Το εμβόλιο της ιλαράς θα μπορούσε σύντομα να χορηγείται σε μωρά μόλις τεσσάρων μηνών - πέντε μήνες νωρίτερα από τις τρέχουσες συστάσεις.
Ερευνητές ζητούν από τις υγειονομικές υπηρεσίες να αναθεωρήσουν το ισχύον πρόγραμμα εμβολιασμού, το οποίο περιλαμβάνει τη χορήγηση του πρώτου εμβολίου ιλαράς στα μωρά στους εννέα μήνες και ένα αναμνηστικό εμβόλιο μεταξύ 15 και 18 μηνών.
Το εμβόλιο μπορεί να χορηγηθεί στους έξι μήνες εάν υπάρχει μεγάλη επιδημία ιλαράς.
Ερευνητές από το Ινστιτούτο Παιδικών Ερευνών Murdoch στην Αυστραλία λένε ότι μόνο το 30% των παιδιών προστατεύονται από τα αντισώματα της μητέρας τους μέχρι την ηλικία των τεσσάρων μηνών, και αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Μελετώντας 34 άρθρα περιοδικών με στοιχεία από 8.000 μωρά ηλικίας κάτω των εννέα μηνών από χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, διαπίστωσαν ότι τα ποσοστά αντισωμάτων της μητέρας κατά της ιλαράς ήταν υψηλότερα κατά τη γέννηση, πριν μειωθούν ραγδαία στο 30% μέχρι τους τέσσερις μήνες και στο 18% στους επτά μήνες.
Ζητούν από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ο οποίος συνιστά τα προγράμματα εμβολιασμού, να αναθεωρήσει τις τρέχουσες συμβουλές του για τα εμβόλια ιλαράς, και έτσι τα μωρά μόλις τεσσάρων μηνών θα μπορούσαν σύντομα να κάνουν το πρώτο τους εμβόλιο - ακόμη και αν βρίσκονται σε πλουσιότερες και ανεπτυγμένες χώρες.

The Journal of Infectious Diseases, 2025; DOI: 10.1093/infdis/jiaf177

Η ΔΕΠΥ (διαταραχή ελλειμματικής προσοχής, υπερκινητικότητα) μπορεί να υπερδιαγνωσθεί υπερβολικά, και σε πολλές περιπτώσεις αγνοείται κάποιο άλλο πρόβλημα, όπως η κατάθλιψη.
Οι ερευνητές έχουν βιαστεί πολύ να κάνουν διάγνωση της ΔΕΠΥ χωρίς να αποκλείσουν πρώτα άλλες πιθανές πιθανότητες, και αυτά τα λάθη έχουν γίνει ακόμη και στις πιο σημαντικές μελέτες που έχουν καθοδηγήσει τις πολιτικές φαρμάκων και θεραπείας.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης ανέλυσαν 292 από τις σημαντικότερες μελέτες για τη ΔΕΠΥ σε ενήλικες και διαπίστωσαν ότι περίπου οι μισές δεν είχαν πραγματοποιήσει ενδελεχείς διαγνωστικούς ελέγχους. Οι μισές μελέτες περιλάμβαναν άτομα που είχαν άλλα προβλήματα ψυχικής υγείας και παρόλα αυτά εξακολουθούσαν να διαγιγνώσκονται με ΔΕΠΥ.
Οι περισσότεροι ερευνητές δεν είχαν τα προσόντα για να κάνουν ακριβή διάγνωση και μάλιστα σε μία μελέτη η διάγνωση έγινε από υπολογιστή.

European Psychiatry, 2025; 68 (1); doi: 10.1192/j.eurpsy.2025.2447

Η μουσική θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος επικοινωνίας με παιδιά που έχουν υποστεί σοβαρή εγκεφαλική βλάβη.
Η μουσικοθεραπεία θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αξιολόγηση των επιπέδων συνείδησης αυτών των παιδιών, λένε ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Anglia Ruskin.
Μια ομάδα από το πανεπιστήμιο ανέπτυξε το MuSICCA (Μουσικοθεραπευτικό Αισθητηριακό Όργανο για τη Γνώση, τη Συνείδηση και την Επίγνωση), μια τεχνική που χρησιμοποιεί τη μουσική διέγερση για να βοηθήσει τον ασθενή να δείξει πόσο συνειδητός είναι.
Η μουσική επιλέγεται ειδικά για τον ασθενή και ένας θεραπευτής την εκτελεί, ενώ χειρίζεται διάφορα στοιχεία της παρτιτούρας ανάλογα με το πώς ανταποκρίνεται ο ασθενής. Η ιδέα είναι να δοθεί στον ασθενή η καλύτερη δυνατή ευκαιρία να δείξει τι μπορεί να κάνει.
Ο μουσικοθεραπευτής παρατηρεί τις συμπεριφορές του παιδιού και καταγράφει αυτές τις παρατηρήσεις σε σχέση με ένα σύνολο μέτρων απόδοσης.
"Το MuSICCA επιτρέπει στον μουσικοθεραπευτή να διεξάγει μια αυστηρή αξιολόγηση της ανταπόκρισης του ασθενούς σε διάφορα μουσικά ερεθίσματα, δίνοντά του μια εικόνα του επιπέδου συνείδησης του ασθενούς και των δυνατών και αδύνατων σημείων των αντιδράσεών του. Οι πληροφορίες είναι εύκολο να κοινοποιηθούν στις υπόλοιπες ομάδες φροντίδας και ιατρικής περίθαλψης και μπορούν να υποστηρίξουν τις οικογένειες να κατανοήσουν τι μπορούν να κάνουν για να υποστηρίξουν την ανάρρωση του παιδιού τους", δήλωσε ο Jonathan Pool, ένας από τους ερευνητές.

Frontiers in Psychology, 2025; 16; doi: 10.3389/fpsyg.2025.1441178

Τον Ιούνιο πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 6^ο συνέδριο του Homeopathic Research Institute. Με τη συμμετοχή 250 συνέδρων από περισσότερες από 25 χώρες, το συνέδριο αυτό συγκέντρωσε πλήθος ερευνητών από όλο τον κόσμο.
Το Ομοιοπαθητικό Ερευνητικό Ινστιτούτο διοργανώνει αυτά τα συνέδρια κάθε δύο χρόνια και υπάρχει πάντα ένας σημαντικός αριθμός παρουσιάσεων που αναφέρουν σημαντικά νέα για την επιστήμη και την ομοιοπαθητική.
(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Επειδή σε ερευνητικά συνέδρια όπως αυτό στην Ελλάδα συνήθως συμμετέχουν επιστήμονες που αναφέρουν ΝΕΕΣ έρευνες, πολλές από αυτές τις μελέτες δεν έχουν ακόμη δημοσιευθεί. Ως εκ τούτου, δεν παρέχονται παραπομπές για τις μελέτες που συζητούνται εδώ. Επίσης, αυτή η σύντομη περίληψη των παρουσιάσεων αντιπροσωπεύει μόνο έναν μικρό αριθμό των συνολικών ομιλιών που δόθηκαν στο συνέδριο).
Η πρώτη παρουσίαση στο συνέδριο έγινε από τον καθηγητή Ashley Ross, κοσμήτορα της Σχολής Επιστημών Υγείας του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου του Durban (DUT), στη Νότια Αφρική. Ο Δρ Ross ανέλυσε την ιστορία 200+ ετών των «ομοιοπαθητικών δοκιμών», δηλαδή της πειραματικής μεθόδου, κατά την οποία ομοιοπαθητικές δόσεις συγκεκριμένων ουσιών δοκιμάζονται σε επαναλαμβανόμενες δόσεις για την ικανότητά τους να προκαλούν πράγματι το δικό τους μοναδικό πρότυπο συμπτωμάτων.
Εκτός από την ανασκόπηση της ιστορίας αυτών των πειραμάτων, περιέγραψε επίσης πολλά σύγχρονα «provings» και τα αποτελέσματά τους σε απλές και διπλές- τυφλές δοκιμές. Αυτή η σύντομη ανασκόπηση έκανε φανερό ότι οι σκεπτικιστές της ομοιοπαθητικής που ισχυρίζονται ότι «δεν υπάρχει επιστημονική έρευνα» για την ομοιοπαθητική είναι απόλυτα παραπληροφορημένοι, επειδή η βάση για τη συντριπτική πλειοψηφία των ομοιοπαθητικών φαρμάκων προέρχεται από αυτές τις δοκιμές.
Τελικά, η ομοιοπαθητική «materia medica» και τα 200+ χρόνια χρήσης ομοιοπαθητικών φαρμάκων έχουν επιβεβαιώσει ότι ό,τι και να προκαλεί μια ουσία σε υπερβολική δόση, η ίδια ουσία μπορεί να ξεκινήσει τη διαδικασία θεραπείας για ανθρώπους που έχουν συμπτώματα όμοια με αυτά που διαπιστώνεται ότι προκαλεί μια ουσία

Η Maria Fernanda Aguilaer Duenas, MD, γιατρός και ομοιοπαθητικός από το Μεξικό, η οποία ολοκληρώνει επί του παρόντος το διδακτορικό της στην Ανοσολογία, αναφέρθηκε στη μελέτη της, η οποία ήταν μια «φαρμακευτική δοκιμή» ενός από τα κλασικά ομοιοπαθητικά φάρμακα, της Belladonna. Παραδοσιακά, ένα proving διεξάγεται σε υγιή υποκείμενα, διότι αν το έκανε σε ανθρώπους που είναι άρρωστοι, τα συμπτώματα που βιώνουν οι συμμετέχοντες θα μολύνονταν με τα συμπτώματα των ασθενειών τους.
Σε αυτή τη μελέτη, διαπιστώθηκε ότι οι συμμετέχοντες δημιουργούσαν πολλά από τα κοινά συμπτώματα που είναι γνωστό ότι προκαλεί η Belladonna, όπως πυρετό, ξηρό δέρμα, έξαψη του προσώπου με ερυθρότητα των βλεννογόνων, σφυροκοπημένους πονοκεφάλους και πολύχρωμα όνειρα.
Αυτό που ήταν ιδιαίτερα συναρπαστικό ήταν ότι ο Dr. Duenas διαπίστωσε επίσης ότι η Belladonna όχι μόνο δημιούργησε μια ποικιλία συμπτωμάτων που είναι γνωστό ότι προκαλεί, αλλά σε αυτή τη μελέτη, εξέτασε επίσης για να αξιολογήσει τη γενετική έκφραση, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης των προφλεγμονωδών κυτταροκινών (σημάδια φλεγμονής) καθώς και των ιντερλευκινών-6, 8, 10, 12, 18 23 και 33. Οι ερευνητές διαπίστωσαν αύξηση κατά 55% έως 94% σε αυτές τις ανοσολογικές μετρήσεις. Αυτές οι μετρήσεις επέτρεψαν στην ερευνήτρια να έχει 88% ακρίβεια στην πρόβλεψη των ασθενών στους οποίους δόθηκε το πραγματικό ομοιοπαθητικό φάρμακο και στους οποίους δόθηκε το εικονικό φάρμακο.
Ο επόμενος ομιλητής ήταν ο Thomas Ostermann, καθηγητής Μεθοδολογίας Έρευνας και Στατιστικής στην Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Witten/Herdecke της Γερμανίας. Εξέτασε τις 21 μελέτες που έχουν διεξαχθεί για την αξιολόγηση της σχέσης κόστους-αποτελεσματικότητας της ομοιοπαθητικής θεραπείας, με μόνο έναν σχετικά μικρό αριθμό αυτών των μελετών να είναι αρκετά υψηλού επιπέδου. Παρόλα αυτά, οι περισσότερες από αυτές τις μελέτες έχουν δείξει οφέλη από την ομοιοπαθητική θεραπεία, όχι μόνο για γενικά θέματα υγείας αλλά και για συγκεκριμένες ασθένειες. Αυτή η παρουσίαση έδειξε την οικονομική αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής στη θεραπεία της υποτροπιάζουσας αμυγδαλίτιδας.

Κλινικές έρευνες
Υπήρξε μια μεγάλη ποικιλία παρουσιάσεων σχετικά με κλινικές δοκιμές που δοκιμάζουν την ομοιοπαθητική θεραπεία, όπως:

- Μια μελέτη συνέκρινε ομοιοπαθητική, ανθρωποσοφική και συμβατική ιατρική θεραπεία λοιμώξεων του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος. Η μελέτη αυτή έδειξε ότι η ομοιοπαθητική θεραπεία είχε εξίσου καλά ή και καλύτερα αποτελέσματα από την ομοιοπαθητική χωρίς τη χρήση αντιβιοτικών.

- Μια διπλά τυφλή, τυχαιοποιημένη και ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη σε άτομα με νευραλγία του τριδύμου.

- Η χρήση των ομοιοπαθητικών φαρμάκων ως συμπληρωματική θεραπεία στη θεραπεία ατόμων με μείζονα κατάθλιψη (αυτή η μοναδική μελέτη συνέκρινε τα αποτελέσματα κάθε υποκειμένου ενώ τους δόθηκε εικονικό φάρμακο (χωρίς να το γνωρίζουν) σε σχέση με όταν τους δόθηκε ένα πραγματικό ομοιοπαθητικό φάρμακο ατομικά επιλεγμένο).

- Η χρήση του διάσημου ομοιοπαθητικού φαρμάκου Oscillococcinum για τη γρίπη και τα σύνδρομα που μοιάζουν με γρίπη. Αυτό που ήταν επιπλέον μοναδικό σε αυτή την παρουσίαση ήταν η αξιολόγηση των τρόπων με τους οποίους αυτό το ομοιοπαθητικό φάρμακο επηρέασε τα CD4+ λεμφοκύτταρα, που ονομάζονται επίσης Τ-κύτταρα ή Τ-βοηθητικά κύτταρα.

- Ομοιοπαθητική θεραπεία γυναικών με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας.

- Μια πολυκεντρική τυχαιοποιημένη συγκριτική δοκιμή για την ομοιοπαθητική θεραπεία των λοιμώξεων του ουροποιητικού συστήματος.

- Μια διπλά τυφλή, τυχαιοποιημένη και ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο δοκιμή με τη χρήση ατομικά επιλεγμένων ομοιοπαθητικών φαρμάκων ως συμπλήρωμα της συνήθους θεραπείας για τη βελτίωση των συμπτωμάτων της περιφερικής διαβητικής νευροπάθειας.

- Η αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής θεραπείας στη διαταραχή χρήσης αλκοόλ.

- Η χρήση του Eupatorium perf. στην πρόληψη του δάγκειου πυρετού.

Έρευνες σε ζώα και φυτά
Υπήρξαν πολλές παρουσιάσεις σχετικά με τις επιδράσεις των ομοιοπαθητικών φαρμάκων στα ζώα, μεταξύ των οποίων:

- Η χρήση ομοιοπαθητικών φαρμάκων για τη μείωση της μικροβιακής αντοχής σε γαλοπούλες.

- Η ομοιοπαθητική θεραπεία της διάρροιας σε βοοειδή.

- Η ομοιοπαθητική θεραπεία ορισμένων παρασιτικών ασθενειών σε ζώα, δοκιμάζοντας συνήθως ομοιοπαθητικές δόσεις μεμονωμένων παρασίτων.

- Η χρήση ομοιοπαθητικών δόσεων του Viscum album (γκι) ως αντικαρκινικού παράγοντα σε κύτταρα μελανώματος τρωκτικών.

Το φετινό συνέδριο HRI είχε πολλές αξιόλογες παρουσιάσεις σχετικά με τη χρήση ομοιοπαθητικών φαρμάκων σε φυτά, ακόμη και σε καλλιέργειες. Ο Stephen Baumgartner, PhD, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης (Ελβετία) και στο Πανεπιστήμιο Witten/Herdecke (Γερμανία) αξιολόγησε τα 30 χρόνια έρευνας σε φυτά, τα οποία έχουν δημιουργήσει μια συλλογή 32 πρωτότυπων ερευνητικών άρθρων, συμπεριλαμβανομένων επτά δημοσιεύσεων σχετικά με δοκιμές επανάληψης που επιβεβαίωσαν προηγούμενες μελέτες.
Ο Leonardo Faedo, PhD, γεωπόνος και ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Coventry (Αγγλία) εντυπωσίασε το συνέδριο HRI πριν από δύο χρόνια, όπου παρουσίασε τις μελέτες του για τις φράουλες, όταν έδειξε πώς τα ομοιοπαθητικά φάρμακα βοήθησαν στην αύξηση της απόδοσης των καλλιεργειών καθώς και στη θρέψη των καλλιεργειών, και μάλιστα χωρίς τη χρήση φυτοφαρμάκων. Φέτος, ο Δρ Faedo έφερε τον καθηγητή του, Pedro Boff, PhD, ο οποίος επιβλέπει τις μεταπτυχιακές και διδακτορικές εργασίες για περισσότερους από 40 φοιτητές στο Πανεπιστήμιο της Πολιτείας Santa Catarina (Βραζιλία).
Και οι δύο συζήτησαν τα σχέδιά τους να συνυπογράψουν μια συστηματική ανασκόπηση των πολλών δεκάδων μελετών που εξετάζουν τη χρήση ομοιοπαθητικών φαρμάκων στην υγεία των φυτών και τις αποδόσεις των καλλιεργειών. Οι εν λόγω ερευνητές δεν έχουν ολοκληρώσει ακόμη αυτή την ανασκόπηση, αλλά οι ίδιοι και όλο το ακροατήριο αισθάνθηκαν ότι αυτή η νέα εργασία μπορεί να οδηγήσει την ομοιοπαθητική σε ένα εντελώς νέο επίπεδο.

Εξερευνώντας τους μηχανισμούς δράσης των ομοιοπαθητικών νανοδόσεων
Υπήρξαν πολυάριθμες παρουσιάσεις σχετικά με πειστικές εξηγήσεις για το πώς τα ομοιοπαθητικά νανοφάρμακα μπορούν να έχουν σημαντικά φυσιολογικά και ανοσολογικά αποτελέσματα. Μεταξύ των ομιλητών ήταν και ο Alexander Tournier, συνδιευθυντής του Ομοιοπαθητικού Ερευνητικού Ινστιτούτου και του Πανεπιστημίου Witten/Herdecke της Γερμανίας που ερεύνησε διάφορες πτυχές της δομής του νερού, συμπεριλαμβανομένου του νερού της ζώνης αποκλεισμού, των νανοδομών, της χημείας και της βιοχημείας (συμπεριλαμβανομένων των μονοπατιών απόκρισης στο στρες, της γονιδιακής έκφρασης και των αντισταθμιστικών αντιδράσεων), της ορμέσεως (η διερεύνηση διαφόρων εξαιρετικά μικρών δόσεων ορισμένων ουσιών σε συγκεκριμένα βιολογικά συστήματα), των βιοφωτονίων, της ηλεκτροδυναμικής (ηλεκτρικά και μαγνητικά πεδία και η αλληλεπίδρασή τους με τα φορτία) και της κβαντικής φυσικής (η παρατήρηση ότι τα σωματίδια υπάρχουν σε πολλαπλές καταστάσεις), ακόμη και της ασθενούς κβαντικής θεωρίας (διεμπλοκή).
Σε μία εποχή που ο σκεπτικισμός κατά των μη συμβατικών θεραπειών γίνεται όλο και πιο έντονος, η διεξαγωγή τέτοιων συνεδρίων όπου παρουσιάζονται επιστημονικές μελέτες υψηλής ποιότητας για τη δράση της Ομοιοπαθητικής, αποτελεί ένα αισιόδοξο μήνυμα για την εξέλιξη των θεραπειών αυτών και τη συμβολή τους στην επίτευξη της υγείας.

Περισσότερες πληροφορίες: Homeopathy Research Institute