Άνοιγμα PDF

Τα μωρά που λαμβάνουν αντιβιοτικά κατά το πρώτο έτος της ζωής τους έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν διαβήτη τύπου 1, όταν ο οργανισμός δεν μπορεί να διασπάσει τα σάκχαρα στο αίμα.
Κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους, δημιουργούνται κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη στο έντερο, αλλά αυτή η ζωτικής σημασίας διαδικασία μπορεί να διαταραχθεί από τα αντιβιοτικά, αυξάνοντας τον κίνδυνο διαβήτη.
Αν και είναι ήδη γνωστό ότι ο διαβήτης τύπου 1 έχει τις ρίζες του στην παιδική ηλικία, οι ερευνητές δεν είχαν επεξεργαστεί τους βιολογικούς μηχανισμούς που τον προκαλούν. Αλλά τώρα μια ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο υποψιάζεται ότι τα αντιβιοτικά θα μπορούσαν να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο.
Εντόπισαν βασικά μικρόβια που είναι απαραίτητα για την ικανότητα του παγκρέατος να παράγει ινσουλίνη και ανακάλυψαν ότι υπάρχει ένα κρίσιμο παράθυρο, συνήθως κατά το πρώτο έτος της ζωής, όταν παρατηρείται αύξηση του αριθμού των β-κυττάρων που βοηθούν τον οργανισμό να δημιουργήσει ινσουλίνη. ««Αν, για οποιονδήποτε λόγο, αυτό παρεμποδίζεται, αυτό μπορεί να αποτελέσει αιτία διαβήτη», δήλωσε η Τζένιφερ Χιλ, μία από τις ερευνήτριες.
Η ερευνητική ομάδα δοκίμασε την ιδέα σε μια ομάδα εργαστηριακών ποντικιών στα οποία χορηγήθηκαν αντιβιοτικά ευρέος φάσματος σε μια φάση της ζωής τους που ισοδυναμεί με τους πρώτους επτά έως 12 μήνες της ανθρώπινης ζωής. Τα ποντίκια ανέπτυξαν λιγότερα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη, είχαν υψηλότερα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, χαμηλότερα επίπεδα ινσουλίνης και γενικά χειρότερη μεταβολική λειτουργία όταν εξελίχθηκαν σε ενήλικα ποντίκια.

Πηγή: Science, 2025; 387 (6738); doi: 10.1126/science.adn0953

Τα πεπτικά ένζυμα είναι πρωτεΐνες που παράγονται από τον οργανισμό και βοηθούν στη διάσπαση των τροφίμων σε μικρότερες και πιο εύκολα απορροφήσιμες μονάδες. Αυτά τα ένζυμα παράγονται και εκκρίνονται από διάφορα όργανα του πεπτικού συστήματος.

 Τα κύρια πεπτικά ένζυμα και η δράση τους

Τα πεπτικά ένζυμα εξατομικεύονται ανάλογα με το μακροθρεπτικό συστατικό που διασπούν. Έτσι έχουμε:

1. Αμυλάση: Παράγεται στο σάλιο και στο πάγκρεας. Διασπά τους υδατάνθρακες (όπως άμυλο) σε μικρότερα σάκχαρα (όπως μαλτόζη και γλυκόζη).
2. Πεψίνη: Παράγεται στο στομάχι. Διασπά τις πρωτεΐνες σε μικρότερα πεπτίδια.
3. Λιπάση: Παράγεται στο πάγκρεας. Διασπά τα λίπη σε λιπαρά οξέα και μονογλυκερίδια.
4. Τρυψίνη και Χυμοτριψίνη: Παράγονται στο πάγκρεας. Συνεχίζουν τη διάσπαση των πρωτεϊνών σε ακόμη μικρότερα πεπτίδια και αμινοξέα.
5. Λακτάση: Παράγεται στο λεπτό έντερο. Διασπά την λακτόζη σε γλυκόζη και γαλακτόζη.
6. Σουκράση: Παράγεται στο λεπτό έντερο. Διασπά τη σακχαρόζη σε γλυκόζη και φρουκτόζη.
7. Μαλτάση: Παράγεται στο λεπτό έντερο. Διασπά τη μαλτόζη σε γλυκόζη.

Πώς δρουν τα πεπτικά ένζυμα:

1. Στοματική κοιλότητα: Η αμυλάση στο σάλιο ξεκινά τη διάσπαση των υδατανθράκων.
2. Στομάχι: Η πεψίνη ξεκινά τη διάσπαση των πρωτεϊνών, ενώ το στομαχικό οξύ δημιουργεί το κατάλληλο περιβάλλον για τη δράση της πεψίνης.
3. Πάγκρεας: Παράγει και εκκρίνει την αμυλάση, τη λιπάση και τις πρωτεάσες (τρυψίνη και χυμοτριψίνη) στο λεπτό έντερο, όπου συνεχίζεται η διάσπαση των τροφίμων.
4. Λεπτό έντερο: Εδώ, τα ένζυμα όπως η λακτάση, η σουκράση και η μαλτάση ολοκληρώνουν τη διάσπαση των τροφών σε μικρές μονάδες που μπορούν να απορροφηθούν από το έντερο και να μεταφερθούν στο αίμα.

Σημασία των πεπτικών ενζύμων:

• Απορρόφηση θρεπτικών συστατικών: Χωρίς τα πεπτικά ένζυμα, ο οργανισμός δεν θα μπορούσε να απορροφήσει τα θρεπτικά συστατικά από τα τρόφιμα.
• Ενέργεια και ανάπτυξη: Τα θρεπτικά συστατικά που απορροφώνται χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ενέργειας, την ανάπτυξη και την επισκευή των ιστών.
• Υγεία του πεπτικού συστήματος: Τα πεπτικά ένζυμα βοηθούν στη διατήρηση της υγείας του πεπτικού συστήματος, αποτρέποντας προβλήματα όπως η δυσπεψία και η κακή απορρόφηση θρεπτικών συστατικών.

Συνολικά, τα πεπτικά ένζυμα είναι απαραίτητα για τη σωστή πέψη και την απορρόφηση των θρεπτικών συστατικών, που είναι σημαντικά για τη λειτουργία του οργανισμού.

Ένας λόγος που καθυστερεί η πέψη σας είναι ότι ο οργανισμός δεν παράγει αρκετά ένζυμα για την αποτελεσματική πέψη των τροφών. Οι κύριες περιπτώσεις που μπορεί να χρειαστείτε πεπτικά ένζυμα περιλαμβάνουν: συμπτώματα δυσπεψίας όπως δυσφορία στο στομάχι, φούσκωμα, αέρια και διάρροια μετά την κατανάλωση τροφής, παθήσεις του παγκρέατος, διαταραχή απορρόφησης στο λεπτό έντερο, χειρουργικές επεμβάσεις στο πεπτικό, δυσανεξίες σε τροφές ή χρόνια νοσήματα όπως Chron, σακχαρώδης διαβήτης κ.α.

Τι είναι ουλίτιδα και ποια είναι η θεραπεία της
Είναι μια φλεγμονώδης αντίδραση των ούλων που οφείλεται κυρίως σε τοπικά ερεθιστικά αίτια. Τα συνήθη αίτια αυτά είναι η συσσώρευση της οδοντικής πλάκας και πέτρας (τρυγίας) στην επιφάνεια των δοντιών. Οδοντική πλάκα είναι το πρoϊόν ζύμωσης των τροφών από τα μικρόβια της στοματικής κοιλότητας. Όταν η οδοντική πλάκα ενασβεστιωθεί από τα άλατα του σάλιου μετατρέπεται σε οδοντική πέτρα ή τρυγία. Ιατρογενείς παράγοντες μπορούν επίσης να προκαλέσουν ουλίτιδα, όπως γέφυρες με κακή εφαρμογή και κακοφτιαγμένα σφραγίσματα. Τα ούλα που έχουν ουλίτιδα αιμορραγούν, είναι επώδυνα στο βούρτσισμα και μπορεί να εμφανίσουν οίδημα. Η αναπνοή είναι κάποιες φορές δύσοσμη εξαιτίας της συσσώρευσης υπολειμμάτων τροφών στα μεσοδόντια διαστήματα.

Ποιες είναι οι αιτίες της ουλίτιδας
Η ουλίτιδα είναι μια συχνά εμφανιζόμενη νόσος της στοματικής κοιλότητας που προσβάλει τα ούλα που περιβάλλουν τα δόντια και το οστό των γνάθων που τα στηρίζει. Οι βασικοί λόγοι εκδήλωσής της είναι η γενετική προδιάθεση του ασθενούς, η έλλειψη καλής στοματικής υγιεινής, το κάπνισμα, η κακή διατροφή, η εγκυμοσύνη, ο πολυμεταλλισμός της στοματικής κοιλότητας (π.χ. παρουσία μαύρων σφραγισμάτων και μεταλλικών γεφυρών στο στόμα), η κακή σύγκλειση-τρίξιμο των δοντιών (βλ homeodentist.gr- η ολιστική θεραπεία του τριξίματος των δοντιών) και παθολογικές καταστάσεις όπως έντονο στρες, σακχαρώδης διαβήτης, νεφρική και ηπατική ανεπάρκεια και χρόνια λήψη φαρμάκων όπως αντιεπιληπτικά (υπερτροφική ουλίτιδα) και διφωσφονικά.

Πώς μπορούμε με τη βοήθεια της φύσης να βελτιώσουμε την υγεία των ούλων μας
Οι άνθρωποι εδώ και αιώνες χρησιμοποιούν τα παρακάτω δώρα της φύσης για να μετριάσουν τη φλεγμονή των ούλων:

1. Το πράσινο τσαι
   Περιέχει κατεχίνες που είναι γνωστές για τις αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιοτητές τους. Έρευνες δείχνουν ότι όταν πίνουμε 2 κούπες τσάι την ημέρα έχουμε πιο υγιή ούλα. Μπορούμε εάν θέλουμε να το χρησιμοποιήσουμε και σε στοματοπλύσεις. Είναι ένα οικονομικό προϊόν με ωραία γεύση που το βρίσκεις εύκολα.

2. Aloe Vera
   Η Αλόη περιέχει μέταλλα, υδατοδιαλυτές και λιποδιαλυτές βιταμίνες, ένζυμα, φαινολικά παράγωγα και οργανικά οξέα. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τη χρησιμοποιούσαν εδώ και χιλιάδες χρόνια και την ονόμαζαν φυτό της αθανασίας. Μπορεί να ανακουφίσει τα φλεγμονώδη και πρησμένα ούλα. Μπορούμε να τρίβουμε τα ούλα μας με gel Αλόης 2 φορές την ημέρα για 30 δευτερόλεπτα. Το ελαφρύ αυτό μασάζ των ούλων είναι καλό να γίνεται μετά το βούρτσισμα.

3. Λάδι καρύδας
   Το λάδι καρύδας χρησιμοποιείται από την Αγιουρβεδική Ιατρική εδώ και αιώνες. Περιέχει λαυρικό οξύ, έναν ισχυρό αντιμικροβιακό παράγοντα ο οποίος έχει την ιδιότητα να σκοτώνει τα βακτήρια του στόματος που προκαλούν την ουλίτιδα και να μειώνει τη συσσώρευση οδοντικής πλάκας. Βάλτε μια κουταλιά της σούπας από το λάδι αυτό, αφήστε το 15-20 λεπτά μέχρι να υγροποιηθεί. Προσοχή μην το καταπιείτε διότι περιέχει βακτήρια. Φτύστε το και ξεπλύντε το στόμα σας καλά με χλιαρό νερό για ένα λεπτό.

4. Ελαιόλαδο
   Το ελαιόλαδο είναι πλούσιο σε υγιή μονοακόρεστα λίπη και περιέχει μεγάλες ποσότητες αντιοξειδωτικών. Περιέχει τριακυλογλυκερόλες που έχουν έντονη αντιφλεγμονώδη δράση. Ο τρόπος χρήσης είναι όμοιος με το λάδι καρύδας παραπάνω.

5. Φρούτα και λαχανικα πλούσια σε βιταμίνη C
   Καταναλώνοντας πορτοκάλια φράουλες ακτινίδια, μάνγκο, ανανά, παπάγια, βατόμουρα καθώς και πιπεριές και λαχανάκια βρυξελλων κλπ, αυξάνουμε την ποσότητα της βιταμίνης αυτής στον οργανισμό η οποία είναι απαραίτητη για τη σύνθεση κολλαγόνου στο σώμα. Η βιταμίνη C είναι ένα φυσικό αντιοξειδωτικό που καταστρέφει τις ελεύθερες ρίζες και θεραπεύει τις χρόνιες φλεγμονές. Δυστυχώς ο οργανισμός μας ούτε παράγει ούτε αποθηκεύει τη βιταμίνη C, γι’ αυτό πρέπει να του παρέχουμε εμείς καθημερινά τις απαραίτητες ποσότητες μέσω της διατροφής μας. Οι ενήλικες άντρες χρειάζονται περίπου 90mg βιταμίνης C ημερησίως, ενώ οι γυναίκες 75mg. Η έλλειψη της βιταμίνης C προκαλεί λέπτυνση και αιμορραγία των ούλων. Αν τα ούλα σας αιμορραγούν αρκετά πάρτε για 15 μέρες 1000mg ασκορβικού οξέως τη μέρα για 2-3 εβδομάδες.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ο ομοιοπαθητικός οδοντίατρος μπορεί να θεραπεύσει τον ασθενή του με τις κλασικές οδοντιατρικές πρακτικές (απόξεση- αποτρύγωση) και να ενδυναμώσει τον οργανισμό του με τη χρήση ομοιοπαθητικών - φυτοθεραπευτικών φαρμάκων και την βελτίωση των διατροφικών του συνήθειων.
Η ουλίτιδα πρέπει να παρακολουθείται μέσα σε βάθος του χρόνου ώστε ο θεράπων ιατρός να αξιολογεί αν το πρόβλημα οφείλεται σε μια τοπική ή γενική διαταραχή της υγείας του ασθενή του.
Μπορεί ακόμα ο ομοιοπαθητικός οδοντίατρος – βασιζόμενος στην ολιστική αντιμετώπιση της νόσου σύμφωνα με τον Χάνεμαν- να διακρίνει μήπως η νόσος των ούλων δεν οφείλεται σε τοπικούς παράγοντες (μικρόβια της οδοντικής πλάκας – πέτρας) αλλά είναι η καταπίεση μιας γενικής νόσου του οργανισμού σε κάποιο άλλο επίπεδο (πχ μιας δερματοπάθειας) ή οφείλεται σε δηλητηρίαση του οργανισμού από κακές διατροφικές συνήθειες που τον τοξινώνουν παράγοντας ελεύθερες ρίζες.