Σύμφωνα με την Ελληνική Ιατρική τέχνη, το ανθρώπινο σώμα κυβερνάται, διευθύνεται και αυτοθεραπεύεται, από μία εγγενή ενεργειακή δύναμη, που είναι κομμάτι της ψυχής και κατονομάζεται ως Φύσα κατά τον Ιπποκράτη, Πνεύμα κατά τον Γαληνό, ή Ζωτική Δύναμη. Στο φιλοσοφικό σύστημα της Yoga η δύναμη αυτή ονομάζεται Prana, ενώ στην Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική, Qi.

Αναφέρει ο Ιπποκράτης γι' αυτή τη δύναμη:
«Το ανθρώπινο σώμα αλλά και των λοιπών όντων τρέφεται με τρία είδη τροφών: με τα φαγητά, τα ποτά και τα πνεύματα. Το πνεύμα όταν είναι μέσα στο σώμα λέγεται φύσα και όταν είναι έξω από το σώμα λέγεται αέρας.» (Ιπποκράτης «Περί Φυσών» παρ.3).

Εδώ ο Ιπποκράτης μας εξηγεί ότι το πνεύμα-φύσα ή ενέργεια είναι μία βασική τροφή για τους ανθρώπους.
Επίσης, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η λέξη «Φύσις» όπως την εννοούσαν οι πρόγονοί μας δεν σχετίζεται με την σύγχρονη έννοια, καθώς σήμερα Φύση σημαίνει αόριστα το περιβάλλον και τα όντα του.
Τότε η λέξη «Φύσις» είχε την έννοια της ενέργειας που ρέει μέσα στο περιβάλλον και όχι το ίδιο το περιβάλλον. Αυτό που σήμερα οι επιστήμονες κατέληξαν να ονομάζουν ως «σκοτεινή ενέργεια» και «σκοτεινή ύλη».
Επομένως, όπως λέει ο Ιπποκράτης, η Φύσα-ενέργεια του περιβάλλοντος είναι η τροφή αυτή η οποία εισέρχεται συνεχώς μέσα μας μέσω της αναπνοής και η οποία ενισχύει και αναζωογονεί την ήδη υπάρχουσα ενεργειακή μας υπόσταση.
Η ευφυής αυτή και βαθιά κατανόηση της πραγματικότητας απ’ τους Ασκληπιάδες ιατροφιλοσόφους, υιοθετήθηκε κατά τον Μεσαίωνα, απ' τους Αλχημιστές και τους φιλοσόφους Βιταλιστές, οι οποίοι προσπάθησαν να ερμηνεύσουν την ζωή μέσα από την έννοια αυτή.

Ο όρος που προέρχεται εκ της Λατινικής λέξης «vita»=ζωή, είναι μια φιλοσοφική θεωρία που υιοθετήθηκε απ' τις νεώτερες Εναλλακτικές θεραπείες, η οποία υποστηρίζει την ύπαρξη μιας ζωτικής αρχής ή Ζωτικής Δύναμης, ένα είδος ενεργειακής νοημοσύνης της «vis vitalis», η οποία ζωογονεί, δημιουργεί, κατευθύνει και μπορεί να θεραπεύσει μέσω των ζωτικών λειτουργιών, όλα τα έμβια όντα και τους ζώντες οργανισμούς.
Σ’ αυτή την φιλοσοφική θεώρηση του Βιταλισμού ανήκουν όλες οι παραδοσιακές εναλλακτικές φυσικές θεραπείες (η Φυσικοπαθητική, η Αγιουρβέδα, η Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική, η Ομοιοπαθητική, η Χειροπρακτική κ.ά.).
Η διορατικότητα του Ιπποκράτη, τον οδήγησε να ενοποιήσει την άποψη των προκατόχων του φιλοσόφων, ότι ο άνθρωπος είναι μια ψυχοσωματική ολότητα, ένα εν δυνάμει βιοενεργειακό ον. Κι αυτή η έννοια της Ζωτικής Δύναμης, προϋποθέτει την ύπαρξη της ψυχής, καθώς η ίδια αποτελεί μία ιδιότητά της.
Αυτό το κενό γνώσης και μνήμης, έχει δημιουργηθεί απ’ την σύγχρονη "επιστήμη" και την δυτική Ιατρική, οι οποίες μιλούν για έναν κόσμο αποκλειστικά βιοχημικό, υλιστικό και μηχανιστικό, με αποτέλεσμα οι ίδιοι και όλοι σχεδόν οι άνθρωποι, να μην γνωρίζουν την αληθινή Φύση τους.
Κι ενώ η κύρια ανθρώπινη υπόστασή μας είναι η πνευματική, ο σημερινός άνθρωπος είναι ταυτισμένος με τα ενδύματα της ψυχής του, δηλαδή το σώμα, τα συναισθήματά του και τον κατώτερο νου του. Έχει δηλαδή ξεχάσει την πραγματική του φύση, τον αθάνατο ανώτερό του Εαυτό.
Στην σύγχρονη εποχή μας αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον φόβο του θανάτου, όπου συνυπάρχει η εξαφάνιση και ο μηδενισμός της ανθρώπινης ύπαρξης. Η λανθασμένη αυτή αντίληψη οδηγεί τον άνθρωπο στην μελαγχολία, την απελπισία και τον αυτομηδενισμό του, με αποτέλεσμα την αρρώστια, την γήρανση και τον θάνατο.

Η σύγχρονη Ιατρική έχει αποκλείσει τελείως αυτή τη γνώση, γι' αυτό βρίσκεται και σε ένα τέτοιο βαθύ αδιέξοδο. Ας δούμε όμως τι λέει ο ίδιος Ιπποκράτης για την ύπαρξη της ψυχής, την ενέργειά της και την λειτουργία της:
«Όταν το σώμα βρίσκεται σε εγρήγορση, η ψυχή δεν ανήκει στον εαυτό της, αλλά είναι κατανεμημένη σε όλα τα μέρη του σώματος όπου τα υπηρετεί για να λειτουργούν, την ακοή, την όραση, την αφή, ακόμη στην οδοιπορία και σε όλες τις λοιπές ενέργειες του σώματος. Σ' αυτή την περίπτωση η ψυχή δεν ασχολείται με τον εαυτό της. Όταν όμως το σώμα ηρεμήσει (κοιμηθεί), η ψυχή κινείται και συρόμενη εξέρχεται απ' τα μέρη του σώματος, διοικεί τον δικό της οίκο και επιτελεί μόνη της όλες τις πράξεις του σώματος. Όποιος λοιπόν γνωρίζει να τα κρίνει αυτά σωστά, τότε κατέχει μεγάλο μέρος της σοφίας...» (Ιπποκράτης "Περί Διαίτης Α', παρ. 28).

Επομένως, για τον μέγιστο εκείνο ιατροφιλόσοφο, που όλοι οι σύγχρονοι δυτικοί γιατροί ορκίζονται στο όνομά του, κατέχει μέρος της σοφίας όποιος όχι μόνο γνωρίζει για την ύπαρξη της ψυχής, αλλά μπορεί να κρίνει τις λειτουργίες της σωστά.
Στην Unani Tibb (Ιατρική των Ιώνων-Ελλήνων) θεωρούμε ότι αυτή η ενέργεια της ψυχής, διέπει την ικανότητά μας να διατηρούμε ισορροπία στο σώμα μας σε φυσικό, συναισθηματικό και νοητικό επίπεδο. Η ενέργεια είναι άυλη σε κάποιο βαθμό στο ότι δεν μπορούμε να τη δούμε, αλλά ξέρουμε ότι υπάρχει και ότι μπορεί να μετρηθεί με σύγχρονα μηχανήματα. Ήδη εδώ και πολλά χρόνια η μέθοδος φωτογράφησης Kirlian, μας δείχνει την αύρα που εκπέμπουν όλα τα όντα και αποτελεί το φως της ψυχής τους.
Η Ζωτική Δύναμη ή η αόρατη αυτή ενέργεια, κατευθύνει όλες τις πτυχές της ζωής μας. Προσαρμόζεται στο περιβάλλον, ζωντανεύει τη συναισθηματική μας ζωή, παρέχει σκέψεις και δημιουργικότητα και διευκολύνει την πνευματική μας έμπνευση.

Αυτή η ενέργεια η Ζωτική Δύναμη είναι ο βασικός παράγοντας της θεραπείας. «Φύσις, νούσων ιητρός» μας λέει ο Ιπποκράτης, δηλαδή η φύσα ή Ζωτική Δύναμη είναι αυτή που θεραπεύει και όχι ο ιατρός και τα φάρμακα.
Το οποιοδήποτε φάρμακο ή η όποια θεραπεία χρειάζεται να στοχεύει στην ενίσχυση της «Ζωτικής Δύναμης» με σκοπό να την βοηθήσει να επιδιορθώσει την όποια ανισορροπία και όχι να καταστείλει τα συμπτώματα που εκείνη προκαλεί, αυτό δηλαδή που κάνουν τα φάρμακα και οι θεραπείες της δυτικής Ιατρικής.
Ας δούμε τώρα μερικές από τις βασικές ιδέες και αρχές της Ζωτικής Δύναμης, όπως εφαρμόζονται στην Unani Tibb. Υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά μεταξύ ενός ζωντανού και ενός μη ζωντανού σώματος. Ο ζωντανός οργανισμός είναι προικισμένος με αισθήσεις και λειτουργίες και τις δυνάμεις αυτοσυντήρησης και αναπαραγωγής.
Σε υγιή κατάσταση ένα άτομο είναι ήρεμο και γαλήνιο όσον αφορά στις αισθήσεις που νιώθει και τις λειτουργίες που εκτελεί σαν σώμα. Οι καρδιακοί παλμοί, οι πνεύμονες διαστέλλονται και ξεφουσκώνουν, τα έντερα κάνουν περισταλτικές κινήσεις, χωρίς να επηρεάζουν τη συνείδηση. Η διαδικασίας της πέψης, της αφομοίωσης των χυμών, της απέκκρισης, της αιμοποίησης και τόσες άλλες, γίνονται με ένα τέλεια συντονισμένο και μαγικό τρόπο.
Για την ακρίβεια για κάθε ένα δευτερόλεπτο που περνά, 1,5 εκατομμύριο σωματικές λειτουργίες γίνονται τέλεια εκτελεσμένες και συντονισμένες μεταξύ τους, για είμαστε σε υγιή κατάσταση. Πραγματικά ασύλληπτο!
Ποιος είναι λοιπόν αυτός ο παράγων, ο μαέστρος, ο οποίος συντονίζει αυτή την μαγική ορχήστρα που λέγεται σώμα και ανθρώπινος οργανισμός και την κρατά σε Ομοιόσταση; Μα φυσικά η Φύσα, Πνεύμα ή Ζωτική Δύναμη.
Σε περίπτωση ασθένειας τώρα, μόλις αισθανθεί κάποιος την ύπαρξη μίας δυσαρμονίας ή μιας δυσλειτουργίας με κάποιο τρόπο, η σωματική ισορροπία της Ομοιόστασης διαταράσσεται και ο άνθρωπος αρχίζει να υποφέρει, μέσω αλλοιωμένων αισθήσεων και λειτουργιών που ονομάζουμε συμπτώματα.
Αυτή είναι ή προσβολή ενός ασυνήθιστου φυσικού στρες, ή μιας κατάστασης ασθένειας. Η Ζωτική Δύναμη που κυβερνά τον οργανισμό, τώρα καλείται για βοήθεια, καθώς μη φυσιολογικές αισθήσεις, πόνοι, αύξηση της θερμοκρασίας, δυσφορία, εμετός κ.ά. συμπτώματα, εμφανίζονται έτσι ώστε να προειδοποιηθεί ο άνθρωπος την αρρώστια που του έχει προκύψει.

Η διαφορά κατανόησης ενός εναλλακτικού θεραπευτή και ενός δυτικού ιατρού είναι χαοτική. Στην Unani Tibb τα συμπτώματα αυτά τα δημιουργεί η ίδια η Ζωτική Δύναμη, ώστε να δημιουργήσει την λεγόμενη θεραπευτική κρίση. Επομένως ο πυρετός, ο εμετός, η διάρροια, οι πόνοι, το έκζεμα και όποιο άλλο σύμπτωμα, γίνεται για να επανέλθει η Ομοιόσταση.
Η δυτική Ιατρική αντιδρώντας στα συμπτώματα αυτά τα καταστέλλει με κάθε μέσο, φάρμακα, χειρουργείο, ακτίνες κ.ά. Έτσι καταστέλλεται και η Ζωτική Δύναμη. Αντίθετα, στις Εναλλακτικές θεραπείες ο θεραπευτής δεν την καταστέλλει αλλά βοηθά τη Ζωτική Δύναμη, ώστε να επιφέρει βαθιά ίαση και θεραπεία.

Συνοψίζοντας: Η Φύσα, Πνεύμα, ή Ζωτική Δύναμη, είναι η εγγενής θεϊκή ενέργεια της ψυχής μας που κατέχουμε απ' την στιγμή της γέννησής μας, που δρα με απεριόριστη νοημοσύνη και σοφία σε κάθε περίπτωση και μας κρατά σε Ομοιόσταση και Υγεία.

Το στομάχι θεωρείται ο προμηθευτής ενέργειας για τις λειτουργίες του σώματος. Μοιάζει με ασκό, ο οποίος δέχεται την τροφή που εισέρχεται σε αυτόν, από τον οισοφάγο, μέσω του καρδιακού στομίου. Κατόπιν, η τροφή περνάει στο λεπτό έντερο μέσω του πυλωρικού στομίου.
Στις λειτουργίες του στομάχου έγκειται η αποθήκευση και ανάμειξη της τροφής, η διάσπαση της τροφής (μηχανικά και χημικά), η έκκριση γαστρικών ορμονών και ενζύμων, η παραγωγή βλέννης και γαστρικού οξέος, η έκκριση του «ενδογενή παράγοντα» απαραίτητου για την απορρόφηση της βιταμίνης Β12, η απορρόφηση θρεπτικών ουσιών όπως μαγνήσιο, ασβέστιο, σίδηρος, ψευδάργυρος, φολικό οξύ.
Επίσης, το στομάχι είναι το όργανο πρώτης γραμμής για το ανοσοποιητικό σύστημα λόγω του υδροχλωρικού οξέος που περιέχει το γαστρικό υγρό. Το υδροχλωρικό οξύ, προστατεύει τον οργανισμό από λοιμώξεις, αφού σκοτώνει τους παθογόνους μικροοργανισμούς. Όταν δεν εκκρίνεται αρκετό υδροχλωρικό οξύ, παθογόνοι μικροοργανισμοί μπορούν να αναπτυχθούν στα τοιχώματα του γαστρεντερικού συστήματος, όπως το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, εντεροβακτήρια, στρεπτόκοκκοι, σαλμονέλλα, κάντιντα. Αυτό μπορεί να προκαλέσει γαστρίτιδα, γαστρεντερίτιδα ακόμα και πνευμονία.
Η ποσότητα του υδροχλωρικού οξέος βρίσκεται σε άμεση συσχέτιση με την λειτουργία του ορμονικού συστήματος. Ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να προκαλέσει μειωμένη παραγωγή υδροχλωρικού οξέος καθώς και μειωμένη απορρόφηση σιδήρου. Άλλα πιθανά αίτια μειωμένης έκκρισης υδροχλωρικού οξέος είναι:

• Δίαιτα με υψηλή περιεκτικότητα σε κρέας (ιδιαίτερα κόκκινο κρέας), γαλακτοκομικά προϊόντα, επεξεργασμένα τρόφιμα και φαγητό τύπου φαστ φουντ.
• Κατάποση χλωριωμένου νερού, κρύων ή/και ανθρακούχων ποτών.
• Στρες, ειδικά το χρόνιο παρατεταμένο.
• Η κατάχρηση καφέ και το κάπνισμα (η νικοτίνη αυξάνει την ταχύτητα που η τροφή φεύγει από το στομάχι).
• Αφυδάτωση / μειωμένη κατάποση νερού.
• Φάρμακα (πραζόλες όπως Losec, Pariet, Zurcazol, Laprazol, Nexium).

Το στομάχι διασπά τις πρωτεΐνες και το λίπος, ενώ το λεπτό έντερο απορροφά τους υδατάνθρακες, τα αμινοξέα, τα λίπη, το νερό, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. Εάν οι διάφορες θρεπτικές ουσίες δεν απορροφώνται σωστά, τότε η έλλειψή τους θα προκαλέσει διάφορες διαταραχές, από κόπωση έως νευρολογικά προβλήματα. Επίσης, η δυσαπορρόφηση ιχνοστοιχείων όπως ιωδίου, σεληνίου, ψευδαργύρου, σιδήρου επηρεάζει αρνητικά την λειτουργία του θυρεοειδή αδένα. Ως εκ τούτου, το πεπτικό σύστημα συσχετίζεται άμεσα με όλες τις χρόνιες παθήσεις.
Εάν η τροφή δεν έχει διασπαστεί σωστά και οι πρωτεΐνες περνάνε στο έντερο ως πρωτεϊνούχα μόρια κι όχι αμινοξέα (μικρότερα τμήματα), αυτό μπορεί να προκαλέσει βλάβες στο εντερικό επιθήλιο και οι ουσίες αυτές να περάσουν στην κυκλοφορία του αίματος. Αυτό αφορά κυρίως τις λεκτίνες, οι οποίες είναι γλυκοπρωτεΐνες, ενώσεις πρωτεϊνών και σακχάρων, οι οποίες βρίσκονται στην επιφάνεια των κυτταρικών μεμβρανών.
Οι λεκτίνες περιλαμβάνονται στα κύτταρα των φυτών και των ζώων, και αναπόφευκτα βρίσκονται και στις τροφές μας. Η πιο γνωστή λεκτίνη είναι η γλουτένη, που βρίσκεται στους σπόρους πολλών δημητριακών.
Υπάρχουν 119 διαφορετικές λεκτίνες στα τρόφιμα. Εκτιμάται ότι περίπου το 30% των τροφών περιέχουν λεκτίνη, ενώ περίπου το 5% των προσλαμβανόμενων λεκτινών θα εισέλθουν στην κυκλοφορία του αίματος.
Όταν οι τροφικές λεκτίνες έρθουν σε επαφή με το ανθρώπινο αίμα, αυτό προκαλεί αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος, με αποτέλεσμα να αναγνωρίζει κάθε ξένη πρωτεΐνη στο αίμα ως αντιγόνο. Άλλες πάλι λεκτίνες προκαλούν τη συγκόλληση των ερυθρών κυττάρων και των αιμοπεταλίων (πήξη του αίματος).
Προϊόντα πλούσια σε λεκτίνες είναι τα δημητριακά, τα φασόλια, η σόγια, το αγελαδινό γάλα, τα λαχανικά και ζαρζαβατικά, όπως πατάτες και ντομάτες, οι ξηροί καρποί και τα θαλασσινά.
Όταν οι λεκτίνες των τροφών διεισδύσουν στην κυκλοφορία του αίματος αυτές μπορούν να μεταφερθούν οπουδήποτε (π.χ. θυρεοειδή αδένα, πάγκρεας, αρθρώσεις, κλπ.). Κάθε μια από τις λεκτίνες φέρει συγκεκριμένη γενετική πληροφορία που σαν ειδικό κλειδί δηλώνει συγγένεια ως προς συγκεκριμένα κύτταρα ιστών. Η συγχώνευση αυτών των "ελεύθερων" λεκτινών με λεκτίνες στην επιφάνεια των κυττάρων (αντιγόνα ιστοσυμβατότητας) δημιουργεί ψευδείς πληροφορίες για το ανοσοποιητικό σύστημα που αναγνωρίζει αυτά τα κύτταρα σαν αντιγόνα και τους επιτίθεται με τα λευκοκύτταρα. Προκαλείται έτσι η λεγόμενη αυτοάνοση αντίδραση.
Οι λεκτίνες εμπλέκονται, μεταξύ άλλων, στην δημιουργία αλλεργιών / δυσανεξιών, φλεγμονωδών και αυτοάνοσων νοσημάτων. Για παράδειγμα, συνδέονται με την κοιλιοκάκη, αλλά και με την αύξηση βάρους και την έλλειψη ενέργειας. Η λεκτίνη του σιταριού (γλουτένη) συνδέεται ιδιαίτερα με τη ρευματοειδή αρθρίτιδα καθώς και με νευροπάθειες.
Παραταύτα, πολλοί άνθρωποι δεν έχουν σαφή αίσθηση επιβάρυνσης από την κατανάλωση κάποιων τροφών και για αυτό, στην συμπληρωματική ιατρική, αναφερόμαστε σε αυτές ως κρυφές αλλεργίες. Όταν, όμως, αποκλείσουν από τη διατροφή τους τα γαλακτοκομικά ή τα σιτηρά, αισθάνονται αύξηση της ενέργειας τους και χάνουν βάρος.

Βιοφυσική αντιμετώπιση
Η βιοφυσική θεραπεία είναι μια ολιστική ενεργειακή μέθοδος που γίνεται με τη βοήθεια της ιατρικής συσκευής BICOM. Η συσκευή καταγράφει τις αντιδράσεις του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου του οργανισμού, κι έτσι ελέγχεται η λειτουργία του στομάχου ως προς την πέψη των πρωτεϊνών, η παραγωγή και έκκριση του υδροχλωρικού οξέος, η επιβάρυνση από παθογόνους μικροοργανισμούς (ελικοβακτηρίδιο, κάντιντα κ.α.), αξιολογείται η χλωρίδα του εντέρου καθώς και η αντίδραση του σώματος ως προς τις διάφορες λεκτίνες (γαλακτοκομικά, δημητριακά, αβγά, ψάρια, κρέατα, όσπρια, ξηροί καρποί, στρυχνοειδή φυτά όπως τομάτα, πατάτα, μελιτζάνα) και άλλες ουσίες (σαλικυλικό οξύ, ισταμίνη, σορβικό οξύ, κιτρικό οξύ, κ.α.), που περιέχονται στις τροφές.
Επίσης, ελέγχεται η λειτουργία του θυρεοειδή και των επινεφριδίων, καθώς και η επίδραση του στρες και των βιωμάτων του εκάστοτε ανθρώπου, τα οποία επιβαρύνουν τη λειτουργία του γαστρεντερικού συστήματος. 
Η αντιμετώπιση βασίζεται στην χρήση των πληροφοριών που δίνει το ίδιο το σώμα μέσω του ηλεκτρομαγνητικού του πεδίου. Τα λαμβάνοντα διαταραγμένα σήματα αποστέλλονται πίσω στο σώμα με την αντεστραμμένη τους φάση έτσι ώστε να προκαλέσουν την ακύρωσή τους. Αυτό οδηγεί στην εξουδετέρωση της φλεγμονώδους επίδρασης τροφών και παθογόνων μικροοργανισμών, την εξισορρόπηση ενεργειακών μπλοκαρισμάτων στον μεσημβρινό του στομάχου (κανάλι ροής ενέργειας σύμφωνα με την Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική) και στο ενεργειακό κέντρο του ηλιακού πλέγματος, που βρίσκεται στην περιοχή του στομάχου. Επίσης, ελέγχονται και εξισορροπούνται τυχόν συσχετίσεις μεταξύ του στομάχου και των ενδοκρινών αδένων (θυρεοειδής, επινεφρίδια) ή/και με το αυτόνομο νευρικό σύστημα.
Με φυσικό τρόπο, και χωρίς παρενέργειες, οι διαταραχές υποχωρούν (βάρος στο στομάχι, καούρα, φούσκωμα, κολίτιδα, έλλειψη ενέργειας, διαταραχές της εντερικής λειτουργίας, πονοκέφαλος, κακή συγκέντρωση, πόνοι σε μύες και αρθρώσεις κ.α.) καθώς η ικανότητα του οργανισμού για αυτορύθμιση αποκαθίσταται.

Οι άνδρες των οποίων ο καρκίνος του προστάτη βρίσκεται σε πρώιμη φάση θα πρέπει να αρχίσουν να λαμβάνουν συμπληρώματα ωμέγα 3 και να τρώνε περισσότερα ψάρια προκειμένου να σταματήσουν την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να περιορίσουν τα ωμέγα-6 λιπαρά, τα οποία βρίσκονται σε επεξεργασμένα τρόφιμα όπως τα πατατάκια, τα μπισκότα και τα τηγανητά φαγητά.

Το συνδυασμένο αποτέλεσμα μπορεί να επιβραδύνει ή και να αντιστρέψει την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων του προστάτη, λένε ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Επιστημών Υγείας του Λος Άντζελες της Καλιφόρνια.

Σε μια δοκιμή σε 100 άνδρες με καρκίνο του προστάτη σε πρώιμο στάδιο -οι οποίοι όλοι επέλεξαν την «ενεργητική παρακολούθηση», όπου η πρόοδος του καρκίνου παρακολουθείται τακτικά πριν αποφασιστούν τα επόμενα βήματα- εκείνοι που ακολούθησαν τη διατροφή με ωμέγα-3 είδαν τους δείκτες του καρκίνου τους να μειώνονται κατά 15%, ενώ οι δείκτες για εκείνους που ακολούθησαν τη συνήθη διατροφή τους αυξήθηκαν κατά 24%.

Η διατροφική αλλαγή θα μπορούσε να είναι αρκετή όχι μόνο για να επιβραδύνει την ανάπτυξη του καρκίνου, αλλά και για να καθυστερήσει ή ακόμη και να αποτρέψει μία επιθετική θεραπεία, δήλωσε ο William Aronson, επικεφαλής ερευνητής. Όπως τόνισε, η προσέγγιση είναι ιδανική για τους άνδρες που έχουν επιλέξει την ενεργό παρακολούθηση του καρκίνου τους. Συνήθως, περίπου οι μισοί από τους άνδρες που την επιλέγουν καταλήγουν σε χειρουργική επέμβαση ή ακτινοβολία μέσα σε πέντε χρόνια, αλλά η αναλογία αυτή θα μπορούσε να μειωθεί αν υιοθετήσουν μια διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε ωμέγα-3 και χαμηλή σε ωμέγα-6.

Journal of Clinical Oncology, 2024; doi: 10.1200/JCO.24.00608

Κάποιες από τις συχνότερες αιτίες δυσφορίας που παρουσιάζονται κατά τους ψυχρότερους μήνες του χρόνου μπορεί να είναι διάφορες λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος. Τα βότανα μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη αλλά και στη θεραπεία ήπιων αλλά και σοβαρότερων αναπνευστικών λοιμώξεων, ακόμα και συνδυαστικά με φαρμακευτική αγωγή όταν αυτή κρίνεται απαραίτητη. Η βοτανοθεραπεία έχει προτάσεις με “ιδιαίτερα” αλλά και με απλά, κοινά βότανα, που συχνά έχουμε στο ντουλάπι της κουζίνας μας για κάθε είδους ενόχληση του αναπνευστικού: τη ρινική συμφόρηση, τα φλέματα, τον πονόλαιμο και τον βήχα, στα αρχικά ή και σε πιο προχωρημένα στάδια.
Σας προτείνω λοιπόν μερικές από τις αγαπημένες μου συνταγές που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για διαφορετικά συμπτώματα. Έχω φτιάξει κάποιους συνδυασμούς που προτιμώ γευστικά, αλλά αν θέλετε μπορείτε να κάνετε όποιους συνδυασμούς προτιμάτε. Τα περισσότερα από τα βότανα που προτείνω είναι βότανα που χρησιμοποιούνται ευρέως στη δυτική βοτανοθεραπεία ή στην παραδοσιακή πρακτική της Ευρώπης και της Ασίας.

Συνταγές Βοτανικών Σκευασμάτων για την αντιμετώπιση λοιμώξεων του Αναπνευστικού
Για λοιμώξεις του άνω και του κάτω αναπνευστικού*

Ρόφημα με μεσογειακά βότανα

Συστατικά: 1 κουτ. σούπας θυμάρι, 1 κουτ. σούπας φασκόμηλο, 2 κουτ. σούπας πεντάνευρο, 2 κουτ. σούπας φύλλα βερμπάσκου, 2 κουτ. σούπας τσουκνίδα, 4 κούπες νερό.

Τρόπος παρασκευής: Προσθέστε τα βότανα σε 2 κούπες καυτό νερό, σκεπάστε για 10 λεπτά, σουρώστε και πιείτε μέσα στην ημέρα

Δράσεις των βοτάνων: αποχρεμπτικά, αντισηπτικά, αντιφλεγμονώδη, τονωτικά και μαλακτικά του βλεννογόνου, αποσυμφορητικά, αντιπυρετικά.

Χειμερινό Ρόφημα (πολύ αγαπητό σε παιδιά)

Συστατικά: 1 κουτ. σούπας ρίζα μολόχας, 1 κουτ. γλυκού εχινάκεια, 1 ξύλο κανέλας ή 1 κουταλιά του γλυκού σκόνη,1 κουτ. σούπας άνθη σαμπούκου, ½ κουτ. γλυκού τζίντζερ, ½ κουτ. γλυκού γλυκόριζα*, φλούδα από 1 πορτοκάλι, 1 λίτρο νερό.

Τρόπος παρασκευής: Σε μια κατσαρόλα με κλειστό καπάκι βράστε για 15-20 λεπτά τη ρίζα μολόχας, την εχινάκεια, την κανέλα, το τζίντζερ και τη γλυκόριζα σε ένα λίτρο νερό. Όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία αφαιρέστε από τη φωτιά και προσθέστε τα άνθη σαμπούκου και τη φλούδα πορτοκαλιού. Σκεπάστε για 10 λεπτά, σουρώστε και πιείτε μέσα στην ημέρα.
Αν πρόκειται να δώσετε σε παιδιά, μπορείτε να χρειαστεί να αφαιρέσετε το τζίντζερ (αν είναι πολύ πικάντικο). Η γλυκόριζα και η ρίζα μολόχας είναι από μόνα τους γλυκά, οπότε δεν είναι απαραίτητη η προσθήκη γλυκαντικής ουσίας.
Προαιρετικά μπορείτε να προσθέσετε 1 κουτ. γλυκού κουρκουμά ή/και 3 γαρύφαλλα στο αρχικό στάδιο όταν βράζετε τα βότανα.
Δράσεις των βοτάνων: αποχρεμπτικά, αντισηπτικά, αντιικά, αντιφλεγμονώδη, τονωτικά και μαλακτικά του βλεννογόνου, αποσυμφορητικά, αντιπυρετικά, τονωτικά του ανοσοποιητικού.

*η γλυκόριζα αντενδείκνυται για όσους έχουν υπέρταση

Ρόφημα με ινούλα (Inula helenium)

Συστατικά: 1 κουτ. γλυκού ρίζα ινούλας, 1 λίτρο νερό
Τρόπος παρασκευής: Αφήστε για 4-8 ώρες ή αποβραδίς την ινούλα στο νερό. Βράστε για  15 λεπτά με κλειστό καπάκι. Σουρώνετε την ινούλα μετά το βράσιμο, όταν είστε έτοιμη να την πιείτε. Πίνεται καλύτερα καυτή.
Προτείνω την ινούλα μόνη της επειδή πέρα από τις πολλαπλές τις δράσεις έχει και έντονη, μοναδική γεύση.
Δράσεις της ινούλας: αποχρεμπτικό, αντισηπτικό, αντιφλεγμονώδες του βλεννογόνου, αποσυμφορητικό, τονωτικό του ανοσοποιητικού, λεμφαγωγό, αντιπυρετικό.

⭐ H ινούλα θεωρείτο πανάκεια για το αναπνευστικό σύστημα στην αρχαία Ελλάδα αλλά και σε όλη την Ευρώπη κατά τον μεσαίωνα.

Ιγμορίτιδα/ Ρινική Συμφόρηση
Πλύσεις με αφέψημα φύλλων δάφνης
Συστατικά: 5 φύλλα δάφνης, 3-4 κούπες νερό (κατά προτίμηση φυσιολογικό ορό)
Τρόπος παρασκευής: βράστε τη δάφνη σε μια κατσαρόλα με κλειστό καπάκι στο νερό, για 20 λεπτά τουλάχιστον (αν εξατμιστεί περισσότερο από μια κούπα νερό, προσθέστε όσο νερό χρειάζεται ώστε να μείνουν 2-3 κούπες). Αφήστε να κρυώσει μέχρι να γίνει χλιαρό και κάνετε ρινικές πλύσεις με το νερό μιας κούπας 2-4 φορές τη μέρα.
Μπορείτε να φτιάξετε πιο ισχυρό αφέψημα με τη διπλή ποσότητα φύλλων και να το διατηρήσετε στο ψυγείο για μέχρι 3 μέρες. Όταν πρόκειται να το χρησιμοποιήσετε μπορείτε να το αραιώνετε με λίγο καυτό νερό, ώστε να φτάσει στην επιθυμητή θερμοκρασία για να το χρησιμοποιήσετε. Μπορείτε να κάνετε πλύσεις και με το μείγμα σε θερμοκρασία δωματίου.
Επιπλέον: Το ίδιο μείγμα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να κάνετε γαργάρες και να ανακουφιστείτε από τον πονόλαιμο και τα φλεματα στην αμυγδαλίτιδα, τη φαρυγγίτιδα και τη λαρυγγίτιδα
Δράσεις της δάφνης (εξωτερικά): αντισηπτικό, αντιβακτηριακό, αντιφλεγμονώδες, επουλωτικό, στυπτικό (ξηραντικό), θερμαντικό.

Λοιμώξεις του κάτω αναπνευστικού

Σκορδόμελο με πιπέρι
Η συνταγή συνδυάζει δύο αρχαίες συνταγές. Οι αρχαίοι Έλληνες συνδύαζαν μέλι με σκόρδο για τα προβλήματα του αναπνευστικού και οι Ρωμαίοι πιπέρι με μέλι
Συστατικά: 1 κεφάλι σκόρδο, πολτοποιημένο, 1 κουτ. γλυκού μαύρο πιπέρι, 5 κουτ. σούπας μέλι.
Τρόπος παρασκευής: Αναμειγνύετε το πιπέρι με το σκόρδο και τα καλύπτετε με το μέλι. Κρατάτε το μείγμα σε ένα κλειστό βάζο για τουλάχιστον μισή μέρα, αναμιγνύετε όλα τα υλικά μαζί και χρησιμοποιείτε μερικές κουταλιές του γλυκού την ημέρα σκέτο, σε ψωμί ή σε ζεστό νερό.
Αν σας φαίνεται πολύ καυτερό το μείγμα, δοκιμάστε σκέτο το σκορδόμελο. Όσο περισσέψει μπορείτε να το διατηρήσετε στο ψυγείο για λίγο καιρό και να το προσθέσετε σε dressing για σαλάτες ή στο φαγητό.
Δράσεις του σκόρδου: αντιμικροβιακό, αντιικό (ειδικά κατά της γρίπης),  ισχυρό αποχρεμπτικό, στυπτικό (ξηραντικό), θερμαντικό,  αντιπυρετικό.
Δράσεις του πιπεριού: τονωτικό της κυκλοφορίας, αντιμικροβιακό, αποχρεμπτικό, αντιφλεγμονώδες.
Έμπλαστρο σιναπιού
Το έμπλαστρο από σινάπι είναι μια παραδοσιακή μέθοδος με μακρά ιστορία που μπορεί να προσφέρει ανακούφιση από τη συμφόρηση του αναπνευστικού, και που ιστορικά έχει βοηθήσει πολλούς ανθρώπους να επιβιώσουν από σοβαρές αναπνευστικές λοιμώξεις. Η χρήση του χρειάζεται προσοχή επειδή μπορεί ερεθίσει το δέρμα.
Υλικά: 2 κουταλιές της σούπας σκόνη σιναπιού (μαύρο ή λευκό σινάπι), 4 κουταλιές της σούπας αλεύρι (για να μειώσει την ένταση της θερμότητας του σιναπιού), Ζεστό νερό (όχι καυτό), Λεπτό βαμβακερό πανί ή γάζα.

Τρόπος Παρασκευής:
Ανάμειξη συστατικών: Σε ένα μπολ, αναμιγνύετε τη σκόνη σιναπιού και το αλεύρι. Ανακατεύετε προσθέτοντας ζεστό νερό μέχρι να σχηματιστεί μια παχύρρευστη πάστα.
Ετοιμασία του επιθέματος: Απλώνετε την πάστα πάνω σε ένα βαμβακερό ύφασμα ή γάζα. Καλύπτετε την πάστα με ένα δεύτερο στρώμα υφάσματος για να αποφευχθεί η άμεση επαφή με το δέρμα. (μπορείτε να προσθέσετε επιπλέον κομμάτια υφάσματος)
Εφαρμογή: Τοποθετείτε το έμπλαστρο πάνω στο στήθος ή/και την πλάτη για 10-15 λεπτά, παρατηρώντας την περιοχή για τυχόν ερεθισμούς. Αν αισθανθείτε έντονο κάψιμο ή ερεθισμό, αφαιρέστε αμέσως το έμπλαστρο και ξεπλύνετε την περιοχή με χλιαρό νερό.
Προφυλάξεις: Μην αφήσετε το έμπλαστρο για πολλή ώρα γιατί μπορεί να προκαλέσει ερεθισμούς ή φουσκάλες. Μην το χρησιμοποιήσετε σε ευαίσθητες περιοχές ή σε ανοιχτές πληγές. Συνιστάται δοκιμή σε μικρή περιοχή του δέρματος πριν την κανονική εφαρμογή, ειδικά σε άτομα με ευαίσθητο δέρμα.
Δράσεις του Σιναπιού: τονωτικό της κυκλοφορίας, αντιμικροβιακό, αποχρεμπτικό,  βρογχοδιασταλτικό, αντιφλεγμονώδες, θερμαντικό.
Οι παραπάνω συνταγές είναι προτάσεις για δοσολογίες ενηλίκων, όχι βρεφών ή παιδιών.
Αν κάποιο βότανο αντενδείκνυται για εσάς, μην το πάρετε. Μπορείτε να το αφαιρέσετε από τη συνταγή ή να το αντικαταστήσετε με κάποιο άλλο που να σας ταιριάζει.
Οι συνταγές δεν προτείνονται ως αντικατάσταση ιατρικής αγωγής.
Σε περίπτωση εγκυμοσύνης ή σοβαρών προβλημάτων υγείας, συμβουλευτείτε ειδικό βοτανοθεραπευτή ή επαγγελματία υγείας.

*Λοιμώξεις του άνω αναπνευστικού θεωρούνται ιώσεις και μικροβιακές λοιμώξεις που προκαλούν ρινική συμφόρηση, ιγμορίτιδα, αμυγδαλίτιδα, φαρυγγίτιδα, λαρυγγίτιδα.
Λοιμώξεις του κάτω αναπνευστικού είναι οι ιώσεις και μικροβιακές λοιμώξεις που μπορεί να προκαλέσουν βρογχίτιδα, πνευμονία, βρογχοπνευμονία και γενικότερα παθήσεις που προσβάλλουν τους βρόγχους και τα πνευμόνια. Η γρίπη, ο Covid, η φυματίωση και ο κοκκύτης θεωρούνται λοιμώξεις που προσβάλλουν κυρίως το κατώτερο αναπνευστικό.

Η Κωνσταντίνα Λίτσα σπούδασε Βοτανοθεραπεία στη Σχολή Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου Napier στο Εδιμβούργο,στη Σκωτία. Έπειτα έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη "Συμβουλευτική Ψυχολογία στη Δημόσια Υγεία" και εκπαιδεύτηκε στη Συμβουλευτική (Solution Focused Counseling και Προσωποκεντρική Συμβουλευτική). Από το 2007 εργάστηκε ως Φυτοθεραπεύτρια στη Βρετανία, στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, καθώς και σε κοινοτικά προγράμματα σχεδιασμένα για ευάλωτες ομάδες, με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους. Για 3 χρόνια ήταν μέλος της ομάδας Αγωγής Υγείας του Δήμου του Εδιμβούργου, όπου εργαζόταν με εφήβους σε Γυμνάσια και έλαβε μέρος σε Βρετανικά προγράμματα εκπαίδευσης που αφορούσαν στην ανάπτυξη αυτοπεποίθησης και περιβαλλοντολογικής συνείδησης σε σχολεία. Συμμετείχε για 7 χρόνια στην ομάδα Herbal Scotland, όπου προσέφερε Πρώτες Βοήθειες με Βότανα σε Διεθνή Φεστιβάλ. Από τον Αύγουστο του 2011, ζει στην Ελλάδα, όπου εργάζεται ως Βοτανοθεραπεύτρια και προωθεί τις αρχές της Αειφόρου Καλλιέργειας (Permaculture).Έχει συνεργαστεί με πολλές τοπικές ομάδες και παραδίδει σεμινάρια αυτάρκειας και πρακτικά εργαστήρια με στόχο την εκπαίδευση για την αυτοδιαχείριση της υγείας και την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση.