού, ιατρικές εξετάσεις όπου χρειαστεί και συνεργασία με επαγγελματίες υγείας. Η αγωγή που προτείνεται μπορεί να περιλαμβάνει συνδυασμούς βοτάνων και αλλαγές στη διατροφή και στον τρόπο ζωής. Οι παραπάνω πληροφορίες δεν αντικαθιστούν την επαγγελματική γνώμη του εκπαιδευμένου ειδικού.

Η Κωνσταντίνα Λίτσα σπούδασε Βοτανοθεραπεία στη Σχολή Επαγγελμάτων Υγείας του Πανεπιστημίου Napier στο Εδιμβούργο,στη Σκωτία. Έπειτα έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη "Συμβουλευτική Ψυχολογία στη Δημόσια Υγεία" και εκπαιδεύτηκε στη Συμβουλευτική (Solution Focused Counselling και Προσωποκεντρική Συμβουλευτική). Από το 2007 εργάστηκε ως Φυτοθεραπεύτρια στη Βρετανία, στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, καθώς και σε κοινοτικά προγράμματα σχεδιασμένα για ευάλωτες ομάδες, με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους. Για 3 χρόνια ήταν μέλος της ομάδας Αγωγής Υγείας του Δήμου του Εδιμβούργου,όπου εργαζόταν με εφήβους σε Γυμνάσια και έλαβε μέρος σε Βρετανικά προγράμματα εκπαίδευσης που αφορούσαν στην ανάπτυξη αυτοπεποίθησης και περιβαλλοντολογικής συνείδησης σε σχολεία. Συμμετείχε για 7 χρόνια στην ομάδα Herbal Scotland, όπου προσέφερε Πρώτες Βοήθειες με Βότανα σε Διεθνή Φεστιβάλ. Από τον Αύγουστο του 2011, ζει στην Ελλάδα, όπου εργάζεται ως Βοτανοθεραπεύτρια και προωθεί τις αρχές της Αειφόρου Καλλιέργειας (Permaculture).Έχει συνεργαστεί με πολλές τοπικές ομάδες και παραδίδει σεμινάρια αυτάρκειας και πρακτικά εργαστήρια με στόχο την εκπαίδευση για την αυτοδιαχείριση της υγείας και την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση. 

Η κρίση πανικού είναι ένα φαινόμενο που στις μέρες μας λαμβάνει διαστάσεις επιδημίας. Αποτελεί ένα από τα συχνότερα και σημαντικότερα θέματα που επιβαρύνουν ψυχικά τον άνθρωπο και είναι ένας από τους συνηθέστερους λόγους για τους οποίους κάποιος απευθύνεται σε έναν ψυχοθεραπευτή.

Το άτομο που βιώνει την κρίση πανικού υποφέρει από έντονα και επώδυνα σωματικά και ψυχολογικά συμπτώματα. Οι κρίσεις αυτές συνήθως εμφανίζονται ή εντείνονται σε περιόδους μεγάλης συναισθηματικής φόρτισης (δύσκολες κοινωνικές συνθήκες όπως η τρέχουσα πανδημία, θέματα υγείας, γάμος, γέννηση παιδιού, διαζύγιο, μετακόμιση, αλλαγή εργασιακού περιβάλλοντος, ανεργία κ.α.). Σε κάποιες περιπτώσεις αρκεί μία "άσχημη" στιγμή μέσα στην ημέρα για να τα πυροδοτήσει. Σε άλλες παρουσιάζονται ξαφνικά σε στιγμές ξεκούρασης, χαλάρωσης ή και στον ύπνο· με αυτό τον τρόπο το σώμα ξεσπάει και αποβάλει την ένταση που είχε συσσωρεύσει.

Τα συμπτώματα που αναφέρονται συχνότερα είναι: ιδρώτας, αίσθηση πίεσης ή και πόνος στο στήθος, ταχυκαρδία, ταχύπνοια ή βραδύπνοια, τρέμουλο, ξηροστομία, ρίγη, έξαψη, ναυτία, πονοκέφαλος, πόνος στο στομάχι, ζαλάδα ή και θολούρα, μούδιασμα, τάση για λιποθυμία, αίσθηση απώλειας ελέγχου του σώματος, φόβος του θανάτου, αίσθηση απώλειας της επαφής με το περιβάλλον (σύμφωνα με τη βιβλιογραφία θα πρέπει να καλύπτονται τέσσερα από τα παραπάνω για να διαγνωσθεί η κρίση πανικού).

Τα συμπτώματα συνοδεύονται από σκέψεις όπως θα τρελαθώ, θα χάσω το μυαλό μου, δε θα μπορώ να ελέγξω τον εαυτό μου, θα πεθάνω ή θα πάθει κακό ένας δικός μου άνθρωπος, θα ντροπιαστώ· ταυτόχρονα το άτομο κατακλύζεται από πολύ έντονο φόβο και τρόμο από τους οποίους αισθάνεται ότι δεν μπορεί να ξεφύγει.

Μόνιμα ή περιστασιακά στη ζωή του φαίνεται να έχει μια αίσθηση "ασφυξίας", ότι δεν μπορεί να "αναπνεύσει εσωτερικά", δεν έχει τον χώρο που χρειάζεται για να "υπάρχει" έτσι όπως επιθυμεί, κάτι το οποίο συμβάλει στην δημιουργία των κρίσεων.

Πολλές φορές θέλοντας να προστατέψει τον εαυτό του από το να μην βιώσει ξανά την κρίση πανικού υιοθετεί συγκεκριμένες συμπεριφορές ασφάλειας. Για παράδειγμα αποφεύγει την επίσκεψη σε μέρη όπου εμφανίστηκε η κρίση πανικού, αναζητά διαβεβαιώσεις από δικούς του ανθρώπους ή επαγγελματίες υγείας ότι δεν θα ξανασυμβεί, αναπτύσσει εξάρτηση από αντικείμενα που τον κάνουν να νιώθει ασφάλεια, ακολουθεί συγκεκριμένες πρακτικές για την διεκπεραίωση αναγκαίων εργασιών.

Οι στρατηγικές αυτές προσφέρουν ανακούφιση βραχυπρόθεσμα, μακροπρόθεσμα όμως συντελούν στην διαιώνιση του προβλήματος. Αυτό συμβαίνει επειδή ο άνθρωπος προσαρμόζοντας την ζωή του στην αποφυγή των ερεθισμάτων που οδηγούν στις κρίσεις πανικού κτίζει για τον ίδιο, χωρίς να το συνειδητοποιεί, μία νοητική και πολλές φορές πρακτική φυλακή. Έτσι καταλήγει να ελέγχεται από το φόβο του κάτι το οποίο τον οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο διατήρησης της αρνητικής κατάστασης.

Πώς μπορεί να βοηθήσει η Συστημική Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεία; Μέσα στο γραφείο του θεραπευτή ο θεραπευόμενος αφηγείται την προσωπική του ιστορία, αναγνωρίζει τη θέση που έχει στην οικογένεια καταγωγής του, τους ρόλους που του δόθηκαν και συνδέει το παρελθόν με το παρόν κατανοώντας τον τρόπο που αναπαράγει επαναλαμβανόμενα μοτίβα στην ζωή του.

Η λέξη κλειδί στην αντιμετώπιση και εντέλει ίαση της κρίσης πανικού είναι η επιθυμία. Κατά την πορεία του αυτογνωσιακού ταξιδιού ο θεραπευόμενος δίνει φωνή σε όλες τις πλευρές του εαυτού του, δημιουργώντας τον απαραίτητο χώρο για να ακουστούν καταπιεσμένες ανάγκες που δεν είχε επιτρέψει την έκφραση τους. Ερχόμενος σε επαφή με την προσωπική του αλήθεια παύει να συντηρεί καταστάσεις καταπίεσης αυτών των επιθυμιών και μέσα από μια καθαρή ματιά αποφασίζει πλέον ποιες είναι εκείνες που θέλει πραγματικά να τους δώσει υπόσταση και ποιες να αφήσει.

Μέσα από αυτή την θεραπευτική ζύμωση μπορεί να αναδυθούν συγκεκριμένοι προσωπικοί στόχοι:

• Να επιτρέψω στη ζωή μου τη χαρά παρόλο που στην οικογένεια μου κυριαρχούσε ή και επιβαλλόταν η θλίψη.
• Να μου επιτρέψω την οικονομική αφθονία ακόμα και αν στην οικογένεια μου άκουγα ότι υπάρχει οικονομική στέρηση.
• Να ανοιχτώ σε μία συντροφική σχέση αγάπης ανεξάρτητα από το αν η σχέση των γονιών μου ήταν έντονα συγκρουσιακή.
• Να δεχθώ την επιτυχία αν και μου έλεγαν ότι δεν αξίζω.
• Να βάλω προτεραιότητα την αυτοφροντίδα μου έστω και αν έχω μάθει πρωταρχικά να ικανοποιώ τους άλλους.
• Να εγκαταλείψω το ρόλο που μου δόθηκε στην οικογένεια καταγωγής μου και να συνδεθώ εκ νέου μαζί της μέσα από τη νέα μου ταυτότητα, χωρίς να νιώθω ενοχές.

Έτσι ο θεραπευόμενος καλείται να προβεί στα προσωπικά του συμπεράσματα και να πάρει τις δικές του αποφάσεις ζωής. Είναι σημαντικό μέσα από αυτή την διεργασία να διαβάσει το σύμπτωμα (δηλαδή την κρίση πανικού) όχι καταγράφοντας τον εαυτό του ως προβληματικό, αλλά ως μια πληροφορία ενός παραμελημένου του κομματιού που ζητά την προσοχή που δικαιούται για να μπορέσει και αυτό να εξωτερικευτεί, να εκφραστεί. Μέσα από το δρόμο της αυτογνωσίας το άτομο συνδέεται με τον αληθινό του εαυτό και υπερασπίζεται την επιθυμία του για ζωή ισορροπώντας τα πρέπει με τα θέλω.

Η Πολυκανδριώτη Μαρούσα είναι Κοινωνική Λειτουργός, Ψυχοθεραπεύτρια με κατεύθυνση τη Συστημική Υπαρξιακή προσέγγιση. Σπούδασε στο τμήμα Κοινωνικής Εργασίας Αθηνών και έχει λάβει πενταετή εκπαίδευση στην Συστημική Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεία. Διαθέτει δεκαετή επαγγελματική εμπειρία, καθώς έχει εργαστεί παρέχοντας υπηρεσίες Συμβουλευτικής, σε Κοινωνικές Υπηρεσίες Δήμων, σε Ψυχιατρικές δομές και σε ιδιωτικά κέντρα αποκατάστασης μαθησιακών δυσκολιών.
Εργάζεται ως  Συστημική Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεύτρια, πραγματοποιώντας συνεδρίες ατομικής Ψυχοθεραπείας, ομαδικής Ψυχοθεραπείας και Θεραπείας Ζευγαριού.
Πληροφορίες: Κινητό: 6906 17 87 94 - email: marousapolik1@gmail.com

Οι επιθέσεις στην ιβερμεκτίνη συνεχίζονται αμείωτες, παρά τα κλινικά και επιστημονικά στοιχεία για την αποτελεσματικότητά της για έναν κύριο λόγο: Δεν μπορεί να υπάρχει άδεια χρήσης έκτακτης ανάγκης (Emergency Use Authorisation) για τα εμβόλια εάν υπάρχει παράλληλα βιώσιμη θεραπεία. Καθώς τα εμβόλια για τον κορονοϊό (εκτός από το comirnaty) είναι ακόμη σε πειραματικό στάδιο, παρέχονται στο πλαίσιο αδειών έκτακτης ανάγκης. Ως εκ τούτου, η επιτυχία της ιβερμεκτίνης στη θεραπεία της νόσου Covid-19 απειλεί τις άδειες χρήσης των νέων εμβολίων. Επιπλέον, το γεγονός ότι τόσο η Pfizer όσο και η Merck αναπτύσσουν αντι-ιικά χάπια για να λαμβάνονται παράλληλα με τα εμβόλια για την καταπολέμηση του covid-19 είναι άλλος ένας λόγος για την ανάγκη να απομακρυνθεί οριστικά η ιβερμεκτίνη από την σκακιέρα του covid.

Στα συνηθισμένα μέσα ενημέρωσης συνεχίζουν να προβάλλονται οργανωμένες προσπάθειες να στραφεί η κοινή γνώμη ενάντια στην ιβερμεκτίνη, με τη δυσφήμιση οργανισμών που προωθούν τη χρήση της. Πολλοί προσφεύγουν στο δικαστήριο για να πάρουν ιβερμεκτίνη σε απελπισμένες προσπάθειες να βοηθήσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα να αναρρώσουν. Σε μια περίπτωση, παρά το γεγονός ότι το δικαστήριο διέταξε τη χρήση της ιβερμεκτίνης, το νοσοκομείο αγνόησε τη διαταγή και δεν παρείχε το φάρμακο. Δυστυχώς ο ασθενής πέθανε, οπότε η οικογένεια δεν θα μάθει ποτέ αν η ιβερμεκτίνη θα μπορούσε να τον βοηθήσει να αναρρώσει.

Οι ιατρικές αρχές της Αυστραλίας για να αποτρέψουν τη χρήση της ιβερμεκτίνης απαγόρευσαν στους γιατρούς να συνταγογραφούν τη χρήση της για τη θεραπεία του Covid-19. Σκαλίζοντας λίγο πιο βαθιά διαπιστώνουμε ότι η αμερικανική επιτροπή που συνέστησε να μην χρησιμοποιείται η ιβερμεκτίνη για τη θεραπεία του covid-19  εμφανίζει σημαντικές συσχετίσεις και συγκρούσεις συμφερόντων που πιθανόν να επηρεάζουν την απόφασή της. Με τις επιστημονικές αποδείξεις για την αποτυχία αποτελεσματικότητας  των εμβολίων κατά του covid να συσσωρεύονται, η παρεμπόδιση της χρήσης της ιβερμεκτίνης για τη θεραπεία του covid-19 πιθανότατα θα επηρεάσει τόσο τα εμβολιασμένα όσο και τα μη εμβολιασμένα άτομα, καθώς όλοι θα επωφεληθούν από τη χρήση της εάν προσβληθούν από τον ιό.

Πηγή: Alliance for natural health