Η χοληστερίνη (ή χοληστερόλη) είναι μια απαραίτητη λιπαρή ουσία στο αίμα μας, που χρησιμεύει ως δομικό υλικό των κυττάρων και συμβάλλει στην παραγωγή των στεροειδών ορμονών, της τεστοστερόνης, των οιστρογόνων και της βιταμίνης D (λειτουργεί ως προ-στεροειδής ορμόνη), όπως και στην παραγωγή χολικών οξέων, που είναι απαραίτητες για την πέψη των λιπών και την απορρόφηση λιποδιαλυτών βιταμινών και συμβάλλει στην υγεία του εγκεφάλου και των νευρώνων. Ωστόσο, όταν υπερβαίνει τα φυσιολογικά όρια για μεγάλο χρονικό διάστημα, εναποτίθεται στα τοιχώματα των αγγείων και αυξάνει τις πιθανότητες αθηροσκλήρωσης, θρομβώσεων και κατ’ επέκταση εγκεφαλικών και καρδιακών επεισοδίων. Το γεγονός ότι αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες καρδιαγγειακών παθήσεων είναι ο λόγος που πάνω από το 25% των ανθρώπων άνω των 40, παίρνουν υπολιπιδαιμικά φάρμακα. Θα μπορούσαν αντίστοιχα τα βότανα να ρυθμίσουν τα επίπεδα χοληστερίνης;

Τα βότανα και πολλές φυτικές τροφές μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της χοληστερόλης και στην ισορροπία μεταξύ LDL (χοληστερόλη χαμηλής πυκνότητας- “κακή”) και HDL (χοληστερόλη υψηλής πυκνότητας- “καλή”) παράλληλα με τη διαχείριση άλλων παραγόντων. Η δυτική βοτανοθεραπεία για την αντιμετώπιση της υπερχοληστερολαιμίας προτείνει ολιστική διαχείριση που περιλαμβάνει αλλαγές στη διατροφή, που μπορείτε να δείτε αναλυτικά παρακάτω. Η αναλογία μυϊκού ιστού και λίπους έχει ιδιαίτερη σημασία για τη μεταβολική υγεία, που επηρεάζει την καύση λιπών, συνεπώς ωφελεί η άσκηση που αυξάνει το μυϊκό ιστό (πχ βάρη) και ειδικά η αεροβική, που ενισχύει τις καύσεις. Γενικότερα ωφελεί η απώλεια βάρους και κυρίως λιπώδη ιστού. Σημαντικό ρόλο για την ρύθμιση της υπερλιπιδαιμίας παίζουν επίσης η υγεία της εντερικής μικροχλωρίδας, η υγεία του ήπατος και της χοληδόχου κύστης, ο ικανοποιητικός ύπνος και η διαχείριση του στρες.
Σε περιπτώσεις κληρονομικής υπερχοληστερολαιμίας, που οι τιμές χοληστερίνης μπορεί να μειωθούν μόνο με την ανάλογη φαρμακευτική αγωγή, όλα τα παραπάνω καθώς και τα βότανα μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά.

Εκτεταμένες έρευνες σχετικά με την υπολιπιδαιμική δράση πολλών βοτάνων και τροφών, δείχνουν ότι μπορούν να μειώσουν τη χοληστερίνη με πολλαπλούς μηχανισμούς. Μια ιδανική βοτανική συνταγή μπορεί να περιλαμβάνει βότανα που ενεργοποιούν όλους αυτούς τους μηχανισμούς και που οι δράσεις τους αλληλοσυμπληρώνονται. Τα ενεργά συστατικά με υπολιπιδαιμική δράση είναι κυρίως οι φυτικές ίνες, οι φυτοστερόλες, οι πολυφαινόλες, κάποια πικρά και αντιφλεγμονώδη συστατικά. Παρακάτω ακολουθούν οι κυριότεροι τρόποι με τους οποίους τα συστατικά των φυτών μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της χοληστερόλης:

Οι φυτικές ίνες δεσμεύουν τα χολικά οξέα
Οι διαλυτές φυτικές ίνες (γλίσχρασμα και β-γλυκάνες) δεσμεύουν τα χολικά οξέα στο έντερο, εμποδίζοντας την επαναπορρόφηση. Το ήπαρ αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει περισσότερη χοληστερίνη για να συνθέσει νέα χολικά οξέα, μειώνοντας έτσι τα επίπεδα χοληστερίνης στο αίμα. Έρευνες έχουν δείξει ότι λαμβάνοντας 70-80 γρ βρώμη ή 50γρ πίτουρο βρώμης καθημερινά, λαμβάνεται η απαραίτητη ποσότητα β-γλυκανών ώστε να μειωθεί τουλάχιστον 5% η LDL χοληστερόλη εντός 4-6 εβδομάδων. Αντίστοιχα, με 10–12 γρ φλοιού ψύλλιου (ή 20-30 γρ σπόρους ψύλλιου) (Plantago ovata) καθημερινά, λαμβάνεται επαρκής ποσότητα βλεννωδών ουσιών (γλίσχρασμα) ώστε να επιτευχθεί μείωση της LDL χοληστερόλης κατά 6–12% μέσα σε 4–8 εβδομάδες. Είναι καλύτερο το ψύλλιο και ο λιναρόσπορος (που έχει αντίστοιχα συστατικά) να είναι αλεσμένα, επειδή έτσι αυξάνεται η βιοδιαθεσιμότητα των ινών & λιγνανών.

Οι φυτοστερόλες και οι σαπωνίνες μειώνουν την απορρόφηση χοληστερόλης
Φυτά όπως η Τριγωνέλλα (Trigonella foenum-graecum), η Γλυκόριζα (Glycyrrhiza glabra), και η Άγρια βρώμη περιέχουν συστατικά, όπως φυτοστερόλες και σαπωνίνες, που όταν καταναλωθούν μειώνουν την απορρόφηση της χοληστερόλης από το έντερο. Οι φυτοστερόλες, μοιάζουν δομικά με τη χοληστερόλη και λειτουργούν ανταγωνιστικά, ενώ οι σαπωνίνες σχηματίζουν σύμπλοκα χοληστερόλης και χολικών αλάτων, μειώνοντας την απορρόφηση και αυξάνοντας την αποβολή της χοληστερόλης. Και τα δύο συστατικά εμποδίζουν την απορρόφηση μέσω του εντέρου, έτσι, φτάνει λιγότερη χοληστερόλη στο ήπαρ, το οποίο αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει LDL από το αίμα, μειώνοντας τα επίπεδά της. Έρευνες έχουν δείξει ότι η καθημερινή λήψη 2 γρ φυτοστερολών (μέσω τροφών όπως σουσάμι, ηλιόσπορος, καρύδια) μπορεί να μειώσει την LDL χοληστερόλη κατά 8–12% μέσα σε 4–6 εβδομάδες. Αντίστοιχα,  15–25 γρ/ημέρα (ή τυποποιημένα εκχυλίσματα), σπόρων τριγωνέλλας (Trigonella foenum-graecum), που περιέχουν σαπωνίνες, έχουν δείξει μείωση της LDL κατά 5–10% και βελτίωση του προφίλ τριγλυκεριδίων σε μελέτες 6–12 εβδομάδων.

Οι πολυφαινόλες προστατεύουν την LDL από οξείδωση, μειώνοντας τον κίνδυνο δημιουργίας αθηρωματικών πλακών.
Η αθηροσκλήρωση προκαλείται όταν οξειδώνεται η LDL και αποδεσμεύονται ελεύθερες ρίζες που δημιουργούν κύτταρα που εναποτίθενται στα τοιχώματα των αγγείων. Τα φυτικά αντιοξειδωτικά, όπως οι πολυφαινόλες (κατεχίνες, κουρκουμίνη, ελλαγιταννίνες, ανθοκυανίνες), προστατεύουν την LDL από την οξείδωση, εξουδετερώνοντας τις ελεύθερες ρίζες και μειώνοντας την αθηρογόνο δράση της. Έρευνες έχουν δείξει ότι η καθημερινή κατανάλωση χυμού ροδιού (240 ml) για 8–12 εβδομάδες μπορεί να μειώσει τα επίπεδα της οξειδωμένης LDL και την πρόοδο της δημιουργίας αθηρωματικής πλάκας. Παρόμοια, η κατανάλωση πράσινου τσαγιού (2–3 φλιτζάνια/ημέρα ή εκχυλίσματα) για 12 εβδομάδες έχει συσχετιστεί με μείωση LDL 5–7% και σημαντική βελτίωση αντιοξειδωτικής ικανότητας του οργανισμού. Το εκχύλισμα φύλλων ελιάς έχει δείξει μείωση της LDL(3-5%) και των τριγλυκεριδίων (10–15%), ενώ το ελαιόλαδο πλούσιο σε πολυφαινόλες προστατεύει από την οξείδωση της LDL. Η καθημερινή κατανάλωση περίπου 50 g αποξηραμένων ή ενός φλιτζανιού φρέσκων μύρτιλλων (Vaccinium spp.) για 8 εβδομάδες έχει δείξει μείωση της οξειδωμένης LDL κατά 25–30%, βελτίωση της συνολικής αντιοξειδωτικής ικανότητας του οργανισμού κατά 20% και μείωση της LDL (3–5%).

Οι πικρές ουσίες των αποτοξινωτικών του ήπατος μειώνουν τη χοληστερίνη με την ηπατοπροστατευτική και λιποτροπική τους δράση
Στη βοτανοθεραπεία, η βάση της αντιμετώπισης πολλών προβλημάτων υγείας ξεκινά με την προστασία του ήπατος. Τα κύρια αποτοξινωτικά του ήπατος, όπως το γαϊδουράγκαθο (Silybum marianum), η αγκινάρα (Cynara scolymus) και η πικραλίδα/ ραδίκι (Taraxacum officinale), έχουν ηπατοπροστατευτική και λιποτροπική (λιποδιαλυτική) δράση. Η σιλυμαρίνη του γαϊδουράγκαθου και η κυναρίνη της αγκινάρας έχουν αποδειχθεί ότι προστατεύουν τα ηπατικά κύτταρα, αυξάνουν την παραγωγή και ροή της χολής και μειώνουν τη σύνθεση χοληστερόλης στο ήπαρ. Κλινικές μελέτες με εκχύλισμα αγκινάρας (500–1.000 mg/ημέρα για 6–12 εβδομάδες) δείχνουν μείωση της LDL και της συνολικής χοληστερόλης κατά 4–10%, ενώ η σιλυμαρίνη χρησιμοποιείται ευρέως για την αποτοξίνωση και ανάπλαση του ήπατος, υποστηρίζοντας την ισορροπία των λιπιδίων. Αυτά τα βότανα είναι ιδιαίτερα χρήσιμα σε ασθενείς με λιπώδη διήθηση, ηπατοπάθειες και προδιάθεση για προβλήματα της χοληδόχου κύστης.

Η αντιφλεγμονώδης δράση των βοτάνων βελτιώνει το καρδιομεταβολικό προφίλ
Η χρόνια φλεγμονή συνδέεται με αυξημένη παραγωγή VLDL (λιποπρωτεΐνη πολύ χαμηλής πυκνότητας.) και LDL χοληστερόλης και με την οξείδωση των λιπιδίων. Βότανα όπως το σκόρδο (Allium sativum), το τζίντζερ (Zingiber officinale) και η κανέλα (Cinnamomum verum) έχει αποδειχθεί ότι μειώνουν τη χοληστερίνη μέσω της αντιφλεγμονώδους και αντιοξειδωτικής δράσης τους. Κλινικές μελέτες δείχνουν ότι 600–1.200 mg εκχυλίσματος σκόρδου ημερησίως για 8–12 εβδομάδες μειώνουν την LDL κατά 10–15%. Η λήψη 3 g τζίντζερ την ημέρα για 8 εβδομάδες έχει συσχετιστεί με μείωση LDL περίπου 5%, ενώ η κατανάλωση 1–6 g κανέλας ημερησίως για 6–12 εβδομάδες μειώνει την ολική χοληστερόλη κατά 5–7% και τα τριγλυκερίδια έως 30%. Τα αντιφλεγμονώδη βότανα, ενταγμένα σε μια ισορροπημένη διατροφή, συμβάλλουν στη μείωση λιπιδίων και στη βελτίωση του καρδιομεταβολικού προφίλ.

Μια πρόσφατη συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση που δημοσιεύτηκε τον Μάιο του 2025 στο Frontiers in Endocrinology παρουσιάζει στοιχεία ότι ο βελονισμός λειτουργεί αποτελεσματικά και με ασφάλεια ως συμπληρωματική θεραπεία στην οστεοπόρωση. Η ανάλυση περιέλαβε 28 τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες, με συνολικά 2.758 ασθενείς, που αξιολόγησαν τον βελονισμό σε συνδυασμό με συμβατικές θεραπείες έναντι μόνο συμβατικής φροντίδας.
Τα αποτελέσματα φανερώνουν σημαντική αύξηση της οστικής πυκνότητας στον αυχένα του μηριαίου, στην οσφυϊκή μοίρα, στην περιοχή Ward’s triangle και στο ισχίο. Οι βελτιώσεις ήταν ακόμη πιο έντονες σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.
Επιπλέον, τεχνικές όπως ο βελονισμός με μόξα, γνωστός ως warm needle moxibustion, έδειξε ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα στον αυχένα του μηριαίου και στο ισχίο, ενώ ο ηλεκτροβελονισμός αύξησε σημαντικά τα επίπεδα ασβεστίου στο πλάσμα. Οι παρεμβάσεις διάρκειας έως 3 μηνών αποδείχθηκαν οι πιο αποτελεσματικές.
Το βελονιστικό πρωτόκολλο όχι μόνο βελτίωσε πυκνότητα και βιοχημικούς δείκτες, αλλά συνοδεύτηκε και από μείωση των συμπτωμάτων πόνου, βελτίωση της ποιότητας ζωής και λιγότερα ανεπιθύμητα συμβάντα σε σύγκριση με τις ομάδες ελέγχου.
Παρά την μείωση στην ποιότητα των δεδομένων λόγω ετερογένειας και επιβεβαίωσης περιορισμένης γεωγραφικής κάλυψης, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι πρέπει να πραγματοποιηθούν και πολυκεντρικές μελέτες με μεγάλο αριθμό συμμετεχόντων και τυποποιημένα θεραπευτικά πρωτόκολλα. Τέλος, προτείνουν η έρευνα να επεκταθεί και σε μακροπρόθεσμα αποτελέσματα.
Συνοπτικά, αυτή η έρευνα αναδεικνύει τον βελονισμό ως έναν ισχυρό συμπληρωματικό παράγοντα στη διαχείριση της οστεοπόρωσης, παρέχοντας σημαντικά αποτελέσματα στην πυκνότητα των οστών, τη μείωση των συμπτωμάτων και την ποιότητα ζωής, με άριστο προφίλ ασφάλειας. Αποτελεί ένα ελπιδοφόρο βήμα για την ενσωμάτωση των παραδοσιακών πρακτικών στην ολιστική ιατρική σε συνδυασμό με τη σύγχρονη θεραπευτική.

Πηγή: Front Endocrinol (Lausanne). 2025 May 9;16:1561344.

Οι στρεπτόκοκκοι είναι παθογόνα βακτήρια που αποικίζουν στο δέρμα και τους βλεννογόνους. Διακρίνονται σε μη αιμολυτικούς και αιμολυτικούς και ταξινομούνται σε ομάδες Α, Β, C, D, G. Προκαλούν διαφορετικής βαρύτητας λοιμώξεις σε παιδιά.
Σε μια ήπια κατάσταση στρεπτόκοκκου τα συχνότερα συμπτώματα στα παιδιά είναι: πονόλαιμος, κόκκινος λαιμός, πυρετός, δυσκολία στην κατάποση, μικρές κόκκινες κηλίδες στο στόμα, πρησμένοι λεμφαδένες/αμυγδαλές, λευκό επίχρισμα σε αμυγδαλές, μυϊκοί πόνοι, ναυτία ή έμετος.
Aπαιτείται ιατρική παρακολούθηση από τον θεράποντα παιδίατρο σε όλα τα στάδια της νόσησης διότι μπορεί να υπάρξουν επιπλοκές, λόγω στελέχους του βακτηρίου, όπως διεισδυτικές λοιμώξεις από στρεπτόκοκκο της ομάδας Α.

Στρεπτοκοκκική αμυγδαλίτιδα:
Η στρεπτοκοκκική αμυγδαλίτιδα είναι μία λοίμωξη των αμυγδαλών που προκαλείται κυρίως από τον Streptococcus pyogenes, γνωστό ως β-αιμολυτικός στρεπτόκοκκος της ομάδας Α. Αυτή η λοίμωξη είναι συχνή στα παιδιά, ιδιαίτερα στις ηλικίες 5-15 ετών, και είναι η πιο κοινή βακτηριακή αιτία οξείας φαρυγγίτιδας σε παιδιά. Η στρεπτοκοκκική αμυγδαλίτιδα μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές και η παιδιατρική παρακολούθηση θα πρέπει να είναι συστηματική στην πορεία της θεραπείας του παιδιού. 
Διάγνωση: Τεστ ταχείας διαγνωστικής μεθόδου (Strep-test) σε φαρμακεία ή σε παιδιατρεία ενώ η εργαστηριακή καλλιέργεια εφαρμόζεται σε διαγνωστικά κέντρα.
Μετάδοση: Ο στρεπτόκοκκος μεταδίδεται κυρίως μέσω της επαφής με μολυσμένες εκκρίσεις από το στόμα ή τη μύτη. Στους παιδικούς σταθμούς και στα σχολεία η μετάδοση είναι υψηλή.
Πρόληψη: Μέτρα ατομικής υγιεινής, όπως το συχνό πλύσιμο χεριών με σαπούνι και ζεστό νερό, συμβάλλουν στην ελαχιστοποίηση της μετάδοσης. Συνιστάται η αποφυγή επίσκεψης σε μέρη που υπάρχει αυξημένο βακτηριακό φορτίο. 

Αντιμετώπιση με συμβατική ιατρική: Η θεραπεία περιλαμβάνει τη λήψη αντιβιοτικών, την οποία χορηγεί αποκλειστικά ο παιδίατρος μετά από κλινική εξέταση. Η χρήση των αντιβιώσεων αποτελεί ένα πολυσύνθετο πρόβλημα για ασθενείς, επιστήμονες και όλους τους πολίτες μιας και η ανθεκτικότητα των βακτηρίων στις αντιβιώσεις αποτελεί γεγονός.

Αντιμετώπιση με ομοιοπαθητική: Η ομοιοπαθητική επιλέγεται είτε ως η κύρια προσέγγιση είτε ως συμπληρωματική της συμβατικής ιατρικής. Περιλαμβάνει τη λήψη ομοιοπαθητικών τα οποία επιλέγει ομοιοπαθητικός. Τα ομοιοπαθητικά αγοράζονται από φαρμακείο που παρασκευάζει ή εμπορεύεται ομοιοπαθητικά. Σημαντικό να αναφερθεί ότι το ομοιοπαθητικό αντιστοιχεί στην εξατομικευμένη εικόνα συμπτωμάτων του ατόμου που νοσεί. Όπως είναι γνωστό δεν εκφράζουν όλοι οι παθόντες τα ίδια συμπτώματα, κατά συνέπεια τα ομοιοπαθητικά δεν επιλέγονται με βάση την ονομασία της διάγνωσης αλλά λαμβάνοντας υπόψη τα εξατομικευμένα συμπτώματα που εκφράζει το άτομο. Η τροποποίηση της ομοιοπαθητικής αγωγής αντιστοιχεί σε κάθε μεταβατικό στάδιο της αυτοΐασης που θα βρεθεί το άτομο.

Γιατί να επιλεχθεί η ομοιοπαθητική:
Η παγκόσμια κοινότητα υγείας αντιμετωπίζει μια αυξανόμενη πρόκληση για την καταπολέμηση των μολυσματικών ασθενειών που προκαλούνται από ανθεκτικά στα αντιβιοτικά βακτήρια. Σε αυτές υπάγονται και οι μολύνσεις από Streptococcus mutans & Streptococcus pyogenes.
Ο Streptococcus pyogenes είναι μια από τις κοινές αιτίες φαρυγγοαμυγδαλικών λοιμώξεων της παιδικής ηλικίας. Η λοίμωξη δεν περιορίζεται μόνο σε φαρυγγικές λοιμώξεις, αλλά επηρεάζει ζωτικά όργανα για την ανάπτυξη διαφορετικών καταστάσεων που σχετίζονται με την αντοχή του βακτηρίου. Αυτή η σταδιακή εμφάνιση αντοχής στα αντιβιοτικά έχει γίνει ένας νέος παράγοντας που συμβάλλει στην αυξημένη επιβάρυνση των στρεπτοκοκκικών παθήσεων.
Η συνεχώς αυξανόμενη λοιμογόνος δράση οφείλεται στις συχνές μεταλλάξεις που το καθιστούν κύρια αιτία βρεφικής θνησιμότητας σε όλο τον κόσμο και η ομοιοπαθητική επιστημονικά δείχνει να προσφέρει λύσεις απαντώντας σθεναρά στο σύνθετο αυτό πρόβλημα της μικροβιακής αντοχής. Παράλληλα συντελεί στην ταχύτερη αυτοΐαση των παιδιών, στην αποφυγή επιπλοκών χωρίς να προκαλεί ανεπιθύμητες ενέργειες.
Οι ερευνητικοί σύμβουλοι του επαγγελματικού σώματος ομοιοπαθητικών της Αγγλίας στα πλαίσια υποστήριξης της 5ετούς στρατηγικής της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου στο πρόβλημα μικροβιακής αντοχής στα αντιβιοτικά, με έγγραφη υποβολή τους παρέχουν τεκμηριωμένη πρόταση για τον ρόλο της ομοιοπαθητικής στην διαχείριση και έλεγχο μολυσματικών ασθενειών και  ενημερώνουν: “Η ομοιοπαθητική παρέχει ένα πλούσιο δυναμικό για την ανάπτυξη νέων αντιμικροβιακών θεραπειών που είναι ασφαλή, αποτελεσματικά και δεν διατρέχουν κανένα κίνδυνο να συμβάλουν στην υπάρχουσα μικροβιακή αντοχή καθώς και δεν υπάρχει κίνδυνος ανάπτυξης νέας μικροβιακής αντοχής”.

Ερευνητικά δεδομένα:  Σε in vitro μελέτη αποδείχθηκε ότι δυο συγκεκριμένα ομοιοπαθητικά που προέρχονται από το φυτικό βασίλειο έχουν αντιβακτηριακή δράση κατά του Streptococcus mutans. Οι ερευνητές δηλώνουν ότι τα ευρήματα της μελέτης τους υποδηλώνουν ότι τα φυτικά ομοιοπαθητικά θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως συμπληρωματικές θεραπείες στη θεραπεία στρεπτοκοκκικών λοιμώξεων, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις όπου η αντοχή στα αντιβιοτικά είναι ανησυχητική.
Μελέτη σε ποντίκια απέδειξε το ομοιοπαθητικό Streptococcinum να παρουσιάζει αντιβακτηριακές ιδιότητες. Στο συμπέρασμά τους οι ερευνητές δηλώνουν ότι τα ομοιοπαθητικά του πειράματος μπορεί να βοηθήσουν στη θεραπεία ασθενειών που προκαλούνται από τον Streptococcus pneumoniae.
Μελέτη που πραγματοποιήθηκε σε ψάρια, βακτηριακά μολυσμένα με στρεπτόκοκκο, συγκριτικά εξέτασε την επίδραση τριών ομοιοπαθητικών και της αντιβίωσης ερυθρομυκίνης. Στο τελικό στάδιο αποδείχθηκε να δρουν όλα τα εκχυλίσματα αποτελεσματικά στην αναστολή της βακτηριακής ανάπτυξης. Η διαφορά τους είναι ότι η ερυθρομυκίνη είναι αντιβιοτικό με παρενέργειες ενώ τα ομοιοπαθητικά  είναι χωρίς καμία παρενέργεια στα ψάρια και σε άλλα πλάσματα.
Σε πείραμα με ζώνες αναστολής ανάπτυξης μελετήθηκαν τα πιο συχνά συνταγογραφούμενα ομοιοπαθητικά σε κλινικές καταστάσεις που σχετίζονται με strept νόσηση για να διαπιστωθεί η αποτελεσματικότητά τους έναντι του Streptococcus pyogenes. Αυτό το πείραμα έδειξε ξεκάθαρα ότι τα ομοιοπαθητικά έχουν αντιβακτηριακή ιδιότητα έναντι του Streptrococcus pyogenes και αυτό το σημαντικό εύρημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε άμεση ή συμπληρωματική θεραπεία της μόλυνσης από pyogenes στο μέλλον.
Σε μελέτη συγκρίθηκε η διαφορά μεταξύ ομοιοπαθητικής και συμβατικής παιδιατρικής φροντίδας στη θεραπεία οξέων ασθενειών σε παιδιά στους πρώτους 24 μήνες της ζωής τους. Τα παιδιά στην ομοιοπαθητική ομάδα παρουσίασαν σημαντικά λιγότερες ημέρες ασθενείας από εκείνα της συμβατικής ομάδας, με αντίστοιχα λιγότερα επεισόδια ασθένειας, καθώς και λιγότερες αναπνευστικές ασθένειες κατά την περίοδο των 24 μηνών. Χρειάστηκαν λιγότερα αντιβιοτικά και το κόστος θεραπείας τους ήταν χαμηλότερο. Οι ερευνητές συμπέραναν ότι η ομοιοπαθητική, χρησιμοποιώντας τη συμβατική ιατρική ως σκηνικό ασφαλείας, ήταν πιο αποτελεσματική από τη συμβατική θεραπεία, ασφαλής και οικονομικά αποδοτική μέθοδος πρωτοβάθμιας περίθαλψης κατά τα πρώτα 2 χρόνια της ζωής.
Σε φαρμακο-οικονομική μελέτη με στόχο σύγκρισης την ομοιοπαθητική στρατηγική έναντι στρατηγική αντιβιοτικών στην αντιμετώπιση υποτροπιάζουσας οξείας ρινοφαρυγγίτιδες έδειξε εντός 6 μηνών η "ομοιοπαθητική στρατηγική" απέδωσε σημαντικά καλύτερα αποτελέσματα από την "αντιβιοτική στρατηγική" όσον αφορά την ιατρική αποτελεσματικότητα (αριθμός επεισοδίων ρινοφαρυγγίτιδας: 2, 71 έναντι 3, 97, P<0, 001, αριθμός επιπλοκών: 1, 25 έναντι 1, 95, P<0, 001) και ποιότητα ζωής (παγκόσμια βαθμολογία: 21, 38 έναντι 30, 43 P<0, 05) και σημαντικά μικρότερη αναρρωτική άδεια (9, 5% των γονέων έναντι 31, 6% των γονέων, P<0, 001). Η ποιότητα ζωής αξιολογήθηκε χρησιμοποιώντας την κλίμακα Par-Ent-Qol.
Συμπερασματικά η ομοιοπαθητική μπορεί να είναι μια οικονομικά αποδοτική εναλλακτική λύση στα αντιβιοτικά στη θεραπεία της υποτροπιάζουσας βρεφικής ρινοφαρυγγίτιδας.

Επίλογος
Είναι σημαντικό να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση των ανθρώπων σχετικά με τα αντιβιοτικά. Να ενημερωθούν οι πολίτες για τις εναλλακτικές λύσεις στο παγκόσμιο πρόβλημα της μικροβιακής αντοχής και η ιατρική κοινότητα να επανεκπαιδευτεί στην διαχείριση του σύνθετου αυτού προβλήματος.

Βιβλιογραφία

1. Homeopathic Medications as Clinical Alternatives for Symptomatic Care of Acute Otitis Media and Upper Respiratory Infections in Children. Global Advances in Health and Medicine. 2013;2(1):32-43.
2. Bhalerao, Rupali. (2011). Homoeopathy- an alternative to antibiotics for Throat Infection’. Homoeopathic Heritage. 37.
3. Do Homeopathic medicines provoke adverse effects? A systematic Review. Bristish Homeopathic Journal, 89:70-74
4. Homoeopathy can be an alternative to antibiotics for throat infection in children, Published in ‘The Homoeopathic Heritage’ Vol.37, No. 8, November 2011, p 13-15.
5. Antibacterial Activity of Homoeopathic Medicines on Streptococcus Pyogenes: An In Vitro Study. 2. 63-69. 10.47310/iarjimph.2021.v02i02.009.
6. Homeopathic medicinal products for preventing and treating acute respiratory tract infections in children. Cochrane Database of Systematic Reviews 2018, Issue 4. Art. No.: CD005974. 
7. Safety of homeopathic products. J R Soc Med, 2002; 95 :221-2 Safety of homeopathic products. J R Soc Med, 95 :221-2
8. Patient satisfaction and side effects in primary care: an observational study comparing homeopathy and conventional medicine. BMC Complement Altern Med, 2008; 18: 52
9. Homeopathic and conventional treatment for acute respiratory and ear complaints: A comparative study on outcome in the primary care setting. BMC Complementary and Alternative Medicine, 7:7doi:10.1186/1472-6882-7-7
10. Homoeopathy vs. conventional primary care in children during the first 24 months of life—a pragmatic randomised controlled trial. Eur J Pediatr 183, 5455–5465 (2024).
11. In-Vitro Assessment Of The Efficacy Of Homeopathic Medicine Of Plant Origin Against Streptococcal Infectious Diseases, Afr. J. Biomed. Res. Vol. 27(4s) (November 2024); 2214-2218
12. Global burden of bacterial antimicrobial resistance 1990–2021: a systematic analysis with forecasts to 2050, The Lancet, Volume 404, Issue 10459, p.1199-1226
13. Written evidence submitted by the Society of Homeopaths (AMR005)
14. Homeopathy Streptococcinum and Pneumococcinum in treating Streptococcus pneumoniae infection in BALB/c mice, Altern Integr Med 2017, 6:5 (Suppl) , DOI: 10.4172/2327-5162-C1-033
15. Effects of Streptococcinum, Hepar Sulfur, Rosmarinus officinalis and erythromycin on cultured rainbow trout (Oncorhynchus mykiss) with experimental streptococcosis, Iranian Journal of Fisheries Sciences 14(1) 302-307.
16. An observational retrospective study on prevalence of tonsillitis in children below 15 years. Int J Homoeopathic Sci [Internet]. 2022;6(2):354–6.
17. Pharmacoeconomic comparison between homeopathic and antibiotic treatment strategies in recurrent acute rhinopharyngitis in children. Homeopathy. 2005 Jan; 94(1):3-9.

Τα ωμέγα λιπαρά οξέα έχουν κερδίσει μεγάλο ενδιαφέρον, με τα ωμέγα 3 να θεωρούνται οι «ήρωες» της διατροφής και τα ωμέγα 6 να αντιμετωπίζονται συχνά σαν οι «κακοί». Όμως η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη και, κυρίως, πιο ενδιαφέρουσα.
Αρχικά, τόσο τα ωμέγα-3 όσο και τα ωμέγα-6 είναι απαραίτητα για τον οργανισμό μας. Δεν μπορούμε να τα παράγουμε μόνοι μας και γι’ αυτό πρέπει να τα λάβουμε μέσω της τροφής. Η δυτική διατροφή δίνει υπερβολική έμφαση στα ωμέγα-6, διαταράσσοντας την ιδανική ισορροπία με τα ωμέγα-3. Έτσι, δημιουργείται η εντύπωση ότι τα ωμέγα 6 είναι «κακά» και δημιουργούν φλεγμονές, ενώ στην πραγματικότητα το πρόβλημα είναι αλλού: το γεγονός ότι τα λαμβάνουμε από κακής ποιότητας πηγές.

Φλεγμονές: ο ρόλος των ωμέγα λιπαρών
Η φλεγμονή είναι μια φυσιολογική και απαραίτητη άμυνα του οργανισμού μας, ώστε να καταπολεμήσουμε μικρόβια ή να επουλώσουμε τραύματα. Τα ωμέγα-3 και τα ωμέγα-6 είναι συνεργάτες και ανταγωνιστές ταυτόχρονα και συνεργάζονται για να ρυθμίσουν αυτόν τον μηχανισμό. Όταν υπάρχει ισορροπία, ο οργανισμός λειτουργεί σωστά, όταν όμως χάνεται εκατέρωθεν, η φλεγμονή τείνει να ξεφεύγει ή να φρενάρει.

Τα οφέλη των ωμέγα 3 και 6
Τα ωμέγα 3 είναι γνωστά για την υποστήριξη της καρδιαγγειακής υγείας, της λειτουργίας του ήπατος και του μεταβολισμού, της υγείας των ματιών και του δέρματος, ενώ συμβάλλουν στη γνωστική ανάπτυξη.
Τα ωμέγα 6, αν και λιγότερο «διαφημισμένα», έχουν εξίσου σημαντικό ρόλο: συμβάλλουν στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης και της πήξης, στην υγεία των οστών, στη λειτουργία του ανοσοποιητικού, στην ποιότητα δέρματος, νυχιών και μαλλιών, στον υγιή μεταβολισμό και ακόμη στη ρύθμιση της γονιδιακής έκφρασης. Με λίγα λόγια, χρειαζόμαστε και τα δύο.

Τοξικά και κατεστραμμένα ωμέγα 6
Τα περισσότερα ωμέγα 6 που καταναλώνουμε σήμερα προέρχονται από επεξεργασμένα φυτικά έλαια (σπορέλαια, έτοιμες σάλτσες, τηγανητά, πατατάκια, σνακς, κράκερ, μπισκότα, φόρμουλες για μωρά κ.ά.). Κατά την επεξεργασία τους σε υψηλές θερμοκρασίες, καταστρέφονται τα ευεργετικά τους συστατικά και παράγονται επιβλαβείς ενώσεις, όπως trans λιπαρά και ελεύθερες ρίζες. Παράλληλα, αφαιρούνται βιταμίνες, αντιοξειδωτικά και πολυφαινόλες, μετατρέποντας τα λάδια αυτά σε «λάδια ζόμπι» – άγευστα, άοσμα, φτωχά σε θρεπτική αξία και γεμάτα βλαβερές ουσίες για ελκυστικότητα, εμπορικότητα και κερδοφορία.
Επιπρόσθετα, η έκθεση σε θερμότητα των οικονομικών φυτικών ελαίων που χρησιμοποιούνται για το τηγάνισμα, μετά από την ήδη επιβαρυντική βιομηχανική επεξεργασία που έχουν υποστεί, καταστρέφει ολοκληρωτικά τα λιπαρά οξέα.
Έτσι, ενώ νομίζουμε ότι προσλαμβάνουμε επαρκή ποσότητα ωμέγα 6, στην πραγματικότητα παίρνουμε κατεστραμμένα λιπαρά που όχι μόνο δεν ωφελούν, αλλά επιβαρύνουν την υγεία μας. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τα ωμέγα 3, αν προέρχονται από επεξεργασμένες ή οξειδωμένες πηγές.

Πώς να τα λάβουμε σωστά
Η λύση δεν είναι να απορρίψουμε τα ωμέγα 6, αλλά να επιλέγουμε τις σωστές μορφές τους. Τα ανεπεξέργαστα έλαια (π.χ. βιολογικό έλαιο λιναρόσπορου, καρύδια, σησαμέλαιο ψυχρής έκθλιψης), οι ξηροί καρποί και οι σπόροι που διατηρούνται σε ψυγείο και απουσία φωτός, αποτελούν πολύ καλύτερες επιλογές από τα βιομηχανικά σπορέλαια. Παράλληλα, η κατανάλωση λιπαρών ψαριών, αυγών ελευθέρας βοσκής και λαχανικών πλούσιων σε ωμέγα 3, συμβάλλει στην αποκατάσταση της ισορροπίας.

Συμπέρασμα
Τα ωμέγα 6 δεν είναι ο εχθρός. Είναι απαραίτητα, όπως και τα ωμέγα 3. Ο πραγματικός κίνδυνος προέρχεται από την υπερβολική κατανάλωση επεξεργασμένων και κατεστραμμένων πηγών τους. Αν επιλέξουμε ανεπεξέργαστα τρόφιμα και διατηρήσουμε ισορροπία, τότε τα ωμέγα λιπαρά μπορούν να γίνουν πολύτιμοι σύμμαχοι της υγείας μας.